Το ἠλεκτρονικο φακελλωμα και ὁ ἀριθμος 666

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=120264

Συνεχεια

Θα δεχτουμε τις νεες ταυτοτητες;

Ἀλλὰ μερικοί, ποὺ μὲ ἐπιμονὴ περιεργάζονται τὰ δύσκολα αὐτὰ χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ ζητοῦν νὰ τὰ ἑρμηνεύσουν, μᾶς λένε·
–Νά ἔφτασε, κατὰ τὴ γνώμη μας, ὁ ἀντίχριστος. Ἀπόδειξις τρανὴ εἶνε ὅτι ὁ ἀριθμὸς 666 ἐμφανίστηκε. Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς χαράζεται σὲ διάφορα ἀντικείμενα καὶ εἴδη τροφίμων ποὺ κυκλοφοροῦν στὶς ἀγορὲς τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Εὐρώπης, καὶ σὲ λίγο ἐμφανίζεται καὶ στὶς νέες ταυτότητες ποὺ πρόκειται νὰ ἐκδοθοῦν σύμφωνα μὲ τὸ νόμο 1.599/1986, γιατὶ τὸ κράτος μας, ἀφοῦ ἐντάχθηκε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα, πρέπει να συμμορφωθῇ μὲ ὅ,τι αὐτὴ διατάζει. Καὶ ἐρωτοῦμε· δὲν εἶνε αὐτὰ ἀπόδειξι τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἀντιχρίστου; Καὶ πῶς ἐμεῖς ὡς Χριστιανοὶ θὰ δεχτοῦμε τὶς νέες αὐτὲς ταυτότητες ποὺ θὰ φέρουν τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου;
Στὸ ἐρώτημα αὐτό, τὸ ὁποῖο ἀπὸ πολλὰ μέρη τῆς πατρίδος μας καὶ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ μοῦ ἀπηύθυναν, ἀπαντῶ τὰ ἑξῆς, χωρὶς νὰ διεκδικῶ αὐθεντικότητα στὰ λεγόμενά μου, γιατὶ ἡ αὐθεντικότητα κατὰ τὴν ὀρθόδοξο ἀντίληψι δὲν ἀνήκει σὲ ἕνα ἄτομο, ἀλλὰ στὴν Ἐκκλησία.
Μᾶς ζητοῦν ν᾽ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστι μας;

Ἐν πρώτοις ἐν σχέσει μὲ τὸν ἀριθμὸ 666 ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε, ὅτι αὐτὸς καθ᾽ ἑαυτὸν ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς δὲν ἔχει κάτι τὸ ἐπιλήψιμο. Σὰν ἀριθμὸς ὑπάρχει σὲ πολλὲς περιπτώσεις. Ὑπάρχει στὶς πινακίδες ἀριθμήσεως ὁδῶν μεγάλων πόλεων. Ὑπάρχει στὶς πινακίδες τῶν αὐτοκινήτων. Ὑπάρχει στὰ τηλέφωνα. Ὑπάρχει στὰ διάφορα εἰσιτήρια, διαβατήρια, βιβλιάρια κ.λπ.. Ὑπάρχει στὴν ἀρίθμησι τῶν θαλάμων ἢ τῶν κλινῶν νοσοκομείων, ξενοδοχείων, φοιτητικῶν ἑστιῶν κ.λπ.. Ὑπάρχει στὴ σελιδομέτρησι βιβλίων καὶ στὸν ἀριθμὸ ἐκδόσεως φύλλου ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν. Ὑπάρχει ἀκόμη στὰ μητρῷα μαθητῶν, φοιτητῶν, δημοτῶν, στρατιωτῶν κ.λπ.. Σὰν ἀριθμὸς ὑπάρχει παντοῦ. Δὲν ἀποφεύγεται, δὲν παραλείπεται. Ἐὰν παραλείπετο, θὰ ἦταν μία πρόληψι, μία ἀπὸ τὶς πολλὲς προλήψεις ποὺ κάνουν νὰ ταράζωνται ὡρισμένοι.
