ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΙΩΤΑ

«᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται» (Ο ΚΥΡΙΟΣ)

Τὸν 4ον μ.Χ. αἰῶνα ἀνεστατώθη ὅλη ἡ ᾿Εκκλησία. Ποία ἡ αἰτία; ῞Ενας ἱερεὺς εἰς τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν, ῎Αρειος τὸ ὄνομα, ἐκήρυξε τὴν βλάσφημον ἰδέαν, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε Θεός, ἀλλὰ κτίσμα, τὸ πρῶτον καὶ ἐξαίρετον κτίσμα τῆς Δημιουργίας, καὶ ὅτι ὑπῆρχεν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε Χριστός. «῎Οχι», τοῦ ἀπαντοῦν οἱ ᾿Ορθόδοξοι μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μ. ᾿Αθανάσιο. ῎Οχι, μυριάκις ὄχι. ῎Αρειε, τὸ φρόνημά σου εἶνε ἐσφαλμένο. Δὲν πηγάζει ἀπὸ τὴν ῾Αγίαν Γραφήν. ῾Η ῾Αγία Γραφή, Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, ἀποδεικνύει, ὅτι προτοῦ νὰ πλασθῆ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, προτοῦ νὰ δημιουργηθοῦν τὰ ὄρη, αἱ θάλασσαι, καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ, ὑπῆρχεν ὁ Χριστός. ῾Υπῆρχε «πρὸ πάντων τῶν αἰώνων». «Φῶς ἐκ φωτός, Θεὸς ἀληθινός, ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθείς, οὐ ποιηθείς, ὁμοούσιος τῷ Πατρί, δι οὗ τὰ πάντα ἐγένετο».

Έτσι ἐδημιουργήθησαν δύο παρατάξεις· ὁ ῎Αρειος μὲ τὴν κακοδοξίαν του, καὶ ὁ Μ. ᾿Αθανάσιος μὲ τὴν σημαίαν τῆς ὀρθῆς πίστεως, τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Μερικοί, ποὺ συνεπάθουν τὰς ἰδέας τοῦ αἱρεσιάρχου, κρυπτοαρειανοί, προσεπάθουν δῆθεν νὰ συμβιβάσουν τὰ πράγματα καὶ οἱ ψευτὸ-εἰρηνοποιοὶ αὐτοὶ ἐπρότειναν, ὅπως εἰς τὴν λέξιν ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ, οἱ ᾿Ορθόδοξοι δεχθοῦν καὶ προσθέσουν ἕνα καὶ μόνον γράμμα, τὸ ἰῶτα, διὰ νὰ γίνη ἡ λέξις ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΣ, καὶ τότε οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ᾿Αρείου θὰ ὑπέγραφον τὸ Σύμβολον καὶ θὰ ἐπήρχετο ἡ συμφιλίωσις, ἡ εἰρήνη. ᾿Αλλὰ οἱ ᾿Ορθόδοξοι δὲν ἐδέχθησαν. Τὸ ἰῶτα δὲν προσετέθη. Τὸ Σύμβολον τῆς πίστεως ἔμεινεν ἀκέραιον καὶ μέχρι σήμερον ἀκούεται εἰς ὅλους ναοὺς τῆς ᾿Ορθοδοξίας ὅπως ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Μ. ᾿Αθανασίου.

