Η συγχωρησις φαινεται ως το δυσκολωτερο, αλλα ειναι το ευκολωτερο. Ειναι φαρμακο απο το θειο φαρμακειο. Σε κανει να γινεσαι σαν το Χριστο, που ηταν καρφωμενος στο σταυρο, ματωμενος, με το αγκαθινο στεφανι & ελεγε: «Πατερ, αφες αυτοις· ου γαρ οιδασι τι ποιουσι· Πατερα, συχωρεσε τους· δεν ξερουν τι κανουν (Λουκ. 23,34). Να δωσουμε συγχωρησι ο ενας στον αλλο & τοτε θα αισθανθουμε να πνεη μεσα μας η αυρα του παραδεισου.


Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1144
Κατανυκτικὸς ἑσπερινὸς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Περι συγχωρησεως
ΟΛΟ τὸ ἔτος, ἀγαπητοί μου, εἶνε χρόνος γιὰ πνευματικὴ καλλιέργεια. Ἰδιαιτέρως κατάλληλος ὅμως εἶνε ὁ καιρὸς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. «Ἰδού νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. 6,2).
Ἡ πνευματικὴ καλλιέργεια ἔχει κάποια ἀναλογία μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς γῆς. Ὅπως ὁ γεωργὸς καλλιεργεῖ τὸ χωράφι του, ἔτσι κι ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ καλλιεργῇ τὴν ψυχή του. Χωράφι εἶνε ἡ ψυχὴ καὶ θέλει δουλειά. Ἤμουν σ᾿ ἕνα νησί. Τὰ νησιὰ ξέρετε ἔχουν ξηρασία, δὲν ἔχουν κάμπους μὲ εὔφορη γῆ. Ἡ ἐργατικότης ὅμως τῶν νησιωτῶν εἶνε ἄφθαστη. Ἕνας γεωργὸς βρῆκε ἐκεῖ ἕνα χωράφι γεμᾶτο πέτρες καὶ ἀγκάθια. Ἐργάσθηκε σκύβοντας στὴ γῆ, τὸ καθάρισε, καὶ ὕστερα ἀπὸ 2 – 3 χρόνια ἐντατικῆς καλλιεργείας τὸ ἔκανε ἕνα ὡραῖο περιβόλι. Ἔτσι νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς στὸ χωράφι τῆς ψυχῆς μας.
Στὴν ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Ἀλεξίου τοῦ «ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ» (ἑορτάζει 17 Μαρτίου) ἕνα τροπάριο τοῦ κανόνος λέει· Ἅγιε Ἀλέξιε, ἐσὺ μὲ τὰ δάκρυά σου ἐγεώργησας τὴν ψυχήν σου. «Ῥοαῖς ἱερῶν καταρδεύων πάντοτε δακρύων σου ψυχὴν ἐγεώργησας…» (ε΄ ᾠδή).
Ὁ καθένας μας λοιπὸν εἶνε ἕνας γεωργός. Κι ὅπως ὁ ἐπιμελὴς γεωργὸς καθημερινῶς ἀσχολεῖται μὲ τὸ χωράφι του ―πάντα κάτι ἔχει νὰ κάνῃ―, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς συνεχῶς νὰ ἐπιμελούμεθα τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς.
Τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς μας ἔχει ἀγκάθια. Ποιός δὲν ἔχει ἀγκάθια; Τί ἀγκάθια; Ἁμαρτήματα, κακίες καὶ πάθη, σπορὰ ἁμαρτωλῶν προγόνων. Εἶνε ἐλαττώματα μητρικὰ καὶ πατρικά, ἐλαττώματα παππούδων καὶ προγόνων, ἐλαττώματα ποὺ ἕλκουν τὴν καταγωγὴ ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Αὐτὰ πρέπει νὰ ξεῤῥιζωθοῦν, καὶ στὴ θέσι τους, μὲ τὴ μετάνοια, νὰ φυτέψουμε τὰ ὡραῖα ἄνθη τῶν ἀρετῶν. Χρειάζονται κόποι καὶ μόχθοι καὶ πρὸ παντὸς ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ γίνῃ ὁ χέρσος τόπος ἀμπελών, ἐλαιών, κῆπος Θεοῦ. Read more »