ep Said,
Αύγουστος 19th, 2010 at 5:13 μμ

Μέρες τώρα που διαβάζω τέτοιου είδους σχόλια ανθρώπων που δε γεύτηκαν τον γλυκύ Ιησού, ανθρώπων που χρειάζονται τις προσευχές μας για να βρουν τη δύναμη να συνειδητοποιήσουν την Αλήθεια αντί να την πολεμούν, πίεζα τον εαυτό μου να μη σχολιάσω. Μα αλήθεια η αγανάκτηση δε μ’ αφήνει!! Δε σας κακίζω αδέρφια μου, δε σας παρεξηγώ γιατί πριν 2-3 χρόνια και εγώ τόσο τιποτένια σκεφτόμουν…μα με λυπήθηκε ο Θεός! Δε σας μιλά ένας άνθρωπος από μικρός στην Εκκλησία, ούτε με γονείς πιστούς και «κολλημένος» -όπως λέτε-. Μιλά ένα άνθρωπος που είχε σχεδόν τις ίδιες απόψεις με σας, ένας πρώην ξενύχτης, ένας πρώην αρνητικός απέναντι σε παπάδες και,και..Γι’ αυτό σας καταλαβαίνω. Αυτό μας μάθαν να κάνουμε, αυτό μας σέρβιρε η τηλεόραση, αυτό μας έδειξαν οι γονείς μας, αυτό στην τελική μας βόλεψε και να κάνουμε. Γιατί το Ευαγγέλιο θέλει ΚΟΤΣΙΑ!!! Θέλει δύναμη για να πας αντίθετα στο ρεύμα, θέλει θυσίες και αγώνα. Μάλλον, λοιπόν, πιο εύκολο είναι να πολεμάς το Ευαγγέλιο και τους Φρουρούς του παρά να το ακολουθείς! Ο π. Αυγουστίνος είναι απ’ αυτούς τους ποιμένες που κέρδισαν τον σεβασμό μου και συνέβαλε στην αλλαγή μου(δεν τον γνώρισα, μέσω των κηρυγμάτων του). Ήταν αταλάντευτος, τολμηρός, αποφασιστικός… (κάτι που δεν υπάρχει στην εποχή του γλειψίματος και με εντυπωσίασε). Από που άραγε αντλούσε αυτό το διαφορετικό; Γιατί έπαιζε κορώνα γράμματα τη ζωή του; Για κάτι που δεν αξίζει; ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ!! Έχουμε μάθει να συμβιβαζόμαστε με χαμερπείς στόχους, να βολευόμαστε με το εύκολο κι όταν κάποιος βρεθεί να αναταράξει την εικονική ευτυχία μας, η εύκολη λύση είναι να τον πυροβολήσουμε!

Αχ! παιδιά, σας παρακαλώ διαβάστε ένα βιβλίο του, ακούστε ένα κήρυγμά του…η γενναιότητα, η πίστη και ο πατριωτισμός του θα σας εκπλήξουν. Φώναζε για να ακουστεί μέσα σ’ αυτήν τη χαοτική αθεΐα που θέλει να μας καταπιεί. Μην κλείνετε ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά σας και μην πετροβολείτε μια φωνή που σας καλεί στην ΑΝΟΘΕΥΤΗ, ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ευτυχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας!!Γράφει ένας άνθρωπος που σαγηνεύτηκε από τη ζωή κοντά στον Χριστό, που νιώθει ηλίθιος που τόσα χρόνια ξόδευε τον εαυτό του σε ανούσια χασκόγελα από ‘δω κι από ‘κει με ημερομηνία λήξεως. Με τον Χριστό, όπως τον κηρύττει ο π. Αυγουστίνος(τηρώντας δηλαδή και τα ιώτα και τις κεραίες, δηλαδή ξεκάθαρα, ειλικρινά και μ’όλη σου την καρδιά), τα χαμόγελα δεν έχουν τέλος ούτε όταν σβήνουν τα φώτα το βράδυ, ούτε στη μοναξιά, ούτε στα άσχημα, ούτε στις απογοητεύσεις, ΠΟΤΕ!!!Έχω πια φίλο, πατέρα, αδελφό, που δε βαριέται να μ’ ακούει, που δε με αποπαίρνει, που δε μου θυμώνει, που δε με ξεχνά, που δε μ’ εγκαταλείπει, που ΔΕ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΙ. Ο Χριστός σας απλώνει το χέρι, μη του γυρνάτε την πλάτη, μη χάνετε την ευκαιρία να γίνετε ευτυχείς, όχι για να μη σπιλώνεται άδικα ο πατήρ, αλλά για να μην είναι αργά όταν καταλάβετε πόσο λάθος κάνατε που δεν επενδύσατε τη ζωή σας στο Ευαγγέλιο. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΓΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΑΡΕΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ(Αυτό προφανώς έκανε και ο π.Αυγουστίνος). ΣΤΗ ΓΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΓΗ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΟΝΤΑ Σ’ΑΥΤΟΝ!!!

Ας μη ξεγελιόμαστε εύκολος, πλατύς, ίσιος, με αποδοχή, με επαίνους και με πολυκοσμία δρόμος ΚΑΝΕΝΑΣ στον Παράδεισο δε βγάζει.

Με φιλική αγανάκτηση και
εν Χριστώ αγάπη.