᾿Αλλὰ θὰ εἴπητε ἴσως· Διατὶ τόση ἐπιμονὴ εἰς μίαν λέξιν; Τόσην σημασίαν εἶχε διὰ τὴν πίστιν μας ἕνα ἰῶτα; ᾿Απαντῶμεν. ῾Ο Χριστιανισμὸς, ἀγαπητοί, ὁμοιάζει μὲ ἕνα θαυμάσιον οἰκοδόμημα τὸ ὁποῖον εἶνε κατεσκευασμένον βάσει σχεδίου σοφοῦ ἀρχιτέκτονος, καὶ τὰ πάντα καὶ αἱ μικρότεραι λεπτομέρειαι τῆς οἰκοδομῆς ἔχουν τὴν θέσιν των. ῞Ολα εἶνε συνηρμολογημένα κατὰ τοιοῦτον τρόπον, ὥστε ν’ ἀποτελοῦν ἕνα ἑνιαῖον ἀδιάσπαστον σύνολον. Δὲν εἱμπορεῖς ν’ ἀφαιρέσης ἀπὸ τὴν οἰκοδομὴ οὕτε ἕνα λιθαράκι. Τὸ ἀφαιρεῖς; Τὸ οἰκοδόμημα κινδυνεύει. Τὸ ἔν λιθάρι θὰ συμπαρασύρη τὸ ἄλλο ἕως ὅτου ὅλη ἡ οἰκοδομὴ καταρρεύση. Κάτι παρόμοιον συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Εἶνε μία θεία οἰκοδομὴ ἡ ᾿Εκκλησία, ἕνα πνευματικὸν οἰκοδόμημα, τὸ μεγαλοπρεπέστερον ἐξ ὅλων τῶν ἰδεολογικῶν οἰκοδομημάτων τῆς ῾Ιστορίας ποὺ ὑψώνει τὴν κορυφήν του πρὸς τοὺς οὐρανούς. Κάθε διδασκαλία της καὶ αὐτὴ ἡ μικροτέρα ἡ ὀποία θεωρεῖται ὡς ἕνα ἰῶτα ἢ μία κεραία, ὡς τὰ ἐλάχιστα στοιχεῖα τοῦ ἀλφαβήτου εἶνε συνδεδεμένη τόσον στενὰ μὲ τὰς ἄλλας κεντρικὰς διδασκαλίας τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὥστε ὁ ἀπορρίπτων τὰς μικρὰς ἐντολὰς ἢ διατάξεις τῆς ᾿Εκκλησίας μας κινδυνεύει νὰ ἀπορρίψη καὶ τὰς μεγάλας και νὰ καταντήση σιγά-σιγά, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβη, ἕνας ὀρθολογιστής, ἄπιστος, ἄθεος. — Οὔτε ἀφαίρεσιν, ἀλλ’ οὐτε καὶ προσθήκην δέχεται ἡ Χριστιανικὴ πίστις. Εἶνε τὸ τέλειον. Εἱδικῶς δὲ ὡς πρὸς τὴν περίπτωσιν τοῦ ᾿Αρείου ἡ προσθήκη ἑνὸς ἰῶτα εἰς τὴν λέξιν ὁμοούσιος θὰ ἦτο ἕνας δυναμῖτις πού θὰ ἔβαζεν ὁ Σατανᾶς εἰς τὰ θεμέλια τοῦ Χριστιανισμοῦ διὰ νὰ τὸν ἀνατρέψη. Διότι ὁ λέγων τὸν Χριστὸν ὁμοιούσιον καὶ ὄχι ὁμοούσιον θεωρεῖ Αὐτὸν ὡς ἕνα ἁπλοῦν ἄνθρωπον, ὅστις ἔχει προορισμὸ διὰ τῆς ἀρετῆς νὰ ὁμοιωθῆ τῷ Θεῷ. ᾿Εκ τῆς προσθήκης τοῦ ἰῶτα ἡ κεντρικὴ διδασκαλία περὶ τῆς Θεότητος τοῦ Χριστοῦ θὰ ἐγένετο θρύψαλα. Αὐτὸν τὸν κίνδυνον διῃσθάνθη ὁ Μ. ᾿Αθανάσιος καὶ ἡ λοιπὴ χορεῖα τῶν ἀθανάτων Πατέρων καὶ ἀντέταξαν τὸ ἡρωϊκὸν ΟΧΙ εἰς τὰς ἀξιώσεις τοῦ ᾿Αρείου καὶ ὀπαδῶν αὐτοῦ, οἱ ὁποῖοι ὑπεστηρίζοντο ἀπὸ ὁμόφρονας πολλάκις αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου. ᾿Αγαπητοὶ χριστιανοὶ τῆς Κύμης καὶ τῶν περιχώρων αὐτῆς. ῾Η ᾿Ορθόδοξος πίστις εἶνε πολὺ λεπτὸν πρᾶγμα, εἶνε σἄν τὸ μάτι τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δὲν δέχεται μέσα οὔτε τρίχα. Δὲν δύνασαι νὰ τὴν ἀναμίξης μὲ ξένα στοιχεῖα. Πρέπει νὰ μείνη ἀγνή, ἁμόλυντος. Δυοτυχῶς διάφοραι αἰρέσεις, τῶν ὁποίων ἠ χειροτέρα ἔκδοσις εἶνε οἱ χιλιασταὶ ποὺ εἰς τὴν ἐποχήν μας ἀνέστησαν τὸν ᾿Αρειανισμὸν, ζητοῦν νὰ μᾶς ἀφαιρέσουν τὴν Πίστιν. ῎Ας προσέξωμεν, ὄχι ἁπλῶς νὰ προσέξωμεν ἀλλὰ ν’ ἀγωνισθῶμεν διὰ τὴν πίστιν αὐτὴν. ᾿Εκτὸς τῆς πίστεως ταύτης δὲν ὑπάρχει σωτηρία. ῾Υπὲρ αὐτῆς τῆς πίστεως, ἂς ἀνακράξωμεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων· Αὔτη ἡ ἀληθινὴ πίστις. Αὕτη ἡ ῾Αγίᾳ πίστις. Αὕτη ἡ αἰωνία πιστις. Εἰς αὐτὴν ἐβαπτίσθημεν. Καὶ εἰς αὐτὴν θ’ ἀποθάνωμεν. —᾿Αμήν—.

«Γρηγορειτε»

ΚΥΜΗ 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1951 ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 7

 Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

῾Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ι. Μητροπόλεως Καρυστίας-Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΦΥΛΛΑΔΙΟΥ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»
Εἰδικὰ μαθήματα κατηχήσεως·
1— Διὰ τὰ ἐργαζόμενα παιδιὰ-Κυριακὴν ὥραν 7-8 μ.μ. εἰς τὸν ῎Αγ. ᾿Αθανάσιον
2— Διὰ τὰς νέας(ΧΕΝ)-Κυριακὴν 11-12 εἰς τὸν ῞Αγιον ᾿Αθανάσιον
3— Διὰ τὰς μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4— Διὰ τοὺς ἄνδρας-Τρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε Ι Ο Ν  Κ Η Ρ Υ Γ Μ Α

Αὔριον Κυριακὴν (21᾿Ιανουαρίου) ὁ ἱεροκῆρυξ τὸ πρωΐ κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν θὰ ὁμιλήση εἰς τὸν ῾Ι. Ναὸν τῶν Ταξιαρχῶν, τὸ δὲ ἀπόγευμα ὥραν 5 εἰς τὸν Μητροπ. Ναὸν τοῦ ῾Αγίου ᾿Αθανασίου.

-ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

ΚΥΜΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1950                                                                        ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 2

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ

Αὔριο Κυριακὴ θὰ κτυπήσουν οἱ καμπάνες καὶ τῶν τεσσάρων ῾Ι. Ναῶν τῆς ὡραίας σας κωμοπόλεως. Κάθε κτύπημα καμπάνας καὶ ἕνα ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟΝ. Οἱ ἄγγελοι σᾶς προσκαλοῦν· «ΓΕΥΣΑΣΘΕ ΚΑΙ ΙΔΕΤΕ, ΟΤΙ ΧΡΗΣΤΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ». Ο ΚΥΡΙΟΣ σᾶς ἑτοιμάζει τραπέζι· «ΛΑΒΕΤΕ ΦΑΓΕΤΕ ΠΙΕΤΕ…». ῾Η ψυχή σας πεινᾶ καὶ σεῖς θὰ τὴν ἀφήσετε νηστικήν; ῾Ο Κύριος σᾶς προσκαλεῖ καὶ σεῖς θὰ στρέψετε τὰ νῶτα πρὸς αὐτόν; ῎Ετσι τιμᾶτε τὸν ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΟΛΩΝ;

