Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (Ματθ. 6,14-21)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ; ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ!

«Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. 6,14)

Εἶνε, ἀγαπητοί μου, σήμερα Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Αὔριο ἀρχίζει μία νέα περίοδος στὴ ζωὴ τῆς Ἐκ­κλησίας ποὺ ὀνομάζεται Μεγάλη Τεσσαρα­κοστή. Τί εἶνε ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή;

⃝ Εἶνε διάστημα 40 ἡμερῶν. Ὅσοι πιστεύουν, αἰσθάνονται χαρὰ ποὺ ἔφτασε ὁ καιρὸς αὐτός. Εἶνε μία ἐξαιρετικὴ περίοδος τοῦ ἔτους.
⃝ Πιὸ ἁπλᾶ, Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε μιὰ προ­θεσμία. Ὅσοι εἶνε ἔμποροι καὶ συν­αλλάσσον­ται, καταλαβαίνουν. Εἶνε προθεσμία, ἴσως ἡ τελευταία ποὺ μᾶς δίνει ὁ Μεγαλοδύναμος, γιὰ νὰ ἐξοφλήσουμε τὰ χρέη μας. Τὸ δὲ μεγαλύτε­ρο χρέος εἶνε τὰ ἁμαρτήματά μας. Μεγάλη Σαρακοστὴ προθεσμία γιὰ ἐξόφλησι ἁμαρτιῶν.
⃝ Τί ἄλλο εἶνε ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή; Εἶνε ἀγώνας. Ἔφτασε ἡ ὥρα, ἀνοίγει τὸ στά­διο, γιὰ νὰ λάβουμε μέρος ὅλοι σὲ πνευματικὸ ἀγῶνα. Ὄχι νὰ κλωτσᾶμε μπάλλες, ἀλλὰ νὰ πολεμήσουμε τοὺς τρεῖς μεγάλους ἐ­χθρούς μας. Κι αὐτοὶ εἶνε· ὁ διεφθαρμένος ἑ­αυτός μας, ὁ κόσμος ποὺ μᾶς περιβάλλει μὲ τὰ θέλγητρα καὶ ὅλη τὴ γοητεία του, καὶ ὁ σατανᾶς ἢ ἑωσφόρος. Καλούμεθα λοιπὸν νὰ ἀγωνιστοῦμε ἐναν­τίον αὐτῶν, νὰ νι­κήσουμε, καὶ νικηταὶ νὰ φθάσουμε στὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων, νὰ κρατή­σουμε στὰ χέρια τὰ βάϊα, νὰ προσκυνήσουμε τὸ Χριστὸ καὶ νὰ ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς «Ὡσαννά, εὐλογη­μένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Μᾶρκ. 11,9).

⃝ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ τί ἄλλο εἶνε; Εἶνε μιὰ σκάλα μὲ 40 σκαλοπάτια. Τὸ πρῶτο σκα­λοπάτι εἶνε αὔριο, μὲ τὴν προσ­ευχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ λέει «Κύριε, τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγ. Ἀπόδ.), καὶ τὸ τελευταῖο σκαλο­πάτι εἶ­νε τὸ Μέγα Σάββατο ποὺ φωνάζουμε «Ἀ­νά­στα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…» (Ψαλμ. 81,8· Τριῴδ. Μ. Σάβ. ἑσπ.).
Μεγάλη Σαρακοστή· χαρὰ τῶν ἀγγέλων, τραῦ­μα τῶν δαιμόνων, ἀγαλλίασις τῶν ὀρθοδόξων. Τὴν περίοδο αὐτὴ ἔχουμε ἱερὰ χρέη. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χρέη, ποὺ πρέπει νὰ ἐκτελέσουμε, θέλω νὰ ὑπενθυμίσω στὴν ἀγάπη σας ἕνα, ποὺ δυστυχῶς τὸ παρα­μελοῦμε. Ποιό εἶν᾽ αὐτό; Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἴσον – τί; ἱερὰ ἐξομολόγησις.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ
Ματθ. 25, 31-46
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΜΟΝΟ Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ;

«Ἐφʼ ὅσον ἐποιήσατε ἐνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν
μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»
(Ματθ. 25, 40)

