Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 72-78

Εικονα της ανθρωποτητας

ΟΧΙ ΔΕ ΜΟΝΟΝ μεμονωμένοι υπάρξεις ή ἐθνότη­τες άλλά καί ή άνθρωπότης έν τῷ συνόλῳ της ομοιάζει μέ τήν εικόνα τοῦ Προμηθέως.
Ή άνθρωπότης, ώς ό Προμηθεύς, έπανεστάτησε κατά τοῦ Θεοῦ. Τό «ἐγώ» έκάστου ὑπό διαφόρους αύτοῦ ἐκφάνσεις έθεοποιήθη. Ό Δεκάλογος έθραύσθη. Αιώνιοι νόμοι κατεπατήθησαν. Νέοι χρυσοί μόσχοι κατεσκευάσθησαν καί έλατρεύθησαν. Ό μεταλλικός ήχος τοῦ χρυσοῦ νομίσματος συνεκλόνισε τάς καρδίας ὅλων. Τό ψεῦδος, ή άπάτη, ή κλοπή, ή μοιχεία, ή πορνεία, ή άδικία, τά εγκλήματα κατά τῆς ζωῆς, τῆς τιμῆς καί τῆς περιουσίας τῶν ἄλλων έπολλαπλασιάσθησαν ὡς ή άμμος της θαλάσσης. Οἱ ἁμαρτίες έγινα βουνά, Καύκασοι έπάνω εἰς τούς ὁποίους μέ σιδηρένες ἀλυσίδες ἔδεσε τήν ανθρωπότητα ό εωσφόρος. Και ή σύγχρονος άνθρωπότης άναστενάζει, ὅπως άνεστέναζε ἡ προχρισπανική. Ζητεῖ ἐπιμόνως σωτῆρα, ἐλευθερωτή. Και κατά τον 20όν αιώνα έπαρουσιάσθησαν πολλοί διεκδικοῦντες τον τίτλον τοῦ ἐλευθερωτοῦ τοῦ κόσμου. Ήμεῖς, εἶπαν εἰς τήν Ευρώπη καί τήν ανθρωπότητα, θά σέ έλευθερώσουμε άπό τήν δουλείαν σου. Οἱ ψεῦτες! ’Αντί νά τήν ἀπελευθερώσουν, συνετέλεσαν ώστε τά δεσμά της νά γίνουν ακόμη σκληρότερα καί ή σφύρα τοῦ εωσφόρου νά θρυμματίζη ὅ,τι ώς λείψανο ελευθερίας ἀπέμεινε στον κόσμο. Οἱ ψεῦστες! Υπόσχονται έλευθερία είς τούς άλλους, ένῶ οἱ ἴδιοι εἶνε Προμηθείς δεσμῶται, ἔχοντες πρῶτοι αὐτοί ἀνάγκη έλευθερωτοῦ. Διά νά λύσης άλλους, πρέπει σύ νά έχης χέρια καί πόδια έλεύθερα. Οί ψεῦσται! Τά όνόματά των -άς μή τά άναφέρωμε- εἶνε γνωστά είς τον κόσμο καί πολλὲς γενεές θά τά άναφέρουν μέ φρίκη. Όχι σωτῆρες αλλά καταστροφείς καί δήμιοι άπεδείχθησαν. Read more »

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΜΕ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟ!

Σε θρησκευτικό παραλήρημα ο Ποροσένκο: η  »αγία του Οικογένεια » και ο ίδιος εικονογραφήθηκαν στον ιδιωτικό του ναίσκο ως Άγιοι. ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΨΕ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ

Πατῆστε τὴν φωτογραφία γιὰ νὰ δεῖτε το πρόσωπό του σὲ μεγένθυση

Ο P.Porochenko είναι σε θρησκευτικό παραλήρ

ημα και ωστόσο τον ακολούθησε ολόκληρο Οικουμενικό πατριαρχείο με αποτέλεσμα εωσφορικά να συμπαρασύρει εθνικές εκκλησίες και πάμπολλες μητροπόλεις .Εικόνα της »Αγίας Οικογένειας » Ποροσένκο όπου ως άγιος εμφανίζεται κι ο ίδιος είναι η εφέστια εικόνα του ιδιωτικού του ναίσκου…
Ο Ποροσένκο μάλιστα εμφανίζεται με χιτώνα στα πρότυπα βιβλικής ένδυσης για να είναι πειστικότερος στο ρόλο της αυτού αγιότητάς του ενώ κρατάει πάπυρο….. ως άλλος Απ. Παύλος ….Διακωμώδηση θεσμών εμπαιγμός λαού….
Το »délire mystique » ονομάζεται επίσης »délire messianique ». Συνήθως το άτομο που υποφέρει από αυτό θεωρεί ότι επιλέχθηκε για να πραγματοποιήσει μια θεία αποστολή.
« Η πίστη είναι απ΄χρυσό, ο ενθουσιασμός απ΄ασήμι και ο φανατισμός από μολύβι. » (Hugo Ojetti)

dimpenews.com

Εχω ενα μονο ρασακι

να προσευχεσθε για να μην αποκτησω δευτερο! Με αυτο μονο να με ενταφιασετε!

(Ο Μητρ. Καλαμαριᾶς  ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ)

ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΨΕΜΜΑΤΑ; ΜΕΤΡΗΣΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ TOY

Διαβᾶστε ἕνα παλαιότερο ἄρθρα μας, για να δῆτε μέχρι ποιό σημεῖο ἔφτασε σαν πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης, κατὰ τὴν ταφὴ τοῦ σεβάσμιου Ὀρθοδόξου Ἕλληνος ἱεράρχου π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ποὺ εἶχε τὰ 33 χρονια τῆς ἐπισκοπικῆς τοῦ διακονίας δύο μόνο φτωχὲς ἀρχιερατικὲς στολές.

1. ΕΥΛΟΓΙΑ Ή ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ; Ἐδημοσιεύθη στις 13.10.2010.
   ΕΔΩ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=16148

Πατῆστε την φωτογραφία για να την δῆτε ὁλόκληρη.

Ὁ 16ος ΚΑΝΟΝΑΣ, της Ζ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ λεει:

«Πᾶσα βλακεία και κόσμησις σωματική ἀλλότριαί ἐστι τῆς ἱερατικῆς τάξεως καὶ καταστάσεως…»

Ἐνθουσιασμένος ἀπὸ τὸ μεγάλο ἐκκλησίασμα τὴν πρώτη ἡμερα τῶν Χριστουγέννων ὁ μητρ. Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος Μπαρδάκας εἶπε στὸ τέλος τῆς θ. Λειτουργίας:

• «…Εἶστε ἡ χαρά μου, ἡ ἐλπίδα μου, ἡ ἀπαντοχή μου. Σᾶς εὐλογῶ μὲ τὰ δύο μου χέρια. Θέλω νὰ μὲ στηρίζεται μὲ τὶς προσευχές σας, γιατὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κάνουμε λάθη. Θέλω ὅλοι νὰ μὲ κάνετε ἕνα δῶρο φέτος. Στὴν γειτονία σας σήμερα νὰ μὴν ὑπάρχει κανένας ποὺ νὰ πεινᾶ….
• Μὲ πλήρη ἀρχιερατικὴ στολὴ εἶπε:
• Θὰ πεθάνω ἐδῶ στὴν Καλαμαρια. Θὰ πῶ κάτι που δεν πρέπει νὰ σᾶς τὸ πῶ, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ ἐξομολογούμενος: Ἔχω ἕνα μόνο ρασάκι, νὰ προσεύχεσθαι νὰ μὴν ἀποκτήσω δεύτερο καὶ μὲ αὐτὸ μόνο τὸ ρασάκι νὰ μὲ ἐνταφιάσετε στὸ μνήμα μου.
• Σήμερα δὲν θὰ μοιράσουν οἱ ἱερεῖς ἀντιδωρο, ἀλλὰ θὰ σᾶς μοιράσω ἐγὼ ὁ ἴδιος καὶ θέλω νὰ περάσετε ὅλοι και νὰ πάρετε προσωπικὰ τὴν εὐλογία καὶ τὶς εὐχές ἀπὸ τὸ χέρι μου»

