ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Εκπoμπή του Σταύρου Καπλάνογλου, στο κανάλι της Κοζάνης FLASH.TV, στις 27-5-2011

________________

_________

_________

_________

__________

The Holy Scriptural Orthodox Tradition of “Sarandismos”

The Apostolic Orthodox Tradition of “Sarandismos” (The Service of 40th Day Blessing of birth givers) is a special 40 Day period of a new mother’s self-enclosure in her home after child-birth. This is an Ancient Liturgical Act of our Holy Orthodox Church and traces back to Mosaic Law, practiced in imitation and special honour of the Holy Mother of God, the Most Holy Theotokos and Ever-Virgin Mary. Even she herself, after giving birth to Christ, remained enclosed for 40 Days and only after that period was completed, she brought the Divine Infant to the Holy Temple and placed Him at the Hands of the Holy Priest St Symeon. This event was rightfully elevated to a Great Theomitoric Feast of the “Ypapandi” = The Annunciation of Christ, which in all accuracy consists of the True Orthodox ‘Mother’s Day’. It portrays the perfect example of a Sacred Image of the Most Holy Mother which brings her Child to the Temple and dedicates it to God in all gratefulness that children are not really ours but God’s. Thus, the Tradition of Sarandismos is an exceptional tribute to Motherhood. The ancient medical term for Sarandismos is “loheia” and a woman during medical confinement of her bed is called “lehona”. In the science of medicine ‘Loheia’ is the 40 day period during which the female organism attempts to reinstate itself to the condition that it was prior to pregnancy.

The very first thing that we must point out is that these Orthodox Traditions are not «man-made» or «human teachings» as heretics accuse us. Holy Scripture commands us to «stand fast, and hold the traditions which you have been taught, whether by word or letter.» (2Thess. 2, 15) These are sacred traditions initially practiced by very sacred people under divine inspiration. «Holy men of God spoke just as they were moved by the Holy Spirit.» (2 Peter 1, 21) It is God the Holy Spirit that guides the Church to all Truth (John 16, 13) These sanctified persons found great favour by God, received holy information and confirmed that it is in fact pleasing to God.

It is therefore a very daring and anti-Christian stance to oppose these traditions, to attack believers and degrade their faith and adherence. It is far better, fairer and safer for someone to say: «Since it is recorded in the history of the First Apostolic Church, I do accept it, but I myself cannot practice this» or «I don’t have the strength, the capacity, the ability or the intention to follow such thing» instead of cunningly devising evil excuses saying that it is supposedly «not Scriptural or not important for God or man-made». The truth is that Holy Scripture abundantly denotes the importance of motherhood, childbirth (and the sacred traditions surrounding it) are heavily important not only for her spiritual growth, but her very salvation: “A woman will be saved through bearing children, if she continues in faith and love and holiness, with modesty”. (1 Tim. 2, 15) Sarandismos is a gracious part and extension of these saving virtues.

During the 40 day period of Sarandismos, the mother remains enclosed in her home with special dedication and focus on her child as well as on God Who gifted her that child. No visiting by family, relatives or friends is allowed and the mother is not blessed to exit her home at all, unless there is a serious medical issue or a life-threatening need. All other contemporary forms of communication are not forbidden, such as telephone calls, emails etc, as long as they are done within the need of human support and comfort, not chit-chatting, gossiping and trivial spreading of rumours, scandals and slander.

The mother devotes to prayer and chants joyful Orthodox Psalms with her infant in her arms and tries to follow the fasting, (on the normal fasting days Wednesdays & Fridays) only with the blessing of her spiritual father, as she must be assured that fasting does not affect breast-feeding in any way as there are many non-dairy foods which highly assist in breast-feeding (the mother is very highly recommended if possible to keep breast-feeding for as long as she can –even if it is for one year- and not rush to replace it with formula milk if there is no need). She also takes the chance to read various spiritual books (especially Christian Orthodox material) on how to raise children with the fear of God and how both parents can come closer to Christ & His Church. There is no such thing as Half Sarandismos, (20 days) but only the full 40 day period.

Sarandismos is entirely an issue of Faith and forms a special aspect of Spiritual Life. Although it is evidently God’s will, our Mother Church does not strictly or forcefully impose this. Our Holy Orthodox Church leaves this to the good will, the level of faith and strength of determination of each individual mother. Rest assured that any woman who willingly and gladly follows this, has immense special blessings to gain for herself, her infant and her husband too. Therefore our criteria of wanting to follow such practice are critically important as there should be no trivial or just customary purposes behind this very important implementation. Also, there should be no intentions of wanting «to show off our spirituality» or promote one’s self as a “good Christian” or keeper of traditions. A spirit of humbleness and a pure love for God are the only blessed, praiseworthy and exemplary motives.

The Actual Service of the “First Church Attendance”= “Protos Ecclisiasmos” in the “Efholoyion” (Book of Priest’s Prayers & Services) states that the Mother (always accompanied by her husband of course) attends Church for the first time “to be cleansed from every sin and every defilement of the servant of God” (Leviticus 15, 22-33) where she brings the infant to Church for the first time and dedicates it to the Holy Temple of God for the glory of God, as a sacrifice that is pleasing to God. It is important and proper that both parents specifically attend this service and not just the mother alone, as wrongly practiced today. There, the mother obtains the blessing to receive Holy Communion once again, but only her, not the child yet. The infant can only receive Holy Communion once it is Baptised and Baptism is strongly urged by our Holy Fathers to take place, no longer than 6 months, but as soon as possible immediately after the Baptism (we do not “Christen”, the term “Christening” is a Western Papal erroneous term. We Orthodox exclusively use the term “Baptism” which is an Early Christian Scriptural term maintained by Christ and The Apostles, from the Greek verb “vaptizo” which means “to fully immerse someone in water”)

The very first question, in all good intention, that may naturally arise, is “why and how can the woman be considered “unclean” since the menstrual flow and childbirth are a natural process by God’s will”?

Although the question is logical and the mindset valid, it is deeply sad to hear this when it sometimes unfortunately comes from some ‘academic’ theologians, uneducated priests or Ecumenist Modern Bishops or Archbishops, especially when they make unacceptable inaccuracies by public statements that “any prayers and references to a woman being ‘unclean’ should be totally removed from our Church books and services” and other disturbing statements such as “our Liturgical Texts and Sacraments should be “corrected”… How profoundly deplorable…

We must clarify and underline in advance that we are not promoting any disrespect to our highly respectful Clergy and consciously avoid falling in to the cursed sin of “ierokatigoria” = speaking against priests. The above references to Bishops are only made because these statements were made in public, at very large scale. It is imperative that we must be very discerning in what we sometimes hear and always get an opinion from an experienced Holy Elder, just as the “Yerontikon” sternly recommends us. Leaders themselves must be very cautious when making such public statements, because the scandal could be so great that it becomes extremely difficult to restore and re-gather those confused souls that are later “snatched” by heretical wolves at the first given chance. Our responsibility is immense with devastating consequences. Orthodoxy is not a system of false, fabricated traditions nor is our Faith subject to the pseudo-piety and barren ethics of any (rare) Ecclesiastical Leaders.

Now to the answer:

This “uncleanness” or “contamination” is not of an ethical or sinful nature. God and His Church are not considering the woman sinful or shameful, therefore she should feel no guilt about it at all. Saint John Chrysostom precisely exclaims: “There is nothing unclean within any natural process!” In his Hermeneutic Commentaries on Leviticus, he strongly opposes the notion of ethical uncleanness in a very apologetic way and not only underlines the preventing aspects of infections but also implies and condemns the defilement of adultery which was often committed under the pretext of men supposedly wanting to refrain from any contagiousness and cunningly resorting to sin.

Our Holy Orthodox Faith is a living revelation of Truth and Exposition of Sacred Tradition that is feasible and fair. According to the Old Testament (Gen. 3, 16,  Leviticus 15, 22-33) which was not cancelled but completed and is still the Word of God and valid Part of Holy Scripture, and according to the All-Wise Holy Fathers, God allowed the menstrual flow as well as the birth-pains to take place after the fall of man, as a consequence of their disobedience towards their Creator, along with many other serious distortions of nature that tragically eventuated as a spiritual chastisement. After childbirth, the woman’s body experiences some unpleasant changes, human nature undergoes some form of corruption, defilement and distortion, especially with all the excessive blood flow, internal and external, liquids, infections, chemicals and pharmaceuticals used etc.. Her mental and psychological state also endures some radical changes and both parents, both “Syzigi” (an ancient Greek Biblical Greek term which means “co-bearers” of the same load and “Syzigia” to carry a burden together) share the load of these life-changing occurrences as well as the load of various other good and bad experiences during and after birth. Not only the Holy Fathers, but even doctors themselves globally testify that a woman is not yet clean straight after child-birth, that is why they even suggest that the couple refrains from coming together at least for a couple of weeks in order for genital sterilisation to be completed.

The Pioneering Book called “The Holy Rudder” = “To Ieron Pedalion” (a Complete Collection of all Decisions by All Ecumenical and Local Councils) is of paramount importance and vast validity for the Orthodox Church. There, Saint Nicodemus of Holy Mountain mentions these truths, and in rhetoric form asks the same question himself: “Why does God call a woman in her monthly, ‘unclean’? It seems that the blood flow itself, being a natural procedure, is not really a sin or (ethical) uncleanness”. It is an educational, biological and physical uncleanness to avoid contamination and prevent any possible infection. Saint Isidoros Pilusiotis makes special interpretation of these spiritual measures and restrictions, and clearly defines them as “educational measures of catharsis and sanctification”. Also in a very Early Christian Book of the 1st Century, “The Apostolic Orders” we find: “Not even the lawful marital relationships or the Wed-Bed nor the ‘flowing of blood’ can defile human nature and separate man from the Holy Spirit apart from evil, sin, impiety and ungodliness”. Yet, no Saint, Holy Father or Ecclesiastical Write ever opposed the order of Sarandismos, but they all firmly urged the faithful to safe keep it and thus it has been preserved till today. Other Great Saints such as St Dionysios Archbishop of Alexandria-the Confessor (Canon B’ 260AD), St John the Nisteftis, St Timotheos Archbishop of Alexandria, even the recent great Saints such as Saint Kosmas the Aitolean, St Nektarios, the Holy Elders St Porphyrios, St Paisios, along with all the Great Ascetic Women Saints of our times, all gave the same non-conflicting, harmonious sacred guidelines to women that sought their valuable advice and most valuable blessing.

I was very moved and taken by awe to personally witness a lady who once asked the former Holy Bishop of Florina, Augoustinos Kantiotis, if she was allowed to enter the Church whilst on her monthly, and he replied in his characteristic loving austerity: “My child, you are not even allowed to kiss my hand, not that I am anything special, we are unworthy servants but it’s the Priesthood that we have, you understand? Not only you cannot light a candle, kiss an icon or receive the ‘Antidoron”, but strictly speaking, you are not allowed to even come to the temple. We don’t say these things to degrade you women or throw you in despair, this ‘uncleanness’ is of a legal, educational nature, not ethical, you understand?”

The whole 40 day process of Sarandismos is an extended “askisis”= an extremely beneficial spiritual exercise of ascetic silence and rejuvenating stillness, a good form of experiencing “monastic” isolation, a very blessed chance of remoteness, a trial of patience, a test of ego and an assessment of obedience. It is not an easy thing, but not impossible. For those who truly believe, “with God’s help everything is possible” (Mark 10, 27). Sarandismos is a pure test of faith. We eagerly submit and happily obey God’s will in order to oppose and “correct” the former disobedience by Eve. We accept this “penance” without evil objection or worldly suspicion, trusting in God’s wisdom and with steadfast hope in His great mercy. After the 40 day period of preparation, the mother re-enters the Church and restores that distortion, approaching the Sacramental Communion of the Church of God in all blessing and readiness.