ΟΠΟΙΟΣ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅποιος ἀκούει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, νομίζει ὅτι ὁ οὐρανὸς ἀστράφτει καὶ βροντάει. Φόβος καὶ τρόμος καταλαμβάνει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς θὰ κρίνη τὴ γῆ. Κριτὴς παγκόσμιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ τὸν Ἀδάμ, τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, μέχρι τὸν τελευταῖο ἄνθρωπο θὰ παρουσιασθοῦν μπροστά του καὶ θὰ κριθοῦν. Καὶ ἄλλοι θὰ πᾶνε στὴν κόλασι καὶ ἄλλοι στὸν παράδεισο. Φοβερὴ ἀπόφασι.
Πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς πιὸ ἁμαρτωλούς, ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε ὅλος ἀγάπη. Σκοπὸς ποὺ ἦρθε ἦταν νὰ σώση, ὄχι νὰ κρίνη. Ἀλλὰ ὅταν ξαναέρθη, θὰ ἔρθη πιὰ σὰν Κριτὴς παγκόσμιος. Ἡ πρώτη παρουσία του ἦταν παρουσία ἀγάπης˙ ἡ δεύτερη παρουσία του θὰ εἶνε παρουσία δικαιοσύνης. Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν εἶνε μόνο ἀγάπη, ἀλλὰ εἶνε καὶ δικαιοσύνη.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄ Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 11422

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Το παγκοσμιο δικαστηριο

«Καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη…» (Ματθ. 25,32)

Χθές, ἀγαπητοί μου, ψυχοσάββατο, μνήμη δηλαδὴ τῶν προσφιλῶν μας νεκρῶν. Σήμε­ρα Κυριακή, Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω.
Τί εἶνε ἀπόκρεως; Ἀπόκρεως ἴσον ἀποχαιρετισμὸς τῆς κρεοφαγίας, προοίμιο τῆς ἁγί­ας καὶ μεγάλης τεσσαρακοστῆς, προανάκρου­σμα γιὰ ἀγῶνες πνευματικούς. Ἀλλὰ δυστυ­χῶς ὁ κόσμος, μὲ τὴ σατανικὴ ἰδέα ὅτι τὶς μέρες αὐτὲς ὅλα ἐπιτρέπονται, ἐκτρέπεται σὲ μεγάλες ἁμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, ποὺ πολλοὶ ὀργιάζουν, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ φοβερώτερο εὐαγγέλιο ὅλου τοῦ χρόνου, τὸ εὐαγγέλιο τῆς μελλούσης κρίσεως. Ὅποιος τ᾿ ἀκούει κ᾿ ἔχει μέσα του ἕνα μόριο πίστεως καὶ λογικῆς, τρέμει.
Τὸ εὐαγγέλιο μᾶς προειδοποιεῖ ὅλους. Θὰ γίνῃ κρίσις, δικαστήριο παγκόσμιο, κι ὁ δικαστὴς ποὺ θὰ μᾶς κρίνῃ εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ­ησοῦς Χριστός.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Λουκ. 15, 11-32
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΠΕΙΝΑ!

«… Ἐγὼ δὲ λιμῶ ἀπόλλυμαι!»(Λουκ. 15, 17)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί, εἶνε Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου. Ἄσωτος ὀνομάζεται ὁ νεώτερος γυιὸς τοῦ πατέρα τῆς παραβολῆς. Ὁ νέος αὐτὸς ζοῦσε στὸ πατρικὸ σπίτι, γεμᾶτο ἀπʼ ὅλα τὰ ἀγαθά. Τίποτε δὲν τοῦ ἔλειπε. Ἀλλʼ ὁ νέος αὐτὸς δὲν ἐκτίμησε ὅπως ἔπρεπε τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἀπολάμβανε κοντὰ στὸν πατέρα. Σκλαβιὰ τοῦ φαινόταν τὸ πατρικὸ σπίτι. Ἔνιωθε σὰν πουλὶ κλεισμένο σὲ κλουβί. Ἄνοιξε λοιπὸν μιὰ μέρα τὴν πόρτα τοῦ κλουβιοῦ καὶ πέταξε ἔξω. Ἀλλʼ ἔξω ὑπάρχουν τὰ γεράκια. Καὶ γεράκια εἶνε οἱ κακοί, οἱ φαῦλοι καὶ διεφθαρμένοι ἄνθρωποι, ποὺ περικυκλώνουν ἕναν ἄπειρο νέο καὶ τὸν κατασρέφουν ψυχικὰ καὶ σωματικά.
Ὁ πατέρας δὲν θέλησε νὰ κρατήση τὸ παιδί του μὲ τὴ βία. Τὸ ἄφησε νὰ φύγη.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2355