Ὁλόκληρος ὁ Κανόνας

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 71-72

Εικονα της Ελλαδος

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ τώρα, άγαπητέ, καί πάλιν τήν εικόνα [τοῦ Προμηθέα δεσμώτη]. Τήν φοράν αυτή θέσε άπέναντι αυτῆς τήν Ἑλλάδα μας, καί θά δῆς ὅτι οἱ δύο εικόνες μοιάζουν καταπληκτικῶς. Όπως, δηλαδή, ό Προμη­θεύς, έτσι καί ή Ελλάς, κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος, κατά τήν μακράν ιστορικήν πορείαν της πολλάκις έδέθη έπάνω εἰς τούς βράχους τοῦ πόνου καί τῆς θλίψεως. Αἷμα ἑλληνικό διψοῦσαν οἱ εχθροί της. Τά θηρία ἔφαγαν τὶς σάρκες τῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων της. ’Αμέτρητοι οι νεκροί της. Ή Ελλάς Προμηθεύς δεσμώτης. ’Αλλά δόξα τῷ Θεῷ! Τό θαῦμα συνετελέσθη κατ’ έπανάληψιν. Τυφλοί όσοι δεν τό βλέπουν.
Ή Ελλάς, τά τέκνα τῆς χριστιανικῆς Ελλάδος, εις κάθε έθνική δοκιμασία προσηύχοντο μετά δακρύων προς τον Σωτῆρα Χριστό. «Χριστέ! Σύ, πού τόσες φοράς έσωσες τήν πατρίδα μας, σώσέ την καί αυτήν τήν φορά. Δεῖξε τήν δύναμίν σου καί εἰς τήν γενεάν μας. Έκδίωξε μακρά τούς έχθρούς της. Χάρισε τήν ειρήνην είς τήν πολυβασανισμένη χώρα μας. ’Άς ἀκουσθῆ καί πάλιν έν μέσω αυτῆς ό ὕμνος τῶν ἀγγέλων “…καί έπὶ γῆς ειρήνη”. Τέτοιες θερμὲς προσευχὲς ἀκούοντο από πολιούς γέροντας, ἀπό τά θηλάζοντα νήπια, άπό τέκνα, άδελφάς, μητέρας καί συζύγους τῶν μαχομένων υπέρ τῆς πατρίδος. Καί οἱ προσευχὲς αύτὲς άπετέλεσαν πάντοτε τον πρῶτον συντελεστή τῆς νίκης τοῦ ἐθνους μας.
Αύτὲς έδιδαν δύναμι είς τον άγωνιζόμενον λαόν διά νά μή άποκάμνη καί κατά τάς σκοτεινοτέρας φάσεις τῶν ἀγώνων, αλλά μέ υπομονήν, μέ θάρρος, μέ άνδρείαν άπαράμιλλον νά υπερπηδᾶ όλα τά εμπόδια, νά προχωρῆ εκεί όπου οί έχθροί έχάλκευαν άλυσίδες τῆς φρικτοτέρης τυραννίας, καί εκεῖ μέ τήν δύναμίν τοῦ Θεοῦ νά συντρίβη τό τέρας, νά έκδιώκη τά όρνεα καί νά ύψώνη τήν γαλανόλευκον σημαίαν, της οποίας ή κορυφή στεφανώνεται μέ τον τίμιον σταυρόν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7452

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Μᾶρκ. 1,1-8)
30 Δεκεμβρίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνησ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Eνας ενσαρκος αγγελος

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου» (Μᾶρκ. 1,2 = Μαλ. 3,1)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἄγγελος. Ποιός ἄγγελος, ὁ Μιχαὴλ ἢ ὁ Γαβριὴλ ὁ ἀρχάγγελος; Οὔτε ὁ ἕνας οὔτε ὁ ἄλλος. Ὁ ἄγγελος ποὺ ἑορτάζει εἶνε… ἄνθρωπος. Μὰ ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ εἶνε ἄγγελος; Ναί, ὑπάρχει. Ἄνθρωπος ἦταν, καὶ ἔγινε ἄγγελος. Ποιός εἶνε αὐτός; Ἂν κοιτάξουμε στὶς εἰκόνες, θὰ δοῦμε ἕναν ἅγιο ποὺ τὸν ζωγραφίζουν μὲ φτερά. Ποιός εἶνε; Εἶνε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Τὸν ζωγραφίζουν μὲ φτερά, γιατὶ ἦταν ἄνθρωπος σὰν κ᾿ ἐμᾶς, ἀλλὰ ἔζησε σὰν ἄγγελος.

* * *

Μικρὸ παιδί, ἀγαπητοί μου, ἔζησε κοντὰ στὸν πατέρα του, ποὺ λεγόταν Ζαχαρίας κ᾽ ἦταν ἱερεύς, καὶ στὴ μητέρα του, ποὺ λεγόταν Ἐλισάβετ. Αὐτοὶ ἦταν ἅγιοι ἄνθρωποι, καὶ τὸ παιδὶ αὐτὸ ἦταν ἀπὸ τὸ Θεό.
Μόλις μεγάλωσε ἔφυγε ἀπὸ τὸ χωριό του, ὄχι νὰ πάῃ νὰ μαζέψῃ λεφτά, ἀλλὰ γιὰ ἕνα μεγάλο σκοπό. Ποῦ πῆγε; Πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη, ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἡ ἔρημος. Εἶχε ἐκεῖ φαγητὸ καὶ κουζίνα; Ὄχι. Εἶχε στρῶμα καὶ κρεβάτι; Ὄχι. Εἶχε σπίτι; Ὄχι. Ὡς ἄγγελος ζοῦσε. Τὸ ῥοῦχο του ἦταν φτειαγμένο ἀπὸ τρίχες καμήλου. Τὸ ποτό του δὲν ἦταν κρασί, οὖζο καὶ μπίρες. Τέτοια πράγματα δὲν ἔβαζε στὸ στόμα του. Πήγαινε στὸ ποτάμι καὶ μὲ τὶς χοῦφτες του ἔπινε ἀπὸ τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνου. Τροφή του, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ἦταν «ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον» (Ματθ. 3,4). Τί ἦταν αὐτὲς οἱ «ἀκρίδες»; Δύο ἑρμηνεῖες ὑπάρχουν. Κάτω στὴν Ἀραπιά, ποὺ ὑπάρχουν ἀκρίδες, τὶς πιάνουν, τὶς ξηραίνουν στὸν ἥλιο καὶ τὶς παστώνουν μὲ ἁλάτι. Καὶ ὅπως ἄλλοι τρῶνε τὶς γαρίδες καὶ τοὺς ἀστακούς, ἔτσι ἐκεῖ τρῶνε καὶ τὶς ἀκρίδες. Ἀλλὰ καὶ δεύτερη ἑρμηνεία ὑπάρχει, ποὺ λέει ὅτι «ἀκρίδες» εἶνε οἱ ἄκρες ἀπὸ τὰ ἄγρια χόρτα. Εἴτε τὸ ἕνα εἶνε εἴτε τὸ ἄλλο, ἡ τροφή του ἦταν πολὺ ἁπλῆ. Συντροφιά του εἶχε ὄχι ἀνθρώπους ἀλλὰ τὰ ἄγρια θηρία, τὰ λιοντάρια καὶ τοὺς λύκους, ποὺ στέκονταν σὰν ἀρνάκια κοντά του.
Μετὰ ἦρθε στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ κήρυξε στὸν κόσμο μετάνοια. Νὰ μετανοήσουν οἱ φτωχοί, οἱ πλούσιοι, οἱ βασιλιᾶδες, οἱ γέροι μὲ τ᾿ ἄσπρα μαλλιά, οἱ γυναῖκες καὶ οἱ ἄντρες, νὰ μετανοήσουν ὅλοι, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μετανοίας. Καὶ ὁ κόσμος ἐρχόταν. Ὅπως τὸ μελίσσι τρέχει στὰ λουλούδια, ἔτσι ἔτρεχαν στὸν Ἰωάννη, σ᾽ αὐτὸ τὸν ἔνσαρκο ἄγγελο. Καὶ τί ἔκαναν κοντά του; Ἐξωμολογοῦντο «τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» (Ματθ. 3,6).