Δὲν εὑρίσκω λόγους διὰ νὰ περιγράψω τὴν περιφρόνησιν. Οἱ νεκροί σας διαμαρτύρονται διὰ τὴν ἀπουσίαν σας, ὁ ῎Αγιος ᾿Αθανάσιος ἀγανακτεῖ, ἡ Παναγία ἱκετεύει, οἱ ᾿Αρχιστράτηγοι Γαβριὴλ καὶ Μιχαήλ κλαίουν, διότι μίαν καὶ μόνον φορὰν τὸ ἔτος τοὺς ἐνθυμεῖσθε, ὁ οὐρανὸς… ᾿Αλλ’ ἂς σιωπήσωμεν. Κύριε! Δός μας δάκρυα διὰ νὰ θρηνήσωμεν τὴν ἀδιαφορίαν τοῦ λαοῦ μας. ᾿Απὸ τὰς 4.000 περίπου ψυχάς, ποὺ ἔχει ἡ ἱστορικὴ αὐτὴ κωμόπολις τῆς Κύμης, οὔτε 100 ἄνδρες ἐκκλησιάζονται τακτικῶς τὰς Κυριακάς. Οἱ ἄλλοι ποῦ; ῾Αγία Τριάς, ἐλέησον τὸν κόσμον! ᾿Αρχαία Κύμη ποῦ εἶσαι; Δὲν ἔλειπε τότε οὔτε ἕνας ἀπὸ τὸν ἐκκλησιασμόν.

Κυμαῖοι ᾿Αγαπήσατε καὶ πάλιν τὸν ἐκκλησιασμὸν τῆς Κυριακῆς.

Θ Ε Ι Ο Ν Κ Η Ρ Υ Γ Μ Α

Αὔριον Κυριακὴν (12 Νοεμβρίου) τὸ πρωΐ κατὰ τὴν θείαν λειτουργίαν ὁ ἱεροκήρυξ θὰ ὁμιλήση εἰς τὸν ῾Ι. Ναὸν Ταξιαρχῶν, τὸ δὲ ἀπόγευμα ὥραν 5 εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν ῾Αγίου ᾿Αθανασίου.

Ο Λ Ο Ι   Ε Ι Σ  Τ Η Ν   Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Ν

–

Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

῾Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ι. Μητροπόλεως Καρυστίας-Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟΝ

            «῞Ωσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε….»

᾿Ενθυμεῖσθε, ἀγαπητοί, τὴν σχετικὴν διήγησιν τῆς ῾Αγίας Γραφῆς; ῾Η γενεὰ ἡ ὁποία ἔζη ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε, παρεσύρθη ἀπὸ τὴν δύναμιν τοῦ κακοῦ, κατεπάτησε τὸν ἠθικὸν Νόμον, ἔπνιξε τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως καὶ ἔζη ὡς ἄθεος ἐν τῷ κόσμῳ. ᾿Αποτέλεσμα τῆς ὑλιστικῆς αὐτῆς ἀντιλήψεως ἦτο ἡ παγκόσμιος διαφθορά. ῾Η ἀνθρωπότης ἐπεδόθη εἰς τὴν λαγνείαν, τὴν ἰκανοποίησιν τῶν ἁμαρτωλῶν ὀρέξεων καὶ ἐπιθυμιῶν. Πίστις, ἀγάπη, ἐλπίς, δικαιοσύνη ἐξέλιπον. ῾Η εἰκὼν τοῦ Θεοῦ ἐξηφανίσθη. ῾Η ὕλη ἐκυριάρχησε. Κτῆνος δίπουν κατήντησεν ὁ ἄνθρωπος, σάρξ χωρὶς πνευματικὴν ἰκμάδα. ῞Οπως γράφει χαρακτηριστικῶς ἡ Γραφή «ἡ γῆ ἐπλήσθη ἀδικίας»

῾Η γῆ, ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου, ἔγινεν ἀκάθαρτος. Οἱ δρόμοι, αἱ πλατεῖαι, τὰ σπίτια, τὰ βουνά, οἱ κάμποι, τὰ πάντα ἐμολύνθησαν, ὁ κόσμος ἐβρώμισεν καὶ εἶχεν ἀνάγκην ἑνὸς γενικοῦ καθαρμοῦ. ῾Ο κόσμος«προσώζεσε καὶ ἐσάπησε» κατὰ τὸν ψαλμῳδόν, ἦτο μία πληγή, ἡ ὁποία ἐγέμισεν ἀπὸ πῦον, ἀπὸ ἀκαθαρσίαν, καὶ ὁ ἱατρὸς ἔπρεπε νὰ πάρη τὸ νυστέρι ν’ ἀνοίξη τὸ ἀπόστημα, νὰ καυτηριάση, νὰ καθαρίση τὸν ἄνθρωπον. Καὶ ὁ Πάνσοφος καὶ ὁ Δίκαιος Θεὸς ἔκαμε τὴν ἔγχείρησιν, τὸν καθαρμόν. Τὸν ἔκαμε διὰ τοῦ κατακλυσμοῦ. Τὰ ἐκατομμύρια ἐκεῖνα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔγιναν σάρκες δὲν ἔπρεπε πλέον νὰ ζήσουν. ᾿Αρκετὰ ἐμόλυναν τὴν γῆν. ᾿Εκ τοῦ πλήθους ἐκείνου μόνον ὁ Νῶε μετὰ τῆς οἰκογενείας του ἐσώθη. ᾿Εσώθη διὰ τὴν πίστιν του εἰς τὸν Θεόν. ᾿Εσώθη δὲ διὰ τῆς κιβωτοῦ, τὴν ὁποῖαν κατεσκεύασεν κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. ῞Οτε ἐπρόκειτο ν’ ἀνοίξουν οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ διὰ νὰ βρέχουν 40 ἡμέρας καὶ νύκτας, Κύριος ὁ Θεός εἶπε πρὸς τὸν Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν. ῾Ο Νῶε εἰσῆλθε καὶ ἐσώθη. Οἱ ἐκτὸς τῆς κιβωτοῦ, ἄπαντες κατεστράφησαν. ῾Η γῆ ἐκαθαρίσθη ἀπὸ τὰ αἶσχη τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτὸ ἦτο τὸ τραγικὸν τέλος τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὅστις εἶχεν ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν Θεόν. ᾿Αλλὰ καὶ ἡ σημερινή μας ἐποχὴ ἔχει πολλὰς ὀμοιότητας μὲ τὴν ἐποχὴν τοῦ Νῶε. ῾Ο Κύριος προφήτευσεν ὅτι θὰ καταντήσωμεν εἰς μίαν τοιαύτην ἐποχήν. «῞Ωσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε»! ῾Η διαφθορὰ ἀτόμων, οἰκογενειῶν, κοινωνικῶν καὶ λαῶν ἔχει αὐξηθῆ εἰς τὸ κατακόρυφον. Εἶνε ἀδύνατον εἰς τὸν μικρὸν τοῦτον χῶρον νὰ ἀναφέρωμεν στατιστικάς, παραδείγματα, νὰ περιγράψωμεν λεπτομερῶς τὴν ἠθικὴν καὶ κοινικὴν ἔκλυσιν τῆς κοινωνίας. Τόσον μόνον γράφομεν, ὅτι οὐδέποτε ἄλλοτε ὁ κόσμος καταπάτησεν τὰς ἐντολὰς τῆς Θεότητος ὅσον σήμερον. ῾Ως πρὸς δὲ τὴν ἀδικίαν καὶ τὴν ἐγκληματικότητα ἡ ἐποχή μας ὑπερέβη τὴν ἐποχὴν τοῦ Νῶε. Μὲ φρίκην αἱ μέλλουσαι γενεαὶ θὰ διαβάζουν τὰ ἐγκλήματα τὰς ἁδικίας τοῦ 20 αἰῶνος. ῾Η γῆ, παρὰ τ’ ἀναρίθμητα σχολεῖα, Πανεπιστήμια καὶ ᾿Ακαδημίας, «ἐπλήσθη ἀδικίας».

Αἱ ἡμέραι μᾶς κυλοῦν «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε! Οἱ κήρυκες τοῦ Θείου Λόγου, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν, ἐμπαίζονται καὶ ζλευάζονται, ὅπως ἐνεπαίζετο καὶ ἐχλευάζετο ὁ Νῶε συνιστῶν μετάνοιαν εἰς τοὺς συγχρόνους του. 120 ἔτη προθεσμίαν εἶχε δώσει ὁ Κύριος διὰ νὰ μετανοήση ἡ γενεὰ τοῦ Νῶε. ᾿Εν τούτοις οὔτε ἕνας μετενόησεν. ῾Η προθεσμία παρῆλθεν ἄπαρκτος διὰ τοὺς ἀνθρῴπους ἐκείνους.

Αδελφοί μου συναμαρτωλοί! ῎Ας τὸ ἐννοήσωμεν, ὅτι συμφώνως μὲ τὴν προφητείαν τοῦ Κυρίου, αἱ ἡμέραι μας εἶνε ὥσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε. Δὲν πηγαίνομεν καθόλου καλά. Τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν ηὐξήθησαν, ὁ διεθνὴς ὁρίζων θολοῦται, μαῦρα σύννεφα συμπυκνώνονται, κεραυνοὶ πίπτουν, ἀστραπταὶ φαίνονται, ἐκροαὶ πολέμων ἀκούονται, τὰ ἔθνη ἀνάστατα, νομίζεις ὅτι ἀπὸ στιγμὴν εἰς στιγμὴν θ’ ἀνοίξουν οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ διὰ νὰ ρίξουν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν ἀνόμων, ὅλων μας, ὄχι πλέον ὕδωρ, ἀλλὰ πῦρ ποὺ θὰ καίη χιλιάκις τοῦ ἡλίου…’Ολίγος καιρὸς μᾶς δίδεται ὡς προθεσμία. Τὶ πρέπει νὰ κάμωμεν; Νὰ ἀκούσωμεν τὴν φωνὴν τῆς σωτηρίας. Ποία ἡ φωνή; Εἶνε ἡ φωνή, ἡ ὀποία εἶπε εἰς τὸν Νῶε· «εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἷκος σου εἰς τὴν κιβωτόν». ‘Η ἰδία φωνὴ λέγει τώρα καὶ πρὸς ἡμᾶς τούς χριστιανοὺς ῞Ελληνας· ῞Ελληνες! Εἰσέλθετε τὸ ταχύτερον εἰς τὴν κιβωτόν. ᾿Ιδοὺ ἔρχεται παγκόσμιος θύελλα διὰ νὰ σαρώση τὸν κόσμον. — Κιβωτὸς δέ, ὅπως ἀπεδείχθη καὶ εἰς ἄλλας περιστάσεις τῆς φυλῆς μας, εἶνε ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Αὐτὴ εἶνε τὸ πλοῖον ποὺ ὅποιος εἰσέλθη ἐγκαίρως θὰ σωθῆ. Τὸ πλοῖον αὐτὸ ταξειδεύει 20 αἰῶνας. Δὲν φοβεῖται τρικυμίας καὶ θύελλας. Κατάρτι εἶνε ὁ Τίμιος Σταυρός. ῎Αγκυρα ἡ ἐλπίς. Τιμόνι τὸ Εὐαγγέλιον, οἱ Κανόνες, ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων. Καὶ πλοίαρχος ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ποὺ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. ῾Η Κιβωτός!…

᾿Αδελφέ! Τὶ κάθεσαι; Πρὶν ἀνοίξουν οἱ καταρράκται, πίστευσον εἰς τὸν Χριστόν, εἴσελθε σὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου εἰς τὴν κιβωτὸν καὶ θὰ σωθῆς. ῎Εξω αὐτῆς δὲν ὑπάρχει σωτηρία.

____

                          «ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ»  

                                ΚΥΜΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 1951,       ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 11

«Καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος ᾿Ιησοῦ» (Ματθ. 26 74,75)

Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

῾Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ι. Μητροπόλεως Καρυστίας-Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

Read more »

ΚΥΜΗ   10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1952

ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 14

«Καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος ᾿Ιησοῦ»(Ματθ. 26 74,75)

 Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

῾Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ιεράς Μητροπόλεως Καρυστίας – Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

 ΔΙΑΤΙ ΠΑΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ;

῾Ολίγας ἡμέρας πρὸ τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἐκ Κύμης, κἄποια εὑλαβὴς ψυχὴ μὲ ἐπεσκέφθη καὶ μὲ πόνον ψυχῆς μοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς·«Βλέπω ἕνα μεγάλο ἄτοπον. Εἰς τοὺς δρόμους τῆς πόλεώς μας, ἑπάνω εἰς τά λιθάρια καὶ τὶς πλάκες ἔχουν χαράξει τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ. ῞Ενα εἶδα εἰς τὴν ἑνορίαν τῆς Παναγίας. ῎Αλλο εἰς κεντρικὸν δρόμον. Καὶ τρίτον ἔξω ἀπὸ τὴν ῾Ι. Μητρόπολιν. Τώρα τελευταίως εἶδα νὰ χαράσσουν σταυροὺς καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Κύμην, εἰς τὴν δημοσίαν ὁδὸν Κύμης-Χαλκίδος. Παντοῦ Σταυροί! ᾿Απὸ τοὺς δρόμους τῆς πόλεως περνοῦν παιδιά, γυναῖκες, ἄνδρες, παπάδες, δεσποτᾶδες. περνοῦν καὶ ζῶα κατάφορτα ποὺ πατοῦν καὶ κοπρίζουν τὸν Τίμιον Σταυρόν. Φρίκη μέ καταλαμβάνει. Δὲν ξέρω πολλὰ γράμματα καὶ ἦλθα νὰ σὲ ἐρωτήσω· Εἶνε καλὸν αὐτὸ ποὺ γίνεται; ᾿Επιτρέπει ἡ ἐκκλησία νὰ τυπώνεται χάμω εἰς τὴν γῆν τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ; Τὶ λέγουν δι᾿ αὐτὸ τὸ ζήτημα τὰ βιβλία τῆς ἐκκλησίας;» ᾿Ιδοῦ ἡ ἀπορία ἑνὸς πιστοῦ.

Διὰ νὰ λύσω τὴν ἀπορίαν αὐτήν, λαμβάνω τὸ ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ἀναγιγνώσκω τὸν ΟΓ´. Κανόνα τῆς 6ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τὸν ἑρμηνεύω εἰς τὸν ἐπισκέπτην μου· «᾿Επειδὴ μερικοὶ χαράσσουν εἰς τὸ ἔδαφος τὸν τύπον τοῦ Σταυροῦ, ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος προστάτει, ὁπουδήποτε εὑρεθῆ κατὰ γῆς Σταυρὸς τυπωμένος νὰ ἐξαλείφεται καὶ νὰ χαλᾶται διὰ νὰ μὴ καταπατῆται καὶ ἀτιμάζεται ἡ δόξα μας, ἡ σημαία μας, τὸ ἔνδοξον τρόπαιον τῆς χριστιανοσύνης. ῞Οσοι δὲ εἰς τὸ ἑξῆς ἤθελον χαράξει Σταυροὺς εἰς τὸ ἔδαφος νὰ ἀφορίζωνται». Καὶ οἱ χριστιανοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης συνεμορφώθησαν πρὸς τὴν διαταγὴν τῆς ἐκκλησίας. κανεὶς πλέον δὲν ἐτόλμα νὰ χαράξει χάμω εἰς τὸν δρόμον τὸ ἱερὸν σύμβολον. ῾Ο Τίμιος Σταυρὸς ἐτιμᾶτο πρεπόντως. ῾Εφέρετο εἰς τὰς κεραίας τῶν πλοίων, εἰς τὰς κορυφὰς τῶν αὐτοκρατορικῶν λαβάρων καὶ σημαιῶν, εἰς τὰ ὕψη τῶν τρούλλων καὶ κωδωνοστασίων, εἰς τὰς εἰκόνας, εἰς τὰ ἐξαπτέρυγα. ᾿Εστόλιζε τὰ στήθη παιδιών καὶ παρθένων καὶ ἐφυλάσσετο εὐλαβῶς εἰς τοὺς κόρφους τῶν πιστῶν. Καὶ ὁ Σταυρὸς αὐτὸς ἔστω καὶ ἐὰν ἦτο ἀπὸ ξύλον πεύκης ποὺ ἐρράντιζον τὰ δάκρυα βοσκοῦ ἔκαμε θαύματα. ῾Ο Σατανᾶς βλέπων τὸν Τίμιον Σταυρὸν ἔφριττε καὶ ἔφευγε μακράν. Φύλαξ τῆς Οἰκουμένης, ὅπλον ἀήτητον, ἐλπὶς καὶ σωτηρία τοῦ κόσμου ὁ Σταυρός. — ᾿Αλλὰ τώρα. ἀγαπητέ μου φίλε, ποὺ ἡ πίστις σβύνει, ὁ Σταυρὸς περιφρονεῖται, χαράσσεται ἐπάνω εἰς τοὺς δρόμους, καὶ καταπατεῖται ἀπὸ πόδια ζώων καὶ ἀνθρώπων. κανεὶς δὲν συγκινεῖται. Οὔτε οἱ λεγόμενοι «ἁρμόδιοι». Τέτοιαν περιφρόνησιν δὲν εἶδον οἱ αἰῶνες. Κύριέ μου! ῾Ο Σταυρός Σου καταπατεῖται καὶ ὁ ἥλιος δὲν κρύπτει τὰς ἀκτῖνας καὶ ἡ γῆ δὲν σείεται; Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ Σου, Κύριε —Ποῖοι ἆράγε νὰ εἶνε ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐχάραξαν εἰς τοὺς δρόμους τῆς Κύμης τὸν Σταυρὸν καὶ διατὶ τὸ ἔκαμαν; ᾿Αγνοῶ. ᾿Αλλὰ ὅποιοι καὶ ἐὰν ἦσαν διέπραξαν ἀσέβειαν ἀξίαν θρήνων πολλῶν. ᾿Εκολάσθησαν. Καὶ ὄχι μόνον αὐτοί, ἀλλὰ καὶ ὅσοι περνοῦν ἀπὸ τοὺς δρόμους καὶ τὸν καταπατοῦν. ῞Ομοιοι μὲ αὐτούς καὶ χειρότεροι, εἶνε ὅσοι δὲν πατοῦν μὲν μὲ τὰ πόδια, ἀλλὰ μὲ τὴν γλῶσσαν ποὺ βλασφημεῖ ἡμέραν καὶ νῦκτα τὸν παίρνουν καὶ τὸνῥίπτουν εἰς τὴν λάσπην, τὴν ἀτιμίαν.