Our very own Orthodox grandmothers and ancestors (which some modern theologians are very sarcastic of) have never had any issue with observing these matters and would never take any offense to these “prohibitions”. Although they were illiterate and had no theological knowledge, yet, throughout the ages, they would very humbly, remarkably and impressively express that “we really like to keep our sacred traditions, we just love to do the right thing by God! We have never thought or imagined or even intended to ever change the Gospel of Christ! That’s why we see no insult to be excluded from priesthood. We are already ‘priestesses’ and ‘Deaconesses’ in act, in sacrifice, within our blessed Home-Church, the ‘Kat’ Oikon Ecclesia!”

I think this is a very good powerful lesson for all of us, including males, monks, priests and Bishops. Rejoice. Hairete.

Monk Nicodemus

KATANTIA MHΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

Φιλά το χέρι του πάπα ο «ορθόδοξος» μητροπολίτης της Γαλλίας Εμμανουήλ, ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας που απέστειλε στο Βατικανό ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος!

__________

____________

Τὸ Μεσοπρόθεσμο πλήττει οἰκονομικά τους πάντες

εκτος απο τους Εβραιους της Ελλαδας

Τὸ μεσοπρόθεσμο ποὺ ψηφίστηκε ἀπὸ 155 Ἕλληνες βουλευτὲς ἀποτελεῖται ἀπὸ 80 περίπου σελίδες. Κι ὅμως! 

Δὲν βρέθηκε χῶρος σὲ 80 σελίδες νὰ καταργηθοῦν τὰ φορολογικὰ προνόμια τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου καὶ τῶν Ἑβραίων τῆς Ἑλλάδας.
Σημειωτέον ὅτι εδώ και τρεις δεκαετίες οι Εβραίοι:
• Μὲ νόμο τοῦ κράτους ἀπαλλάσσονται τὴς καταβολῆς κάθε φόρου στὸ ἑλληνικὸ δημόσιο
• Γνωστὲς τεράστιες βιομηχανίες ποῦ λειτουργοῦν στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ἑβραϊκῶν συμφερόντων καὶ δὲν πληρώνουν κανέναν φόρο!!!
Μὲ βάση τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 182 Προεδρικὸ Διάταγμα (22-3-1978), βάσει τοῦ ὁποίου τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο, ὄντας Νομικὸ Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) ἔχει (καὶ ἀσκεῖ) δικαιώματα, τὰ ὁποῖα μόνο τὸ Κράτος κατέχει.

Εἰδικότερα, μὲ αὐτὸ τὸ Π.Δ: 

«Τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο (Ἑλλάδος) δικαιοῦται νὰ εἰσπράττει φόρους, γιὰ δική του χρήση, ἀπὸ τοὺς ἑβραίους ποῦ διαμένουν στὴν Ἑλλάδα, ἀντὶ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους»!!! 

Μὲ ἁπλὰ λόγια, κανένας ἑβραῖος δὲν πληρώνει φόρο στὸ ἑλληνικὸ δημόσιο, ἀλλὰ μόνο στὸ Κ.Ι.Σ.!!! Ἐπειδὴ ὅμως ὁ νόμος «ἐπεκτάθηκε», ἀργότερα, ἀποφασίσθηκε πῶς καὶ οἱ χριστιανοὶ ποῦ μετέχουν στὸ Κ.Ι.Σ. ἀπαλλάσσονται τῆς καταβολῆς φόρων στὸ ἑλληνικὸ δημόσιο!!!
Ἐὰν μάλιστα ἀναλογισθοῦμε ὅτι τὸ Κ.Ι.Σ. ἔχει αὐθαίρετα ἀπαγορεύσει ΜΕ…

ΑΛΥΣΙΔΕΣ τὴ διέλευση τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν ὁδὸ Μελιδόνη στὸν Κεραμεικό, ὅπου στεγάζεται ἡ Συναγωγὴ καὶ ἄλλα ἑβραϊκὰ διοικητικὰ κτίρια, σὲ ἕναν χῶρο ὅπου βρίσκονται ἐρείπια τοῦ ἀρχαίου νεκροταφείου τοῦ Κεραμεικοῦ, δημιουργοῦνται πολλὰ εὔλογα ἐρωτηματικά, ἀναφορικὰ μὲ τὴ ταυτότητα αὐτῶν ποῦ κατέχουν πραγματικὰ τὰ ἡνία τῆς ἐξουσίας στὴν Ἑλλάδα…
Τὸ Κ.Ι.Σ. πέραν τοῦ γεγονότος ὅτι μπορεῖ νὰ δέχεται περιουσίες ἑβραίων καὶ νὰ φορολογεῖ αὐτούς, ὑποκαθιστώντας τὸ ἑλλαδικὸ κράτος, γεγονὸς πρωτοφανές, εἶναι παράλληλα ἀπαλλαγμένο καὶ τὸ ἴδιο ἀπὸ τὴν καταβολὴ φόρων, ὅσον ἀφορᾶ τὴ διαχείριση τῶν πόρων του.

Ἐπιπλέον τὸ Κ.Ι.Σ. δὲν καταβάλλει κανέναν φόρο στὸ ἑλλαδικὸ κράτος γιὰ τὴν ἀπόκτηση, δωρεά, ἀγορά, ὁποιασδήποτε κινητῆς ἢ ἀκίνητης περιουσίας, ἐνῶ παράλληλα δικαιοῦται νὰ εἰσάγει ἀδασμολόγητα προϊόντα πρὸς ἑβραϊκὴ χρήση.
Κατ’ ἐπέκταση, τὸ Κ.Ι.Σ. ἔχει συγκροτήσει ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὸν ἐσωτερικό του κανονισμό, ἕναν αὐτάρκη καὶ αὐτοδιοικούμενο ὀργανισμὸ ποῦ ἐπεκτείνεται σὲ ὅλους τους νομοθετικούς, ἀστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, ἐκπαιδευτικούς, οἰκονομικούς, κ.α. τομεῖς, ὑποδομὴ ἡ ὁποία ἀπαιτεῖται γιὰ τὴ λειτουργία ἑνὸς ἀνεξάρτητου κράτους.

Τὰ προνόμια τὰ ὁποία ἔχουν παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος στὸ Κ.Ι.Σ. εἶναι παράνομα καὶ ἀντισυνταγματικά, ἀφοῦ μὲ τὸν συγκεκριμένο κανονισμὸ τοῦ Κ.Ι.Σ., αὐτοβούλως ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνα «κράτος ἐν κράτει» ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἑβραϊκὴ κοινότητα. Καὶ μάλιστα, αὐτὸ τὸ «κράτος» δὲν μετέχει σὲ καμμία ὑποχρέωση ἔναντί του ἑλληνικοῦ κράτους καὶ ἁπλὰ εἰσπράττει χωρὶς ποτὲ νὰ ἀποδίδει τίποτε πρὸς τὸ ἑλληνικὸ δημόσιο…!

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, δικαίως ἀναρωτιέται ὁ γράφων, ἀλλὰ καὶ ὁ κάθε ἕλληνας πολίτης: 

Καὶ γιατί κύριε Παπανδρέου, κύριε Βενιζέλο καὶ κύριοι βουλευτές, νὰ πληρώνουν οἱ ἁπλοὶ ἕλληνες πολίτες τὴ στιγμὴ ποῦ ἄλλοι ἕλληνες πολίτες (ἑβραῖοι στὸ θρήσκευμα) δὲν συμπαρατάσσονται στὴν στήριξη τῆς οἰκονομίας αὐτῆς τῆς χώρας, ἀλλὰ καὶ δὲν συνδράμουν γιὰ τὴν οἰκονομική της σωτηρία;
Γιατί, ἄραγε, θὰ πρέπει εἰς ἕκαστος μισθωτός, συνταξιοῦχος ἢ δημόσιος ὑπάλληλος, νὰ ἀνεχθεῖ τὴν φορολογικὴ ἐπιδρομὴ τῆς κυβέρνησης Παπανδρέου, ὅταν κάποιοι ἄλλοι (ἑβραῖοι) πολίτες ἀπολαμβάνουν εἰδικῆς μέριμνας, προστασίας καὶ οὐσιαστικῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὶς εἰσφορὲς φόρων;
Ἂν ἀναλογιστοῦμε μάλιστα πῶς μεγάλες (ἕως τεράστιες) βιομηχανίες ποῦ λειτουργοῦν στὴ χώρα δὲν δίνουν δεκάρα τσακιστὴ ὡς φόρο καὶ χάνονται πάρα πολλὰ δισεκατομμύρια ἐτησίως, λόγω εἰδικοῦ νόμου, μὲ ποιὰ σοβαρότητα ἔρχεται σήμερα τὸ κράτος νὰ κυνηγήσει τὸν μικροεπιχειρηματία ποῦ «φοροδιαφεύγει»;

Κύριε πρωθυπουργέ, ἡ χώρα ἐπτώχευσε ἐπειδὴ ἐσεῖς οἱ πολιτικοὶ ἀγνοήσατε ἠθελημένα (ἢ δὲν γνωρίζατε) βασικοὺς κανόνες τῆς οἰκονομίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἠθικῆς…
Ἐσεῖς λοιπὸν ὀφείλετε νὰ βρεῖτε τὴν λύση καὶ σταματῆστε αὐτὴ τὴν φορολογικὴ ἐπιδρομὴ ἐναντίον τῶν ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι οὔτε «ἔφαγαν», οὔτε ἔκρυψαν, ἀλλὰ καὶ οὔτε κέρδισαν τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὸ μεροκάματο ποῦ βγάζουν μὲ κόπο…

Ζητεῖστε-ἀπαιτεῖστε λοιπὸν τὰ χρεωστούμενα ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἑβραϊκὴ κοινότητα καὶ τὸ καθοδηγητικό της ὄργανο (Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο), καὶ νὰ εἶστε βέβαιος πῶς ὅλα τὰ οἰκονομικὰ προβλήματα τῆς χώρας θὰ λυθοῦν ὡς διὰ μαγείας… (μὴν σᾶς πῶ καὶ πῶς οἱ τοκογλύφοι θὰ σκεφτοῦν πολὺ σοβαρὰ νὰ μᾶς δανείσουν καὶ χωρὶς τόκο…)!!!

Aπο το Ρωμεϊκο Οδοιπορικο

ΣΠΕΙΡΑΤΕ ΑΝΕΜΟΥΣ, ΘΑ ΘΕΡΙΣΕΤΕ ΘΥΕΛΕΣ

Δεν υπάρχει, λέει ο κ. Μόσιαλος, εκπρόσωπος της κυβέρνησης πλέον, καλή και κακή βία, προοδευτική και συντηρητική”… Και βέβαια πρώτοι απ’όλους οι κυβερνώντες μας καταδικάζουν την βία που ασκείται προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ από αγανακτισμένους πολίτες που βλέπουν ότι με την ψήφο των λαϊκών “ εκπροσώπων” τους γίνονται πιο φτωχοί και καταδικάζονται στην ανεργία και στην ανέχεια, γιατί λέει θυμίζουν άλλες εποχές, άλλα καθεστώτα…

Μόνο που ξεχνάει ο κύριος αυτός, όπως και όλη στην κυβέρνηση να καταδικάσει την ωμή βία της προηγούμενης Τετάρτης εναντίον άοπλων διαδηλωτών από τους πραίτορες ΜΑΤατζήδες, τα δακρυγόνα που έριχναν μέσα στον σταθμό του Μεετρό και τις απειλές εναντίον των γιατρών και των φαρμακοποιών που πήγαν εκεί για να βοηθήσουν τους ανυπεράσπιστους πολίτες…

Αυτή η βία κύριε εκπρόσωπε της κυβέρνησης, δεν θυμίζει άλλες εποχές, άλλα καθεστώτα; Αν οι αστυνομία έπραξε παρά την θέλησή σας πρέπει να “ καρατομήσετε” όλη την ηγεσία της. Δεν το κάνατε όμως μέχρι τώρα. Αντιθέτως, τους καλύψατε… Αν ενεργούσε κατόπιν εντολών σας είστε το χειρότερο φασιστικό καθεστώς που έχει περάσει από την χώρα, καθώς αναλάβατε την εξουσία λέγοντας ψέματα, και συνεχίζετε να κυβερνάτε με εμετικά, εκβιαστικά διλήμματα.

“ Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”, “ Μνημόνιο ή χρεοκοπία”, “ Μνημόνιο 2 ή 5η δόση”, “ Μεσοπρόθεσμο ή τανς”!

Ο πρωθυπουργός της χώρας, ένθερμος υποστηρικτής της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της κατάργησης των κρατών-εθνών, έχει χρησιμοποιήσει στους λόγους του την λέξη πατρίδα, πατριωτισμός και πατριωτικό καθήκον, όπως και ο συνταγματάρχης συνονόματος του. Μπορεί εγώ να μην ζούσα τότε, αλλά όσοι ζούσαν αυτό υποστηρίζουν…

Με την πρώτη δανειακή σύμβαση παραχωρήθηκε η εθνική κυριαρχία. Το επιβεβαίωσε εχθές ο Γιούνκερ περίτρανα λέγοντας ότι οι Έλληνες δεν έχουν πια την εθνική τους κυριαρχία.

ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΔΗΛΑΔΗ ΠΛΗΡΩΣ!!!

Βάλ’τε όσους συνταγματολόγους και γλείφτες σας θέλετε να μας λένε το αντίθετο, αλλά αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για την κατάλυση του ελληνικού συντάγματος. Πουθενά στο Σύνταγμα που κάνατε κουρελόχαρτο δεν προβλέπεται εκχὠρηση εθνικής κυριαρχίας σε άλλους εκτός από τον ελληνικό λαό.

Οι Έλληνες λοιπόν που σας φτύνουν και σας προπηλακίζουν κάνουν όντως το πατριωτικό τους καθήκον κύριε Μόσιαλε και πιστοί στο Σϋνταγμα αντιδρούν, όπως μπορούν, όχι μόνο στον εξευτελισμό της ζωής τους, αλλά και στην κατάλυση του Συντάγματος και της κυριαρχίας του λαού σύμφωνα με του άρθρο 120, αυτού που η δική σας κυβέρνηση έκανε κουρελόχαρτο με την ένοχη σιωπή του πολύ λίγου “ θεματοφύλακα και προασπιστή” του Συντάγματος Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας…

Πρώτη η κυβέρνηση βίασε και εκβίασε τον λαό. Πρώτη του στέρησε να απαραίτητα να ζει, πρώτη άσκησε ψυχολογική βία και πρόσφατα σωματική.
Σας πείραξε τώρα που οι πολίτες δεν κάθονται σαν τις κότες τους βουλευτές σας να ανέχονται τον βιασμό και τον εξευτελισμό τους;
Για κάθε δράση υπάρχει και η αντίδραση και όσο πιο μεγάλη η δράση βρίσκει και την ανάλογη αντίδραση.

Σπείρατε ανέμους και θερίζετε θύελλες!

αἰέν άριστεύειν

http://thalamofilakas.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα http://news.kozaninet.gr/?p=21107#ixzz1RGW2PM7R

_____

——-

Απο το κυριαρχο εθνος, στους κυριαρχους δανειστες

www.sofokleous10.gr

Λίγες ώρες μετά την έγκριση (με χίλια ζόρια…) της εκταμίευσης της περιβόητης πέμπτης δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ, ο προεδρεύων του Eurogroup, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, άφησε κατά μέρος τις διπλωματικές ευγένειες και ανήγγειλε το τέλος της εθνικής κυριαρχίας στην Ελλάδα!

Μερικές φορές η επιβεβαίωση των πληροφοριών ενός δημοσιογραφικού ρεπορτάζ είναι μια δυσάρεστη εμπειρία: από την 1η Ιουνίου γράφαμε στο “S10” (http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2011-05-31-23-48-34-2011053137443/) για το επερχόμενο «Τέλος του ελληνικού κράτους», καθώς από την εθνική κυριαρχία περνάμε σε εποχή κυριαρχίας των πιστωτών.

Γράφοντας τότε για την επικείμενη συμφωνία για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, που θα κρατούσε την Ελλάδα σε μικρή απόσταση από το χείλος της χρεοκοπίας, τονίζαμε ότι «το ”νέο κράτος” που αναδύεται μέσα από τη νέα συμφωνία με την τρόικα είναι φανερό ότι θα πάψει να λειτουργεί, έστω και υποτυπωδώς, ως “ελληνικό”: σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί να λειτουργήσει ως αρχή ανεξάρτητη (και ανεξέλεγκτη…) το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, που θα αναλάβει μια αποστολή πρωτοφανή τουλάχιστον στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης: να μεταβιβάσει σε ιδιώτες ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας ερήμην της βούλησης των πολιτών του κράτους και των εκπροσώπων τους».

«Κάθε κράτος», τονίζαμε, «που δεν μπορεί να ασκήσει φορολογική πολιτική και να διαχειρισθεί την περιουσία του σύμφωνα με τη βούληση των υπηκόων του παύει, ως γνωστόν, να θεωρείται κυρίαρχο κράτος. Με το δεύτερο μνημόνιο, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα προς την αφαίρεση και των τελευταίων στοιχείων εθνικής κυριαρχίας: ουσιαστικά, μόνο η εθνική ασφάλεια και άμυνα παραμένουν στη σφαίρα των λειτουργιών του «νέου» νεοελληνικού κράτους που αναδύεται μέσα από τις συμφωνίες με τους πιστωτές -και μάλιστα, ακόμη και αυτές οι λειτουργίες, τελούν υπό δημοσιονομικούς περιορισμούς που θέτει η τρόικα».

Σε μια σπάνια έκλαμψη ειλικρίνειας, ο κ. Γιούνκερ, που λίγο καιρό πριν είχε παραδεχθεί δημόσια ότι λέει ψέματα όταν χρειάζεται, για να κρατήσει «ήρεμες» τις αγορές, δήλωσε στο γερμανικό περιοδικό “Focus” ότι «η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιορισθεί δραστικά». Και εξήγησε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προετοιμαστεί για τη συνεργασία με ειδικούς από την ευρωζώνη που θα τη βοηθήσουν να αποφασίσει πώς θα υλοποιήσει το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.

Εξηγώντας πώς θα συντελεσθεί ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, ο Γιούνκερ είπε στο “Focus”: «Για παράδειγμα, για να καταφέρουν να χειριστούν το επικείμενο κύμα αποκρατικοποιήσεων, θα χρειαστούν έναν θεσμό ανάλογο με τη γερμανική «Treuhand», ένα καταπίστευμα που ιδρύθηκε το 1990 για να επιβλέψει την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας». «Το ελληνικό ξεπούλημα απειλεί την εθνική κυριαρχία», ήταν ο τίτλος της βρετανικής “Guardian”, με τον οποίο εύστοχα παρουσίασε το περιεχόμενο των δηλώσεων Γιούνκερ.

Η ελληνική εκδοχή της “Treuhand” δεν είναι άλλη από το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, η ίδρυση του οποίου προβλέπεται από τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Όπως έγραψε το “S10” την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση μερίμνησε για να αποξενώσει ακόμη περισσότερο τους θεσμούς του κράτους από το Ταμείο που θα γίνει το όχημα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, απαλείφοντας διάταξη του νομοσχεδίου που έδινε τη δυνατότητα ελέγχου των συμβάσεων ιδιωτικοποίησης από το Κοινοβούλιο.

Στο νέο Ταμείο, που θα λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και τη Βουλή, θα μετέχουν ως παρατηρητές και δύο εκπρόσωποι της Κομισιόν και των κρατών της ευρωζώνης, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό την απόλυτη κυριαρχία των πιστωτών επί της διαδικασίας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς οραματίζονται οι πιστωτές της χώρας, μνημονεύοντας την “Treuhand”, αξίζει να αναφέρουμε ότι η διαβόητη ανατολικογερμανική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων «κατάφερε» να ξεπουλήσει από το 1990 έως το 1994 περί τις 14.000 επιχειρήσεις της πρώην Αν. Γερμανίας και πλήθος κρατικών ακινήτων, χωρίς να καταφέρει να φέρει το παραμικρό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές. Αντίθετα, έκλεισε τα βιβλία της με έλλειμμα, ενώ στο μεταξύ είχαν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας και είχαν περάσει στη δυτικογερμανική ελίτ έναντι πινακίου φακής όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Αν. Γερμανίας. Δεκάδες υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων στιγματίσθηκαν από ποινικές έρευνες για διαφθορά, ενώ ένας πρόεδρος της “Treuhand” δολοφονήθηκε υπό μυστηριώδης συνθήκες (αναφέρθηκε τότε ότι επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά πιθανολογείται ότι ήταν ένα μαφιόζικο «συμβόλαιο θανάτου» που συνδεόταν με κάποιες από τις συναλλαγές της “Treuhand”).

Ίσως όλα αυτά έχει κατά νου ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, όταν λέει (σε συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα το “Spiegel”) ότι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για τη γερμανική οικονομία. Αν επαναληφθεί το «πλιάτσικο» που έγινε στις ημέρες δόξας της “Treuhand”, σε μια χώρα απείρως πλουσιότερη από την Αν. Γερμανία, προφανές είναι ότι τα γερμανικά κεφάλαια θα βρουν «χρυσές» ευκαιρίες στην -τέως εθνικά κυρίαρχη- Ελλάδα…

ΠΩΣ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ

The Re-admittance of the Heterodox

A youth from abroad once asked

“Father, I am not a theologian, but I can very clearly see, I can very easily realise that the baptism of heretics (even Papists) is absolutely void, totally null. Why can’t our priests see this? What is wrong with them?”

Another one told me by email:

“These modern priests are so cunning that they «twist the Truth to their own deception» and try to kid themselves in a faulty subjection to modern teachings of their innovating Arch-priest superiors. Deep within their conscience they know that they are wrong but they constantly attempt to trick themselves by actually believing in their own foolish claims. Then they dare to degrade and underestimate the spiritual mental capacity of the Youth and implement a twisted form of subjection (as in sucking up) to the decisions of modern Pan-pseudo-councils.”

Another young man said to me in accurate, justified disgust: “They don’t have humility at all, therefore God allows them to be deceived as punishment, He “delivers them to Satan that they may learn by torture not to blaspheme” (1 Tim. 1, 20).

This great, sad truth actually hits the nail where it hurts. Some modern ecumenist priests blindly accept the orders of their leaders and refuse to follow the higher orders of the Apostles, of the Fathers and Saints, thus placing the value of their despotic leaders higher than the Saints.