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου (Λουκ. 15,11-32)
28 Φεβρουαρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Επιστροφη στο σπιτι του πατερα

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Εἶνε μία παραβολή, ἡ ὡραιότε­­ρη ἀπὸ ὅσες εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε ἡ ἱστορία ἑνὸς φαινομενικὰ ἀ­γνώ­στου νέου, ποὺ ἔφυγε ἀπ᾽ τὸν πατέρα του καὶ ὕ­στε­ρα ἀπὸ καιρὸ γύρισε κοντά του· ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὴν ἱστορία του εἶνε κρυμμένη ἡ ἱστορία τοῦ κάθε ἀνθρώπου· ἡ παραβολὴ αὐ­τὴ εἶ­νε ἡ φωτογραφία μας. Σήμερα ἑορτάζουμε ὅ­λοι· γιατὶ λίγο ἢ πολὺ ὅλοι μοιά­ζουμε μὲ τὸν ἄ­σωτο υἱό. Ἂς δοῦμε τώρα τὴν παραβολή.

* * *

Ὁ νέος αὐτὸς ἦταν παιδὶ ἑνὸς καλοῦ πατέ­ρα. Μέσα στὸ σπίτι του τὰ εἶχε ὅλα, τίποτε δὲν τοῦ ἔλειπε. Κι ὅμως αὐτὸς δὲν ἔμενε εὐ­χαρι­στημένος. Ἔνιωθε τὸ σπίτι σὰν φυ­λακή, κλου­βὶ ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο ἤθελε νὰ βγῇ ἔξω, νὰ πετά­ξῃ. Καὶ μιὰ μέ­ρα, χωρὶς εὐχὴ τοῦ πατέρα, ἔφυγε. Read more »

Κυριακη Τελώνου και Φαρισαίου
(Λουκ. 18,10-14)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΙ ΔΙΝΕΙΣ;

«… Ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι»

(Λουκ. 18, 12)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, σήμερα ἀνοίγει τὸ Τριώδιο. Ἔτσι λέει ὁ λαός.

Τί εἶνε τὸ Τριώδιο; Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὡραῖα λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Περιέχει ὕμνους καὶ τροπάρια, ποὺ ὅλα εἶνε ἐμπνευσμένα, καὶ συγκινοῦν καὶ προτρέπουν τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφή. Ἅγιοι ἄνθρωποι, ποὺ φώτισε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, ἔγραψαν τὰ ἐκκλησιαστικὰ αὐτὰ ἄσματα. Τέτοια ἄσματα δὲν ἔχει καμμιὰ ἄλλη θρησκεία. Τὸ Τριώδιο διαρκεῖ 70 μέρες. Ἄρχίζει σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, καὶ τελειώνει τὸ Μεγάλο Σάββατο τὸ πρωί, ποὺ ὁ ἱερεὺς κρατώντας κάνιστρο γεμᾶτο φύλλα δάφνης τὰ διασκορπίζει ψάλλοντας «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τῆν γῆν» (Ψαλμ. 81, 8). Read more »

Κυριακὴ Τελώνου & Φαρισαίου (Λουκ. 18,10-14)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ, ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΤΕ

ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, ῥίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω στὴ φύσι, θὰ δοῦμε κάτι ἐκπληκτικό· ὅτι ὅλα τὰ δημιουργήματα προσεύχονται, καθένα μὲ τὸν τρόπο του. Ἡ θάλασσα εὐχαριστεῖ τὸ Θεὸ μὲ τὸ φλοῖσβο τῶν κυμάτων της, τὸ ῥυάκι μὲ τὸ κελάρυσμά του, τὰ δέντρα μὲ τὸ θρόϊσμα τῶν φύλλων τους, τὰ πουλιὰ μὲ τὴ μελῳδία τους, τὰ ἄστρα μὲ τὸ φῶς τους ποὺ τρεμοσβήνει… Εδατε καὶ τὴν ὄρνιθα ὅταν πίνῃ νερό; σὲ κάθε γουλιὰ σηκώνει τὸ κεφάλι ψηλά, σὰ᾿ νὰ λέῃ «Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ».
Ἀπὸ τὸ ἱερὸ αὐτὸ προσκλητήριο μποροῦσε ν᾿ ἀπουσιάζῃ ὁ ἄνθρωπος; Καὶ ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται. Ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια ἡ καλὴ μητέρα μᾶς ἔμαθε νὰ σταυρώνουμε τὰ χεράκια μπροστὰ στὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς καὶ νὰ ψελλίζουμε μιὰ ἁπλῆ προσευχὴ στὸν οὐράνιο Πατέρα – ἀλησμόνητες στιγμές. Ἀργότερα μάθαμε κοντὰ στ᾿ ἄλλα παιδιὰ νὰ ἀπαγγέλλουμε στὴν ἐκκλησία τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Πιστεύω» καὶ μαζὶ μὲ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριό μας.
Ἡ εὐγενεστέρα ἐκδήλωσι τῆς ἀνθρωπίνης καρδίας εἶνε ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς. Τὸ κτίσμα ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ Δημιουργό του. Εἶνε ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσῃ γιὰ τὶς τόσες εὐεργεσίες, ἀλλὰ καὶ ἡ στιγμὴ πού, γεμᾶτος θλῖψι καὶ μὴ ἔχοντας ἐλπίδα βοηθείας, καταφεύγει στὴν παντοδυναμία του καὶ ζητάει βοήθεια καὶ προστασία.

Read more »

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Λκ. 18,10-14)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου

Περι υπερηφανειας και ταπεινοφροσυνης

«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα σημαν­­τι­κή. Ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο.
Ἀλλὰ τί εἶνε Τριῴδιο; Ἐὰν ρωτήσουμε αὐ­τοὺς ποὺ δὲν ἔ­χουν σχέσι μὲ τὴν Ἐκκλησία, θὰ μᾶς ποῦν· Τριῴ­διο θὰ πῇ γλέντι, χορός, φαγοπότι, μασκαρέματα, καρναβάλι. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως λέει· ὄχι, αὐτὸ εἶνε παρανόησις τοῦ Τρι­ῳδίου. Τριῴδιο ἴσον ἡ ἁγιωτέρα περίοδος τοῦ ἔ­τους. Τριῴδιο ἴσον προσευχή, νηστεία, ἐλε­ημο­σύνη, κάθαρσις ἀπὸ τὰ πάθη, μετάνοια, ἐξ­ομο­λόγησις, ἁγιασμός. Τὸ Τριῴδιο διαρκεῖ 10 βδο­μάδες, 70 μέρες· ἀρχίζει ἀπὸ σήμερα καὶ φθά­νει στὸ Μέγα Σάββατο. Εἶνε περίοδος προ­ετοιμασίας γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα.
Τὸ Τριῴδιο μοιάζει μ᾽ ἕνα ἀσανσέρ, πνευμα­τικὸ ἀσανσέρ. Εἶνε μία κλῖμαξ, σκάλα, ποὺ ἀρ­χίζει ἀπὸ τὰ χα­μη­λὰ καὶ φθάνει μέχρι τὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ.

Read more »

Ὁ ἐπικαιρικός χαρακτήρας τοῦ θέματος εἶναι προφανής, θεωροῦμε δέ ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη νά τεθεῖ τό ζήτημα τῆς ὑγείας στό πλαίσιο τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, καθώς λόγω τοῦ πανικοῦ πού συντηροῦν τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ἀλλά καί κάποιων ἄστοχων -γιά νά τό ποῦμε ἐπιεικῶς- δηλώσεων ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν) εἶναι παραπάνω ἀπό ὁρατός ὁ κίνδυνος νά παγιωθεῖ ἡ ἄγνωστη γιά τό ὀρθόδοξο βίωμα ἀντίληψη ὅτι ἡ ὑγεία τοῦ σώματος, δηλ. ἡ ζωή ὡς βιολογικό -καί μόνο- γεγονός, εἶναι τό ὕψιστο ἀγαθό γιά τόν ἄνθρωπο.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1404

Κυριακὴ τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15,21-28)
Tου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου

Η δυναμις του «Κυριε, ελεησον»

