Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Σεπτέμβριος, 2012

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 13th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ.κ. Ἰωάννης (Ζηζιούλας), Ἀκαδημαϊκός, διατελέσας Πρόεδρος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν παγκοσμίως γνωστός γιά τήν θεολογική του κατάρτιση καί τίς συγγραφές του, δημοσιοποίησε στό διαδίκτυο ἐπιστολές του πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεο, ὑπεροχικό καί ἀνεπανάληπτο θεολογικό ὀξύγραφο κάλαμο, τοῦ ὁποίου τά πολυτίμητα ἔργα ἔχουν μεταφρασθεῖ σέ εἴκοσι μία ξένες γλῶσσες παγκοσμίως, διαμαρτυρόμενος διά δῆθεν στρέβλωση τῶν θέσεών του κατά τήν ἐμπνευσμένη ὁμιλία τοῦ Σεβ. Ναυπάκτου στήν διοργανωθεῖσα ἀπό τήν Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς ¨Ἡμερίδα μέ θέμα: «Πατερική Θεολογία καί Μεταπατερική Αἵρεση».

Οἱ ἀπαντήσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, δυστυχῶς γιά τόν Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη εἶναι καταλυτικές καί εἰσδύουν στά μύχια τῆς θεολογικῆς σκέψεως καί ὀρθοδόξου δογματικῆς ἀληθείας καί αὐτό τό διακρίνει ἀκόμη καί προλύτης τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης στήν ἀπό 27/9/2012 δήλωσή του ἀνέφερε τά ἑξῆς: «Ως προς το ερώτημα του Αγίου Ναυπάκτου γιατί συνέδεσα το όλον θέμα με εκείνο της πολεμικής που ασκείται κατά των θεολογικών διαλόγων, του υπενθυμίζω ότι το παραποιημένο κείμενό μου βρίσκεται σε ομιλία του που χειροκροτήθηκε από σύναξη, κατά την οποία ακούστηκαν τα μύρια όσα κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των θεολογικών διαλόγων του» τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἔχει ἀνά χεῖρας τά ἀποσταλέντα πρός Αὐτόν Πρακτικά τῆς διοργανωθείσης ἡμερίδος καί ἀναντιρρήτως ἔχει διακριβώσει ὅτι κατ’ αὐτήν δέν ὑπῆρξε ζωντανός διάλογος μέ τούς συμμετέχοντας ἀλλά ἀκούστηκαν μόνο οἱ τεκμηριωμένες ἐπιστημονικές εἰσηγήσεις τῶν Ἀκαδημαϊκῶν εἰσηγητῶν καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου.

Ἐπειδή ἡ βαρυτάτη ἀναφορά του προσβάλλει βαναύσως τήν καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητρόπολη ἡ ὁποία διοργάνωσε τό ὡς εἴρηται συνέδριο, τόν παρακαλοῦμε δημοσίᾳ γιά νά μήν θεωρηθῆ ἡ τοποθέτησή του ὡς κοινή συκοφαντία νά μᾶς ἀναφέρει ὀνομαστικῶς καί ὄχι ἀφοριστικῶς ποιά εἶναι τά ἀτεκμηρίωτα καί συνεπῶς ψευδῆ καί κακόπιστα «μύρια ὅσα» πού ἀκούστηκαν «κατά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν θεολογικῶν διαλόγων του». Εἶναι ὑποχρεωμένος ὁ Σεβ. κ. Ἰωάννης νά ἀπαντήσει στήν οὐσία τοῦ ἐρωτήματος, διότι ἄλλως δικαιώνει ὅσους τόν «συκοφαντοῦν» ὅτι αὐτός εὐθύνεται προσωπικῶς γιά τήν λανθασμένη πορεία τοῦ διεξαγομένου θεολογικοῦ διαλόγου καί γιά τίς δύο ἀνεπέρειστες ἐπιστολές πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πού ἀπέστειλε τό Σεπτό Κέντρο. Read more »

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 13th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 

του κ. Νικολάου Πανταζή
Ο Πανανθρώπινος Οίκος της Γης μας (εξ’ ου και Οικολογία, Οικουμένη) διαπερνά ανείπωτη φθορά και υφίσταται μεγίστη διαφθορά από εμάς τους διαχειριστές τους ίδιους. Η παναρμόνια, αβλαβή διατήρηση του Περιβάλλοντος συνεπάγεται και τη δική μας ασφαλή διαβίωση και υγιή διαφύλαξη.
Εκτός από τον Γεωγραφικό μας Οίκο, υπάρχει και ένας άλλος ασυγκρίτως ανώτερος, σημαντικότερος και διαιώνιος Οίκος, ο Οίκος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. «Τούτον τον Οίκον, στερέωσον, Κύριε». Ο Οίκος αυτός είναι «το στερέωμα των επί Χριστόν τον Θεόν πεποιθότων». Είναι η Ορθόδοξη Εκκλησιαστική μας Οικουμένη.
Κοντά στο πρόβλημα της παρατραβηγμένης Περιβαλλοντολογίας προστίθεται, ως μή ώφειλε, και ένας άλλος ύποπτος, επικίνδυνος και καταδικαστέος «-ισμός» στον όρο «Οικουμένη», ο «Οικουμενισμός» ο οποίος έχει δύο μορφές: τον Πολιτικό και τον Θρησκευτικό.
Είναι της μόδας να μιλούν όλοι για αγάπη και ένωση διακρατική, διαπλανητική, πολιτική και υπερεθνική, ένωση οικονομική και διαθρησκειακή, η οποία απερίφραστα αποτελεί ύποπτο σκοπό της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και παραπλανητικό παράγωγο της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Οι εκλεγμένοι ηγέτες μας πλασάρουν μια δήθεν ελληνο-τουρκική φιλία και τα ελληνικά κανάλια μας, εκπέμπουν τα χάλια μας, διοχετεύοντας το βόρβορο των Τουρκικών Σήριαλ τύπου Σουλεϊμάν και δε συμμαζεύεται. Υπάρχει ενεργό σχέδιο για την Ισλαμοποίηση της Ελλάδος και της Ευρώπης. Απαιτούν Τζαμί στη Βουλή και στην Ομόνοια.
Οι διαλεχτοί της Βουλής γίνονται υποχείρια της υποδουλωτικής Αμερικανοφιλίας, πιόνια της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και πειθήνια όργανα της «παντοκρατορικής» Μασονίας. Παραδίδονται αμαχητί στις επιταγές της ΕΟΚ, του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ και πέφτουν θύματα των Διεθνών Τραπεζικών Ταμείων (άλλο φρούτο και αυτό) με επιβουλευτικά ομόλογα και σωστικά παχυλά πακέτα.
Είναι η κουλτούρα της ενοποιήσεως, ενώσεως και αφομοιώσεως. Είναι ο λεγόμενος «Πολιτικός Οικουμενισμός». Παγίδα και πρόδρομος του πολιτικού οικουμενισμού είναι το μαεστρικά οργανωμένο και μεθοδικά καλοστημένο παιχνίδι της υποτιθέμενης «οικονομικής κρίσης» η οποία τώρα επιβάλλεται σα θηλειά στο λαιμό μας και είναι άκρως εξυπηρετική και απολύτως αναγκαία.
Απλούστατα, εάν δεν πέσουν όλα τα κράτη σε μεγάλη οικονομική, πολιτική και θρησκευτική κρίση, τότε για ποιό παράλογο λόγο να συσταθεί η διαβόητη Παγκόσμια Διακυβέρνηση; Γιατί να έρθει και από τί στο καλό θα σώσει όλα τα κράτη ο αναμενόμενος Αντίχριστος και Αρχιπλάνος Πλανητάρχης;
Για να έρθει ο Αντίχριστος ως «σωτήρας» και Ψευδομεσίας (σε απολύτως καχέκτυπη απομίμηση του Αληθινού Σωτήρος Χριστού) θα πρέπει πρώτα όλη η οικουμένη να φτάσει στο απροχώρητο, στο «αμήν», να υποφέρει τα πάνδεινα και να γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος είναι πάρα πολύ κοντά…
Δεν μου αρέσουν οι «κινδυνολογίες» και οι διακομματικοί, εσχατολογικοί εκφοβισμοί ούτε θα επιτρέψω στον ευατό μου να πέσει στη μεγάλη πλάνη του προσδιορισμού ακριβούς ημερομηνίας.
Εμπιστεύομαι όμως στη χάρι των Νέων Αγίων μας Γερόντων και στις εκ Θεού αδιάψευστες προφητείες τους. Πιστεύω στην Αποκάλυψη του Αγίου, Ευαγγιστού Ιωάννου η οποία από μόνη της ερμηνεύεται ενώ εκτυλίσσονται σταδιακά και επαληθεύονται διαδραματικά τα ιστορούμενα εν αυτή γεγονότα.
Το σφράγισμα και «χάραγμα» του Αντιχρίστου δεν είναι άλλο από το Τσιπάρισμα RFID το οποίο θα χρησιμοποιηθεί σε όλες τις κάρτες, ταυτότητες, διπλώματα, μισθώματα και συντάξεις, αρχικώς με τη εξωτερική μορφή του μικρού χρυσού τετραγώνου ενός εκατοστού (το οποίο ήδη υπάρχει στις πιστωτικές κάρτες) και έπειτα με την μετατροπή του σε μικροσκοπική ηλεκτρονική φυαλίδα (σε σχήμα ενός κόκου ριζιού) και την υποχρετική εμφύτευσή της διά «χαράγματος» κοφτερής λεπίδος (εγχειρήσεως) μόνο στο δεξί μας χέρι ή στο μέτωπο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κατασκευάστρια εταιρεία ονομάζεται MONDEX (μόνο δεξιά). Αρκεί κανείς να κάνει μια αναζήτηση “mondex biochip” στο Google και ‘κει θα βρει περισσότερα. Αυτό το μικρο-τσιπάκι έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται σε πολλές χώρες και σύντομα θα επιβληθεί παγκοσμίως και θα αντικασταστήσει τα πάντα: χρήματα, κάρτες, ταυτότητες, διπλώματα, διαβατήρια, κλειδιά κλπ.
Τότε θα είναι πιο αποτελεσματική η παγκόσμια αστυνόμευση και ανίχνευση των πάντων μέχρι και 500 μέτρα κάτω από τη γη. Τότε θα περιοριστεί αποτελεσματικά το έγκλημα και θα εκλείψει οποιαδήποτε τρομοκρατία.
Τότε θα έρθει ο τρισκατάρατος Αντίχριστος σα Παγκόσμιος Πρωθυπουργός να «καλέσει σε ενότητα τους πάντες», απομιμούμενος πάλι το Πανάγιο Πνεύμα, έχοντας μέσα του όμως την ολοκληρία του πονηρού, εωσφορικού πνεύματος. Τότε θα τελέσει μεγάλα «θαύματα» και «υπερφυσικές» δυνάμεις και θεραπείες, όπως του καρκίνου και του AIDS, οι οποίες θεραπείες έχουν ήδη εφευρεθεί και φυλάσσονται για αποκλειστική του δοξολογική χρήση.
Επίσημες, ουσιαστικές πλατφόρμες και κανονικοί πρόδρομοί του του Αντιχρίστου, είναι σήμερα η σατανική τριάδα: η Μασονία, ο Διεθνής Σιωνισμός και ο επάρατος Θρησκευτικός Οικουμενισμός.
Οι πιό αφελείς και τραγικά πλανεμένοι εκκλησιαστικοί παράγοντες μιλούν για διαχριστιανική, οικουμενιστική αγάπη. Αλλοι ασυνείδητα και άλλοι συνειδητά και ένοχα, πουλημένοι και προδότες να ερωτοτροπούν ανεπιφύλακτα με τον Πάπα.
Ο Οικουμενισμός είναι κίνημα αντορθόδοξο και αντιχριστιανικό. Αποτελεί παράγωγο της παγκοσμιοποίησης και είναι ο έσχατος πρόδρομος του Αντιχρίστου.
Ο Οικουμενισμός πλασάρει το παμπόνηρο παρασύνθημα προς όλα τα μέλη: «Ας εστιάσουμε τη προσοχή μας στις ομοιότητές μας και ας παραμερίσουμε παντοτινά τις διαφορές μας!»
    Ο Οικουμενισμός έχει αυστηρώς καταδικαστεί από όλους τους Μεγάλους και Συγχρόνους Αγίους Πατέρες και Γερόντους. Παρελαύνει ύπουλα και ποζάρει προκλητικά στη διεθνή πασαρέλα των Διαχριστιανικών Διαλόγων. Οι συμμέτοχοι και συνένοχοι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι παραμένουν έκθαμβοι και μαγεμένοι από την ακατανόητη γοητεία των φράγκων, υποκλινόμενοι ως ελάσσονες σε παπικές ευλογίες.
Είδαμε την εξευτελιστική κατάντεια του Μητροπολίτη Γερμανίας να αποδίδει Μεσσιανικό Ωσσανά στον Πάπα με το Χριστολογικό και Σωτηριολογικό: «Ευλογημένος ο ερχόμενος!»
Είδαμε προσφάτως και τον Μητροπολίτη Γαλλίας να υποκλίνεται δουλικά και να φιλά σα κατώτερος το χέρι του «ανωτέρου» Πάπα, ενώ με μάλιστα συμπροσευχήθηκε «γυμνή τη κεφαλή» εν πλήρη μάλιστα καταστολή και τηλεοπτική κάλυψη.
Ακούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου σε τηλεοπτική συνέντευξη να αναγνωρίζει επισήμως τον Πάπα σαν «Κανονικό Επίσκοπο της Εκκλησίας μας».
Είδαμε και το δικό μας Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας να υπογράφει ως πρόεδρος τότε του Οικουμενικού Διαλόγου, στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου, αιρετικές θεωρίες των κλάδων και σχισματικές συμφωνίες για «αδελφές Εκκλησίες» ότι είμαστε δήθεν «υπεύθυνοι από κοινού διά την διατήρησιν της μοναδικής Εκκλησίας του Θεού..».
Διαβάσαμε και φρίξαμε για τα όσα ο ίδιος έγραψε στην Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιο του ’88 ότι ο Χριστός δεν ήταν αναμάρτητος εξ άκρας συλλήψεως, όπως ακριβώς μας παρέδωσαν οι Αγιοι Πατέρες, ούτε κατέβηκε από τον ουρανό Αναμάρτητος αλλά «κατέκτησε» την αναμαρτησία σταδιακώς, βήμα προς βήμα, «με οδύνη» κατόπιν «αγώνος και πάλης» κάτι που δεν έχει μέχρι σήμερα γραπτώς ανακαλέσει.
Βλέπουμε συνεχώς τον Πατριάρχη μας να συμπροσεύχεται, να εναγκαλίζεται απανωτά και ανεπανόρθωτα με τον Πάπα, να παρευρίσκεται στα Εβραϊκά Λόμπυ δηλώνοντας πως «έχουμε τον ίδιο Θεό», να επισκέπτεται τα κεντρικά Γραφεία της Κόκα-Κόλας και να δωρίζει, να διαφημίζει το Κοράνι σαν «Αγιο Βιβλίο», να κάνει εκτεταμένο αγώνα «διά επιστολής και διά λόγου» για τρεπτό περιβάλλον και από την άλλη να αφορίζει αδίκως και χωρίς απολογία, τον δεινότατο και ελλογιμότατο, παγκοσμίως ανεγνωρισμένο και καταξιωμένο Θεολόγο, τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, ο οποίος ήλεγξε σφοδρώς τις αιρετικές θέσεις του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού.
Ο κάθε Πατριάρχης «μεταλάσσεται» σε Οικουμενιστής Μέγας και ας διατείνεται (χωρίς να μας πείσει) πως δεν παζαρεύεται την Ορθοδοξία, ας προσπαθεί ανεπιτυχώς να μας καθησυχάσει.
«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» ανατρέπονται συντριπτικά από βαρύγδουπα Φιλήματα Ιούδα. Οι διπλωματικές επισκέψεις του στο Αγιο Ορος δεν δικαιολογούν τη στάση του και τις οικουμενιστικές του τάσεις.
Κι’ ενώ ο μαρτυρικός Ελληνικός Λαός στενάζει κάτω από τη λασπωμένη και ματωμένη πολιτικάντικη μπότα της «οικονομικής κρίσης», ο Πατριάρχης επισκέπτεται ακριτικές εστίες μετά βαρέων εξόδων, μετά βαΐων και κλάδων σα νεοστεφθής αυτοκράτορας με συρόμενο τραπεζομάντιλο μανδύα. Κι’ οι παρακείμενοι μητρο-μανείς μητροπολίτες τρέχουν αβίαστα να συνοδέψουν τη φανφαρίστικη πομπή λες και τους έταξε επίγειο παράδεισο και επουράνιο θρόνο.
Μόνο φάλτσο σ’ αυτό το φιάσκο η Αθωνική σιγή και ανοχή, ενώ θα ‘πρεπε δικαίως να απειλεί με μιαν άλλη αναπόφευκτη μνημοσύνου διακοπή. Κρίμα και ντροπή.
Η Ορθοδοξία θέλει τόλμη και αρετή, θέλει Αρχιεπίσκοπο και Πατριάρχη τον Πειραιώς Σεραφείμ. «Τοιούτος έπρεπε ημίν αρχιερεύς!» Ακακος, ατρόμητος και Ορθοδοξότατος.
Το φιλοπαπικό τώρα «ντιρλαντά» άγουν με αδέσποτα φιλιά οι «άγιοι» Γερμανίας και Γαλλίας ενώ ο επίμαχος και «παλαίμαχος» Αυστραλίας, έχοντας παραιτηθεί πια από το πρωτείο διαλόγων, συνεχίζει ατιμώρητος να βαρύνεται από το απλήρωτο πρόστιμο της καζαντζάκειας βλασφημίας και αρχιερατικής αιρεσιαρχίας.
Ο κρυφός και υπομάνικος «Άσος εκδικήσεως» του τραγελαφικού ανυπόστατου αφορισμού λειτούργησε ως μπούμεραγκ και τώρα τρίζει το μετερίζι του κ. Στυλιανού. Ο τηλεοπτικά μεταδιδόμενος έντονος θαυμασμός του για την βλάσφημη πορνοταινία του Τελευταίου Πειρασμού που επιτρέπεται «ποιητική αδεία», συνεχίζει να προκαλεί εμμετική αηδία, και ενώ δεν πέρασε απρόσεκτος, περνά στην αιωνιότητα της αδεκάστου Κρίσεως.
Ο Πολιτικός και Θρησκευτικός Οικουμενισμός σηματοδοτεί την Νέα Εποχή του Αντιχρίστου. Θα έρθει της Ορθοδοξίας η αναλαμπή. Θα έρθουν τα μαρτύρια και οι διωγμοί. Πλανώνται ακόμη και οι μεγαλόσχημοι, οι εκλεκτοί. Θα γίνουν και άλλες πολλές προδοσίες. Θα έρθουν και άλλα σκάνδαλα. Εμείς ας μην σκανδαλιζόμαστε. Ας στεκόμαστε καλώς, πιστοί στην Αγία μας Ορθοδοξία και ας προσευχόμαστε για τη μετάνοια και τον φωτισμό των ηγετών μας.

120/45 [ΤΟ ΕΓΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ]

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 12th, 2012 | filed Filed under: “ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ” π. Αυγουστ.

«ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ»                                                                ΚΥΜΗ

27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1951

ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ 8

«Καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. Καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος ᾿Ιησοῦ»

(Ματθ. 26 74,75)

Ε Κ Δ Ι Δ Ε Τ Α Ι

Υπὸ ἱεροκήρυκος ᾿Ι. Μητροπόλεως Καρυστίας-Σκύρου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου καὶ διανέμεται δωρεὰν πρὸς χριστιανικὸν  διαφωτισμὸν τοῦ λαοῦ.

120/45 [ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ]

Δύο ἀριθμοί. ῾Ο πρῶτος τριψήφιος. ῾Ο δεύτερος διψήφιος. Φόβος ὑπάρχει νὰ γίνῃ μονοψήφιος, νὰ καταντήση 0. Τί ἆράγε νὰ σημαίνουν οἱ δύο αὐτοὶ ἀριθμοί; — Αὐτοὶ οἱ δύο ἀριθμοὶ ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὰ Μητρῷα τοῦ Δήμου Κύμης εἶνε οἱ ἀδιάψευστοι μάρτυρες μιᾶς κρυπτῆς ἁμαρτίας, ἑνὸς ἀπαισίου κοινωνικοῦ ἐγκλήματος, τὸ ὁποῖον, ἐὰν συνεχισθῆ, δὲν χρειάζεται νὰ εἶνε κανεὶς προφήτης διὰ νὰ προΐδη ὅτι μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν ὁ τόπος μας βαίνει πρὸς ἐθνικὴν αὐτοκτονίαν καὶ ἐξαφάνισιν.

Ποῖον τὸ ἔγκλημα; ῾Ο Δῆμος τῆς Κύμης εἰς τὸ βιβλίον γεννήσεων τὸ ἔτος 1931 σημειώνει 120 ἐν ὅλῳ γεννήσεις. Τὸ ἐπόμενον, τὸ 1932, σημειώνει 100 γεννήσεις. ῎Εκτοτε ὁ ἀριθμὸς 100 δὲν ἐνεφανίσθη. Κατὰ τὰ τελευταῖα 18 ἔτη αἱ γεννήσεις ὁλονὲν καὶ κατήρχοντο ἕως ὅτου κατὰ τὸ παρελθὸν ἕτος 1950 τὸ βιβλίον γεννήσεων Κύμης ἐσημείωσε μόνον 45 γεννήσεις. Δηλαδὴ τὸ 1/3 τῶν παιδιῶν, ποὺ ἐγεννῶντο ἄλλοτε. Φρίκη!

᾿Εμπρὸς εἰς τὴν διαφορὰν αὐτὴν τῶν γεννήσεων εὑρισκόμενοι διερωτώμεθα· τί ἆράγε νὰ συμβαίνη; ῎Επαυσαν νὰ γίνωνται γάμοι; ᾿Εστείρευσαν αἱ πηγαὶ τῆς ζωῆς; ῎Οχι. ᾿Αλλὰ τότε ποία ἡ αἰτία τῆς ἐλαττώσεως τῶν γεννήσεων; ῾Ο πόλεμος; ῾Η κατοχή; ῾Η πεῖνα; ῾Η δεκαετὴς πρωτοφανὴς περιπέτεια τῆς μαρτυρικῆς μας Πατρίδος; ᾿Ασφαλῶς καὶ ταῦτα, ἀγαπητοί, συνετέλεσαν, ἵνα κατέλθη ἡ στάθμη τῶν τοκετῶν, ἀλλὰ ἡ ἐλάττωσις τῶν γεννήσεων ὀφείλεται κυρίως εἰς βαθύτερα αἴτια, ὀφείλεται εἰς τὴν ἀπιστίαν, τὴν ἀθεΐαν, τὴν ὑλιστικὴν ἀντίληψιν τῆς ζωῆς, εἰς τὴν εὐρεῖαν διάδοσιν τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἰδεῶν ποὺ ἔχουν ὡς στόχον τὴν θρησκείαν καὶ τὴν οἰκογένειαν. Κάτω ἡ οἰκογένεια. Κάτω ὁ Θεός. Ζήτω ἡ ἀνεξέλεγκτος καὶ ἄθεος ζωή. Τοιαῦται βραχναὶ φωναὶ τοῦ ῞Αδου ἠκούσθησαν καὶ εἰς τὴν καλύβην τοῦ βοσκοῦ, εἶνε, ὅτι ὁ γάμος, ἡ ἕνωσις ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἔπαυσε νὰ θεωρῆται ἐν τῇ συνειδήσει τῶν πολλῶν ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ, τοῦ ὁποίου σκοπὸς εἶνε ἡ ἀμοιβαία βοήθεια, ἡ φυσικὴ, ἡ ἠθικὴ συμπλήρωσις καὶ ἡ γέννησις τέκνων συμφώνως πρὸς τὸν αἰώνιον Νόμον τοῦ Δημιουργοῦ.

«Παιδιά; Πωπώ! Θεὸς φυλάξοι!» Φωνάζουν σήμερον τὰ μοδέρνα ἔκφυλα ἀνδρόγυνα καὶ μάλιστα ἑκεῖνοι, ὁποῖοι ἔχουν περισσότερα τὰ ὑλικὰ μέσα διὰ νὰ συντηρήσουν παιδιά, ἀλλὰ ποῦ ἀφίνουν ἡ ἀσωτεία, ἡ πολυτέλεια, τὰ σκυλιὰ τῆς ῥάτσας, οἱ λιμουζίνες, οἱ χοροί, τὰ θέατρα καὶ οἱ κινηματογράφοι;

῾Ο ῾Εωσφόρος ἐκήρυξεν ἄγριον πόλεμον κατὰ τῆς γεννήσεως τῶν παδιῶν. ῎Οχι, παιδιά, σφυρίζει ὁ Πειραστὴς εἰς ὅλα τὰ ἀνδρόγυνα. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ὑπακούουν εἰς τὴν ὑποβολὴν αὐτὴν καὶ μεταχειρίζοντα ὅλα τὰ σατανικὰ μέσα διὰ ν’ ἀποφύγουν τὴν γέννησιν παιδιοῦ. Καὶ ἐὰν παρ’ ὅλας τὰς προφυλάξεις, τὸ λουλοῦδι τῆς ζωῆς φυτρώσει εἰς τὰ σπλάχνα τῆς μητρὸς, ἔ, τότε τρέχουν εἰς τὰ ἰατρεῖα καὶ τὰς γυναικολογικὰς κλινικὰς τῶν διαφόρων πόλεων τῆς πατρίδος καὶ δυστυχῶς εὑρίσκουν μαίας καὶ ἰατρούς, οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουν νὰ ξερριζώσουν τὸ θεῖον ἄνθος τῆς δημιουργίας, νὰ κάμουν ἔκτρωσιν, ποὺ μεγαλύτερον ἔγκλημα δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν κατάλογον τῶν ἐγκλημάτων. ᾿Ιατροί, ὅσοι διαπράττετε τὴν ἁμαρτίαν αὐτήν, πῶς κοιμᾶσθε ἥσυχοι; Πῶς δὲν παρουσιάζονται τὴν νύκτα ἐνώπιόν σας αἱ σκιαὶ τῶν νηπίων —τῶν ἐμβρύων— διὰ νὰ φωνάζουν· ᾿Εγκληματίαι. Πίετε τὸ ἀθῶον αἶμά μας; καὶ σεῖς ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποῦ διαπράττετε τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ πῶς δὲν φοβεῖσθε τὴν τιμωρίαν τοῦ Οὐρανοῦ; Εἶστε χριστιανοί; Πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν;

Εἰς τὸ μικρὸν τοῦτο φυλλάδιον, ποὺ εἶνε ἁπλῶς ἕνα ξυπνητήρι συνειδήσεων, δὲν ὑπάρχει χῶρος διὰ ν’ ἀναπτύξωμεν καὶ ν’ ἀναπτύξωμεν καὶ ν’ ἐξαντλήσωμεν τὸ φλέγον αὐτὸ κοινωνικὸν θέμα. ᾿Επιφυλασσόμεθα ὅπως πράξωμεν τοῦτο ἀπ’ ἄμβωνος εἰς τὴν σειρὰν τῶν ἑσπερινῶν κηρυγμάτων. Τότε θὰ μᾶς δοθῆ εὐκαιρία διὰ ν’ ἀποδείξωμεν ἀπὸ πάσης πλευρᾶς, ὁποία τεραστία καταστροφὴ γίνεται μέσα εἰς τὰς κοινωνίας μας ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ ποὺ χωρὶς ἴχνη ἐντροπῆς, χωρὶς φόβον Θεοῦ ἐκτελοῦν ἔγγαμοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ ἐστεφάνωσεν ἡ ἐκκλησία διὰ νὰ γίνουν δημιουργοὶ καὶ αὐτοὶ γίνονται νεκροθάπται ζωῆς. Χιλιάδες παιδιὰ κάθε χρόνον σφάζονται, ὦ Θεέ μου, δὲν ἀφήνονται νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ζωὴν καὶ ὅμως οἱ κύριοι καὶ αἱ κυρίαι ποὺ διαπράττουν τοὺς φόνους αὑτοὺς περιπατοῦν ἐλεύθεροι.

᾿Αγαπητοὶ Κυμαῖοι! ῾Ο ἀριθμὸς 45 δὲν σᾶς φοβίζει; Δὲν φρονεῖτε, ὅτι πρέπει νὰ σταματήση ὁ κατήφορος αὐτός; Θέλετε νὰ σβύση ἡ ὡραία Κύμη καί νὰ γίνη ἕνα γηροκομεῖον—νεκροταφεῖον, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον νὰ μὴ ἀκούεται γέλιο παιδιοῦ; Σκεφθῆτε ὅτι ὑπάρχει Θεός, κυβερνῶν τὸ Σύμπαν καὶ φοβειθεῖτε, μήπως διὰ τὸ ἔγκλημα αὐτὸ καὶ μόνον ὀργισθῆ ὁ Κύριος καὶ μίαν νύκτα ἡ πόλις κατρακυλίση πρὸς τὰ κάτω διὰ νὰ ὑπάγη νὰ συναντήσῃ τὴν παλαιὰν Κύμην εἰς τὰ βάθη τοῦ Αἰγαίου πελάγους….

῏Ω Κύριε! ῎Ελεος εἰς τὴν Κύμην. ῎Ελεος εἰς τὴν πατρίδα μας ποὺ δὲν πρέπει νὰ καταστραφῆ ἐξ αἰτίας τῶν ἐγκλημάτων μας.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»

Εἰδικὰ μαθήματα κατηχήσεως·

  • 1— Διὰ τὰ ἐργαζόμενα παιδιὰ-Κυριακὴν ὥραν 7.30-8 μ.μ. εἰς τὸν ῞Αγ. ᾿Αθανάσιον
  • 2— Διὰ τὰς νέας (ΧΕΝ) – Κυριακὴν 11-12 εἰς τὸν ῞Αγιον ᾿Αθανάσιον
  • 3— Διὰ τὰς μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
  • 4— Διὰ τοὺς ἄνδρας-Τρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε Ι Ο Ν  Κ Η Ρ Υ Γ Μ Α

Αὔριον Κυριακὴ τοῦ ᾿Ασώτου (28 Ιανουαρίου 1951) ὁ ἱεροκῆρυξ τὸ πρωΐ κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν θὰ ὁμιλήση εἰς τὸν ῾Ι. Ν. τοῦ ῾Αγίου Παντελεήμονος (᾿Ορφανοτροφείου) τὸ δὲ ἀπόγευμα ὥραν 5 εἰς τὸν Μητροπ. Ναὸν τοῦ ῾Αγίου ᾿Αθανασίου.

-ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ-

ΑΣΠΕ : Η Κυβερνηση ειναι αποφασισμενη να επιφερει

τη χαριστικη βολη στις πολυτεκνες οικογενειες

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ 26.9.12

Οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, συναγωνίζονται μεταξύ τους ποια θα εφαρμόσει την πλέον ανάλγητη, αντιπολυτεκνική και αντιοικογενειακή πολιτική. Απώλεσαν κάθε ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας και με σειρά δυσμενών μέτρων οδηγούν τις πολύτεκνες οικογένειες στον αφανισμό…..συνεχιζεται εδώhttp://www.tideon.org

«ΕΚΑΝΑ ΕΩΣ 62.000 ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ!» Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΥ..

http://agonasax.blogspot.gr/2012/09/62000.html

Ο ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ωμολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, διά τον οποίον ευθύνονται τόσον ο ιατρός, όσον και η μητέρα. Εκυκλοφόρησε δε και βιβλίο με τίτλο «Η αγιότης της ζωής», με συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.

Η συνέντευξη του δημοσιευθείσα εις την «Ορθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσο με την ειλικρίνεια της, όσο και με το περιεχόμενο της. Το πλέον αρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ήτο – μία δημοσία εξομολόγησις και η μετάνοια! Παραθέτομε ένα μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος  του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Read more »

H EYΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 12th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)

H EYΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η θρησκεία, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε κάτι χθεσινό. Εἶνε φαινόμενο ἀρχέγο­νο· ἅμα ἄνθρωπος – ἅμα θρησκεία, μόλις παρουσιάστηκε ὁ ἄνθρωπος ἀμέσως σημειώθηκαν δεί­γματα θρησκευτικότητος. Εἶνε φαι­νόμενο καθο­λικό, παγκόσμιο. Ὅ­που κι ἂν πᾷς στὸν πλανή­τη μας, στὸ Βόρειο Πόλο στὴ Νέα Ὑόρκη στὴ διακε­καυμένη ζώνη στὶς Ἰνδίες στὴν Ἰ­α­πω­νία στὴ Σι­βηρία, παντοῦ συναντοῦ­με τὰ ἴ­χνη τῆς θρη­σκείας. Καὶ οἱ ἄγριοι ἀκόμη κάτι πι­στεύ­ουν, καὶ μάλιστα βαθειά. Ἡ θρησκεία δὲ μπῆ­κε στὴ ζωή μας ἀπ’ ἔξω, ὅπως λένε οἱ ἄθεοι· δὲν εἶνε ἐπίκτητη. Εἶνε ἔμ­φυτη. Τί θὰ πῇ ἔμφυτη· ἔτσι πλάστηκε ὁ ἄνθρωπος. Ὅπως ἡ μάνα ἔ­χει ἔμφυτη τὴ στοργή, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ τὴ θρη­σκεία. Ποιός δίδαξε τὴ μάνα ν’ ἀγαπᾷ τὸ παιδί της; Καὶ χίλιες διαταγὲς νὰ τῆς ἐπιβάλουν νὰ πάψῃ ν’ ἀγαπᾷ τὸ παιδί της, τίποτα δὲ θὰ κάνουν. Δὲν ξεῤῥιζώνεται τὸ αἴσθημα αὐτό. Ἔτσι καὶ ἀ­πὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καμμία δύναμις δὲν μπορεῖ νὰ ξεῤῥιζώσῃ τὴ θρησκεία.
Πολλὲς εἶνε οἱ θρησκεῖες, παλαιὲς καὶ νέες. Ἂν μὲ ρωτήσετε ὅμως ποιά ἀπ᾽ ὅλες εἶνε ἀληθινή, θὰ σᾶς ἀπαντήσω ―κι ἂν δὲν ἀπαν­τή­σω ἐγὼ θ᾽ ἀπαντήσουν τὰ ἄστρα, τὰ ποτάμια, τὰ δέντρα, οἱ πέτρες, οἱ τάφοι, οἱ νεκροὶ κι ὁ ᾅδης ἀκόμα―, ὅτι ἡ θρησκεία ἡ ἀληθινὴ εἶνε μία καὶ μόνο· ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ, ἡ χρι­στιανική, ὁ χριστιανισμός. Κι ὅσο διαφέρει τὸ διαμάντι ἀπὸ τὰ χαλίκια, τόσο διαφέρει ἡ πίστι μας ἀπ’ τ᾽ ἄλλα θρησκεύματα. Διαμάντι εἶνε ἡ θρησκεία μας. Εὐτυχὴς ὅποιος τὸ κατέ­χει στὴν καρδιά του, δυστυχὴς ὅποιος τὸ χάσῃ.
Καὶ εἶνε ἀληθινὴ ἡ θρησκεία μας γιατί; Διότι αὐτὸς ποὺ τὴν ἵδρυσε δὲν εἶνε ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, κοινωνιολόγος ἢ φιλόσοφος ἢ ἐ­πι­στήμων, ἀλλὰ εἶνε – τί ; Κατὰ τὴν πίστι μας εἶνε Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Θεὸς ὁ Χριστός! Τὸ φωνάζει ἡ διδασκαλία του· μιὰ διδασκαλία ἄ­φθαστη. Πολλὰ θ᾽ ἀλλάξουν στὸν κόσμο· ἕνα θὰ μείνῃ ἀναλλοίωτο· τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λό­­γοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Θεὸς ὁ Χριστός· τὸ φωνάζει ἡ ἁγία του ζωή, ποὺ «ἐ­κάλυψεν οὐρανούς» (Ἀμβ. 3,3)· εἶνε ὁ μόνος ποὺ στάθηκε ἐν μέσῳ τῆς ἀνθρωπότη­τος καὶ εἶπε «Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁ­μαρτί­ας;», ποιός μπορεῖ νὰ μὲ ἐ­λέγξῃ γιὰ κάποια ἁ­μαρτία; (Ἰωάν. 8,46). Εἶνε Θεός· τὸ φωνάζουν τὰ ἀναρί­θμη­τα θαύματά του, ποὺ ἔκανε κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέ­χρι συν­τε­λείας τῶν αἰώνων.
Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα ποὺ ἐγράφησαν στὸ Εὐ­αγγέλιο ἀκούσαμε σήμερα. Ποιό τὸ θαῦμα;

* * *

Λέει τὸ εὐαγγέλιο, ὅτι στοὺς ἁγίους Τόπους ὑπάρχει μιὰ λίμνη ποὺ λέγεται Γεννησα­ρέτ. Στὴν ὄχθη της ἐργάζονταν τέσσερις ψαρᾶ­δες· ὁ Ἰ­ωάννης, ὁ Ἰάκωβος, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἀν­δρέας. Φτωχαδάκια ἦταν, μεροδούλι – μερο­φάϊ. Ἔ­παιρναν τὶς βάρκες, ἔβγαιναν τὴ νύχτα (τότε εἶνε ἡ κατάλληλη ὥρα), ἔρριχναν τὰ δίχτυα καὶ προσπαθοῦσαν νὰ πιάσουν ψάρια, νὰ τὰ πουλήσουν, γιὰ νὰ ζή­σουν αὐτοὶ καὶ οἱ οἰκογένειές τους. Ὅλη τὴ νύχτα ψάρευαν. Τί ἔπια­σαν; Τίποτε, οὔτε ἕνα ψάρι. Λυπημένοι καὶ κουρασμένοι γύρισαν. Ἔδεσαν τὶς βάρκες κι ἄρχισαν νὰ τακτο­ποιοῦν τὰ δίχτυα τους.
Τὴν ὥρα ἐκείνη νά κ’ ἔρχεται κοντά τους – ποιός; Ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς εἶνε κοντὰ στοὺς ἐργατικοὺς ἀνθρώπους. Κανείς ἄλλος δὲν ἀ­γάπησε τοὺς ἐργάτες ὅπως αὐτός. Διότι καὶ ὁ ἴ­διος ὑπῆρξε ἐργάτης. Πτωχαδάκι ἦταν, τίποτα δὲν εἶχε. Πτωχὴ ἡ μητέρα του, πτωχὸς ὁ νομιζόμενος πατέρας του Ἰωσήφ. Ἀπὸ μικρᾶς ἡλικίας δούλεψε στὸ ἐργαστήριο· κρατοῦσε πριόνια καὶ σκεπάρνια καὶ ἔφτειαχνε πόρτες καὶ παράθυρα, καὶ ἔτσι ζοῦσαν. Ὅλοι κάποια στέγη ἔχουμε. Δὲν εἶνε κανεὶς ἄστεγος. Ὅταν ὅμως ρώτησαν κάποτε τὸ Χριστὸ ποῦ μένει, ἔδειξε τὰ ζῷα καὶ τὰ πουλιὰ καὶ εἶ­πε· «Οἱ ἀλεποῦδες καὶ τὰ πουλιὰ ἔχουν τὶς φωλιές τους, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔ­χει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. 8,20). Δὲν εἶ­χε οὔ­τε προσκέφαλο. Προσκέφαλό του ἔγινε ὁ ἀκάνθινος στέφανος στὸ σταυρό.
Ἀγαποῦσε λοιπὸν τοὺς ἐργατικούς. Διότι ἡ ἐργασία εἶνε ὁ πρῶτος νόμος ποὺ δόθηκε. Μέ­σα στὸν παράδεισο ὁ Θεὸς εἶπε στὸν Ἀ­δὰμ νὰ ἐργάζεται. Κι ὅταν πάλι τὸν ἔδιωξε ἀπ’ τὸν παράδεισο τοῦ εἶπε· Ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ καὶ «ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου» θὰ τρῶς «τὸν ἄρ­τον σου» (Γέν. 3,19). Ἀπὸ τότε ὅ,τι ὡραῖο ἔγινε στὸν κό­σμο, εἶ­νε κόπος καὶ ἀποτέλεσμα ἐρ­γασίας ποὺ κατέβαλαν γενεὲς γενεῶν. Ἂν ἔ­λειπε ἡ ἐργασία, ποιά θὰ ἦτο ἡ μορφὴ τοῦ κόσμου; Φαν­­ταστῆτε νὰ γκρεμιστοῦν τὰ σπίτια, τὰ γεφύρια, οἱ σιδηρόδρομοι, τὰ πάντα, καὶ ν᾽ ἀρχίσουμε πάλι ἀπ’ τὸ μηδέν. Γι’ αὐτὸ ἡ ἐργασία εἶνε εὐ­λογημένη. Τὸ νερὸ ποὺ τρέχει εἶνε καθαρό, τὸ νερὸ ποὺ μένει ἀκίνητο σκουληκιάζει· τὸ ὑνὶ τοῦ γεωργοῦ ποὺ δουλεύει μέσ᾽ στὴ γῆ ἀστράφτει, τὸ ὑνὶ ποὺ δὲ δουλεύει σκουριάζει· ἔτσι εἶνε κι ὁ ἄνθρωπος ὅταν δὲν ἐργάζεται. Διότι, ὅπως εἶπαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι πρό­γονοί μας, «ἡ ἀργία εἶνε μήτηρ πάσης κακίας». Εὐλογημένα νὰ εἶνε τὰ χέ­ρια τῶν γεωργῶν ποὺ σκάβουν τὴ γῆ, εὐλο­γημένα τὰ χέρια τῶν βοσκῶν ποὺ ὁδηγοῦν τὰ πρόβατα στὴ βοσκή, εὐλογημένα τὰ χέρια τῶν ἐργατῶν κάθε τιμίας ἐργασίας, εὐλογημέ­νοι ὅλοι ὅσοι ἐργάζονται. Κι ὅποιος δὲ θέλει νὰ ἐργάζεται, «μηδὲ ἐσθιέτω», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος· ὅποιος δὲ θέλει νὰ δουλεύῃ, δὲν πρέπει καὶ νὰ τρώῃ (Β΄ Θεσ. 3,10). Εἶνε τὸ ῥητὸ ποὺ πῆ­ραν οἱ μαρξισταὶ κ’ εἶνε γραμμένο ψηλὰ στὸ Κρεμλῖνο. Κλεμμένο εἶνε· ὅ,τι ὡραῖο, εἶνε κλεμμένο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Ἐργασία λοιπόν! Ἐργασία πότε; Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάβ­βατο. Ἀλλὰ ἦρθε ἡ Κυριακή, χτύπησε ἡ καμπάνα; Ὤ, τότε ἄλτ! Τὸ λέει ὁ οὐρανός. Νὰ σταματήσῃ κάθε ἐργασία. Καὶ νὰ κάνουν φτερὰ στὰ πόδια ὅλοι, ἄντρες γυναῖκες παιδιά, νὰ ᾽ρθοῦν στὴν ἐκκλησία. Νὰ σταθοῦν μὲ εὐλάβεια, νὰ κάνουν τὸ σταυρό τους, νὰ ποῦν ἕνα «Δόξα σοι, ὁ Θεός», ἕνα «Κύριε, ἐλέησον», «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13), καὶ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (ἔ.ἀ. 23,42). Εἶνε δύσκολο; Ἂν σᾶς πῶ νὰ βαστάξετε ἕνα βουνὸ πάνω στὴν πλάτη σας, θὰ πῆτε «Ἀδύνατον». Ἂν σᾶς πῶ νὰ κρατήσετε ἕνα χαλικάκι, εἶνε πολὺ εὔκολο· καὶ ἕνα μικρὸ παιδάκι μπορεῖ. Ποιό εἶνε τὸ χαλικάκι, ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Θεὸς νὰ σηκώσουμε; 168 ὧρες ἔχει ἡ ἑβδομάδα· ἀπὸ αὐτὲς ὁ Θεὸς ζητάει 1 ὥρα (τόσο διαρκεῖ ἡ θεία λειτουργία ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…», μέχρι τὸ «Δι’ εὐχῶν…». Ἔλα λοιπὸν μιὰ ὥρα στὴν ἐκκλησία, νὰ λατρέψῃς τὸ Θεό.
―Καὶ τί θὰ κερδίσω; κερδίζω τίποτα;…
Τί θὰ κερδίσῃς; Θὰ πάρῃς τὸ ἀντίδωρο, ποὺ εἶνε εὐλογία. «Εὐλογία Κυρίου καὶ ἔλεος ἔλ­θοι ἐφ᾽ ὑμᾶς» (θ. Λειτ.), σ’ ἐσένα καὶ στὸ σπίτι σου. Καὶ τί θὰ πῇ εὐλογία τὸ βλέπουμε σήμερα στὸ εὐ­­αγγέ­λιο. Ψάρεψαν οἱ μαθηταὶ τὴ νύ­χτα χω­ρὶς τὸ Χριστὸ καὶ δὲν ἔπιασαν τίποτα. Ὅ­ταν ὕστερα τοὺς εἶπε ὁ Χριστὸς νὰ ῥίξουν τὰ δίχτυα, παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις ποὺ εἶ­χαν, εἶ­παν· Ἀφοῦ τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ὑπακούσουμε. Καὶ μόλις ὑπήκουσαν, ὤ θαῦμα! γέμισαν τὰ δίχτυα ὥστε νὰ σχίζωνται καὶ τὰ πλοιάρια ὥστε νὰ βυ­θίζωνται. Γιατί; Γιατὶ τὰ εὐλόγησε ὁ Χριστός.
Ὅπως λοιπὸν τότε τὰ δίχτυα εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ τώρα ἐμεῖς στὶς ἐργασίες μας ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν εὐ­λογία του. Δὲ θέλουμε νὰ τὸ παραδεχτοῦ­με καὶ λέμε· Ἔχω τὰ χέρια μου!… Ποιά χέρια σου, ἄνθρωπε; Μιὰ σταγόνα αἷμα νὰ πάῃ στὸν ἐγ­κέφαλο, παρέλυσε τὸ χέρι! Ἔχεις ἀνάγκη τὴν εὐλογία. Ὅσο κι ἂν σκάψῃς μὲ τρακτέρ, ὅσο κι ἂν σπείρῃς ἐκλεκτὸ σπόρο, ὅ­σο λίπασμα κι ἂν ῥίξῃς, ὅσους γεωπόνους κι ἂν φέ­ρῃς, ἂν δὲν εὐλογήσῃ ὁ Θεὸς χαμένος ὁ κόπος. Ἂν δὲ βρέξῃ ὁ οὐρανός ―κάθε σταγό­να βροχῆς λίρα ἐγγλέζικια εἶνε―, ἂν δὲ φυ­σήξῃ ἀεράκι, κι ἂν δὲ βγῇ ὁ ἥλιος μηδέν, τίποτα. Ἔχεις εὐ­λογία Θεοῦ; κ’ ἕνας σβῶλος γῆς – μιὰ γλάστρα χῶμα μπορεῖ νὰ σὲ ζήσῃ· δὲν ἔχῃς τὴν εὐλογία; τότε κ’ ἕνας κάμπος ὁλόκληρος δὲ μπορεῖ νὰ σὲ θρέψῃ. Θὰ σπέρνῃς καὶ δὲ θὰ θερίζης.
Ἔχει ἀνάγκη εὐλογίας ὁ γεωργός, ὁ βοσκός, ὁ τεχνίτης, ὁ ἐπιστήμων, κάθε ἄνθρωπος. Χωρὶς Θεὸ δὲ μποροῦμε νὰ ζήσουμε. Αὐτὴ εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀνάγκη μας. Ὅπως τὸ ψάρι δὲ μπορεῖ νὰ ζήσῃ ἔξω ἀπ’ τὴ θάλασσα, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος εἶνε πλασμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ κ’ ἔχει ἀνάγκη τὸ Θεό.

* * *

Νὰ πιστεύετε, ἀγαπητοί μου. Κλεῖστε τ’ αὐ­τιά σας στοὺς ἀθέους. Παραπάνω ἀπ’ ὅλα ἔ­χουμε ἀνάγ­κη ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι τὰ λόγια αὐτὰ θὰ βροῦν ἀπήχησι στὶς ψυχές σας, ὅπως ὁ Χριστὸς εὐ­λό­γησε τὰ δίχτυα τῶν ψαράδων, εὐ­λο­γῶ κ’ ἐ­γὼ ὡς ἐπίσκοπος τὰ σπίτια σας, τὶς ἐργασίες σας, τὰ σχολεῖα, τοὺς δασκάλους, τὶς ἀρχές, τὶς γυναῖ­κες καὶ τὰ παι­διά σας, εὐ­λογῶ τοὺς κάμ­πους καὶ τὰ βουνά· εὔχομαι πάντοτε στὸν τόπο σας νὰ ὑπάρχῃ ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στον ἱερό ναὸ του Ἁγ. Μηνᾶ Ἐμπορίου – Ἑορδαίας 23-9-1984)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ 1949 (ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 11th, 2012 | filed Filed under: «ΧΡΙΣΤΙΑΝ. ΣΠΙΘΑ»

    KOZANH – IANOYAΡIOS 1949                                                                                ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 90

_________________________________________

XΡΙΣTIANIKH ΣΠΙΘΑ

_______________________________

Συντάκτης: Αρχιμ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ  Ιεροκήρυξ

________________________________________________________

ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

«Καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ
πόνου, καὶ ΕΒΛΑΣΦΗΜΗΣΑΝ τὸν Θεὸν
τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ
τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καὶ οὐ μετενόησαν
ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν»

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ζῶμεν ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ζῶμεν εἰς ἡμέρας ἀφαντάστως πονηράς. Τὸ Φῶς καὶ τὸ Σκότος παλαίουν. Ὁ ἀγὼν εἰσέρχεται εἰς κρισιμωτέρας φάσεις. Ποῖος θὰ νικήση; Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχη καμμία ἀμφιβολία, ὅτι τελικῶς τὸ Φως θὰ νικήση τὸ Σκότος, ὁ Χριστὸς τὸν Σατανᾶν, ἡ γῆ θὰ πλημμυρίση καὶ πάλιν ἀπὸ κύματα φωτὸς καὶ λαοὶ καὶ ἔθνη θʼ ἀλαλάζουν ἀπὸ τὴν χαρὰν ψάλλοντες: «εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν». Ἀλλʼ ἕως ὅτου φθάση εἰς τὴν λαμπρὰν ἐκείνην ἡμέραν, θὰ διέλθη διὰ πολλῶν σταδίων, διὰ πολλῶν σκοτεινῶν περιόδων. Καὶ διʼ αὐτὸ οἱ Χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι ζοῦν εἰς σκοτεινὰς καταραχώδεις ἡμέρας, πρέπει νὰ κρατοῦν τὰς λυχνίας των πάντοτε ἀναμμένας, νὰ προσεύχωνται, νἀ μελετοῦν τὴν Ἀγίαν Γραφὴν, τὰ Προφητικὰ αὐτῆς βιβλία καὶ μάλιστα τὴν Ἱερὰν Ἀποκάλυψιν καὶ οὕτω ἐνῶ οἱ ἄπιστοι θὰ κυλίωνται εἰς τὰ σκότη, οἱ πιστοὶ θὰ προσανατολίζωνται σταθερῶς πρὸς τὸν ΑΣΤΕΡΑ ὅστις ἐφάνη ὑπεράνω τῆς Βηθλεέμ.

Σκοτειναὶ ταραχώδεις, πονηραὶ ἡμέραι! Ποῖος ἀμφιβάλλει; Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ εἴπωμεν ὅτι ἡ τρομερὰ σκιὰ τοῦ Ἀντιχρίστου περὶ τοῦ ὁποίου ὁμιλοῦν αἱ Γραφαί, πλανᾶται τώρα ἐπὶ τῆς γῆς. Πολλὰ τὰ σημεῖα ποὺ προειδοποιοῦν τὸν Χριστιανικὸν κόσμον, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἀπὸ ἡμέραν εἰς ἡμέραν κάμνει ἀπαισιωτέραν τὴν ἐμφάνισίν του εἰς τὸν πλανήτη μας. Τὸ κακόν, ἡ ὑπὸ ἀτόμων δηλαδὴ, κοινωνιῶν, ἐθνῶν μικρῶν καὶ μεγάλων φανερὰ ἀσύστολος καὶ ἀναιδὴς παράβασις τῶν ἀναλοιώτων Νόμων τοῦ Ἠθικοῦ Σύμπαντος, λαμβάνει ὁσημέραι καὶ μεγαλυτέρας διαστάσεις.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΑ

Ὁ Ἀντίχριστος μαίνεται καὶ ὁ πλανήτης σείεται. Ὥς ἕνα ἀπὸ τὰ πρώτα σημεῖα τῆς ἐμφανίσεως καὶ τῆς καταστροφικῆς μανίας τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἀνοίγει πλατὺ καὶ δημόσια τὸ στόμα του εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, κρημνίζει τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸν Δημιουργὸν τοῦ Παντός, καὶ διδάσκει τοὺς ἀνθρώπους νὰ βλασφημοῦν «τὸ ὄνομα Αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν Αὐτοῦ καὶ τοὺς ἐν οὐρανῶ κατοικούντας». Καὶ οὕτω μὲ τὰς ἐνεργείας τῶν ὀργάνων του ἡ βλασφημία ηὐξήθη ἐσχάτως καταπληκτικῶς. Νομίζεις ὅτι, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας πραγματοποιεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ τρομακτικώτερα ὁράματα τῆς Ἀποκαλύψεως. Ποῖον τὸ ὄραμα; Εἰς τὴν Πάτμον, τὴν Ἑλληνικὴν νῆσον τῶν Δωδεκανήσων, ὁ ἠγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης εἶδε τὸ τρομακτικὸν ὄραμα. Εἶδεν ἀνθρώπους νὰ ὑποφέρουν ἀπὸ πρωτοφανεῖς ἀλεπαλλήλους συμφορὰς ποὺ ἐπροκάλεσαν οἱ ἴδιοι μὲ τὴν ἀποστασίαν των ἀπὸ τὸν Θεόν. Εἶδε τοὺς ἀποστάτας τούτους υἱοὺς ὄχι μέσα εἰς τὸν Παράδεισον τῆς Ἐδὲμ ποὺ ἐδημιούργησε διὰ τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεός, ἀλλὰ μέσα εἰς μίαν φύσιν ἐξαγριωμένην, ἀνάστατον, ἡ ὁποία λὲς καὶ ἠγέρθη διὰ νὰ τιμωρήση τὰ φρικώδη ἐγκλήματα τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶδε τὸ ἔδαφος τῆς γῆς νὰ σείεται, τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰς θάλασσας νὰ κοκκινίζουν ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν ἀλληλοσφαγῶν, τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ νὰ πίπτουν, τὰς ἀκτίνας τοῦ ἡλίου νὰ αὐξάνουν ἀποτόμως τὴν θερμότητά των, νὰ σχηματίζουν ἐπιγείους καμίνους καὶ μὲ τὰς φλόγας των νὰ καίουν, νὰ λυώνουν καὶ τὰ σκληρότερα τῶν μετάλλων. Εἶδε… Ὕστερα ἀπὸ τὰ ὁδηνηρὰ αὐτὰ παγκόσμια πλήγματα θὰ ἔπρεπε ἡ ἄνθρωπότης νʼ ἀνανήψη, θὰ ἔπρεπε οἱ κάτοικοι τῆς γῆς νʼ ἀνοίξουν τὰ μάτια των, νὰ φιλοσοφήσουν, νὰ ἴδουν τὴν βαθυτέραν αἰτίαν τῶν συμφορῶν καὶ νὰ κάμνουν στροφὴν 180° πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ὅμως οἱ ἄνθρωποι τοὺς ὀποίους εἶδε τὸ προφητικόν ὅμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, ἐσκοτίζοντο περισσότερον καὶ μέχρι τοιούτου πνευματικοῦ σκοτισμοῦ ἔφθασαν, ὥστε ἀντὶ νὰ στραφοῦν κατὰ τοὺ ἑαυτοῦ των, τῆς κακὴς χρήσεως τῆς ἐλευθερίας, ὡς τῆς ρίζης καὶ τῆς πηγῆς τοῦ κακοῦ, ἀντὶ νὰ κτυπήσουν τὰ ἀμαρτωλά των στήθη, νὰ ἀναστενάξουν καὶ νὰ εἴπουν: «Ἡμάρτομεν καὶ ἄξια ὦν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν», αὐτοὶ – ὤ τῆς ἀφροσύνης τοῦ ἀνθρώπου – ἐστράφησαν κατὰ τοῦ Δημιουργοῦ, τοῦ Πανσόφου καὶ Παναγάθου Θεοῦ, ὡς καὶ αἰτίου τῶν συμφορῶν. Οἱ δυστυχεῖς! Ἐπόνουν τρομερά, ἐδάγκανον τὰς γλώσσας των διὰ νὰ μετριάσουν τὸν πόνον των καὶ ἐβλασφήμουν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ μέχρι τέλους παρέμειναν ἀμετανόητοι ἀποθνήσκοντες μὲ τοὺς ἀφροὺς τῆς βλασφημίας ὡς λυσσῶντες κύνες! Αὐτὴ εἶναι ἡ παραστατικὴ εἰκὼν τῶν βλασφήμων κατὰ τὴν Ἀποκάλυψιν. Καὶ εἰς αὐτὴν τὴν φρικώδη περίοδον τῆς ἀνθρωπότητος φαίνεται ὅτι ἔχομεν εἰσέλθει. Διότι ποῦ θὰ στραφῶμεν καὶ δὲν θὰ ἀκούσωμεν τὴν φρικτὴν βλασφημίαν;

ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

Βλασφημοῦν τὸν Δημιουργὸν οἱ ἄνθρωποι τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Καὶ διὰ νὰ περιορίσωμεν τὸ θέμα ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς Πατρίδος λέγωμεν ὅτι βλασφημοῦν ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Οἱ Ἕλληνες; Ἀλλʼ οἱ Ἕλληνες ἀπὸ ἀρχαιωτάτων χρόνων ἐσέβοντο τὸ Θεῖον καὶ ἐθεωροῦντο ἕνας ἀπὸ τοὺς εὐλαβέστερους λαοὺς τῆς Οἰκουμένης. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅστις πρὸ 1900 ἑτῶν ἐστάθη ἐπὶ τῶν βράχων τῆς Ἀκροπόλεως διὰ νὰ κηρύξη τὴν νέαν πίστιν ποὺ θὰ μετεμόρφωνε τὴν Ἑλλάδα ἤρχισε τὴν περίφημον ὁμιλίαν μὲ τὸν ἔπαινον τῆς εὐσεβείας τῶν ἀρχαίων προγόνων μας: «Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους (=εὐλαβεστέρους) ὑμᾶς θεωρῶ» (Πράξ. 17, 22).

Καὶ ὅμως οἱ Ἕλληνες σήμερον βλασφημοῦν. Ἐὰν ἧτο δυνατὸν νὰ κρατηθῆ ἐπὶ ἕνα ἔτος λεπτομερὴς στατιστικὴ τῶν βλασφημιῶν ποὺ ἀκούονται θὰ ἐβλέπαμεν, ὅτι καμμία ἡμέρα, τὶ λέγω; καμία ὥρα, κανὲν πρώτον καὶ δεύτερον λεπτὸν τοῦ ἡμερονυκτίου θὰ ἔμενεν ἐν Ἑλλάδι λευκὸν ἀπὸ τὴν βλασφημίαν. Καὶ ὁ ἐκφωνητὴς τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ Ἀθηνῶν θὰ μετέδιδε καθʼ ἐκάστην τὴν θλιβερωτέραν ἐξ ὅλων τῶν εἰδήσεων εἴδησιν τῆς ἡμέρας. Τὸ δελτίον τοῦ Ρ. Σταθμοῦ Ἀθηνῶν θἀ ἐσημείωνε: Σήμερον Κυριακὴν 23 Ἰανουαρίου 1949 ἡ ὁποία εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Ἑλλάδος ἤρχισε μὲ δοξολογίαν καὶ μὲ τὸ Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τῆς Ὑπεραγίας Τριάδος, ἔκλεισε μὲ … βλασφημίας. Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν βλασφήμων ποὺ θὰ ἐσημειώνετο εἰς τὸ δελτίον μιᾶς καὶ μόνον ἡμέρας τῆς Ἑλλάδος θὰ ἧτο τοιοῦτος ποὺ θὰ ἐπροκάλει τὸν ἴλιγγον!

Ἐκπλήττεσθε; Ἀλλὰ τότε παρακαλῶ περιοδεύσατε τὴν Πατρίδα μας καὶ θὰ ἀκούσετε παντοῦ τὴν βλασφημίαν. Τὰ στόματα τῶν βλασφήμων ἐκπέμπουν τὸν βόρβορον καὶ μολύνουν τὸν Ἑλληνικὸν ἀέρα. Βλασφημοῦν οἱ άναλφάβητοι ἀλλὰ καὶ οἱ εγγράμματοι, οἱ σπουδασμένοι, οἱ «ἐπιστήμονες» ποὺ δὲν κατάλαβαν ἀκόμη ὅτι μία εἶναι ἡ ΑΛΗΘΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ τὸ ΦΟΒΕΙΣΘΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ. Βλασφημοῦν οἱ ἀπλοῖ ἰδιῶται, ἀλλὰ καὶ οἱ μεγάλοι ἀξιωματοῦχοι ποὺ ὡς ἐκ τῆς θέσεώς των ἐν μέσω τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, θὰ ἔπρεπε πρῶτοι αὐτοὶ νὰ δίδουν τὸ παράδειγμα τῆς εὐλάβειας πρὸς τὰ θεῖα. Βλασφημοῦν ἀσπρομάλληδες γέροντες, ἀλλὰ καὶ τὰ παιδιὰ ποὺ τὰ ἀκούουν «οἱ προοδευμένοι» γονεῖς των καὶ τὰ καμαρώνουν διὰ τὰ εὐφυῆ … ἀστεϊά των, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε ὡς χριστιανοὶ γονεῖς νὰ τὰ διδάξουν, νὰ τὰ ἐπιπλήξουν, καὶ ἐν ὑποτροπῆ νὰ τὰ τιμωρήσουν καὶ «βάλουν πιπέρι εἰς τὸ στόμα των» διὰ νὰ τὸ ἐνθυμῆται εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν ὁ μικρός. Βλασφημοῦν ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα μικροὶ καὶ μεγάλοι. Βλασφημοῦν οἱ ναυτικοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀγρόται καὶ οἱ βοσκοί. Παντοῦ βλασφημοῦν. Εἰς τὰ μέγαρα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς καλύβας. Εἰς τὰς πόλεις, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ χωριά. Εἰς τὰς φυλακὰς ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς διαδρόμους τῶν δικαστηρίων καὶ εἰς τὰς αὐλὰς τῶν σχολείων μας καὶ εἰς τὰ προαύλια τῶν ἐκκλησιῶν ἀκόμη, ἀλλὰ καὶ ἐντὸς τῶν Ἐκκλησιῶν! Ναί! Ἐντὸς τῶν Ἐκκλησιῶν. Τὰς ἡμέρας κατὰ τὰς ὁποίας ὁ Ναὸς γίνεται κέντρον ἐκλογικὸν καὶ προσέρχονται οἱ ψηφοφόροι καὶ διαπληκτίζονται γύρω ἀπὸ τᾶς κάλπας οἱ ὑποψήφιοι, τότε ἀκούονται φρικταὶ βλασφημίαι καὶ ὁ ἱερὸς χῶρος τῶν ἐκκλησιῶν μολύνεται.

Θεέ μου! Ποῦ τῆς Ἑλληνικῆς γῆς νὰ σταθώμεν καὶ νὰ ἀκούσωμεν τὸ ἅγιόν Σου ὄνομα νὰ μὴ βλασφημῆται; Ἀλλʼ ἀδελφοί! Χαίρετε! Ἀνεκάλυψα μέρος ἀπυρόβλητον ἀπὸ τὰ βλήματα τῶν αἰσχρῶν βλασφημιῶν. Εἶναι τὸ Μέτωπον. Εἶναι τᾶ ὑψόμετρα τῶν Ἑλληνικῶν ὁρέων. Ἐκεῖ δὲν ἀκούεται βλασφημία. Ἐκεῖ οἱ στρατιῶται μας ἐκθέτοντες τὴν ζωήν των κάθε δευτερόλεπτο ὑπὲρ τῆς Πατρίδος ἐξαγνίζονται, μεταρσιώνονται πρὸς τὰ ὕψη τῆς ἀρετῆς, αἰσθάνονται τὸν Θεὸν πλησιέστερον καὶ ἔχουν σβύσει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιόν των τὴν βλασφημίαν. Δὲν βλασφημοῦν, οἱ ἀκρίται μας. Καὶ ὄχι μόνον δὲν βλασφημοῦν, ἀλλὰ καὶ λυποῦνται καὶ ἀγανακτοῦν αἱ ψυχαὶ των ὅταν ἀκούουν ὅτι κάτω εἰς τὰς πόλεις ὅπου δὲν ὑπάρχει ὁ ἄμεσος κίνδυνος ὑπάρχουν τόσοι ἄνθρωποι ποὺ βλασφημοῦν.

Ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτῶν ἔρχεται φωνὴ διαμαρτυρίας: «Ἕλληνες! Ἐὰν θέλετε τὸ συντομώτερον νὰ λήξουν τὰ δεινὰ τῆς Πατρίδος, ἐὰν θέλετε ἡ Ἑλλὰς νὰ νικήση καὶ νὰ θριαμβεύση καὶ εἰρηνεύση ἡ χώρα μας, παύσετε αὐτοστιγμεί τὸν πόλεμον κατὰ τῆς Θεότητος, παύσατε τὰς φρικτὰς σας βλασφημίας. Δὲν γνωρίζετε πόσον βλάπτει τὸν ἀγῶνα μας καὶ μία αἰσχρὰ βλασφημία τῶν μετόπισθεν».

Διότι ἡ βλασφημία δὲν εἶναι ἀθῶον παίγνιον μὲ τὸ ὁποῖον εἰμπορεῖ νὰ παίξη τις, εἶναι πῦρ, καταστροφή, ὄλεθρος. Ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον ποὺ δὲν θέλει νὰ τὸ ἐννοήση. Ἡ βλασφημία εἶναι ὄχι ἀπλῶς ἁμαρτία, ἀλλὰ μεγάλη, ἡ μέγιστη τῶν ἁμαρτιῶν. Καὶ εἶναι ἡ μέγιστη, διότι ἐνῶ αἱ ἄλλαι ἁμαρτίαι εἶναι προσβολαὶ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἡ βλασφημία εἶναι ἄμεσως προσβολὴ κατὰ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θείου Νομοθέτου. Δὲν τὸ λέγομεν ἡμεῖς ἀλλὰ τὸ κηρύττει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὀ οὐρανοφάντωρ Μ. Βασίλειος, ὅστις ἱστάμενος εἰς τὸ κατώφλιον τοῦ ἔτους 1949 κηρύττει τοὺς ἐξῆς ἀθάνατους λόγους: «ὁ μὲν ἀμαρτάνων παραβαίνει νόμον, Ο ΔΕ ΒΛΑΣΦΗΜΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ».

Καὶ ἐνῶ ἡ βλασφημία εἶναι ἡ μέγιστη ἁμαρτία, ἐντούτοις ἡμεῖς ἀδιαφοροῦμεν, ὡσὰν νὰ ἐπρόκειτο περὶ παρονυχίδος. Οἱ ταλαίπωροι! Ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα πρέπει νὰ ἔλθη ἕνας νεώτερος Ἱερεμίας καὶ νὰ κλαύση διὰ τὴν ἀναισθησίαν τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι τοῦ ἁμαρτήματος τούτου. Ὁ Ἕλλην ἀκούει γύρω του ἕνα κόσμον νὰ βλασφημῆ καὶ δὲν σηκώνεται ἀπὸ τὸ κάθισμά του καὶ δὲν ἐξοργίζεται ἡ ψυχή του καὶ δὲν διαμαρτύρεται ἡ γλῶσσα του. «Δὲν τοῦ καίγεται καρφί». Τόλμησε ὅμως νὰ τῶ εἴπης κάποιαν προσβλητικὴν λέξιν διὰ τὸ ἄτομόν του, τὴν Α. Μεγαλειότητα, τὸ Ἐγώ του ἤ διὰ τὸ ὄνομα ἑνὸς μέλους τῆς οἰκογένειάς του, διὰ τὸ ὄνομα τῆς μητέρας του, τῆς γυναικός, τῆς ἀδελφῆς του, ὤ! τότε θὰ τὸν ἴδης θάλασσαν ἀγριεμένην. Θὰ ζητᾶ τὸν λόγον ἀπὸ τὸν ὑβριστὴν καὶ θὰ εἶναι ἔτοιμος νὰ φθάση εἰς τὰ ἔσχατα τῶν διαβημάτων. «Ἄθλιε! Διὰ νὰ ἀναφέρης τὸ ὄνομά μου πρέπει νὰ πλύνης τὸ στόμα σου», τὸν ἀκούεις νὰ λέγη εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἐξεφράσθη ὑβριστικῶς ἐναντίον του ἤ ἐναντίον ἑνὸς προσφιλοῦς μέλους τῆς οἰκογενείας του. Πόσον εὔθικτος εἶναι διὰ τὴν τιμὴν τοῦ ὁνόματός του!

Ἀλλʼ ὦ ἄνθρωπε! Ὧ Χριστιανέ! Τὸ ὄνομά σου τὸ θεωρεῖς τόσον καθαρόν, ὥστε ἔχεις τὴν ἀξίωσιν ὁ ἄλλος νὰ πλύνη μὲ ροδόσταγμα τὸ στόμα του διὰ νὰ τὸ προφέρη. Ἀλλʼ ἰδοὺ ἕνα ἄλλο ὄνομα, ὄνομα ἀπείρως τιμιώτερον ἀπὸ τὸ ἰδικόν σου, ὄνομα τὸ ὁποῖον ψάλλουν ἀκαταπαύστως αἱ συναυλίαι τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγέλλων, ὄνομα τὸ ὁποῖον ἀκούουν αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις τοῦ Ἅδου καὶ τρέμουν καὶ φεύγουν πανικόβλητοι, αὐτὸ τὸ ὄνομα ὑπὲρ τοῦ ὁποίου ἔχυσαν ποταμοὺς αἱμάτων οἱ μάρτυρες, τώρα ὑβρίζονται ὄσον οὐδὲν ἄλλο ὄνομα, καὶ σὺ δὲν πονεῖς. Ὦ ἐὰν ἐπονοῦσες τὶ δὲν θὰ ἔκανες διὰ νὰ ἐξαλειφθῆ ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς Ἑλλάδος ἡ βλασφημία. Ὁ ἰσαπόστολος καὶ Ἱερομάρτυς Ἅγιος Κοσμᾶς ὅστις ἐμαρτύρησε εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ Βερατίου καὶ ἐρρίφθη τὸ λείψανόν του εἰς τὸν Ἀῶον ποταμόν, ἐκήρυττε κατὰ τῆς βλασφημίας τὰ ἐξῆς: «Τὸ νὰ μοῦ κάμης τὸ μεγαλύτερον κακὸν πρέπει νὰ σὲ συγχωρήσω. Ἀλλὰ νὰ μοῦ βλασφημήσης τὸν Θεόν μου, τὸν Χριστὀν μου, τὴν Παναγίαν Μητέρα του, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ κυττάξω».

* * *

Φίλοι ἀναγνῶσται! Εἶναι τόσον τρομερὰ ἡ βλασφημία, ὥστε καὶ ὲἀν ἕνας Ἕλλην ἧτο βλάσφημος, θὰ ἔπρεπε ὅλη ἡ ΕΛΛΑΣ νὰ ἀνησυχήση, νὰ φοβηθῆ μήπως διὰ τὴν βλασφημίαν τοῦ ἑνὸς ἀνοίξουν οἱ οὐρανοὶ καὶ βρέξουν φωτιὰ καὶ σίδηρο. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὄχι ἔνας, ὄχι δύο, ἀλλὰ δεκάδες, ἑκατοντάδες, χιλιάδες ἑκατοντάδες χιλιάδων Ἑλλήνων συμπατριωτῶν μας βλασφημοῦν ἀσυστόλως τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ τῆς πίστεώς μας.

Διὰ τὴν φρικώδην αὐτὴν κατάστασιν τῆς βλασφημίας ποὺ ὑπενθυμίζει τὸ περί βλασφήμων ὅραμα τῆς Ἀποκαλύψεως, εἴμεθα δυστυχῶς ὅλοι ὑπεύθυνοι. Ὑπεύθυνον τὸ Κράτος ποὺ ἐνῶ δὲν ἐπιτρέπει νὰ ὑβρίζεται ὁ ἀνώτατος ἄρχων τῆς Πολιτείας, ἀνέχεται ὅμως νὰ ὑβρίζεται τὸ ὄνομα Ἐκείνου ὅστις εἶναι ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων. Ὑπεύθυνος ἡ ἐπίσημος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ ὑψώση τὴν φωνήν της, νὰ ἐλέγξη, νὰ καυτηριάση, νʼ ἀφορίση ἐν τέλει τοὺς ἀμετανοήτους βλασφημοῦντας, ὅσον ὑψηλὰ ἀξιώματα καὶ ἐὰν κατέχουν οὖτοι. Ὑπεύθυνοι οἱ διδάσκαλοι καὶ οἱ γονεῖς. Ὑπεύθυνοι ὅλοι οἱ ἀκούοντες τοὺς βλασφήμους καὶ μὴ ὑψώνοντες ἔντονον φωνὴν διαμαρτυρίας. Καὶ ἀποτέλεσμα τῆς ἀδρανείας καὶ ἀδιαφορίας ὅλων μας εἶναι ὅτι ἡ βλασφημία, ὡς σημεῖον τοῦ Ἀντιχρίστου, ὡς τεράστιον κῦμα τῆς κολάσεως ἐπλημμύρησε τὴν πατρίδα μας καὶ ἐνῶ ἄλλοτε εἰς ὀλόκληρα διαμερίσματα τῆς πατρίδος μας, ὅπως εἰς τὴν Θεσσαλίαν π.χ., δὲν ἠκούετο οὔτε μία βλασφημία, σήμερον καὶ τὰ νήπια μαζὺ μὲ τὸ γάλα ποὺ βυζαίνουν μαθαίνουν καὶ τῆν βλασφημίαν καὶ αἱ πρῶται λέξεις ποὺ ψελίζουν εἶναι λέξεις βλασφημίας. Τὰ ἀκούει ὁ πιστὸς Χριστιανὸς καὶ ραγίζεται ἡ καρδιά του καὶ θὰ ηὔχετο νὰ μὴ ἔχη αὐτιὰ διὰ νὰ μὴ ἀκούη τὰς φρικτὰς βλασφημίας.

̶ Ἑλλάς! Τὶ κακὸν ἔκαμνε ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων μας καὶ τὰ τέκνα σου τόσον πολὺ δημοσία τὸν βλασφημοῦν; Ὁ ἄγγελος ποὺ φυλάσσει τὴν χώραν ταύτην ἀναστενάζει διαρκῶς καὶ φωνάζει: Χριστιανοὶ Ἕλληνες! Δόστε μου καὶ πάλιν μίαν Ἑλλάδα, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ περνοῦν ὧραι, ἡμέραι, ἑβδομάδες, μῆνες, καὶ ἔτη, χωρὶς νʼ ἀκούεται οὔτε μία βλασφημία, ἀλλὰ μόνον ὕμνοι καὶ δοξολογίαι πρὸς τὸν Θεόν. Δόστε μου μίαν τέτοιαν Ἑλλάδα καὶ τότε θὰ ἔχετε ἐξησφαλισμένην τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Σύμμαχός σου εἰς ὅλους τοὺς ἀγῶνας σου θὰ εἶναι ὁ Θεός. Καὶ εἰ ὁ Θεὸς μεθʼ ἡμῶν οὐδεὶς καθʼ ἡμῶν. Ἄλλως…

Δὲν ἀντέχω νὰ συνεχίσω τὸ ἄρθρον. Δάκρυα μοῦ ἔρχονται εἰς τὰ μάτια μου. Κλείνω τὸ ἄρθρον μὲ μίαν θερμὴν προτροπὴν, ὅπως κάθε Ἕλλην ποὺ δὲν βλασφημεῖ νὰ διαφωτίση 1, 2, 3, 5, 10, 100, βλασφημοῦντας. Μόνον ἐὰν μὲ πάθος ἀναλάβωμεν μίαν σταυροφορίαν κατὰ τῆς βλασφημίας ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ ἴδωμεν τὴν Ἑλλάδα ἀπηλλαγμένην ἀπὸ τὸ στίγμα αὐτὸ τοῦ πολιτισμοῦ, ἀπὸ τὸ σημεῖον αὐτὸ τοῦ Ἀντιχρίστου.

Η αισιοδοξη πλευρα της χρεοκοπιας

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 10th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η αισιοδοξη πλευρα της χρεοκοπιας

Γιάννης Βαρουφάκης

Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας;

Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε. Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (βλ. το προηγούμενο άρθρο μου Το Πρώτο Τάνγκο στην Ευρωζώνη) αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει.

Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο.

Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα:

Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος.

Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία).

Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Την  συνέχεια εδω Read more »

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 8th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 20ῃ Σεπτεμβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐπιθυμῶν νά συμβάλῃ στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀθεϊστικῆς προπαγάνδας πού χρησιμοποιεῖ ἀναίσχυντα τήν θεόσδοτη ἐπιστήμη, πού ἀποτελεῖ κλέος τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς δωρηθείσης εἰς τήν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασθεῖσα ἀθάνατον ἀνθρωπίνην ψυχήν καί διαστρεβλώνει τά πορίσματά της καί ἐπιχειρεῖ ἀναιδῶς νά μετατρέψῃ τό «πῶς» τῆς Δημιουργίας σέ «ποῖος» ὁ Δημιουργός καί ἐπιστρατεύει φαιδρές θεωρίες ὅπως τῆς δῆθεν ἐξελίξεως τῶν εἰδῶν, τῆς δῆθεν φυσικῆς ἐπιλογῆς καί τῆς δῆθεν τυχαιότητος γιά νά παραπλανήσῃ ἰδίως τούς  νέους ἀνθρώπους, ὅτι ὁ κόσμος-κόσμημα ἔχει αἰτία ὄχι τήν ἄπειρη ἀγάπη καί τήν ἀπερινόητη πρόνοια καί σοφία τοῦ αἰωνίου Δημιουργοῦ, ἀλλά τήν ἄλογη καί ἀσυνείδητη καί τυχαία ἐνέργεια ἀτομικῶν καί ὑποατομικῶν σωματιδίων, κυκλοφορεῖ διά τοῦ διαδικτύου καί ἐντός ὀλίγου ἐντύπως, δωρεάν, τόν ἐρανισμό θεμάτων καί ἐννοιῶν πού ἀνατρέπουν τήν ἀθεϊστική προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ ὑπό τόν τίτλο «ΚΟΣΜΟΣ: ΕΞΕΛΙΞΙΣ Ἤ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ; ΤΥΧΑΙΟΤΗΣ Ἤ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΣ; ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Ἤ ΑΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ;».

Παράκλησις θερμή τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς εἶναι τό κείμενον αὐτό νά διαδοθῇ σέ κάθε νέο καί νέα ἰδιαίτερα μαθητές, σπουδαστές καί φοιτητές γι’ αὐτό καί δίδεται τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἀναπαραγωγῆς καί τῆς διαδόσεως του.

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

_______________

____________

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Π. Τατσοπουλου που ζητα την ατιμωρησια της βλασφημιας

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Σεπτεμβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­Ὁ Βουλευτής τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Πέτρος Τατσόπουλος, γνωστός γιά τήν παρουσίαση τῆς τηλεοπτικῆς σειρᾶς τοῦ ΣΚΑΙ γιά τήν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821, πού ἀνεκάλεσε στήν μνήμη τήν κυκλοφορηθείσα καί στήν πατρίδα μας τετράτομη ἱστορία τῶν Βαλκανίων τοῦ ἱδρύματος SOROS καί ὁ ὁποῖος ἀπορίας ἄξιον πού βρῆκε τήν «δύναμη» νά ἀποπειραθῇ νά ἀμαυρώσῃ τό αἰώνιο σύμβολο τοῦ Γένους, τῆς λεβεντιᾶς καί τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ μας τόν Γέρο τοῦ Μωριᾶ, κατέθεσε ἐρώτηση στό Κοινοβούλιο ἀπηχῶν ἀσφαλῶς καί τήν σύμφωνη γνώμη τοῦ Κόμματός του γιά τήν κατάργηση τῶν ἄρθρων τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα 198-199 μέ προμετωπίδα «ἐπιβολή τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης», πού ἀναφέρονται στήν κακόβουλη βλασφημία καί στήν καθύβριση θρησκευμάτων καί πού ἔχουν ὡς ἑξῆς: «Άρθρο 198, Κακόβουλη βλασφημία, Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό. Όποιος, εκτός από τη περίπτωση της παρ. 1, εκδηλώνει με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών. Άρθρο 199, Καθύβριση θρησκευμάτων, Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών», ἰσχυριζόμενος ὅτι μπορεῖ νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς «πυροκροτητές ἀπό διάφορες ὁμάδες μισαλλοδοξίας, πού ἐλλοχεύουν παντοῦ» καί μέ πρόσχημα τήν δῆθεν «προστασία τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης τῆς τέχνης». Read more »

ANIKANOTHTA ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ Ή ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 5th, 2012 | filed Filed under: ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ

ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΗ ΜΙΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Γραμμένο από την Ανδρονίκη Καπλάνογλου

Στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Φλώρινας, από την απελευθέρωση της πόλεως μέχρι σήμερα, δεν αναφέρθηκε ούτε κάν το όνομα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου!!!

1.  Που υπήρξε Μητροπολίτης Φλωρίνης, με όλη τη σημασία της λέξεως, 33 χρόνια.

2. Που όργωσε με τα πόδια του τα χωριά της Φλώρινας το 1942, κινδυνεύοντας από τους Γερμανούς, τη Βουλγαρική προπαγάνδα, το κρύο, τις νάρκες, τους λύκους… Κηρύττοντας Χριστό και Ελλάδα και τονώνοντας το φρόνημα των σκλαβωμένων Ελλήνων.

3. Που δούλεψε ως ιεροκήρυκας στην πόλη της Φλώρινας το 1943, τα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, τότε που οργίαζε η Βουλγαρική Προπαγάνδα στη Φλώρινα και κινδύνευε κανείς και τη λέξη Ελλάς να πει.

Ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Φλώρινας, που την ανύψωσε ηθικά, πνευματικά, πατριωτικά, κοινωνικά και την έκανε γνωστή  πάση τη οικουμένη, με τους ηρωϊκούς αγώνες του, δεν μνημονεύεται στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Φλώρινας!!!!

Μήπως για να μη πικράνουν τους γείτονες σκοπιανούς, που έχουν πρόσβαση ακόμα και σήμερα στο χωριό του πρωτοσυγκέλλου π. Ιουστίνου Μπαρδάκα στη Μελίτη, ο οποίος υπήρξε ο κύριος οργανωτής των εκδηλώσεων και πιθανόν θα ενοχλούσε τα αυτιά του προέδρου του Δημοτικού Διαμερίσματος της Μελίτης;

Υπ’ όψιν ότι οι Σκοπιανοί ακόμα και σήμερα πνέουν μένεα εναντίον του αειμνήστου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, γιατί τους χάλασε την προπαγάνδα στη Φλώρινα, και τον στολίζουν με βαριά κοσμητικά επίθετα στο διαδίκτυο.

Ή έγινε εσκεμμένα η παράλειψη για να διαγραφή η μισή ιστορία της Φλώρινας που δεν αρέσει στους φίλους της Ρεπούση, η οποία έγραψε στην Ιστορία: ότι η καταστροφή της Σμύρνης ήταν απλώς συνωστισμός στα παράλια; Και εκείνη μεν, εξυπηρετώντας ξένα κέντρα και ανθελληνικά συμφέροντα αλλίωσε ολόκληρη την Ιστορία, αλλά ανάφερε ότι κάτι έγινε στην Σμύρνη, αυτοί προχώρησαν πιο πολύ και δεν ανέφεραν ούτε κάν το όνομα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, που υπήρξε ο υπ’ αριθμ. ένας ευεργέτης της πόλεως!!! Και εάν αληθεύουν οι πληροφορίες που έχω, ότι εσκεμμένα έγινε η παράλειψη, θα πρέπει να ντρέπεται ο υπεύθυνος των εκδηλώσεων για την κατάντια του, και θα πάρει σύντομα την απάντηση που χρειάζεται. Γιατί δεν μπορεί να μιλά για τα 100 χρόνια της Φλώρινας 1912-2012 και να μη αναφέρει τον Μητροπολίτη εκείνο που φύλαγε άγρυπνος τις θερμοπύλες του Βορρά επι μισό αιώνα, κάνοντάς την απρόσιτη στους εχθρούς της.

Αν πάλι είναι η ανικανότητα να γράψουν ιστορία, ας ζητήσουν συγνώμη από τον Φλωρινιώτικο λαό που σχολίασε σκληρά αυτή τους την παράλειψη. Ας ξέρουν ότι:

Η Ιστορία ενος τόπου, που γράφτηκε με θυσίες, με αίμα, με δάκρυ δεν διαγράφεται από διοργανωτάς πανηγυριών που προσφέρουν μεν στο λαό άρτους και θεάματα ή μάλλον μόνο θεάματα και πανηγύρια -αφού δεν έχουν κάτι πνευματικό να του προσφέρουν-. Αλήθεια, θα μπορούσε να μας δώσει ο π. Ιουστίνος Μπαρδάκας τις ιστορικές πηγες που τον έπεισαν ότι ο άγιος Αγαθάγγελος εκ Μοναστηρίου ήταν Φλωρινιώτης; Μήπως επειδή η Φλώρινα δεν απέχει πολύ από το Μοναστήρι υπέθεσε μόνος του ότι μπορεί να είναι και Φλωρινιώτης; Γιατί το μοναστήρι της Κύπρου που έχει την κάρα του αγίου, όταν παλαιότερα ερωτήθηκε απήντησε οτι: Δεν έχει καμία πληροφορία ότι ο άγιος Αγαθάγγελος ήταν από τη Φλώρινα. Θα πρέπει κανείς να έχει μεγάλο θράσος για να νομίζει ότι έτσι θα «αποκαντιωποιήσει» τη Φλώρινα.

Ας ξέρει ο διοργανωτής των πανηγυριών ότι δεν θα αφήσω το θέμα να περάσει έτσι. Θα δώσω σύντομα στοιχεία για το μεγάλο έργο που έκανε ο γίγαντας της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού Έθνους στη Φλώρινα π. Αυγουστίνος Καντιώτης, αρχίζοντας πρώτα από τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Θα απαντήσω και στο «γιατί» του εκπαιδευτικού και ας κάνει ο πιστός λαός τις συγκρίσεις.
Πρὸς το παρών δημοσιεύω μια ευχαριστήρια επιστολή του 1942, τριάντα μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωση, που έστειλε ο τότε Μητροπολίτης Φλωρίνης Βασίλειος  στον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Γενάδιο, διαβάστέ την.

  • «Σεβασμιώτατε εν Χριστῶ Ἀδελφέ
  • Ἅγιε Θεσσαλονικῆς, Κύριε Γενάδιε
  • Φέρομεν εἰς γνῶσιν τῆς ὑμετέρας σεβασμιότητος, ὅτι ὁ ἱεροκῆρυξ πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης κ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐξεπλήρωσεν εὐδοκίμως τὴν ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ ἐντολήν, κηρύξας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετ᾽ ἐξαιρετικοῦ ζήλου και αὐτοθυσίας εἰς τὸ τμῆμα Φλωρίνης, τῆς καθ᾽ ἡμᾶς ἐπαρχίας. Οὐδαμῶς δὲ ἀμφιβάλλομεν, ὅτι ἐξ ἴσου εὐδοκίμως θέλει ἐργασθῆ καὶ εἰς τὸ τμῆμα Ἀλμωπίας, εἰς ὅ οἰκειοθελῶς ἀνέλαβε νὰ ἐργασθῇ κατὰ τας ὑπολοίπους ἡμέρας.
  • Εὐχαριστοῦντες ὅθεν ἐγκαρδίως τὴν ὑμετέραν σεβασμιότητα διὰ τὴν ἀνωτέρω συνδρομή.

Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 1/10/1942

  • Διατελοῦμεν
  • Τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος
  • ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
  • Ὁ Φλωρίνης Βασίλειος»

ΓΙΑΤΙ;

ΣΧΟΛΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

 Παρακολούθησα από κοντά τις εκδηλώσεις που έγιναν παρουσία του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερωνύμου και θα ήθελα, αν μπορείτε, να μου λύσετε μια απορία·

Γιατί από την αναδρομή των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Φλώρινας μέχρι σήμερα δεν αναφέρθηκε πουθενά το όνομα και η προσφορά του αειμνήστου Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρινης Αυγουστίνου Καντιώτη, που υπήρξε η μισή Ιστορία της Φλώρινας;

Ίσως την ερώτηση θα έπρεπε να την απευθύνω στη Μητρόπολη και κυρίως στον εκπρόσωπο αυτής π. Ιουστίνο Μπαρδάκα, που πρωτοστατούσε στις εκδηλώσεις, αλλά απεχθάνομαι τις δικαιολογίες.

Η αποσιώπηση του ονόματος του αειμνήστου αγίου Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου δημιούργησε σε πολλούς Φλωρινιώτες ερωτηματικά. Τόσο γρήγορα ξέχασαν τον αληθινό επίσκοπο Φλωρίνης, το καύχημα της πόλεως ή κάτι άλλο συμβαίνει;

Π.Σ.

Εκπαιδευτικος

_______

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

  • Ιστορια της Φλωρινας χωρις Αυγουστινο ισον ιστορια της Αγγλιας χωρις Τσωρτσιλ της Γαλλιας χωρις Βοναπαρτη της Ρωσσιας χωρις Μεγα Πετρο. Αυτοι που στο αφιερωμα της ιστοριας της Φλωρινας των τελευταιων 100 ετων αποσιωπησαν τον Καντιωτη δεν ειναι μονο κακεντρεχεις ειναι και ηλιθιοι. Ναι ΗΛΙΘΙΟΙ με κεφαλαια γραμματα. Καλα ελεγε ο Αινσταιν οτι το μονο πραγμα που ειναι πιο απεραντο απο το συμπαν ειναι η ανθρωπινη βλακεια

_____

ΘΑΝΑΤΟΣ=ΓΕΝΝΗΣΙΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 4th, 2012 | filed Filed under: Român (ROYMANIKA), εορτολογιο

Γενέσιον της Yπεραγίας Θεοτόκου
8 Σεπτεμβρίου

ΘΑΝΑΤΟΣ = ΓΕΝΝΗΣΙΣ

ΕΟΡΤΗ θεομητορικὴ ἔχουμε, ἀγαπητοί μου. Εἶνε τὰ γενέθλια τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὴν ἂς θίξουμε ἕνα θέμα.

* * *

Ἡ τάξις, τὸ τυπικὸ τῆς Ἐκκλησίας – τῆς Ὀρθοδοξίας μας, εἶνε, οἱ ἅγιοι νὰ ἑορτάζουν – πότε; Τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκαν ἢ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου τους; Ἔχει σημασία αὐτό.
Πότε ἑορτάζουμε ἐμεῖς; Τὸ κανονικὸ εἶνε νὰ ἑορτάζουμε τὴν ἡμέρα ποὺ ἑορτάζει ὁ ἅγιός μας. Ἐὰν κάποιος λέγεται Ἀντώνιος, νὰ ἑορτάζῃ τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου· ἂν λέγεται Νικόλαος, τοῦ ἁγίου Νικολάου· ἂν λέγεται Ἀθανάσιος, τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Δυστυχῶς τώρα δὲν τὸ κάνουν αὐτό· ἑορτάζουν τὰ γενέθλια τῆς κορούλας τους, τὰ γενέθλια τοῦ παιδιοῦ τους. Αὐτὸ δὲν εἶνε ὀρθόδοξο· εἶνε φράγκικο. Αὐτὸ τὸ ἔχουν τὰ ξένα ἔθνη, οἱ Γάλλοι, οἱ Ἄγγλοι, οἱ Ἀμερικᾶνοι ἰδίως. Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ δίνουν ὀνόματα χριστιανικά, ὀνόματα ἁγίων ποὺ ὑπάρχουν στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ ἑορτάζουν τὴν ἡμέρα ποὺ ἑορτάζει ὁ ἅγιός τους, ὄχι στὰ γενέθλια.
Πότε ἑορτάζουν οἱ ἅγιοι; Συνήθεια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶνε, οἱ ἅγιοι νὰ ἑορτάζουν ὄχι τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκαν ἀλλὰ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου – τῆς κοιμήσεώς τους καὶ οἱ μάρτυρες τὴν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου τους. Λόγου χάριν ἑορτάζουμε τὸν ἅγιο Βασίλειο τὴν 1η Ἰανουαρίου. Εἶνε ἡ ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε; Ὄχι. Εἶνε ἡ ἡμέρα ποὺ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Πλάστη, εἶνε ἡ ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του. Ἑορτάζουμε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ στὶς 24 Αὐγούστου. Εἶνε ἡ ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε; Ὄχι. Εἶνε ἡ ἡμέρα ποὺ μαρτύρησε. Αὐτὸ γίνεται πάντοτε· ἑορτάζουμε τοὺς ἁγίους τὴν ἡμέρα ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ εἰσῆλθαν στὴν αἰώνιο ζωή.
Γιατί ἆραγε ἡ Ἐκκλησία ἡ ὀρθόδοξος δίδει τόση σημασία στὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου; Τιμᾷ τὸ θανάτο περισσότερο ἀπὸ τὴ γέννησι; Περίεργο πρᾶγμα. Γιατί; Ἔχει σημασία αὐτό. Προτοῦ νὰ ᾿ρθῇ ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, οἱ εἰδωλολάτρες ἔτρεμαν τὸ θάνατο· προσπαθοῦσαν νὰ σβήσουν ἀπ᾿ τὸ μυαλό τους τὴν ἰδέα τοῦ θανάτου. Διότι θεωροῦσαν, ὅτι ὁ θάνατος εἶνε τέρμα· ὅτι ἐκεῖ, μὲ τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη, τελειώνει πλέον ἡ ζωή. Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔδειξε, ὅτι ὁ θάνατος δὲν εἶνε τέρμα· εἶνε ἀρχή! Αὐτὴ εἶνε ἡ μεγάλη διαφορά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὸ Σύμβολο τῆς πίστεως διακηρύττει «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἀμήν».
Τί εἶνε ὁ θάνατος; Ὁ θάνατος, γι᾿ αὐτὸν ποὺ πιστεύει στὸ Χριστὸ πραγματικά, ὄχι ψεύτικα, εἶνε ἡ ἀρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς, ὡραίας ζωῆς.
ϗ Ὁ θάνατος εἶνε μία θύρα, μιὰ πόρτα. Ὅπως ἀνοίγεις τὴν πόρτα καὶ μπαίνεις μέσα σ᾿ ἕνα ὡραῖο σπίτι ἢ ὡραῖο σαλόνι, ἔτσι καὶ ὁ θάνατος εἶνε μιὰ πόρτα ποὺ τὴν ἀνοίγεις καὶ δὲν πέφτεις στὸ χάος, ἀλλὰ μπαίνεις σὲ νέα ζωή.
ϗ Ὁ θάνατος ἀκόμη εἶνε εἶδος μεταναστεύσεως. Ἦρθε πρὸ καιροῦ ἀπὸ ἕνα χωριὸ ἐδῶ κάποιος χαρούμενος στὴ μητρόπολι. ―Φεύγω, λέει, ἀπὸ τὴ Φλώρινα. ―Καὶ δὲ στενοχωριέσαι. Ποῦ πᾷς; ―Ἔχω ἕνα θεῖο στὸ Τορόντο· ἔχει ἐκεῖ μεγάλη περιουσία καὶ μοῦ ᾿γραψε· «Ἔλα στὸν Καναδᾶ· θὰ σὲ κάνω κληρονόμο, θὰ σοῦ ἀφήσω τὰ ὑπάρχοντά μου, θὰ ζήσῃς εὐτυχισμένος». Καὶ ἔφυγε μὲ χαρά. Ἦρθε σήμερα καὶ μιὰ κοπέλλα ἀπὸ τὸν Ἀκρίτα καὶ ἔλαμπε. Λέω· ―Χαρούμενη σὲ βλέπω. ―Ναί, μοῦ λέει, παντρεύομαι. ―Καί ποιόν παίρνεις; ―Μὲ ζήτησε κάποιος μετανάστης καὶ θὰ πάω μαζί του στὴν Ἀμερική· θὰ ζήσω ἐκεῖ καλύτερα… Ὅπως λοιπὸν ὅταν φεύγῃ κανεὶς ἀπὸ τὴ Φλώρινα καὶ πηγαίνῃ σὲ ἄλλα μέρη ἡ μετανάστευσις δὲν θεωρεῖται συμφορά, ἔτσι εἶνε καὶ ὁ θάνατος. Μιὰ μετανάστευσις εἶνε. Μεταναστεύουμε ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, ἀπὸ τὴ μικρὰ αὐτὴ χώρα στὸν οὐράνιο κόσμο ποὺ εἶνε γεμᾶτος ὀμορφιὰ καὶ χάρι καὶ ἡδονή. Τὸ πιστεύουμε; Ἂν τὸ πιστεύουμε, νὰ μὴν κλαῖμε καὶ θρηνοῦμε ὅταν κάποιος δικός μας φεύγῃ στὸν ἄλλο κόσμο.
ϗ Ἐὰν πιστεύουμε, ὁ θάνατος δὲν εἶνε τέρμα· εἶνε μιὰ θύρα, εἶνε μιὰ μετανάστευσις. Εἶνε ἀκόμα ὁ θάνατος ―ν᾿ ἀναφέρω ἕνα πατερικὸ παράδειγμα― μιὰ δευτέρα γέννησις, μιὰ δεύτερη γέννα. Ἐξηγῶ. Τὸ παιδάκι, πρὶν γεννηθῇ, εἶνε μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας. Ὅπως τὸ ψάρι κολυμπάει μέσ᾿ στὴ θάλασσα, ἔτσι τὸ ἔμβρυο ―ἀηδία εἶνε ὁ ἄνθρωπος― κολυμπάει μέσα στὰ αἵματα τῆς γυναικός. Ποιός θέλει νὰ μείνῃ ἐκεῖ διὰ παντός; Κανείς. Ἐκεῖ εἶνε σὰν σὲ φυλακή. Μένει ἐκεῖ ἐννιὰ μῆνες, καὶ ὕστερα, ὅπως τὸ πουλάκι σπάει τὸ τσῶφλι καὶ βγαίνει ἔξω καὶ κελαηδάει, ἔτσι καὶ τὸ παιδάκι ἀνοίγει τὰ σπλάχνα τῆς μάνας καὶ βγαίνει, κι ἀκούγεται τὸ κλάμα του, καὶ χαίρονται ὅλοι. Γέννησις εἶνε καὶ ὁ θάνατος. Ζοῦμε στὸν κόσμο αὐτόν, ποὺ εἶνε ἡ σκοτεινὴ «κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος» (Ψαλμ. 83,6). Μὲ τὸ θάνατο βγαίνουμε ἀπὸ τὸ σκοτάδι σὲ νέα ὡραία ζωή, στὸ φωτεινὸ κόσμο τοῦ οὐρανοῦ. Γι᾿ αὐτὸ οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ καὶ τὸ τυπικὸ τῆς Ἐκκλησίας μας θεωροῦν τὸ θάνατο ὡς ἡμέρα νέας γεννήσεως. Ὁ θάνατος τοῦ δικαίου ἑωρτάζετο ὡς ἡμέρα νίκης καὶ θριάμβου.
ϗ Ὁ θάνατος ἀπὸ τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς θεωρεῖται, τέλος, σὰν ἕνας ὕπνος. Στὰ μνήματα δὲν ἔγραφαν «ἀπέθανε». Σήμερα γράφουν «ἀπέθανε». Ἂν πᾶτε στὴ Ῥώμη κ᾿ ἐπισκεφθῆτε τὶς κατακόμβες, τοὺς ὑπογείους ἐκείνους διαδρόμους ὅπου ἔθαβαν τὰ σώματα τῶν μαρτύρων, δὲ θὰ βρῆτε τὴ λέξι «ἀπέθανε». Θὰ δῆτε γραμμένο· «Ἐκοιμήθη», «ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ». Κι ὅπως τὸ βρέφος κοιμᾶται στὴν κούνια καὶ ἡ μάνα δὲν κλαίει, γιατὶ ξέρει ὅτι τὸ πρωῒ θὰ ξυπνήσῃ δροσᾶτο, ἔτσι καὶ οἱ πιστοὶ δὲν ἔκλαιγαν, ὅπως ἔκλαιγαν οἱ εἰδωλολάτρες. Ἤξεραν, ὅτι οἱ κεκοιμημένοι τους μιὰ μέρα θὰ ξυπνήσουν. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔλεγε· «Τί εἶνε ὁ ὕπνος; ἕνας μικρὸς θάνατος· καὶ τί εἶνε ὁ θάνατος; ἕνας μεγάλος ὕπνος». Ἀπὸ τὸν ὕπνο αὐτόν, ποὺ διαρκεῖ ὄχι μερικὲς ὧρες ἀλλὰ μερικὰ χρόνια, θὰ μᾶς ξυπνήσῃ ἡ σάλπιγγα τοῦ ἀρχαγγέλου, ἡ σάλπιγγα τοῦ οὐρανοῦ, γιὰ νὰ κριθοῦμε κατὰ τὰ ἔργα μας.
Ἰδού λοιπὸν γιατί ἡ διδασκαλία καὶ ἡ τάξις τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου ὡς ἡμέρα ἑορτῆς· ἑορτάζουμε τοὺς ἁγίους τὴν ἡμέρα ποὺ πέθαναν. Ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε πιστὸ στὴ νεκρώσιμο ἀκολουθία ἡ Ἐκκλησία ψάλλει· «Μακαρία ἡ ὁδὸς ᾗ πορεύει σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως».
Ἡ πίστις αὐτὴ ἔχει ἀτονήσει δυστυχῶς σήμερα. Οἱ λεγόμενοι Χριστιανοὶ δὲν πιστεύουν ὅπως οἱ παλαιοί. Αὐτὸ δείχνουν τὰ λόγια καὶ ἡ στάσι τους ἀπέναντι στὸ μυστήριο τοῦ θανάτου. Τυπικοὶ Χριστιανοί, Χριστιανοὶ στὴν ταὐτότητα μόνο. Ἄχ, πότε νὰ χωριστῇ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ κράτος! Ἐγὼ δὲ θὰ προλάβω νὰ τὸ δῶ. Θὰ γίνῃ ὁπωσδήποτε αὐτό, θὰ χωριστῇ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ κράτος. Κι ἅμα χωριστῇ, χαρᾶς εὐαγγέλια τότε. Ἀπὸ τοὺς δέκα χιλιάδες Χριστιανοὺς δὲ θὰ μείνουν οὔτε πεντακόσοι. Ὅσοι ὅμως μείνουν, θὰ ἀξίζουν. Αὐτοὶ θὰ πιστεύουν. Οἱ ἄλλοι ἂς εἶνε ἐλεύθεροι νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν· ροταριανοί, μασόνοι, φράγκοι, ὅ,τι θέλουν ἂς εἶνε, δὲ μᾶς ἐνδιαφέρει. Ὅσοι μείνουν, θὰ εἶνε πραγματικῶς Χριστιανοί. Αὐτοὶ θ᾿ ἀποτελέσουν τὴν ζῶσα καὶ ἀκατάλυτη δύναμι τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Διότι θὰ εἶνε τὸ ζυμάρι. Ὅπως μιὰ χούφτα ζυμάρι ζυμώνει ὁλόκληρη σκάφη, ἔτσι θὰ εἶνε καὶ οἱ πραγματικοὶ Χριστιανοί, ὅσοι θὰ μείνουν τότε. Ἐνῷ τώρα Χριστιανὸς λέγεται καὶ ὁ ἕνας, Χριστιανὸς λέγεται καὶ ὁ ἄλλος κι ἂς μὴν πιστεύῃ τίποτα. Τὸ ῥωτᾷς γιὰ τὸ θάνατο, καὶ σοῦ λέει πὼς ὁ ἄνθρωπος ψοφάει σὰν τὸ ζῷο… Ἔτσι ἐκφράζονται, δὲν πιστεύουν πλέον στὴν αἰώνιο ζωή.

* * *

Ἀλλ᾿ ἐνῷ, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὡς κανόνα νὰ ἑορτάζουμε τοὺς ἁγίους τὴν ἡμέρα τῆς κοιμήσεως ἢ τοῦ μαρτυρίου τους, ὁ κανὼν αὐτὸς ἔχει τρεῖς ἐξαιρέσεις. Σὲ τρεῖς περιπτώσεις ἑορτάζουμε καὶ τὰ γενέθλια. Ποιά γενέθλια; Πρῶτον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (στὶς 25 Δεκεμβρίου). Δεύτερον τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου (στὶς 24 Ἰουνίου). Καὶ τρίτον τὰ γενέθλια τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου (σήμερα 8 Σεπτεμβρίου). Γιατί τὰ ὥρισε ἔτσι ἡ Ἐκκλησία; Πρῶτον διότι οἱ γεννήσεις τοῦ Προδρόμου καὶ τῆς Παναγίας προμηνύουν τὴ γέννησι τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἐσήμανε ὁριστικῶς τὴ σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Καὶ δεύτερον διότι ὁ μὲν Κύριος εἶνε ὁ Θεὸς ὅλων, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶνε ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» (Ματθ. 11,11) ποὺ ἔρχεται νὰ ἑτοιμάσῃ τὸ δρόμο γιὰ τὸ Χριστό, ἡ δὲ Παναγία μας εἶνε ἀνωτέρα ἀνθρώπων, ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων· ἂν δὲν ἐγεννᾶτο ἐκείνη, δὲν θὰ ἐγεννᾶτο ὁ Χριστός.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στον ἱερό ναὸ του Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 7-9-1974 ἡμέρα Σάββατο βράδυ)

_____________________

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

______________________________

MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA 

PREDICA LA 8 ŞI 9 SEPTEMBRIE:

NAŞTEREA PRESFINTEI NĂSCĂTOARE DE DUMNEZEU ŞI
POMENIREA SFINŢILOR IOACHIM ŞI ANA

UNICA FIICĂ

Pe 8 septembrie, iubiţilor, avem sărbătoare şi praznic. Pe 9 septembrie avem din nou sărbătoare şi praznic. Sfânta noastră Biserică pe 8 septembrie sărbătoreşte şi prăznuieşte Naşterea Preasfintei Născătoare de Dumnezeu. Pe 9 septembrie sărbătoreşte pomenirea părinţilor Preasfintei Născătoare de Dumnezeu, a lui Ioachim şi a Anei. Ca să înţelegem şi să simţim măreţia acestor două sărbători, trebuie să ne aruncăm o privire în Lumea Antică, de dinainte ca evlavioşii părinţi Ioachim şi Ana să o nască pe Născătoarea de Dumnezeu. Read more »

ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 4th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ερώτηση προς την Μητρόπολη Φλωρίνης,

Πρεσπων και Εορδαιας

02:16 17/6/2011 – Πηγή: Ksipnistere

http://www.inews.gr/116/erotisi-pros-tin-mitropoli-florinis-prespon-kai-eordaias.htm

Γνωρίζει, συναινεί ,καλύπτει, αδιαφορεί η Μητρόπολη Φλωρίνης τι από όλα? Στο χωριό Μελίτη και στο παρεκκλήσι του ’γιου Γεώργιου την ημέρα του ’γιου Πνεύματος στήθηκε και διοργανώθηκε ‘’πανηγύρι’’ από το ‘’γνωστό’’ σύλλογο ΠΜΣΜ για την εντεταλμένη ανθελληνική και προπαγανδιστική του υπηρεσία που διατελεί για λογαριασμό ξένων συμφερόντων και σλαβοσκοπιανών και των προσηλυτισμό αφελών νεαρών. Έτσι λοιπόν στήθηκε ορχήστρα (ακρόαμα) στον προαύλιο χώρο του ’γιου Γεώργιου με γνωστά σλαβόφωνα αλυτρωτικά τραγούδια, τραγούδια που 9 στα 10 αναφέρονταν στην Μακεδονία μας. Ερωτώ κυριολεκτικά ποιος πληρώνει το ρεύμα των …. ηχοσυστημάτων της ορχήστρας? Από τα κεριά και τα τάματα των Ελλήνων προσκυνητών? Από τις δωρεές Ελληνόψυχων ανθρώπων ? Αν τον γνώριζαν τι θα συνέβαινε θα έκαναν δωρεές, χρήματα και παραχώρηση χωραφιών?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΩΡΡΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ.
ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΡΕΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΚΛΗΣΙΑ
ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΒΕΒΗΛΩΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΕΝΑΣ ΙΕΡΟΣ ΤΟΠΟΣ ?
ΤΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΘΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΝ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ?
ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΝΑ ΟΙΚΙΟΠΟΙΗΘΕΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ‘’ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ΄΄? ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ?
ΓΙΑΤΙ Ο ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ ΕΧΕΙ ΔΩΡΕΑΝ ΡΕΥΜΑ, ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΝΟΙΚΙ? (Αυτό δεν αφορά την Μητρόπολη βέβαια)
ΘΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ Η ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ? ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ?

Αν έχουν δωθει απαντήσεις παρακαλούμε τις ιστοσελίδες που δημοσίευσαν το άρθρο να μας τις στείλουν για να τις δημοσιεύσουμε

Read more »

Περι αθανασιας της ψυχης

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 4th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)
16 Σεπτεμβρίου

ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ­χὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37)

ΕΩΡΤΑΣΑΜΕ, ἀγαπητοί μου, τὴ μεγάλη ἑ­ορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Καὶ σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσι, διαβάζεται ἕνα εὐαγγέλιο σπουδαιότατο. Μέσα σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἕ­να ῥητό, ποὺ καὶ μόνο αὐτὸ φτάνει γιὰ νὰ σωθῇ κανείς· τέτοια δύναμι ἔ­χει. Ὅποιος τὸ ἐν­νοή­σῃ βαθειά, μαθαίνει τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς του καὶ ποιός εἶνε ὁ προορισμός του.
Ποιό εἶνε τὸ ῥητό; Θὰ τὸ πῶ. Ἀλλὰ θὰ τὸ προσέξῃ κανείς; Τὸ ῥητὸ αὐτὸ λέει· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅ­λον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37). Περὶ ψυχῆς ὁμιλεῖ τὸ εὐ­αγγέλιο σήμερα. Περὶ ψυχῆς λοιπὸν θὰ μιλήσουμε κ’ ἐμεῖς ὅσο μποροῦμε ἁπλούστερα.

* * *

―Περὶ ψυχῆς; Ἄκου ἐκεῖ! Τώρα ποὺ προώ­­δευσε ἡ ἐπιστήμη καὶ φτάσαμε στὰ ἄστρα, ἐ­σὺ μᾶς λὲς παραμύθια; Τί ψυχὴ καὶ Θεός; Τώρα καὶ στὰ σχολειὰ διδάσκουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν διαφέρει ἀπὸ τὸ ζῷο· ὅ­πως ψο­φάει τὸ ζῷο, ἔτσι τελειώνει κι ὁ ἄνθρωπος…
Αὐτὰ λένε τώρα. Δὲν εἴ­μα­στε πιὰ στὰ χρόνια ποὺ οἱ πρόγονοί μας, λόγου χάριν στὸν ἀ­λη­σμόνητο Πόντο, στὶς εὐχές τους ἔλεγαν «Κα­λὴ ψυχή, κα­λὸ πα­ράδεισο». Πᾶνε τώρα αὐτά. Τί ἔχουμε λοι­πὸν ν’ ἀπαντήσουμε σ᾽ αὐτούς;
Ἀπαντοῦμε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε διπλός, ὁ­ρατὸς καὶ ἀόρατος. Καὶ ὁρατὸς μὲν εἶνε ὡς πρὸς τὸ σῶμα. Τὸ σῶμα μας εἶνε ὑλικό. Εἶνε φτεια­γμένο ἀπὸ ὑλικὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως. Ἀπὸ αὐ­τὰ πῆρε ὁ Θεὸς καὶ τὸ δημιούργησε, σὰν ἕνα ἔ­ξοχο ἄγαλμα. Ἂν ἕνα σῶμα βάρους 65 κιλῶν τὸ πᾷς σ’ ἕνα χημεῖο καὶ τὸ ἀναλύ­σῃς, θὰ βρῇς ὅτι τὸ περισσότερο, τὰ 45 κιλά, εἶνε νε­ρό. Τὸ ἄλ­λο τί εἶνε; Εἶνε λῖπος, εἶνε ἄν­θρακας, εἶνε φωσ­φόρος, εἶνε μαγνήσιο, εἶ­νε ἀ­­σβέστιο, εἶνε καὶ λίγος σίδηρος. Αὐτὰ τὰ ὑλι­κὰ πῆρε ὁ Θεὸς καί, σὲ κατάλληλη ἀναλογία, ὅπως ὁ ζαχαροπλάστης κάνει ἕνα γλύκυσμα ἢ ἡ γυναίκα ζυμώνει στὴ σκά­φη καὶ κάνει ψωμί, ἔτσι ὁ μεγαλοδύναμος τὰ ζύμωσε καὶ δημιούργησε τὸ σῶμα ποὺ βλέπουμε. Ἀλλὰ τὸ σῶμα αὐτὸ εἶνε φθαρτό. Μὲ τὸ πέ­ρασμα τῶν ἐτῶν καταρρέει. Κάποτε ἔρχεται ἡ φοβερὰ ὥρα τοῦ θανάτου, καὶ τότε τὸ σῶ­μα θάβεται μέσα στὴ γῆ καὶ ὁ ἱε­ρεὺς λέει «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (Γέν. 3,19).
Ὁρατὸ εἶνε τὸ σῶμα. Κανείς δὲν ἀμφιβάλλει ὅτι ὑπάρχει. Τὸ βλέπουμε, τὸ ἀγγίζουμε, τὸ ζοῦμε, τὸ χρησιμοποιοῦμε. Ἐὰν ὅ­μως παραδέχεσαι ὅτι ὑπάρχει σῶμα, πολὺ πε­ρισσότερο νὰ παραδέχεσαι ὅτι ὑπάρχει ψυχή.
―Μά, θὰ πῇς, τὸ σῶμα τὸ βλέπω, τὴν ψυχὴ δὲν τὴ βλέπω.
Ναί, ἡ ψυχὴ εἶνε ὁ ἀόρατος ἄνθρωπος. Αὐ­τὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει. Πολ­λὰ πράγματα εἶνε ἀόρατα, ἀλλ’ ὑ­πάρχουν. Βλέπεις τὸν ἀέρα; Ὄχι. Τὸν αἰ­σθάνεσαι ὅμως· φυ­σάει, ξεῤῥιζώνει δέν­τρα, κάνει τρικυμία στὴ θάλασσα. Βλέπεις τὸν ἠλεκτρισμό; Ὄχι. Καὶ ὅ­μως δὲν πλησιάζεις τὸ σύρμα· ξέρεις ὅτι, ἂν τὸ ἀγγίξῃς, κά­ηκες. Ὅπως λοιπὸν ὁ ἠλεκτρισμὸς καὶ ὁ ἀέρας ὑπάρχουν, ἂν καὶ δὲν τοὺς βλέπεις, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή· ὑπάρχει, καὶ ἡ ὕπαρξί της φανερώνεται ἀπὸ τὶς ἐνέργειές της. Ποιές ἐνέργειες ἔχει; Δύο – τρεῖς θὰ σᾶς πῶ.
Ἐκεῖνο ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ὑπάρχει ψυχὴ εἶνε πρῶτα-πρῶτα ἡ σκέψι μας. Ἡ σκέψι δὲν ζυγίζεται. Τὸ κορμὶ ἔχει βάρος, ἡ σκέψι δὲν ἔ­χει· εἶνε μέσα στὸ μυαλό. Εἶνε ὅμως πρα­­γμα­τική. Καὶ βλέπεις· εἶσαι ἐδῶ, καὶ μὲ τὴ σκέψι σου πετᾷς σὰν πύραυλος καὶ βρίσκεσαι στὴν Αὐστραλία ποὺ εἶνε ὁ συγγενής σου, στὴ Γερ­μανία ποὺ εἶνε ὁ φίλος σου, στὸ Βόρειο Πόλο, παντοῦ· φτάνεις στὰ οὐράνια, ἀγγίζεις τὰ ἄ­στρα τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴ σκέψι. Δὲν ὑπάρχει ταχύτερο μέσο. Ἡ σκέψι λοιπὸν ἀποδεικνύει, ὅτι μέσα μας ὑπάρχει κάτι τὸ ἀθάνατο. Καὶ μό­νο αὐτὴ φτάνει ν’ ἀποδείξῃ ὅτι ὑπάρχει ψυχή.
Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο ἡ σκέψι. Ὑπάρχει καὶ κά­τι ἄλλο μέσα μας ἐξ ἴσου πραγματικό. Ὁ ἄν­θρωπος ἔχει καὶ αἴσθημα. Θέλετε νὰ τὸ δῆτε; Νά· κάθεται κάποιος στὸ τραπέζι. Κ’ ἐνῷ ἔ­χει μπροστά του τὰ καλύτερα φαγητά, δὲν τ᾽ ἀγ­γίζει. Γιατί; Ἔφτασε τὴν ὥρα αὐτὴ ἕνα τηλε­γρά­φημα, ποὺ λέει ὅτι πέθανε ὁ πατέρας του. Αὐτὸ τοῦ ἔκοψε τὴν ὄρεξι· ἔχει αἴσθημα λύπης. Τί δείχνει αὐτό; Ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σῶμα, ποὺ ἀ­ρέσκεται στὸ ὡραῖο φαγητό, ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο διαφορετικό· αὐτὸ εἶνε ἡ ψυχή, ποὺ ἀ­διαφορεῖ γιὰ φαγητά. Ἡ σκέψι λοιπὸν καὶ τὸ αἴ­­σθη­μα ἀποδεικνύουν, ὅτι ὑπάρχει κ’ ἕνα ἄλ­λο ἀνώτερο καὶ πνευματικὸ συστατικό, ἡ ψυχή.
Μιὰ ἄλλη ἐπίσης ἐνέργεια εἶνε ἡ θέλησις. Νά· ἕνα πλοῖο μὲ χίλιους ἐπιβάτες ναυαγεῖ ξα­φνι­κὰ στὸν ὠκεανό. «Στὶς βάρκες!» διατάζει ὁ πλοίαρχος, καὶ μπαίνουν ὅλοι καὶ σῴζονται. Ἕ­­νας μόνο δὲν μπαίνει· ὁ ἴδιος ὁ καπετάνιος. Μένει στὸ πλοῖο. Κ’ ἐνῷ σῴζει τοὺς ἄλ­λους, ὁ ἴδιος μένει ἐκεῖ, στὴ γέφυρα, καὶ βυθί­ζεται μα­ζὶ μὲ τὸ πλοῖο! Ποιά εἶν’ αὐτὴ ἡ δύναμι, ποὺ τοῦ λέει «Κόντρα μὲ τὸ συμφέρον, κόν­­τρα μὲ τὸ ἔνστικτο τοῦ σώματος!»; Ἡ θέλησι τῆς ψυχῆς. Ἂν ἦταν ζῷο, θά ᾽κανε ἀλλιῶς· εἶνε ἄν­­θρωπος, κι ἀκούει μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέῃ· Θὰ μείνῃς στὸ καθῆκον, κι ἂς πεθάνῃς. Αὐτὴ λέει καὶ στὸ γιατρό· Θὰ κάνῃς τὸ χρέος σου. Αὐτὴ λέει καὶ στὸ νοσοκόμο· Θὰ ἐκτελέσῃς στὸ λειτούρ­γημά σου. Αὐ­τὴ λέει καὶ στὸν ἱερέα· Θὰ μεί­νῃς στὴν ἀπο­στολή σου. Αὐτὴ λέει στὸν κάθε Χριστιανό· Μεῖνε πιστὸς μέχρι τέλους. Διάβαζα τὴν ἑξῆς ἱστορία. Στὸν Πόντο ἕνας Τοῦρκος κυνηγοῦ­σε μὲ μαχαίρι ἕνα Χριστιανό. Τὸν ἔπιασε καὶ τὸν ἀ­πειλοῦσε· Θὰ σὲ σφάξω· μόνο ἂν βλαστημή­σῃς τὸ Χριστὸ καὶ πατήσῃς τὸ σταυρὸ θὰ σ᾽ ἀ­­φήσω!… Μὰ αὐτὸς δὲν δείλιασε· προτίμησε τὸ θάνατο γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Τί δείχνουν αὐτά, ἡ σκέψι, τὸ αἴσθημα, ἡ δύ­ναμι τῆς θελήσεως, ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσε­ως; Ὅτι ὑπάρχει μέσα μας κάτι ἀθάνατο καὶ αἰώνιο, καὶ αὐτὸ ὀνομάζεται ψυχή. Ὑπάρχει ψυχή· τὸ μαρτυρεῖ ἡ σύστασί μας, ἡ αἴσθησι τῆς καρ­διᾶς μας. Ὑπάρχει ψυχή· τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρ­τυ­ρες καὶ οἱ ἅγιοι, ποὺ θυσίασαν τὴ ζωή τους χάριν τῆς πίστεώς μας. Ὑπάρχει ψυχή· τὸ λένε μεγάλοι ἐπιστήμονες ποὺ ἔκαναν ἀνα­καλύψεις, ὄχι κάτι γιατρουδά­κια καὶ φοιτηταὶ ποὺ δὲν ξέρουν νὰ γράψουν τ’ ὄνομά τους. Ὑ­πάρχει ψυ­χή· τὸ φωνάζουν μεγάλοι φιλόσοφοι, ὅπως οἱ δικοί μας Σωκράτης, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, κ.ἄ..
Ὑπάρχει ψυχή – δὲ σᾶς εἶ­πα τίποτα μέχρι τώρα. Κι ἂν ὅλες αὐτὲς οἱ μαρτυρίες ἔλειπαν, φτάνει μόνο μία. Ποιά εἶνε ἡ μαρτυρία αὐτή; Εἶνε ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός μας βεβαιώνει, ὅτι ὑπάρχει ψυχή. Καὶ μπορεῖ ὅ­λοι νὰ λένε ψέματα, ἀλλ’ αὐτὸς ποτέ. Πιστεύ­εις στὸ Χριστό; Ἐκεῖνος λέει σήμερα· «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Ὅπως ἔλεγε ἕνας ἱεροκήρυκας, φανταστῆ­τε μιὰ ζυγαριὰ κρεμασμένη πάνω ἀπὸ τὰ ἄστρα. Στὸν ἕνα δίσκο βάλτε ὅ,τι πολύτιμο ἔχει ὁ κόσμος· χρυσάφια, ἀσήμια, μαργαριτάρια… Καὶ στὸν ἄλλο δίσκο βάλτε – τί; Μιὰ ψυχή. Τὴν ψυ­χὴ ὄχι ἑνὸς βασιλιᾶ ἢ κυβερνήτου, ἀλλὰ τὴν ψυχὴ ἑνὸς φτωχοῦ, τοῦ πιὸ φτωχοῦ ζητιάνου. Ἔ, μόλις ἡ ψυχὴ ἀγγίξῃ μὲ τὰ φτερά της τὸ δίσκο, ἡ ζυγαριὰ θὰ κλίνῃ πρὸς τὸ μέρος της. Τέτοια ἀξία ἔχει ἡ ψυχή.

* * *

Ὁ κόσμος, ἀγαπητοί μου, δυστυχῶς φρον­τί­ζει μόνο γιὰ τὸ σῶμα· τρέχει σὲ γιατρούς, ξοδεύει περιουσίες γιὰ τὴν ὑγεία. Δὲ λέω, πρέ­πει νὰ ἐνδιαφερώμαστε γιὰ τὸ σῶ­μα· κι αὐ­τὸ τοῦ Θεοῦ εἶνε. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὸ σῶμα εἶνε ἡ ψυχή. Γιὰ τὴν ψυχή; Ἀ­διαφορία! Ὅπως ἐνδιαφέρεσαι γιὰ τὸ σῶμα, ἔτσι κι ἀκόμα περισ­σότερο γιὰ τὴν ψυχή. Γιατὶ μία καὶ μονάκρι­βη τὴν ἔχουμε, ἀλλοίμονό μας ἂν τὴ χάσουμε· θά ᾽νε μεγάλη ἡ εὐθύνη. Τὰ πιστεύετε αὐτά; εἶστε Χριστιανοί· δὲν τὰ πιστεύετε; δὲν εἶστε.
Μεγάλο, πολὺ μεγάλο πρᾶγμα ἡ ψυχή. Εἶνε ἀθάνατος καὶ αἰ­ωνία. Αὐτὴ δίνει ἀξία στὸν ἄν­θρωπο. Γι’ αὐτὸ νὰ τὴ φροντίζουμε. Ἦρθε Κυρι­ακή, χτυπᾷ ἡ καμπάνα; τρέξε στὴ λειτουργία ν’ ἀκούσῃς ἐκεῖ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε «ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν» (εὐχ. κεφαλοκλ.). Ἦρθε τεσσαρακοστή; τρέξε νὰ κα­θαρί­σῃς τὴν ψυχὴ μὲ τὴν ἐξομολόγησι. Κι ὅπως τρέφεις τὸ σῶμα, τάϊζε καὶ τὴν ψυχὴ μὲ τὰ ἱε­ρὰ μυστήρια καὶ μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ποτέ μὴ λησμονεῖς ὅτι ὅλα εἶνε ματαιότης· ἕ­να μένει, ἡ ψυχή. Ὅσο εἶσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρ­χει σῶμα, τόσο νὰ εἶσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει ψυχὴ κι ὅτι μιὰ μέρα θὰ λογοδοτήσουμε γι’ αὐτήν.
Κρατῆστε τὴν πίστι τῶν πατέρων μας. Πιστεύ­ετε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε μόνο ὑλικὸ ὄν, σάρκα· ἔχει καὶ ψυχὴ ἀθάνατη. Μὴ ξεχνᾶτε ποτέ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας «Τί δώσει ἄν­θρω­πος ἀν­τάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;». Καὶ εἴθε νὰ μᾶς ἀ­ξι­ώσῃ ὅλους ὁ Θεός, ὅταν ἔλθῃ τὸ τέλος, νὰ ποῦ­­με κ’ ἐμεῖς ὅπως ὁ λῃστής· «Μνήσθη­τί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στον ἱερό ναὸ της Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀντιγόνου – Ἀμυνταίου 17-9-1989)

ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ Ο ΘΕΟΣ!

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 3rd, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως (Ἰωάν. 3,13-17)

ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ Ο ΘΕΟΣ!

«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3,16)

Η ἁγία Γραφή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὁ βασιλεὺς τῶν βιβλίων. Ἀ­πὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος, ὅλο τὸ περιεχόμενό της ἔχει ἀν­εκτίμητη ἀξία. Τὴν χαρακτήρισαν χρυσωρυχεῖο τοῦ Πνεύματος, ὅπου καὶ τὸ μικρότερο ἀ­κό­μα ψῆγμα εἶνε πολύτιμο. Ἄλλος πάλι τὴν ὠ­νόμασε οὐρανὸ πνευματικὸ μὲ μυριά­δες ἄ­στρα. Καὶ ὅπως στὸν οὐρανὸ μερικὰ ἀ­στέρια λάμπουν ἰδιαιτέρως, ἔτσι καὶ στὸν οὐρα­νὸ τῆς ἁγίας Γραφῆς μερικὰ ῥητὰ ξεχωρίζουν.
Ἕνα ῥητὸ τέτοιο εἶνε αὐτὸ ποὺ εἶπε σή­μερα ὁ Χριστός· «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογε­νῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀ­πόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3,16). Ἐπάνω στὸ ῥητὸ αὐτό, ποὺ ἐξαίρει τὴν ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ, θὰ ποῦμε μερικὲς λέξεις.

* * *

Κάποιος βασιλιᾶς τοῦ ἀρχαίου κόσμου ρώ­τησε ἕνα σοφὸ «τί εἶνε ὁ Θεός;». Ζητῶ προθεσμία τρεῖς μέρες, εἶ­πε αὐτός, γιὰ ν’ ἀ­παντή­σω. Πέρασαν τρεῖς μέρες, παρουσιάζεται καὶ λέει· Ζη­τῶ ἄλλες τρεῖς μέρες. Πέρασαν κι αὐ­τές, καὶ πάλι λέει· Θέλω ἄλλες τρεῖς. Παραξενεύτηκε ὁ βα­σιλιᾶς. Ἄ, βασιλιᾶ, τοῦ λέει, τὸ ἐ­ρώτημα αὐτὸ δὲν εἶνε εὔκολο. Ὅσο μπορεῖ σ’ ἕνα ποτήρι νὰ χωρέσῃ ὁ ὠκεανός, ἄλλο τόσο μπορεῖ στὴ δι­άνοια τοῦ ἀν­θρώπου, καὶ τοῦ πιὸ σοφοῦ, νὰ χωρέ­σῃ τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ.
Τί εἶνε Θεός; Στὸ ἐρώτημα αὐτό, ποὺ γιὰ τοὺς σοφοὺς τοῦ κόσμου ἔμεινε ἀναπάντητο, τὴν ἀπάντησι ἔδωσε ἡ ἁγία Γραφή. Ἀπαντᾷ μὲ τὸ στόμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ θεολόγου· ἀπαντᾷ μὲ τρεῖς λέξεις. Διαβάστε τὶς ἐπιστολές του· ἐκεῖ θὰ δῆτε ὅτι ὁ ἀετὸς τῆς Πάτμου, αἰ­ρόμενος ὑ­πὲρ τὰ ἐγκόσμια, σὲ ὕψη ἀπροσ­πέ­λαστα τοῦ Πνεύματος, ἀπαντᾷ καὶ λέει· «Ὁ Θε­ὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α´ Ἰωάν. 4,8), ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη.
Ναί, ἀλλὰ ἔχουμε ἀποδείξεις; θὰ πῇ ὁ δύσ­πιστος. Ἀποδείξεις; Καμμία ἄλλη ἀλήθεια δὲν ἔχει τόσες ἀποδείξεις ὅσες ἡ ἀλήθεια αὐτή. Εἶνε ἀμέτρητες, σὰν τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου.
Ἀγαπᾷ ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο. Ἂν δὲν τὸν ἀ­­γαποῦσε, δὲν θὰ τὸν δημιουργοῦσε ὡς κορω­νίδα τῆς δημιουργίας του, καὶ δὲν θὰ τὸν ἐ­φωδίαζε μὲ ἀνεκτίμητες δωρεές. Τέτοια δωρεὰ εἶνε λ.χ. ἡ διάνοια. Μικρὸ δῶρο εἶνε ἡ δι­άνοια; Ἐὰν σήμερα φθάσαμε σ’ ἕνα ὕψος προ­όδου καὶ πολιτισμοῦ, αὐτὸ ὀφείλεται στὴ διά­νοια τοῦ ἀνθρώπου. Εἶνε κάτι μοναδικό, ἐξαί­ρετο, θαυμαστό. Ἐὰν ζυγίσῃς τὸν ἐγκέφαλο ἑ­νὸς πιθήκου καὶ τὸν συγκρίνῃς μὲ τὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἀνθρώπου, δὲν ὑπάρχει μεγάλη δι­αφορὰ στὸ βάρος. Ἀλλὰ ὡς πρὸς τὴν διάνοια; Ὕψος. Κανένας πίθηκος δὲν ἔγινε μαθηματι­κὸς ἢ χημικὸς ἢ ἄλλος ἐπιστήμων· ὁ ἄνθρωπος ὅμως μὲ τὴν διάνοια ποῦ ἔφθασε! Μᾶς ἐ­φωδίασε ἀκόμη ὁ Θεὸς μὲ μνήμη καὶ φαν­τα­σία, μὲ συνείδησι καὶ ἐ­λευθερία τοῦ πνεύματος· ἀνεκ­τίμητα ἀγαθά, μὲ τὰ ὁποῖα ὁ μικρὸς ἄν­θρωπος φθάνει νὰ γί­νεται ἐπίγειος ἄγγελος.
Ἂν δὲν μᾶς ἀγαποῦσε ὁ Θεός, δὲν θὰ δημι­ουργοῦσε αὐτὴ τὴ μικρὴ σφαῖρα, ἐπάνω στὴν ὁποία βρισκόμεθα· θὰ μᾶς ἔῤῥιχνε πάνω σὲ ἄλλα ἀστέρια, ὅπου δὲν ὑπάρχουν τὰ μέσα ποὺ ἀπαιτεῖ μιὰ ὑγιεινὴ ζωή. Αὐτὴ ἡ γῆ εἶνε παλάτι. Ἕνας μεγάλος ἀστρονόμος, ποὺ ἐρεύ­νησε τὸν οὐρανό, λέει ὅτι ἡ γῆ αὐτή, ἐν συγ­κρίσει μὲ τοὺς ἄλλους πλανῆτες, εἶνε ὁ πα­ρά­δεισος τοῦ σύμπαντος. Σ’ αὐτὸ τὸν παράδεισο, ποὺ ἑτοιμάστηκε μὲ ἀγάπη καὶ σοφία καὶ παντοδυναμία, μᾶς ἔβαλε ὁ Θεός, ὅπως ἕνας πατέρας ποὺ φροντίζει νὰ ἔχῃ τὸ παιδί του τὴν πιὸ καλὴ κατοικία. Καὶ ὅπως μπαίνεις σ’ ἕ­­να παλάτι καὶ μένεις ἔκθαμβος μπροστὰ στὶς ὡραιότητες ποὺ ἔχει, ἔτσι κ’ ἐδῶ. Τί πρῶτο καὶ τί δεύτερο ν’ ἀναφέρουμε; Τὸν ἀέρα ποὺ ἀναπνέουμε, τὸ νερὸ ποὺ κυλάει στοὺς ποταμούς, τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, τὰ λουλούδια στὴ φύσι, τοὺς καρποὺς τῶν δένδρων, τὰ στά­χυα τῶν ἀγρῶν, τὴ μέλισσα ποὺ ἑτοιμάζει γλυ­κύσματα σὰν ζαχαροπλάστης, τὰ πουλιὰ ποὺ κελαηδοῦν μὲ μουσικὴ Μπετόβεν, τὰ ἀρνάκια ποὺ παίζουν στὶς πεδιάδες;… Ὅλα αὐτά, ποὺ δὲν ὑπάρχουν σὲ ἄλλους πλανῆτες, τί εἶνε; Γι’ αὐτὸ εἶπα ὅτι, ἂν δὲν ἀγαποῦσε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ τὸν ἔβαζε ἐδῶ σ’ αὐτὸ τὸν παράδεισο. Μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός. Μιὰ σταγό­να νεροῦ ἀγάπη Θεοῦ εἶνε. Ἕνα ποτήρι νερὸ ποὺ πίνεις, ἕνα ψῆγμα χρυσοῦ ποὺ βρίσκεις, ἡ αὔρα, ὁ φλοῖσβος τῆς θαλάσσης, ὅ­λα, ἀγά­πη Θεοῦ εἶνε. Ἐπάνω σὲ ὅλα ―δὲν τὸ βλέ­πεις;― εἶνε γραμμένο· «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν».
Δὲν σᾶς εἶπα ὅμως ἀκόμα τίποτα. Τώρα ἐρ­χόμεθα στὸ μεγάλο δεῖγμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἂν αὐτὸ δὲν τὸ καταλαβαίνουμε, δὲν εἴμαστε Χριστιανοί. Ὅλα ὅσα ἀνέφερα μέ­­χρι ἐδῶ, τὰ βλέπουμε. Χιλιάδες εἶνε οἱ ἀποδεί­ξεις ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾷ· ποιά εἶνε ὅμως ἡ πιὸ μεγάλη ἀπ᾿ ὅλες; Θεέ μου, φώτισε τὸ νοῦ μου καὶ τὸ νοῦ τῶν ἀκροατῶν μου, νὰ τὸ καταλά­βουμε. Ἡ μεγαλυτέρα ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶνε ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου, τοῦ ὁ­ποίου τὸ μεγαλεῖο ἐγκωμιάζει σήμερα μὲ ἔξαρ­σι ὁ ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Γαλ. 6,11-18, ἰδίως στ. 14).
Τὸ ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ ὕψη καὶ τὶς ἁ­ψῖδες τοῦ οὐρανοῦ κατέβηκε ἐδῶ στὴ γῆ ―δὲν εἶνε ψέμα, εἶνε ἀλήθεια― καὶ ἔγινε Υἱὸς ἀν­θρώπου· τὸ ὅτι ἔλαβε σάρκα ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας· τὸ ὅτι ἀνεκλίθη ἐν μέσῳ ζῴων· τὸ ὅτι ἔζησε ὡς πτωχός, πτωχότατος· τὸ ὅτι ἐπὶ μία τριετία δὲν ἀναπαύθηκε, ἀλλὰ ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ κι ἀπὸ βουνὸ σὲ βουνὸ περιώδευσε τὴ ἁγία γῆ· τὸ ὅτι δικάσθηκε ἀπὸ ἄνομα δικαστήρια· τὸ ὅτι σταυρώθηκε ἐν μέσῳ κακούργων· τὸ ὅτι ἐξέ­πνευσε ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ὅλα αὐτὰ εἶνε ἀγά­πη, ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρω­πο. Ἔτσι πάνω στὸ σταυρό, ὄχι μὲ μελάνι, ἀλλὰ μὲ τὸ τίμιο αἷμα του, ἔγραψε τὴν ἀλήθεια αὐτή. Ὅ,τι γράφεται μὲ μελάνι λησμονεῖται, ὅ,τι γράφεται μὲ αἷμα δὲν λησμονεῖται, μένει στὴν ἱστορία. Καὶ ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸ σταυρὸ μὲ τὸ αἷμα του ἔγραψε ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν», ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει.
Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγάλο τεκμήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Πῶς νὰ σᾶς τὸ ἐκφράσω, ἀδελφοί μου; πῶς νὰ σᾶς συγκινήσω; Βρίσκω τρία παραδείγματα, μὲ τὰ ὁποῖα καὶ θὰ τελειώσω. Πῶς παριστάνεται ἡ Ἐσταυρωμένη ἀγάπη;
⃝ Διάβασα σ’ ἕνα βιβλίο, ὅτι μιὰ μάνα βρέθηκε στὴ Σαχάρα μὲ παιδὶ στὴν ἀγκαλιά. Τὸ μικρὸ ἔπρεπε νὰ θηλάσῃ, ἀλλὰ στὴν ἔρημο ἐ­στείρευσαν καὶ οἱ μαστοὶ τῆς μητέρας. Καὶ τό­τε ἡ ἀγάπη της τί ἔκανε; Ἔσχισε μὲ τὰ δόντια τὶς φλέβες της καὶ πότισε μὲ τὸ αἷμα της τὸ παιδί. Μικρὰ εἰκόνα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔδωσε τὸ αἷμα του γιὰ τὴ σωτηρία μας.
⃝ Τὸ δεύτερο παράδειγμα εἶνε ἀπὸ τὸν ἐ­πι­τάφιο θρῆνο. Ὁ ὑμνῳδὸς χρησιμοποιεῖ τὸ πα­ράδειγμα τοῦ πελεκάνου. Ὁ πελεκᾶνος, ὅταν τὸ φίδι δαγκάσῃ τὰ πουλιά του, σχίζει μὲ τὸ ῥάμφος τὸ στῆθος του, τὰ ποτίζει μὲ αἷμα ἀ­πὸ τὴν καρδιά του, καὶ σῴζονται. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστός. «Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐ­ζώωσας, ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς», ψάλει ὁ ὑμνῳδός (ἐγκώμ. β΄ στ.).
⃝ Τὸ μέγα μυστήριο ἐκφράζει σήμερα τὸ εὐ­αγγέλιο μὲ ἕνα παράδειγμα ὄχι πλέον ἀπὸ τὴ φύσι ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἱστορία. Ὅταν δάγκωναν τοὺς Ἑβραίους τὰ φίδια στὴν ἔρημο, σώθηκαν, διότι ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε ἐκεῖ τὸν τύπο τοῦ τιμίου σταυροῦ, ἕνα χάλκινο φίδι πάνω σ’ ἕνα ξύλο· ὅποιος ἐστρέφετο καὶ τὸ ἔβλεπε, ἐ­σῴ­ζετο ἀπὸ τὰ φίδια. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστό, εἴτε λευκὸς εἴτε μαῦρος εἴτε κίτρινος, ὅλοι ἀδιακρίτως, σῴζονται.

* * *

Ἀδελφοί μου! Θά ᾽πρεπε νὰ ὑπάρχῃ ἕνα Χε­ρουβὶμ καὶ Σεραφίμ, ὁ εὐγνώμων λῃστής, ἕ­νας ἅγιος καὶ μάρτυρας, νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν ἀ­γάπη τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ὑπάρχει λύρα, δὲν ὑ­πάρχει ζωγράφος, δὲν ὑπάρχει ποιητής, ἄξιος νὰ ἐξάρῃ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου.
Πρὸ Χριστοῦ ἡ ἀγάπη ἦτο ἀσθενική. Οἱ Ἕλ­ληνες ἔλεγαν «Πᾶς μὴ Ἕλλην, βάρβαρος». Οἱ Ἑβραῖοι ἔλεγαν· «Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος», «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου» (Ματθ. 5,38,43). Ὁ Χριστὸς πλάτυνε τὴν ἀγάπη καὶ ἔκανε τὸ μικρὸ ῥυάκι ποταμό.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει μέτρο. Μέ­τρο της εἶνε ὁ σταυρός. Ἂν λοιπὸν μετρηθοῦ­με μὲ τὸ μέτρο αὐτό, ἡ ἀγά­πη μας βρίσκεται ἀσήμαντη. Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· Ὁ Χριστὸς ἄνοιξε τὶς φλέβες του καὶ ἔδωσε τὸ αἷμα του, κ’ ἐσὺ δὲν ἀνοίγεις οὔτε τὸ βαλάντιό σου νὰ βοηθήσῃς τὸν ἄλλο; Πόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πόσο μικρὴ ἡ δική μας!
Χριστέ, στὰ στήθη μας τὰ ψυχρὰ ῥῖξε μιὰ σταγόνα τῆς ἀγάπης σου. Καὶ φτάνει αὐτὴ γιὰ νὰ κάνῃ τὴ γῆ παράδεισο, μέσα στὸν ὁποῖο μικροὶ καὶ μεγάλοι νὰ ὑμνοῦμε Πατέρα, Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στον ἱερό ναὸ του  Ἁγioυ Παντελεήμονος Φλωρίνης 8-9-1974)

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 2nd, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Σεπτεμβρίου 2012

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δημοσιοποιήσεως τῆς ἐτησίας ἐκθέσεως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ περί τῶν Θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν παγκοσμίως καί ἐπειδή γίνεται ὀνομαστικῶς λόγος γιά τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς ἀπεστάλη ἔγγραφος διαμαρτυρία του στήν Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν διά τοῦ ἐνταῦθα Πρέσβεως.

Read more »

TΑ ΤΟΥΡΚΟΜΟΓΓΟΛΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 1st, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Aρδην-Ρηξη
http://ardin-rixi.gr/archives/7383

NΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Ο ΑΜΕΣΩΣ Ο ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΚΟΣ «ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ»

Το θράσος του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού Αντένα ξεπερνάει κάθε όριο. Αφού πρώτα εγκαινίασε την πλημμύρα των τουρκικών σήριαλ που επεκτάθηκαν ήδη στο Μέγκα και στον Άλφα, τώρα επιχειρεί ένα ακόμα βήμα: Να παρουσιάσει, με τυμπανοκρουσίες, έναν σφαγέα του ελληνικού και των λοιπών βαλκανικών λαών, τον Σουλεϊμάν, ως ήρωα, στην ελληνική τηλεόραση.
Ο Σουλεϊμάν, ένας από τους απηνέστερους διώκτες του ελληνισμού, κατέλαβε τη Ρόδο, σφαγίασε και εξανδραπόδισε τον λαό της Κέρκυρας, μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε, υπήρξε ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του παιδομαζώματος.
Αφού λοιπόν οι Έλληνες εθίστηκαν ήδη στα τουρκικά σήριαλ, ο Αντένα πραγματοποιεί ένα νέο βήμα και προβάλλει έναν από τους βασικούς οργανωτές της λεηλασίας και της υποταγής των βαλκανικών λαών στους Οθωμανούς, ως το πρότυπο για το νεοθωμανικό μέλλον που μας προετοιμάζει η ευτελισμένη ελίτ της χώρας.
Έτσι από τη μία πλευρά εθνομηδενιστές δήθεν διανοούμενοι ασκούν λοβοτομή στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, και από την άλλη τα αφεντικά της τηλε-αποβλάκωσης, μας σπρώχνουν ολοένα και βαθύτερα στον χειρότερο ραγιαδισμό.
Πρέπει να αντισταθούμε! Όπως έγινε με το άθλιο βιβλίο «ιστορίας» της ΣΤ΄ Δημοτικού, έτσι και τώρα πρέπει να απαιτήσουμε την απόσυρση του σοβινιστικού «Σουλεϊμάν≥…. Διαβάαστε περισσότερα εδω http://ardin-rixi.gr/archives/7423

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6847

Ο ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ, ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ

Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου

Την θλιβερή επέτειο της μικρασιατικής καταστροφής και της φρικτής σφαγής της Σμύρνης, καθώς και των τραγικών Σεπτεμβριανών του 1955 όπου ξεκληρίστηκε με τον γνωστό τρόπο η ελληνική ομογένεια της Κωνσταντινούπολης, διάλεξαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Νεοέλληνες καναλάρχες για να αρχίσουν την προβολή της γνωστής τηλεοπτικής σειράς, «Σουλεϊμάν», του Μεγαλοπρεπή, στα τουρκικά, «Muhteşem Yüzyıl», δηλαδή ο «Μεγαλοπρεπής Αιώνας» της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Έτσι οι Νεοέλληνες του 2012, πικραμένοι και εξαθλιωμένοι από την οικονομική κρίση, από τους πολιτικούς τους που σφυρίζουν αδιάφορα στο θλιβερό τους κατάντημα αφού τους εξαπάτησαν με τον χειρότερο τρόπο, τώρα θα «σωθούν» αγαλιαζόμενοι στην νέα τουρκική τηλεοπτική σειρά με τα χαρέμια, τις ετέρες «γκιαούρικης» καταγωγής, τα οθωμανικά φλάμπουρα που θα κυματίζουν πάνω από τα πτώματα των χριστιανών της Ρωμηοσύνης και από τους φανταχτερούς σαρικοφόρους, το νέο ίνδαλμα της νεοελληνικής κουλτούρας και εθνοκτόνου αποχαύνωσης. Δόξα στους καναλάρχες, επιδέξιους αποχαυνωτές του νεοελληνικού «ποιμνίου –προβάτων».

Αλλά αυτή η τουρκική τηλεοπτική εισβολή και «κατάκτηση» της Ελλάδας, μην νομίζετε ότι δεν γίνεται βάσει ενός καλά οργανωμένου σχεδίου. Αποσκοπεί στην ψυχολογική εξόντωση και αλλοτρίωση του ρωμαϊκού φρονήματος και ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική παράδοση και ιστορία. Το σχέδιο αυτό έχει και κάποιες ειδικές φάσεις.

Πρώτη φάση, ερωτικά σήριαλ, δεύτερη φάση, οθωμανικά σήριαλ και τρίτη φάση, τουρκικά επιθετικά σήριαλ, (όπως σε ένα όπου η γενοκτονία των Μικρασιατών παρουσιάζεται σαν «εκδρομή» στην Ελλάδα)….Την συνέχεια εδώ http://www.enromiosini.gr/arthrografia/9749

TΑ  ΤΟΥΡΚΟΜΟΓΓΟΛΙΚΑ  ΣΗΡΙΑΛ

Κ. Δ/ντά,
Από καιρό προβάλλονται στο κανάλι σας διάφορες  σειρές τουρκικής παραγωγής, προκαλώντας ερωτηματικά στην Eλληνική κοινωνία, ως προς την σκοπιμότητα  της προβολής αυτής και της χρονικής στιγμής που επιλέξατε να ανανεώσετε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, το περιεχόμενο του προγράμματός σας.
Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή της ιστορίας της Πατρίδος μας, επιχειρείται ολοφάνερα η αλλοίωση της Ελληνικής κοινωνίας, επιχειρείται να  προκληθεί σύγχυση στον Ελληνικό λαό όσον αφορά στην ιστορία του, στις Ελληνορθόδοξες Παραδόσεις του, στην παιδεία του, στον πολιτισμό του και το κανάλι σας φαίνεται ότι προσπαθεί να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις σε αυτήν την αποδόμηση της Πατρίδος μας. Για τη συνέχεια πατήστε εδώ Read more »

ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΠΟΡΙΣΜΑ -ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ:

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 1st, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ελπίζουμε το Πόρισμα αυτό να παραμείνει μόνιμα ως οδηγός αναφοράς σε κάθε ψηφιακή βιβλιοθήκη όσων πονάνε γι ΄ αυτόν τον τόπο :

ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΠΟΡΙΣΜΑ -ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΓΙΑ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ:

οι ορθές απόψεις που είχαν το 1993 οι πολιτικοί μας. Συγκρίνετε τη διαστροφή τους σήμερα !

 

Το Πόρισμα –Ορόσημο για την επίλυση των μεγαλυτέρων προβλημάτων της Χώρας, ξεχασμένο από 1993, που αποκαλύπτει «τα κρύφια των καρδιών» πολλών πολιτικών μας, που δρουν μέχρι και σήμερα, και τα ονόματά τους αναφέρονται στο πόρισμα .

 Το Πόρισμα αυτό της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής του 1993 περιέχει θέσεις εκπληκτικά αληθινές για το Δημογραφικό, τους λαθρομετανάστες, τις εκτρώσεις, την ενίσχυση του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος του λαού και άλλα καίρια θέματα, (ειδικά μετά την σελίδα 14) που έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι γράφηκαν τότε με ειλικρινή πρόθεση .

 Μέσα σε 10 χρόνια περίπου όλες αυτές οι θέσεις της εφαρμοσμένης  πολιτικής  έχουν μεταστραφεί προς την τελείως αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς τη χοάνη της παγκοσμιοποίησης και της βαθμιαίας εξαφάνισης της ελληνικής αυτοσυνειδησίας μας. 

 Διαβάζοντας το  δημιουργούνται τα αδυσώπητα  ερωτήματα : ….

http://www.tideon.org/index.php/2012-02-03-08-47-53/2012-02-16-21-03-08/3432-2012-07-04-18-12-01-642