Πρόληψις π.χ. εἶνε, ὅταν κάποιος ταξιδεύῃ μὲ πλοῖο ἢ σιδηρόδρομο, ν᾽ ἀποφεύγῃ τὶς θέσεις ἐκεῖνες ποὺ φέρουν τὸν ἀριθμὸ 13. Εἶνε τόσο διαδεδομένη ἡ πρόληψις αὐτή, ὥστε, ὅπως μοῦ ἔλεγε κάποιος πλοίαρχος, ἐπειδὴ οἱ περισσότεροι ἐπιβάτες ἀπέφευγαν τὸν ἀρι­θμὸ αὐτόν, σὲ πολλὰ πλοῖα τὸν κατήργησαν, καὶ στὴν ἀρίθμησι τῶν κλινῶν πηδοῦσαν ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ 12 στὸν ἀριθμὸ 14. Ἐπίσης καὶ ἡ ἡμέρα Τρίτη ἀπὸ τοὺς προληπτικοὺς θεωρεῖται ὡς ἡμέρα ἀποφράς, καὶ πολλοὶ ἀποφεύγουν νὰ ταξιδέψουν ἢ νὰ ἐκτελέσουν κατ᾽ αὐτὴν κάποια ἐργασία τους. Ἔτσι καὶ ὁ ἀριθμὸς 666. Ἐφ᾽ ὅσον, κατὰ τὴν παρατήρησι τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου ἐπισκόπου Λουγδούνου, δὲν μπορεῖ νὰ ἐξακριβωθῇ σὲ ποιό συγκεκριμένα πρόσωπο τῆς ἱστορίας ἀναφέρεται, γιατὶ πολλὰ ὀνόματα θὰ διεκδικήσουν τὸν ἀριθμὸ αὐτὸν ὡς δηλωτικὸ τοῦ ἑαυτοῦ των, καὶ ἐφ᾽ ὅσον παραμένει μέχρι στιγμῆς καλυπτόμενος ἀπὸ μυστηριῶδες πέπλο, ὁ ἀριθμὸς 666, αὐτὸς καθ᾽ ἑαυτὸν μνημονευόμενος ἢ χρησιμοποιούμενος, δὲν πρέπει νὰ προκαλῇ πανικό.
Ἐν τούτοις δὲν ἀρνοῦμαι, ὅτι στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ μεγάλης ἀποστασίας καὶ διαφθορᾶς καὶ ἐνῷ ἀπὸ ἀπίστους καὶ ἀθέους ἀσυνειδήτως ἢ ἐνσυνειδήτως μνημονεύεται ὁ ἀριθμὸς αὐτός, μπορεῖ αὐτὸ νὰ θεωρηθῇ ὡς μία προειδοποίησι γιὰ κάποιο μέγιστο γεγονὸς ποὺ πρόκειται νὰ συμβῇ στὸν κόσμο. Ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ μέχρι τὸ σημεῖο νὰ μὴ θέλουμε νὰ πάρουμε στὰ χέρια μας κάποιο ἀντικείμενο ποὺ φέρει τὸν ἀριθμὸ 666 ὡς πολὺ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴ σωματικὴ ἢ τὴν πνευματική μας ὕπαρξι, ὑπάρχει μεγάλη ἀπόστασι. Δὲν μπορεῖ αὐτὸ νὰ θεωρηθῇ προδοσία πίστεως. Εὐφυῶς κάποιος παρετήρησε ὅτι, ἂν σὲ κάποιον δώσουμε ἕνα σακκίδιο ποὺ νὰ περιέχῃ 666 λίρες καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ἀναγράφεται κι ἀπ᾽ ἔξω πάνω στὸ σακκίδιο, –τί λέτε– θ᾽ ἀρνηθῇ νὰ τὸ παραλάβῃ; Ἀλλ᾽ ἐὰν αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸ σακκίδιο μὲ τὶς λίρες καὶ τὴν ἐπιγραφὴ 666 τοῦ πῇ, «Θὰ σοῦ δώσω τὸ ποσὸ αὐτὸ ἂν ἀρνηθῇς τὴν πίστι σου καὶ βλαστημήσῃς τὸ Χριστό», τότε βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ σοβαρώτατη περίπτωσι. Ὁ πιστὸς Χριστιανός, ἂν εἶνε πιστός, ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ θὰ θελήσῃ νὰ παραλάβῃ τὸ ποσὸ τῶν λιρῶν, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ πολλαπλασιαζόταν στὴ νιοστὴ δύναμι. Θὰ προτιμήσῃ νὰ μείνῃ φτωχὸς μὲ τὸ φτωχὸ Ναζωραῖο, παρὰ νὰ γίνῃ ἑκατομμυριοῦχος μὲ τὸ διάβολο. Ἐὰν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχῃ πίστι σταθερὴ καὶ ἀκλόνητη, ἀλλὰ κλονίζεται καὶ ἠλεκτρίζεται ἀπὸ τὴ θέα τοῦ χρυσοῦ, καὶ ἀγαπᾷ τὸ χρυσὸ περισσότερο ἀπὸ τὸ Χριστό, τότε θ᾽ ἀρνηθῇ καὶ θὰ βλαστημήσῃ τὸ Χριστό, καὶ θὰ λάβῃ ὡς ἀμοιβὴ τῆς προδοσίας του τὰ χρυσᾶ νομίσματα, ποὺ θὰ εἶνε σὰν τὰ τριάκοντα ἀργύρια τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα. Ἕνα παρόμοιο θλιβερὸ γεγονὸς ἀναφέρεται στὸ ἐκκλησιαστικὸ μαρτυρολόγιο τῆς 9ης Ἰουνίου. Κατ᾽ αὐτὸ ἕνας φιλάργυρος πνευματικὸς πατέρας ἔφτασε στὸ σημεῖο ὄχι μόνο ν᾽ ἀρνηθῇ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσῃ στὰ εἴδωλα, ἀλλὰ καὶ νὰ προδώσῃ καὶ νὰ κατασφάξῃ –ἀλλοίμονο– μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια κάποιες παρθένες νεάνιδες, πνευματικά του τέκνα, γιατὶ τέτοιον ὅρο τοῦ ἔθεσαν· νὰ μεταστρέψῃ στὴν είδωλολατρία καὶ νὰ σφάξῃ ὁ ἴδιος τὶς παρθένες, ἂν θέλῃ νὰ διασώσῃ τὸ θησαυρό του, ἕνα πιθάρι γεμᾶτο χρυσᾶ νομίσματα, τὸ ὁποῖο οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως εἶχαν ἀνακαλύψει καὶ τὸ κατέσχεσαν! Τρομερὴ περίπτωσι προδοσίας.
Προτιμότερο θάνατος παρὰ ἐπαίσχυντη ἐπιβίωσις
Αὐτὰ τὰ λέμε γιὰ νὰ τονίσουμε καὶ πάλι ὅτι, ἐὰν αὐτὸς ποὺ κατέχει κάποιο ἀντικείμενο, ἀπὸ τὰ πιὸ εὐτελῆ μέχρι τὰ πιὸ ἀκριβά, χαράξῃ πάνω σ᾽ αὐτὸ τὸν ἀριθμὸ 666 καὶ μᾶς πῇ, «Δὲν θὰ σᾶς τὸ δώσω ἐὰν προηγουμένως δὲν ἀρνηθῆτε καὶ δὲν βλαστημήσετε τὸ Χριστό», τότε στὴ συγκεκριμένη αὐτὴ περίπτωσι, ἂν εἴμαστε πιστοί, θὰ πρέπῃ νὰ προτιμήσουμε νὰ στερηθοῦμε ἕνα τέτοιο ἀγαθό, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ εἶνε ὁ ἐπιούσιος ἄρτος μας, καὶ νὰ πεθάνουμε μὲ θάνατο ἀπὸ ἀσιτία, παρὰ ν᾽ ἀρνηθοῦμε τὸ Χριστό. Ἡ πίστι καὶ στὴ συγκεκριμένη αὐτὴ περίπτωσι πρέπει νὰ λάμπῃ ὅπως ὁ ἥλιος.