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον», εἶνε ἡ προτροπὴ τοῦ προφήτου Δαυΐδ (Ψαλμ. 102,1· 103,1). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶνε εὐ­γνώ­μων στὸ Θεὸ γιὰ τὶς εὐεργεσίες του. Καὶ μία ἀπὸ αὐ­τές, ἀ­δελφοί μου, εἶνε ὁ ἐκκλησι­ασμός. Μι­κρὸ θεωρεῖτε τὸ ὅτι ἐπιτρέπει σ᾽ ἐμᾶς τοὺς βρωμεροὺς καὶ ἀκαθάρτους νὰ μπαίνουμε στὸ ναό του; Γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχουν αὐτιὰ ν᾽ ἀ­κοῦ­νε, μάτια νὰ βλέπουν, καὶ πρὸ παντὸς καρδιὰ νὰ αἰσθάνωνται δὲν ὑπάρχει ἱερώτερος τόπος, τόπος μεγαλυτέρων συγ­κινήσεων. «Εὐφράνθην», λέει ὁ Δαυΐδ, αἰσθάν­θηκα χαρὰ καὶ ἀγαλ­λίασι, ὅταν μοῦ εἶπαν· Ἔλα νὰ πᾶμε στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου (ἔ.ἀ. 121,1). Κι ἀλλοῦ λέει· Προτιμῶ νά ᾽μαι ἕνα χαλικάκι στὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ μου, πα­ρὰ νὰ εἶμαι πρίγ­κιπας στὰ ἀνάκτορα (βλ. ἔ.ἀ. 83,11).
Εἶνε εὐλογία Θεοῦ νὰ βρισκώμαστε μέσα στὸ ναό. Στὸ ναὸ ἀκούγονται φωνὲς ἀπὸ τὰ οὐράνια, ἀπὸ τὰ ὑπερκόσμια· φωνὲς ἁγίων ἀγ­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων, φωνὲς μαρτύρων καὶ ἡρώων, φωνὲς προφητῶν καὶ πατριαρχῶν, φω­νὲς εὐαγγελιστῶν. «Σοφία. Πρόσχωμεν» (θ. Λειτ.).
Ἀπ᾽ ὅλες τὶς φωνὲς ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, σᾶς παρακαλῶ νὰ προσέξουμε μία. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2352

Κυρ. ΙΖ΄ Μθ. [Χαναναίας] (Ματθ. 15,21-28)
14 Φεβρουαρίου 2021

Ο Θεος δοκιμαζει την πiστι μας

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐ­τῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης» (Ματθ. 15,28)

Δυστυχισμένη, ἀγαπητοί μου, πολὺ δυσ­τυχισμένη ἦταν ἡ μητέ­ρα ποὺ περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐ­αγγέλιο (βλ. Ματθ. 15,21-28). Ἀλλ᾽ ἂς δοῦ­με ποιά ἦταν ἡ δυστυχία της, γιὰ νὰ θαυμάσουμε τὴν ὑπομονή της καὶ τὴν πίστι της.

* * *

Στὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος, ποὺ συνώρευ­­αν μὲ τὴ χώρα τοῦ Ἰσραήλ, κατοι­κοῦ­σαν ἀλ­λόφυλοι καὶ ἀλλόθρησκοι – εἰδωλο­λάτρες. Ἐ­κεῖ ζοῦσε καὶ ἡ γυναίκα τοῦ σημερινοῦ εὐ­αγ­γελίου. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀκοῦμε νὰ τὴ λέει Χαναναία, λέξι ποὺ δείχνει τὸ θρήσκευ­­μά της, ἀπὸ τὴν παλαιὰ θρησκεία τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς Χαναάν, προτοῦ νὰ ἐγκαταστα­θῇ στὴν Παλαιστίνη ὁ Ἰσραηλικὸς λαός. Ὁ ἄλ­λος εὐ­αγγελιστὴς ποὺ περιγράφει τὸ ἴδιο περι­στατι­κὸ λέει, ὅτι αὐτὴ ἦταν «ἑλληνίς, Συροφοινί­κισσα τῷ γένει» (Μᾶρκ. 7,26), δηλαδὴ εἰδωλο­λά­τρισσα καταγομένη ἀπὸ τὴ Φοινίκη, παραλιακὴ πόλι τῆς Συρίας ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κύπρο.
Ἡ ξένη αὐ­τὴ γυναίκα ἔμαθε, ὅτι στὰ μέρη ἐκεῖνα βρίσκεται ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Δείχνει λοιπὸν μεγάλο ἐνδιαφέρον νὰ τὸν συν­αντήσῃ.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 845