When some heretics want to convert to Orthodoxy, especially Western, Papal, Roman ‘Catholics’, these modern Orthodox Priests Abroad, refuse to perform Full Canonical Baptism and will only anoint them with Holy Myrrh, uttering the usual great blasphemy and heresy that, «they are already baptised», and try to justify their ecumenistic actions while making appeal to the following three cheap excuses:

1.  “A Pan-Orthodox Council of America”

2.  The mere invocation (verbal reference) to the Holy Trinity during the heretical Baptism,  and

3.  The flamboyantly famous, favourite of theirs verse: “Obey your leaders and submit to them; for they are keeping watch over your souls, as men who will have to give account.” (Hebrew 13, 17)

We will humbly reply to these three great deceptions for the safe-keeping of the innocent youth, as well as for the safe-keeping of our Holy Orthodox Faith, which cannot and should not ever be compromised for the sake of any Church Leader or ecclesiastic relationship or throne.

1. What makes any Council accurate, valid and God-pleasing, is not it’s name, theme or its location, if it is “Pan-Orthodox”, “Pan-American” or “Pan-Hellenic” or “Pan-Heretic” or “Super Perfect”…  The term “Pan” should not automatically imply any authority whatsoever, because even the word “Pan-demonic” discloses the term “Pan” = All, while in another meaning, in extent, the word itself, is also an actual name of the Devil, the pseudo-god “Pan”. What therefore constitutes a Council as valid and Orthodox is, if it is recognised, accepted and followed by any truly Sacred Council of Holy Illuminated God-bearing Fathers, and Majority Group of Living Saints and Spirit-bearing Elders, if they themselves approve and declare the decisions by this Council to be in Harmonious Agreement with the Faith of the Apostles, of the First Fathers and Ecumenical Councils.

2.  The fact that the Name of the Holy Trinity was used during any heretical Baptism, this does not automatically make it valid, canonical or more “closer” to the real Baptism. This excuse is so dreadful, absurd, illogical, insane and boldly impudent. Jehovah’s Witnesses also refer to the “Holy Trinity” when they baptise, does this make their sacraments canonical and valid? A lot of crimes and even pornographic scenes in various movies and anti-Christian theaters begin with an invocation and verbal reference to the Holy Trinity, does this make them innocent and acceptable? When the Crusaders attacked our Holy City Constantinople and invaded our Churches and Pareishes, slaughtered priests, raped young and old ladies, and performed every other hideous, barbaric acts, they too, invoked the name of the Holy Trinity! Does this mean that their actions are recognised as valid, God-pleasing and permissible? Ecumenist priests also appeal to the Dogmatic Fact by Ecumenical Councils that «the Sacrament of Baptism cannot be repeated and is only administered once.» Yet, for a baptism to be considered as being repeated for a second time, the first baptism would firstly have to be identified as canonical and valid. The baptism of heretics is NOT valid or recognised, as heretics (including the Papal pseudo ‘church’) have NO Sacramental Validity, NO Canonical Priesthood, and NO Apostolic Succession. Therefore there is NO real first baptism and when the Orthodox Baptism is administered, this is in fact, the First, True, Canonical Baptism, thus no ‘repetition’ takes place. The same Canon Law applies to all ‘sacraments’ of heretics, especially that of Holy Communion. They may call it «Holy Communion» or «Holy Eucharist» but this invocation does not mean that it really is as such, just because the name of the Holy Trinity was used. We have NO Sacramental Unity and NO Recognition or Communion with ANY heretical ‘church’, regardless of what provocative opposite message our Leaders are wrongly giving, thus heavily scandalising the faithful.

3.  The verse from Hebrews, that all tyrannical and oppressing priestly rulers really love to thrive on as a ‘perfect tool for power and authority’, does not demand absolute, indiscreet subjection of the faithful to any Bishop, Archbishop or Patriarch. Yes, Scripture uses strong terms such as “obey” and “submit, in trust” but ONLY when their teachings are in agreement to God and His Scripture, His will. Holy Scripture states this itself: “»We must obey God rather than men!” (Acts 5, 29) Even if these people or entities claim to be God’s Men, His Priests, His Leaders, they are not infallible, they are not sinless. “Do not place your trust in leaders, in a sons of humans, in whom there is no salvation.” (Psalm 146, 3) The criterion of obedience and trust in humans is God Himself, His Word, His Truth, His Will expressed through His True Saints. St Vasilios the Great, expresses this in a very shocking, very alarming translation of Christ’s verse: “If your eye causes you to sin, pluck it out and throw it away! (Math. 18, 9) Saint Vasilios, in his interpretation of the Gospel of Matthew, strictly defines this having two meanings: An ethical and dogmatical. “Eye” can be something, (situation, predicament, condition) or someone close to us that causes us to sin, that we ought to cut off any relations or affiliations with. Also, (the Holy Father declares), “Eye” of the faithful of a Parish is the Bishop. If he preaches contrary to the Gospel of Christ, if he teaches deception and heresy, cut off from him, have no ties with him and do not share in his wickedness as you will go to hell with him!” Such separation from such Bishops is not only compelled by isolated Fathers, but by Apostolic and Ecumenical Councils such as the 31st Apostolic Canon and the 15th Canon of the First-Second Synod.

We are not asking anyone to cut off from our Priests or our Church, and make a new, schismatic “Church” by no means, God forbid… We are humbly asking priests and Bishops to please re-consider their compromise to the Faith. We do not want their leniency, we want their austerity. We do not want them to conform to the world, to be taken over by modernization and secular improvement. We want them to sanctify the world with their bold, courageous, unbiased, incorrupt testimony, by the full grace of the Full Holy Orthodox Baptism.

We do not want them to be obsessed by the deceiving fear of losing us. They should rather lose us than lose their own Faith, and lose salvation. The ones that cannot see the clear truth, the ones that are not willing to embrace the truth but expect the Church to change her ways for their own sinful sake, they were never meant to be and were never seriously interested in the Orthodox Faith. They obviously had other underlying intentions and sought personal gain.

We do not desire any priests to trespass their conscience, and try to please us or diplomatically accept us under any condition, in any way, at any cost, but never at the cost of sacrificing the Truth for the sake of a trivial kind of “love”. We want them to love us with truth, in Truth for the sake of Truth. Just “hit us” with the truth. “Serve us” with proper worship. In return we will give you our trust and will entrust our souls in your heavily responsible hands. We will allow you to “tie us” to the eternal knots of your sacred “Petrachilion”.

Please, our beloved Orthodox priests throughout the world, do not be deceived. Do not fall victims of dictating Despots who rule over you, high officials who exercise oppressive authority over you.” (Math. 20, 25)  They will come to pass, Orthodoxy will remain to the ages, till the Kingdom of Heaven. Please, dear priests listen to the youth, who are the future leaders of the Church of tomorrow. Please listen to your children who have a very troubled heart, a life of pain within a very troubled, diverse and multi-cultural (multi-heretical) society.

“Let the children come to you” in Truth (Luke 18, 16). When a young heterodox person comes to you requesting the normal, proper way, the Early Christian Way, the Apostolic Way, the Orthodox Way, asking for full canonical Baptism, do not refuse it and then make appeal to any “Pan-American Council”. Give it whole-heartedly. Give it Whole, not partially. Make appeal to your conscience. Invoke the Name of the Holy Trinity and He will guide you to the Truth.

Please listen, to the Great Holy Saints of our Church, the recent, glorious Holy Elders who all systematically, unanimously claimed and bravely professed: “The only proper, Orthodox, Dogmatical, canonical, Ecclesiastical way for the (re)acceptance of any heterodox/heretics is FULL CANONICAL baptism, not just the application of Holy Myrrh!” And when our Holy Fathers say full baptism, they also mean full immersion, even with infants, not just sporadic sprinkling on the face…

The only case where we should apply the Holy Myrrh and not Full Baptism is, whenever a canonical Orthodox Baptism pre-existed, such as:

* when a heretic, who was previously Orthodox and had once received a Holy Orthodox Baptism, denounced his Baptism, embraced another heretical one, but then repents and wants to return to the True Faith, (which he used to be part of)

* when a fanatical old calenderist, who was formerly Orthodox, but denounced the new Calendar Churches as “heretical” and embraced a Zealot Group that denounces all Patriarchates that also follow the new Calendar as “heretical», but repents and comes back to the Mother Church,

*  when any former Orthodox believer who once received a canonical Baptism denounced his Faith, disowned Christ, blasphemed God and followed any form of witchcraft, Satanism or the Satanic cults.

Finally, dear beloved Priests, please obey, above all, to God the Father, the Greatest ‘Arch-priest’ of All! He, at the Baptism of Christ, revealed Himself and asked us Himself to obey His Son, «OBEY HIM!» (Math. 17, 5)

Please, STOMEN KALOS!!! (stand very cautiously)

Monk Nicodemus

Αγρίνιο, Κυριακή 3 Ιουλίου 2011 (ώρα 19.30)

– ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ –

Όλοι στην συγκέντρωση – εκδήλωση της Ιεράς Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΟΛΟΦΩΝΕΣ ΔΟΞΗΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ,

ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΑΛΑΜΙΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ὅπως ἐπανειλημμένως ἔχομε γραπτῶς καὶ προφορικῶς ἀναπτύξει, οἱ ἰθύνοντες τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἀδυνατοῦντες νὰ ἐπιτύχουν νὰ ἀφελληνίσουν καὶ ἀποχριστιανίσουν τὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ μὴ εἶναι ἐμπόδιο στὰ καταχθόνια σχέδιά τους, πασχίζουν νὰ εὕρουν ἀνδρείκελα, δοτούς, ἐξωμότες καὶ γενίτσαρους τοῦ πνεύματος Ἕλληνες γιὰ νὰ τοὺς κάνουν καλλίτερη τὴν δουλειά, ἀπ᾿ ὅτι οἱ ξένοι ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος, ὅπως τὰ πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιὼν ὁρίζουν.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙ ΕΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙ

ΣΥΝΕΧΙΣΙ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΦΙΛΙΑ

1. Μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο μᾶς ἐδημιούργησαν τὸν ἐμφύλιο πόλεμο. Ἔτσι ἐνῷ ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοὶ μὲ πρωτοπόρο τὴν ἰσοπεδωμένη Γερμανία ἀρχιζαν νὰ ἐργάζωνται πυρετωδῶς γιὰ τὴν ἐπανοικοδόμησι καὶ τὴν ἀνόρθωσι τῆς οἰκονομίας τους, στὴν Ἑλλάδα μᾶς ἐδημιούργησαν οἱ «φίλοι» μας τὸν ἐμφύλιο σπαραγμὸ καὶ τὴν ἀστυφιλία. Ἐπὶ 6ετία ὁλόκληρη συνεχίζετο ἡ καταστροφὴ καὶ ἡ συμφορὰ τῆς ὑπαίθρου καὶ οἱ σφαγὲς τῶν Ἑλλήνων μὲ ἀπώλειες δεκάδες χιλιάδων νεκρῶν καὶ τραυματιῶν. Ὑπολογίζεται ὅτι τὸ 1/16 τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἐδολοφονήθη, ἐτραυματίσθη ἤ ἀπήχθη εἰς τὸ σιδηροῦν παραπέτασμα ἤ ἐχάθηκε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μὲ τὶς υἱοθεσίες ὑπὸ ἀμερικανικῶν οἰκογενειῶν, ποὺ διευκόλυνε ἡ «βασιλικὴ πρόνοια»…

2. Τὸ σχέδιο Μάρσαλ ἀξιοποιήθη καταλλήλως ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἰθύνοντες, ποὺ εἶχαν πατριωτικὴ συνείδησι, ἦθος, χαρακτῆρα καὶ ἐντιμότητα. Μάλιστα ἐπέτυχε ἡ Γερμανία τὸ οἰκονομικὸ θαῦμα, μὲχρι ποὺ ἔφθασε νὰ ἐπιβάλῃ ἡ Γερμανία φόρους ὄχι στὶς εἰσαγωγὲς ξένων προϊόντων, ἀλλὰ στὶς ἐξαγωγὲς γερμανικῶν προϊόντων, γιὰ νὰ μὴ αὐξάνῃ ἐπικινδύνως τὸ πλεόνασμα τῶν ἐξαγωγῶν ἔναντι τῶν εἰσαγωγῶν…

3. Ἀντιθέτως στὴν Ἑλλάδα τὴν μερίδα τοῦ λέοντος τοῦ σχεδίου Μάρσαλ τὴν ἰδιοποιήθησαν οἱ ἰθύνοντες ἐνισχύοντες καὶ τὸ συρφετό τους.