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ θ᾽ ἀναφέρω ἕνα παραπλήσιο γεγονός, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξα αὐτόπτης μάρτυς. Τὸ 1944 ὡς ἱεροκήρυκας βρισκόμουν σὲ μία πόλι τῆς μαρτυρικῆς μας Μακεδονίας, ἡ ὁποία διετέλει τότε κάτω ἀπὸ τὴν δυναστεία στρατευμάτων κατοχῆς, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ βουλγαρικῶν ποὺ συνεργάζονταν στενὰ μὲ τὶς ὀρδὲς τοῦ ἀπαισίας μνήμης Χίτλερ. Οἱ Βούλγαροι, γιὰ νὰ προσελκύσουν ὀπαδούς, μοίρασαν καρτέλλες σ᾽ ἐκείνους ποὺ δέχτηκαν νὰ προσχωρήσουν μὲ τὸ μέρος τους, καὶ οἱ ἐφωδιασμένοι μὲ καρτέλλα προμηθεύονταν ἐκλεκτὰ τρόφιμα δωρεὰν σὲ περίοδο φρικτῆς πείνας. Στὸν πειρασμὸ αὐτὸν ὑπέκυψαν ὄχι λίγοι. Τότε συνάντησα κάποιον Ἕλληνα πατριώτη, πάμπτωχο οἰκογενειάρχη, ὁ ὁποῖος στὴν προτροπή, νὰ δεχτῇ τὴν κάρτα καὶ νὰ πάρῃ τρόφιμα, ἀκούστηκε νὰ λέῃ· «Ὄχι, φίλε μου· προτιμῶ νὰ τρώω τσουκνίδες καὶ νὰ πεθάνω τῆς πείνας, παρὰ νὰ φάω βουλγάρικο καλαμπόκι, τροφὴ προδοσίας!». Ἐὰν τέτοιον ὑψηλὸ λόγο εἶπε ὁ φλογερὸς ἐκεῖνος πατριώτης, πόσο μᾶλλον οἱ συνειδητοὶ Χριστιανοί, ποὺ θέτουν πάνω κι ἀπ᾽ τὴν πατρίδα τὴν πίστι στὸ Χριστό, πρέπει ν᾽ ἀπαντήσουν κάπως ἔτσι σ᾽ ἐκείνους πού, ἐνῷ κατέχουν ὑλικὰ ἀγαθά, δὲν θὰ ἐννοοῦν νὰ δώσουν κάτι ἀπ᾽ αὐτὰ στοὺς πιστούς, ἐὰν προηγουμένως αὐτοὶ δὲν ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό!
Συνεπῶς, ἐὰν σὲ περίοδο ἀποστασίας μεγάλης τὰ ὄργανα τοῦ ἀντιχρίστου, μαζὶ μὲ τὸν ἀριθμό, ἔχοντας στὴν ἀποκλειστικὴ δικαιοδοσία τους καὶ ὅλη τὴν ἐμπορικὴ κίνησι τῆς ἀγορᾶς, μᾶς ποῦν, «Τότε μόνο θὰ σᾶς δώσουμε ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ νὰ ζήσετε, ἐὰν προηγουμένως φτύσετε τὸ Χριστὸ στὸ πρόσωπο», τότε χωρὶς ἀμφοβολία πρέπει ν᾽ ἀπορρίψουμε τὸν ὄρον αὐτὸν τοῦ ἀντιχρίστου καὶ νὰ προτιμήσουμε τὸν τίμιο θάνατο ἀπὸ πεῖνα παρὰ τὴν ἄτιμη καὶ ἐπαίσχυντη ἐπιβίωσι. Ἀλλὰ κάτι τέτοιο σήμερα δὲν συμβαίνει. Καὶ σ᾽ αὐτὸν τὸν ὑπ᾽ ἀριθμ. 1.599/1986 νόμο τῆς πολιτείας περὶ ἐκδόσεως νέων ταυτοτήτων δὲν ὑπάρχει, οὔτε ἐμφανῶς οὔτε ἀφανῶς, τέτοιος ὅρος, ὅπως μπορεῖ ὁ καθένας νὰ διαπιστώσῃ μελετώντας τὸ περιεχόμενό του.
Τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα
Ἀλλὰ μόλις τ᾽ ἀκούσουν αὐτὸ κάποιοι, ποὺ ζητοῦν ἐναντίον μου ἀφορμὲς γιὰ μομφὴ καὶ κατηγορία, θὰ φωνάξουν ὠργισμένοι καὶ θὰ μὲ ρωτήσουν· «Ὥστε εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ὑπὲρ τῆς ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων;». Ὄχι, ἀπαντῶ εὐθέως καὶ εὐθαρσῶς. Στὶς νέες ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες ὑποκρύπτεται μεγάλος φόβος. Καὶ ὁ φόβος αὐτὸς βρίσκεται στὸ ἑξῆς· ὅτι στὶς μυστικὲς αὐτὲς ταυτότητες θὰ ἀναγράφωνται ὅλες οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν καὶ θὰ διαβάζωνται μὲ ἀκτῖνες λέϊζερ ἀπὸ εἰδικὰ κρατικὰ ὄργανα, τὰ ὁποῖα θὰ εἶνε ἐφωδιασμενα μὲ εἰδικὸ ἠλεκτρονικὸ «μάτι». Φοβερὸ τὸ ἐπίτευγμα τοῦτο τῆς τεχνολογίας! Καὶ ἐὰν μὲν ἡ χώρα κυβερνᾶται δημοκρατικά, ὁ κίνδυνος τῆς ἠλεκτρονικῆς ἀστυνομεύσεως τῶν πολιτῶν μειώνεται αἰσθητά, γιατὶ μία τέτοια δημοκρατικὴ κυβέρνησι δὲν θὰ διώξῃ ποτὲ ἄνθρωπο διότι ἐξέφρασε ἐλεύθερα τὶς σκέψεις καὶ ἰδέες του. Ἐὰν ὅμως ἡ διοίκησι τῆς χώρας περιέλθῃ σὲ ὁλοκληρωτικὴ κυβέρνησι δεδηλωμένων ὑλιστῶν καὶ ἀθέων, ποὺ μισοῦν κάθε ἰδέα ἐλευθερίας, τότε ἀλλοίμονο σ᾽ ἐκείνους ποὺ ἔχουν τέτοιες ταυτότητες. Ἡ ἀστυνόμευσί τους θὰ εἶνε ἀπόλυτη, καὶ μιὰ τέτοια ἀστυνόμευσι θὰ ἐμπίπτῃ πλέον στὴν προφητεία τῆς Ἀποκαλύψεως ποὺ εἴπαμε, κατὰ τὴν ὁποία μόνο ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἔχουν τὸ εἰδικὸ χάραγμα, ἐπάνω στὸ χέρι ἢ στὸ μέτωπό τους, θὰ μποροῦν νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα, νὰ πουλοῦν καὶ ν᾽ ἀγοράζουν. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ αὐτὴ καὶ μόνο κρινόμενες οἱ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες πρέπει ν᾽ ἀπορριφθοῦν ἀσυζητητί. Ἀλλὰ δυστυχῶς καμμία ἔντονη διαμαρτυρία δὲν ἀκούστηκε γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ μέσα ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τῆς ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. Γι᾽ αὐτὸ μὲ ψυχικὴ ἀνακούφισι διαβάσαμε προσ­φάτως εἴδησι στὶς ἐφημερίδες, ὅτι ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν κ. Γ. Παπαμιχαήλ, μιλώντας σὲ ἐπιτροπὴ ὑπερασπίσεως τῶν δικαιωμάτων ἔναντι τῆς πολιτικῆς αὐθαιρεσίας, κατήγγειλε τὴν κυβέρνησι γιὰ τὴν ἀπόφασί της νὰ προχωρήσῃ στὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα μὲ τὸν Ε.