ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

AΘΗΝΑ 10-3-1991

—

…

__________

_______

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

___________

Πατήστε εδώ «ΣΤAYΡOS» (pdf)

ΤΡΙΜΗΝΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ  27-11-2010 ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ

Την Κυριακή στις 28-11-2010 θα γίνει τρίμηνο μνημόσυνο

στην ιδιαίτερη πατρίδα του Γέροντος, στις Λεύκες Πάρου

και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΑΠΟ ΤΟ 40ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Την Παρασκευή το απόγευμα 6-9 μ.μ. στην Ιερά Μονη του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα έγινε η Παννυχίδα για το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου. Παρόντες ήταν οι Μητροπολίτες· Κισσάμου & Σελίνου (Κρήτης) κ. Αμφιλόχιος, ο Καστορίας κ. Σεραφείμ και ο Φλωρίνης κ. Θεόκλητος. Ο Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ μίλησε για τον π. Αυγουστίνου και εγκωμίασε τον νυν Μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο, ως άξιο διάδοχο του. Ο έπαινος θα έχει αντίκρισμα εάν ο Μητροπολίτης Θεόκλητος κάνει κάτι απ’ αυτά που έκανε ο π. Αυγουστίνος. Τώρα που είναι συνοδικός ας υψώσει φωνή διαμαρτυρίας εναντίον του Οικουμενισμού.

___

Το Σάββατο το πρωί έγινε αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το 40 ήμερο μνημόσυνο στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στη Φλώρινα.
Μίλησε ο Μητροπολίτης Γλυφάδος Παύλος. Εξέφρασε τον σεβασμό και την αγάπη του στο πρόσωπο του π. Αυγουστίνου, που τον γνώρισε από την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του είχε συμμαθητή της τον π. Αυγουστίνο και στο Γυμνάσιο και στο Σχολαρχείο της Σύρου. Αυτή του μιλούσε συχνά  και με σεβασμό για τον ακέραιο χαρακτήρα του Γέροντος.
Tου έλεγε ότι· «Στα διαλείμματα ο π. Αυγουστίνος κρατούσε την Αγία Γραφή και διάβαζε και ήταν πάντοτε σιωπηλός. Είχε ταπείνωση και απλότητα. Τ’ αγόρια εκείνη την εποχή φορούσαν στο Γυμνάσιο κοντά παντελονάκια, ενώ εκείνος φορούσε μέχρι το γόνατο.
Από τα λόγια, λοιπόν της μητέρας μου γνώρισα τον π. Αυγουστίνο και κατάλαβα ότι είναι ένας πνευματικός κληρικός, ένας ποιμένας γνήσιος της Εκκλησίας και προσευχόμουν γι’ αυτόν και είχα μεγάλη επιθυμία να τον γνωρίσω.
Όταν έδωσα εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστήμιο Αθηνών, στα 18 μου χρόνια, πριν δηλαδή από 49 χρόνια, πήγαμε με την μητέρα μου σ’ ένα οικοτροφείο στην Παλαμηδιού, που έμενε ο π. Αυγουστίνος για να τον συναντήσουμε, να πάρουμε την ευχή του για να έχουμε καλά αποτελέσματα… Ο π. Αυγουστίνος μας δέχθηκε με την μητέρα μου σε ένα γραφείο του οικοτροφείου…
Και με ρώτησε· «Γιατί θέλεις να γίνεις θεολόγος;
Του απάντησα· Για να γίνω κληρικός.
Το σκέφτηκες καλά; μου είπε. Ο πατέρα σου δεν αντιδρά; η μητέρα σου;
‘Οχι του απάντησα…
Άγαμος ή έγγαμος κληρικός θα γίνεις, με ξαναρώτησε.
Αν είναι θέλημα Θεού του απάντησα, θέλω να γίνω άγαμος κληρικός…
Αν νιώθεις, μου είπε, ότι είσαι ολοκληρωμένη προσωπικότης και δεν σου λείπει τίποτα, προχώρα για να γίνεις άγαμος κληρικός. Αν όμως δεν νιώθεις ολοκληρωμένη προσωπικότητα, γιατί ο Θεός μας έπλασε να κάνουμε οικογένεια, να γίνεις έγγαμος κληρικός…
Μετά με ρώτησε· Γιατί θέλεις να γίνεις παπάς;
Για να προσφέρω, του απήντησα.
Γιατί, δεν προσφέρεις σαν λαϊκός; Και μου είπε κάτι σοφό·
Η Εκκλησία μας δεν έχει ανάγκη από πολλούς κληρικούς, έχει ανάγκη από συνειδητούς και ευσυνείδητους κληρικούς είτε άγαμους είτε έγγαμους που να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού, για να έχει αξία η αποστολή τους και η προσφορά τους. Κάνε, μου είπε, την προσευχή σου και ότι σε φωτίσει ο Θεός να γίνεις.
Με χάρισε και ένα βιβλίο του· «Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», β’ έκδοση  και έγραψε την αφιέρωση·
Εις τον αγαπητόν μοι Ευστάθιον Τσαούσογλου
φοιτητή της Θεολογίας
μετ’ εγκαρδίων ευχών
Αυγουστίνος Καντιώτης
Αθήναι τη 10/10/1961.
Έχω, δηλαδή, βιβλίο με την υπογραφή του π. Αυγουστίνου! Τί άλλο θέλω;
Στην αφιέρωση ο Γέροντας έγραψε φ.
Δεν είμαι φοιτητής, του είπα και δεν ξέρω άμα θα περάσω. Θα περάσεις μου, απάντησε, και θα γίνεις φοιτητής.
Όταν βγήκαν τ’ αποτελέσματα ήμουν ένας από τα 25 αγόρια που περάσαν στην θεολογία, από σύνολο 600 ατόμων. Περάσαν και 5 κοπέλες.
Ο Μητροπολίτης Γλυφάδος Παύλος ανέφερε και για την χειροτονία του π. Αυγουστίνου σε Μητροπολίτη Φλωρίνης.
«Έμειναν βαθιά χαραγμένα στην σκέψη μου», είπε, «οι χιλιάδες πιστοί που βρέθηκαν στην χειροτονία του και τα λόγια του π. Χριστοφόρου Καλύβα· «Αυγουστίνος ανελήφθη και διάβολος κατελήφθη»…

«Εγώ πιστεύω», συνέχισε , «και το λέω παντού, όχι μόνο τώρα, ότι ο π. Αυγουστίνος είναι ένας σύγχρονος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Το πιστεύω, το βιώνω και το ζω. Εγώ δεν θα ζω, για να το δω, αλλά η αγάπη του χριστεπωνύμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας όχι μόνο στην Ελλάδα, που γνωρίζει τους αγώνες του και τους διωγμούς του από την Διοικούσα Εκκλησιά και έξω απ’ αυτήν,  θα τον αναγνωρίσει μια μέρα άγιο».

Μετά την αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο του Σαββάτου έγινε τρισάγιο από τους αρχιερείς στον τάφο του Γέροντος.

Το μεσημέρι του Σαββάτου η Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου παρέθεσε τράπεζα και παραβρέθηκαν πολλοί πιστοί από εγγύς και από μακράν. Μίλησαν 3 γιατροί και είπαν κάποια προσωπικά τους βιώματα για τον π. Αυγουστίνο.  Ο θεολόγος, κοινωνιολόγος κ. Βασίλης Τσιούπρας που από 10 χρονών έχασε το φως του, είπε· «Γνώρισα τον π. Αυγουστίνο από μικρό παιδάκι. Θα σε φωνάζω Δίδυμο, μου έλεγε. (Δίδυμος λεγόταν ένας άγιος τυφλός, που έζησε τα χρόνια του μεγάλου Αντωνίου).

Ο π. Αυγουστίνος είναι δημιουργός εποχής και αυτή είναι η μεγαλύτερή του προσφορά. Γιατί μπορεί κανένας να είναι ιεροκήρυκας καλός, μπορεί να είναι γιατρός πολύ ωραίος, μπορεί να είναι καθηγητής,  αλλά αν δεν καταφέρει ν’ αναταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής του, θα μείνει απλώς ένας Βασίλης σούπερ και τίποτε άλλο…».

Μετά μίλησε ο κ. Βασίλης Στεργιούλης από την Λάρισα, που γνώρισε  πριν από 60 χρόνια τον π. Αυγουστίνο. Και είπε· «Αν επρόκειτο να εξιστορήσω όσα έζησα κοντά στον π. Αυγουστίνο θα έπρεπε να σας μιλώ μέχρι τα μεσάνυκτα.  Ήμουν μικρός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου, όταν τον γνώρισα. Υπηρετούσε στην Λάρισα ως στρατιωτικός ιερεύς… Εργάστηκε μέσα στο στράτευμα όσο κανένας άλλος και έκανε πάρα πολλά στην Λάρισα. Ήταν θαραλλέος και δεν έκανε πίσω… Έβγαζε το περιοδικό “Σάπφειρος, το περιοδικό “Χριστιανός Στρατιώτης”. Έκτισε τον περικαλέστατο  ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο κεντρικό Στρατόπεδο της Λάρισας. Έκανε στο στράτευμα, Κέντρο Εκπαιδεύσεως Θεολόγων. Τα εσπερινά κηρύγματά του τις Κυριακές που μεταδίδονταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό την Ενόπλων Δυνάμεων άφησαν εποχή. Άφηνε ο κόσμος τις δουλειές τους και πήγαινε σε σπίτια ή  σε καταστήματα που είχαν ραδιόφωνα για να ακούσουν τα κηρύγματά του.

Άκουσα από τον στρατηγό Καλογερόπουλο· ότι ο π. Αυγουστίνος τον απείλησε ότι θα παύσει το πολυχρόνιο του βασιλιά Παύλου το 1949, στον στρατιωτικό ναό της Μεταμορφώσεως, ενώπιον των στρατιωτικών αρχών, γιατί υπέγραψε μασονικό έγγραφο με το οποίο χαρακτηρίζονταν η μασονία ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα ενισχύονταν από τους ναούς και τα μοναστήρια. Ο στρατηγός  Καλογερόπουλος παρ’ ότι τον αγαπούσε φοβήθηκε και του είπε ότι θα τον συλλάβει αν κάνει κάτι τέτοιο. Ό π. Αυγουστίνος πραγματοποίησε την απειλή του και έπαυσε το πολυχρόνιο του βασιλέως στον Άγιο Αθανάσιο Κοζάνης, ο οποίος χρησιμοποιούνταν τότε ως στρατιωτικός ναός του ιδίου στρατοπέδου. Μίλησε σκληρά εναντίον του βασιλέως Παύλου και είπε στον ψάλτη να μην πει το πολυχρόνιο. Όταν εκείνος φοβήθηκε και πήγε να το ψάλλει ο π. Αυγουστίνος βγήκε στην ωραία πύλη και με ύφος αυστηρό του είπε να διακόψει, γιατί ο βασιλεύς δεν είναι ευσεβέστατος, αλλά ασεβέστατος. Αυτά όλα έγιναν ενώπιον των στρατιωτικών αρχών της Κοζάνης και μπροστά στον στρατηγό Βεντήρη. Αναστατώθηκαν οι πάντες και ξεκίνησε διωγμός εναντίον του. π. Αυγουστίνου Η διαδικασία του διωγμού σταμάτησε όταν ο βασιλιάς κατάλαβε την γκάφα του και ανεκάλεσε την υπογραφή του από το μασονικό έγραφο (Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα, μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο «Μιά Ζωντανή Ιστορία, ο π. Αυγουστίνος στην Κοζάνη, Νο2»). Στην τράπεζα μίλησε και ο π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος και είπε· ότι «Ο π. Αυγουστίνος ήταν το θαύμα του Θεού στην προσωπική ζωή όλων μας…»
Την Κυριακή το πρωί έγινε και δεύτερο αρχιερατικό μνημόσυνο στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, με περισσότερους αρχιερείς. Μίλησε ο αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Μανάδης και ο Μητροπολίτης Βεροίας Παντελεήμων.
Ο μητροπολίτης Βεροίας μίλησε για τους συνεχείς διωγμούς και τις περιπέτειές του π. Αυγουστίνου. «Δεν είχε ταίρι», είπε,  «ο μακαριστός, στην πίστι στην φιλοπατρία και στην γενναιότητα. Ήταν μοναδικός, ήταν επαναστάτης. Πολλοί είναι οι καλοί χριστιανοί και ενάρετοι κληρικοί, αλλά ολίγοι και πολλοί ελάχιστοι είναι αυτοί που αμύνονται φανερά και μαχητικά και με κόστος για την Πίστη και την Πατρίδα. Θέλει αρετή, θέλει τόλμη, θέλει καρδιά ο αγώνας για τα όσια και τα ιερά, απαιτεί γενναιότητα και επανάσταση. Ο π. Αυγουστίνος ήταν ένας επαναστάτης σ’ όλα. Δεν γνώριζε ούτε την υφή των χρημάτων, και πως δεν θα στηλίτευε την φιλαργυρία; Έχοντας αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του στον Κύριο, απαρνούμενος τον σαρκικό άνθρωπο, πως δεν θα κατεδίκαζε τις παράνομες σαρκικές σχέσεις; Αγαπούσε με πάθος τον Χριστό και τον πίστευε ακράδαντα και πως μπορούσε να δεχθεί την παραμικρή απιστία; Υπέφερε για την Πατρίδα και πως μπορούσε να δεχθεί την αμέλεια για τα συμφέροντά της; Νά, έτσι γίνεται κανείς επαναστάτης…»

Οι μητροπολίτες μετά την Θεία Λειτουργία πήγαν στον τάφο του Γέροντος και έκαναν τρισάγιο.
_

Το μεσημέρι της Κυριακής παρατέθησαν δύο τράπεζες. Μία από τον Μητροπολίτη Φλωρίνης για τους Μητροπολίτες και για άλλους καλεσμένους σε ξενοδοχείο της Φλώρινας και δεύτερη στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, για τον απλό πιστό λαό. Την ώρα της τράπεζας  στην Μονή, τον λόγο πήρε ο π. Αυγουστίνος. Ακούσαμε ομιλία του Γέροντος “περί θανάτου”, που δεν είναι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, αλλά η αρχή μιας άλλης ωραιότερης ζωής… Στην συνέχεια μίλησε με θαυμασμό για τον π. Αυγουστίνος ο προσωπικός γιατρός κ. Τσιαντήλας και ο ηγούμενος της Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου π. Μάξιμος Καραβάς.

Το βράδυ της Κυριακής έγινε αγρυπνία στην Μονή, εις μνήμη του αγίου Ιεροθέου.

______________________

ΣΕΡBIKA

______________

ДЕЛОВИ ГОВОРА И ПРОГРАМ

СА 40-ДНЕВНОГ ПОМЕНА

МИТРОПОЛИТА ФЛОРИНЕ АВГУСТИНА

У Петак поподне 6-9 п.п. у Манастиру Светог Августина епископа Ипоније у Флорини је било Вечерње Бденије за помен Митрополита Флорине о. Августина. Присутни су били следећи митрополити: Кисаму и Селину (Крит) г.Амфилохије, из Касторије г. Серафим и из Флорине г. Теоклит. Митрополит Касторије г. Серафим је говорио о оцу Августину и похвалио је садашњег Митрополита Флорине Теоклита, као достојног наследника. Похвала би одговарала када би Митрополит Теоклит чинио бар нешто као и о. Августин. Сада када је постао синодалац нек подигне бар свој глас протеста против Екуменизма.

У Суботу ујутро одржана је Божанствена Литургија и 40-дневни помен у Манастиру Светог Августиноса епископа Ипоније у Флорини. Говорио је Митрополит Глифаде- (Атина) Павле. Изразио је своје поштовање и љубав према личности о. Августина, кога је упознао још у својој дечијој доби. Његовој мајци је био школски друг о. Августин у Гимназији и у Школархији у Сиру. Она ми је веома често са поштовањем говорила о Старчевом беспрекорном карактеру. Овим речима му је говорила:
«На одмору о. Августин је увек држао Свето Писмо у рукама и читао, увек је био тих. Био је понизан и једноставан. У оно време дечаци су у Гимназији носили кратке шорцеве, док је он носио панталоне дуге до колена. Кроз мало речи моје мајке, упознао сам о. Августина и схватио сам да је он један продуховљени свештеник, један добри пастир Цркве и молио сам се за њега и имао сам велику жељу да га упознам. Када сам полагао испите у Теолошкој Школи при Атинском Факултету, у мојих 18 година, то је било пре 49 година, посетио сам са мојом мајком један хришћански дом у улици Паламидиу, где је боравио о. Августин да бисмо га срели, да узмемо његов благослов и да добијемо добре резултате… Примио нас је тада о. Августин са мојом мајком у једну канцеларију установе.

И упитао ме је· «Зашто желиш да будеш теолог?
Одговорио сам му· Да бих касније постао свештеник. Добро си то замислио, рекао ми је. Твој отац се не противи, а твоја мајка? Не, одговорио сам му… Да ли желиш да будеш брачни или небрачни свештеник, поново ме је упитао. Ако је воља Божија, желим да будем безбрачни свештеник…

Ако осећаш, рекао ми је, да си потпуна личност и да ти ништа не недостаје, тада постани безбрачни свештеник. Али ако не осећаш да си потпуна личност, јер нас је Бог створио да имамо породицу, постани брачни свештеник… После ме је упитао· Зашто желиш да будеш поп? Да бих служио, одговорио сам му. Зашто, не служиш ли као лаик? И тада ми је рекао нешто веома мудро·
Наша Црква нема потребу за многим свештеницима, њој су потребни савесни и свесни свештеници били они брачни или безбрачни, али да испуњавају заповести Божије, да би имала вредност њихова мисија и служба. Моли се, рекао ми је и шта те просветли Бог постаћеш. Даровао ми је и једну своју књигу· «Свети Козма Етолски», б’ издање, написао ми је и посвету ·
Драгом студенту Теологије Евстатију Цаусоглу од Августина Кандиота
У Атини 10/10/1961.
Тако да имам књигу са потписом о. Августина! Шта друго  желим? У посвети је написао студент. Нисам студент, рекао сам му, не знам да ли ћу проћи испите. Проћи ћеш,  рекао ми је и постаћеш студент. Када су изашли резултати био сам један од 25 дечака који су прошли на Теологију, од укупно 600 особа које су полагале за упис. Прошло је и пет девојака. Митрополит Глифаде Павле је навео и сећања са полагања о. Августина у Митрополита Флорине. «Дубоко у моме сећању је остала урезана та служба», рекао је, « као и хиљаде верника који су се ту нашли на служби и речи о. Христофора Каливе· «Августин се успео а ђавол је сишао… ».

«Ја верујем», наставио је , « и свуда то говорим, не само сада, да је о. Августин био један савремени свети Козма Етолски. У то верујем, проживљавам то и живим. Ја то нећу доживети да видим, али љубав христозваних следбеника Православне Цркве не само у Грчкој, која познаје његове борбе и прогоне од Владајуће Цркве и ван ње, једног дана ће га признати као светитеља ».

После архијерејске Литургије и помена у Суботу је на гробу Старчевом одржана и трисвета молитва од архијереја.

Упоподневним часовима у Суботу у Манастиру Светог Августина је  служена трпеза на којој се нашло много верника из близине и даљине. Говорила су три лекара и рекли су понешто из својих личних доживљаја везаних за о. Августина. Теолог и социолог г. Василије Циупра који је од својих десет година изгубио вид, каже· «Упознао сам о. Августина као мало дете. Зваћу те Близанац, говорио ми је. (Близанац се звао један слепи светитељ, који је живео у време великог Антонија).

О. Августин је творац времена и то је  његова највећа заслуга. Може неко да буде добар проповедник, може да буде веома леп лекар, може да буде учитељ, али ако не успе да се одазове потребама свога доба, остаће само од њега један суперлатив   и ништа више …».

После је говорио г. Василије Стергиулис из Ларисе који је упознао о. Августина пре 60 година. Рекао· «Када бих вам причао све шта сам проживео поред о. Августина требао бих вам причати до поноћи. Био сам мали ученик у Основној школи, када сам га упознао. Служио је у Лариси као војни свештеник… Радио је у војсци као нико други и много је учинио за Ларису. Био је храбар и није се повлачио… Издавао је часопис “Сафир“, као и часопис “Хришћански Војник”.Сазидао је чувени храм Преображења Спаситељевог у централној Касарни у Лариси. Основао је у кругу касарне и Центар Образовања Теолога. Његове вечерње проповеди Недељом су биле преношене са радио станице Оружаних Снага, оставиле су одјек у оном добу. Напуштали су људи послове које су радили да би отишли кући или у радње које су имале радио да би слушали његове проповеди. Чуо сам од војсковође Калогеропула да је о. Августин претио да ће престати са поменом краља Павла 1949 године, у војном храму Преображења у Лариси, пред војним властима, јер је краљ Павле потписао масонски акт са којим се масонерија описивала као човекољубива установа и била би као таква помогнута новчано од храмова и манастира. Официр Калогеропулос иако је волео о. Августина, уплашио се и рекао је о. Августину ако нешто тако учини да ће наредити његово хапшење. О. Августин је остварио своју претњу и престао је да помиње краља Павла прво у храму Светог Атанасија у Козанију, који се употребљавао као војни храм исте касарне.Говорио је јако строго против краља и наредио је појцу да не помиње више краља. Када се појац уплашио и почео да пева о. Августин је изашао из олтара и са оштрим тоном га је прекинуо, јер краљ није побожан већ је постао непобожан. Све то се одиграло пред војним властима Козанија, и пред официрем Вентиром. Сви су се подигли и покренута је хајка за о. Августином. Процес прогона је обустављен када је краљ схватио своју грешку и опозвао свој потпис са масонског документа (Више о овој теми можете читати у књизи « Једна Жива Прича, о. Августин у Козанију, Νο2»). За трпезом је говорио и о. Герасим Раптопулос који је рекао следеће· «О. Августин је био чудо Божије у животу свих нас појединачно …»

У Недељу ујутру је одржан други архијерејски помен у Митрополитском храму Светог Пантелејмона, са више архијереја. Говорио је архимандрит Никифор Манадис као и Митрополит Верије г. Пантелејмон. Митрополит Верије је говорио о непресталним прогонима и авантурама о. Августина «Нико му није био раван»,рекао је ,  «блаженом, у вери и љубави за домовину и у храбрости. Био је посебан, био је револуционар. Много је добрих хришћана и врсних свештеника, али је јако мало  оних који се боре јавно и борбено под сваку цену за Веру и Домовину. Потребна је врлина, потребна је одважност, потребно је срце за борбу за свето и преподобно, потребна је храброст и револуција. О. Августин је био један револуционар у свету. Није познавао ни додир новчаница, и како би подржавао среброљубље?Посветио се потпуно Господу, одричући се телесног човека, како да не осиуђује преступне  ванбрачне телесне односе?Волео је јако Христа и веровао је  бескрајно у Христа, како би могао поднети и најмање неверје? Трпео је за Домовину и како је могао поднети немар за њене интересе? Да, тако неко постаје револуционар…»

Митрополити су после Литургије отишли на Старчев гроб и одслужили трисвету молитву. _

У Недељу поподне послужене су две трпезе. Једна у Митрополији Флорине за Митрополите и друге званице из хотела Флорине а друга у Манастирском храму Светог Августина у Флорини за верни народ. У време трпезе у Манастиру, реч је узео о. Августин. Чули смо говор Старца “ о смрти”, којом се не завршава човеков живот већ којом почиње један лепши  живот…У наставку је говорио са дивљењем за о. Августина његов лични лекар г. Циандила као и игуман мушког Манастира Свете Петке у Милохорију, о. Максим Карава.

Увече је одржано бденије у Манастиру , у спомен на светог Јеротеја.

________________________

ΣTA ΡOYMANIKA

_________________________

POMENIREA DE 40 DE ZILE A
MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA.
FRAGMENTE DIN OMILIILE ROSTITE

Vineri după amiază, între orele 6 şi 9, în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hypponei, din Florina, a avut loc panihida pentru pomenirea Mitropolitului de Florina, Părintele Augustin. De faţă au fost Mitropoliţii Amfilohie de Kissamos şi Selinos (Creta), Serafim de Kastoria şi Teoclit de Florina. Mitropolitul Serafim de Kastoria a vorbit despre Părintele Augustin şi l-a lăudat pe actualul Mitropolit de Florina Teoclit, ca vrednic urmaş al său. Lauda ar fi justificată, dacă Mitropolitul Teoclit ar face ceva din cele pe care le-a făcut Părintele Augustin. Acum, când este sinodal, să înalţe glas de protest împotriva ecumenismului.
Sâmbătă dimineaţă a avut loc Sfânta Liturghie Arhierească şi pomenirea de 40 de zile în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hypponei din Florina.
A vorbit Mitropolitul Pavlos al Glifadei.

Şi-a exprimat respectul şi dragostea lui faţă de persoana Părintelui Augustin, pe care l-a cunoscut încă din copilărie. Mama Înaltpreasfinţiei Sale l-a avut elev pe părintele Augustin şi în Gimnaziu şi la „Sholarheion” în Syros. Aceasta îi vorbea adeseori şi cu respect despre caracterul integru al Stareţului. Îi spunea: „În pauze, Părintele Augustin ţinea Sfânta Scriptură şi citea şi era întotdeauna tăcut. Avea smerenie şi simplitate. Băieţii în vremea aceea purtau în gimnaziu pantalonaşi scurţi, dar el purta până la genunchi.
Aşadar, din cuvintele mamei mele l-am cunoscut pe Părintele Augustin şi am înţeles că este un cleric duhovnicesc, un păstor autentic al Bisericii şi mă rugam pentru el şi am avut o mare dorinţă să-l cunosc.
Când am dat examene la Facultatea de Teologie a Universităţii din Atena, la 18 ani, adică în urmă cu 49 de ani, am plecat cu mama mea la un internat în Palamidi, unde locuia Părintele Augustin, ca să-l întâlnim, să-i sărutăm mâna şi să avem rezultate bune… Părintele Augustin ne-a primit pe mine şi pe mama într-un birou al internatului… şi m-a întrebat:
– De ce vrei să devii teolog?
I-am răspuns:
– Ca să devin cleric.
– Te-ai gândit bine la asta? – mi-a spus. Tatăl tău nu este împotrivă? Mama ta?
– Nu, i-am răspuns…
– Vei deveni cleric necăsătorit sau căsătorit? – m-a întrebat din nou.
– Dacă este voia lui Dumnezeu, i-am răspuns, vreau să devin cleric necăsătorit…
– Dacă simţi, mi-a spus, că eşti o persoană integră şi nu-ţi lipseşte nimic, mergi înainte şi fă-te cleric necăsătorit. Dacă însă nu simţi că eşti o persoană integrată, aşezată, pentru că Dumnezeu ne-a creat pentru familie, să te faci cleric căsătorit…
După aceea m-a întrebat:
– De ce vrei să te faci preot?
– Ca să ajut lumea, i-am răspuns.
– De ce nu ajuţi ca mirean? Şi mi-a spus un cuvânt înţelept:
– Biserica noastră nu are nevoie de mulţi clerici, ci are nevoie de clerici conştienţi şi foarte conştienţi fie căsătoriţi, fie necăsătoriţi, care să împlinească poruncile lui Dumnezeu, ca să aibă valoare misiunea şi jertfa lor.
Mi-a spus:
-Fă-ţi rugăciunea şi să faci tot ce te luminează Dumnezeu.
Mi-a dăruit şi o carte a sa: „Sfântul Cosma Etolianul”, ediţia a doua şi a scris dedicaţia: Iubitului mie Evstatie Tsausoglu, student la Teologie, cu rugăciuni din inimă, Augustin Kandiotis, Atena, 10.10.1961
Am adică o carte cu semnătura Părintelui Augustin! Ce altceva vreau?
În dedicaţie Stareţul a scris „s.”.
– Nu sunt student! – i-am spus. Nu ştiu dacă voi trece. Vei trece, mi-a răspuns, şi vei ajunge student.
Când s-au dat rezultatele eram unul din cei 25 de băieţi care au intrat la Teologie, din totalul de 600 de persoane. Au intrat şi cinci fete.
Mitropolitul Pavlos de Glifade s-a referit şi la hirotonia Părintelui Augustin ca Mitropolit de Florina:
„Au rămas profund înscrise în amintirea mea – a spus, miile de credincioşi prezenţi la hirotonia sa şi cuvintele Părintelui Hristoforos Kalivas: „Augustin s-a înălţat şi diavolul s-a surpat”…
„Eu cred – a continuat – şi zic asta pretutindeni, nu doar acum, că Părintele Augustin este un Sfânt Cosma Etolianul contemporan. Cred asta, o simt şi o trăiesc. Eu nu voi trăi, ca să văd asta, dar dragostea pleromei hristonimice a Bisericii Ortodoxe nu doar din Elada, care ştie luptele şi prigoanele lui din partea Bisericii administrative şi din afara ei, îl va recunoaşte într-o zi sfânt”.
După Sfânta Liturghie Arhierească şi parastasul de sâmbătă, arhiereii au slujit un Trisaghion la mormântul Stareţului.
Sâmbătă la amiază, Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin a oferit o masă la care au participat mulţi credincioşi şi de aproape şi de departe. Au vorbit trei medici şi au expus unele trăiri personale cu Părintele Augustin. Domnul teolog şi sociolog Vasilis Tsiupras, care în urmă cu 10 ani şi-a pierdut vederea, a spus: „L-am cunoscut pe Părintele Augustin de mic copilaş. Am să te strig Didim! – îmi zicea. (Didim a fost un sfânt orb, care a trăit în vremea lui Antonie cel Mare).
Părintele Augustin este un creator de epocă şi aceasta este contribuţia lui cea mai mare. Pentru că poţi să fi predicator bun, poţi să fi medic bun, poţi să fi profesor, dar dacă nu reuşeşti să corespunzi nevoilor vremii, vei rămâne doar un Vasilis super şi nimic mai mult…”.
A vorbit apoi domnul Vasilis Sterghiulis din Larisa, care l-a cunoscut pe Părintele Augustin în urmă cu 60 de ani. Şi a spus: „Dacă ar trebui să vă povestesc cele pe care le-am trăit lângă Părintele Augustin, ar trebui să vă vorbesc până la miezul nopţii. Eram mic elev de şcoală primară, când l-am cunoscut. Slujea în Larisa ca preot militar… A lucrat în armată ca nimeni altul şi a făcut foarte multe în Larisa. Era curajos şi nu dădea înapoi… Scotea periodicul „Safirul”, periodicul „Soldatul creştin”. A ridicat faimoasa biserică a Schimbării la Faţă a Mântuitorului în tabăra centrală din Larisa. A făcut în armată un Centru de Educaţie a Teologilor. Predicile lui de seară din duminici, care erau difuzate de postul radiofonic al Forţelor Armate au creat o epocă. Lumea îşi abandona treburile şi se ducea în case sau în magazine unde erau radiouri ca să asculte predicile lui.
Am auzit de la generalul Kalogheropoulos că Părintele Augustin îl ameninţase că va interzice polihroniul Regelui Pavlos în 1949, în biserica militară a Schimbării la Faţă, înaintea autorităţilor militare, pentru că acesta semnase un document masonic, prin care masoneria era caracterizată drept un aşezământ filantropic, urmând a fi susţinută de biserici şi mănăstiri. Generalul Kalogheropoulos, cu toate că îl iubea, s-a temut şi i-a spus că îl vor aresta dacă face aşa ceva. Părintele Augustin şi-a dus la îndeplinire ameninţarea şi a sistat polihroniul regelui în biserica Sfântului Atanasie din Kozanis, care deservea atunci ca biserică militară a aceleiaşi tabere. A vorbit dur împotriva regelui Pavlos şi i-a spus psaltului să nu cânte polihroniul. Când acela s-a temut şi s-a dus să cânte, Părintele Augustin a ieşit în Uşile Împărăteşti şi pe un ton aspru i-a zis să înceteze, pentru că regele nu este prea-binecredincios, ci prea-necredincios. Toate acestea au avut loc înaintea autorităţilor militare din Kozanis şi înaintea Generalului Ventiri. S-au răsculat toţi şi a început prigoana împotriva Părintelui Augustin. Procedura prigoanei a încetat când regele şi-a înţeles gafa şi şi-a retras semnătura de pe documentul masonic (Mai multe pe această temă puteţi să citiţi în cartea „O istorie vie. Părintele Augustin în Kozanis, vol. II”). În trapeză a vorbit şi Părintele Ghervasios Raptopoulos şi a spus că „Părintele Augustin a fost minunea lui Dumnezeu în viaţa personală a noastră a tuturor…”
Duminică dimineaţă a avut loc o a doua pomenire arhierească în Catedrala Mitropolitană a Sfântului Pantelimon cu mai mulţi arhierei. A vorbit Arhimandritul Nikiforos Manadis şi Mitropolitul Pantelimon de Veria.
Mitropolitul de Veria a vorbit despre permanentele prigoane şi păţanii ale Părintelui Augustin. A spus: „Fericitul nu a avut pereche în credinţă, în iubirea faţă de patrie şi în vitejie. A fost unic, a fost un revoluţionar. Mulţi sunt creştini buni şi clerici virtuoşi, dar puţini şi foarte puţini sunt cei care apără pe faţă şi luptă cu risc pentru credinţă şi patrie. E nevoie de virtute, e nevoie de curaj, e nevoie de inimă luptătoare pentru cele sfinte şi cuvioase, e nevoie de vitejie şi de revoluţie. Părintele Augustin a fost un revoluţionat în toate. Nu ştia nici valoarea banilor, nici cum arată. Şi atunci cum să nu mustre iubirea de argint? Închinându-se în întregime Domnului, lepădându-se de omul trupesc, cum să nu condamne relaţiile trupeşti nelegiuite? L-a iubit cu patos pe Hristos şi a crezut neclintit în El; şi atunci cum putea să tolereze cel mai mic semn de necredinţă? A suferit pentru patrie şi cum ar fi putut să tolereze nepăsarea faţă de cele folositoare ei? Iată, aşa devine cineva revoluţionar…”
După Sfânta Liturghie, Mitropoliţii s-au dus la mormântul Stareţului şi au slujit un Trisaghion.
Duminică, la amiază, s-au oferit două mese. Una de către Mitropolitul Florinei pentru mitropoliţi şi alţi invitaţi la un hotel din Florina, iar a doua la Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, pentru poporul credincios simplu. În timpul mesei de la mănăstire, a luat cuvântul Părintele Augustin. Am ascultat Omilia Stareţului despre moarte, care nu este sfârşitul vieţii omului, ci începutul unei alte prea-frumoase vieţi. În continuare, a vorbit cu entuziasm despre Părintele Augustin medicul său personal, domnul Tsiantilas şi Egumenul Sfintei Parascheva Milohoriou – Părintele Maxim Karavas.
Duminică seară, în mănăstire, a avut loc o priveghere la pomenirea Sfântului Ierotei.

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/ )

Διαβάστε εδώ: ST 560

ΤΟ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ·

Το Σάββατο στις 2-10-2010 στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα θα τελεσθεί το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου.

Την Κυριακή στις 3-10-2010 θα γίνει στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης.

Το βράδυ της Κυριακής στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου θα γίνει αγρυπνία, για την γιορτή του αγίου Ιεροθέου.

.

ΕΝΘΡΟΝΗΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Ἐξεφωνήθη ἐν τῶ Μητροπλοτικῶ Ναῶ τῆς Φλωρίνης τὴν16ην Ἰουλίου 1967.

«Χριστιανικὴ Σπίθα» 1967

Σεπτοὶ ἱεράρχαι, τίμιον πρεσβυτέριον, ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, πιστὲ καὶ μαρτυρικὲ λαὲ τῆς Μακεδονίας, τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα τῆς ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως.
Ὁμοφώνω ἀποφάσει τῆς ἀριστίνδην Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐπινεύσει τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἄνακτος, ἐκ τῆς θέσεως τοῦ ἱεροκήρυκος, ἐν τῆ ὁποῖα ὑπὲρ τριακονταετίαν ὑπηρέτησαἘκκλησίαν καὶ Γένος, ἐκλήθην εἰς τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα, καὶ ἰδοὺ σήμερον ἐγκαθίσταμαι ἐπισήμως ὡς ποιμενάρχης τῆς ἀκριτικῆς καὶ ἱστορικῆς ταύτης Μητροπόλεως τῆς προσφιλεστάτης μοι Μακεδονίας. Κατὰ τὴν εὔσημον ταύτην στιγμὴν ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστῶ τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν, τὸν οὕτω πως τὰ κατʼ ἐμὲ οἰκονομήσαντα, ὥστε ὁ μέχρι χθὲς ἀποδοκιζόμενος καὶ διωκόμενος ὑπὸ τῆς Ἐπισήμου Ἐκκλησίας νὰ τιμᾶται σήμερον τόσον ἐπισήμως καὶ νὰ ἀνέρχεται τὰς βαθμῖδας ἐπιφθόνου ἀρχιερατρικοῦ θρόνου, προκαλῶν τὴν ἀπορίαν καὶ τὴν κατάπληξιν διὰ τὴν τόσο ἀπότομον μεταβολήν. Δόξα τῶ Θεῶ τῶ μεταστρέφοντι βουλὰς ἀρχόντωνˑ «τῶ ἐγείροντι ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψοῦντι πένητα, τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ». (Ψαλμ. 112, 7-8).
Εὐχαριστῶ τὸν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον διὰ τὴν ἐπιμονὴν ἥν ἐπιδείξατο ὑπὲρ ἐμοῦ, κατανικῶν πᾶν ἐμπόδιον καὶ διαλύων πᾶσαν κατʼ ἐμοῦ προκατάληψιν. Εὐχαριστῶ τὸν Συνοδικὸν ἐκπρόσωπον Σεβ. Μητροπολίτην Ξάνθης κ. Ἀντώνιον, ὅστις κατʼ ἐπανάληψιν ὕψωσε τὴν φωνήν του ἐν τῆ Ἱ. Συνόδω, ὑπὲρ τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος˙ τὸν Σεβ. Μητροπολ. Καστορίας κ.Δωρόθεον, τοποτηρητὴν τῆς Μητροπόλεως κατὰ τὸ διάστημα τῆς χηρείας της, εἰλικρινῆ ἐπιδείξαντα ἀπέναντί μου ἀγάπην καὶ χαρὰν ἀνυπόκριτον ἐκδηλώσαντα ἐπὶ τῆ ἐκλογῆ τῆς ταπεινότητός μου˙ τὸν Σεβ. Μητρ. Ἐλευθερουπόλεως κ. Ἀμβρόσιον, τοῦ ὀποίου ἡ παρουσία ἰδιατέρως μὲ συγκινεῖ, διότι, μοῦ ὐπενθυμίζει κοινοῦς ἀγῶνας ὑπὲρ ἀνορθόσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, ὡς καὶ τὴν ἀτρόμητον φωνήν του ὑπὲρ ἐμοῦ κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν σκληρῶν δοκιμασιῶν μου ὡς ἱεροκήρυκος. Ἐπίσης εὐχαριστῶ τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας Δράμας κ. Διονύσιον καὶ Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννην, εἰλικρινεῖς φίλους, οἰ ὀποῖοι διὰ τῆς παρουσίας των λαμπρύνουν τὴν τελετὴν ταύτην. Εὐχαριστῶ δὲ καὶ τὰς πολιτικὰς καὶ τὰς στρατιωτικὰς ἀρχὰς, αἱ ὁποῖαι μὲ ὐποδέχονται ὡς σύμβολον ἀρρήκτων σχέσεωνἘκκλησίας καὶ Ἔθνους, Ἔθνους ἐξ ἀρχαιοτάτων χρόνων θρησκεύοντος, ὡς καὶ τὸν εὐσεβῆ λαόν, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἐκ τῆς περιοχῆς ταύτης, ἀλλὰ καὶ ἐκ διαφόρων πόλεων καὶ χωρίων τῆς Μακεδονίας συνέρρευσαν ἐδῶ κατὰ τρόπον συγκινητικὸν διὰ νὰ ἐκδηλώση τὰ αἰσθήματα τῆς ἀγάπης του πρὸς ἐμέ. Ἰδιατέρως δὲ εὐχαριστῶ τοὺς ἐκ μακρᾶς ἀποστάσεως ἐλθόντας, τὰς ἑκατοντάδας τῶν Ἀθηναίων ἀκροατῶν μου, ἐκ τῶν ὁποῖων μετὰ πολλῆς ὀδύνης καὶ δακρύων ἀπεσπάσθην, μετὰ ἀδιάλειπτον πνευματικὴν ἐργασίαν καὶ ἀγῶνας 15 ἐτῶν. Πάντων τούτων μνησθείη Κύριος τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης.

* * *

Ἡ συγκίνησις, τὴν ὁποίαν δοκιμάζω, εἶνε μέγιστη. Εἶνε ἐ τῶν συγκινήσεων ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ἐκφρασθοῦν διὰ τῆς γλώσσης. Συγκινοῦμαι, διότι περὶ τὰς δυσμὰς τοῦ βίου μου ἔρχομαι νὰ ὑπηρετήσω ἐκ νέου τὸν ἀκριτικὸν τοῦτον λαὸν, τὸν ὁποῖον πρὸ εἰκοσιπενταετίας εἶχον ὑπηρετήσει ὡς ἱεροκῆρυξ, ἐν ἡμέραις ἐθνικοῦ μαρτυρίου. Συγκινοῦμαι, διότι πατῶ τὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονικῆς γῆς, τὰ ποτισμένα μὲ τὰ αἵματα μυριάδων ἡρώων καὶ μαρτύρων. Συγκινοῦμαι, διότι ἐδῶ, εἰς τὴν εὐγενῆ χώραν τῶν Μακεδόνων, φαίνονται ἀκόμη τὰ ἴχνη τῆς πορείας τοῦ κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου ἡ καρδία ἰδιαιτέραν ἔτρεφε ἀγάπην πρὸς τοὺς Μακεδόνας χριστιανούς, ὡς δεικνύουν αἰ τρεῖς ἐπιστολαί του πρὸς πόλεις τῆς Μακεδονίας. Συγκινοῦμαι, διότι ἐδῶ διακρίνονται καὶ τὰ ἴχνη τῆς πορείας νεωτέρου ἀποστόλου τῆς Ἐκκλησίας, μιμητοῦ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅστις κατʼ ἐπανάληψιν περιώδευσε τὴν περιοχὴν ταύτην, καὶ ἔφθασε μέχρι Σκοπίων, Δυρραχίου καὶ Κρόϊας, κηρύττων τὰ μεγαλεῖα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς ἐπισκοπὴν ὅπου διέλαμψαν κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας Ἱεράρχαι ἀκτινοβολοῦντες ἀπὸ σοφίαν καὶ ἀρετὴν, τῶν ὁποίων τελευταίος ἧτο ὁ ἀπὸ Πελαγωνείας ἀείμνηστος σοφὸς Ἱεράρχης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Κωμόπολις δὲ τῆς περιοχῆς σεμνύνεται διὰ τὴν μνήμην μεγάλου ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γερμανοῦ. Πῶς νὰ μὴ συγκινοῦμαι πατῶν τὴν ἱερὰν αὐτὴν γῆν, πλήρη ἀναμνήσεων παλαιοτέρας καὶ νεωτέρας ἱστορίας; Πῶς νὰ μὴ συγκινοῦμαι γενόμενος ἐπίσκοπος τῆς Φλωρίνης, ἡ ὁποία φυλάσσει τὰς πύλας τῆς Πατρίδος; Πᾶς λίθος εἰς αὐτὸν τὸν τόπον κράζει φωνῆ μεγάλη. Κωφὸς ὅστις δὲν ἀκούει τὴν κραυγὴν καὶ ἀναίσθητος ὅστις δὲν αἰσθάνεται τὸ ἱερὸν ρίγος.

* * *

Ἀλλʼ ἐκ παραλλήλου πρὸς τὸ βαθὺ αἴσθημα τῆς συγκινήσεως, ἡ ψυχή μου δοκιμάζει καὶ κάποιο αἴσθημα τοῦ φόβου. Διότι καλοῦμαι νὰ ἐκτελέσω τὸ καθῆκον τοῦ ἐπισκόπου εἰς ἐποχὴν ἄκρως τεταραγμένην καὶ ἀνήσυχον. Εἰς ἐποχὴν, καθʼ ἥν ἡ ἀνθρωπότης διέρχεται κρίσιν συνειδήσεως, καὶ κοινωνικοὶ σχηματισμοὶ συντελοῦνται ἐν τῶν κόσμω. Εἰς ἐποχὴν καθʼ ἥν ἔχει ἐφαρμογὴν ἡ προφητεία τοῦ ἀποστόλου Παύλου˙ «Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλάζονες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσποδνοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ἤ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι». (Β΄ Τιμ. 3, 1-5).
«Ἡ ἠμετέρα ἐποχὴ-παρατηρεῖ βαθυστόχαστος σύγχρονος συγγραφεύς-εὐρίσκεται ὑπὸ τὰ σημεῖα μιᾶς φρικώδους αὐξήσεως τοῦ κακοῦ, συνοδευομένης ὑπὸ τῆς ἀρνήσεως τῆς ὑπάρξεως του». Κατακλυσμὸς πλάνης, ἀπιστίας, ἀθεΐας, ἠθικῆς διαφθορᾶς καὶ πνευματικῆς συγχύσεως. Κατακλυσμὸς χειρότερος τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε. Κατακλυσμὸς ὁ ὁποῖος κινδυνεύει νὰ καλύψη καὶ τὰς ὑψηλοτέρας κορυφὰς τοῦ καλοῦ. «Ὥσπερ αἰ ἡμέραι Νῶε!…». Τὸ κατακλυσμιαῖον δὲ κῦμα τῆς πλάνης καὶ τῆς κακίας ἐκ τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων τοῦ δῆθεν πολιτισμένου κόσμου ἔφθασε καὶ μέχρις ἡμῶν καὶ προσβάλλει ἐπικινδύνως τὸν μέχρι χθὲς ἀδιάφορον ἑλληνικὸν χῶρον. Καὶ ἐδῶ κύματα ἐπάλληλα παρατηροῦνται, ἐπαφρίζοντα τὰς ἑαυτῶν αίσχύνας. Ἡ οἰκογένεια, τὸ βασιλικὸν τοῦτο κύτταρον τοῦ Ἔθνους, κλονίζεται ἐκ θεμελίων. Ὁ γάμος μᾶλλον ὡς ἐμπορικὴ πρᾶξις παρὰ ὡς μυστήριον θεωρεῖται. Ἡ προικοθηρία ὀργιάζει. Πτωχὰ καὶ τίμια κορίτσια τοῦ λαοῦ, ἄξια νὰ γίνουν μητέρες, περιφρονοῦνται. Τὰ διαζύγια αὐξάνονται καταπληκτικῶς. Τὸ ¼ τῶν γάμων ἐν τῆ Πρωτευούση τῆς Ἑλλάδος διαλύονται. Φρίττει τις ἀναλογιζόμενος, ὅτι τὰ πλεῖστα διαζύγια ἐκδίδονται ἐπὶ παραβάσει θεμελιώδους νόμου τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ ἐθεσπίζετο ὑπὸ τῆς διαλυθείσης Βουλῆς τὸ αὐτόματον διαζύγιον, ἄν κατʼ αὐτοῦ δὲν ἐξηγείρετο ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικὸς λαὸς. Δεκάδες χιλιάδες παράνομα ζεύγη συζοῦν ἀναισχύντως ὑπὸ τὸν ἑλληνικὸν ἥλιον. Ἡ ἀποφυγὴ γεννήσεως τέκνων λαμβάνει πλέον ἀνησυχητικὰς διὰ τὴν ἐπιβίωσιν τῆς φυλῆς μας διαστάσεις. Ἡ Ἑλλάς, χώρα ἄλλοτε πολυτέκνων καὶ πατριαρχικῶν οἰκογενειῶν, ἔχει κατʼ ἀναλογίαν τὰ ὀλιγότερα τέκνα ἐν συγκρίσει πρὸς ὅλας τὰς χώρας τῶν Βαλκανίων. Γενοκτονία συντελεῖται, ὄχι πλέον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν τοῦ Γένους, ἀλλʼ ὑπὸ τῶν ἰδίων τῶν Ἑλλήνων ἐν τοῖς οἴκοις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἰατρείοις. Διʼ ὀλιγοπαιδίαν – παρτατηρεῖ ὁ ἱστορικὸς Πολύβιος – ὑπετάγη εἰς τοὺς Ρωμαίους κατακτητὰς ἡ ἀρχαία Ἑλλάς. Τὸ ἴδιον κινδυνεύει νὰ πάθη καὶ ἡ νεωτέρα Ἑλλάς, ἐὰν δὲν ληφθοῦν ριζικὰ μέτρα προστασίας τῶν πολυτέκνων. Ἡ νεότης μας σήπεται ἐν τὴ φιληδονία καὶ τῶ πανσεξουαλισμῶ, ἐκπαιδευόμενη εἰς τὰ σύγχρονα σχολεῖα τῆς διαφθορᾶς, ὁποῖα κατήντησαν οἰ κινηματογράφοι. Ὁ σεβασμὸς πρὸς τοὺς μεγαλυτέρους ἐξέλιπεν. Ἡ πράσινη τράπεζα ἔχει μυριάδας ὀπαδῶν, ὄχι μόνον εἰς τὰς πόλεις, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ χωρία. Τὸ ἀλκοὸλ δηλητηριάζει τὰς ρίζας τῆς νέας γενεᾶς. Ἡ ψευδορκία ἐν τοῖς Δικαστηρίοις ἀνατρέπει τὸ ἔργον τῆς Δικαιοσύνης. Ἡ βλασφημία τῶν θείων στιγματίζει τὴν Πατρίδα. Μίαν Πατρίδα εἰς τὴν ὁποίαν ἄλλοτε οὐδεὶς ἐτόλμα νὰ βλασφημήση. Ἐὰν δὲ καὶ ἐτόλμα τις, κατεδικάζετο εἰς τὴν ἐσχάτην τῶν ποινῶν. Ἡ πρὸς τὸ Θεῖον εὐλαβεια ὁσήμεραι ἐκελίπει. Ἱερὰ θέσμια καὶ ἱεραὶ παραδόσεις περιφρονοῦνται καὶ καταπατοῦνται. Ἡ Κυριακὴ ἠμέρα βεβηλώνεται. Τὸ ποσοστὸν τῶν τακτικῶς ἐκκλησιαζομένων κατῆλθεν εἰς τὸ 2%. Ἑκατοντάδες ναῶν τῶν παραμεθορίων ἐπαρχιῶν ἰδίως δὲ τῆς ἠμετέρας ἐπαρχίας, παραμένουν χωρὶς ἱερεῖς. Ἐχορτάριασαν τὰ προύλια τῶν ναῶν. Ἐπὶ τούτοις δὲ 30 περίπου αἱρέσεις ξενικῆς προελεύσεως ὡς ἀγέλαι λύκων ἔχουν εἰσβάλει καὶ κάμνουν θραύσιν εἰς τὸ Ὀρθόδοξον ποίμνιον. Ἰδίως δὲ ἡ αἵρεσις τῶν Χιλιαστῶν ἤ Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ὡς ἐπιδημία τοῦ Σατανᾶ ἔχει διαδοθῆ εἰς ὅλα σχεδὸν τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος.

* * *

Ἱδοὺ ἐν ἀδραῖς γραμμαῖς ἡ ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάστασις τῆς ἐποχῆς μας. Εὔκαιρον εἰπεῖν τὸ τοῦ προφήτου: «Ἀρὰ καὶ ψεῦδος καὶ φόνος καὶ κλοπὴ καὶ μοιχεία κέχυται ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ αἴματα ἐφʼ αἰμασι μίσγουσι. Διὰ τοῦτο πενθήσει ἡ γῆ καὶ σμικρυνθήσεται σὺν πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν αὐτὴν» (Ὡσ 4, 2-3). Ἡ κατάστασις ἀυτὴ πρέπει νὰ μεταβληθῆ. Καὶ ἀλλοίμονον ἐὰν δὲν μεταβληθῆ. Ἀλλὰ πῶς θὰ μεταβληθῆ; Πῶς ἡ οἰκογένεια θὰ ἐπανεύρη τοὸν προορισμόν της; Πῶς ὁ γάμος θὰ παύση νὰ εἴνε ἐμπορικὴ συνναλαγή; Πῶς θὰ σταματήση τὸ ρεύμα τῶν διαζυγίων; Πῶς ἡ νεολαία μας θὰ ἠλεκτρισθῆ καὶ πάλιν ἀπὸ τὰ ἰδεώδη τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος; Πῶς τὰ παγόβουνα τῆς θρησκευτικὴς ἀδιαφορίας θὰ διαλυθοῦν; Πῶς θὰ σιγήσουν τὰ πολυβολεῖα τοῦ Ἅδου, τὰ στόματα, λέγω, τῶν ἀπίστων καὶ τῶν βλασφήμων, τὰ βάλλοντα κατὰ τῆς Θεότητος; Πῶς οἱ λύκοι οἱ λυμαινόμενοι τὸ ποίμνιον τοῦ ἰησοῦ, θὰ διωχθοῦν; Πῶς τὰ κενά τῶν ἐφημεριακῶν θέσεων θὰ συμπληρωθοῦν; Πῶς το 2% τῶν τακτικῶς ἐκκλησιαζομένων θὰ γίνη 10%, 20%, 50%, 80% ; Πῶς θὰ ἐπανέλθη ὁ κόσμος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν; Πῶς θὰ τακτοποιηθῆ τὸ ἐκκλησιαστικὸν χάος, καὶ ἥλιος θρησκευτικῆς καὶ ἠθικῆς ἀναγεννήσεως θὰ ανατείλη εἰς τὸν τόπον μας καὶ θὰ φαιδρύνη τὰ πρόσωπα μας, διὰ νὰ εἴπωμεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ «Δόξα σοι τῶ δείξαντι τὸ φῶς»; Φόβος καὶ ἀγωνία μὲ συνέχει ἀναλογιζόμενον τὰς εὐθύνας μου ἀπέναντι Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ὁ κόσμος ἀναμένει θαύματα ἀπὸ τὸν ἐπῖσκοπον. Ἀλλὰ τίς εἰμι ἐγώ; Αἱ προσωπικαί μου δυνάμεις εἶνε ὀλίγαι καὶ ἀσθενεῖς. Τὶ θὰ δυνηθῶ νὰ πράξω; Ὦ Κύριε! Ποῖον σταυρὸν ἐπωμίζεται ὁ δούλος σου εἰς τὴν πρεσβευτικήν του ἡλικίαν! Πόσον φοβοῦμαι καὶ δειλιῶ! Ἡ ψυχή μου νοσταλγεῖ αὐτὴν τὴν στιγμὴν τὴν ἔρημον διὰ νᾶ κλαύσω ἐκεῖ τὰ ἀμαρτήματα μου καὶ τὰ ἀμαρτήματα τοῦ λαοῦ.

* * *

Ἀλλὰ τὴν ταραχήν, τὴν ἀγωνίας καὶ τοὺς φόβους, τὰ ὁποῖα δοκιμάζω ἀφʼ ἧς στιγμῆς ἐξελέγην ἐπίσκοπος, ἔρχεται νὰ ἀποβάλη ἐκ τῆς ψυχῆς μου ἡ πρὸς τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ φωνὴ τοῦ Θεοῦ: «Ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου, μὴ δειλιάσης, μηδὲ φοβηθῆς, ὅτι μετὰ σοῦ Κύριος ὁ Θεός σου εἰς πάντα, οὖ ἐὰν πορεύη» Ιἰησ. Ναυῆ 1,9). Ἡ φωνὴ αὐτὴ ἀκούεται καὶ σήμερον καὶ παρηγορεῖ καὶ ἐμψυχώνει πάντα μαχητὴν τῆς στρατιᾶς τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος καλεῖται νὰ συνάψη μάχας κατὰ τοῦ ἐν τῶ κόσμω πολυειδοῦς κακοῦ, κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, καὶ νὰ κρημνίση τὰ Ἱεριχούντεια τείχη τῆς ἀμαρτίας, νὰ καθαιρέση τὰ ὀχυρώματα τοὺ Σατανᾶ, κατὰ τὴν ἔκφρασιν τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ στρατηγοῦ τούτουτῶν πνευματικῶν μαχῶν, καὶ νὰ ὑψώση ἐν θριάμβω τὴν σημαίαν τοῦ Ἐσταυρωμένου, συντελών οὕτως εἰς τὴν ἐπέκτασιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὰ ὅπλα μας εἰς αὐτὸν τὸν πόλεμον, τὸν ὁποῖον διεξάγει ἡ Ἐκκλησία διὰ μέσου τῶν αἰώνων, δὲν εἴνε, κατὰ τὸν αὐτὸν Ἀπόστολον, «σαρκικὰ» (Β΄ Κορ. 10, 4). Δὲν εἴνε ὑλικά. Δὲν εἴνε χάλυψ καὶ σίδηρος. Δὲν εἴνε πυρῖτις καὶ πυρηνικὴ ἐνέργεια. Εἴνε ὅπλα πνευματικά. Ὅπλον πνευματικόν, δεδοκιμασμένον εἰς μυρίας μάχας τοῦ Χριστιανισμοῦ κατὰ ὀρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, ὅπλον ἀήττητον, ὑπεράνω ὅλων τῶν ἄλλων ὅπλων, ὅπλον ὑπερφυσικὴς δυνάμεως, διὰ τοῦ ὁποῖου τελοῦνται τὰ μεγάλα ἐν τῆ Ἱστορία θαύματα, εἶνε ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστόν. «Αὐτὴ ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Ἰω. 5, 4). Ὤ πόσον παρήγορος καὶ ένισχυτικὴ εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ˙ «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία̇ πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε!» (Ἰωάν. 14, 1). Μὲ τὴν πίστιν εἰς τὸν Χριστόν οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι ένίκησαν ρήτορας, φιλοσόφους καὶ αὐτοκράτορας, καὶ ύψωσαν τὴν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ εἰς τὴν Ἀκρόπολην τῶν Άθηνῶν καὶ εἰς τὸ Καπιτόλιον τῆς Ρώμης. Μὲ τὴν πίστιν αὐτῆν οἱ μάρτυρες τῶν πρώτων αἰώνωνἐθριάμβευσαν κατὰ τῆς εἰδωλολατρίας. Μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν οἱ μεγάλοι Πάτέρες καὶ διδάσκαλοι τπης Ἐκκλησίας αντεμετώπισαν τὰς αἰρέσεις καὶ διεξήγαγον ὐπερόχους ἀγῶνας ὑπὲρ τῶν δικαίων τοῦ λαοῦ. Μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν οἱ ἀείμνηστοι πατέρες τοῦ 21 ἀνέστησαν τὸ Ἐλληνικὸν Ἔθνος ἐκ τῆς δουλείας 4 αἰώνων. Μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν ἡ μικρὰ στρατιὰ τοῦ 12 ἐξώρμησεν ἐκ τῆς Μελούνας καὶ ἐδιπλασίασε τὴν Πατρίδα. Μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν ἐγράφη ἡ ἐποποιΐα τοῦ 40 εἰς τὰ ὑψηλὰ βουνὰ τῆς Ἀλβανίας. Μὲ τὴν πίστιν αὐτὴν καὶ ἡ γενεὰ τοῦ 1945 ἠγωνίσθη εἰς τὰ ὑψηλὰ βουνὰ τῆς Μακεδονίας καὶ ἔσωσε διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὴν ἐλευθερίαν. Γενναῖοι πρόμαχοι τῆς Πατρίδος, παλαιότεροι καὶ νεώτεροι, δὲν ἐφείσθησαν θυσιῶν. «Ἔδωκαν τὸ αἴμα των ἀντὶ ὕδατος, καὶ τὰς σάρκας των ἀντὶ χώματος, καὶ τὰ ὀστᾶ των ἀντὶ λίθων» διὰ νὰ κτισθῆ ἡ ἐλευθέρα Ἑλλάς. Ἀλλʼ ἄν ἡ Ἑλλάς ἐκτίσθη διὰ τοιούτων θυσιῶν, καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐκτίσθη διὰ θυσίας ὑπερβαίνουσης πᾶσαν ἄλλην θυσίαν, διὰ τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

* * *

Μὲ τὴν πίστιν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἀποστολὴν τῆς Ἐκκλησίας πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ συνεχίσωμεν τὴν πορείαν ἐν μέσω τοῦ κόσμου. Τίποτε δὲν πρέπει νὰ μᾶς πτοήση καὶ νὰ μᾶς ἐκτρέψη ἀπὸ τὴν ἱστορικὴν πορείαν, τὴν ¨οποίαν ἐχάραξαν αἱ θυσίαι τῶν προηγουμένων γενεῶν. Ὅσον πυκνὸν καὶ ἄν εἶνε σήμερον τὸ σκότος, τὸ φῶς θὰ νικήση τελικῶς. Πίστις κατὰ τὸν ποιητὴν εἶνε˙ «νὰ περιμένης τὸν ἥλιον τὰ μεσάνυκτα». Θὰ ἔλθη ὁ ἥλιος ἀδελφοί! Μὴ ἀπογοητευώμεθα! Ἀρκεῖ ἕκαστος ἐξ ἠμῶν νὰ ἐκτελέση τὸ καθῆκον του ἀπέναντι τῆς Ἐκκλησίας. Ἄρκεῖ ἕκαστος νὰ γίνη φῶς διὰ τὸν ἑαυτόν του, καὶ διὰ τὸν κύκλον τῶν συνανθρώπων του. Φῶς οἱ γονεῖς διὰ τὰ τέκνα των˙φῶς ὁ διδάσκαλος διὰ τοὺς μαθητά του˙ φῶς ὁ ἀξιωματικὸς διὰ τοὺς στρατιώτες του˙ φῶς ὁ ἐπιστήμων διὰ τοῦς ἀγράμματους καὶ ἀπλοϊκοὺς ἀνθρώπους˙ φῶς οἱ ἐν ἐξουσίαις καὶ ἀρχαῖς διὰ τὸν λαόν˙ φῶς πρὸ παντός, οἱ κληρικοί. Φῶς ἀρετῆς καὶ πίστεως ὅσοι φοροῦν τὸ τίμιον ράσον τοῦ Ὀρθοδόξου Ἕλληνοε κληρικοῦ, τὸ ὁποῖον ἐλάμπρυνε διὰ μαρτυρικῶν αἱμάτων ἀτελεύτητος σειρὰ ἱερομαρτύρων καὶ ἐθνομαρτύρων, ἀπὸ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε΄ μέχρι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καὶ τῶν τελευταίων κληρικῶν τῆς ἐθνικῆς μας τραγωδίας, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν ἑαυτοὺς ἱερὰ σφάγια εἰς τὸν βωμὸν τοῦ ὑπερτάτου καθήκοντος.
Ἡ Ἱ. Μητρόπολις τῆς Φλωρίνης, τῶ παραδείγματι τῶν ἁγίων καὶ τών ἡρώων στοιχοῦσα, πρέπει καὶ πάλιν νὰ γίνη φάρος, ἀκτινοβολῶν τοῖς ἐγγὶς καὶ τοῖς μακράν. Εἰς ἡμᾶς τοὺς κληρικοὺς πρέπει νὰ εὑρίσκη ἐντονώτεραν ἀπήχησιν ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου˙ «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 5, 16). Σκοπὸς τῆς ποιμαντικῆς εἶνε, κατὰ Γρηγόριον τὸν Θεολόγον, «πτερῶσαι ψυχὴν, ἁρπάσαι κόσμου καὶ δοῦναι Θεῶ, καὶ τὸ κατʼ εἰκόνα ἤ μένον τηρῆσαι, ἤ κινδυνεῦον χειραγωγῆσαι, ἤ διαρρυὲν ἀνασώσασθαι, εἰσοικίσαι τε τὸν Χριστὸν ἐν ταῖς καρδίαις διὰ τπῦ Πνεύματος, καὶ τὸ κεφάλαιον, θεὸν ποιῆσαι καὶ τῆς ἄνω μακαριότητος, τὸν τῆς ἄνω συντάξεως».
Ἄς ἐπιτραπῆ εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο νʼ ἀνοίξω τὴν καρδίαν μου καὶ νὰ σᾶς εἴπω : Δὲν ἦλθον ἐδῶ, ἀδελφοί μου, διὰ σκοποὺς ἰδιοτελεῖς. Δὲν ἦλθον διὰ θησαυρισμὸν καὶ διὰ δόξαν. Ἦλθον μὲ τὴν ἐν Κυρίω ἀπόφασιν διὰ νὰ ὑπηρετήσω τὸν μαρτυρικὸν τοῦτον λαόν, τοῦ ὁποῖου, διὰ νὰ ὁμιλήσω μὲ τὴν γλῶσσαν τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ιλήσω τὰ πόδια. Ἦλθον νὰ κηρύξω τὸ Εὐαγγέλιον καὶ νʼ ἀναφλέξω τὸν σπινθῆρα τῆς πίστεως, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει ἀκόμη εἰς τὰ στήθη τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως ἔζησα ὥς ἱεροκῆρυξ ἐπὶ 30 ἔτη, οὕτω θὰ ζήσω καὶ ὠς ἐπίσκοπος. Ἁπλότης καὶ λιτότης ἧτο καὶ θὰ εἶνε ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μου. Συγγενεῖς κατὰ σάρκα δὲν θὰ ἔχουν θέσιν εἰς τὴν Μητρόπολιν. Ἄν ποτὲ ἔλθη συγγενής μου πρὸς ἐπίσκεψιν, θὰ κοιμηθῆ εἰς τὸ ξενοδοχεῖον. Συγγενεῖς διʼ ἐμὲ θὰ εἴνε οἱ ἀκούοντες καὶ φυλάσσοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Εἰς τὴν Μητρόπολιν θὰ ὑπάρχη μικρὸς ἐπιτελεῖον ἐκ θεολόγων καὶ ἄλλων ἱεραποστολικῶν προσώπων, τὰ ὁποῖα θὰ ἐργάζονται πρὸς δόξαν Θεοῦ. Κατὰ τὰ ἀρχαῖα πρότυπα, ἡ Μητρόπολις θᾶ μεταβληθῆ εἰς κοινόβιον. Κατᾶ Παύλειον, «ἔχοντας διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσησόμεθα» (Α΄ Τιμ. 6, 8). Δώρα δὲν θὰ δέχωμαι παρʼ οὐδενὸς ὑφισταμένων μου. Ὅτι θὰ ὑπολείπεται ἐκ τοῦ μισθοῦ, τὸν ὁποῖον μοῦ δίδει ἡ Πατρίς, θὰ διατίθεται ὑπὲρ φιλανθρωπικῶν καὶ ἱεραποστολικῶν σκοπῶν. Εὐαγῆ ἱδρύματα θὰ ὑποστηρίξω ἤ καὶ νέα θὰ ἱδρύσω. Φίλοι μου θὰ εἶνε ὅσοι πιστεύουν εἰς τὸν Θεόν. Οἱ κατὰ κόσμον κτωχοὶ καὶ ταπεινοὶ θὰ προσελκύουν ἱδιαίτερον τὸ ένδιαφέρον μου. Διότι πίστις μου εἶνε, ὅτι ἕκαστος πτωχὸς καὶ ταπεινὸς κρύπτει εἰς τὰ στήθη του μίαν μεγαλειότητα, πρὸ τῆς ὁποίας ὑποκλίνονται οἱ ἄγγελοι. Εἰς γἀμους, κηδείας καὶ μνημόσυνα δὲν θὰ λαμβάνω μέρος. Ἀρκεῖ διᾶ τὴν ἱεροτελεστίαν ὁ ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου. Οὐδὲν ἔχει νὰ προσθέση ὁ ἀρχιερεύς. Μόνον εἰς γάμους ὀρφανῶν, θυμάτων πολέμου καὶ μόνον εἰς κηδείας ἀναπήρων πολέμου, ὡς καὶ εἰς γάμους ἤ κηδείας προσώπων ζώσης θρησκευτικότητος, καὶ διὰ κόγου καὶ ἔργου εὐεργετησάντων τὴν κοινωνίαν, θὰ λαμβάνω μέρος, διὰ νὰ τιμᾶται ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ εὐσέβεια. Ὄχι ὁ ἄδικος πλοῦτος ἤ ἡ μάταια δόξα θᾶ ἔχουν τὸ προβάδισμαεἰς τὰς ἀρχιερατικάς μου προτιμήσεις, ἀλλʼ ἡ χριστιανικὴ ἀξία, ἔστω καὶ ἄν αὐτὴ κατοικῆ εἰς καλύβην ἤ καλύπτεται ἀπὸ τὰ ράκη ἑνὸς ἐπαίτου. Παράνομα ζεύγη δὲν θὰ ἀνεχθῶ εἰς τὴν περιφέρειάν μου. Θὰ φθάσω μέχρις ἀφορισμοῦ. Οὕτω μόνον θὰ ἀσφαλισθῆ ὁ τίμιος γάμος. Τοὺς δημοσίως ἀμαρτάνοντας δημισίως καὶ θὰ ἐλέγχω, κατὰ τὴν ἀποστολικὴν ἐντολὴν (Α΄ Τιμ. 5, 20). Μέτρον δέ, μὲ τὸ ὁποῖον θὰ κρίνωνται οἱ λόγοι καὶ αἱ πράξεις, θὰ εἶνε ὁ αἰώνιος νόμος τοῦ Θεοῦ, τὀ Εὐαγγέλιον. Ὅ, τι συμφωνεῖ μὲ τὸ Εὐαγγέλιον, θὰ ἐπαινῆται˙ ὅ, τι δὲν συμφωνεῖ μὲ τὸ Εὐαγγέλιον, θὰ ἐλέγχεται καὶ θʼ ἀποδοκιμάζεται. Συμβιβασμοὶ εἰς ζητήματα πίστεως δὲν θὰ εἶνε ἀνεκτοί. Διότι εἰς τὰ ὦτα μου ἠχεῖ πάντοτε ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου˙ «Καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ ουρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρʼ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1, 8).
Καὶ ἐπειδὴ εἶμαι ἐπίσκοπος ὄχι μόνον τῆς πόλεως Φλωρίνης καὶ δύο ἤ τριῶν ἄλλων ἀστικῶν κέντρων τῆς περιφερείας, ἀλλʼ εἶμαι ἐπίσκοπος καὶ 100 καὶ πλέον χωρίων, τὰς περισσοτέρας Κυριακὰς καὶ ἐορτὰς θὰ εὑρίσκωμαι ἐν μέσω τοῦ λαοῦ τῆς ὑπαίθρου τῆς χώρας, ὁ ὁποῖος καὶ αἰσθάνεται περισσότερον τὴν ἀνάγκην τὴς παρουσίας τοῦ Ἱεράρχου. Νεώτερος περιώδευσα τὰ χωρία τῆς Φλωρίνης πεζῆ ἀπὸ Πρέσπας μέχρι Σκρᾶ, ἀλλὰ τώρα ταπεινὸν ὄχημα θʼ ἀντικαταστήση τὸ ὀνάριον τοῦ ἰησοῦ ἐν τῆ μηχανοκινήτω ἐποχῆ μας. Κατὰ τὰς περιοδείας οὐδὲν θὰ λαμβάνω ἐκ τῶν ναῶν. Ἀδάπανον θὰ κηρύξω τὸ Εὐαγγέλιον. Ἐν τῆ διοικήσει θὰ εἶμαι ὄχι δεσπότης, ἀλλὰ πατὴρ φιλόστοργος καὶ ἀδελφὸς τῶν ἐκτελούντων πιστῶς καὶ εὐσυνειδήτως τὰ ἱερατικά των καθήκοντα. Διὰ τοὺς παρεκκλίνοντας ὅμως ἐκ τῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ σκανδαλίζοντας τὸν λαὸν θὰ εἶμαι αὐστηρ[ος τιμωρός. Μεσάζοντας δὲν θὰ δέχωμαι. Ὁ ἔχων δίκαιον θὰ τὸ λαμβάνη ἀπʼ εὐθείας. Τὰ ἡνία τῆς διοικήσεως θὰ κρατῶ ὁ ἴδιος. Ἤ μᾶλλον πρέπει νὰ τὰ κρατῆ ὁ Ἀρχιποίμην Χριστός. Ὦ Χριστέ! Σὺ γενοῦ ὁ καλὸς ἡνίοχος τῆς ἐπισκοπῆς. Σὺ ὁδήγει ποιμαινομένους καὶ ποιμαίνοντα εἰς νομὰς σωτηρίους. Σὺ ἀσφάλιζε τὴν ποίμνην σου ἐκ λύκων λυμαινομένων αὐτήν.

* * *

Οὕτω πως σκέπτομαι νὰ βιώσω καὶ νὰ πολιτευθῶ ἐν μέσω ὑμῶν, ἀδελφοί μου. Δὲν εἶμαι προφήτης διὰ νὰ γνωρίζω ὁποίας θυέλλας θὰ ἐγείρη κατʼ ἐμοῦ ὁ Σατανᾶς ἐν τῆ ἐφαρμογῆ τοῦ προγράμματός μου, τὸ ὁποῖον εἶνε πρόγραμμα ὄχι ἰδικῆς μου ἐφευρέσεως, ἀλλὰ πρόγραμμα ἀπορρέον ἐκ τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου, πρόγραμμα τὸ ὁποῖον τόσον ἐπιτυχῶς ἐφήρμοσαν οἱ ἀείμνηστοι Πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπιθυμούμεν νὰ ἀποδείξωμεν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιον δύναται νὰ έφαρμοσθῆ καὶ ἐν τῆ παρούση γενεᾶ, εἰς ὅλας τὰς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς. Θέλομεν νὰ αἰσθανθοῦν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιον «δύναμις Θεοῦ ἐστὶν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῶ πιστεύοντι» (Ρωμ. 1, 16), καὶ ὅτι ὑπὸ τὰ ἄστρα δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα ἱκανὸν νὰ σώση τὀν κόσμον, εἰμὴ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θέλομεν νὰ ἀποδειχθῆ διʼ ἔργων χριστιανικῆς ζωῆς, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέθανεν, ἀλλὰ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοῦς αἰῶνας.
Αὐτοὶ εἶνε οἱ πόθοι μου οἱ ὁποῖοι κατακαίουν τὴν καρδίαν μου. Θὰ ἐπιτύχωμεν; Ἡ ἀγωνία ἐπανέρχεται εἰς τὴν ψυχήν μου. Ἀλλʼ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν τριακονταετῆ μέχρι τώρα περιπετειώδη διακονίαν μου δὲν μὲ ἄφησε νὰ καταισχυνθῶ, ἐλπίζω ὅτι καὶ εἰς τὸ ὑπόλοιπον τῆς διακονίας μου θὰ μὲ βοηθήση νὰ μὴ καταισχυνθῶ. Σκοπός μου δὲν εἶνε ὁ θρόνος, ἀλλʼ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος γινώσκει. Ἄν παραστῆ ἀνάγκη, ὡς ἐδήλωσα καὶ εἰς τὸ μικρόν μου μήνυμα ἐνώπιον τῆς ἀριστίνδην Συνόδου, θὰ θυσιάσω τὸν θρόνον χάριν τῶν ἀρχῶν, τὰς ὁποίας διεκήρυξα ἐπὶ τριακονταετίαν ἐνώπιον τοῦ ἐλληνικοῦ λαοῦ, καὶ δὲν θὰ θυσιάσω τὰς ἀρχὰς χάριν τοῦ θρόνου. Ζητῶ τὴν ἠθικὴν συμπαράστασιν καὶ τὰς προσευχὰς ὅλων σας διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ ἔργου.
Τελευτῶν δὲ ὑψώνω ἱκέτιδας χεῖρας πρὸς τὸν Οὐρανόν, καὶ παρακαλῶ καὶ δέομαι, ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς φυλάττη ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῆς ἀύλου δόξη Του τὴν προσφιλῆ πόλιν καὶ κώμην τῆς ἐπαρχίας ταύτης ἐκ πάσης βαρβαρικῆς ἐπιδρομῆς, προστατεύη τὰς οἰκογενείας σας, εὐλογῆ τὰ τίμια .εργα τῶν χειρῶν σας, παρηγορῆ τοὺς τεθλιμμένους, καὶ εἰς πάντας χαρίζη τὰ ἐγκόσμια καὶ ὑπερκόσμια ἀγαθά Του. «Ἡ δὲ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἀγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν».

* * *

Καὶ τώρα ἀγαπητοί, παρακαλῶ μὴ διαλυθῆτε. Ἀλλʼ ὅπως εἴμεθα ὅλοι ἐδῶ συγκεντρωμένοι, νὰ μεταβῶμεν εἰς τὴν ἄλλην Φλώριναν, τὴν Φλώριναν ἡ ὁποῖα κοιμᾶται εἰς τοῦς τάφους ἐπʼ έλπίδι ζωῆς ἐξ ἀναστάσεως. Μᾶς φωνάζουν οἱ τάφοι. Ἐκεῖ, εἰς σιγηλοὺς κευθμῶνας, ἀναπαύονται τὸν μακάριον ὕπνον οἱ ἀείμνηστοι ἡρωες, οἱ ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος ἀγωνισθέντες καὶ πεσόντες. Στρατιωτικὸς ἐγὼ ἱερεὺς κατὰ τὰς τραγικὰς ἡμέρας τοῦ Ἔθνους, ἐγνώρισα ἀρκετοὺς στρατιώτας καὶ ἀξιωματικούς, οἱ ὁποῖοι ἀναπαύνονται τώρα εἰς τὰ μνήματα. Μετʼ ἐμοῦ παρίταται αὐτὴν τὴν ὥραν καὶ ὁ τέως στρατιωτικὸς ἱερεὺς Αρχιμ. Γερμανὸς Δημητρόπουλος. Ἄς πορευθῶμεν λοιπὸν ἐκεῖ καὶ ἄς ψάλωμεν Τρισάγιον. Διότι οἱ νεκροὶ μᾶς κυβερνοῦν. Καὶ τὰ πνεύματά των ὑπερίπτανται αὐτὴν τὴν ὥραν ὑπεράνω ἡμῶν καὶ περιχαρῆ μᾶς ὑποδέχονται, διότι βλέπουν, ὅτι μὲ τὴν θυσίαν των μᾶς ἄφησαν πατρίδα ἐλευθέραν.

……………………………………………………………………………………………………………………..

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

• (Κατὰ τὴν ἐνθρόνισιν τοῦ Συντάκτου τῆς «Σπίθας» εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν θρόνον τῆς Φλωρίνης διενεμήθη ἀναμνηστικὸν φυλλάδιον. Ἐνταῦθα ἀναδημοσιεύομεν τὴν εἰς τὴν 4ην σελ. τοῦ φυλλαδίου δημοσιευομένην Προσευχήν).
  Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, Σὺ εἶσαι ὁ ἐπίσκοπος καὶ ὁ ποιμὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Σὺ ἠγάπησας τὸν ἄνθρωπον ὅσον οὐδεὶς ἄλλος. Σὺ ἔκλινας οὐρανοὺς καὶ κατέβης, καὶ μετὰ τῶν ταπεινῶν καὶ περιφρονημένων τῆς γῆς συνανεστράφης. Σὺ ἐδίδαξας τὴν ούράνιον διδασκαλίαν. Σὺ ἐποίησας τὰ θαύματα. Σὺ άνέβης ἐπὶ τῦ Σταυροῦ καὶ ἥπλωσας τὰς παναχράντους χεῖρας Σου καὶ ὑπὲρ τῶν σταυρωτῶν Σου προσευχήθης. Τὸ τίμιόν Σου αἶμα ἐγένετο τὸ λύτρον τῆς ἀνθρωπότητος. Οὔτε ἄνθρωπος οὔτε ἄγγελος οὔτε ἀρχάγελλος, ἀλλὰ Σὺ, Κύριε, ἔσωσας ἡμᾶς, Σὺ εἶσαι ὁ Εὐεργέτης ἡμῶν.
  Ἡ εὐεργεσία Σου, Κύριε, συνεχίζεται ἐν τῶ κόσμω. Συνεχίζεται διὰ μέσου τῆς Ἐκκλησίας, τῆς μιᾶς ἀγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας Σου. Αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία εἶνε ἱερὰ μάνδρα. Εἰς αὐτὴν εὐρίσκουν ἀσφάλειαν τὰ λογικὰ πρόβατα. Πρόβατον, τὸ ὁποῖον ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν μάνδραν, τὸ τρώγει ὁ λύκος. Καὶ χριστιανὸς ὁ ὁποῖος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν καὶ τὰ μυστήρια, τὸν τρώγει ὁ νοητὸς λύκος, ὁ Σατανᾶς. Ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας Σου, Κύριε, δὲν ὑπάρχει σωτηρία.
  Ὦ Κύριε, πόσον, ὀλίγοι ἀπέμειναν ἐν τῆ Ἐκκλησία Σου! Οἱ πολλοὶ περιπλανῶνται εἰς τὰς χαράδρας καὶ τὰ πυκνὰ δάση τῆς ἀμαρτίας. Ἐκ τῶν 100 προβάτων τὰ 2 ἔμειναν πλησίον Σου. Καὶ αὐτὰ πόσον ἀδύνατα καὶ ἐξασθενημένα!
  Ὦ Ἐσταυρωμένε Κύριε! Ὦ μεγάλε Ποιμὴν τῶν προβάτων! Φώτισον τοὺς μικροὺς ποιμένας, τοὺς ἐπισκόπους καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας Σου, ἐνδυνάμωσον αὐτοὺς διὰ νὰ μιμηθοῦν τὸ ἄγιόν Σου παράδειγμα, διὰ νὰ κάμουν τὸ πᾶν ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν ὅλα τὰ πρόβατα εἰς τὴν ἱερὰν Σου ποίμνην καὶ νὰ γεμίσουν πάλιν οἱ ναοί Σου ἀπὸ πιστοὺς, καὶ μαζὶ μὲ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους νὰ ὑμνὼμεν καὶ νὰ δοξάζωμεν τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἄγιον Πνεῦμα, τὸν ἕνα ἐν Τριάδι Θεόν. Ἀμήν.

ΔΥΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΠΟΥ ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΙ ΘΕΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ, ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

Δεν εμφανίστηκαν ως εκπρόσωποι του Γέροντος, δεν  τους μνημόνευσε κανείς, δεν μίλησαν ως εκπρόσωποι του κλήρου της Φλώρινας, δεν δέχτηκαν αυτοί που πόνεσαν τα συλλυπητήρια, δεν έβγαλαν αυτοί που έπρεπε τους επικηδείους. Πέρασαν απαρατήρητοι. Κάποιος άλλος, που δεν προσέφερε τίποτα απολύτως στον Γέροντα και αποβλέπει σε υψηλές θέσεις και μεγάλα ανθρώπινα αξιώματα θέλησε να αδράξει και αυτή την ευκαιρία για να προβληθεί.  Η συγνώμη του στον κεκοιμημένο Γέροντα δεν μας έπεισε.
Επειδή πιστεύουμε, ότι θα ήθελε να πει σ’ αυτούς τους ταπεινούς, το ευχαριστώ  η ευγνώμονα καρδιά του Γέροντος, θα τους μνημονεύσουμε όχι με δικούς μας λόγους, αλλά με λόγια του ίδιου του κεκοιμημένου πατέρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γνωρίζουμε ότι θα προσκρούσουμε στην μετριοφροσύνη των πιστών αυτών παιδιών του Γέροντος που δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ, που προτιμούν την αφάνεια παρά την δόξα, που κρατούν την ίδια  με εκείνον γραμμή πλεύσεως, κρατούν ψηλά το λάβαρο της Ορθοδοξίας. Ηχεί ακόμα η φωνή του π. Ιεροθέου στα αυτιά μας· Τον κοιτούσε με αγάπη και έλεγε· «πώς είναι ο Γέροντάς μου»;
Στον π. Ιερόθεο, που ο π. Αυγουστίνος ανέθεσε την εξομολόγηση των πνευματικών του τέκνων, σε ιεραποστολική συγκέντρωση ο Γέροντας, στις 11-1-1991, έλεγε·

• «…Tί να πούμε; Έμειναν μερικά πρόσωπα κοντά μας, όπως είναι και ο πατήρ Iερόθεος, τον οποίον ελέγχουμε παντώς άλλου, εντούτοις παραμένει πιστός και αφοσιωμένος κοντά μας. Έμειναν και ελάχιστα ακόμη πρόσωπα. Δεν αποκλείεται να φύγουν και αυτά και να μείνω μόνος στον κόσμο, και να πω σαν τον απόστολο Παύλο· «Oι πάντες με ἐγκατέλιπον». Ας γίνει και αυτό· Aλλ’ ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών και «Γνώτε έθνη και ηττάσθαι ότι μεθ’ ημών ο Θεός».

Και στα στελέχη των Κατασκηνώσεών του, το 1993 ο Γέροντας έλεγε· «Να υπακούτε στον Ιερόθεο, που είναι ταπεινός… και δεν με στεναχώρησε ποτέ».
Για τον π. Λαυρέντιο Γρατσία, στο σπίτι που έμενε, μετά την παραίτησή του, είπε· «Εδώ, είναι κοντά μας  και ο Λαυρέντιος, που μας υπηρετεί με αγάπη».

Αυτών των δύο αληθινών παιδιών του Γέροντος, που τον διηκόνησαν μέχρι τέλος πιστά και αφωσιωμένα κοντά του, αλλά και του π. Επιφανίου Χατζηγιάνκου οι ευλογίες του σεβαστού μας πνευματικού πατέρα Αυγουστίνου θα τους σκεπάζουν.

_____________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________________

ÎNTRU POMENIRE VEŞNICĂ…
DOI ADEVĂRAŢI FII AI ADORMITULUI EPISCOP AUGUSTIN,
CARE CA NIŞTE ÎNGERI AI LUI DUMNEZEU
AU RĂMAS DE PARTEA STAREŢULUI

Nu au fost prezentaţi ca reprezentanţi ai Stareţului, nu i-a amintit nimeni, nu au vorbit ca reprezentanţi ai clerului din Florina, nu au primit condoleanţele ei, cei îndureraţi, n-au rostit ei aşa cum se cuvenea necrologurile. Au trecut neobservaţi. Altcineva, care n-a oferit Stareţului chiar nimic şi care urmăreşte poziţii înalte şi mari demnităţi omeneşti, a vrut să profite de această oportunitate pentru a se afirma. Iertarea pe care a cerut-o Stareţului adormit nu ne-a convins.
Deoarece credem că inima recunoscătoare a Stareţului ar fi vrut să spună un “mulţumesc” acestor smeriţi, îi vom pomeni nu cu cuvintele noastre, ci chiar cu cuvintele adormitului Părinte al Bisericii Ortodoxe. Ştim că vom afecta modestia acestor credincioşi copii ai Stareţului, care nu l-au părăsit niciodată, care preferă anonimatul şi nu slava, care ţin aceeaşi linie de plutire cu el, ţin la înălţime steagul Ortodoxiei. Răsună încă vocea părintelui Ierotei în urechile noastre. Îl privea cu dragoste şi îi spunea: ”Cum se simte Stareţul meu”?
Despre Părintele Ierotei, pe care părintele Augustin l-a însărcinat cu spovedania fiilor săi duhovniceşti, la o întrunire misionară pe 11.01.1991, Stareţul spunea: „…Ce să spunem? Au rămas câteva persoane lângă noi, cum este şi părintele Ierotei, pe care însă îl mustrăm mai mult decât pe oricare altul şi cu toate acestea el rămâne credincios şi dedicat nouă. Au mai rămas foarte puţine persoane. Nu e exclus să plece şi acestea şi să rămân singur pe lume şi să spun ca Apostolul Pavel: ”Toţi m-au părăsit”. Să se întâmple şi asta; dar „dacă Dumnezeu este cu noi, nimeni nu va fi împotriva noastră” şi „Înţelegeţi neamuri şi vă plecaţi căci cu noi este Dumnezeu”.
Şi cadrul taberelor lui, în 1993, Stareţul spunea: ”Să-l ascultaţi pe Ierotei, care este smerit… şi nu m-a supărat niciodată”.
Despre părintele Lavrentie Gratzia, în casa unde locuia, după retragerea sa, a spus: „Aici, este lângă noi şi Lavrentie, care ne slujeşte cu dragoste”. Pe aceşti doi adevăraţi fii ai Stareţului, care l-au slujit până la sfârşit cu credincioşie şi cu abnegaţie, dar şi pe părintele Epifanie Hatziancu, binecuvântările respectabilului nostru părinte duhovnicesc Augustin îi vor acoperi.

(trad. Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=15121)

___________________

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ_

From: Nikolaos Pandazis <pathtruthlife@gmail.com>
Subject: Eπιπρόσθετες επισημάνσεις στο άρθρο· “ΔΥΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ«

Τιμουμένη ιεροθέη τριάδι
“Τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τη γη Φλωρίνης”

• Δοξολογία στην αδιαίρετη Αγία Τριάδα ανέπεμψαν τα αμαρτωλά μου χείλη και η ψυχή μου πλημμύρισε παντελώς από ενθουσιασμό ένθεο, χαρά μεγάλη αλλά και ιερή ανακούφιση όταν είδα τα δακρυσμένα μου μάτια το ουσιαστικό και αναγκαιότατο αρθρο “Δύο αληθινά παιδιά του κεκοιμημένου επισκόπου Αυγουστίνου”
• (Παρακαλώ πολύ ταπεινά να κάνετε μια μικρή διόρθωση του τίτλου σας, και να με συγχωρέσετε για αυτή την όντος επιβαλλόμενη επισήμανση, και να γράψετε: “ΤΡΙΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ…”
• Τρία βασικά ονόματα πιστώς παρακείμενα στον άγιο επίσκοπο μας, τρεις μικροί αστέρες που ενώ ήταν μέχρι τώρα αφανείς, από εδώ και μπρος θα διαλάμψουν και αυτοί στο νοητό στερέωμα της Αρχιερατείας Αυγουστίνου, έστω και αν για λόγους ταπεινώσεως να μην το θέλουν! Τρεις εισιν οι μαρτυτούντες εν τη γη της Φλωρίνης, ων τα πανιερά ονόματα·
• 1.    π. Ιερόθεος Κοκονός
• 2.    π. Λαυρέντιος Γρατσίας και
• 3.  π. Επιφάνιος  Χατζηγιάνκου
• Άξιον εστί να τους μακαρίζουμε, όχι με την έννοια της τελευτής (αυτό θα γίνει με μεγάλη δόξα και τιμή μετά την κοίμησή τους, η οποία ευχόμαστε να συμβεί όπως του αγαπημένου τους και αγιασμένου τους Γέροντα, μετά την εκατονταετία τους), αλλά να τους μακαρίζουμε με την έννοια της ιερής και αγίας ευτυχίας. Μακάριοι, ευτυχισμένοι και ευλογημένοι από τον Θεό, αυτοί οι τρεις, ταπεινότατοι πατέρες που είχαν την υψίστη ευλογία να είναι οι ποιο κοντινοί συνεργάτες του τιμωμένου και τετιμημένου επισκόπου μας. Διαλεγμένοι και διαλεχτοί, εκλεγμένοι και εκλεκτοί, μεγίστοι συνεργάτες “Σίλλας, Τιμόθεος και Λουκάς” κοντά στον Αποστολικό Παύλειο π. Αυγουστίνο! Τρεις ιερείς, τρεις βαρυσήμαντες πολυτιμότατες, εξέχουσες και υπερέχουσες μαρτυρίες, που όμως δεν κατατέθηκαν ολοκληρωμένοι, οι ιστορικοί τους λόγοι δεν ειπώθηκαν με αποκαλυπτικοί και παραδειγματικοί λεπτομέρεια, οι σφραγίδες τους δεν αναζητήθηκαν, οι πιστοί όμως αναμένουν και επιμένουν. Με κομμένη την ανάσα προσδοκούμε το “Σύμβολο της πίστεως και αφοσιώσεως τους” μιας και ήταν οι πλησιέστεροι και προσφιλέστεροι του μακαριστού μας Επισκόπου Φλωρίνης. Λαχαταρούσα με μεγάλη ασυγκράτητη δίψα να τους δω και τους τρεις, να μιλούν στην εξόδιο ακολουθία του μακαριστού μας Γέροντα! Ας με συγχωρέσουν μα θα το πω. τώρα επιβάλλεται! Εχουν καθήκον ιερό και χρέος από τον Θεό να μην σιωπήσουν. Να εξέλθουν από τα ασφαλέστερα και παμφαεστατα της ταπεινώσεως ταμεία και να εξυμνήσουν με λόγον αγαθό, τον αγαθότατόν τους ποιμενάρχοι.
• Τους ευχαριστούμε για την αγάπη, συμπαράσταση και αφοσίωση τους στον π. Αυγουστίνο. Τους ευγνωμονούμε που κοπίασαν τα μέγιστα και θυσίασαν την ζωή τους και προσέφεραν ανιδιοτελώς τον εαυτό τους στην υπηρεσία του λόγου και στην διακονία του επισκόπου.
• Όμως έχω και προσωπικές ευχαριστίες να εκφράσω: Τους ευχαριστώ και τους τρεις που συνέβαλλαν τα μέγιστα για να γνωρίσω καλύτερα και να προσέλθω εγγύτερα στον άγιο Γέροντα Αυγουστίνο.
• Τον π. Ιερόθεο θαυμάζω γιατί ήταν αδιαλείπτως και απερισπαστώς δίπλα από τον Γέροντα, σαν φύλακας άγγελος και ποιμενικός προστάτης. Τον σέβομαι για τα λίγα που έλεγε και για τα πολλά που έπραττε.
• Τον π. Λαυρέντιο για τα ανεκτίμητα αγιοπνευματικά δάκρυα και την ανεξάλειπτη χάρη που εξέχεε όσο είχα αναξίως την ουράνια ευλογία να υφίσταμαι κάτω από το ζωογόνο του πετραχήλι το οποίο είχε και θα έχει ανεξίτηλη πάνω του την ιερουργική σφραγίδα του επισκόπου Φλωρίνης.
• Και  τον φίλτατο και επιφανέστατο π. Επιφάνειο για την μεγίστη δωρεά της διευθυνσιακής του Ελληνο-Ορθόδοξης καθοδηγήσεως, τις αξέχαστες εμπειρίες στο Οικοτροφείο του πατρός Αυγουστίνου, για την ατέρμονη αγάπη του για την Ορθόδοξη Υμνολογία, Πατρολογία Πατριδολογία, αλλά και για την αγάπη που μου ενέπνευσε για την Μαρτυρική μας Κύπρο!
• Πατέρα Αυγουστίνε, σε ευχαριστούμε για αυτούς τους τρεις, αλλά και για άλλους χίλιους δεκα-τρεις αφανείς, που δεν είναι του παρόντος να τους αναφέρουμε.

Με ευγνωμοσύνη
Nιkoλαos Πανταζής

Μελβούρνη Αυστραλίας

OMIΛIA ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

___________________

________________________

From: Μιχάλης
Subject: Το παράδειγμα ενός αγωνιστή Επισκόπου

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟY

Ό,τι και να γράψει κανείς μπροστά στη πολυσχιδή προσωπικότητα του πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου νομίζω ότι θα τον αδικήσει δοθέντος ότι τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να αποδώσουν με ακρίβεια το βάθος του ψυχικού του πλούτου, την ευρύτητα της αγάπης του, το ύψος της ποιμαντικής του διακονίας… Θαρρώ πως ο Δοχειαρίτης εκπρόσωπος ο οποίος ομίλησε κατά την εξόδιο ακολουθία του προσέγγισε περισσότερο από όλους το μεγαλείο της προσωπικότητας του πατρός Αυγουστίνου. Κοντά του μάθαμε να αγαπούμε το Χριστό, την Εκκλησία και τη μικρή μας πατρίδα. Ευεργετηθήκαμε παντοιοτρόπως (ο υποφαινόμενος είχε πατέρα ο οποίος εβγήκε από τις φυλακές της Κοζάνης όπου εκρατείτο από τους Γερμανούς τη περίοδο της κατοχής χάριν τους πατρός Αυγουστίνου και τελικά γλίτωσε από βέβαιο θάνατο). Ας είναι αιωνία του η μνήμη. Ο πατήρ Αυγουστίνος δεν «έφυγε», ζει στις καρδιές χιλιάδων ανθρώπων που κατήχησε και έφερε κοντά στον Χριστό, ζει με τους χιλιάδες λόγους του που ανά τους χρόνους θα νουθετούν και θα διδάσκουν Χριστό, ζει με τα έργα του τα οποία έγιναν προς δόξαν Χριστού….Η άνω Ιερουσαλήμ πλούτισε με τη παρουσία του, εμείς δε οι εναπομείναντες στην στρατευόμενη Εκκλησία, ας διδαχτούμε και ας χρησιμοποιήσουμε τους λόγους του ως όπλο για τους δύσκολους χρόνους που έρχονται. Μακάρι να τον μιμηθούν και οι υπόλοιποι πνευματικοί ταγοί, τότε ίσως κάτι αρχίζει να αλλάζει στη σημερινή εκκοσμικευμένη εκκλησιαστική πραγματικότητα. Ας πρεσβεύει από ψηλά υπέρ του ποιμνίου του το οποίο αγάπησε και υπηρέτησε με αυταπάρνηση ως τη τελευτή του βίου του.

MIXAHΛ

From: Emmanuil kai Afroditi Pandazi
Subject: MΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

Πατέρα μας Αυγουστίνε, αιωνία σου η μνήμη, καλό παράδεισο!
Ο Καλός Θεός να σε κατατάξει στους κόλπους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Εμείς οι πιστοί στην ξενητειά, τώρα που έφυγες από κοντά μας νιώθουμε πλέον ορφανοί. Αλλά πιστεύουμε· κοντά στο Θεό που βρίσκεσαι θα πρεσβεύεις και για μας που σε αγαπήσαμε.
Μας άφησες αγία κληρονομιά τις ομιλίες σου που θα είναι ο «άρτος ημών ο επιούσιος», που θα τρέφουν την ψυχή μας, όπως το ψωμί τρέφει το σώμά μας.
Παρακάλεσε και για μας τους αμαρτωλούς τον Τριαδικό Θεό μας.

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ, ΣΕΒΑΣΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Οικογένεια Εμανουήλ και Αφροδίτης Πανταζή

Μελβούρνη Αυστραλίας

EΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

TOY ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

_________________________________________

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΚΑΤΕΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕ

____________________________

Με συγκίνηση, αλλά και με χειροκροτήματα αποχαιρέτησε ο λαός της Φλώρινας, αλλά και οι απανταχού ορθόδοξοι Χριστιανοί το σκήνωμα του σεβάσμιου Γέροντος αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου  στην τελευταία του κατοικία.
Χιλιάδες λαού από κάθε σημείο της Ελλάδας έφτασε στην Φλώρινα για να δώσει τον τελευταίο ασπασμό στον αληθινό ιεράρχη της Φλώρινας, που κατανάλωσε την ζωή του για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Με απόφαση όλων των Σωματείων της Φλώρινας τα καταστήματα ήταν κλειστά τη Δευτέρα 30-8-2010.
Η Φλώρινα, όπως ελέχθη, νιώθει τώρα πιο φτωχή.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Εκατοντάδες παιδιών με τους γονείς τους πέρασαν και από το Νοσοκομείο που ήτο ασθενής ο Γέροντας, αλλά και από το σκήνωμά του που τέθηκε σε λαϊκό 3ημερο προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου και στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης.
Οι γονείς τα έφερναν να ασπαστούν το χέρι όχι ενός βαριά ασθενούς, ούτε το σκήνωμα ενός νεκρού, αλλά το σκήνωμα ενός νεωτέρου αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, για να πάρουν την ευχή του.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών παιδιών  ήταν ότι μετά τον ασπασμό κάθονταν στην πόρτα του θαλάμου που ήτο ασθενής  ο σεβάσμιος Γέροντας και δεν έφευγαν. Τον κοιτούσαν και κάποια -χωρίς να τους πει κανείς τίποτε- χαιρετούσαν  με το χεράκι τους τον μεγάλο ιεράρχη.
Τα αθώα παιδικά μάτια έβλεπαν κάτι και με κάποια άλλη συχνότητα επικοινωνούσαν με  τον μεγάλο ασθενή, που όπως φαίνεται, αν και κεκοιμημένος, θα παίξει σημαντικό ρόλο και μετά την κοίμησή του στην Στρατευομένη Ορθόδοξη Εκκλησία.
Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία των μικρών παιδιών, που μετά την ταφή, με τα χεράκια τους έσιαζαν το χώμα του τάφου.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

Οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί να μην λυπούνται που ο π. Αυγουστίνος έφυγε από την Στρατευομένη Εκκλησία, γιατί βρίσκεται στην Θριαμβεύουσα. Και από εκεί δεν θα μας αφήσει μόνους. Θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα γίνει προστάτης των αγωνιζομένων και διωκομένων ορθοδόξων χριστιανών.
Άφησε ένα πολύ μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που αν τεθεί σε κυκλοφορία θα κάψει τα κέντρα των οικουμενιστών ιεραρχών και των σκοτεινών δυνάμεων, που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου.
Η ιστοσελίδα www.augoustinos-kantiotis.gr γι’ αυτό τον σκοπό κα δημιουργήθηκε. Αν κάποιοι θελήσουν στο μέλλον να την καταργήσουν, να ξέρουν ότι θα βρούμε τρόπο να αγωνιστούμε. Πώς; Ο Γέροντας έλεγε· «Δεν δημοσιεύονται τα μυστικά του αγώνος».

Υπάρχουν βιβλία του Γέροντος παλαιά και νέα, που μέσα σ’ αυτά μπορεί να βρει ο κάθε χριστιανός ό,τι του χρειάζεται για τον αγώνα της ζωής. Υπάρχουν χιλιάδες ομιλίες του π. Αυγουστίνου γραπτές και προφορικές, ελάχιστες μέχρι στιγμής δημοσιεύθηκαν. Υπάρχουν συμβουλές του Γέροντος επισκόπου και απαντήσεις σε απορίες, τις οποίες θα δημοσιεύσουμε απομαγνητοφωνημένες, για να αντλούν δυνάμεις οι αγωνιζόμενοι ορθόδοξοι Χριστιανοί του 21αιώνος του απατεώνος.
Ο Γέροντας δεν πέθανε αλλά κοιμάται.
«Ο ύπνος», μας έλεγε, «είναι μικρός θάνατος και ο θάνατος μεγάλος ύπνος».
Ας μη κοιμούνται ήσυχοι οι κακοί αρχιερείς που βάλθηκαν να παραδώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας στα χέρια του Πάπα. Από τον πατέρα Αυγουστίνο, αν και κεκοιμημένο, θα βρουν το μπελά τους. Ο λόγος του θα θερμάνει τις παγωμένες καρδιές των χριστιανών και θα εκδιώξει  τους προδότας της Πίστεως και της  Πατρίδος.

ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΦΗ

Το σκήνωμα του Γέροντος με πομπή 15 επισκόπων, εκατοντάδων ιερέων και χιλιάδων πιστών από τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, όπου είχε τεθεί για λαϊκό προσκύνημα, μεταφέρθηκε στην ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος. Στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου δήλωσε από του άμβωνος στα εγκαίνια του ναού το 1997 ο επίσκοπος π. Αυγουστίνος ότι θέλει να ενταφιασθεί  μετά την κοίμησή του. Η ομιλία αυτή έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα.

Στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή ο Γέροντας, έδινε την ευλογία του στους εκκλησιαζομένους χριστιανούς, και μοίραζε το αντίδωρο με το χέρι του, μέχρι και 2 ημέρες πριν από το εγκεφαλικό. Στις 1-8-2010 ήταν στον ναό του Αγίου Αυγουστίνου και μοίρασε αντίδωρο και στις 3-8-2010 έπαθε το βαρύ εγκεφαλικό.

____________________________________________________________

____________________________________________________________

ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ

Θα τολμήσουμε τις επόμενες ημέρες να δώσουμε στους αναγνώστας κάποια στοιχεία από την ζωή του Γέροντος αγωνιστού Ιεράρχου που, όπως λένε πολλοί· «τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες μιά φορά στα διακόσια χρόνια παρουσιάζονται».

Θα παρακαλέσουμε όσοι γνωρίζουν κάτι από την ζωή και τους αγώνας του π. Αυγουστίνου να μας το γράψουν και θα το δημοσιεύσουμε με το όνομά τους.

Για να γράψουμε το βιογραφικό του επισκόπου Αυγουστίνου χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Μέχρι στιγμής δεν τολμούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο για δύο λόγους·

1ον    Διότι ήτο εν ζωή ο Γέροντας και

2ον    διότι πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι όσα και αν γράψουμε για την περιπετειώδη ζωή του αγωνιστού ιεράρχου θα είναι πολύ λίγα και μικρά και θα τον αδικήσουμε.

Με την συναίσθηση αυτή θα αρχίσουμε από εδώ και στο εξής να δημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα του Γέροντος κάποιο βιογραφικό και θέλουμε την βοήθειά σας. Μπορείτε να στέλνετε σκέψεις, σχόλια, και ό,τι γνωρίζετε για τον π. Αυγουστίνο.

Εμεις έχουμε πολύ μεγάλο υλικό, που θα το προσφέρουμε με αγάπη για να βλέπουν πιστοί και άπιστοι την παρουσία του Θεού στην ζωή του αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

____________________________________________

ΑΠΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
_____________________________________________

SLUJBA DE ÎNMORMÂNTARE A IERARHULUI FLORINEI-PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS
august 31, 2010 Acvila Lasă un comentariu Mergi la comentarii.

EMOŢIONANTĂ PARTICIPARE A POPORULUI

Cu emoţii, dar şi cu aplauze şi-a luat rămas bun poporul din Florina, dar şi creştini ortodocşi de pretutindeni de la trupul respectabilului Stareţ, nevoitorului şi luptătorului ierarh, Părintele Augustin Kandiotis în ultima sa locuinţă.

Mii de oameni din toate părţile Eladei au ajuns în Florina ca să dea ultima sărutare adevăratului ierarh al Florinei, care şi-a jertfit „pentru sfânta credinţă în Hristos şi liberatatea patriei”.
Prin hotărârea tuturor corporaţiilor Florinei magazinele au fost închise luni, 31.08.2010.
Florina, aşa cum s-a spus, se simte acum mai săracă.

MARE A FOST ŞI PARTICIPAREA COPIILOR

Sute de copii cu părinţii lor au trecut şi pe la spitalul unde a fost bolnav Stareţul, dar şi pe la trupul său care a fost aşezat spre închinarea poporului timp de trei zile în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin şi în Catedrala Mitropolitană a Sfântului Pantelimon din Florina.
Părinţii i-au adus nu ca să sărute mâna unui om grav bolnav, nici trupul unui mort, ci trupul unui sfânt recent al Bisericii noastre Ortodoxe şi să primească binecuvântarea lui.
Comportamentul comun al multor copii a fost ca după sărutare să stea în uşa rezervei unde era bolnav respectabilul Stareţ şi să nu plece. Îl priveau, iar unii, fără să le spună nimeni nimic, îşi luau rămas bun cu mânuţa lor de la marele ierarh.
Nevinovaţii ochi ai copiilor au văzut ceva şi pe o altă frecvenţă au înţeles că Stareţul neputincios, după cum se vede, va juca un rol important în Biserica Ortodoxă Luptătoare chiar şi după adormirea sa. Grăitoare este fotografia cu copiii mici care, după înmormântare, cu mânuţele lor netezeau pământul de pe mormânt.

STAREŢUL VA RĂMÂNE ÎN PRIMA LINIE A LUPTEI

Creştinii luptători să nu se întristeze că Părintele Augustin a plecat din Biserica Luptătoare, pentru că se află în cea Triumfătoare. Şi de acolo nu ne lasă singuri. Va avea o îndrăzneală mai mare la Dumnezeu şi va deveni ocrotitorul creştinilor ortodocşi luptători şi prigoniţi.
A lăsat un foarte mare arsenal duhovnicesc, care, dacă va fi pus în circulaţie, va arde centrele ierarhilor ecumenişti şi ale forţelor oculte, care pregătesc venirea lui antihrist.
Pagina de internet www.augustinos-kandiotis în acest scop a fost creată. Dacă unii vor ca pe viitor ea să dispară, să ştie că vom găsi o altă modalitate de a ne lupta. Cum? Stareţul spunea: Nu facem publice secretele luptei.

Există cărţi ale Stareţului, vechi şi noi, în care fiecare creştin poate să găsească tot ceea ce îi trebuieşte în lupta vieţii. Există mii de predici ale Părintelui Augustin scrise şi orale, din care foarte, foarte puţine au fost publicate până în clipa de faţă. Există sfaturi ale bătrânului Episcop şi răspunsuri la nedumeriri. Le vom publica transcrise după înregistrări, ca creştinii ortodocşi luptători ai acestui seducător veac XXI să prindă puteri.
Stareţul nu a murit, ci doarme.
Somnul nostru – spunea – este o moarte scurtă, iar moartea este un somn lung.
Să nu doarmă liniştiţi arhiereii cei răi care s-au hotărât să predea BISERICA noastră ORTODOXĂ în mâinile papei. Îşi vor afla beleaua cu Părintele Augustin, chiar dacă a adormit. Cuvântul său va încălzi inimile îngheţate ale creştinilor, iar aceştia îi va izgoni pe trădătorii credinţei şi ai patriei.

PROCESIUNEA CU TRUPUL MITROPOLITULUI

ÎN SFÂNTA MĂNĂSTIRE A SFÂNTULUI AUGUSTIN PENTRU ÎNGROPARE

Trupul Stareţului, însoţit de 15 episcopi, sute de preoţi şi mii de credincioşi din Catedrala Mitropolitană Sfântul Pantelimon, unde a fost expus spre închinarea poporului, a fost mutat în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hyponei.
Părintele Episcop Augustin a declarat din amvon, la sfinţirea bisericii în 1997, că vrea să fie înmormântat după adormirea sa în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin. Această predică a fost postată pe site.
În Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Stareţul venea la biserică în fiecare duminică, oferea binecuvântarea sa creştinilor prezenţi în biserică şi împărţea anaforă cu mâna sa, chiar şi cu două zile înainte de accidentul cerebral. Pe 1 august 2010 a fost prezent în Biserica Sfântului Augustin şi a împărţit anaforă, iar pe 3 august 2010 a pătimit un grav accident cerebral.

VOM ÎNDRĂZNI

Vom îndrăzni în zilele următoare să oferim cititorilor câteva date din viaţa bătrânului ierarh luptător, despre care, aşa cum zic mulţi: „Astfel de mari personalităţi se ivesc odată la 200 de ani”. Vom ruga pe toţi cei care cunosc câte ceva din viaţa şi lupta Părintelui Augustin să ne scrie spre publicare împreună cu numele lor.
Ca să scriem biografia Episcopului Augustin este nevoie de volume întregi. Până în clipa de faţă nu am îndrăznit să facem aşa ceva din două motive:

1. Pentru că Stareţul era în viaţă şi
2. Pentru că am crezut şi credem că oricât am scrie despre viaţa învolburată a nevoitorului ierarh, cele scrise vor fi foarte puţine şi mici şi-l vom nedreptăţi.
Cu acest simţământ vom începe de acum înainte să publicăm pe site-ul Stareţului o biografie şi vrem ajutorul dumneavoastră. Puteţi să trimiteţi gânduri, comentarii şi orice ştiţi despre Părintele Augustin.

Noi avem foarte mult material, pe care-l vom oferi cu iubire, ca şi cei credincioşi şi cei necredincioşi să înţeleagă prezenţa lui Dumnezeu în viaţa luptătorului ierarh – Părintele Augustin Kandiotis.

ΑΓΓΕΛΤΗΡΙΟΝ

ΕΞΟΔΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ

___________________________________

Το σκήνωμα του σεβασμίου Γέροντος επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου από το Νοσοκομείο Φλώρινας μεταφέρθηκε στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος όπου ετελέσθη η θεία Λειτουργία. Στην Ι.Μ. του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν μετά την παραίτησή του κάθε Κυριακή ο Γέροντας, μέχρι και στις 1-8-2010, όπου μοίρασε αντίδωρο σ’ όλο το εκκλησίασμα.

Από την Ιερά Μονη Αγ. Αυγουστίνου το σκήνωμα του επισκόπου Αυγουστίνου μεταφέρθηκε για λαϊκό προσκύνημα στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης. Έκεί θα βρίσκεται μέχρι την Δευτέρα στις 30 Αυγούστου του 2010. Την  Δευτέρα θα τελεσθεί αρχιερατική θεία Λειτουργία. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την ίδια μέρα στον Άγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης η ώρα 12 π.μ.

Μετά την ακολουθία θα γίνει η ταφή στην Ιερά μονή του Αγίου Αυγουστίνου

ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 28-8-2010, ΚΑΙ ΩΡΑ 5 π.μ.

__________________________

Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα

____________________________

Ας μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους  αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών  και θα συναγωνίζεται μαζί τους.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·

«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

Καλά θα είναι, κάποιοι οικουμενισταί δεσποτάδες, να σεβαστούν τον Γέροντα και να μην ρθουν να πανηγυρίσουν στην Φλώρινα. Ο αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν θα επιθυμούσε την παρουσία πανηγυρτζίδων αιρετικών αρχιερέων στην κοίμησή του.

Ας μην λυπούνται οι πιστοί, και ας μη χαίρονται οι άπιστοι, γιατί η φωνή του Γέροντος δεν θα σιγήσει. Υπάρχει τόσο υλικό, και μας παρέδωσε τόσο μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που ανα πάσα στιγμή και σε κάθε αγώνα της Εκκλησίας ο Γέροντας με το φλογερό του κήρυγμα θα βρίσκεται μπροστά και θα τους ανατρέπει τα καταχθόνια σχέδιά τους.

Ας γνωρίζουν οι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους· Δεν ξεμπέρδεψαν με π. Αυγουστίνο Καντιώτη των 104 ετών. Θα τον βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους και τα βέλη τους θα είναι ανίκανα πλέον να τον βλάψουν.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Στις 28-8-2010  και ώρα 1 π.μ., ελάχιστες ώρες πριν από την κοίμηση του Γέροντος,  ήρθαν φίλησαν το χέρι του και πήραν την ευχή του, κάποιοι γονείς με τα παιδια τους.

ΤΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ

• Δύο δίδυμα  αδελφάκια ηλικίας 5-6 ετών, φίλησαν το χέρι του π. Αυγουστίνου και στην έξοδο λέει το ένα στην μητέρα του· Μαμά γιατί φαίνεται τόσο νέος; Και ο π. Ιερόθεος που το άκουσε απαντά· Είναι νέος 104 ετών!
• Το παιδάκι έμεινε στην πόρτα και τον κοιτούσε και επαναλάμβανε· Ναί, δεν είναι γέρος, αλλά πολύ νέος. Και το άλλο αδελφάκι  του που καθόταν δίπλα του συμπλήρωσε· Είναι πολύ ωραίος!
• Τί έβλεπαν τα αθώα ματάκια των παιδιών δεν γνωρίζουμε, η αγιότητα όμως του προσώπου του αγωνίστου ιεράρχου δεν κρύβονταν.

Ο χειρούργος ιατρός Ευγένειος Μπαϊραμίδης εκείνη την μεσονύκτια ώρα, κοιτούσε το γαλήνιο πρόσωπο του Γέροντος που δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου απο την οξεία πνευμονική ανεπάρκεια των τελευτών 24αρων ωρών και με θαυμασμό είπε· Δέστε το πρόσωπο του Γέροντος, έχει ροδοκόκκινο χρώμα! Αν αυτό δεν είναι θαύμα, τότε ποιο είναι!

Όταν υπάρχει νεφρική ανεπάρκεια μαυρίζει το πρόσωπο. Στον π. Αυγουστίνο αυτό δεν έγινε, γιατί δεν το ήθελε ο Θεός.

________________

ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

_________________

НАЈАВА СЛУЖБЕ ЗА УПОКОЈЕНЕ

Тело Високопреосвећеног епископа Флорине о. Августина Кандиота из Флоринске болнице су пренесене у женски манастир св. Августина епископа Ипоније где се одржала литургија. У манастир св. Августина старац је долазио на службу сваке Недеље после свог повлачења са епископског трона Флорине, све до 1-8-2010, када је делио нафору свим присутним.

Из манастира св. Августина тело Високопреосвећеног епископа Августина је пренесено на народно поклоњење у Митрополитски храм светог Пантелејмона у Флорини. Тамо ће остати до Понедељка 30 Августа 2010.  У Понедељак ће се одржати архијерејска света литургија. Излазна служба ће бити истог дана у Светом Пантелејмону у  Флорини у 12 часова п.п.

После службе ће бити погреб у манастиру св. Августина у Флорини.

ЕКСПРЕС КОЈИ ЈЕ  СТАРАЦ ЧЕКАО ГОДИНАМА ЈЕ ДОШАО ДА ГА ПРЕУЗМЕ

ДАНАС У СУБОТУ 28-8-2010 У 5 п.п.

__________________________

Поштовани наш духовни оче, срећан нам сусрет у вечности

Нека се не жалосте верни, што је Старац отишао од нас, јер Христос живи а људи божији не умиру никада. Старац, борбени јерарх, из тријумфалне Цркве ће бити ближи Богу и увећ се наћи у помоћи борбеним хришћанима и молиће се за њих и бориће се заједно са њима.

У једној проповеди је рекао·

« Ја ћу отићи. Где ћу отићи­­­­­­? Где год и да одем, ако видим да је ПРАВОСЛАВЉЕ у опасности одмах ћу подићи револуцију и објавићу узбуну. Нећу оставити Цркву Христову ни атеистима ни масонима ни екуменистима…».

Добро би било, да неке владике које подржавају екуменизам, испоштују Старца тако што неће доћи да прослављају у Флорини. Борбени јерарх о. Августинос Кандиотис не би пожелео присуство  јеретичких архијереја својој сахрани.

Нек не жале верници и нек се не радују неверници, јер глас Старца неће утихнути. Постоји толико материјала, предао нам је огромну духовну фабрику, да ће у сваком часу и у свакој борби Цркве, Старац са својим ватреним проповедима се налазити пред нама и преокретати ће подле планове непријатеља Православља. Нек знају непријатељи Православља и Грчког народа, нису завршили са о. Августиносом Кандиотисом у  104 –тој години. Увек ће бити пред њима а њихове стреле више му неће моћи нашкодити никада.

Хирург Евгеније Бајрамидис у поноћни час је гледао мирно лице Старца које се није променило ни мало од јаке плућне инсуфијенције у последња 24 часа са чуђењем је рекао· Погледајте Старчево лице, има боју брескве! Ако то није чудо, онда шта је чудо!

Када је присутна бубрежна инсуфијенција лице црни. Код о. Августина то се није догодило јер није била воља Божија.

______________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________

A PLECAT SPRE VEŞNICIE NEVOITORUL IERARH AL FLORINEI

STAREŢUL AUGUSTIN KANDIOTIS A ADORMIT ÎNTR-O ZI DEOSEBITĂ, PENTRU CĂ ÎN SFÂNTUL MUNTE ASTĂZI ESTE ADORMIREA MAICII DOMNULUI (PE VECHI), IAR CA ASTĂZI, 28 AUGUST, ÎN ANUL 430, A ADORMIT SFÂNTUL AUGUSTIN, EPISCOPUL HYPPONEI, OCROTITORUL CERESC AL BĂTRÂNULUI EPISCOP.

„EXPRESUL” PE CARE L-A AŞTEPTAT ANI DE-A RÂNDUL BĂTRÂNUL ŞI NEVOITORUL IERARH, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS, A VENIT ŞI L-A LUAT ASTĂZI, SÂMBĂTĂ, 28-8-2010, LA ORELE 5.

Ieri, 27 august 2010, în rezerva clinicii patologice a Spitalului din Florina, unde a fost îngrijit Stareţul, s-a săvârşit pentru a treia oară Sfântul Maslu, iar bătrânul Episcop s-a împărtăşit cu Preacuratele Taine. Accidentul cerebral a fost foarte grav, dar deşi depăşise pericolul după ziua a 21- a, ieri a survenit ceva mai grav şi anume o insuficienţă renală.
Părintele Augustin zicea: „Creştinismul nu a început cu mine şi nu se va termina cu mine”. Ceea ce cerea întotdeauna era să ne rugăm pentru el. „Unul ca Apostolul Pavel”, zicea, „cerea rugăciunile credincioşilor, cu atât mai mult noi cei mici şi neînsemnaţi”.
Şi alteori spunea: „Când voi vă rugaţi, eu simt asta”.

Peste 2000 de oameni de toate vârstele au intrat în rezerva în care era îngrijit stareţul şi au primit binecuvântarea sa.

Credincioşii să nu se întristeze că Stareţul a plecat de lângă noi, pentru că Hristos este viu şi oamenii lui Dumnezeu nu mor niciodată. Bătrânul nevoitor şi ierarh va avea mai mare îndrăzneală la Dumnezeu din Biserica Triumfătoare şi se va afla lângă creştinii nevoitori şi luptători, va mijloci pentru ei şi se va lupta împreună cu ei. Într-o predică a sa spunea: „Eu voi pleca. Unde voi merge? Oriunde aş merge, dacă voi vedea că Ortodoxia este în primejdie, voi face revoluţie, voi trage alarma. Nu voi lăsa Biserica lui Hristos nici ateilor, nici masonilor, nici ecumeniştilor…”.

Ar fi bine ca unii episcopi ecumenişti să-l respecte pe stareţ şi să nu vină la praznic în Florina. Nevoitorul ierarh, bătrânul Augustin Kandiotis, nu şi-ar fi dorit la adormirea sa prezenţa arhiereilor ecumenişti, iubitori de hramuri şi de mese întinse.

Să nu se întristeze credincioşii şi să nu se bucure necredincioşii, pentru că glasul Stareţului nu va tăcea. Există atât material şi ne-a încredinţat un arsenal duhovnicesc atât de mare, încât în orice clipă şi în orice luptă a Bisericii, Stareţul, prin predica lui arzătoare, le va sta înainte şi le va nimici planurile lor infernale.
Să ştie şi duşmanii Ortodoxiei şi ai poporului elen: N-au scăpat de părintele Augustin Kandiotis cel de 104 ani. Îl vor afla întotdeauna înaintea lor, iar săgeţile lor nu vor mai fi în stare să-l atingă.

UN MOMENT DIN ULTIMA VIZITĂ LA SPITALUL DIN FLORINA

Pe 28.08.2010, pe la orele 1, cu puţine ceasuri înainte de adormirea Stareţului, au venit şi i-au sărutat mâna, luându-i binecuvântare nişte părinţi cu copiii lor.

NEVINOVAŢII OCHI AI COPIILOR VĂD

Doi frăţiori gemeni, între 5 şi 6 ani, i-au sărutat mâna părintelui Augustin şi la ieşire unul din ei îi spune mamei: Mamă, de ce pare atât de tânăr? Şi părintele Ierotei, care l-a auzit, i-a răspuns: Este un tânăr de 104 ani!
Copilaşul a rămas la uşă şi-l privea şi repeta: Da, nu este bătrân, ci foarte tânăr. Şi celălalt frăţior al său, care stătea alături de el, a completat: Este foarte frumos!
Ce vedeau nevinovaţii ochişori ai copiilor nu ştim, însă sfinţenia persoanei nevoitorului ierarh n-a rămas ascunsă.
Medicul chirurg Evghenios Bairamidis, la acea oră din miez de noapte, privea faţa liniştită a stareţului, care nu se schimbase deloc din cauza acutei insuficienţe pulmonare din ultimele 24 de ore, şi cu uimire a spus: Priviţi la faţa Stareţului! Are o culoare trandafirie! Dacă aceasta nu este minune, atunci care este!?
În caz de insuficienţă renală, faţa se înnegreşte. Cu părintele Augustin acest lucru nu s-a întâmplat, pentru că n-a vrut Dumnezeu.

(trad. FOM “Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, http://www.augoustinos-kantiotis.gr/)

Εξω από τον θάλαμο της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Φλωρίνης,

που νοσηλεύεται ο Γέροντας, στις 26.8.2010

(Πάνω από 2000 άνθρωποι κάθε ηλικίας μπήκαν στο θάλαμο που νοσηλεύονταν ο Γέροντας και πήραν την ευχή του)

Ο Επισκοπος Φλωρινης π. Αυγουστινος Καντιωτης σημερα 27-8-2010

Σήμερα έγινε για τρίτη φορά στο θάλαμο που νοσηλεύεται οΓέροντας Ευχέλαιο και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων

Ο Σεβάσμιος γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος των 104 ετών, για 25η ημέρα στο Νοσοκομείο της Φλώρινας. Το εγκεφαλικό που υπέστη ήταν βαρύ, αλλά είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο, μετά την 21η ημέρα. Σήμερα όμως παρουσίασε κάτι σοβαρό. Παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια.

Ας προσευχηθούμε ο Θεός να είναι μαζί του και η Παναγία να τον σκεπάζει.

Ο π. Αυγουστίνος έλεγε· «Ούτε από εμένα άρχισε ο χριστιανισμός ούτε σε εμένα θα τελειώσει». Εκείνο που ζητούσε  πάντοτε ήταν να προσευχόμεθα γι’ αυτόν. «Ένας απόστολος Παύλος», έλεγε, «ζητούσε τις προσευχές των πιστών, πόσο μάλλον ημείς οι μικροί και ασήμαντοι».

Και άλλοτε έλεγε· «Οταν εσείς προσεύχεσθε εγώ το αισθάνομαι».

Ας τον συνοδεύουν λοιπόν οι προσευχές μας, για να έχουμε την ευλογία του και την ευχή του.

«Χριστε βοηθει επισκοπω Αυγουστινω»

ΚΑΙ 23η ΗΜΕΡΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Πέρασε και 21η επικίνδυνη ημέρα από το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη ο γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης των 104 ετών· και όπως όλα δείχνουν ο Θεός άκουσε τις προσευχές των πιστών, άκουσε τις προσευχές και των Φλωρινιωτών, που  τον νιώθουν «σαν ομπρέλα να σκεπάζει την πόλη τους».

ΝΕΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Πόση θα είναι; Δεν γνωρίζουμε. Θα είναι ημέρες, θα είναι μήνες, θα είναι χρόνια; Ο Θεός γνωρίζει. Στον Θεό ο αγωνιστής ιεράρχης παρέδωσε την ζωή του από τα παιδικά του χρόνια και ο Θεός φυλάει την ζωή του. Η νέα παράταση είναι ένα νέο θαύμα, είναι μία νέα επέμβαση του Θεού. Το εγκεφαλικό ήταν βαρύ και η ηλικία του πολύ μεγάλη και όμως άντεξε.

Ο Θεός της νεότητός του παραμένει και Θεός των γηρατειών του.  Ο γενναίος ιεράρχης που δεν λογάριαζε την ζωή του προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού, έφτασε στην ηλικία των 104 ετών. Τόμοι ολόκληροι δεν χωρούν για να καταγράψει κανείς την περιπετειώδη ζωή του και τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού. Δύο μόνο περιπτώσεις της Κατοχής θα αναφέρουμε·

__________

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΑΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1941

Οι Ιταλοί κατακτηταί τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς του 1941 έβγαλαν ένταλμα συλλήψεως στα Γιάννενα εναντίον του π. Αυγουστίνου και τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο. Το ένταλμα το κοινοποίησαν και στις Γερμανικές αρχές.

Ο ατρόμητος ιεροκήρυκας τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς ήταν στα Γιάννενα σε ηλικία 33 ετών. Με εντολή του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου μίλησε στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό της πόλεως. Μίλησε για τα δύο άστρα που δεν θα σβήσουν ποτέ, για το Άστρο της Βηθλεέμ και την Ελλάδα. Τόνωσε το πεσμένο ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων και καυτηρίασε τους έλληνας εκείνους που υποχωρούσαν στην προπαγάνδα των Ιταλών και γίνονταν Ιταλοί υπήκοοι. Για τον λόγο του ενημερώθηκαν αμέσως οι Ιταλοί κατακτηταί που βρίσκονταν εντός του ναού και περίμεναν στην έξοδο για να τον συλλάβουν. Ο Μητροπολίτης του το κατάλαβε και τον φυγάδευσε από την μικρή είσοδο του ιερού.

Μετά το ιστορικό εκείνο κήρυγμα γίνεται μεγάλη αναστάτωση. Οι απεσταλμένοι της καραμπιναρίας έρχονται στον μητροπολίτη Σπυρίδωνα και ζητούν να τους παραδοθεί ο ιεροκήρυκας. Ο Σπυρίδων τους καθησυχάζει με την υπόσχεση πως θα τον τιμωρήσει ο ίδιος. Καλεί ύστερα επειγόντως τον ιεροκήρυκα.
―Αυγουστίνε, του λέγει, από σήμερα σε προάγω σε πρωτοσύγκελλο. Θα αναλάβεις αυτόν τον τομέα και θ᾽ αφήσεις το κήρυγμα.
Κοντοστέκεται ο μικρόσωμος ιεροκήρυκας.
―Δηλαδή δεν θα ομιλώ; Και τι θα κάνω; Θα γυρίζω σαν χασαπόσκυλο στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων; Αδύνατον!
―Βρε Αυγουστίνε, δεν το κατάλαβες ακόμα πως κινδυνεύει το κεφάλι σου; Και μαζί με το δικό σου κινδυνεύει και το δικό μου.
―Τότε να μου δώσετε απολυτήριο να φύγω.

Ας δούμε τι ακόμη είπε στον δεσπότη του, για την απαγόρευση του κηρύγματος ο  π. Αυγουστίνος· Το ακούσαμε από τον ίδιο

• Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Αν δεν κηρύττω θα γίνω σκύλος ενεός (=σκυλί που δεν γαυγίζει) και σκυλί που δεν γαυγίζει είναι άχρηστο. Έπρεπε να πείτε στους Ιταλούς· Ο Αυγουστίνος δεν είναι παιδί μου. Εμένα δεν μου έκανε κανένα κακό, αν εσάς σας ενοχλεί, συλλάβετέ τον και πετάξτέ τον στην θάλασσα, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα έχει πολλούς σαν τον Αυγουστίνο.

Μετά από την ηρωϊκή αυτή απάντηση ο π. Αυγουστίνος έφυγε από τα Γιάννενα εν καιρώ νυκτός, χωρίς να ενημερώσει ούτε την γερόντισσα μητέρα του που έμενε μαζί του. Οι Ιταλοί περικύκλωσαν το σπίτι του και επειδή δεν βρήκαν  τον ίδιο, συνέλαβαν την μητέρα του. Ο δεσπότης τότε την πήρε υπό την προστατασία του και κατόρθωσε να την ελευθερώσει από τα χέρια τους.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης γλύτωσε για μιά ακόμη φορά από βέβαιο θάνατο.

Oι Ιταλοί κατακτηταί έβαλαν σ’ ένα καράβι πολλούς πατριώτες Έλληνες με σκοπό να τους μεταφέρουν στην Ιταλία και το βύθισαν σκόπιμα στην Αδριατική. Ο π. Αυγουστίνος σώθηκε από το ύποπτο ναυάγιο των Ιταλών για να ριχθεί σε μια δραματική και απίστευτη περιπέτεια, τη «μεγάλη περιπέτεια της Μακεδονίας μας», όπως γράφει ο ίδιος και μπήκε για καλά μέσα στην άγρια θύελλα που σάρωνε την κατοχή την πατρίδα μας.
Η Μακεδονία ήταν κάτι περισσότερο από τραγική. Οι βία των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, οι σφαγές, ο αποκλεισμός και η προπαγάνδα των Βουλγάρων οργίαζαν.

________

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διασώζει ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπυλος:

• «Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ’ εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…
  Μετ’ ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:
  -«Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »
  Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».
  Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν: «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ’ ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.

Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος».

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΓΙΑ 14η ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Η κατάσταση της υγείας του π. Αυγουστίνου παραμένει σοβαρή, αλλά είναι σταθερή. Τα ζωτικά σημεία του σώματος· σφυγμός, πίεση, θερμοκρασία, καρδιά… μέχρι στιγμής δεν παρουσίασαν κάποιο πρόβλημα.

Το Σάββατο στις 14-8-2010 το απόγευμα στον θάλαμο του Γέροντος έγινε Ευχέλαιο με 3 ιερείς, με μοναχές της Ιεράς Μονής του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος και πολλούς πιστούς, που βρίσκονταν εντός και εκτός του θαλάμου. Ο Γέροντας άνοιξε τα μάτια του και για αρκετή ώρα μετά το ιερό Ευχέλαιο ήταν ξύπνιος. Το Σάββατο το βράδυ, μετά την αγρυπνία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου ο π. Λαυρέντιος μετέφερε την Θεία Κοινωνία στο Νοσοκομείο και ο σεβάσμιος γέροντας κοινώνησε για δεύτερη φορά στο Νοσοκομείο Φλωρίνης των άχραντων Μυστηρίων.

Συγκινητικό στιγμιότυπο

Ευλαβής ιερεύς της Φλώρινας πήγε στον ασθενή επίσκοπο του π. Αυγουστίνο και είπε·

• Σ’ ευχαριστούμε Γέροντα για ότι έκανες για μας. Το ψωμί που τρώμε δικό σου είναι, αλλά δεν μας έδωσες μόνο το υλικό ψωμί, αλλά μας έδωσες και την πίστη στο ΧΡΙΣΤΟ. Γέροντα σ’ ευχαριστούμε για όλα, συγχώρεσέ μας που δεν φτάσαμε στο ύψος που εσύ περίμενες…

Ο Γέροντας τότε άνοιξε τα μάτια του, τον κοίταξε κατάματα και του έσφιξε το χέρι. Μετά ένωσε τα δάκτυλά του, στην θέση που ευλογεί  και προσπάθησε να σηκώσει το χέρι του.

ΣΧΟΛΙΑ

• ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΖΩ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.
  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΑΤΑ. ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΛΟΓΕΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ. ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΩΝ.
• ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ .
  ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

• Σας αγαπούμε πολυ και ευχόμαστε καλή ανάρρωση.Την Ευλογία σας να έχουμε.

Ηλίας Παντέλης

Aπο Σερβία

• Ελπίζω να είναι καλύτερα o πατήρ Αυγουστίνος. Διάβασα τα θαύματα εκείνα που  έκαναν καλά τον π. Αυγουστίνο. Μπορεί και τώρα να το ξεπεράσει, γιατί λένε οτι οι πρώτες 10 μερες ειναι κρίσιμες στα εγκεφαλικά και αυτές τις έχει κατά πολύ ξεπεράσει.

Aleksandra Majher

Kαλή ανάρρωση και δύναμη

Kαλή ανάρρωση, ο Θεός να του δίνει δύναμη και «παράτα» (παράταση)όπως λέει κι ο (παππούς μου) παπαΜελέτης! (ετών 92)

Γραβάνη Κατερίνα

Σχόλιο Ελληνορθόδοξου:

Όλοι μας οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι άς ενώσουμε τις προσευχές μας για την υγεία του π. Αυγουστίνου. Δυστυχώς η Ιεραρχία είναι λιγάκι φειδωλή προς ανάδειξη τέτοιων Επισκόπων και η προσφορά του συγκεκριμένου επισκόπου στην Εκκλησία μας κρίνεται μέγιστη, ειδικά σε χαλεπούς καιρούς που κάποιοι δήθεν Ορθόδοξοι ταγοί του κλήρου φιλούν χέρια και πόδια παπικών… Πάντως ένα είναι σίγουρο. Ότι ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης έχει δώσει μεγαλύτερες μάχες απο αυτήν στο Νοσοκομείο Φλώρινας με εχθρούς σαν τις αιρέσεις, τους «ψευτοκουλτουριάρηδες» του Τύπου (βλέπε Ιός), τους Σκοπιανούς (βλέπε Τσαρκνιάς και το λοιπό συνάφι), τους μαρξιστές (βλέπε εδώ) και πάει λέγοντας… Βλέπετε εκεί που κανείς δίνει αγάπη, ο άλλος θα του προσφέρει μαχαίρι δίκοπο και εκεί που κάποιος μάχεται για την Αλήθεια, το ψέμα θα κάνει οτιδήποτε για να τον σταματήσει.

Αξίζει, επίσης, να δεί κανείς και τις σωτήριες επεμβάσεις του Θεού στην ζωή του π. Αυγουστίνου, επεμβάσεις που αποδεικνύουν ότι ο Θεός προστατεύει αυτούς που αγωνίστηκαν για τη Αλήθειά Του.

Αναρτήθηκε από ellinorthodoxos στις 10:57 π.μ.

«ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ»

Ένα απόσπασμα της ομιλίας που έκανε στα εγκαίνεια του ιερού ναού του Aγίου Aυγουστίνου επισκόπου Iππώνος στην Φλώρινα στις 9.11.1997, στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο

______________________

___________________________

Ο σεβαστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης πάντοτε ήτο έτοιμος για την αναχώρησή του. Πολλές φορές στα κηρύγματά του, αλλά και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις έλεγε· “Περιμένω το «εξπρές», για να αναχωρήσω για την άλλη ζωή, αν δεν σας δώ καλή αντάμωση στην αιωνιότητα”.
Το εξπρές που χρόνια τώρα περιμένει, αργεί για να τον πάρει· Mή το περιμένετε, του είπε πριν μια δεκαετία ο γιατρός ο Iωαν. Κουντουρας , θα αργήσει πολύ ακόμη να έρθει, γιατί χάλασε.

Το συμφέρον του Γέροντος Αυγουστίνου ήτο να απέλθει, το λέει ο ίδιος· «Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτόν της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους…. Aλλά στο συμφέρον αυτό αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού.

–
ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ
________

„КАДА ЗАТВОРИМ МОЈЕ ОЧИ“

Један део говора приликом освећења храма Светог Августиноса, епископа Ипоније у Флорини 09.11.1997 године, у женском манастиру Светог Августиноса, можете послушати видео запис овде:

Високопреосвећени митрополит Флорине о. Августинос Кандиотис увек је био спреман за свој полазак. Много пута је у својим проповедима и сусретима говорио: „Чекам «експрес», да кренем у други живот, уколико вас не будем више видео, сретан нам сусрет у вечности“. Његов експрес већ годинама чека да га одвезе. Немојте га очекивати, рекао му је пре неких десет година доктор Јоанис Кудурас, још дуго ће каснити, јер се покварио.

За Старца Августина било је корисније да оде, то нам говори исти: „ Мени је корисније да сам отишао из овога узалудног живота, који за нас јеромонахе не нуди никакве земаљске радости, посебно за оне проповеднике који су заиста настројени опомињању света, напајају их свакодневно из тога истог света неправде и греха са неописивом горчином…. „ Али тој користи се супротставила наша воља, супротставила се воља једног побожног народа.

«KAΠOIOI BIAZONTAI, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ!

Και δημιουργούν θόρυβο για τον τάφο του Γέροντος, ἐνῶ ἐκεῖνος εἶναι ἀκόμη εἰς τὴν ζωή!!!

Ἐκυκλοφόρησε επιστολή στις εφημερίδες της Φλώρινας, στο Δημοτικό Συμβούλιο Φλωρίνης, στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, στον Άγιο Νικόλαο Φλωρίνης, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ορίζουν που να γίνει η ταφή του Γέροντος Μητροπολίτου π. Αυγουστίνου.
Η επιστολή φέρει το όνομα του γνωστού θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου, που είναι πνευματικό παιδί του Γέροντος. Ο κ. Σωτηρόπουλος που αναρρώνει από κάποια σοβαρή ιατρική επέβαση στην Πάτρα, δεν γνώριζε τίποτε γιὰ τὴν ἐπιστολή. Ὅταν τοῦ τηλεφώνησα στην Πάτρα, μοῦ ζήτησε να τὴν διαβάσω από το τηλέφωνο.
«Δεν είναι δική μου, μοῦ είπε, η επιστολή και δεν γνωρίζω τίποτε γι’ αυτήν». Αν ὑπάρχει νεώτερη επιθυμία του π. Αὐγουστίνου και ζητᾶ: Ὅταν τον καλέση ο Κύριος, να τον θάψουν στο Μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου στην Φλώρινα και εγώ το ίδιο θέλω. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ π. Αὐγουστίνου εἶναι και δική μου. Στὴν συνέχεια μοῦ εἶπε:
«Τηλεφώνησε στὸν Σωτήρη καὶ ρώτησέ τον ποιός τὴν ἔγραψε; Ἄν σοῦ πῆ ὁ Σωτηρόπουλος, πέστου ὅτι με τηλεφώνησες και δὲν ἤξερα τίποτε».
Στην ἀρχή δίσταζα, γιατί δὲν ἤθελα νὰ ἔχω πάρε δωσε μαζί του. Ἀλλὰ ὁ κ. Νίκος ἐπέμενε. Ἐγώ σου λέω, νὰ τηλεφωνήσης καὶ μοῦ ἔδωσε τὸ τηλέφωνό του. Ἔκανα ὑπακοή και τον τηλεφώνησα.

Ακοῦστε ἀπομαγνητοφωνημένη τὴν συνομιλία

Ανδρονίκη· -Ποιος συνέταξε την επιστολή, μὲ τὴν ὑπογραφή τοῦ Σωτηρόπουλου και κυκλοφόρησε στὴν Φλώρινα καὶ στὶς γύρω περιοχές, ὁπου ορίζει που να γίνη ο τάφος του γέροντος, ἐνῶ ακόμα εἶναι στην ζωή!;
Εὐσταθίου· -Ρώτα τον Σωτηρόπουλο.
Ανδρονίκη· -Τον τηλεφώνησα και δὲν ἤξερε τίποτε γιά τὴν ἐπιστολή.
Εὐσταθίου· -Θα τον τηλεφωνήσω και εγώ τωρα.
Ανδρονίκη· -Είναι πολύ αργά για να τον ενημερώσετε, γιατί ενημερώθηκε από εμένα.
Τὸν μίλησα μὲ ἀσέβεια, ἀλλὰ μοῦ φάνηκε πολύ φοβερό αὐτὸ που ἔκανε καὶ τοῦ εἶπα: «Εἴστε ἄνδρας και δεν ἔχετε το θάρρος νὰ βάλετε τ᾽ ὄνομά σας σ᾽ αὐτὰ που γράφετε και βάζετε ἄλλα ονόματα ή ψευδώνυμα στὶς ἐπιστολές σας; Αλλά ἔχετε ἐξασκηθῆ σ᾽ αυτήν την δουλειά, πολλὰ χρόνια πρὶν ἀπό τὴν παραιτήση του Γέροντος. Ντροπή σας»! καὶ τοῦ ἔκλεισα τὸ τηλέφωνο, πρίν προλάβει να μοῦ το κλείση ἐκεῖνος.

_______________________________________
STA ROYMANIKA
_________________________________________

UNII SE GRĂBESC…

„CÂND VOI ÎNCHIDE OCHII”

Dacă ştiţi greceşte, puteţi să ascultaţi în filmuleţul video de mai jos un fragment din omilia, pe care a ţinut-o Vlădica Augustin de Florina, la sfinţirea bisericii cu hramul Sfântul Augustin, Episcopul Hypponei, pe 9.11.1997, în Sfânta Mănăstire de maici a Sfântului Augustin din Florina.
Respectabilul Mitropolit de Florina, părintele Augustin Kandiotis, întotdeauna a fost gata de plecarea sa din această viaţă. De multe ori, în predicile sale, dar şi în întâlnirile particulare spunea: „Aştept „expresul” ca să plec în cealaltă viaţă, dacă n-am să vă văd, la bună vedere în veşnicie”.
Expresul, pe care-l aşteaptă de ani de zile, întârzie să-l ia. „Nu-l aşteptaţi – i-a spus înainte cu zece ani medicul Ioannis Kuduras – va întârzia încă mult până să vină, pentru că s-a stricat”.
În folosul stareţului Augustin era să plece, o spune el însuşi: „Aşadar, pentru mine era folositor să plec din această viaţă deşartă, care pentru noi, ieromonahii, nu oferă nicio atracţie pământească, iar în ceea ce priveşte pe acei predicatori, care într-adevăr sunt mustrători, ei se adapă zilnic cu o amărăciune de nedescris în această lume a nedreptăţii şi a păcatului… Dar la acest folos s-a împotrivit voia voastră, s-a împotrivit voia unui întreg popor binecinstitor”.

UNII SE GRĂBESC, VOR SĂ I-O IA ÎNAINTE CHIAR ŞI LUI DUMNEZEU!
Şi fac gălăgie referitor la mormântul său!!!

Aceştia au trimis o scrisoare la ziarele din Florina, la Consiliul Municipal din Florina, la Sfânta Mitropolie a Florinei, la Sfântul Nicolae din Florina, la Sfântul Sinod al Bisericii Eladei, la Sfânta Arhiepiscopie a Atenei şi hotărăsc unde să aibă loc înmormântarea bătrânului Mitropolit, a părintelui Augustin. Scrisoarea poartă numele cunoscutului teolog Nikolaos Sotiropoulos, care este fiu duhovnicesc al stareţului. Domnul Sotiropoulos, care este în convalescenţă, după o grea intervenţie medicală, în Patra, nu ştie nimic de această scrisoare şi a cerut să i-o citim la telefon.
A spus: „Nu este a mea scrisoarea şi nu ştiu nimic despre ea”. Dacă dorinţa mai recentă a stareţului este ca, atunci când Domnul îl va chema, să fie îngropat în Mănăstirea Sfântului Augustin din Florina, acelaşi lucru îl doresc şi eu.
Aşadar, scrisoarea care a circulat în Florina nu este a domnului Sotiropoulos, ci a unuia care, şi acum zece ani, trimitea scrisori cu pseudonim bătrânului Episcop, părintelui Augustin, şi spunea: Retrage-te, pentru că nu te vrea poporul din Florina.

Convorbire (transcrisă după înregistrarea doamnei Androniki Kaplanoglou) cu redactorul ocult al scrisorilor, care doreşte să hotărască unde va fi mormântul Stareţului chiar înainte de a adormi!
Androniki: – Cine a alcătuit scrisoarea?
Redactorul: – Întreabă-l pe Sotiropoulos.
Androniki: – L-am întrebat pe Sotiropoulos şi nu ştie nimic de ea.
Redactorul: – Îl voi suna eu chiar acum.
Androniki: – Este foarte târziu ca să-l informaţi, pentru că a fost informat de către mine. De ce nu aveţi curajul să vă puneţi numele dumneavoastră pe cele pe care le scrieţi şi puneţi nume străine sau pseudonime? Dar sunteţi învăţat să faceţi acest lucru, pentru că l-aţi făcut şi înainte de retragerea Stareţului. Să vă fie ruşine.

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Μετα το εγκεφαλικό επεισόδιο, -αν το πάθαινε κάποιος νέος θα πέθαινε αμέσως-, η κατάσταση της υγείας του σεβαστού αγωνιστού ορθοδόξου ιεράρχου παραμένει σοβαρή, αλλά σταθερή. Δεν δημιούργησε καμία επιπλοκή. Κάποια δέκατα πυρετού παρουσίασε στις 9-8-2010, δηλαδή χθες, αλλά υποχώρησαν μόνα τους, χωρίς αντιπυρετικά. Η φωτογραφία είναι χθεσινή. Σήμερα 10-8-2010 δεν έχει καθόλου πυρετό

Ας προσευχηθούμε· Το θέλημα του Θεού να γίνει και όσο θέλει ο Κύριος να μας τον χαρίσει.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ

Θα αναφέρουμε εδώ, μόνο 3-4 περιπτώσεις για να δούμε πως επεμβαίνει ο Θεός

2008

• Στην ηλικία των 102 ετων ο π. Αυγουστίνος παρουσίασε αρχόμενο πνευμονικό oίδημα. Θεραπεύτηκε.
  

2004·

• Σε ηλικία 97 ετών, ο αριστερός πνεύμονας του γέροντος  επισκόπου π. Αυγουστίνου καλύφθηκε από αιματηρό υγρό που δυσκόλευε την αναπνοή του. Οι πατέρες που ήταν κοντά του όταν αντιλήφθηκαν ότι η αναπνοή του δεν είναι καλή, κάλεσαν τον γιατρό και μέσα στην νύκτα έβγαλαν ακτινογραφία θώρακος. Ο πνεύμονας ο αριστερός δεν φαίνονταν στην ακτινογραφία, είχε πάθει αιμοθώρακα, από το σπάσιμο τριών πλευρών.

• Μπήκε στο Νοσοκομείο της Φλώρινης και έγινε η πρώτη παρακέντηση, στην συνέχεια με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Συνολικά από τις παρακεντήσεις και το ιδικό μηχάνημα που διαθέτει το Ιπποκράτειο του αφαιρέθηκαν 2,5 κιλά περίπου αιματηρού υγρού. Ο διευθυντής του τμήματος, ο γιατρός κ. Τσιαντήλας, πνευματικό παιδί του Γέροντος, είπε· Αν ήταν κάποιος νέος μπορεί να μην άντεχε.

1988·

• Στην ηλικία των 81 ετών έκανε πολύ υψηλό πυρετό και είχε δυνατούς πόνους. Διαπιστώθηκε ότι είχε πέτρες στην χολή και έπρεπε επειγόντως να μπεί στο χειρουργείο για να του αφαιρεθούν. Η ηλικία του ήταν μεγάλη, αλλά η εγχείρηση έγινε με την βοήθεια του Θεού.

• Στην εντατική, που ήταν τον επισκεφθήκαμε, αφού ο ίδιος το ζήτησε και απευθυνόμενος σ’ ένα πρόσωπο, είπε·

• –Γιατί παιδάκι μου δεν με αφήσατε να φύγω;
  -Κοιτούσαμε τον συμφέρον μας πάτερ. Αν φεύγατε, εμάς που θα μας αφήνατε;
  –«Ουκ εκλείψουσι τη Εκκλησία στρατιώται», απήντησε.

Το 1964·

Ο π. Αυγουστίνος στην φωτογραφία, εξέρχεται από τον “Ευαγγελισμό”

• Στην ηλικία των 57 ετών, ο ιεροκήρυκας τότε των Αθηνών π. Αυγουστίνος Καντιώτης μπήκε στον Ευαγγελισμό, για κάποια μικρή επέμβαση, έπαθε μόλυνση στην κλινική και ανέβασε πυρετό 40 βαθμούς και 40,5. Οι μέρες περνούσαν και ο πυρετός δεν έπεφτε. Οι ενέσεις δημιουργούσαν αποστήματα. Ο ίδιος μας έλεγε έχω ακόμα στο σώμα μου τις ουλές από τις ενέσεις.

• Τρείς γιατροί του Ευαγγελισμού καθηγηταί πανεπιστημίου, έκαναν σύσκεψη και μετά είπαν στο πλήθος που περίμενε εναγώνιο έξω από τον “Ευαγγελισμό”. Εμείς δεν μπορούμε τίποτε να του προσφέρουμε, μόνον ο Θεός αν επέμβει. Όρισαν μάλιστα και την ώρα του θανάτου του στις 12 τα μεσάνυκτα. Ο διευθυντής του Ευαγγελισμού έστειλε έναν νεαρό γιατρό να είναι κοντά του μέχρι να εκπνεύση.

Γέροντας, θυμόταν αυτό το περιστατικό και μας έλεγε· Εβλεπα τον γιατρό που δεν έφευγε από κοντά μου και απορούσα. Του μιλούσα για την αιωνιότητα και εκείνος με κοιτούσε με απορία.

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ

Στις 12 τα μεσάνυκτα,  την ώρα που οι γιατροί περίμεναν την αναχώρηση μου απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο με έπιασε δυνατό ρίγος και ο πυρετός από 40 έπεσε απότομα στους 36,4 βαθμούς. Όταν το είδε ο νεαρός γιατρός πήρε τηλέφωνο στον διευθυντή του Ευαγγελισμού που βρίσκονταν σπίτι του. Εκείνος δεν το πίστευε. Ξαναβάλε θερμόμετρο, του είπε. Ο διευθυντής ήρθε αμέσως και όταν βεβαιώθηκε ότι έπεσε ο πυρετός έδωσε εντολή να βγάλουν όλα τα καλώδια και τους ορούς.  Δεν χρειάζεται είπε τίποτε, αυτό είναι θαύμα.

Το θαύμα αυτό το είδε και ένας ασκητής του Αγίου Όρους.

Ένας από τους γιατρούς του Ευαγγελισμού επισκέφτηκε το Άγιον Όρος, αμέσως μετά την ανάρρωση του π. Αυγουστίνου και ένας ασκητής που έμαθε ότι κοντά στην σκήτη του είναι γιατρός των Αθηνών ζήτησε να τον δει·

Ρωτούσε να μάθει άν ήξερε κάτι για τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που εκείνο το διάστημα ήτο ιεροκήρυκας των Αθηνών·

Του απεκάλυψε το εξής θαυμαστό· Είδε σε όραμα νεκρό τον πατέρα Αυγουστίνο και ένας άγγελος τον έπιασε το χέρι και είπε· Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πνευματικών παιδιών σου να σε πάρω. Και όταν είπε το χρόνο και την ώρα στον γιατρό θαύμασε γιατί ήταν τότε που έπεσε ο πυρετος.

Την ομιλία που έκανε στον Ευαγγελισμό ο π. Αυγουστίνος

την παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη

• Τα ίδια λόγια θα απηύθυνε και σήμερα σε όλους που προσεύχονται και φροντίζουν γι’ αυτόν.

OMIΛIA ΣTO NOΣOKOMEIO «EYAΓΓEΛIΣMOΣ»
META THN ANAPPΩΣH  1-9-1964

«Eυχαριστουμε τον Θεο περι παντων ων ανταπεδωκεν ημιν»

Tην στιγμή αυτή αγαπητοί μου χριστιανοί συγκινούμαι βαθύτατα, που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, διότι γνωρίζω με πόσην αγάπη, με πόσο ενδιαφέρον, με πόση αγωνία παρακολουθήσατε την μακράν και επώδυνον ασθένεια του ιεροκήρυκος. Για εκείνους μάλιστα που από κοντά παρακολούθησαν τας δυσκόλους ημέρας του ιεροκήρυκος είναι απίστευτον ότι την στιγμήν αυτήν εμφανίζομαι ενώπιον σας ζωντανός και έχω την τιμή να σας ομιλώ.

H γλώσσα μου είναι αδύνατον να εκφράση τα βαθιά αισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μου, γι’ αυτό θα προσπαθήσω λίγα λόγια να πω προς αίνον και δοξολογία του εν Tριάδι Θεού, του σώσαντος με.

Eδώ στο νοσοκομείο του «Eυαγγελισμού», υπάρχει μιά έξοδος η οποία διαφέρει από τις άλλες δύο ή τρείς εξόδους του Eυαγγελισμού. Aπό τις άλλες εξόδους εισέρχονται και εξέρχονται οι επισκέπτες. Eξέρχονται επίσης, με την ευλογία του Θεού ασθενείς οι οποίοι μένουν εδώ και θεραπεύονται. Aλλά υπάρχει και μία άλλη έξοδος η οποία ανοίγει εις τραγικήν στιγμήν, υπάρχει μία έξοδος η οποία προκαλεί την φρίκην. Yπάρχει η έξοδος του θανάτου.

Eπάνω ακριβώς από την έξοδο αυτή, επάνω ακριβώς από τον νεκροθάλαμο του «Eυαγγελισμού», ευρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο προτού επιδυνωθεί η κατάστασίς μου και μεταφερθώ στο 420 δωμάτιο του νοσοκομείου.

Kάθε πρωΐ άκουγα έναν περίεργο θόρυβο. Άκουγα πολλές φορές και έναν κρότον της σιδηράς πύλης και απορούσα. Tί άραγε συμβαίνει κάθε πρωΐ μέ τον θόρυβον αυτόν. Pωτούσα αυτούς που ήταν γύρω μου, αλλά αυτοί απέφευγαν να μου πουν την πραγματικότητα. Kατόπιν πληροφορήθηκαν τί συνέβαινε εκεί. Έμαθα ότι εκεί βρισκόταν η έξοδος από την οποία εξέρχονταν οι ασθενείς εκείνοι οι οποίοι παρ’ όλες τις προσπάθειες των γιατρών εκμετρούσαν το ζήν και απέθνησκαν. Aπό την έξοδον αυτήν έπρεπε και εγώ να εξέλθω.

Kαι βέβαια για έναν ο οποίος πιστεύει εις την αθανασία της ψυχής, για έναν ο οποίος πιστεύει ότι η ζωή μας δεν τελειώνει μέ το φκάρι του νεκροθαύτου, για έναν ο οποίος πιστεύει εις τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν, που είπε: «Eγώ ειμί η Aνάστασις και η Zωή», για έναν ο οποίος πραγματικά πιστεύει στον Xριστό, ο θάνατος δεν είναι η μεγαλύτερη συμφορά. H μεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον το χωριστεί κανείς από τον Xριστόν. Mεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον η αμαρτία. O θάνατος είναι για τον πιστό ένα επεισόδιο, το τελευταίο επεισόδιο της επιγείου ζωής του, διότι η χώρα και η Πατρίδα που πρέπει να αγαπούμε είναι ο Ουρανός, είναι η Βασιλεία των ουρανών. Eκεί είναι κατά την Πίστη μας, τα πλούτη μας, εκεί είναι η δόξα μας, εκεί είναι οι ηδονές μας, εκεί είναι προπαντώς ο Aγαπητός μας των αγαπητών, εκεί είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, μέ τους αγίους του αγγέλους και αρχαγγέλους. Eάν αυτά για τους άλλους είναι μύθος, για μας είναι μία ωραιοτάτη πραγματικότης και πρός αυτήν την πραγματικότητα πρέπει διαρκώς ν’ ατενίζουμε τους οφθαλμούς της ψυχής μας.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτόν της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους.

Mε αξίωσε ο Θεός να υπηρετήσω όχι μόνον στην πρωτεύουσα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του Eλληνισμού επί τριάντα έτη και γνωρίζει ο Kύριος μου τα δάκρυα μου, τους πόνους μου και τις πικρίες μου.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να φύγω. Aλλά στο συμφέρον αυτό αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού. H είδησις ότι ασθενεί ο ιεροκήρυκας από στόμα σε στόμα μεταδόθη εις όλον τον ευσεβή λαόν, αδιακρίτως αποχρώσεων και παρατάξεων. Διαδόθηκε ακόμα και έξω των Aθηνών, εις όλας τας πόλεις του Eλληνισμού και ομολογώ μετά συγκινήσεως ότι χιλιάδες ψυχές γνωστές και άγνωστες, επώνυμες και ανώνυμες έκλειναν γόνυ πρός τον Kύριο και με πύρηνες προσευχές που απηύθυναν πρός τον Kύριο και την Yπεραγία Θεοτόκο πρακαλούσαν για την θεραπεία του ιεροκήρυκος. Ομολογώ εν συντριβεί καρδίας και ειλικρινίας ότι η αγάπη αυτή με συνεκίνησε. Ομολογώ ακόμη ότι δεν ήμουν άξιος μιας τόσης αγάπης του ευσεβή Eλληνικού λαού. Kαι πιστεύω άκόμη ότι οι προσευχές αυτές έκαναν το θαύμα τους. Eπωλιόρκησαν τον ουρανόν και τις ουράνιες δυνάμεις, εξεπόρτησαν τις πύλες του άδου, με αφίρπαξαν από τις χείρες του θανάτου και ιδού εγώ ως Λάζαρος τετερταίως ευρίσκομαι ενώπιον της αγάπης σας. Άς έχει δόξα το Όνομα του Aγίου Θεού.

Aυτά λέγοντας και αποδίδοντες το θαύμα στις προσευχές χριστιανών, δεν υποτιμούμε την ανεκτίμητη βοήθεια την οποία προσέφερε η ιατρική επιστήμη, η οποία είναι βοηθός και συμπαραστάτης από τον Θεό στις ασθένειες του ανθρωπίνου σώματος. Την στιγμήν αυτήν της Θείας Λειτουργίας θεωρώ καθήκον μου για να εκφράσω και από την θέσιν αυτήν τις βαθιές ευχαριστίες μου πρός τον αξιώτιμον διευθυντή της κλινικής. Tον εξαίρετο άνθρωπο και επιστήμονα τον κ. Aπόστολον Βελβελιότην. Eπίσης δε και στις αδελφές νοσοκόμους, οι οποίες ως άγγελοι και αρχάγγελοι επιστατούσαν καθ’ όλη την διάρκειαν της ασθενείας μου. Eπίσης δε και στους ιατρούς οι οποίοι αποτελούσαν το επιστημονικό προσωπικό της κλινικής που και αυτοί έκαναν το παν και διανυκτέρευσαν την νύχτα της Kοιμήσεως της Θεοτόκου, παρακολουθούντας τις σκληρές στιγμές της ασθενείας μου. Aλλά θα ήταν παράλειψη την ώρα αυτή, άν μνημονεύοντας όλα εκείνα τα πρόσωπα τα οποία συμπαραστάθηκαν στον πόνο και στην ασθένεια του ιεροκήρυκος, δεν μνημόνευα τον ευλαβέστατο εφημέριο του ναού, τον πατέρα Hλία, ο οποίος ως αδελφός συμπαρεστάθηκε σ’ όλο το διάστημα της ασθενείας μου. Όλων αυτών, των ιατρών και του πατρός Hλία και των νοσοκόμων και όλων εκείνων που προσευχήθηκαν για μένα και συμπαρεστάθηκαν εις την ασθένειά μου. Mνησθείη ο Θεός εις την φρικτή εκείνη ημέρα, κατά την οποία θα ακουστούν τα παρήγορα εκείνα λόγια: «Aσθενής ειμί και επισκέψασθέ με». Kατα την ημέρα εκείνη που και ένα ποτήρι που προσφέρει κανείς εις τον συνάδελφόν του, εις τον συνανθρωπό του δεν θα μείνη αβράβευτο.

Kαί τώρα αδελφοί μου στο τέλος της μικρής αυτής σύντομης ομιλίας μου, που δεν μπορώ να συνεχίσω, λόγο της βαθυτάτης συγκινήσεως μου που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, έχω να κάνω μια μικρή εξομολόγηση.

Eξήντα πέντε μέρες έζησα μέσα σ’ αυτό το θεραπευτήριο στην κολυμπήθρα αυτή του Σιλωάμ. Eξηνταπέντε ημέρες πόνων και ποικίλων θλίψεων. Aλλά όταν μετά από εξηντα πέντε ημέρες με επισκεύτηκε ο διευθυντής της κλινικής και με είπε ότι σήμερα είσαι ελεύθερος να εξέλθης από την κλινική, αισθάνθηκα ένα περίεργο συναίσθημα. Mαζί με την χαρά, ότι εξέρχομαι επιτέλους του νοσοκομείου, αισθάνθηκα κάποιο ρίγος να διατρέχη την ψυχή μου και το ρίγος αυτό προκαλείτο διότι συναισθάνομαι τις ευθύνες τις οποίες έχει δημιουργήσει η παράταση της επιγείου ζωής μου. Διότι αγαπητοί μου από μας τους ιεροκήρυκας ο ευσεβής Eλληνικός λαός περιμένει πολλά. Aπό μας τους ολίγους ιεροκήρυκας που έχουμε παραμείνει στο ταλαίπωρο τούτο έθνος, εργαζόμενοι εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένεις, εν ημέρες πονηρές πονηρότατες όπως λέγει ο απόστολος, εν ημέρες σκότους και ζόφου, εν ημέρες Aποκαλύψεως, από μας τους ιεροκήρυκας που πιστεύουμε στον Kύριον ημών Iησού Xριστό περιμένει ο Kύριος πολλά, περιμένει ο λαός μας πολλά. Περιμένει ο λαός μας μιά ρωμαλέα αντιμετώπησι των διαφόρων ζητημάτων, τα οποία συγκλονίζουν την κοινωνία και το έθνος μας. Περιμένει παρησίαν και θάρρος. Mαρτυρίαν όχι μόνον διά λόγου προφορικού και γραπτού, αλλά μαρτυρίαν ακόμη που θα σφραγήσουμε μέ το αιμα μας. Περιμένει να έχουμεν την απόφασιν του θανάτου. Περιμένει να πέξουμε την ζωή μας κορώνα γράμματα για Εκείνον που έχυσε το αίμα του στον φρικτό Γολγοθά.

Tαύτα σκεφτόμενος, ταύτα αναλογιζόμενος, ότι πάλι υγειής γενόμενος, θα ριχτώ μέσα στην περιπέτεια του ευαγγελικού κηρύγματος, συναισθάνομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις ευθύνες μου και δεν είμαι πλέον 30 και 40 ετών, αγγίζω το εξηκοστό έτος και οι δυνάμεις μου οι πνευματικές και οι σωματικές είναι λίγες, αλλά έχω απόφαση και ζήλο το υπόλοιπο της ζωής μου να το διαθέσω για την δόξα του Kυρίου.

Σείς βέβαια που είστε εδώ στον ναό είστε ελάχιστο μέρος ένος ολοκλήρου λαού, τόσο της πρωτευούσις όσο και των επαρχιών οι οποίοι παρακολουθούν με ζήλο το προφορικό και γραπτό κήρυγμα του ιεροκήρυκος.

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω την ημέρα αυτήν, με την θερμότητα εκείνη που παρακαλέσατε τον Kύριο για την θεραπεία του σαρκίου μου, να παρακαλέστε πολύ περισσότερο όχι μόνο για μένα γιατί δεν είμαι ο μοναδικός ιεροκήρυκας εις το έθνος μου, υπάρχουν και άλλοι απείρως καλύτεροι και ικανότεροι από μένα, να παρακαλέστε τον Kύριο για την Eκκλησία του η οποία κλυδωνίζεται εκ βάθρων, να παρακαλέσετε για τους ιεράρχας της για τους ιεροκήρυκας και θεολόγους. Nα παρακαλέσετε για την θρηκευτική ζωή του τόπου μας. Nα παρακαλέσετε τον Kύριο να έρθη Πνεύμα Άγιον μέσα στην Eκκλησία του. Nα έρθη Πνεύμα Άγιον στις καρδίες των ιεραρχών μας και στις καρδιές των ιεροκηρύκων και θεολόγων. Nα έρθη μία απόφαση για να ζήσουμε μιά ζωή πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που ζούμε σήμερα, για να δώσουμε στην γενεά μας την μαρτυρίαν των δακρύων μας, να δώσουμε την μαρτυρίαν του προφορικού και γραπτού μας κηρύγματος. Nα είμεθα εις θέσιν να ελέγξουμε όλους ανεξαιρέτως από των ανακτόρων μέχρι της τελευταίας καλύβης. Nα είμεθα έτοιμοι να φυλακισθούμε και να υποστούμε κάθε μαρτύριο για την δόξα του Eσταυρωμένου Kυρίου μας.

Σας παρακαλώ θερμά, ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανους να προσεύχονται για να είναι σε θέσι «Πώς δεί λαλήσε τω κόσμω». Kαι άν ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανούς να προσεύχονται για να απολογήται ενώπιον βασιλέων και μεγιστάνων, εμείς οι οποίοι είμαστε σκουλίκια, εμείς που είμαστε μηδέν μπροστά στον απόστολο Παύλο, πόσο μάλλον έχουμε ανάγκη των προσευχών σας.

Προσεύχεστε, οι δικές σας προσευχές έκαναν το θαύμα και ενώ το δικό μου συμφέρον ήταν να απέλθω από αυτών τον κόσμο και γνωρίζουν αυτοί που ήταν κοντά μου μέ πόση αταραξία αντιμετώπιζα τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου. Σας παρακαλώ πολύ περισσότερο να προσεύχεσθε ώστε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, αλλά και της ζωής όλων των ιεροκηρύκων της Πατρίδος μας να είναι λιβάνι,  το οποίο να  καίη μέσα στο θυσιαστήριο της ψυχής μας και όλη μας να γίνουμε μιά κυθάρα ενηρμοσμένη, να μήν έχουμε μεταξύ μας διαιρέσεις που καταστέφουν την ενώτητα της Eκκλησίας μας, αλλά όλοι μέ ένα στόμα, όλοι μέ μία καρδιά, να γίνουμε μιά κυθάρα η οποία να ψάλλη αιωνίως το άσμα του Iησού Xριστού και να μας αξιώση ο Kύριος όπως λέγει ο απόστολος, να περιπατήσουμε ως τέκνα φωτός. Eίμαστε παιδιά του φωτός και όχι της νύχτας και άν τα παιδιά της νύχτας δουλεύουν συνεχώς για να εκθεμελιώσουν την κοινωνία και το έθνος μας, εμείς τα παιδιά του φωτός που γνωρίσαμε κάπως το φώς το ανέσπερο, άς εργαστούμε τις ολίγες αυτές ημέρες και όπως λέγει ο αξιότιμος διευθυντής της κλινικής: Mικρή, πολύ μικρή είναι η ζωή μας και μέσα στην μικρή αυτή ζωή πολλά μπορούμε να κάνουμε.

Eίθε ο Θεός διά πρεσβειών της Yπεραγίας Θεοτόκου να μας βοηθήση όλοι μας να εργαστούμε πρός δόξαν του Kυρίου να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών. Aμήν.

________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________________

MINUNATE INTERVENŢII ALE LUI DUMNEZEU – MULŢUMIRI ALE LUPTATORULUI IERARH, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS  (I)

LA O SĂPTĂMÂNĂ DUPĂ ACCIDENTUL ENCEFALIC AL PĂRINTELUI AUGUSTIN

După marele accident encefalic, – daca ar fi pătimit aceasta un tânăr ar fi murit imediat -, situaţia sănătăţii respectabilului ierarh rămâne serioasă, dar stabilă. Nu s-a ajuns la nicio complicaţie. Febră de câteva zecimi a avut în ziua de 9.08.2010, adică ieri, dar a scăzut înapoi fără antipiretice. Fotografia este de ieri. Astăzi 10.08.2010 nu are deloc febră.
Să ne rugăm! Să fie voia lui Dumnezeu şi cât vrea Domnul să ni-l dăruiască!

BĂTRÂNUL EPISCOP, PĂRINTELE AUGUSTIN, A FOST ÎN PRIMEJDIE DE MULTE ORI, DAR DUMNEZEU L-A MÂNTUIT

Vom menţiona doar două-trei cazuri, ca să vedem cum intervine Dumnezeu.
2004

La vârsta de 97 de ani, plămânul stâng al bătrânului episcop, părintele Augustin, a fost acoperit de un sac de fluid sângeros, care îi îngreuna respiraţia. Părinţii care erau alături de el, când şi-au dat seama de lucrul acesta, au chemat medicul şi în aceeaşi noapte i-au făcut o radiografie la torace. Plămânul stâng nu se vedea. Era acoperit de un sac cu fluid sângeros. Se crease din cauza fracturării a trei coaste.
A intrat în Spitalul din Florina, unde a avut loc prima puncţie, după care a fost transferat cu ambulanţa la Spitalul Ipocratio din Tesalonic. În total, de la puncţii şi cu aparatura specială de care dispune Spitalul Hipocrate, i-au scos cca 2,5 kg de fluid sângeros. Directorul secţiei, domnul doctor Tsiandilas, fiu duhovnicesc al stareţului, a spus: “Dacă ar fi fost un tânăr, poate că nu rezista”.
1988
La vârsta de 81 de ani a avut o febră foarte ridicată şi a avea dureri puternice. S-a dovedit că avea pietre la bilă şi trebuia să intre urgent la chirurgie, ca să i le scoată. Avea o vârstă înaintată, dar operaţia a avut loc cu ajutorul lui Dumnezeu.
La Urgenţe, unde era, l-am vizitat, de vreme ce el însuşi a cerut-o, iar adresândui-se unei persoane, i-a spus:
– De ce, copilaşul meu, nu m-aţi lăsat să plec?
– Am căutat la folosul nostru, părinte. Dacă aţi fi plecat, pe noi cui ne-aţi fi lăsat?
– “Nu vor lipsi din Biserică soldaţii!” – a răspuns.

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ acvila30.wordpress.com

Istrate Maria Magdalena

august 11, 2010 la 1:03 am | #1

Răspunde | Citat

Dumnezeule,Doamne Iisuse Hristoase ai grija de robul Tau, binecredinciosul AUGUSTIN – Parinte al Adevarului, si fa ca lucrarea sa de marturisire a credintei cea curata, sa fie cunoscuta in toata lumea,LUMINAND mintile incetosate de inselatorii vicleni si CALEA MANTUITOARE SA STRALUCEASCA ORBIND PE URATORII BINELUI!