4. Ἐρημωνουμένης καθημερινῶς τῆς ὑπαίθρου, ἠναγκάζοντο οἱ πληθυσμοὶ νὰ καταφεύγουν στὰ ἀστικὰ κέντρα ἐκλιπαροῦντες τοὺς πολιτικοὺς νὰ τοὺς «βολεύουν» σὲ δημόσιες ὑπηρεσίες, δημιουργοῦντες οἱ ἰθύνοντες πρὸς τοῦτο πολλαπλάσιες ὀργανικὲς θέσεις ἀπ᾿ ὅ,τι ἐχρειάζετο τὸ Κράτος.

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

1. Τοιουτοτρόπως ἐδημιουργήθησαν στρατιὲς ὁλόκληρες ἀπὸ ὑπηρετοῦντες στὸ δημόσιο, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦταν ἐργαζόμενοι, ἀλλὰ «περιεργαζόμενοι» καὶ ἀντὶ νὰ ὑπηρετοῦν τὰ «ὑποζύγια», δηλαδὴ τοὺς βαρύτατα φορογουμένους μοχθοῦντες Ἕλληνες, γιὰ νὰ πληρώνωνται αὐτὰ τὰ «παράσιτα» -κατὰ τὸν Ἀντιπρόεδρο τῆς Κυβερνήσεως κ. Θ. Πάγκαλον «κοπρίτες»- μετατρέποντο αὐτὰ τὰ παράσιτα σὲ τυράννους καὶ σαδιστές κατατυραννοῦντες τοὺς πολίτες, διαιωνίζοντάς τους τὶς ὑποθέσεις. Ἔτσι ἠναγκάζοντο οἱ βιοπαλαιστές, γιὰ νὰ ἐπιλύουν τὰ προβλήματά τους καὶ νὰ ἐξυπηρετοῦνται, νὰ ὑποκύπτουν στοὺς ἐκβιαστὲς δημοσίους ὑπαλλήλους μὲ «χαράτσια»: τὰ λεγόμενα «καφεδάκια», «λαδώματα», «μίζες», «γρηγορόσημμο» κ.λπ.

2. Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ἔζησε ὁ γράφων αὐτὲς τὶς πικρότατες ἀλήθειες μοχθὼν εἰς τὸ ἐξωτερικὸ γιὰ τὴν προώθησι ἑλληνικῶν προϊόντων. Ἀπευθύνθη στὸν Ὀργανισμὸ Προωθήσεως Ἐξαγωγῶν ζητώντας μία κατάστασι ἑλληνικῶν βιοτεχνιῶν, ποὺ ἐνδιαφέροντο γιὰ τὴν ἐξαγωγὴ ὑποκαμίσων, ἐσωρούχων καὶ λοιπῶν εἰδῶν κλωστοϋφαντουργίας. Ὁ ἁρμόδιος ὑπάλληλος τοῦ Ὀργανισμοῦ Προωθήσεως Ἐξαγωγῶν, ποὺ ἐπληρώνετο ἀδρῶς, γιὰ νὰ καταχωρῇ καταστάσεις τῶν βιοτεχνιῶν, θρασύτατος καὶ ἀδίστακτος ὤν, τοῦ ἐζήτησε τὸ 50% τῆς προμηθείας του, γιὰ νὰ τοῦ δώσῃ αὐτὲς τὶς καταστάσεις.

3. Αὐτὴ ἡ πολὺ θλιβερὴ ἀνήθικη συμπεριφορὰ τῶν παρασίτων αὐτῶν γενικεύθηκε τόσο πολύ, ὥστε σχεδὸν ἀπολύτως τίποτε δὲν προχωροῦσε χωρὶς μίζες, λαδώματα καὶ τὰ τοιαῦτα.

4. Ἀετονύχηδες καὶ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς κατώρθωναν «ἕρποντας, γλείφοντας καὶ μὲ τὰ κερατάκια τους» νὰ ἀναρριχῶνται σὲ καίριες θέσεις – κλειδιά, ποὺ τά «ἔπαιρναν χοντρά».

Γιὰ νὰ λάβῃ κανένας δάνεια ἀπὸ τὶς διάφορες τράπεζες, ἰδίως δὲ ἀπὸ τὴν ΕΤΒΑ, ἔπρεπε νὰ δίνῃ στοὺς «κομπιναδόρους» καὶ ἀετονύχηδες τοῦ κυκλώματος ἀπὸ τὸ 1/5 μέχρι καὶ τὰ 2/5 τῶν διαφόρων ποσῶν. Τοιουτοτρόπως ἀνεδεικνύοντο ἐπιχειρήσεις καὶ βιομηχανίες ἐπὶ σαθρῶν βάσεων.

Π.χ. εἰσήγαγον μεταχειρισμένα μηχανήματα ὡς καινούρια ὑπερτιμολογοῦντες αὐτά, ἔκτιζαν σαθρὰ οἰκοδομήματα μὲ ὑπερτιμολογήσεις τοῦ κόστους γιὰ νὰ βγαίνουν τὰ μαῦρα χρήματα πρὸς τοὺς «λαδιάρηδες», ὑποτιμολογοῦσαν τὰ ἐξαγώγιμα προϊόντα γιὰ νὰ γλυτώνουν φόρους παρουσιάζοντας μικρὰ ἔσοδα καὶ μεγάλα ἔξοδα καὶ ὑπερτιμολογοῦσαν τὰ εἰσαγώμενα, γιὰ νὰ μὴ πληρώνουν φόρους. Μὲ τὴν ἀπειλὴ τῶν ἀπολύσεων κατώρθωναν οἱ «μπαταξῆδες» βιομήχανοι νὰ ἐκβιάζουν τὶς κυβερνήσεις νὰ τοὺς διαγράφουν τὰ ἀσφάλιστρα καὶ τὰ θαλασσοδάνεια, γιὰ νὰ κτίζωνται πολυτελέστατες βίλες στὸ ἐσωτερικὸ καὶ τὸ ἐξωτερικό, νὰ ἀγοράζωνται κότερα καὶ νὰ διάγουν αὐτοὶ σπάταλη ζωή. Τοιουτοτρόπως ἦταν ἀναπόφευκτο τὸ κλείσιμο τῶν ἐν λόγῳ βιομηχανιῶν καὶ βιοτεχνιῶν, ποὺ δὲν εἶχαν σωστὲς οἰκονομοτεχνικὲς βιώσιμες μελέτες καὶ δὲν ἀσκοῦσαν  χρηστὴ διοίκησι.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΞΑΙΡΕΣΙ

Ἀντιθέτως δραστήριοι, φιλότιμοι, ἱκανοὶ βιομήχανοι, ὡς π.χ. οἱ ἀδελφοὶ Σοφιανόπουλοι, ἰδιοκτῆτες τῆς σπουδαίας ἐπιχειρήσεως «ΧΡΩΠΕΙ», ποὺ ἤθελαν νὰ δραστηριοποιηθοῦν καὶ στὴν ἐξόρυξι-δραστηριοποίησι πετρελαίων καὶ τὴ βιομηχανία ὅπλων, ἐπειδὴ δὲν ἐνέδοσαν προφανῶς στὶς πιέσεις γιὰ λαδώματα κ.λπ., ὄχι μόνον δὲν τοὺς ἐπέτρεψαν τὴν ἐξόρυξι καὶ τὴν ἐπεξεργασία πετρελαιοειδῶν καὶ τὴν ἀνάπτυξι τῆς πολεμικῆς βιομηχανίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας τοὺς ἔκλεισαν τὴν «στρόφιγγα» τῶν πιστώσεων καὶ ἔπεσαν σὲ ὑπερημέριες μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλείσῃ ἀκόμη καὶ τὸ σπουδαῖο ἐργοστάσιο «ΧΡΩΠΕΙ».

ΜΟΜΑ

1. Ἡ μόνη κρατικὴ ὑπηρεσία, ποὺ ἐργαζόταν λίαν ἀποδοτικά, ἦταν ἡ ΜΟΜΑ (Μεικτὲς Ὁμάδες Μηχανημάτων Ἀνασυγκροτήσεως), ποὺ κατεσκεύαζε ἄριστα ἔργα ὑποδομῆς (δρόμους, γέφυρες, λιμάνια, δίκτυα ὑδροδοτήσεως κ.λπ., κ.λπ.) πολὺ σωστὰ καὶ πολὺ εὐνοϊκά.

2. Ἔμβλημά της ἦταν ὁ κριός, ποὺ συμβολίζει τὴν πολιορκητικὴ καὶ ἐπιθετικὴ μηχανὴ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἐπάνω ἀπὸ τὸν κριὸ ἀνεγράφετο τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ρητό: «Ἀμ’ ἔπος, ἀμ’ ἔργον», δηλαδὴ ἄμεση ἐκτέλεσι τῶν ἔργων ἀμέσως μετὰ τὴν ὁλοκλήρωσι τῶν σχεδιασμῶν. Ἡ ΜΟΜΑ ἀνῆκε στὴ ΣΥΚΕΑ (=Στρατιωτικὴ Ὑπηρεσία Ἔργων Ἀνασυγκροτήσεως), ποὺ δὲν ἀνελάμβανε μόνο τὴν κατασκευὴ στρατιωτικῶν ἔργων, τὴν ναρκοθέτησι καὶ ἀποναρκοθέτησι, ἀλλὰ κυρίως δημιουργοῦσε τὶς προϋποθέσεις μὲ τὰ ἔργα ὑποδομῆς γιὰ τὴν ἀνασυγκρότησι τῆς χώρας καὶ τὴν ἀνάπτυξι τῆς καθόλου ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Ἡ ΜΟΜΑ καὶ ἡ ΣΥΚΕΑ ἦταν διάδοχος τῆς ΣΤΕΑΜΧ (Σχολεῖο Τεχνικῆς Ἐκπαίδευσης Ἀξιωματικῶν), ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1925 καὶ τὸ 1926 ὑπήχθη στὴ Σχολὴ Ἐφαρμογῆς Μηχανικοῦ γιὰ τεχνικὰ ἔργα, ἠλεκτρολογίας καὶ μηχανολογίας καὶ λειτούργησε ἀπὸ 4.2.1926 μέχρι ποὺ καταργήθηκε μὲ τὸ νόμο 2125/1939. Μὲ τὸ νομοθετικὸ διάταγμα 1204/1949 ἐπανιδρύθη μὲ τὴν ἐπωνυμία Σχολὴ Τεχνικῆς Ἐκπαίδευσης Ἀξιωματικῶν Μηχανικοῦ (ΣΤΕΑΜΧ).

3. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1957 ἀνασυγκροτήθηκε ἡ «Στρατιωτικὴ Ὑπηρεσία Κατασκευῶν Ἔργων Ἀνασυγκροτήσεως» καὶ συνέβαλε ἀφαντάστως στὴν ἀνόρθωσι τῆς Ἑλλάδος.