Κ.Α.Μ.. Καὶ ἐὰν ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἐξανίστατο ἄλλοτε ἐναντίον τῶν ἀτομικῶν φακέλων τῆς ἀστυνομίας καὶ ζητοῦσε τὴν δημοσία καῦσι τους ὡς λίαν ἐπικινδύνων γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου, πολὺ περισσότερο θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγερθῇ τώρα κατὰ τῆς ἐκδόσεως τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. Ἀλλὰ περίεργο πρᾶγμα· ὁ λαός μας τώρα, ἐμπρὸς στὸ σπουδαιότατο αὐτὸ ζήτημα, φαίνεται σὰν ὑπνωτισμένος! Γιατὶ δυστυχῶς ἡ ἔκδοσι τέτοιων ταυτοτήτων θεωρεῖται ὡς ἐπίτευγμα ἐπιστημονικῆς προόδου. Κάτω ὅμως ἀπὸ τὸ ἀπατηλὸ προσωπεῖο τῆς «προόδου» μπορεῖ ν᾽ ἀποκρύπτωνται τὰ ἀπαισιώτερα σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῶν ὀπαδῶν τοῦ ἀντιχρίστου. Τὸ εἶπε ἡ ἐπιστήμη; πρέπει νὰ ὑπακούσουμε, ἔστω καὶ ἂν θυσιάζωνται οἱ ἀτομικές μας ἐλευθερίες!… Νά ἡ ἀνόητη νοοτροπία τῶν πολλῶν. Ἀλλὰ πρέπει κάποτε νὰ ξυπνήσουμε, γιατὶ φακελωνόμαστε ὄχι πλέον ἀστυνομικὰ ἀλλὰ ἠλεκτρονικά, κάτι τὸ ὁποῖο –δὲν τὸ ἀρνοῦμαι– εἶνε προοίμιο μιᾶς φοβερῆς σκλαβιᾶς, ποὺ ἔρχεται.
«Μὴ θροεῖσθε», ἀλλ᾽ «ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε»!
Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται! Αὐτὰ εἴχαμε νὰ ποῦμε ἀπαντώντας σὲ σωρία ἐπιστολῶν καὶ τηλεφωνημάτων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐρωτοῦν γιὰ τὸν ἀριθμὸ 666, ποὺ ἔχει τρομοκρατήσει πολλούς. Τελειώνοντας ἀναφέρω μία πρόσφατη περίπτωσι.
Στὸ γραφεῖο τῆς μητροπόλεως μὲ ἐπισκέφθηκε ἕνα νεαρὸ ζεῦγος πιστῶν μεταναστῶν ποὺ ζοῦν στὴ Γερμανία, καὶ στὸ πρόσωπό τους, ἀπὸ τὴν ἀνάγνωσι διαφόρων βιβλίων καὶ ἄρθρων, εἶδα ζωγραφισμένη τὴν ἀγωνία. Ἰδίως τρομοκρατημένη ἦταν ἡ νεαρὴ γυναίκα-σύζυγος, ἡ ὁποία ὅταν πήγαινε στὴν ἀγορὰ καὶ ἔβλεπε σὲ τρόφιμα ἢ ἄλλα ἐμπορικὰ εἴδη τὸν ἀριθμὸ 666, δὲν τὰ ἄγγιζε, καὶ εἶχε περιορίσει τὸ διαιτολόγιο τῆς οἰκογενείας στὰ ἐλάχιστα. Ζήτησαν τὴ γνώμη μου. Ἀπήντησα διὰ μακρῶν. Ἐξέθεσα τὶς ἀπόψεις μου, τὶς ὁποῖες ἄκουσαν μὲ προσοχή, καὶ μετὰ χαρᾶς εἶδα τὰ πρόσωπά τους νὰ εἰρηνεύουν. Καὶ ὅ,τι εἶπα στὸ ζεῦγος αὐτὸ τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν, αὐτὸ ἀναπτύσσω κάπως πλατύτερα στὸ παρὸν ἄρθρο.