* * *

Ὅπως ἔκαναν αὐτοὶ ποὺ πήγαιναν στὸν Ἰωάννη, ἔτσι νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου. Κάθε ἄνθρωπος ποὺ αἰσθάνεται τὸν ἑαυτό του, πρέπει νὰ πηγαίνῃ νὰ ἐξομολογῆται. Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἰωάννης ἔζησε σὰν ἄγγελος, ἔτσι νὰ ζοῦμε κ᾿ ἐμεῖς· σὰν ἄγγελοι.
Ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἕνα μεγάλο προορισμό. Τὸ ἀκοῦμε κάθε φορὰ ποὺ λέμε τὸ «Πάτερ ἡμῶν»· «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6,10). Παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ὅπως οἱ ἄγγελοι πάνω στὰ οὐράνια κάνουν τὸ θέλημά του, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς κάτω στὴ γῆ· νὰ κάνουμε ὄχι τὸ κέφι τοῦ διαβόλου ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ξέρουμε. Εἶνε γραμμένο στὸ Εὐαγγέλιο. Κι ὅταν κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὰ χωριά μας, οἱ πολιτεῖες, ἡ ἀνθρωπότης ὅλη θὰ γίνῃ παράδεισος. Δὲν θὰ ὑπάρχουν κλέφτες, φονιᾶδες, ψευδομάρτυρες, πόρνοι, μοιχοί, πλεονέκτες καὶ ἅρπαγες, ἀλλὰ θὰ ὑπάρχῃ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. Read more »

ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΤΩΧΟΥ

Χριστιανικὴ ταινία μικροῦ μήκους. Παραγωγή ὁρισμένων εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων χριστανῶν

https://youtu.be/DN-Gn7dbGIg

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 68-71

Εικονα του αμαρτωλου

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΤΕ, αγαπητοί, τήν εικόνα τοῦ Προμηθέως. Όπως είδομεν, μέ τον μύθον τοῦτον ό μεγαλοφυής ποιητής τής άρχαιότητος περιέγραψε τό δράμα τού άνθρώπου, παντός άνθρώπου. Καί σήμερον, ὅπως καί τότε ὅτε έγραφεν ό Αισχύλος, ό άνθρωπος πού ύπερηφανεύεται και άποστατεῖ άπό τον Θεόν περιπίπτει εις δυστυχίαν άπερίγραπτον. Κατασκευάζει μόνος του τάς άλύσεις, μέ τάς οποίας προσδένεται έπάνω είς τούς γυμνούς βράχους. Τον δέρνουν όλοι οί άνεμοι. Ό ρ ν ε α σαρκοβόρα όρμοῦν καί κατατρώγουν τάς σάρκας του. «Ω τον δυστυχή! Δίδει τό αίμά του, τήν ζωήν του, διά νά τρέφη τά θανατηφόρα πάθη. Αυτά εἶνε τά άδηφάγα όρνεα πού ποτέ δέν χορταίνουν. Μέσα είς τά στήθη του δέν έχει άνάπαυσιν. Ύπό τήν τυραννίδα τοῦ πάθους χάνει τήν άξιοπρέπειάν του, ράκος, σκέλεθρον καταντᾶ. Καί εάν ποτε έλθη εις συναίσθησιν τής τρομερός του καταστάσεως, άντιλαμβάνεται ότι εἶνε άνίκανος μέ μόνας τάς ἰδικάς του δυνάμεις νά άπελευθερωθῆ. Φωνάζει, κλαίει, διαμαρτύρεται, σείει τάς άλύσεις του, άλλά δέν μπορεῖ νά τὶς σπάση. Θά εἶνε μέχρι θανάτου Προμηθεύς δεσμώτης.
Λάβε, άγαπητέ μου, ώς παράδειγμα οίονδήποτε άμαρτωλό, καί θά δῆς ότι δέν υπάρχει ημέρα εις τήν ζωήν του πού τό πάθος, τό άπαίσιον τοῦτο όρνεον, νά μή βυθίζη τό ράμφος, νά μή άποσπα τὶς σάρκες του, νά μή τον τυραννή καί βασανίζη. Ό μέθυσος δέν δύναται νά θραύση τά ποτήρια καί νά εἴπη «Δέν θά πίω πλέον τό άλκοόλ, πού καίει τήν σάρκα καί κολάζει τήν ψυχήν μου». Ό σαρκολάτρης δέν δύναται νά κόψη τά δεσμά, μέ τά όποία τον έχει δέσει τό πάθος. Άλλου ίσως κάποτε έδειξεν άνδρείαν, έπροχώρησεν είς τάς γραμμάς, έκοψε συρματοπλέγματα τού εχθρού- άλλά τώρα δέν ήμπορεῖ νά κόψη τά συρματοπλέγματα τοῦ πάθους του, δέν δύναται νά εἴπη «Δέν θά πατήσω πλέον εις τον οίκον τής αμαρτίας». Πόσοι Προμηθείς δεσμῶται υπάρχουν! Άθλιοι ημείς! Δέν δυνάμεθα μόνοι νά άπελευθερωθοῦμε άπό τά δεσμά. Όμοιάζομεν, για ένθυμηθοῦμε ζωηρά εἰκόνα τοῦ Άριστοτέλους, όμοιάζομε μέ τούς δυστυχεῖς εκείνους ανθρώπους, τούς οποίους συνελάμβανον αρχαῖοι λησταί και κατεδίκαζον εις οικτρόν θάνατον προσδένοντες αυτούς εις τά πτώματα νεκρῶν, άπό τά όποια ήτο αδύνατον νά λυθοῦν. Νεκρός καί ζωντανός μαζί· οποῖον δράμα! Καί ὅμως, άδελφέ· αυτό τό δράμα, πού ακούεις καί φρίττεις, υπάρχει μέσα μας. Δέν ακούεις τον απόστο­λο Παῦλο πού λέγει «Τίς με ρύσεται έκ τοῦ σώματος τοϋ θανάτου τούτου;» (‘Ρωμ. 7,24); Ποῖος θά μέ λύση άπό τήν άμαρτία, πού ωσάν πτώμα μυρίζει, καί ὅμως είμαι αναγκασμένος νά συζῶ μετ’ αυτῆς καί νά αναπνέω τήν θανατηφόρον δυσωδίαν;…
Εις αυτήν τήν κατάστασιν ευρισκόμενοι, άνάγκη επείγουσα είνε νά προσκαλέσωμε Ἐκεῖνον πού αξίζει νά λέγεται καί γράφεται Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ.
Είνε ό ’Ιησοῦς Χριστός. ’Άκουσε, άγαπητέ άναγνώστα, τό χαρμόσυνον μήνυμα πού μετέδωκε τό πρῶτον εις τούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ ό άγγελος· «Ίδου ευαγγελίζομαι υμῖν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαω, ὅτι έτέχθη ύμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς έστι Χριστός Κύριος, έν πόλει Δαυίδ» ( Δουκ. 2,10-11). Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ.σελ 65-68

Ο «Προμηθευς» του Αισχυλου

ΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩΜΕΝ ΕΔΩ ένα άπό τά έξοχα έκεῖνα πνεύματα, διά τῶν οποίων ή Ελλάς έπροφήτευσε τήν έλευσιν τοῦ Λυτρωτοῦ. Εἶνε ὁ Αισχύλος (525 – 458 π.Χ.). Ό μέγας αυτός τραγικός ποιητῆς τῆς Ελλάδος συνέγραψεν έργον θαυμάσιον, δράμα, μέ τίτλον ό «Προμηθεύς». Είς αυτό ὁ ήρωας εμφανίζε­ται ύπό τρεῖς καταστάσεις. Προμηθεύς πυρφόρος, Προμηθεύς δεσμώτης, καί Προμηθεύς λυόμενος. Δυστυχῶς τό έργον δεν διεσώθη ολόκληρον. Έκ τῆς τριλογίας τοῦ δράματος μόνον τό δεύτερο μέρος διεσώθη καί ἕνας στίχος τοῦ τρίτου. Έπί τῇ βάσει τῶν διασωθέντων στίχων συλλαμβάνομεν σε γενικές γραμμές τήν ύπόθεσι τοῦ έργου.
Ό Προμηθεύς ἀμάρτησε. Θέλησε νά γίνη ίσος μέ τούς θεούς, καὶ γι’ αυτό κατεδικάσθη εἰς τρομερὴ τιμωρία. Έδέθη υπό τοῦ Ηφαίστου εις τήν κορυφήν τοῦ όρους Καύκασος. Γύπας ποὺ γεννήθηκε από έχιδνα, ή όποία κατά τό ένα ήμισυ ήτο γυναίκα κατά δε τό έτερον όφις, έτυράννει τον δυστυχή κατά ένα τρόπο πού προεκάλει τά δάκρυα παντός θεατοϋ. Ό γύψ έπετοῦσε τήν ήμέραν, ἐπλησίαζε τον δεσμώτην, έβύθιζε τό ράμφος του εντός τοῦ στήθους τοῦ δέσμιου καί κατέτρωγε τό ήπαρ ( = συκώτι).
Καί τό μεν ήπαρ άνεπληρώνετο τήν νύκτα, αλλά τό άπαίσιον ὀρνεον ήρχετο καί πάλιν τήν έπομένην καί τό κατέτρωγε, καί αυτό έπανελαμβάνετο καθημε­ρινώς, έν μέσω τῶν φρικτῶν πόνων πού έδοκίμαζεν ό δυστυχής δεσμώτης.
Ό Προμηθεύς υποφέρει πολύ. Ποῖος θά άναβῆ εἰς τό όρος, θά φονεύση τό αίμοβόρον όρνεο, θά σπάση τὶς ἀλυσίδες και θά τοῦ πῇ «Προμηθεῦ, είσαι ἐλεύθερος»; Εις τήν συνέχεια μία παρθένος, ή Ίώ, πλησιάζει τον δεσμώτη, καί μεταξύ αυτού και τῆς παρθένου συνάπτεται διάλογος. Εις μία στιγμή ό Προμηθεύς ακούεται νά λέγη· «Ή τυραννίς θά πέση». «Πῶς;», ἐρωτα περίεργος ἡ Ίώ. «Ἕνας ἀπόγονός σου, πού θά περικλείη δύναμι τεραστία, θά συντρίψη τάς σκοτεινάς δυνάμεις και θά μέ έλευθερώση». Τά λόγια αυτά, ένῶ χαροποιοῦν τήν Ίώ, κάνουν ὅμως νά ταραχθοῦν οί θεοί καί ό ἀγγελιοφόρος τῶν θεῶν, ό Έρμης, εμφανίζεται διά νά ζητήση διασάφησι. ’Αλλά καί ὁ Ἐρμης, ενῶ εἰς τάς ἀρχάς έπιμένει λέγων ὅτι τά δεινά τοῦ Προμηθέως θά  ἐξακολουθήσουν έπί μακρούς αιῶνας, έν τέλει ρίπτει καί αυτός ἀκτίνας φωτός, λέγων τούς έξης στίχους. Read more »

H NEA «EKKΛHΣIA» THΣ OYKΡANIAΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

1) Ο πατριάρχης τῆς νέας «εκκλησίας» Επιφάνιος: Πρέπει να χαλαρώσουμε με τους ΛΟΑΤ (ομοφυλοφυλους) για να μην είμαστε σαν την συντηρητική Ρωσική Εκκλησία

https://averoph.wordpress.com/2018/12/26/%CE%B5%CF%8

2) Η «αγία του Οικογένεια» τοῦ Προσενκο και ο ίδιος εικονογραφήθηκαν στον ιδιωτικό του ναίσκο ως Άγιοι.

ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΨΕ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-admin/post.php?post=69972&action=edit

3) ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ. ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Oι ιερείς της επισκοπής Rivne Κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ουκρανίας δικαιοδοσίας Πατριαρχείου Μόσχας σύρθηκαν μαζικά σε ανακρίσεις από την SBU την κρατική ασφάλεια Ουκρανίας….
Επίσης η αστυνομία και η (SBU) εισέβαλαν στους ναούς και τα σπίτια των ιερέων των επισκοπών Jitomir και ’Ovroutch και έκαναν έρευνες κατ΄οίκον….
Οι συνεργάτες της καθεστωτικής αστυνομίας του Ποροσένκο και της (SBU) έκαναν έρευνα κατ΄οίκον σε γραφεία της Μητρόπολης αλλά και σ΄εκκλησίες και σε σπίτια ιερέων της επισκοπής Jitomir στις 3 Δεκέμβρη 2018… Ἡ συνεχεια με φωτογραφικο υλικό:
https://dimpenews.com/2018/12/06/%CE%B4%CE%B9%CE%B

4) Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΔΙΕΞΗΧΘΗΚΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΡΑΒΙΝΟΥ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ

https://dimpenews.com/2018/12/25/%CE%B1%CF%80%CE%BF

Ο νέος επικεφαλής του All-Ukrainian Council of Churches and Religious Organizations (AUCCRU) της Ουκρανίας είναι ένας Ραβίνος που γεννήθηκε στο Μπρούκλιν
«Με όλα αυτά τα διαχωριστικά πράγματα που συμβαίνουν αποφάσισαν να βάλουν έναν Εβραίο να επιφορτιστεί (με τις υποθέσεις!)», δήλωσε ο ραβίνος Bleich. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1468

H ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
25 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Ο ΜΕΓΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς | ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν | ἀνατολὴ ἀνατολῶν | καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ | εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν· | καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου | ἐτέχθη ὁ Κύριος» (ἐξαπ.)

ΔΕΝ πρέπει, νομίζω, ἡ ἡμέρα αὐτὴ νὰ μείνῃ χωρὶς κήρυγμα. Ἀλλὰ ποιός εἶνε ἱ­κανὸς νὰ ψάλῃ τὸ μεγαλεῖο της; Τὸ γεγονὸς ποὺ ἑ­ορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἀπ᾽ ἄκρου εἰς ἄ­κρο τῆς γῆς εἶνε τὸ μεγαλύτερο τῆς παγ­κοσμί­ου ἱστορίας. Ἡ γέννησις τοῦ Χριστοῦ, ἡ σάρκωσις τοῦ Θείου Λόγου, εἶνε ἀκατάληπτο μυστήριο, πρὸ τοῦ ὁποίου ἰλιγγιᾷ ἡ δι­άνοιά μας, ποὺ ἀποδεικνύεται μικρή, ἔστω κι ἂν εἶνε δι­ά­νοια φιλοσόφου ἢ μεγάλου ἐπιστήμονος. Καὶ ἄλλοτε τὸ εἶπα· ἂν σ᾽ ἕνα ποτήρι μπορέσουν νὰ χωρέσουν ἡ θάλασσα καὶ οἱ ὠκεανοί, τότε καὶ στὴ μικρὴ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὸ τὸ κύπελλο, εἶνε δυνατὸν νὰ χωρέσῃ τὸ ἀκατάληπτο μυστήριο τῆς θείας Γεννήσεως. Μᾶλ­λον σιωπὴ καὶ δέος πρέπει νὰ κατέχῃ τὶς ψυχές μας. Ἀλλὰ ὁ πόθος νὰ μὴ μείνῃ ἡ ἁγία αὐ­τὴ ἡμέρα χωρὶς κήρυγμα μᾶς ἀναγκάζει νὰ ποῦ­με λίγες λέξεις. Συγχωρῆστε με γιὰ τὴν ἀδυναμία καὶ παρακαλῶ προσέξτε λίγες σκέψεις.

* * *

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ γῆ μας εἶνε ἕνας πλανήτης ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα δισεκατομμύρια τῶν ἀστέρων. Ἐν συγκρίσει πρὸς τὸ σύμ­παν εἶνε ἕνας κόκκος ἄμμου. Καὶ ὅ­μως ἐπάνω στὸν κόκκο αὐτὸν κατοικεῖ τὸ ἔξοχο δημιούργημα, ἡ κο­ρωνίδα τῆς θείας δημιουργίας, ὁ ἄν­θρωπος. Καὶ γεννᾶ­ται τὸ ἐρώτημα· ἆραγε μόνο στὴ γῆ ὑπάρχει ζωὴ καὶ ὄντα λογικά; στοὺς ἄλλους πλανῆτες δὲν ὑπάρχουν;
Ἂν καὶ φρονῶ ὅτι ἡ γῆ εἶνε ὁ μόνος πλανή­της ποὺ ὑπάρχει ζωή ―καὶ γι᾽ αὐτὸ ἕνας ἀ­στρονόμος τὴν ὠνόμασε τὸ διαμάντι τῆς δημιουργίας―, ἐν τούτοις πρὸς στιγμήν, ῥητορικῇ ἀδείᾳ ἂς ποῦ­με, ἂς συμφωνήσω κ᾽ ἐγὼ καὶ ἂς δεχθῶ τὴν ὑ­πόθεσι, ὅτι καὶ σὲ ἄλλους πλανῆτες ὑπάρχουν ὄντα λογικά. Read more »

«ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου
—-

—-

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2143

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ
Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2018

Ο Χριστος εινε η δοξα του Θεου

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» (Λουκ. 2,14)

Λύπη, ἀγαπητοί μου, λύπη μεγάλη καὶ ἀπερίγραπτη δοκίμασαν οἱ ἄγγελοι, ὅταν εἶδαν τὸν πρωτόπλαστο μέσα στὸν κῆπο τῆς Ἐδὲμ νὰ πέφτῃ. Λυπήθηκαν, γιατὶ ἔβλεπαν τὸν ἄνθρωπο νὰ χάνῃ τὸν παράδεισο, ν᾽ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ Θεό, τὴν πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ εὐτυχίας, καὶ νὰ παίρνῃ τὸ δρόμο τῆς ἁμαρτίας πού ᾽νε γεμᾶτος ἀπὸ ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Λυπήθηκαν οἱ ἄγγελοι τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τῆς πτώσεως. Καὶ ἡ λύπη ἐκείνη τῶν ἀγγέλων κράτησε αἰῶνες ὁλόκληρους· γιατὶ ἔβλεπαν τὸν ἄνθρωπο συνεχῶς νὰ παλεύῃ σ᾽ ἕνα ἀγῶνα ἀπεγνωσμένο κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, ἔβλεπαν τὶς πτώσεις καὶ τὰ ἁμαρτήματά του, ἔβλεπαν τὰ δάκρυα καὶ τὸ θρῆνο του. Ἄκουγαν τὴν κραυγὴ τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ ἔκλαιγε λέγοντας· «Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος» τῆς ἁμαρτίας ταύτης; ποιός θὰ μὲ γλυτώσῃ ἀπὸ τὸ σῶμα αὐτῆς τῆς ἁμαρτίας; (῾Ρωμ. 7,24). Γι᾽ αὐτὸ λυποῦνταν οἱ ἄγγελοι.
Ἀλλὰ νά, ἦρθε ἡ ποθητὴ ἡμέρα, ἡ ἡμέρα τῆς μεγάλης χαρᾶς. Ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου ἔρχεται, «Χριστὸς γεννᾶται» ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας! Ἄγγελοι χαίρουν καὶ πανηγυρίζουν στὸν οὐρανό. Ὅση λύπη αἰσθάνθηκαν τότε μὲ τὴν πτῶσι τοῦ ἀνθρώπου, τόση χαρὰ δοκιμάζουν τώρα βλέποντας τὸ Θεὸ νὰ ἔχῃ γίνει ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ἀναπλάσῃ τὸν ἄνθρωπο, νὰ θεώσῃ τὸν ἄνθρωπο.
Χαρᾶς εὐαγγέλια λοιπόν. Οἱ ἄγγελοι σχηματίζουν στρατεύματα οὐράνια καὶ κατεβαίνουν κατὰ σμήνη στὴ γῆ. Χαιρετίζουν τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ψάλλουν τὸ τραγούδι ἐκεῖνο ποὺ συγκίνησε τοὺς ποιμένες καὶ συγκινεῖ τὴν καρδιὰ κάθε πιστοῦ· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Ἡ ἔννοια τοῦ ὕμνου αὐτοῦ εἶνε· τὸ Θεῖο Βρέφος θὰ δοξάσῃ τὸ Θεό θὰ φέρῃ τὸ δῶρο τῆς εἰρήνης ὥστε νὰ μὴν αἱματοκυλίεται πιὰ ὁ κόσμος, καὶ θ᾽ ἀποδείξῃ ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε εὐαρεστημένος καὶ εὐχαριστημένος μὲ τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν του.
Ἀφήνοντες γιὰ κάποια ἄλλη φορὰ νὰ ἐξηγήσουμε γιατί ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου καὶ ἡ εὐδοκία τῶν ἀνθρώπων, θὰ προσπαθήσουμε τώρα νὰ ἐξηγήσουμε σύντομα τὴν ἀρχὴ τοῦ ὕμνου· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ». Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ.62-65

Ποθος λυτρωσεως

Η ΙΔΕΑ ὅτι ἡ ἐκ τοῦ χάους καὶ τῶν ἐρειπίων ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων θὰ προήρχετο ἄνωθεν, διὰ μιᾶς θείας, ὑπερφυσικῆς δυνάμεως, ἡ ἰδέα αὕτη τῆς λυτρώσεως εὑρίσκεται κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον διαδεδομένη εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Ἐπέσαμεν εἰς χάος, ἀλλὰ καὶ πάλιν θὰ ἀνορθωθῶμεν, εἶνε ὁ πυρήν, ἡ κεντρικὴ ἰδέα, ποὺ ἀνακαλύπτει τις ἐρευνῶν τοὺς μύθους καὶ τὰς παραδόσεις τῶν ἀρχαίων λαῶν.
Ὅταν ἀνεκαλύφθη ὑπὸ τοῦ Κολόμβου ὁ νέος κόσμος, μὲ ἔκπληξίν των οἱ περιηγηταὶ τῆς Ἀμερικῆς εἶδον, ὅτι εἰς τὴν πλέον πρωτόγονον φυλὴν τῶν ἀγρίων, ποὺ κατῴκουν εἰς τὰ πυκνὰ δάση καὶ παρὰ τοὺς μεγάλους ποταμούς, διεσῴζετο ὑπὸ μορφὴν μύθου ἡ πρώτη, ἡ παρήγορος ἐκείνη ὑπόσχεσις, ποὺ ἔδωκε μετὰ τὴν πτῶσιν εἰς τὸ ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων ὁ Θεός· «Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γεν. 3, 15).
Ἔρχεται, ἔρχεται ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου! Αὐτὴ ἡ φωνὴ ἠκούετο ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς ὑφηλίου. Καὶ ὅσον οἱ αἰῶνες περνοῦσαν καὶ ἡ κακία καὶ ἡ διαφθορὰ τοῦ κόσμου αυξάνετο, τόσο περισσότερο ἡ φωνὴ αὐτὴ ακούετο ἐντονωτέρα καὶ οἱ καρδιές ὅλων τῶν πονεμένων, ὡς τὸ φυτὸ ἡλιοτρόπιο, ἐστρέφοντο πρὸς ἀνατολάς, ὅπου κατὰ κοινὴν προσδοκίαν θ᾽ ἀνέτελλε ὁ λαμπρὸς Ἥλιος τῶν ψυχῶν, ποὺ θὰ διέλυε τὰ σκότη καὶ θὰ ἔκανε νὰ θερμανθοῦν καὶ αὐτές οἱ κατεψυγμένες χῶρες τοῦ Βορρᾶ. Ὦ Ἥλιε, ἐλθὲ διὰ νὰ φωτίσῃς τὰ σκότη μας!

Προσδοκια Ισραηλιτων και Ελληνων

ΕΡΧΕΤΑΙ ὁ Μεσσίας! Ἡ φωνὴ αὕτη καθαρά, διαυγὴς ὡς ἦχος μεταλλικῆς σάλπιγγος, ἠκούετο θεσπεσίως ἀνὰ τὰ ὄρη καὶ τὰς πεδιάδας τῆς ἱερᾶς γῆς τῆς Παλαιστίνης. Ἔξοχοι ἄνδρες, τοὺς ὁποίους ἐφώτιζε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, προέλεγον τὴν ἀνατολὴν τῆς λαμπρᾶς ἡμέρας, περιέγραφον μέχρι καὶ τῶν ἐλαχίστων λεπτομερειῶν τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ Λυτρωτοῦ, ἐσκίρτων ἀπὸ χαρὰν καὶ ἔψαλλον ὕμνους εἰς Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ ἵδρυε τὸ βασίλειόν του εἰς τις καρδίες καὶ θὰ ἐντυνε μὲ στολὴν εὐπρεπείας καὶ ἀφθαρσίας τὸν ἄνθρωπον κατὰ τὸ ψαλμικό· «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο» (Ψαλμ. 92,1). Read more »

Χριστουγεννιατικη ευχη

του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου, του 1990, πολυ επικαιρη

• http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=63558#more-63558
• Tώρα ποὺ ὁ διεθνισμὸς μᾶς ἀπειλεῖ, νὰ μείνουμε ὅλοι προσήλωμενοι στὴν Ὀρθόδοξη πίστη στοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας, τὸν ὑπέρλαμπρο Ἀστέρα τῆς Βηθλεέμ καὶ τὸν φωτεινὸ ἀστέρα τῆς Ἑλλάδος, καὶ νὰ μὴν ἀπατηθοῦμε ἀπὸ τὰ ἀπατηλὰ φῶτα τῶν ζοφερῶν πλανητῶν τῆς Ε.Ο.Κ.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ.59-61

ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ ἢ ΔΕΣΜΩΤΑΙ;

«Καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γεν. 49, 10)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, αγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ὁ ἀνθρωπος δεν ἔμεινε εἰς τήν άμόλυντη ἀτμόσφαιρα τοῦ Θεοῦ, εις τήν κατάστασι τῆς ἀθωότητος καί τῆς εὐδαιμονίας ἐκείνης, εἰς τήν ὁποία τὸν εἶχε θέσει ό Δημιουργός. Ό άνθρωπος ἀμάρτησε, ὅπως περιγράφει τό πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ Γένεσις. Κάτι τό μυστηριῶδες συνέβη εις τά βάθη τῆς ύπάρξεώς του. Τρομερός σεισμός συνετάραξε τό ὅλο οικοδόμημα τῆς ανθρώ­πινης ύποστάσεως καί ή κορωνίς τῆς δημιουργίας κατέπεσεν εἰς ερείπια. ’Από τα ἄστρα εἰς τήν κοπριά.

Ή άθλιότης τῆς πτώσεως

Ω, ΠΟΙΟΣ δεν θά θρηνήση τήν πτῶσι αὐτή τοῦ ἀνθρώπου; ‘Όλος ήχρειώθη. Ή καρδία του έμολύνθη. Ή θέλησίς του συνετρίβη. Ή διάνοια του συντρίμματα λογικῆς άναρίθμητα, σωροί σκέψεων, φιλοσοφικῶν συστημάτων, πού άλληλοσυγκρούονται καί δημιουρ­γοῦν πύργον Βαβέλ. Ό άνθρωπος, ὅπως λέγει ό Πασκάλ, ὁμοιάζει μέ ἐρείπια ἀνακτόρων, πού καί μετά τήν καταστροφήν ὅμως διατηροῦν γραμμάς τοῦ παρελθόντος μεγαλείου, τό ὁποῖο ειχαν πριν
έρειπωθοῦν. Φαντασθῆτε προς στιγμήν τήν Άκρόπολι τῶν ’Αθηνῶν καταστρεφομένη ἀπό σεισμὸ καί μεταβαλλομένην εις ερείπια, διά νά συλλάβετε μία ἀμυδρά ιδέα τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Επάνω είς τά ερείπια τοῦ ψυχικοῦ του κόσμου έκάθησε ό άνθρωπος καί έκλαιε. ’Έκλαιε επί αἰῶνας καί χιλιετηρίδας, καί οι γόοι οί άναστεναγμοί τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου ἀκούονται δι’ ὅλων τῶν σελίδων τοῦ βιβλίου τῆς παγκοσμίου ιστορίας. Διότι μέσα είς τήν συνείδησίν του διετηρείτο ή ιδέα τοῦ άρχαίου του μεγαλείου καί προς τήν ίδέαν αυτήν συνέκρινε τήν άθλίαν του κατάστασιν. ” Εβλεπε τό χάος, είς τό οποίον κατέπεσε, καί ένεθυμεῖτο τά ὕψη.

Ἀδυναμία ἀνορθώσεως

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ.53-58

Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Μὲ ἐξόχους ποιητὰς καὶ φιλοσόφους οἱ ὁποῖοι -κατὰ τὴν γνώμην τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας- ἐφωτίζοντο μὲ μερικές ἀκτῖνες ἀληθείας ἀπὸ τὸ ἀνέσπερον Φῶς ποὺ «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. 1,9), ἡ Ἑλλὰς προητοιμάζετο διὰ νὰ χαιρετήσῃ τὸν Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου.
Καὶ Τὸν ἐχαιρέτησε! Πρώτη αὐτὴ ἐξ ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἀνοίξατε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον καὶ μελετήσατε προσεκτικα τὸ κεφάλαιον 12, στίχους 20―27. Μέσα εἰς τοὺς στίχους τοῦ κεφαλαίου αυτοῦ περιγράφεται ἡ πρώτη συνάντησις τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἑλλάδος. Τὸ Ἱερὸν κείμενον λέγει ὅτι Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπισκεφθῇ τὰ Ἱεροσόλυμα ἐπεθύμησαν νὰ ἴδουν τὸν Ἰησοῦν. Δύο μαθηταί, ὀ Φίλιππος καὶ ὀ Ἀνδρέας (οἱ ὁποῖοι ἀργότερον ἐκήρυξε καὶ ἐμαρτύρησεν ἐπὶ Ἑλληνικοῦ ἐδάφους, πολιοῦχος ἀναδειχθεὶς τῆς πρωτευούσης τῆς Πελοποννήσου) ἀναλαμβάνουν νὰ φέρουν εἰς ἐπαφὴν μὲ τὸν Διδάσκαλόν των τοὺς Ἕλληνας. Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς ἐπληροφορήθη, ὅτι Ἕλληνες τὸν ζητοῦν ἡ θεία Του καρδία ἐσκίρτησεν ἀπὸ χαρά, τὸ πνεῦμα Του προεῖδε τὰς μεγάλας ὑπηρεσίας τὰς ὁποίας θὰ προσέφερε εἰς τὴν διάδοσιν τῶν ἰδεῶν Του ἡ Ἑλλὰς καὶ τὰ πανάχραντα χείλη Του προέφερον λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν όχι μόνο ἀναφαίρετον τίτλον δόξης διὰ τὴν μικράν μας πατρίδα, ἀλλὰ καὶ θείαν ἐντολὴν ἡ ὁποία καθώρισε τὴν ἀποστολὴν τοῦ Ἔθνους μας διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Ἰδοὺ οἱ ἀθάνατοι λόγοι τοῦ Κυρίου:« Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου».
Δηλαδή: Ἔφθασεν ἡ ὥρα τῆς δόξης μου. Ὁ Σταυρός μου ποὺ θὰ ὑψωθῆ εἰς τὸν Γολγοθᾶν ὡς θεϊκος μαγνήτης θὰ ἑλκύση ὀποδοὺς πολλοὺς ἐξ όλων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς. Οἱ Ἕλληνες! Ἰδού! Οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ προσέλθουν καὶ θὰ μὲ ὑπηρετήσουν! Καὶ ὡς ὑπηρέται πιστοὶ τοῦ πνεύματός μου θὰ δοξασθοῦν ἀνά τὰ πέρατα τοῦ κόσμου.
Αὐτοὶ οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, ἀνεκτίμητος περγαμηνὴ τοῦ ἔθνους μας, θὰ ἔπρεπε νὰ τυπωθοῦν εἰς πινακίδας, ν’ ἀναρτηθοῦν εἰς τὰ Σχολεῖα καὶ τὰ Γραφεῖα, νὰ τοιχοκολληθοῦν, καὶ νὰ γίνουν θέμα βαθυτάτης μελέτης παρ’ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε πρέπει νὰ τοὺς λησμονήσουν.