Κυριακὴ ΙΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 25,14-30)
Tου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Γιατι ζουμε;

«Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ!…» (Ματθ. 25,26)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱε­ρὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Ἀπὸ τὴν ὡραία πα­ραβολὴ τῶν ταλάντων θέλω νὰ προσέξετε ἰδιαιτέρως τὸ τέλος της. Εἶπε ὁ Χριστός· «Ὁ ἔχων ὦτα ἀ­κού­ειν ἀκουέτω», ὅποιος ἔχει αὐ­τιὰ ἂς ἀ­κού­ῃ (Ματθ. 11,15· 13,9,43). Αὐτὸς ὁ λόγος διαβαίνει τοὺς αἰῶνες, φτά­­νει καὶ σ᾿ ἐμᾶς καὶ ἀ­πευθύνεται στὸν καθένα μας.
–Μά, θὰ πῆτε, δόξα τῷ Θεῷ ἔ­χου­με αὐτιὰ καὶ ἀκοῦμε. Τί νόημα ἔχει αὐτὸ γιὰ μᾶς;
Ἔχουμε βέβαια αὐτιά· ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἐδῶ μιλάει γιὰ κάτι βαθύ­τε­ρο. ᾿Eρχό­μαστε στὴν θεία λειτουργία, ἀλλὰ ἀρκεῖ αὐτό; Ἄν, ὅταν ὁ ἱε­ρεὺς διαβάζει τὸ εὐ­αγ­γέλιο καὶ οἱ ψάλτες ψάλ­­λουν τὰ τροπάρια, δὲν ἔ­χουμε ἐκεῖ τὸ νοῦ μας καὶ δὲν προσέχουμε τὰ λόγια, τί τὸ ὄ­φελος; Ἔχουμε αὐτιά, ἀλλὰ πνευματικὴ ὠ­φέλεια δὲν γίνεται. Ἂν βγαίνοντας ἀπὸ τὸ ναὸ δὲν ξέρουμε τί εἶπε ὁ ἀπό­στολος, τί εἶπε τὸ εὐαγγέλιο, ποιά τροπάρια ἀκούστηκαν, τό­τε ἤ­μαστε παρόντες σωματι­κῶς ἀλ­λὰ ἀπόντες πνευ­ματικῶς. Κι ἀφοῦ τὸ πνεῦμα ἔχει ἀπείρως ἀ­νώ­τερη ἀξία ἀπὸ τὸ σῶ­μα, κα­ταλαβαίνετε τό­τε τί σημασία ἔχει ὁ λό­γος τοῦ Χριστοῦ «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2351

Κυριακὴ ΙΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 25,14-30)
7 Φεβρουαρίου 2021

Πηγες χαρας

«Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. 25,21,23)

Ἡ ἐποχή μας, ἀγαπητοί μου, εἶνε τραγική· εἶνε ταραγμένη, γεμάτη ἄγχος καὶ στενο­χώρια. Παρὰ τὴν πρόοδο τῆς ἐ­πι­στήμης, τὰ ἐπι­τεύγματα καὶ τὴ γνῶσι, ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶ­νε εὐ­τυ­χισμένος. Καὶ αὐτὸς ποὺ μένει στὴν καλύ­βα καὶ αὐτὸς ποὺ μένει στὰ παλάτια, καὶ ὁ ἀ­γράμματος τσοπᾶνος ποὺ δὲν ξέρει νὰ βά­λῃ τὴν ὑ­πογραφή του καὶ ὁ βαθὺς ἐπιστήμονας, καὶ ὁ ἀστροναύτης καὶ ὁ βεδουΐνος, κάθε ἄν­θρωπος, στὸν αἰῶνα αὐτὸν δὲν νιώθει εὐ­τυχι­­σμένος. Στὰ πρόσωπα ὅλων βλέπει κανεὶς μιὰ μελαγχολία, ποὺ κάνει πολλοὺς νὰ διερω­τῶν­ται· Ἀξίζει κανεὶς νὰ ζῇ σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο;
Κάτι λείπει. Δὲν ὑπάρχει ἡ αἰσιοδοξία, ἡ συν­είδη­σι ὅτι ὁ ἄν­θρωπος πλάστηκε γιὰ κάτι σπουδαῖο· μ᾽ ἕνα λόγο, λείπει ἡ χαρά.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ’ ΛΟΥΚΑ
Λουκ. 19, 1-10
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