Κυμαῖοι! Γνωρίζω τὴν πρὸς τὸ κήρυγμα ἀγάπην καὶ ἐκτίμησίν σας. Διὰ τοῦτο μὲ τὸ φυλλάδιον «ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ» σᾶς φωνάζω καὶ σᾶς παρακαλῶ, ὅπως ἐνδιαφερθῆτε ζωηρῶς. ἐρευνήσατε καὶ ὅπου ἀνακαλύψετε χάμω εἰς τὸν δρόμον τὸν τύπον τοῦ Σταυροῦ νὰ τὸν ἐξαλείψητε, διὰ νὰ μὴ καταπατεῖτε. Διὰ κάθε πάτημα Σταυροῦ ἔχετε εὐθύνην μεγάλην. Δὲν εἶσθε ἀλλόπιστοι, ποὺ βάζουν χάμω τὸν Σταυρόν καὶ τὸν πατοῦν. Εἶσθε χριστιανοὶ ῞Ελληνες. Σημαῖα σας ὁ Σταυρός. Πῶς τὸν πατεῖτε; ᾿Εὰν ὅμως παρὰ τὴν γραπτὴν αὐτὴν εἰδοποίησιν ἀδιαφορήσητε καὶ τὰ παιδιά σας καὶ αἱ γυναῖκες σας καὶ τὰ ζῶα σας ἐξακολουθοῦν νὰ πατοῦν τὸ ἱερὸν σύμβολον, τότε κλαίω διὰ σᾶς. Φοβοῦμαι, μήπως δυστύχημα, συμφορά, ἐπιδημία, ξεσπάση εἰς τὴν ὠραίαν σας πόλιν καὶ δὲν προφθάνετε νὰ κάμετε σταυροὺς διὰ μνήματα. ᾿Αλλ ὦ Κύριε! Φεῖσαι τοῦ λαοῦ σου, διότι ἐν ἀγνοίᾳ ἡμάρτησεν. Δὲν εἷχε διαφωτισθῆ καταλλήλως. ᾿Αλλὰ τώρα ποῦ διαφωτίζονται ὅλοι θὰ κινηθοῦν διὰ τὴν ἐξάλειψιν τοῦ κακοῦ.

Ταῦτα, ἀγαπητοί, Κυμαῖοι, καὶ προφορικῶς θὰ σᾶς ἔλεγον ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τοῦ Μητρ. Ναοῦ τοῦ ῾Αγίου ᾿Αθανασίου εἰς τὰ ἑσπερινὰ κηρύγματα, εἰς τὰ ὁποῖα μὲ τόσην προθυμίαν μικροὶ καὶ μεγάλοι ἐτρέχατε. ᾿Αλλὰ τώρα εὑρίσκομαι μακράν. Τὸ διατὶ εἶνε γνωστὸν εἰς ὅλους σας. ῎Ιλεως ἂς γίνη ὁ Θεὸς εἰς τους διώκτας τοῦ κηρύγματος. ᾿Αλλὰ καὶ μακρὰν εὑρισκόμενος δὲν θὰ παύω ἀπὸ καιρὸν νὰ ἐκδίδω τὸ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ καὶ νὰ καλῶμεν τὸν λαόν μας εἰς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφήν. Καί, πλὴν τῶν συγχρόνων γραμματέων καὶ Φαρισαίων, ὁ λαός μας ἀκούει τὴν φωνὴν τῆς ᾿Αληθείας.

— ᾿Εκλεκτὰ παιδιὰ τῆς Κύμης. ᾿Εμπρὸς κινηθῆτε. ᾿Εντός μιᾶς ἑβδομάδος χάμω εἰς τὴν γῆν οὔτε ἕνας Σταυρὸς δὲν πρέπει νὰ εἶνε ζωγραφισμένος. Σβύσετέ τον Κανένα μὴ φοβηθεῖτε. ᾿Εκτελεῖτε κανόνας Οἰκουμενικῶν Συνόδοων, τοὺς ὁποίους ὑποστηρίζει τό Σύνταγμα τῶν ῾Ελλήνων. ῾Ο Θεός μαζύ σας.

ΤΥΠΟΙΣ- ΙΩ. ΚΑΛΛΙΑΝΟΥ-ΚΥΜΗ

 [Αυτό το γραπτό κήρυγμα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου που εκδώθηκε στις 10-2-1952 για τους κατοίκους της Κύμης ισχύει για όλους τους χριστιανούς]

NA KANOYME KANONIKA TO ΣΤΑΥΡΟ

Αποσπασμα ομιλίας του π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Στα Ίμερα Κοζάνης 14-9-1965

________

\_________

«ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ»                                                                ΚΥΜΗ

27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1951

ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 8

«Καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος ᾿Ιησοῦ»

(Ματθ. 26 74,75)

Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

῾Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ι. Μητροπόλεως Καρυστίας-Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

120/45 [ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ]

Δύο ἀριθμοί. ῾Ο πρῶτος τριψήφιος. ῾Ο δεύτερος διψήφιος. Φόβος ὑπάρχει νὰ γίνῃ μονοψήφιος, νὰ καταντήση 0. Τί ἆράγε νὰ σημαίνουν οἱ δύο αὐτοὶ ἀριθμοί; — Αὐτοὶ οἱ δύο ἀριθμοὶ ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὰ Μητρῷα τοῦ Δήμου Κύμης εἶνε οἱ ἀδιάψευστοι μάρτυρες μιᾶς κρυπτῆς ἁμαρτίας, ἑνὸς ἀπαισίου κοινωνικοῦ ἐγκλήματος, τὸ ὁποῖον, ἐὰν συνεχισθῆ, δὲν χρειάζεται νὰ εἶνε κανεὶς προφήτης διὰ νὰ προΐδη ὅτι μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν ὁ τόπος μας βαίνει πρὸς ἐθνικὴν αὐτοκτονίαν καὶ ἐξαφάνισιν.

Ποῖον τὸ ἔγκλημα; ῾Ο Δῆμος τῆς Κύμης εἰς τὸ βιβλίον γεννήσεων τὸ ἔτος 1931 σημειώνει 120 ἐν ὅλῳ γεννήσεις. Τὸ ἐπόμενον, τὸ 1932, σημειώνει 100 γεννήσεις. ῎Εκτοτε ὁ ἀριθμὸς 100 δὲν ἐνεφανίσθη. Κατὰ τὰ τελευταῖα 18 ἔτη αἱ γεννήσεις ὁλονὲν καὶ κατήρχοντο ἕως ὅτου κατὰ τὸ παρελθὸν ἕτος 1950 τὸ βιβλίον γεννήσεων Κύμης ἐσημείωσε μόνον 45 γεννήσεις. Δηλαδὴ τὸ 1/3 τῶν παιδιῶν, ποὺ ἐγεννῶντο ἄλλοτε. Φρίκη!

᾿Εμπρὸς εἰς τὴν διαφορὰν αὐτὴν τῶν γεννήσεων εὑρισκόμενοι διερωτώμεθα· τί ἆράγε νὰ συμβαίνη; ῎Επαυσαν νὰ γίνωνται γάμοι; ᾿Εστείρευσαν αἱ πηγαὶ τῆς ζωῆς; ῎Οχι. ᾿Αλλὰ τότε ποία ἡ αἰτία τῆς ἐλαττώσεως τῶν γεννήσεων; ῾Ο πόλεμος; ῾Η κατοχή; ῾Η πεῖνα; ῾Η δεκαετὴς πρωτοφανὴς περιπέτεια τῆς μαρτυρικῆς μας Πατρίδος; ᾿Ασφαλῶς καὶ ταῦτα, ἀγαπητοί, συνετέλεσαν, ἵνα κατέλθη ἡ στάθμη τῶν τοκετῶν, ἀλλὰ ἡ ἐλάττωσις τῶν γεννήσεων ὀφείλεται κυρίως εἰς βαθύτερα αἴτια, ὀφείλεται εἰς τὴν ἀπιστίαν, τὴν ἀθεΐαν, τὴν ὑλιστικὴν ἀντίληψιν τῆς ζωῆς, εἰς τὴν εὐρεῖαν διάδοσιν τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἰδεῶν ποὺ ἔχουν ὡς στόχον τὴν θρησκείαν καὶ τὴν οἰκογένειαν. Κάτω ἡ οἰκογένεια. Κάτω ὁ Θεός. Ζήτω ἡ ἀνεξέλεγκτος καὶ ἄθεος ζωή. Τοιαῦται βραχναὶ φωναὶ τοῦ ῞Αδου ἠκούσθησαν καὶ εἰς τὴν καλύβην τοῦ βοσκοῦ, εἶνε, ὅτι ὁ γάμος, ἡ ἕνωσις ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἔπαυσε νὰ θεωρῆται ἐν τῇ συνειδήσει τῶν πολλῶν ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ, τοῦ ὁποίου σκοπὸς εἶνε ἡ ἀμοιβαία βοήθεια, ἡ φυσικὴ, ἡ ἠθικὴ συμπλήρωσις καὶ ἡ γέννησις τέκνων συμφώνως πρὸς τὸν αἰώνιον Νόμον τοῦ Δημιουργοῦ.

«Παιδιά; Πωπώ! Θεὸς φυλάξοι!» Φωνάζουν σήμερον τὰ μοδέρνα ἔκφυλα ἀνδρόγυνα καὶ μάλιστα ἑκεῖνοι, ὁποῖοι ἔχουν περισσότερα τὰ ὑλικὰ μέσα διὰ νὰ συντηρήσουν παιδιά, ἀλλὰ ποῦ ἀφίνουν ἡ ἀσωτεία, ἡ πολυτέλεια, τὰ σκυλιὰ τῆς ῥάτσας, οἱ λιμουζίνες, οἱ χοροί, τὰ θέατρα καὶ οἱ κινηματογράφοι;

῾Ο ῾Εωσφόρος ἐκήρυξεν ἄγριον πόλεμον κατὰ τῆς γεννήσεως τῶν παδιῶν. ῎Οχι, παιδιά, σφυρίζει ὁ Πειραστὴς εἰς ὅλα τὰ ἀνδρόγυνα. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ὑπακούουν εἰς τὴν ὑποβολὴν αὐτὴν καὶ μεταχειρίζοντα ὅλα τὰ σατανικὰ μέσα διὰ ν’ ἀποφύγουν τὴν γέννησιν παιδιοῦ. Καὶ ἐὰν παρ’ ὅλας τὰς προφυλάξεις, τὸ λουλοῦδι τῆς ζωῆς φυτρώσει εἰς τὰ σπλάχνα τῆς μητρὸς, ἔ, τότε τρέχουν εἰς τὰ ἰατρεῖα καὶ τὰς γυναικολογικὰς κλινικὰς τῶν διαφόρων πόλεων τῆς πατρίδος καὶ δυστυχῶς εὑρίσκουν μαίας καὶ ἰατρούς, οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουν νὰ ξερριζώσουν τὸ θεῖον ἄνθος τῆς δημιουργίας, νὰ κάμουν ἔκτρωσιν, ποὺ μεγαλύτερον ἔγκλημα δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν κατάλογον τῶν ἐγκλημάτων. ᾿Ιατροί, ὅσοι διαπράττετε τὴν ἁμαρτίαν αὐτήν, πῶς κοιμᾶσθε ἥσυχοι; Πῶς δὲν παρουσιάζονται τὴν νύκτα ἐνώπιόν σας αἱ σκιαὶ τῶν νηπίων —τῶν ἐμβρύων— διὰ νὰ φωνάζουν· ᾿Εγκληματίαι. Πίετε τὸ ἀθῶον αἶμά μας; καὶ σεῖς ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποῦ διαπράττετε τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ πῶς δὲν φοβεῖσθε τὴν τιμωρίαν τοῦ Οὐρανοῦ; Εἶστε χριστιανοί; Πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν;

Εἰς τὸ μικρὸν τοῦτο φυλλάδιον, ποὺ εἶνε ἁπλῶς ἕνα ξυπνητήρι συνειδήσεων, δὲν ὑπάρχει χῶρος διὰ ν’ ἀναπτύξωμεν καὶ ν’ ἀναπτύξωμεν καὶ ν’ ἐξαντλήσωμεν τὸ φλέγον αὐτὸ κοινωνικὸν θέμα. ᾿Επιφυλασσόμεθα ὅπως πράξωμεν τοῦτο ἀπ’ ἄμβωνος εἰς τὴν σειρὰν τῶν ἑσπερινῶν κηρυγμάτων. Τότε θὰ μᾶς δοθῆ εὐκαιρία διὰ ν’ ἀποδείξωμεν ἀπὸ πάσης πλευρᾶς, ὁποία τεραστία καταστροφὴ γίνεται μέσα εἰς τὰς κοινωνίας μας ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ ποὺ χωρὶς ἴχνη ἐντροπῆς, χωρὶς φόβον Θεοῦ ἐκτελοῦν ἔγγαμοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ ἐστεφάνωσεν ἡ ἐκκλησία διὰ νὰ γίνουν δημιουργοὶ καὶ αὐτοὶ γίνονται νεκροθάπται ζωῆς. Χιλιάδες παιδιὰ κάθε χρόνον σφάζονται, ὦ Θεέ μου, δὲν ἀφήνονται νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ζωὴν καὶ ὅμως οἱ κύριοι καὶ αἱ κυρίαι ποὺ διαπράττουν τοὺς φόνους αὑτοὺς περιπατοῦν ἐλεύθεροι.

᾿Αγαπητοὶ Κυμαῖοι! ῾Ο ἀριθμὸς 45 δὲν σᾶς φοβίζει; Δὲν φρονεῖτε, ὅτι πρέπει νὰ σταματήση ὁ κατήφορος αὐτός; Θέλετε νὰ σβύση ἡ ὡραία Κύμη καί νὰ γίνη ἕνα γηροκομεῖον—νεκροταφεῖον, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον νὰ μὴ ἀκούεται γέλιο παιδιοῦ; Σκεφθῆτε ὅτι ὑπάρχει Θεός, κυβερνῶν τὸ Σύμπαν καὶ φοβειθεῖτε, μήπως διὰ τὸ ἔγκλημα αὐτὸ καὶ μόνον ὀργισθῆ ὁ Κύριος καὶ μίαν νύκτα ἡ πόλις κατρακυλίση πρὸς τὰ κάτω διὰ νὰ ὑπάγη νὰ συναντήσῃ τὴν παλαιὰν Κύμην εἰς τὰ βάθη τοῦ Αἰγαίου πελάγους….

῏Ω Κύριε! ῎Ελεος εἰς τὴν Κύμην. ῎Ελεος εἰς τὴν πατρίδα μας ποὺ δὲν πρέπει νὰ καταστραφῆ ἐξ αἰτίας τῶν ἐγκλημάτων μας.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»

Εἰδικὰ μαθήματα κατηχήσεως·

• 1— Διὰ τὰ ἐργαζόμενα παιδιὰ-Κυριακὴν ὥραν 7.30-8 μ.μ. εἰς τὸν ῞Αγ. ᾿Αθανάσιον
• 2— Διὰ τὰς νέας (ΧΕΝ) – Κυριακὴν 11-12 εἰς τὸν ῞Αγιον ᾿Αθανάσιον
• 3— Διὰ τὰς μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
• 4— Διὰ τοὺς ἄνδρας-Τρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε Ι Ο Ν  Κ Η Ρ Υ Γ Μ Α

Αὔριον Κυριακὴ τοῦ ᾿Ασώτου (28 Ιανουαρίου 1951) ὁ ἱεροκῆρυξ τὸ πρωΐ κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν θὰ ὁμιλήση εἰς τὸν ῾Ι. Ν. τοῦ ῾Αγίου Παντελεήμονος (᾿Ορφανοτροφείου) τὸ δὲ ἀπόγευμα ὥραν 5 εἰς τὸν Μητροπ. Ναὸν τοῦ ῾Αγίου ᾿Αθανασίου.

-ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ-

ΑΣΠΕ : Η Κυβερνηση ειναι αποφασισμενη να επιφερει

τη χαριστικη βολη στις πολυτεκνες οικογενειες

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ 26.9.12

Οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, συναγωνίζονται μεταξύ τους ποια θα εφαρμόσει την πλέον ανάλγητη, αντιπολυτεκνική και αντιοικογενειακή πολιτική. Απώλεσαν κάθε ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας και με σειρά δυσμενών μέτρων οδηγούν τις πολύτεκνες οικογένειες στον αφανισμό…..συνεχιζεται εδώhttp://www.tideon.org

«ΕΚΑΝΑ ΕΩΣ 62.000 ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ!» Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΥ..

http://agonasax.blogspot.gr/2012/09/62000.html

Ο ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ωμολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, διά τον οποίον ευθύνονται τόσον ο ιατρός, όσον και η μητέρα. Εκυκλοφόρησε δε και βιβλίο με τίτλο «Η αγιότης της ζωής», με συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.

Η συνέντευξη του δημοσιευθείσα εις την «Ορθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσο με την ειλικρίνεια της, όσο και με το περιεχόμενο της. Το πλέον αρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ήτο – μία δημοσία εξομολόγησις και η μετάνοια! Παραθέτομε ένα μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος  του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Read more »