Η ΕΛΛΑΣ ΠΙΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

 Ἐπὶ 20 αἰῶνες ὑπηρετεῖ τὸν Χριστόν! Ἐκλεκτοὶ υἱοὶ καὶ θυγατέρες της ὡς θυμίαμα εὔοσμον ἐκάησαν εἰς τὸν Βωμόν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος ὑπῆρξαν τέκνα οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὀμολογηταὶ οἱ ὁποῖοι ἐπότησαν μὲ τὰ αἵματά των τὴν Ἀνατολὴν καὶ τὴν Δύσιν. Αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος οἱ Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι ἐρρητόρευσαν τὸν θεῖον λόγον ἀπὸ τοὺς ἄμβωνας Ἀντιοχείας, Ἀλεξανδρείας, Καισαρείας καὶ Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτῆς τῆς Ἑλλάδος οἱ ἐμπνευσμένοι ὑμνογράφοι, οἱ ὁποῖοι μὲ ὑπερόχους, μὲ μοναδικοὺς ὕμνους ὕμνησαν τὰ κοσμοϊστορικὰ γεγονότα τῆς Γεννήσεως, τῆς Βαπτίσεως, τῆς Σταυρώσεως καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Read more »

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 48-53, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Π λ α τ ω ν (427-347 π.Χ.)

Ο ΔΕ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ μαθητὴς τοῦ Σωκράτους, ὁ Πλάτων, μὲ τὸν ἀριστοτεχνικόν του κάλαμο ἐζωγράφισε τὴν εἰκόνα τοῦ Δικαίου, ὁ ὁποῖος θὰ σώσῃ τὸν κόσμο. Ὁ Δίκαιος, λέγει θὰ γυμνωθῇ, ἀλλ᾽ κανείς δεν θὰ μπορέση ν᾽ ἀφαιρέσῃ ἀπ᾽ αὐτὸν τὴν ἀρετήν. Καὶ ἐνῷ θὰ εἶνε ἀθῷος, χωρίς να έχη ἀδικήση κανέναν ποτέ, ἐν τούτοις θὰ δυσφημισθῇ σαν νὰ εἶχε διαπράξη «τὴν μεγίστην ἀδικίαν». Θὰ δικασθῇ, θὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ θὰ παραμείνῃ «ἀμετάστατος μέχρι θανάτου», δηλαδὴ δὲν θ᾽ ἀλλάξῃ γνώμην. Θὰ μείνῃ ὡς ἀκίνητος βράχος ἐν μέσῳ μαινομένης θαλάσσης. Θὰ βασανισθῇ πολύ. Θὰ μαστιγωθῇ καὶ θὰ τελειώσῃ τὴν ζωήν του μὲ θάνατο φρικτό. Ἐπὶ λέξει· «ἀνασχινδιλευθήσεται».

Ποῖος μελετῶν τὸ περίφημον αὐτὸ περὶ τοῦ Δικαίου χωρίον τῆς συγγραφῆς τοῦ Πλάτωνος δὲν ἐνθυμεῖται παρόμοιον χωρίον τοῦ προφήτου Ἠσαΐου; Ὁ Ἠσαΐας πρὸ 800 ἐτῶν προεφήτευσε τὴν ἔλευσιν τοῦ Λυτρωτοῦ λέγων·

• «Καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων… Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾽ αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν» (Ἠσ. 53, 2-6).

Π λ ο υ τ α ρ χ ο ς (48 – 125 μ.Χ.)

ΑΝ ΚΑΙ ὁ φιλόσοφος αὐτὸς ἔζησε κατὰ τὸν Α ΄ μ. Χ. αἰῶνα, ἐν τούτοις τὸν ἀναφέρουμε ἐδῶ, διότι ἀπηχεῖ τίς σκέψεις καὶ τὰ συναισθήματα τοῦ ἀρχαίου εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, ποὺ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ὰρχισε νὰ καταρρέῃ. Ὁ Πλούταρχος βλέπει τὴν ἀθλιότητα τοῦ κόσμου, τῆς ὁποίας αἰτία εἶνε μία· πνεῦμα πονηρὸν εἰσῆλθεν, ἐτάραξε πάντα τὰ πράγματα, ἐνέπλησε κακῶν γῆν τε πᾶσαν καὶ θάλατταν. Ἀλλ᾽ ἡ δυναστεία αὐτοῦ, λέγει ἀλλαχοῦ ὁ Χαιρωνεὺς φιλόσοφος, θὰ διαλυθῇ. Μία νέα περίοδος ζωῆς θὰ ἀνατείλῃ. Ἔκ τινος μικρᾶς χώρας θὰ προέλθῃ ἀγαθὸν μέγα, τὸ ὁποῖον θὰ ἐπεκταθῇ εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, ὥστε «τῆς γῆς ὁμαλῆς γε καὶ ἐπιπέδου γενομένης ἕνα βίον καὶ πολιτείαν ἀνθρώπων μακαρίων καὶ ὁμογλώσσων ἁπάντων γενέσθαι». Read more »

ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ, ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑΘΩΜΕΝ! ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΕΘΑ ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ. Η ΕΛΛΑΣ Η ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΖΗΣΗ

———————–

———————-

Αντιδραστε, επιτελους

και για ποσα αφορουν την Πιστη μας,

πατερες της μητροπολεως Φλωρινης!