Συνοψίζω. Ἂς μὴ τρομοκρατούμεθα, ἀγαπητοί μου, καὶ ἃς μὴ καταλήγουμε σὲ ἄγχος, ποὺ εἶνε πολὺ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν πνευματική μας ὑπόστασι. Ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου οἱ Χριστιανοὶ τῆς Θεσσαλονίκης, ἐξ ἀφορμῆς διαδόσεως ὅτι ἐπίκειται ἡ ἔλευσις τοῦ Χριστοῦ, εἶχαν περιέλθει σὲ τελεία ἀδράνεια, μὴ θέλοντας οὔτε νὰ ἐργασθοῦν, καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναγκάστηκε νὰ τοὺς ἐπιτιμήσῃ γιὰ τὴν ἄσκοπη ἀγωνία τους (βλ. Β΄ Θεσ. κεφ. 2ο), ἔτσι καὶ τώρα, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀριθμοῦ 666, μεγάλος θόρυβος ξεσηκώθηκε καὶ οἱ καρδιὲς πολλῶν ἔχουν ταραχθῆ ὑπερβολικά. Ἔτσι κατώρθωσε ὁ πολυμήχανος σατανᾶς, ὅπως λέει ἕνας ἅγιος ἀσκητὴς τοῦ Ἁγίου Ὅρους, νὰ ἐπιφέρῃ τέτοια σύγχυσι πνευμάτων, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ μιλᾶνε διαρκῶς γιὰ τὸ σατανᾶ καὶ λίγο ἢ ποτέ γιὰ τὸ Χριστό, τὸ νικητὴ τῶν δαιμόνων Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀμιλώντας γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τους καὶ διαρκῶς περιεργαζόμενοι τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Κινδυνεύουμε νὰ περιπέσουμε ἀσυνειδήτως σὲ δαιμονολατρία. Φοβόμαστε τὸ 666, καὶ δὲν φοβόμαστε τὴν ἁμαρτία, τὴν πηγὴ κάθε κακίας καὶ ἀθλιότητος, ποὺ προκαλεῖ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἂς προσέξουμε, ἀγαπητοί μου, πολύ. Χωρὶς νὰ καταλήγουμε σὲ πανικό, ὅπως κάποτε οἱ Χριστιανοὶ τῆς Θεσσαλονίκης, στοὺς ὁποίους ἀπηύθυνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν προτροπὴ «Μὴ θροεῖσθε», ἃς διατελοῦμε σὲ ἱερὰ ἐπιφυλακή, ἀγρυπνώντας καὶ προσευχόμενοι κατ᾽ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. 21,36).
Θὰ νικήσῃ τὸ Ἀρνίον!
Ἂς μείνῃ ἡ πίστι μας σταθερὴ καὶ ἀκλόνητη. Ὅ,τι καὶ ἂν συμβῇ, «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἠμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» (θ. Λειτ.). Ἂς ἔχουμε πλήρη ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Σωτῆρα μας, ὁ ὁποῖος ποτέ δὲν θὰ ἐγκαταλείψῃ τοὺς πιστοὺς δούλους του, ἔστω καὶ ἂν αὐτοὶ πορευθοῦν «ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου» (Ψαλμ. 22,4). Μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι θὰ λάμψῃ καὶ πάλι τὸ φῶς. Πίστι μας εἶνε, ὅτι τὸ ἐσφαγμένο Ἀρνίον τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅπως φαίνεται καὶ στὴν εἰκόνα τοῦ παρόντος ἄρθρου, στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ὅλα τὰ θηρία τῆς ἀβύσσου, γιατὶ «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀπ. 6,2). Ζώντας μέσα στὸ σύγχρονο κόσμο, ὅπου τὸ πολύμορφο κακὸ κατακλύζει τὰ πάντα, ὁσοδήποτε λίγοι καὶ ἂν μείνουμε, ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι, καὶ μὲ λόγο φωτεινό, καὶ μὲ βίο ἅγιο, καὶ μὲ τὸ αἷμα μας ἀκόμη ἂν παραστῇ ἀνάγκη, νὰ δώσουμε τὴ μαρτυρία «ἐν πάσῃ σοφία καὶ συνέσει πνευματικῇ» (Κολ. 1,9). Καὶ μένοντας μέσα στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, ποὺ εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, φρονοῦντες δὲ καὶ πράττον­τες κατὰ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, χάριτι θείᾳ θὰ μπορέσουμε νὰ διαπλεύσουμε τὸ τρικυμισμένο πέλαγος τοῦ κόσμου καὶ ν᾽ ἀντικρύσουμε τὶς ἀκτὲς τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος, στὴν ὁποία πλέον κάθε φόβος καὶ ἀγωνία θὰ ἔχουν λήξει. Ἐκεῖ εἰρήνη καὶ γαλήνη θὰ ἐπικρατῇ αἰωνίως ἐν Χριστῷ, στὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα, ἡ τιμὴ καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος