ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑ ΦΩΝΑΖΕΙ

• 

  «…Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; Όπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

• «…Να ‘σαι καλά πάτερ Αυγουστίνε! πάντα μας αιφνιδίαζες, κάνεις και σήμερα από την θριαμβεύουσα εκκλησία την παρέμβαση σου, δεν εγκατέλειψες ποτέ ούτε το ποίμνιο σου ούτε την ορθοδοξία, ούτε και σήμερα. Είσαι δίπλα μας και μας καθοδηγείς με τα πύρινα κηρύγματα σου. Πόσο επίκαιρα. Ο καλός ποιμένας αγρυπνεί και έγκαιρα αντιλαμβάνεται τους λύκους…» (http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/07/blog-post_28.)
  

ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΜΕ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀπό το 1949 εἶδε τὸν κίνδυνο ποὺ θὰ διέτρεχε ἡ Πατρίδα μας, ἀλλὰ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας ἀπό τὴν μασονία, τὸν οἰκουμενισμό, την εισαγόμενη διαφθορά καἰ ἔκανε ἀγώνα ἐνημερώνοντας τὸν Ἑλληνικό λαό.

(ΕΔΩ)http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=27859 

Μίλησε για την 5η ΦΑΛΑΓΓΑ, ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ – ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ (1959). Φτωχά Ελληνόπουλα, που σπούδαζαν στην Ιταλία, τα περιέβαλλαν με «αγάπη» οι φραγκοπαπάδες, για να τα πάρουν το διαμάντι της Ορθόδοξης πίστεως, να τα κάνουν γενίτσαρους και να τα στρέψουν εναντίον της. Ένα από τα παιδιά της πέμπτης φάλαγγας είναι και ο σημερινός πατριάρχης Βαρθολομαίος. Φοιτητής τότε, σταλμένος από τον πατριάρχη Αθηναγόρα πήγε για ανώτερες σπουδές στην Ιταλία και φωτογραφίζονταν με φραγκοπαπάδες.

(ΕΔΩ)http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=6363

Μιλησε καὶ ἔγραψε γιὰ την εισαγώμενη διαφθορά, γιὰ τα βρωμοπεριοδικά, γιὰ τὰ καλλιστεία, για την βλασφημία, γιὰ τοὺς κινηματογράφους καὶ για την βρωμοτηλεόραση και ἔρριξε το σύνθημα «ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ.

(ΕΔΩ)http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=108

Ἦρθε σε σύγκρουση μέ τοὺς πολιτικούς ὅλων των παρατάξεων ὅταν παρεκτρέπονταν δημόσια και σκανδάλιζαν τον λαό.

Ἀγωνίστηκε πιο σκληρά γιὰ τὴν κάθαρση της Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς χριστοκάπηλους και διεφθαρμένους ἀρχιερεις. Εἶναι θαῦμα πως ἔγινε Μητροπολίτης. Ἐκεῖνοι ποὺ τὸν δίωκαν σκληρά και δὲν τὸν ἄφηναν ὄχι νὰ κηρύξη, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ περάση ἀπό τὰ σύνορά της Μητροπόλεώς τους τον ἐξέλεξαν Μητροπολίτη Φλωρίνης! Ὁ ἡλιος ἔλεγε, ἀνέτειλε ἀπό την δύση»!

Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀνεδείχθη ἕνας μεγάλος πατέρας τῆς Εκκλησίας καί ἀφήσε τέτοιο ὑλικό στα χέρια των ἀγωνιζομένων χριστιανῶν, που θὰ ἀνατινάξει στὸν ἀέρα τά κάστρα των προδοτῶν της Πίστεως και τῆς Πατρίδος· Γι᾽᾽αὐτό τὸν φοβοῦνται και σήμερα οἱ κακοί ἀρχιερεῖς. Γι᾽᾽αὐτὸ δὲν  μνημονεύουν οὔτε τ ὄνομά του. Δυστυχῶς αυτό κάνουν και κάποιοι θρησκευτικοί κύκλοι. Ψάχνουν σε γεροντάδες νὰ βροῦν  κάποια ἀντιοικουμενιστική λέξη καὶ δὲν πλησιάζουν τὴν ἀστείρευτη πηγή, ποὺ ἔχουν δίπλα τους!!!

Ο μακαριστος π. Αυγουστινος μπροσταρης των αντιοικουμενιστικων αγωνων

Τοῦ ἰατροῦ Λυκούργου Νάνη

Παλαιότερη ἀνάρτηση ἀπό http://aktines.blogspot.gr/2013/03/blog-post_29.html

Ο μακαριστός π.Αυγουστίνος υπήρξε μπροστάρης του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Με κηρύγματα, δημοσιεύματα, αναφορές, υπομνήματα, τηλεγραφήματα και ποικίλες παρεμβάσεις, ματαξύ των οποίων εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η διακοπή του μνημοσύνου του πυραυλοκινήτως φερομένου προς ένωση μετά των αιρετικών παπικών και κηρύσσοντος και φρονούντος αιρετικά μακαριστού Αθηναγόρα στην οποία προέβη μαζί με τους μακαριστούς Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και Παραμυθίας Παύλο το 1970, πολέμησε τον οικουμενιστικό ιό που έχει καθώς φαίνεται προσβάλλει ικανό αριθμό εκκλησιαστικών αξιωματούχων.

Αξίζει να παρατεθεί η κατακλείδα της έμπονης και αγωνιώδους επιστολής την οποία απηύθυνε το 1985 προς τον τότε πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Δημήτριο με αφορμή διάφορες εκτρωματικές οικουμενιστικές ενέργειες που σημειώνονταν τότε και που δυστυχώς εξακολουθούν να σημειώνονται με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση και στις χαλεπές μας μέρες:
«Κρούων λοιπόν τον κώδωνα του κινδύνου εκ της εσχατιάς αυτής της Ελληνικής Πατρίδος εκφράζω την αγωνίαν ου μόνον του ποιμνίου μου, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΛΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. Ακούσατε τας φωνάς αυτάς ως φωνήν υδάτων πολλών και μη μας φέρετε ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΟΝ ΘΕΣΙΝ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΩΜΕΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ. Read more »

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΕΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ

ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. AYΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ σεβ. μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης
μὲ τὴν συνεργασία – τῆς Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» Θεσ/νίκης
– τοῦ Συλλόγου Πολυτέκνων Θεσ/νίκης «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ»
– τῶν Ἐκδόσεων Θεσ/νίκης «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» καὶ
– τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»

Ἡ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ παρουσιάζει τὴν νέα ταινία (ντοκυμανταίρ) π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ἡ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του
• «Φωνὴ βοῶντος» (Α΄ ΜΕΡΟΣ ἱερομόναχος)
• «Σκοπὸν δέδωκά σε» (Β΄ ΜΕΡΟΣ ἐπίσκοπος)
Ἡ ταινία, μετὰ τὴν ἐπιτυχία ποὺ σημείωσε στὶς πόλεις Φλώρινα, Πτολεμαΐδα καὶ Ἀμύνταιο, προβάλλεται τώρα καὶ στὴν Συμπρωτεύουσα τὴν Κυριακὴ 12 Ἰουνίου 2016, στὸ Βελλίδειο Συνεδριακὸ Κέντρο καὶ ὥρα 7 μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤH

(‘Επιμέλεια Ἀνδρονίκης Καπλάνογλου)

_____________

___________

OTAN ΕΡΘΕΙ ΔΙΩΓΜΟΣ, Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΕΧΕΙ Ν’ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;

Aπάντηση από τον π. Αυγουστίνο: Παιδί μου, «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι». Aπό εμάς ζητά μεγάλα πράγματα ο Θεός και για μεγάλα πράγματα πλαστήκαμε. Eάν έχουμε πίστη ως κόκκο σινάπεως, θα μας δώσει δύναμη ο Θεός.
Όταν σκεφθεί κανείς, τι ήταν οι μαθηταί; Σε πιάνει ίλιγγος. Ήταν δώδεκα ψαράδες, αλλά άλλαξαν τον κόσμο όλο!
Δώς μου τοιούτους εργάτας, να σείσω την οικουμένη. Aυτό είναι ζήτημα πίστεως.

KANETE ΠPOΣEYXH, ΘA ΔΕΙTE ΘAYMATA ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ

Tο πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή; Ψάλετε τω Θεώ;
Προσευχή παιδιά, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και θα δούμε θαύματα. Στη ζωή σας θα δείτε θαύματα παιδιά. (Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης 13-9-87)

AΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ Α´ ΠΡΟΒΟΛΗ

ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (Α´ΜΕΡΟΣ)

ΚΑΙ «ΣΚΟΠΟΝ ΔΕΔΩΚΑ ΣΕ» (Β´ ΜΕΡΟΣ)

Θα προβληθῇ ΟΛΟΚΛΗΡΗ

Στὴ ΦΛΩΡΙΝΑ τὸ Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016, ὥρα 6 μ.μ. Στην αἴθουσα τοῦ Πολιτιστικου Κέντρου Φλωρίνης (Πνευματικὸ Κέντρο).
Στὴν ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ τὴν Κυριακὴ 28 Φεβρουαρίου 2016, ὥρα 6 μ.μ. Στὴν αἴθουσα Μουσικοῦ Γυμνασίου.

Βλέπετε ἕνα πολύ μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπό τὴν β´ταινια
___________________________

_____________________________

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ π. Κοσμᾶ Παλαιογιάννη

γιὰ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη·

  45 χρόνια προσπαθοῦσα νὰ καταλάβω ἄν εἶναι ἄνθρωπος σαν και ἐμᾶς

Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν μὲ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ βρεθῶ πλησίον τοῦ π. Αὐγουστίνου. Νὰ βρεθῶ καὶ νὰ μαθητεύσω σ᾿ αὐτὴ τὴ μεγάλη πατερικὴ καὶ προφητικὴ καὶ ἁγία μορφή. ᾿Αλήθεια, πόσα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γράψη κάποιος γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸν τοῦ Θεοῦ! ᾿Επειδὴ ὅμως πολλὰ εἰπώθηκαν καὶ γράφτηκαν γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο, γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ καὶ νὰ παρουσιάσω ὡρισμένα περιστατικὰ ἀπὸ τὴ ζωή του ποὺ μοῦ ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωσι.

Πρὶν ἀναφερθῶ στὰ περιστατικά, θὰ ἤθελα νὰ πῶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ τὸν γνώρισα μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 60 ἐτῶν, ποτὲ δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω τί σόϊ ἄνθρωπος εἶναι αὐτός. Τὸν κοιτοῦσα, τὸν ἄκουγα ὧρες ὁλόκληρες καὶ προσπαθοῦσα νὰ τὸν καταλάβω. Νὰ καταλάβω, δηλαδή, ἂν εἶναι ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς τοὺς ἄλλους. Θὰ μοῦ πῆτε γιατί τὸ λέω αὐτό· Γιατὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος μπορεῖ νὰ ζοῦσε ἀνάμεσά μας ὅμως τὸ μυαλό του, ἡ καρδιά του, ἡ σκέψις του, ἡ ζωή του καὶ ὅλη ἡ ὕπαρξίς του, σοῦ ἔδιναν τὴν ἐντύπωσι ὅτι δὲν βρισκόταν στῆ γῆ! ᾿Αδιαφοροῦσε γιὰ τὰ κοσμικὰ καὶ ἐπίγεια πράγματα. Γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο τὸ κέντρο τῆς ζωῆς του ἦταν ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἁγία Του ᾿Εκκλησία, καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν ῾Ελλάδα. Read more »

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΖΩΗΣ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικό «Ὀρθόδοξη Παρουσία», τ. 82/Ἰάν. – Ἀπρ. 2007, σ.σ. 18-21

Τοῦ π. Ἀμβροσίου Κουτσουρίδη

Μαρτυρία

«…Προσωπικὴ κατάθεση ἑνὸς αὐτόπτου καὶ αὐτηκόου μάρτυρος γιὰ τὸν ἄνδρα, τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μου κατέστησε Ἐπίσκοπο τοῦ τόπου, ὅπου ὅρισε ὁ Θεὸς νὰ γεννηθῶ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν διεκδικεῖ πληρότητα καὶ δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ προστεθεῖ σὲ κάποια ἐπετειακὴ ἢ ἄλλη σχετικὴ συλλογή. Ἄλλωστε, ἕτεροι συγγραφεῖς, περισσότερο ἢ λιγότερο ἁρμόδιοι τοῦ γράφοντος, ἔχουν ἤδη καταγράψει ἀναλυτικὰ καὶ ἐμπεριστατωμένα πτυχὲς τοῦ μακροῦ βίου καὶ τῆς προσφορᾶς τοῦ π. Αὐγουστίνου – «πάτερ Αὐγουστῖνε!»· αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγαπημένη του προσφώνηση καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο θὰ κάνω χρήση της στὸ ἑξῆς.

Ὅταν μὲ ρωτοῦν, πῶς θὰ περιέγραφα συντόμως τὸ πρόσωπο τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀπαντῶ συνήθως μὲ τὶς ἀκόλουθες λέξεις: λάτρης τοῦ ἁγιογραφικοῦ καὶ πατερικοῦ λόγου, ἀσκητικὸς καὶ ἁπλοῦς, δυναμικὸς καὶ ζηλωτής…

Δύο στιγμιότυπο μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο

α) Συνωστιζόμασταν, μικροὶ καὶ μεγάλοι, στὴν ὑπόγεια αἴθουσα τοῦ μητροπολιτικοῦ κτηρίου, κάθε Τετάρτη βράδυ, γιὰ τὴν κατήχηση. Τὸ καρδιοχτύπι ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, διότι στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου γινόταν ἀνακεφαλαίωση τοῦ προηγουμένου μαθήματος μὲ τὴ μορφὴ ἐρωτήσεων. Χρειαζόταν ἐγρήγορση καὶ ἑτοιμότητα, διότι ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐκτιμοῦσε τὴν ταχύτητα καὶ τὴν ἀκρίβεια τῶν ἀπαντήσεων. Ἀκολουθοῦσε ἡ ἀνάπτυξη τοῦ νέου ἁγιογραφικοῦ ἀναγνώσματος, ἡ ὁποία γινόταν πάντοτε μὲ φλόγα ψυχῆς καὶ ζωντάνια πνεύματος. Ὁ λόγος ἁπλός, διανθισμένος μὲ πληθώρα πρακτικῶν παραδειγμάτων καὶ ἐφαρμογῶν μὲ στόχο ―θὰ ἔλεγα πάντοτε― τὸ ἄναμμα ἢ τὸ συνδαύλισμα τοῦ ἱεραποστολικοῦ ζήλου. Ἀξίωμα τοῦ π. Αὐγουστίνου ἦταν ἡ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τούτου ἐσταυρωμένου στὸν κόσμο. Πολλὰ ἔχουν εἰπωθεῖ γιὰ τὶς μεθόδους ποὺ ἐφήρμοσε ὁ ἴδιος καὶ πρότεινε καὶ στοὺς ἄλλους νὰ υἱοθετήσουν, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν αὐτὸν τὸν σκοπό. Ἐνῶ ὁρισμένοι τὶς κρίνουν ὀρθόδοξες (παραδεκτές), ἄλλοι τὶς θεωροῦν ἐν πολλοῖς ἀνορθόδοξες (ἀπαράδεκτες). Πάντως ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν ἡ ἄλλη φωνὴ στὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ σημαίνει. Ἡ κρίση ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ βραδινά, κι ἐνῶ μιλοῦσε ὁ π. Αὐγουστῖνος, ξαφνικὰ ἔγινε διακοπὴ ρεύματος. Τίποτε δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ διαταράξει τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ λίγα δευτερόλεπτα μετὰ τὴν ἔκπληξη ἀπὸ τὴν ἀπρόσμενη συσκότιση ἀκούστηκε ἐπιτακτικὴ ἡ φωνὴ τοῦ Γέροντος: «Φῶς! Φῶς!». Ψηλαφώντας τὸ σκοτάδι ἕνα ἀπὸ τὰ πνευματικά του παιδιὰ κίνησε ν᾽ ἀναζητήσει στὸν ἐπάνω ὄροφο κεριά, τὰ ὁποῖα θὰ ἔδιναν τὴ δυνατότητα στὸν π. Αὐγουστῖνο νὰ συνεχίσει ἀπρόσκοπτα τὸ λόγο. Τὴ σιγὴ τῆς προσμονῆς διέκοψε ὁ ἦχος καὶ φυσικὰ ἡ φλόγα ἑνὸς ἀναπτήρα, ἡ ὁποία ἔσχισε τὸ σκοτάδι καὶ πρόσφερε χαρὰ στὸ γέροντα Ἐπίσκοπο. «Μπράβο, μπράβο, παιδί μου», εἶπε ἀπευθυνόμενος στὴ σιλουέτα ποὺ βαστοῦσε τὸν ἀναπτῆρα καὶ συνέχισε: «Ἔλα ἐδῶ». Ὁ ἀκροατὴς πλησίασε προσεκτικὰ κι ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀντιλήφθηκε ποιός εἶνε, εἶπε δυνατά: «Σὲ τσάκωσα! Καπνίζεις;». Τραντάχτηκε ἡ αἴθουσα ἀπὸ τὰ γέλια μας καὶ θαυμάσαμε τὴν εὐστροφία τοῦ γέροντος Ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος συνέχισε χαμογελώντας: «Καλά, δὲν πειράζει… ἀλλὰ νὰ τὸ κόψεις, ἄρρωστος ἄνθρωπος…». Πολὺ πρὶν τὴ σύγχρονη παγκόσμια ποινικοποίηση τοῦ καπνίσματος, ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶχε κινήσει ἐκστρατεία ἐνάντια στὶς βλαβερὲς συνέπειες τοῦ καπνοῦ μὲ τὴ μνημειώδη λαϊκὴ ρήση: «Τὸ τσιγάρο εἶναι τὸ λιβάνι (τὸ θυμίαμα) τοῦ διαβόλου»! Ἐν τῷ μεταξὺ τὰ κεριὰ εὑρέθησαν, ἡ παρένθεση τοῦ ἐπεισοδίου μὲ τὸν καπνιστὴ ἔκλεισε, καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁλοκλήρωσε ἄλλο ἕνα μάθημα, στὰ πλαίσια τοῦ ἰσοβίου ἀγῶνος του γιὰ τὴ χριστιανικὴ διαπαιδαγώγηση τῶν μελων τῆς Πολιτείας τοῦ Θεοῦ…

* * *

β) Πρέπει νὰ ἦταν μέσα Μαΐου τοῦ 1995. Ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν αἰσθανόταν καλὰ καὶ ἀποσύρθηκε στὸ ἀπέριττο, γεμᾶτο μόνο μὲ βιβλία, δωμάτιό του στὸν δεύτερο ὄροφο τοῦ μητροπολιτικοῦ κτηρίου. Ἀγνόησα τὴν ἀνάγκη του γιὰ ἀνάπαυση καὶ τὸν ἀναζήτησα, γιὰ νὰ μοῦ ὑπαγορεύσει ὁ ἴδιος τὶς ἀπαντήσεις τοὐλάχιστον στὶς ἐπιστολὲς ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν σὲ σημαντικὰ ζητήματα καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν μποροῦσα ἢ δὲν ἤθελα νὰ ἀναλάβω τὴν εὐθύνη τῆς συντάξεως. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ παρενθετικῶς ὅτι δεκάδες ἦταν οἱ ἐπιστολὲς ποὺ ἐλάμβανε ὁ π. Αὐγουστῖνος καθημερινὰ ἀπὸ ὅλα σχεδὸν τὰ σημεῖα τοῦ πλανήτη. Read more »

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΚΑΙ Η ΦΛΟΓΕΡΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ

Πάρτε μια γεὐσι ἀπὸ Ὀρθόδοξη χειροτονία ἐπισκόπου, ποὺ δεν παρακάλεσε κανέναν για νὰ γίνη ἐπίσκοπος. Ποὺ ἐδιώχθη ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, γιατί τους ἤλεγχε για το μεταθετό και για ἄλλες εκτροπές ἀπὸ τὴν πίστη. Δύο χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν χειροτονία του ἀπαγορεύθηκε ἀπὸ τὴν Σύνοδο το κήρυγμά του καθ᾽ ἄπασαν την Ἑλλάδα  καὶ ἦταν ἕτοιμοι νὰ τὸν καθαιρέσουν. Ἦταν τόσο ἀπίθανο νὰ γίνη ἐπίσκοπος, ὅσο ἀπίθανο εἶναι να ἀνατείλη ὁ ἤλιος ἀπὸ την δύση. Αὐτοὶ ποὺ τὸν κατεδίωκαν ψήφισαν για την προαγωγή του!

Στην χειροτονία του  ἦταν φανερή ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος και συμμετείχαν 15.000  πιστοὶ ἀπὸ ὅλη την Ἑλλάδα.

Παρακολουθήστε μερικά μικρά ἀποσπάσματα ἀπό την χειροτονία και τον παλμό τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἀκοῦστε και την φλογερή ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.

________________

_______________

Οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν σημερινῶν ἐπισκόπων ἐκλέγονται με ἀντορθόδοξες μεθόδους γι᾽αὐτὸ δὲν μιλοῦν ὅταν Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ προδίδεται ἀπὸ μικροὺς καὶ μεγάλους ρασοφόρους.

Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης λέει σε ομιλία του, στις 3.5.1964, γι” αυτούς·

• «Δυστυχώς και μέσα στην Εκκλησία μπήκε η μασονία. Διαβάστε παλαιότερες «ΣΠΙΘΕΣ» και θα το δείτε. Εγώ κατήγγειλα επίσημα με στοιχεία ότι και επίσκοποι και μητροπολίται και πατριάρχαι είναι μασόνοι… Για να γίνεις δεσπότης ή πρέπει να περάσεις από τα σκαλοπάτια της μασονίας ή άμα δεν περάσεις, -γιατί δεν είναι όλοι οι δεσποτάδες μασόνοι-, όμως είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιοι ύποπτοι στην Εκκλησία. Δεν ανακοινώνουν τα ονόματά τους όσο ζουν, άμα πεθάνουν τότε τους φανερώνουν. Εμείς όμως τους ξέρουμε και τους παρακολουθούμε.
  Για να γίνεις δεσπότης σήμερα ή πρέπει να κάνεις τούμπα μέσα στην στοά των μασόνων και να προσκυνήσεις τον διάβολο· Τι διαβολο-δεσπότης θα γίνεις; Ή θα επιτρέψει η μασονία να γίνεις εάν δεν την πολεμάς και έχεις ευγένεια απέναντί της. Γι’ αυτό βλέπεις όλοι αυτοί που είναι υποψήφιοι δεσποτάδες σιωπούν, κανείς τους δεν μιλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ξέρουν πολύ καλά ότι θα τους φάει το φίδι.
  Μωρέ χίλιες φορές διάκονος, χίλιες φορές καλόγερος και να φωνάζω μέρα νύκτα ότι είστε σατανάδες, παρά να με δώστε μήτρες και μπαστούνες. Και αν με κάνετε δεσπότη, τί θα γίνει; Σας τα χαρίζω όλα βρε διαβόλοι.
  Ο Δουλγέρης που ήταν ένας φωστήρας, ένας ήλιος, -δεν υπήρχε πιο μορφωμένος και πιο ικανός και πιο δυνατός και δραστήριος ιεροκήρυκας-, και όμως δεν έγινε επίσκοπος. Εψηφίστηκε κάτω στην Κύπρο επίσκοπος. Μαζευτήκαν όλοι οι μασόνοι και είπαν· Ο Δουλγέρης επίσκοπος; Μας έφαγε. Αν γίνει αυτός δεσπότης θα μας σβήσει. Είπαν όχι οι μασόνοι και δεν τον έκαναν επίσκοπο· πέθανε ιερομόναχος… Υπό διωγμό.
  Και μέσα στην Εκκλησία η μασονία…»

Read more »

«Η Αἰκατερίνη Σκρέκα-Δρίζει, κόρη τοῦ εισαγγελέα Θεόδωρου Σκρέκα την Κατοχή στην Κοζάνη  γράφει, στὶς 4.3.2007, στα ἐκατοντάχρονα του π. Αὐγουστίνου·

• «Θυμᾶμαι, παιδί, μιὰ πολὺ παγωμένη ἡμέρα τοῦ χειμώνα στὴν Κοζάνη, ἡ μητέρα μου, Ἀρτεμισία, μοῦ ἔδωσε νὰ πάω στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο ζεστὴ μοσχοβολισμένη μπομπότα.
  Τὴν ἔφτιαχνε μὲ καλαμποκάλευρο ποὺ μᾶς δίνανε μὲ τὸ δελτίο, ἀλλὰ ζυμώνοντάς την τὰ εὐλογημένα χέρια τῆς μητέρας μου μὲ λόγια προσευχῆς, γινόταν ὅ,τι νοστιμότερο.
  Ἀνέβηκα τὴν πέτρινη σκάλα καὶ κτύπησα νὰ μοῦ ἀνοίξη κάποιος. Ἐμφανίζεται ὁ Μεγάλος Ἀγωνιστὴς τοῦ Χριστοῦ μας, πατὴρ Αὐγουστῖνος. Καταλαβαίνει, ὅτι κάτι τοῦ στέλνει ἡ μητέρα μου· μοῦ δείχνει ἕνα χαμηλὸ σπιτάκι πιὸ κάτω. «Σε ἐκεῖνο τὸ σπιτάκι, ἐκεῖ νὰ τὸ πᾶς, γι’ αὐτοὺς τὸ στέλνει ἡ μητέρα σου Ἀρτεμισία», μοῦ λέγει. Καὶ πραγματικά, πηγαίνοντας μὲ τὴ μοσχοβολισμένη καὶ καλὰ κουκουλωμένη μπομπότα, ἀντίκρυσα τέσσερα μεγάλα μάτια νὰ μὲ κοιτάζουν μὲ ἀγάπη – λαχτάρα – πείνα καὶ δάκρυα μαζί. «Τὴν στέλνει ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος», τοὺς εἶπα.
  Τί μπορεῖ ἀλήθεια νὰ νιώση κανεὶς σὲ τέτοιες ἀνεπανάληπτες στιγμές;…

* * *

Ὅταν ἔγινε ἡ ἀπελευθέρωσι τῆς Κοζάνης καὶ μπῆκαν οἱ συμμορῖτες καὶ κάνανε παρέλασι οἱ ΕΠΟΝῖτες κλπ. μπροστὰ στοὺς ἐπισήμους καὶ τὸν λαὸ τῆς Κοζάνης, λέγανε τραγούδια ποὺ ἐξυμνοῦσαν σλάβους (Ποπὼφ κ.λπ.). Στὴν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων ἦταν ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ πατέρας μου, καὶ ἐμεῖς στεκόμασταν δίπλα τους φορώντας ἐθνικὲς στολές. Τότε, ὁ π. Αὐγουστῖνος χλώμιασε, θεωρώντας το ἐθνικὴ προδοσία, ταράχθηκε καὶ θέλησε νὰ ἐπέμβῃ καὶ νὰ διαμαρτυρηθῆ ἀποχωρώντας ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους. Τότε ὁ πατέρας μου, ποὺ στεκόταν δίπλα του, τοῦ λέει· «Αὐγουστῖνε, συγκρατήσου, μπόρα εἶναι θὰ περάσῃ· ὅταν βλέπης φωτιά, δὲν πέφτεις πάνω στὴ φωτιὰ νὰ καῆς, προσπαθεῖς νὰ τὴ σβήσης». Ὁ π. Αὐγουστῖνος συγκρατήθηκε καὶ ἔτσι ἴσως γλύτωσε καὶ τὴ ζωή του γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά».

Μια νέα ἁγία Πρόκλα σώζει τὸν π. Αὐγουστῖνο ἀπὸ τὸ Γερμανικό ἀπόσπασμα

Τὸ διηγεῖται ὁ ἴδιος ὁ π. Αὐγουστῖνος
Read more »

Μια ακομη επιθυμια του Μητροπολιτου Φλωρινης

π. Αυγουστινου Καντιωτου γινεται πραγματικοτης

Από το βιβλίο· «ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ»
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

Ὁ Νικόλαος Σωτηρίου, ὁ τελευταῖος πρόεδρος τοῦ Συλλόγου τῶν 40 Μαρτύρων Κοζάνης, μᾶς  διηγῆται·

«Στὸ ἐκκλησάκι τοῦ οἰκοτροφείου τῶν «40 Μαρτύρων» ἔγινε συνάντησι τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο τὸ 1966. Καὶ μᾶς λέει·
―Ἔχω ἕνα ὄνειρο στὸ μυαλό μου καὶ θέλω νὰ τὸ κάνω πραγματικότητα. Θέλω νὰ κτισθῇ μία ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ πάνω στὴν Πίνδο.
―Πάτερ, τοῦ λέω, νὰ μὲ συγχωρῇς· ἀλλὰ μὲ τί λεφτά;
―Ἔχουμε, μὲ ἀπαντᾷ.

Ἐγώ, τόσα χρόνια ταμίας, ἤξερα ὅτι τὸ ταμεῖο δὲν εἶχε χρήματα.
―Ἔχουμε, ἔχουμε, μὲ ξαναλέει.
―Νά ᾿νε εὐλογημένο, ἀπαντῶ.
Ὅταν τελείωσε ἡ συνεδρίασι, ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀνέθεσε σ’ ἐμένα τὴν εὐθύνη τοῦ ἔργου.
Τὸ βράδυ, ἀπὸ τὴ στενοχώρια μου, δὲν μποροῦσα νὰ κοιμηθῶ. Ἤθελα νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ ἐπιθυμία τοῦ π. Αὐγουστίνου· ἀλλὰ μὲ τί λεφτά; Τὸ πρωῒ πῆγα στὴ δουλειὰ καὶ ἤμουν πολὺ σκεπτικὸς καὶ στενοχωρημένος.
Εἶπα σὲ κάποιους ἐργολάβους, ποὺ πέρασαν ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἀπὸ τὸ κεραμοποιεῖο, ἂν μποροῦν νὰ μὲ βοηθήσουν, ἀλλὰ δὲν ἔγινε τίποτε.
Κάποια στιγμὴ μπῆκε στὸ γραφεῖο ὁ Διογένης ὁ Χατζόπουλος, αἰωνία του ἡ μνήμη, ἀπὸ τὸ Βατερὸ Κοζάνης. Μὲ εἶδε στενοχωρημένο.
―Τί εἶσαι ἔτσι, σὰ’ νὰ σ’ ἔδειρε κανένας; μὲ ρωτᾷ. Μ’ ἅρπαξε ἀπὸ τὴ μανίκα καὶ μοῦ λέει· Θὰ μοῦ πῇς τί ἔχεις, γιατὶ ἐγὼ δὲν φεύγω.
Ἀφοῦ ἐπέμενε νὰ μάθῃ τὸν λόγο, τοῦ λέω·
―Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔχει ἕνα ὄνειρο καὶ μιὰ ἐπιθυμία, νὰ κάνῃ ἕνα ναὸ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ στὴν Πίνδο· καὶ ἀνέθεσε σ᾿ ἐμᾶς (στὸ Σύλλογο τῶν «40 Μαρτύρων») νὰ κάνουμε τὸ ναό. Ἀλλὰ μὲ τί χρήματα; Εἶπα σὲ κάποιους μηχανικούς, ποὺ ἦρθαν τὸ πρωῒ στὸ ἐργοστάσιο γιὰ νὰ μᾶς δώσουν ξυλεία, καὶ ὁ ἕνας μοῦ εἶπε, νὰ μοῦ δώσῃ κανένα – δύο μαδέρια. Τί νὰ τὰ κάνουμε δύο μαδέρια; ἐκεῖ χρειάζονται ὀχτὼ – δέκα κυβικά.
Ἀφοῦ μὲ ἄκουσε μὲ προσοχή, μοῦ λέει·
―Κλείδωσε, τὸ γραφεῖο καὶ πᾶμε γιὰ νὰ σὲ δείξω κάτι.
―Ἄσε με, τοῦ λέω, στὴ στεναχώρια μου· μὴν παίζεις μαζί μου.
―Κλείδωσε, μὲ ξαναλέει, καὶ πᾶμε.
Βγαίνουμε ἔξω, κλειδώνει ἐκεῖνος τὸ γραφεῖο, μὲ παίρνει μὲ τὸ αὐτοκίνητό του, καὶ πᾶμε ἔξω ἀπὸ τὶς στρατῶνες, στὸ δρόμο ποὺ πάει γιὰ τὴν Σιάτιστα-Καστοριά. Σταματάει ἔξω ἀπὸ μιὰ μάντρα μ’ ἕνα βουναλάκι ἀπὸ ξυλεία.
―Αὐτὰ ποὺ βλέπεις εἶνε δικά μου, μοῦ λέει. Ὅσα θέλεις πάρε. Πάρ᾿ τα ὅλα.
Δὲν τὸ πίστευα. Ἀλλὰ αὐτός, συγκινημένος, μοῦ λέει·
―Ἐγὼ ζῶ χάρι στὸν π. Αὐγουστῖνο. Ἂν δὲν ἦταν αὐτὸς στὴν Κατοχή, θὰ ἤμουν πεθαμένος. Ἤμουν ἕνα ἀπὸ τὰ προφυματικὰ παιδιά, ποὺ μᾶς ἔδινε ἐνισχυμένη μερίδα στὰ συσσίτια τῆς Ἑστίας. Ἂν δὲν μᾶς τάϊζε ὁ π. Αὐγουστῖνος τότε, θὰ ἤμασταν ὅλοι πεθαμένοι. Χρωστῶ τὸ εἶναι μου στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο, καὶ τὰ ξύλα θὰ λυπηθῶ; Τράβα, μοῦ λέει, βρὲς αὐτοκίνητο καὶ ἔλα νὰ τὰ φορτώσῃς. Read more »

Ένα ντοκυμαντέρ της Ιεράς Μονής τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου στη Φλώρινα, ἀφιερωμένο στην ζωή και το έργο του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου (1907 – 2010).

Θα κυκλοφορήσῃ σύντομα τὸ πρῶτο DVD, αφοῦ βέβαια προβληθῇ πρώτα στη Φλώρινα.
—————

———————-

Στο πολύ μικρὸ ἀπόπασμα τοῦ ντοκυμαντέρ ποὺ θὰ ἀκούσετε, ὁ π. Αὐγουστίνος αναφέρει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ θείου λόγου στὰ Γρεβενά και ἐμεῖς δημοσιεύουμε ἕνα δεύτερο ἀπὸ τὸν ἴδιο τόπο. Το καζάνι του μίσους και των πολιτικών παθών ἔβραζε καὶ στὰ Γρεβενά. Αδελφός σκότωνε αδελφό.
Ο αείμνηστος Αθανάσιος Μησιάκας, θεολόγος, έλεγε με ευγνωμοσύνη:
– Εγώ, αν δεν ερχόταν ο π. Αυγουστίνος στα Γρεβενά τὸ 1946 και δεν τον γνώριζα, θα ήμουνα όχι θεολόγος, αλλά φονιάς.
Μικρό παιδί τότε, είχα ορκιστεῖ να σκοτώσω τον φονιά του πατέρα μου. Ο Θεός, μέσω του π. Αυγουστίνου, με έσωσε.
Μπήκα στο ναό τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε και συγκλονίστηκα από τα λόγια του. Ζήτησα στο τέλος του κηρύγματος να τον δω. Του είπα τον πόνο μου και τους όρκους για εκδίκησι, που έδωσα. Και μετά την συνάντησι αυτή από φονιάς, που ετοιμαζόμουν να γίνω, έγινα θεολόγος. «Αυτή η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου!».
Ο αδελφός Αθανάσιος, που πολύ γρήγορα έφυγε από αυτόν τον μάταιον κόσμο, στο κάλεσμα του Γέροντος επισκόπου να επανδρώση με ευλαβείς καθηγητάς το Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο και Λύκειο της Φλώρινας, υπήκουσε. Εγκτέλειψε την Θεσσαλονίκη και την εργασία του και ήρθε στη Φλώρινα. Υπήρξε μέχρι τέλους πιστός συνεργάτης του π. Αυγουστίνου. Ήταν βαθύς και δυνατός επιστήμονας.

EKΛΟΓΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 Του αρχιμανδρίτου π. Αρενίου Κομπούγια, πνευματικού του Ιερού Ησυχαστηρίου
Παναγίας Γοργοεπηκόου Ναυπάκτου

…῾Ο π. Αὐγουστῖνος εἶχε χιλιάδες χριστιανούς, ποὺ τρέχανε ὅπου πήγαινε, ἀλλὰ διὰ τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους ἐθεωρεῖτο αὐστηρός, τρελλός, τῶν ἄκρων.

Τὸ πῶς ἔγινε Μητροπολίτης ἦτο ἄνωθεν θαῦμα. ῎Εγινε ἐπὶ ῾Ιερωνύμου. ᾿Επειδὴ ἤμουν 25 μέρες τότε κοντά του, ἐνθυμοῦμαι ὅλα τὰ περιστατικά.

῾Ως Μητροπολίτη τὸν πρότεινε ὁ Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος.
Εἰς μίαν συνεδρίασι μὲ τὸν Ἱερώνυμον, προχείρως ἔγιναν προτάσεις, ποιοί νὰ προαχθοῦν εἰς κενὰς θέσεις. Καθένας εἶπε κάποιον. Ὁ Διονύσιος δὲν ὑπέδειξε κανένα. Τοῦ λέγει ὁ ῾Ιερώνυμος· ―Σύ, ἀδελφέ, δὲν ἔχεις νὰ ὑποδείξῃς κάποιον; ῾Ο Διονύσιος εἶπε· ―Καλοὶ εἶναι οἱ ὑποδειχθέντες, ἀλλὰ ἀφήνετε ἔξω λευκανθέντας στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ἐφώναξαν· ―Ποῖον, ποῖον; Ὁ Διονύσιος εἶπε· ―Τὸν π. Αὐγουστῖνον. Τὸ τί ἔγινε τότε ἐκεῖ μέσα δὲν λέγεται. Ὅλοι ἐφώναζαν· ―Τὸν τρελλόν; Ποτέ! Στὸ διάλυμα τοῦ εἶπε ὁ ῾Ιερώνυμος· ―Ἀδελφέ, ἔβαλες φωτιά. Τοῦ λέγει ὁ Διονύσιος· ―Ἐὰν δὲν κάμῃς τὸν Αὐγουστῖνον, ἀποτύχατε Μακαριώτατε. Πρέπει νὰ γίνῃ διὰ τοὺς ἑξῆς λόγους. Πρῶτον, διότι αὐτὸς μὲν σᾶς πολέμησε μὲ τὸ φυλλάδιον «Σπίθα», ἀλλ’ ἂν ἐσεῖς τὸν κάνετε θὰ φανῆτε ἀνώτερος. Δεύτερον, διότι θὰ τὸν ξεφορτωθῆτε ἀπὸ κοντά σας. Τρίτον, διότι ἔχει χιλάδες ὀπαδούς, τοὺς ὁποίους πλέον θὰ τοὺς ἔχετε στὸ πλευρό σας… Τὸ ἐπῆρε λοιπὸν ἀπόφασιν ὁ ῾Ιερώνυμος καὶ σὲ ἄλλην συνεδρίασιν τοὺς εἶπε· ―Ἐγὼ θὰ τὸν κάμω βοηθὸν ἐπίσκοπον καὶ πρωτοσύγκελλον ᾿Αθηνῶν. Τότε ἄρχισαν νὰ ὑποχωροῦν, καὶ τελικῶς ἐφήφισαν ὅλοι τὸν π. Αὐγουστῖνον. Εἴχαμε ὅμως ἄλλο ἐμπόδιο· τὴν ἐπίμονον ἄρνησιν τοῦ π. Αὐγουστίνου. Τὸν ἐπισκεφθήκαμε ἐγώ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν Βασίλειος Δεντάκης· κάναμε μεγάλην προσπάθειαν νὰ δεχθῆ, ὥστε νὰ σταματήσουν οἱ ἀγῶνες στοὺς δρόμους καὶ ν’ ἀκουσθῆ πλέον ἡ φωνή του στὴν ῾Ι. Σύνοδον. Τέλος ἐδέχθη.
Ἐφέτος γίνεται ἐκδήλωσις στὰ 100 ἔτη τοῦ μοναδικοῦ στὰ χρονικὰ ἱεροκήρυκος Μητροπολίτου Φλωρίνης κ.λ.. Εὐχόμεθα καὶ ἄλλοι νὰ βρεθοῦν σὰν καὶ αὐτόν. Καὶ ἐπειδὴ βρίσκεται στὴν δύσιν πλέον, ὅλοι εὐχόμεθα καλὴν ἀντάμωσιν μὲ τὸν ἅγιον, τὸν ἥρωα Μητροπολίτην Αὐγουστῖνον Φλωρίνης κ.λ. κοντὰ στὸν Κύριόν μας ᾿Ιησοῦν Χριστόν.

______________________
ΠΟΙΟΣ ΗΤΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΥΟΝΙΣΙΟΣ

• ῾Ο Διονύσιος εἶχε κάμει αἰχμάλωτος στὸ Νταχάου τῆς Γερμανίας καὶ ἐκεῖ εἶχε πολλὴν δρᾶσιν· ἔγραφε δι’ αὐτὸν τὸ περιοδικὸ «Ζωή». Μὲ τὸν Διονύσιον κάναμε μαζὶ στὴν Ναύπακτο 1,5 χρόνο μὲ ἀρίστην συν­εργασίαν, ἦτο ἅγιος ἄνθρωπος. ῾Ο Διονύσιος ἤθελε νὰ πάει εἰς την Κύπρο και εἶχε ἐμπόδια. Πῆγε προσωπικὰ στὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν Σπυρίδωνα Βλάχον, για να επέμβει. Ὅταν ἔμαθε ὁ Σπυρίδων ὅτι ἦτο αὐτός, τοῦ ἔδωσε ἄδεια διὰ νὰ φύγῃ. Πρὸ τῆς ἀρχιερατείας του ἦτο διευθυντὴς ᾿Εκκλησιαστικῆς Σχολῆς καὶ ῾Ιεροκῆρυξ. Μετὰ δύο ἔτη, τὸ 1951, τὸν ἐπρότειναν Μητροπολίτην Λήμνου καὶ μετὰ μετετέθη εἰς Τρίκκαλα.
  Τον πρότειναν να γίνει Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τὸ 1967, καὶ αὐτὸς αρνήθηκε και ὑπέδειξε τὸν ῾Ιερώνυμον.

«Mέλλον» Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1967
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης)

Ὁ Γολγοθᾶς ἑνὸς ταπεινοῦ

ΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΦΙΛΕΙ…

**********************************

(ΟΠΟΣΟΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ…)
Τοῦ συνεργάτου μας κ. Νάση Ἀλευρᾶ

Χειμώνας τοῦ 42. Ὁ βαρύτερος χειμώνας ποὺ εἶχε νὰ δῇ ἡ Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ πενῆντα χρόνια κι 120 χρόνια, ποὺ εἶχε νὰ ὑποφέρῃ τέτοια ἀβάσταχτη σκλαβιά.
Ἰταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι κι οἱ συνεργάτες τους, εἶχαν βρῇ τὴν εὐκαιρία νὰ σκυλεύουν πάνω στὸ πτῶμα μιᾶς χῶρας κι ἑνὸς περήφανου λαοῦ, ποὺ πάλαιψε παλληκαρίσια ἐνάντια σὲ πολλαπλάσιους ἐχθρούς καὶ κάμφτηκε τότε μόνον, ὅταν τοῦ κατάφεραν τὸ τελειωτικὸ χτύπημα, χτυπώντας τὸν ἄτιμα καὶ ὕπουλα, πισώπλατα, κι ἐνῷ οἱ πληγές του αἱμμορραοῦσαν καὶ τ’ ἀκροτηριασμένα μέλη του κρέμονταν πρὸς τὰ κάτω μαζὶ μὲ τὰ ράκη τῆς ἀνύπαρκτης φορεσιᾶς του.
Μὰ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθοῦσε νἆναι ἀτσαλωμένη, κι ἂς ἦταν τὸ σῶμα, ὀστᾶ περιβεβλημένα μὲ τὸ κιτρινισμένο καὶ σουφρωμένο δέρμα, ἀπ’ τὴν πεῖνα, τὶς κακουχίες καὶ τὰ βασανιστήρια. Ἕνα ζωντανὸ πτῶμα, ποὺ εἶχε ἀκόμα τὴ δύναμη νὰ φωνάζῃ: «Λευτεριὰ ἤ θάνατος»!
Τότε βρῆκαν τὴν εὐκαιρία καὶ οἱ ἄσπονδοι … φίλοι μας στὰ Βαλκάνια, οἱ Βούλγαροι κομιττατζῆδες ν’ ἀρχίσουν πάλι τὸ ἐξοντωτικό τους ἔργο ἐναντία σὲ κάθε τι τὸ ἑλληνικό, μὲ τὸν ἀπώτερο σκοπό, ὅτι δὲν κατώρθωσαν παλιότερα, νὰ τὸ πετύχουν τώρα.
Μάταιες οἱ προσπάθειές τους. Οἱ Ἕλληνες ἀντέδρασαν πάλι, ὅπως στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ὅπως τὸ 13. Καὶ τὰ σχέδιά τους ματαιώθηκαν γιὰ μιὰν ἀκόμη φορά.
Ἀνάμεσα στὶς τόσες ἀντιδράσεις τους, μιά, ἡ σπουδαιότερη, ἦταν ν’ ἀνατρέψουν τὰ σχέδια τῆς σχισματικῆς βουλγαρικῆς ἐξαρχίας, ποὺ μὲ δόλια καὶ ὕπουλα μέσα, προσπαθoῦσε νὰ παρασύρῃ, πιότερο, τὶς πεινασμένες μάζες τῶν μεγαλουπόλεων, καὶ πιὸ πολύ τοὺς πληθυσμοὺς τῶν παραμεθώριων περιοχῶν, μοιράζοντας μ’ ἁπλοχεριὰ σιτάρι, καλαμπόκι κι ἄλλα τρόφιμα, καθὼς καὶ χρήματα καὶ διάφορα είδη ρουχισμοῦ. Καὶ εἶχαν ἐπιτυχία. Καὶ σὲ μερικὰ χωριά, μεγαλύτερη κι ἀπὸ κείνην ἀκόμα, ποὺ ἀρχικὰ προσδοκοῦσαν.
Σ’ ἕνα τέτοιο χωριό, στὰ Ἑλληνοσερβικὰ σύνορα  τὸ κακὸ εἶχε παραγίνει. Καὶ ὅσοι ἔμειναν πιστοὶ στὴν Πατρίδα, μὲ τὴν καρδιὰ γεμάτη Ἑλλάδα, ἔβλεπαν μὲ πόνο ψυχῆς, πὼς πολὺ σύντομα, θὰ ἔρχονταν ὁ τελειωτικὸς ἀφανισμὸς τοῦ κάθε τι, ποὺ θύμιζε Ἑλληνικὸν Ἔθνος, Ἑλληνικὴ φυλή!
Πῆραν τὴν ἀπόφαση, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καὶ μὲ τὸν παπᾶ τοῦ χωριοῦ, νὰ προσκαλέσουν ἕναν ἱερικήρυκα, καὶ μὲ τὸ χριστιανικὸ κι ἐθνικὸ κήρυγμά του, ἴσως συγκινοῦσε τοὺς παρασυρμένους, ἀπ᾿ τὴ βουλγαροκομιτατζίδικη προπαγάνδα, χωριανούς τους καὶ τοὺς ξανάφερνε στὸ δρόμο τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος, στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὴν πραγματικὴ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἀληθινὴ Πατρίδα!
Ἔγραψαν στὴν Ἀρχιεπισκοπή, στὴν Ἀθήνα, ζητώντας νὰ τοὺς βοηθήση στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνοῦσαν στὸ χωριό τους στέλνοντας ἕναν ἱεροκήρυκα. Ἐκεῖ εἶχαν μαζευτεῖ οἱ περισσότεροι ἱεροκήρυκες, καὶ πάσκιζαν ποιὸς ἀπὸ ποιός, νὰ γίνῃ «Δεσπότης». Κι ὅταν ζήτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ πᾶνε στὴ Μακεδονικὴ ὕπαιθρο, νὰ ποιμάνουν τὸ ἀπορφανισμένο καὶ χειμαζόμενο ἀπ’ τὶς ξένες προπαγάνδες, ποίμνιο, ὅλοι ἀρνούνταν μὲ διάφορα γελοῖα προσχήματα καὶ κάμνοντας ἐδαφιαίους τεμενάδες, σιγοψιθύριζαν μὲ δέος τὴ θεϊκὴ ἐπίκληση: «Εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο!».
Καὶ μόνον ἕνας δέχτηκε καὶ πρόθυμα ξεκίνησε, σὰν ἄλλος Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ν’ ἀνεβῇ ἀπάνου: «στὸ Ἑλληνικό, μὲς στὴ Μακεδονία, νὰ σώσῃ ἀδέρφια ἀπ’ τὴ σκλαβιά, ἀδέλφια σκλαβωμένα…», μὲ τὸ φλογερὸ καὶ πατριωτικό του κήρυγμα: ὁ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ.

Βασιλείου Χρ. Παπανικολάου
Θεολόγου – Ἱεροκήρυκος

Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟY

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ἡ πόλις μας, ἡ Λάρισα, ἐγνώρισε πολλὰ εὐλογημένα καὶ εὐκλεῆ περιστατικὰ ποὺ συνέθεσαν τὴν καθόλου ἱστορίαν της. Ἕνα ἐξ αὐτῶν, λίαν σημαντικόν, εἶναι καὶ ἡ κατ᾽ οἰκονομίαν Θεοῦ διέλευσις ἀπὸ τὴν πόλιν μας τοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμανδρίτου π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, ὑπὸ τὴν ἰδιότητά του ὡς στρατιωτικοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ. Ἡ διέλευσίς του, αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτήν, δὲν θὰ εἶχεν ἀσφαλῶς λόγον ἀναφορᾶς μας, ἀφοῦ καὶ ἄλλοι τινὲς διῆλθον διαχρονικῶς ἀπὸ τὴν Λάρισα καὶ περὶ αὐτῶν οὐδεὶς ἐγένετο λόγος. Ἡ ἀναφορά μας εἰς τὸ συγκεκριμένον πρόσωπον ὀφείλεται εἰς τὸ ὅτι ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν μας εἰς μίαν κρίσιμον ἱστορικὴν περίοδον, ὅτε ἡ Λάρισα ἐδοκιμάσθη, τότε, δεινῶς ἀπὸ τὰς σκληρὰς συνεπείας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἐκ τῶν καταστρεπτικῶν συμφορῶν ἀφ᾽ ἑνός, καὶ ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς σεισμοὺς ἀφ᾽ ἑτέρου.
Αὐτὰ τὰ δύο γεγονότα, ἠλλοίωσαν ἰσχυρῶς τὴν ὄψιν τῆς Λαρίσης καὶ ἐφυγάδευσαν τὸ χαμόγελον ἀπὸ τὰ χείλη τῶν πολιτῶν της. Ἀλλὰ καὶ ἕνα ἕτερον, θλιβερώτερον τῶν προηγουμένων, ἦλθε νὰ συμπληρώσῃ τὰ ἀπέλπιδα σημεῖα τῆς ἐποχῆς. Ἦτο ἡ ἀποίμαντος Ἱερὰ Μητρόπολίς μας! Ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης ἀπουσίαζε, διαμένων μονίμως ἐν Πειραιεῖ!
Κατὰ τὴν ἀποφράδα ἐκείνην περίοδον ἀνεπλήρωσεν ἀρκούντως τὸ κενὸν ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπεδείχθη ἐν τοῖς πράγμασιν ὁ στοργικὸς πνευματικὸς πατήρ, ὁ ἐμψυχωτὴς τῶν χειμαζομένων, ὁ παρηγορητὴς τῶν ἀποκαμωμένων, ὁ ἰσχυρῶς διδάξας τὴν ἐν Χριστῶ πίστιν, «…ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄, 15), καὶ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν, καθ᾽ ὅσον «ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. ε΄, 5).
Τὸ ἔργον, ἦτο ὄντως μέγιστον! Ἀλλὰ ποῖος θὰ δυνηθῇ νὰ ἀποτιμήσῃ ἀναλόγως τὸ ἔργον τοῦτο; Ἀσφαλῶς, μόνον ὁ τὰ πάντα γινώσκων ὁ Θεός. Τὸ ἔργον, πάντως, τοῦ π. Αὐγουστῖνου ἦτο ἐκτενὲς καὶ πολύπλευρον. Ἐκάλυπτεν ὄχι μόνον τὰς ἀνάγκας τῆς πόλεως, ἀλλὰ καὶ τῆς περιχώρου, καθ᾽ ὅσον αἱ δοκιμασίαι ἐκάλυπτον, δίκην μελαγχολικῆς νεφέλης, ὁλόκληρον τὴν περιοχήν μας.
Θὰ πρέπει κάποτε καὶ ἡ Δημοτικὴ Ἀρχὴ νὰ ὀνομάσῃ μίαν τῶν κεντρικῶν ὁδῶν εἰς ὁδὸν Ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, διὰ νὰ βεβαιώσῃ ὅτι παρακολουθεῖ μετ᾽ ἀγρύπνου ἐνδιαφέροντος τὰ θετικὰ καὶ ὠφελείας ἐχόμενα δρώμενα, ἀλλὰ καὶ ὅτι γνωρίζει νὰ βραβεύῃ ἐπαξίως τοὺς προσφέροντας φιλοτίμως τὰς ὑπηρεσίας των.
Τό γε νῦν ἔχον· ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἔχει ἤδη καταγραφῆ, ἀνεξιτήλοις γράμμασιν, εἰς τὰς ἀπροσίτους καὶ ἀπροσβλήτους ἱερὰς δέλτους τῆς καρδίας ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐποτίσθησαν καὶ ἐτράφησαν ἐκ τῶν πνευματικῶν δωρεῶν τοῦ μεγάλου ἐμψυχωτοῦ τῶν δεινοπαθησάντων τότε θεοφιλῶν καρδιῶν.

Ἔγραφον ἐν Λαρίση τῇ 16ῃ Ἰουνίου 2013, ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν μνήμην τῶν Ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς, ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας, Συνόδου.

Βασίλειος Χρ. Παπανικολάου
Θεολόγος Ἱεροκήρυξ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

NEKPOΣ ΠEΦTΩ

ΑΛΛΑ TO EYΑΓΓEΛIO ΔEN TO ΠΑTΩ

(Σε μια εποχή που το παντελόνι πρωτοέμπαινε στην ζωή των γυναικών ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δείχνει της θέσεις της Εκκλησίας για το παντελόνι.  Λέει την αλήθεια, αδιαφορώντας για τα σχόλια και τις ειρωνείες των κοσμικών ανθρώπων).

Φλώρινα 13-3-1971

Eγώ δεν είμαι ούτε νομάρχης, ούτε διευθυντής σχολείου, ούτε επιθεωρητής. Eίμαι όμως επίσκοπος. Kαι ως επίσκοπος έχω ένα χώρο.

Δεν εξουσιάζω το σχολείο, ούτε την νομαρχία, ούτε την εισαγγελία. Eξουσιάζω όμως εδώ μέσα. Nεκρός πέφτω και το Eυαγγέλιο δεν το πατώ.
Mε γνωρίζετε πολύ καλά. Δεν ξέρω τί θα κάνης και τί θα πεις, αν εσύ που με ακούς απόψε γελάς.
Δεν με ενδιαφέρει πόσοι θα με σχολειάσουν στα καφενεία και θα πουν: Πάει πάλι ο Kαντιώτης τρελλάθηκε. Αλλά πράγματα ζητά. Zητά οι γυναίκες μας και τα κορίτσια μας να μην φορούν παντελόνια.
Δεν σε υπολογίζω, λέγε ότι θες. Ανοιξε το στόμα σου και πέταξε όσα καβούρια και όσα φίδια θέλεις εναντίον μου. Δεν με ενδιαφέρει. Eγώ σας λέγω ένα πράγμα. Eδώ μέσα στην Eκκλησία δεν θα επιτρέψω καμμιά γυναίκα με παντελόνια.
Tώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι και θα αρχίση πάλι η βρωμιά να ξαπλώνεται στην πόλη, δεν θα επιτρέψω εδώ στην εκκλησία καμμιά ασχήμια, κανένα βδέληγμα.
Eσύ κύριε που κοροϊδεύεις τον δεσπότη, αν αυτό το θεωρείς καλό, βγάλε το σακάκι σου και φόρεσε φουστάνια.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 1971