Του Βασιλείου Π. Κερμενιώτη

Σεβαστοί 112 ιερείς της μητροπόλεως μας, ευλογείτε.
  Διάβασα την προχθεσινή ανακοίνωσή σας¹. Πολύ καλά κάνετε και διαμαρτύρεστε γιατί η εκκλησιομάχος Κυβέρνηση θέλει να βγάλει από τη μισθοδοσία του δημοσίου τον κλήρο μας και να αλλάξει το άρθρο 3 του Συντάγματος που ορίζει τα περί «επικρατούσης Θρησκείας», με όσες αρνητικές επιπτώσεις συνεπάγεται αυτό. Επιτρέψτε μου όμως, πατέρες, ως ένας απλός πιστός της μητροπολιτικής μας περιφέρειας, να εκφράσω το παράπονό μου και σας βεβαιώνω ότι αυτή τη στιγμή εκφράζω και πολλούς άλλους Χριστιανούς της Μητροπόλεώς μας που πονούν πολύ με τα τεκταινόμενα στο χώρο της Εκκλησίας μας:
1ον   Εκφράσατε τη διαμαρτυρία σας και για τα αντίχριστα νομοσχέδια της Κυβέρνησης περί «αλλαγής φύλου» και λοιπά. Γιατί όμως όταν αυτά ήταν να ψηφισθούν δεν βγάλατε ένα ψήφισμα ανάλογο μ’ αυτό;
2ον  Επίσης, επιβεβαιώνετε ότι άλλαξε προς το χειρότερο ο χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πράγματι, από τη σχολική χρονιά 2017-2018 τα Θρησκευτικά είναι, πλέον, αντίχριστα και προσηλυτίζουν τα παιδιά μας στην αιρετική πίστη του Οικουμενισμού. Ερωτώ: Γιατί ποτέ γι’ αυτό το μείζον θέμα δεν έχετε βγάλει ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας;
Οι περισσότερες Μητροπόλεις, ακόμη και οι «φιλοπατριαρχικές»², έχουν βγάλει εγκύκλιο προς τους γονείς καλώντας τους να επιστρέψουν τα βιβλία ως απαράδεκτα.³ Στη δική μας τη Μητρόπολη γιατί δεν έχει γίνει ακόμα τίποτα;
Αλλά κι εσείς, οι ιερείς μας, ο καθένας ξεχωριστά, δεν φέρετε τεράστια πνευματική ευθύνη; Δεν είναι αυτονόητο πνευματικό σας χρέος, από το Ναό στον οποίο διακονείτε ο καθένας σας, να καλέσετε τους γονείς να επιστρέψουν τα βιβλία; Είναι η δεύτερη χρονιά που διδάσκεται στα παιδιά μας το αντίχριστο μάθημα, κι εσείς δεν έχετε βγάλει άχνα! Απορώ, πατέρες, πώς μπορείτε το βράδυ να κοιμόσαστε ήσυχοι, όταν γνωρίζετε ότι οι ψυχούλες των παιδιών της ενορίας σας δηλητηριάζονται πνευματικά και μαγαρίζονται και μόνο που κουβαλούν στις τσάντες τους αυτά τα βιβλία-«εκτρώματα»!
3ον   Έπρεπε να απειληθεί η διακοπή της μισθοδοσίας του κλήρου για να βγάλετε ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας; Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 43-47

Οι προφηται της Ελλαδος και οι προφητειαι των

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΣ; Ὤ! ἡ Ἑλλάς! Ἀπ’ ὅλα τὰ ἔθνη― πλὴν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ― ἐκεῖνο τὸ ἔθνος ποὺ περισσότερον ἠσθάνετο τὴν ἀνάγκην μιᾶς ὑπερφυσικῆς ἐπεμβάσεως, διὰ νὰ σωθῇ ἡ ἀνθρωπότης, ἦτο ἡ Ἑλλάς. Ἡ Ἑλλάς, ἡ ὁποία εἶχε ἀναδείξει τοὺς μεγαλυτέρους φιλοσόφους καὶ ποητὰς καὶ ἀνῆλθεν εἰς τὸν κολοφῶνα τῆς πνευματικῆς ἀναπτύξεως, διῃσθάνθη ὅτι τὸ κακόν ποὺ κατέτρωγε τὰ σπλάγχνα τῆς ἀνθρωπότητος, ἦτο τοιαύτης ἐντάσεως καὶ ἐκτάσεως, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ θεραπευθῇ μὲ μόνον ἀνθρώπινα μέσα, μὲ ἁπλᾶς φιλοσοφικὰς συμβουλάς. Αὐταὶ ὁσονδήποτε ὡραῖαι καὶ ἐὰν εἶνε, ὁμοιάζουν μὲ ἔμπλαστρα ποὺ προσωρινῶς ἀνακουφίζουν τὸν ἄρρωστον, ἀλλὰ ἡ ρἰζα τοῦ κακοήθους ἀποστήματος παραμένει καὶ ἐργάζεται καὶ ἀπειλεῖ νὰ μολύνῆ τὸ αἷμα καὶ νὰ ἐπιφέρῃ τὸν θάνατον. Μὲ ἔμπλαστρα δὲν σώζεται ὁ ἄρρωστος. Ὁ μέγας ἄρρωστος ποὺ ἐλέγετο ἀνθρωπότης ἐχρειάζετο κατὰ τὴν ὀρθὴν παρατήρησιν φιλοσόφου «φάρμακα ἡρωϊά». Ποῖος θὰ τὰ ἔδιδε;
Ἡ Ἑλλὰς διὰ τοῦ στόματος μεγάλων αὐτῆς τέκνων προεφήτευσε τὴν ἀνατολὴν τῆς χαρμοσύνου ἡμέρας, καθ’ ἥν τὸ κακὸν ― ὁ «Τυφὼν»― θὰ συνετρίβετο κάτω ἀπὸ τὴν δύναμιν τοῦ ΙΣΧΥΡΟΥ καὶ θὰ ἐσημειοῦτο νέα στροφὴ τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἄς ἀναφέρωμεν ἐδῶ μερικὰς ἐκλάμψεις τοῦ προφητικοῦ πνεύματος τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, ἡ ὁποία μακρόθεν πρὸ αἰώνων ὁλοκλήρων ἐχαιρέτισε τὴν γέννησιν τοῦ Λυτρωτοῦ.

Σωκρατης (469-399 π.Χ.)

Ὁ Σωκράτης ἐ­θεωρεῖτο ὡς ὁ πάντων ἀνδρῶν σοφώτατος. Στὸ τέλος τῆς ζωῆς του δικαζόταν στὴν Ἀθήνα. Ὅ­ταν ἦρθε ἡ ὥρα ν᾿ ἀπολογηθῇ, δὲν κολά­κευ­­σε τοὺς δικαστάς του, δὲν ζήτησε τὸ ἔλεός τους· μίλησε μὲ τὴν ὠμὴ γλῶσσα τῆς ἀληθείας. Ἀ­πευθύνθηκε στοὺς Ἀθηναίους, ἀνασκόπησε τὴ ζωή του ἀνάμεσά τους, τὴν ἀποστολὴ ποὺ εἶ­χε νὰ διδάσκῃ κάθε συμπολίτη του τὸ γνωστὸ «Γνῶθι σαυτόν», καὶ προβλέπον­τας τὸ σκληρὸ τέλος του, εἶπε περίπου τὰ ἑξῆς.
«Ἀθηναῖοι! Ὑπῆρξα ὁ ἀφυπνιστὴς τῶν συνει­­δήσεών σας, ἡ βουκέντρα τῆς πόλεώς σας. Ὅ­πως ὁ γεωργὸς χρησιμοποιεῖ τὴ βουκέντρα γιὰ νὰ κινήσῃ τὰ νωθρὰ ζῷα στὴ δουλειά, ἔτσι κ᾽ ἐγὼ χρησιμοποίησα τὴ διδασκαλία γιὰ νὰ κι­νήσω τὴ νωθρὴ σκέψι σας σὲ ὑψηλὲς ἰδέες, ποὺ εἶνε τὰ κίνητρα γιὰ μεγάλες ἀποφάσεις τοῦ βίου. Αὐτὴ ἦταν ἡ ἀποστολή μου, ἡ ὁποία σὲ λίγο τελειώνει. Ἐσεῖς μὲν θ᾿ ἀπαλλαγῆτε ἀ­­πὸ μένα τὸν Σωκράτη, ποὺ μὲ τοὺς ἐλέγχους μου σᾶς εἶχα γίνει τόσο ἐνοχλητικός· ἀλλὰ με­τὰ τὸ θάνατό μου προβλέπω, ὅτι θὰ καλύψῃ τὴν πόλι σας βαθὺ πνευματικὸ σκοτάδι. Ἐσεῖς καὶ οἱ ἀπόγονοί σας θὰ κοιμᾶστε, ἕως ὅτου ὁ Θεὸς σᾶς λυπηθῇ καὶ στείλῃ κάποιον, ποὺ θὰ ἔ­χῃ τὴ δύναμι νὰ σᾶς ξυπνήσῃ καὶ νὰ σᾶς διδά­­ξῃ ποιός εἶνε ὁ ἀληθινὸς προορισμὸς τοῦ ἀν­θρώ­που». Ἐπὶ λέξει· «Καθεύδοντες διατελοῖ­τε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειε κηδόμενος ὑμῶν» (Πλάτωνος, Ἀπολογία Σωκράτους 18[31α]). Read more »