ΤΥΧΗ;

«Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον,
ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτόν»
(Λουκ. 19, 5)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ σήμερα διηγεῖται ἕνα ἐπεισόδιο. Ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὴν Ἰεριχῶ. Μόλις ὁ κόσμος ἔμαθε ὅτι ὁ Χριστὸς ἔφτασε στὴν πόλι τους, ἔτρεξαν ὅλοι γιὰ νὰ τὸν δοῦν καὶ νὰ τὸν ἀκούσουν. Ἡ φήμη του εἶχε προτρέξει. Κανένας ἄλλος δὲν ἔκανε τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός. Ἄντρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ μαζεύτηκαν, κόσμος πολύς. Κι ο Χριστὸς προχωροῦσε ἀργὰ – ἀργὰ πάνω στὸ δρόμο. Σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ δρόμου ὁ Χριστὸς σταμάτησε. Κοίταξε πρὸς τὰ πάνω σὲ μιὰ συκομουριὰ ποὺ ἦταν φυτεμένη στὸ μέρος ἐκεῖνο τοῦ δρόμου. Πάνω στὰ κλαδιὰ τοῦ δέντρου ἦταν ἕνας ἄνθρωπος. Ἦταν ὁ Ζακχαῖος. Τὸν εἶδε ὁ Χριστός. Τὸν φώναξε μὲ τὸ ὄνομά του καὶ τοῦ εἶπε νὰ κατεβῆ κάτω. Ὁ Ζακχαῖος ὑπάκουσε στὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, κατέβηκε καὶ ὡδήγησε τὸ Χριστὸ στὸ σπίτι του. Καὶ ἐκεῖ ὁ Χριστὸς εἶπε, ὅτι ὄχι μόνο ὁ Ζακχαῖος, ἀλλὰ καὶ τὸ σπίτι του βρῆκε σωτηρία. Read more »

Kυριακή IB΄ Λουκά
(Λουκ. 17,12-19)

Η ΛΕΠΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

«᾿Ηπήντησαν αὐτῷ (=τῷ Χριστῷ) δέκα λεπροὶ ἄνδρες» (Λουκ. 17,12)

ΗΤΑΝ κάποτε ἐποχή, ἀγαπητοί μου, ποὺ δὲν ὑ­πῆρχε ἀσθένεια. Καὶ δὲν ὑπῆρχε, δι­ότι δὲν ὑπῆρχε μικρόβιο.
Τὸ μικρόβιο, ὅπως ξέρουμε, εἶνε ἀόρατο· μὲ γυμνὸ μάτι δὲν τὸ βλέπεις. Τὸ σῶμα μας, τὸ χῶμα, τὸ νερό, ὁ ἀέρας, τὰ πάντα, εἶνε γε­μᾶτα ἀπὸ ἄπειρα μικρό­βια. Ὅταν πρὶν διακόσα χρόνια ἕνας ἐπιστή­μων τὰ ἀνεκάλυψε καὶ εἶδε μὲ τὸ μικροσκόπιο σ’ ἕνα ποτήρι νε­ρὸ νὰ κολυμποῦν ἑκατομμύρια ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς μικροοργανισμούς, φώναξε τὴν κόρη του. ―Γιά κοίταξε, τῆς λέει· ὑπάρχει κάτι μέσα στὸ νερό; ―Δὲ βλέπω τίποτα. ―Γιά κοίταξε τώρα μὲ τὸ μικρο­σκόπιο. Ὅταν ἐκείνη εἶδε, κατεπλάγη. ―Τί εἶνε τοῦτο ’δῶ, πατέρα!… Ἀμέτρητα ζῳύφια εἶδε νὰ πλέουν μέσα στὸ νερό.
Φορεὺς λοιπὸν τῆς ἀσθενείας εἶνε ἕνα μικρόβιο. Καὶ τὸ ἀδιόρατο αὐτὸ πλάσμα κάνει θραῦσι. Οὔτε τὰ λιοντάρια τῆς Ἀφρικῆς δὲν θανατώνουν τόσους ὅσους ἕ­να μικρόβιο. Τρομερὸ πρᾶγμα· γιὰ νὰ φαίνεται ἔτσι ἡ ἀδυναμία μας…

Read more »