4. Τοῦτο τὸ ἐπέτυχαν αὐτὲς οἱ ὑπηρεσίες, διότι δὲν διοικοῦντο καὶ δὲν τὶς διαχειρίζοντο μανδαρίνοι, ὄργανα τῶν κλαδικῶν τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων, ἀλλὰ στρατιωτικοί, οἱ ὁποῖοι τότε, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, εἶχαν ἦθος ἐργασίας, ἦταν ἔντιμοι, ἠθικοὶ καὶ ἐνάρετοι καὶ δὲν εἶχαν διαφθαρῆ, ὅπως σήμερα.

Εἷναι καιρὸς ἡ ΜΟΜΑ νὰ ἐπανασυσταθῇ μὲ τὸ ἴδιο ὄνομα, μὲ τὸ ἴδιο ἔμβλημα καὶ νὰ ἀνήκῃ στὴ ΚΕΔΚΕ καὶ στὸ ΕΜΠ.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΙ ΤΗΣ ΜΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΛΕΥΜΑ ΤΩΝ «ΗΜΕΤΕΡΩΝ»

ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΟ ΚΑΙ Η ΕΚΠΟΙΗΣΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΠΙΝΑΚΙΟ ΦΑΚΗΣ

1. Οἱ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς καὶ οἱ ἀετονύχηδες κατώρθωσαν νὰ τὶς καταργήσουν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων τους, ποὺ ἀνέβαζαν καὶ κατέβαζαν στὶς κυβερνήσεις, γιὰ νὰ δύνανται νὰ θησαυρίζουν καὶ σὲ αὐτὸ τὸ τομέα.

2. Ἔτσι ἡ κυβέρνησι Μητσοτάκη τὸ 1992 κατήργησε ὄχι μόνο πληθώρα ἄλλων ἀντιπαραγωγικῶν ὀργανισμῶν καὶ δημοσίων ἐπιχειρήσεων, στὶς ὁποῖες εἶχαν βολέψει πολλαπλάσιους ἀπασχολούμενους ἀπὸ ὅτι ἐχρειάζοντο, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ τὴν ΜΟΜΑ.

3. Π.χ. κατήργησαν καὶ τὴν Ὀλυμπιακή μας, ἡ ὁποία ἐπὶ Ὠνάση εἶχε τὸ 1/10 τῶν ὑπάλλήλων καὶ ὅλα λειτουργοῦσαν ρολόι. Τὴν ἐκρατικοποίησαν γιὰ νὰ βολεύσουν δεκάδες χιλιάδων ἀργόσχολων καὶ ἀφοῦ τὴν «βούλιαξαν», τὴν ἰδιωτικοποίησαν πάλι, ἔναντι πινακίου φακῆς, διορίζοντας δεκάδες χιλιάδες παρασίτων.

4. Ἐπίσης ὁ ΟΤΕ ἀνέθετε στὸν «ἐθνικὸ προμηθευτή» διὰ ἀπευθείας ἀναθέσεως τὴν προμήθεια τῶν διαφόρων ὑλικῶν μὲ πολλαπλάσια χρέωσι καὶ ἔτσι ὁ «ἐθνικὸς προμηθευτής» «ξεκοκκαλιάζοντας» ὅλη τὴν Ἑλλάδα δὲν ἠναγκάσθη νὰ διέλθῃ οὔτε τὸ κατώφλι ἑνὸς εἰσαγγελέως ἤ ἑνὸς ἀστυνομικοῦ τμήματος καὶ ἠδύνατο ἀκωλύτως ἀκόμη νὰ κατασκοπεύῃ καὶ τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδος…

Τώρα ποὺ ὁ ΟΤΕ ἰδιωτικοποιήθη καὶ δημιουργήθηκαν πολλὲς ἑταιρεῖες ἐπικοινωνιῶν μὲ μέγιστο ἀνταγωνισμό, ἔχουν ὅλοι καὶ τεράστια κέρδη.

5. Παρ᾿ ὅλον ὅτι οἱ κυβερνήσαντες τὰ τελευταῖα 30 ἔτη ἐλαβαν ποσὰ ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη, ἐν τούτοις ἐξανέμισαν καὶ αὐτὰ τὰ ἀμύθητα ποσὰ διασπαθίζοντες τὸν παχτωλὸ χρημάτων εἰς τὰ συγγενολόγια τους καὶ τοὺς «ἡμετέρους» τῶν κλαδικῶν τους καὶ τῶν συνδικαλιστῶν τους, γιὰ νὰ πληρώνεται αὐτὸς ὁ συρφετὸς τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ συνταξιούχων. Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ ἦταν, γιὰ νὰ δύνανται νὰ μισθοδοτήσουν καὶ συνταξιοδοτήσουν καὶ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες παρασίτων, ποὺ εἶχαν διορίσει στὸ δημόσιο (γιὰ νὰ δύνανται νὰ δημιουργοῦν περαιτέρω κενὲς θέσεις διευκόλυναν παντοιοτρόπως νὰ συνταξιοδοτοῦν ἀκόμη καὶ ἀνθρώπους, ποὺ δὲν εἶχαν ὑπηρετήσει οὔτε μία δεκαετία στὸ δημόσιο) νὰ πάρουν καὶ πληθώρα θαλασσοδανείων. Καὶ ἰδοὺ ποῦ μᾶς κατήντησαν.

Βάσει τῶν στοιχείων τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας (Ντουμπάι 2003), περιοχὲς καὶ χῶρες, ποὺ δὲν ὑποστηρίζονται ἀπὸ ἀξιόπιστες ὑπηρεσίες, ὅπως παιδεία, ὑγεία, ταχυδρομεῖα, ἐπικοινωνία καὶ ἐλευθεροτυπία, δὲν μποροῦν νὰ ἀναπτυχθοῦν.

Η ΗΘΙΚΗ ΚΡΙΣΙ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ

1. Ἐπὶ δεκαετίες ὁλοκλήρους μᾶς καλλιεργοῦσαν τὴν ἠθικὴ κρίσι θέτοντες δυναμίτες στὶς αἰώνιες ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἰδέες καὶ ἀρχὲς τῆς φυλῆς μας καὶ τώρα μᾶς «ἔδεσαν χειροπόδαρα» μὲ τὰ θαλασσοδάνεια…

2. Οἱ φίλοι μας-δανειστές μας χαϊδεύουν καὶ μᾶς προσφέρουν περαιτέρω θαλασσοδάνεια ἀπαιτώντας τὴν ὑποθήκευσι τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας καὶ τὴν ἐκποίησι καὶ τῶν τελευταίων ὑγιῶν μονάδων στρατηγικῆς ὑποδομῆς κ.λπ., ἔναντι πινακίου φακῆς, ὅπως τὸ εἶχε προαναγγείλει ἡ τότε πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Ἄννα Ψαρούδα Μπενάκη στὸ νῦν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια:

http://www.youtube.com/watch?v=ZAUPAdKMQg0&feature=related

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΕΥΧΟΣ 47

Ἐπειδὴ ὅλοι μας στὴ σημερινὴ ἐποχὴ δὲν ἔχουμε χρόνο νὰ ἀναπτύσσωνται ἐκτενῶς καὶ νὰ διαβάζωνται τέτοια ἐπίκαιρα καὶ λίαν καυτὰ θέματα, παρακαλοῦμε, διαβάστε τὴν «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 47, τὸ ὁποῖο ἐκυκλοφορήσαμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες.

Ἐμεῖς συνιστοῦμε κυρίως :

Α) τὸ λίαν ρεαλιστικὸ ἐξώφυλλο, ποὺ ἐπιγραμματικῶς ἀναφέρεται στὴν ἱστορία καὶ στὴν ἀποστολή τοῦ ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ποὺ δὲν ἀρέσουν στὶς σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ παντοιοτρόπως θέλουν νὰ τὶς ἀλλοιώσουν παρουσιάζοντάς τες, ὅπως τὶς βολεύει, ἐπιδοτώντας παντοιοτρόπως τοὺς ἰδιοτελεῖς γενίτσαρους τοῦ πνεύματος νὰ τὴν ἀμαυρώνουν τὴν ἱστορία, τολμοῦντες οἱ χυδαῖοι αὐτοὶ ἀνθέλληνες νὰ παρουσιάζουν ἀκόμη καὶ τὸν θρυλικὸ γέρο τοῦ Μοριᾶ σὰν τά «μοῦτρα τους».

Ἄς γίνῃ δόγμα μας καὶ βίωμά μας: «ὅσα δὲν λύονται, κόπτονται ! ».

—

Η πνευματικη ζωη κατακταται μονο με πονο

Η ουσία της πνευματικής ζωής
Η κυοφορία του Ιησού μέσα μας φέρνει ωδίνες

π. Αθανάσιου Μυτιληναίου

(Ομιλία 48 στην Αποκάλυψη, κεφ. ιβ΄. Απόσπασμα)

Η δευτέρα εικόνα (στο σημείο αυτό της Αποκαλύψεως) είναι η Εκκλησία. Φεύγουμε από το ιστορικό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου και πηγαίνουμε στην Εκκλησία. Σε πλείστες προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, έχουμε ταύτισιν και ταυτοχρόνως διάκρισιν του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Εκκλησίας σε πάρα πολλές προφητείες, όπως κι εδώ.
Αν μου πείτε, γιατί ταυτίζεται και ταυτοχρόνως διακρίνεται η Υπεραγία Θεοτόκος με την Εκκλησία, θα σας απαντούσα: Η Υπεραγία Θεοτόκος, έδωσε την σάρκα της την οποία δανείστηκε ο θείος Λόγος, περιεβλήθη, έγινε άνθρωπος και ήρθε. Αυτήν τη σάρκα του ο Χριστός τη δίνει τώρα στον κόσμο για να σωθεί. Και λέγει: ελάτε να φάτε την σάρκα μου και να πιείτε το αίμα μου. «Λάβετε, φάγετε». Αλλά όταν τρώμε την σάρκα του Χριστού, γινόμαστε σώμα Χριστού. Ξέρουμε όμως από την Αγία Γραφή –το λέγει δια πολλών ο απόστολος Παύλος– ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού· αλλ’ αυτό το σώμα του Χριστού, που είναι η  Εκκλησία, που είναι οι πιστοί –και είναι η Εκκλησία γιατί γίνονται κοινωνοί του σώματος του Χριστού–, είναι το σώμα που πήρε ο Χριστός από την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Να, γιατί η Εκκλησία ταυτίζεται με την Υπεραγία Θεοτόκο. Ταυτίζεται, αλλά ταυτοχρόνως διακρίνεται.
Τώρα έχουμε την Εκκλησία μπροστά μας η οποία και αυτή είναι περιβεβλημένη τον ήλιο της δικαιοσύνης. Βεβαίως, αφού η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, ο οποίος είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, προφανώς λοιπόν η Εκκλησία περιβάλλεται, ντύνεται τον ήλιον, δηλαδή το φως, τη δόξα.
Η σελήνη είναι κάτω από τα πόδια της Εκκλησίας. Είναι το σύμβολο της αλλοιούμενης κοσμικής ζωής· και τούτο γιατί πάντοτε στην Εκκλησία, το κοσμικόν φρόνημα είναι κάτω από τα πόδια της. Πάντοτε. Μην ξεχνάμε, ότι μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν πολλοί μπολιασμένοι, αλλά δεν είναι όλοι δόκιμοι. Υπάρχουν και οι αδόκιμοι. Εκείνοι οι οποίοι, τελικά, σαν κλαδιά άκαρπα θα κοπούν και θα πεταχτούν. «Εγώ ειμι η άμπελος, ημείς τα κλήματα», οι κληματόβεργες. Και λέγει ο Κύριος: κάθε κλήμα (κληματόβεργα) που δεν κάνει καρπό κόβεται «και εις πυρ βάλλεται», και πετιέται έξω. Συνεπώς, όταν λέμε: η Εκκλησία πάντοτε κάτω από τα πόδια της έχει το αλλοιούμενον κοσμικόν φρόνημα, αυτό αφορά μόνο εις τους πιστούς που αποτελούν το σώμα του Χριστού…
Η Εκκλησία εφεξής, κάθε πιστός του λαού του Θεού που γεννάται από την Εκκλησίαν, γεννά και τον Χριστόν νοητώς. Εδώ τώρα κάτι πολύ περίεργο. Σ’ ένα ψαλμό βρίσκουμε την υποψηφία νύμφη του βασιλέως, τη μια στιγμή σαν σύζυγο και την άλλη στιγμή (στον ίδιο ψαλμό) ως θυγατέρα. Από τη μια σύζυγος και μετά, η σύζυγος γίνεται θυγατέρα του βασιλέως. Πώς γίνεται αυτό;
Ο Χριστός γεννήθηκε από την Θεοτόκο και αναμφισβήτητα η Θεοτόκος είναι η μητέρα Του, αλλά και ταυτοχρόνως, όμως, η Θεοτόκος γεννήθηκε από τον Χριστόν, διότι αναγεννήθηκε πνευματικά. Φέρνει τον Χριστό στον κόσμο και αναγεννάται η ιδία. Η ιδία, για να μην πω βέβαια ότι από την στιγμή της συλλήψεως αναγεννάται, αλλά την πληρότητα θα λέγαμε (αν επιτρέπεται να το πω έτσι), της αναγεννήσεώς της την έχει στην Πεντηκοστή. Την ημέρα της Πεντηκοστής ήτο παρούσα η Θεοτόκος… Έτσι η Θεοτόκος γεννά τον Χριστόν και γεννάται υπό του Χριστού.
Αυτό τώρα το σχήμα, υπάρχει μέσα στην Εκκλησία. Ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας το λέγει με ένα θαυμάσιον τρόπον και υπάρχει ένα ημιστίχιο που λέει:
«Ώστε εν εκάστω γεννάσθαι τον Χριστόν νοητώς». (Ώστε στον κάθε έναν να γεννηθεί ο Χριστός νοητά).
«Και δια τούτο η εκκλησία σπαργανεί και ωδίνει άχρις αν ο Χριστός μορφωθεί εν ημίν γεννηθείς». (Γι’ αυτό η Εκκλησία κοιλοπονά, έχει τους πόνους του τοκετού, έως ότου όλοι οι πιστοί αναγεννηθούν εν Χριστώ Ιησού).
Γι’ αυτό πάντοτε θα κράζει, πάντα θα κυοφορεί και πάντα θα γεννά. Και τελειώνει:
«όπως έκαστος το μετέχειν Χριστού, Χριστός γένηται». (Ώστε ο καθένας μετέχοντας του Χριστού, να γίνεται Χριστός). Μετέχοντας, δηλαδή να μετέχει στον Χριστό και να γίνεται Χριστός, να γίνεται Χριστοειδής όπως λέει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς. Αυτό γίνεται μ’ αυτήν την περίεργη κυοφορία.
Λέγει ο Ησαΐας στην ωδή του, που ομιλεί γι’ αυτή την πνευματική γέννηση: «Και ως η ωδίνουσα εγγίζει του τεκείν και επί τη ωδίνι αυτής εκέκραξεν, ούτως εγεννήθημεν τω αγαπητώ σου διά τον φόβον σου, Κύριε» (Ησ. 26, 17).
Είναι περίφημο αυτό, είναι η καρδία της πνευματικής ζωής. Δεν είναι το να μην κλέψουμε και να μην πούμε ψέματα· αυτά πρέπει να έχουνε τελειώσει από την ζωή μας. Δεν πρέπει να λέμε ψέματα και να κλέβουμε και να μοιχεύουμε και να πορνεύουμε και δεν ξέρω τι· αυτά πρέπει να φύγουν από την ζωή μας. Αυτά είναι ακατανόητα.
Εδώ είναι ο πυρήνας της πνευματικής ζωής. «Εν γαστρί ελάβομεν και ωδινήσαμεν και ετέκομεν· πνεύμα σωτηρίας σου εποιήσαμεν επί της γης, ου πεσούμεθα, αλλά πεσούνται πάντες οι ενοικούντες επί της γης» (Ησ. 26, 17-18). Δηλαδή, όπως εκείνη που κυοφορεί, κοιλοπονάει και στο κοιλοπόνημά της φωνάζει, «εκέκραξεν», «ούτως εγενήθημεν τω αγαπητώ σου»· έτσι και εμείς, Κύριε, γινήκαμε διά τον Μεσσίαν σου.
«Δια τον φόβον σου, Κύριε, εν γαστρί ελάβομεν», λέει ο Ησαΐας· «εν γαστρί ελάβομεν». Εγώ ο Ησαΐας, «εν γαστρί έλαβον». Εγώ ο πατήρ Αθανάσιος «εν γαστρί έλαβον». Τί θα πει; εγώ εγκυμονώ: Τί εγκυμονώ; Εγκυμονώ στα σπλάχνα μου τον σωτήρα, τον Χριστό. Αλλά η εγκυμοσύνη έχει πόνους: «και ωδινήσαμε και ετέκομεν». Και κοιλοπονήσαμε και γεννήσαμε. Τί γεννήσαμε; «Πνεύμα σωτηρίας σου εποιήσαμεν επί της γης». Γεννήσαμε την σωτηρία.
Έτσι ο Χριστός με γεννάει και μετά γεννάω εγώ τον Χριστό και γίνομαι Θεοτόκος. Ώστε λοιπόν δεν είναι η Θεοτόκος (βέβαια η Υπεραγία Θεοτόκος, η Μαρία είναι η ιστορική Θεοτόκος), αλλά Θεοτόκος γίνεται ο κάθε πιστός. Να ο πυρήνας της πνευματικής ζωής. «Πού πεσούμεθα»; Αφού έγινα Θεοτόκος δεν θα πέσω, θα πέσουν μόνο εκείνοι που κατοικούνε πάνω στην γη, δηλαδή αυτοί που δεν κοιλοπόνησαν τον Χριστόν και δεν γέννησαν το πνεύμα της σωτηρίας. Αυτοί θα πέσουν· εμείς «ου πεσούμεθα», εμείς δεν θα πέσουμε.
Λοιπόν, αγαπητοί, τι ήταν εκείνο που έκανε την Υπεραγίαν Θεοτόκον τόσο μεγάλη; Πρώτα-πρώτα, κατά την ωδήν του Ησαΐου, η Θεοτόκος είχε εγκυμονήσει τον αγαπητόν του Θεού («τω αγαπητώ σου», λέγει). Ο αγαπητός του Θεού ποιος είναι; «Σύ ει ο Υιός μου ο αγαπητός». Είναι ο μεσσίας. Πριν ενανθρωπήσει, η  Υπεραγία Θεοτόκος τον είχε βάλει στα σπλάχνα της, κατά την ωδήν του Ησαΐου.
Ώστε, λοιπόν, η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία ήξερε την Π. Διαθήκη, γνώριζε και την ωδήν του Ησαΐα και το χωρίο αυτό. Και ήδη είχε συλλάβει τον αγαπητόν του Θεού στα σπλάχνα της, πριν έρθει ο αρχάγγελος Γαβριήλ να της πει ότι και σαρκικά θα εγκαθιδρύετο, θα έκανε την σκηνή Του μέσα στα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αυτό είναι ο πυρήνας της πνευματικής ζωής. Αυτό το άνοιγμα προς τον ουρανό, ένα παράθυρο στον ουρανό που βλέπει κανείς όλα αυτά και τα ζει.
Προσέξτε όμως κάτι. Αυτές οι ωδίνες όπως ήδη σας ανέφερα, υπάρχουν στην εικόνα της Εκκλησίας και θα υπάρχουν πάντοτε. Υπάρχει δηλαδή η πνευματική γέννηση του κάθε πιστού. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα για να το κάνουμε σαφές· όλα αυτά που είπα να τα κάνουμε σαφή.
Για μια στιγμή ένας άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει τον Χριστό· γίνεται μέσα του ένα  αναποδογύρισμα, αλλοίωση της καρδιάς του· βάζει τα δυνατά του να ζήσει πνευματική ζωή. Του λέμε: ζήσε την πνευματική ζωή και θα δεις τί ειρήνη θα έχεις μέσα στη ψυχή σου, να δεις τί χαρά θα έχεις μέσα στη ψυχή σου. Θα γίνεις άλλος άνθρωπος. Πραγματικά έτσι γίνεται. Αλλάζει η ζωή του.
Αυτό όμως δεν κρατάει πολύ καιρό. -Εδώ τώρα θέλω να προσέξετε. Είναι αυτό που, εκείνοι που μιλάνε για πνευματική ζωή, το παρακάτω δεν το λένε. Δεν το λένε το παρακάτω. Ούτε στα κηρύγματα μας δεν το ακούμε αυτό. Προσέξτε.
Όλα πηγαίνουν καλά. Χαρά μέσα στην ψυχή. Ειρήνη, ειρήνη στο σπίτι. Όλα πολύ καλά. Αφήνει ο Θεός να υπάρχει αυτή η κατάσταση. Ακόμα δεν γεννήθηκε, όμως, ο Χριστός μέσα στην καρδιά. Πού είναι οι κοιλόπονοι της ψυχής; Πού είναι οι ωδίνες του τοκετού; Δεν υπάρχει τίποτα. Ακόμα υπάρχει στειρότης.
Τώρα αρχίζουν «αι ωδίναι», αρχίζει να εγκαθιδρύεται ο Χριστός μέσα στην καρδιά και αρχίζουν οι πειρασμοί. Πάει η ειρήνη. Όχι του Θεού. Αυτή η ειρήνη που είχαμε όταν όλα ήταν ησυχία. Όλοι με την καλημέρα τους, όλα ευτυχισμένα και ο ήλιος χαρούμενος σούλεγε το πρωί καλημέρα. Πάει αυτό, πάει, εξαφανίστηκε. Πειρασμοί, σκουντούφλες, δυσκολίες. Αρχίζει η γυναίκα σου, αδελφέ μου, να τα βάζει μαζί σου και να σου λέει: τί είναι αυτοί οι πνευματικοί που έχεις; Πόλεμο. Και αντίστροφα, τον πόλεμο να τον κάνει ο άντρας με την γυναίκα. Μετά; Ά, μετά! Μετά οι άνθρωποι αρχίζουν απέξω. Βίαιον πόλεμον. Ο διάβολος· βίαιον πόλεμον.
Ακόμα δεν έχει γίνει τίποτε σπουδαίο, η σωτηρία μέσα στην ψυχή αρχίζει να κοιλοπονά. Βλέπει ο πιστός ότι η πνευματική ζωή είναι δύσκολη. Βλέπετε τί αγωνία έχει η γυναικά όταν θέλει να γεννήσει: Το βλέπουμε και στα ζωντανά αυτό, τί αγωνία έχουνε. Και μετά όταν γεννήσουν, βλέπετε το ζωντανό ας πούμε, όταν γεννήσει (η αγελάδα, το πρόβατο) μένει εκεί ξαπλωμένο, δεν έχει πια δυνάμεις, διότι είχε πολύ αγωνία για να γεννήσει. Αυτή είναι η αγωνία του πιστού. Χτυπιέται, άγρυπνος, βράχος, χτυπιέται. Κύριε, να φωνάζει, πού είσαι. Κύριε, δεν μπορώ. Κύριε…
Είναι οι πόνοι, οι πόνοι του τοκετού, του Χριστού που θα γεννηθεί η σωτηρία.
Θα χάσει την περιουσία του ακόμα, τα χρήματά του, θα χάσει τη υγεία του. Θυμηθείτε τον Ιώβ! Θυμηθείτε τον Τωβίτ! Θυμηθείτε τί πειρασμούς! Και μετά έρχεται το πνεύμα της σωτηρίας.
Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Άραγε το καταλάβαμε: Αν σας πουν, ότι η πνευματική ζωή είναι χαρά και τραγούδια ή τραγουδάκια, είτε πλανώνται, είτε ψεύδονται. Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Έχει πόνο.
Αλλά υπάρχει και άλλη μια όψις.
Η άλλη όψις δεν είναι άσχετη με αυτή την πρώτη που σας είπα. Είναι ο λόγος του Χριστού που είπε, και έχει εσχατολογικήν διάστασιν δια την Εκκλησίαν: «πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων» (Ματθ. 24,8). Άμα δείτε, λέει, σεισμούς, άμα δείτε πολέμους, διωγμούς, όταν βλέπετε να μην παραδέχεται η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα· ο πατέρας τον γιο και ο γιος τον πατέρα. Να σκοτώνει ο πατέρας τον γιο και ο γιος τον πατέρα για την πίστη– για την πίστη–, αυτά λέει, άμα τα δείτε αυτά, είναι η αρχή του κοιλόπονου, «αρχαί ωδίνων».
Αρχές λοιπόν, ε! Που σημαίνει ότι θα δείτε πιο πολλά πράγματα, πιο δύσκολα. Η γυνή που εμφανίζεται στον ουρανόν είναι η Παναγία από την μια, η Εκκλησία από την άλλη, που κυοφορεί τη σωτηρία της, αγωνίζεται, διώκεται· σε λίγο θα σταθεί ο διάβολος απέναντί της να της αρπάξει τον τοκετό, το παιδί που γέννησε. Τί θα κάνει;
Εδώ τώρα έχουμε ένα σκηνικό. Πάνω σ’ αυτό το σκηνικό θα διεξαχθεί μία μάχη· μια μάχη πέρα και πάνω από κάθε μάχη που ποτέ δόθηκε μέσα εις την ιστορίαν. Σε λίγο θα δοθεί η μάχη με το παιδί που θα γεννηθεί απ’ αυτήν την γυναίκα και με τον δράκοντα, τον διάβολο και το πολυπληθές των οργάνων του. Ο διάβολος θα δώσει στον Αντίχριστον την εξουσίαν του (κατά παραχώρησιν Θεού) εφ’ όλων των εθνών, εφόσον οι άνθρωποι θέλουν να μη κυβερνώνται από τον Θεόν, αλλά από τον διάβολον.
Δεν θέλεις, αδελφέ μου, τις Εντολές του Θεού, σε κυβερνάει ο διάβολος, και το σπίτι σου και την πατρίδα σου και την υφήλιον ολόκληρον.

ΑΓΑΠΗ!

ΑΘΑΝΑΤΗ ΛΕΞΗ ΣΕ ΘΝΗΤΑ ΧΕΙΛΗ

Η αγάπη είναι ασφαλώς η ωραιότερη λέξη που αγαπούν να λένε οι άνθρωποι. Μα είναι συγχρόνως και μια λέξη που οι άνθρωποι τη λένε με τόση προχειρότητα και της κάνουν τόση κατάχρηση και τόση νοθεία.

Όταν διαβάζη κανείς τα τρυφερά γράμματα των αγαπημένων και ακούει τις ωραίες εξομολογήσεις και τους όρκους των, όταν βλέπωμε με τα ίδια μας τα μάτια την αληθινά αγαπημένη ζωή των ερω­τευμένων, των αρραβωνιασμένων, των υπαντρεμένων και κείνων που αρχίζουν όμορ­φα και μυστικά να πλέκουν τα ειδύλλιά των, είμαστε έτοιμοι να πιστέψωμε στην ειλικρίνεια της αγάπης και να εγκωμιάσωμε τη δύναμη και την αθανασία της.

Όμως όταν αντίστροφα παρασταθούμε στη διάψευση και απιστία της αγάπης και δούμε πάλι με τα μάτια μας να κόβωνται οι σχέσεις, να διαλύουν οι αρραβώνες και να χωρίζουν τα ανδρόγυνα και ακόμη χειρότερα, να μεταβάλλωνται οι όρκοι της αγάπης σε κατάρες και τα χέρια που αγκαλιάζουν και χαϊδεύουν να πιάνουν στιλέτα και φαρμάκια για να σκοτώσουν εκείνον ή εκείνη που ως τα χθες ακόμη ελάτρευαν, τότε στ’ αλήθεια σταματά το μυαλό μας και δοκιμάζομε μια αποστροφή και μια φρίκη γι’ αυτό που λέγεται ανθρώπινη αγάπη. Και μαζί μ’ αυτά δοκιμάζομε μια απογοήτευση και μια απαισιοδοξία για τον άνθρωπο και τη ζωή του.

Φιλόσοφοι, ποιητές και κοινωνιολόγοι έχουν σταθή με έκπληξη, με φόβο κι’ ειρωνεία ή και τρομερή μελαγχολία μπροστά στα φαινόμενα αυτά της αποτυχεμένης αγάπης και καθημερινά χιλιάδες μικροί κι’ απλοί άνθρωποι καίνε την καρδιά και καταστρέφουν τη ζωή των και τη ζωή ακόμη τόσων άλλων μ’ αυτό το όμορφο και επικίνδυνο πυροτέχνημα της αγάπης. Όμως, ένας Χριστιανός στοχαστής, δεν απορεί καθόλου για όλα αυτά. Γιατί ξέρει πως ο άνθρωπος είναι «αμαρτωλός», έχει ατέλειες κι’ αδυναμίες κι’ είναι φυσικό και ψυχολογημένο και κείνο που βγαίνει από την καρδιά και το κορμί του ανθρώπου νάχη τα σημάδια της ατέλειας και της αδυναμίας. Γιατί ξέρει πως, ο άνθρωπος που δεν αναγεννήθηκε και δε ζη ακατάπαυστα μέσα στη Χάρη του Θεού, δεν μπορεί να βρίσκη υπεράνθρωπες και ανώτερες δυνάμεις να δαμάζη τον κτηνώδη εγωϊσμό του και να κατανικά τα πάθη του. Γιατί ξέρει πως ο άνθρωπος που τολμά να μιλή με τα θνητά του χείλη για την αθάνατη αγάπη, αργά ή γρήγορα θα την προδώση. Γιατί αγάπη αληθινή δεν θα πη δώσε, αλλά πάρε. Κι’ όποιος θέλει στ’ αλήθεια ν’ αγαπά, πρέπει να μάχεται κάθε στιγμή εναντίον του εαυτού του. Πολλές φορές κατορθώνομε έστω και προ­σωρινά να κοιμίζωμε και να νικούμε τον εγωϊσμό μας, να παρα­μερίζωμε ολότελα τον εαυτό μας κι’ είμαστε τότε έτοιμοι κι’ άξιοι για την αγάπη.

Μα όταν ξυπνά πάλι μέσα μας ο εαυτός μας, με όλες εκείνες τις νόμιμες και παράλογες απαιτήσεις του, τότε δεν υπάρχει τόπος για την αγάπη και τότε ακριβώς βλέπει κανείς εκείνο το θλιβερό και φρικιαστικό θέαμα. Κείνους που αγαπούσαμε και λατρεύαμε χθες, τους μισούμε και τους βλέπομε μ’ αποστροφή σήμερο. Σωστό είναι, λοιπόν, να βλέπωμε καθαρά τα πράγματα και να μη λέμε παχειά λόγια για την αγάπη. Όμορφη, καθαρή, παντοτεινή και δυνατή αγάπη, δεν μπορεί να φυτρώση στην καρδιά του συνηθισμένου ανθρώπου, του ανθρώπου που δεν ζη μέσα στο φως και τη Χάρη του Θεού.

Ο πρ. Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος

Σημείωση:
Επιλέξαμε αυτό το άρθρο από το εξαντλημένο βιβλίο του Σεβ. Μητρο­πολίτου πρώην Κισάμου και Σελίνου κ. Εiρηναίου Γαλανάκη «Προς ένα χριστιανικό Γάμο», Χανιά, 1960, γιατί σήμερα είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Επιθυμία μας είναι να συνεχίσουμε και στο μέλλον την δημο­σίευση και άλλων άρθρων αυτού του βιβλίου, γιατί στην εποχή που «εψύγη η αγάπη των πολλών» έχουμε πολλή ανάγκη τους θερμουργούς της αγάπης λόγους.

Με τη δημοσίευση αυτή εκφράζω συγχρόνως τον σεβασμό και την υιική μου αγάπη προς τον προ 40 ετών χειροτονήσαντά με Διάκο­νον, Σεβασμι­ώτατον κ. Ειρηναίον, τον πνευματικόν αγωνιστήν και αρχαιότερον κατά τα πρεσβεία όλων των εν ζωή Ορθοδόξων Ιεραρχών.

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«Ενοριακή Ευλογία» Τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου

Αριθμ. Τεύχους 108-109

Ἔκδηλα σημάδια κοπώσεως, ἐνῶ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μαίνεται

Φιλορθόδοξη Ένωση· “Κοσμάς Φλαμιάτος”

• Κουράστηκαν ἢ ἀδιαφοροῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ
  καὶ σιωπηλὰ παραδίδονται στὸν Οἰκουμενισμό;
• Οἱ ποιμένες καινοτομοῦν (στὸ ἔργο τῆς καθοδηγήσεως
• τῶν πιστῶν) ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως

Τὸ ἐρώτημα εἶναι κρίσιμο: Ὅταν ἐμφανιζόταν μία αἵρεση, οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔμεναν ἱκανοποιημένοι μόνο μὲ κάποια στιγμιαία διαπίστωση καὶ μία πρόχειρη ἐνημέρωση γιὰ τὴν ὕπαρξή της; Καὶ μετὰ σταματοῦσαν νὰ ἐνημερώνουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ στηρίζουν τὴν ἀποκρουσή της, νὰ ἀποκαλύπτουν τὶς αἱρετικὲς κακοδοξίες καὶ νὰ τὶς ἐλέγχουν; Ἔχουμε, ἄραγε, παραδείγματα ἁγίων ποὺ ἄρχιζαν τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν καὶ κατόπιν ἔδειχναν σημάδια κοπώσεως, καθὼς ὑφίσταντο τὸ μαρτύριο τῆς περιφρόνησης, τῆς λοιδορίας, τῆς συκοφαντίας καὶ τῶν διωγμῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Ὀπισθοχωροῦσαν καὶ ἐγκατέλειπαν τὸν ἀγῶνα ἤ πολεμοῦσαν ὡς λιονταρόψυχοι ἀγωνιστὲς οἱ ἅγιοι, ἀψηφώντας κακουχίες, διωγμούς, ἐξορίες, ἀκόμα καὶ τὸν θάνατο;

Μήπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἀπόκαμε διωκόμενος 16 περίπου χρόνια ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς; Μήπως ὁ ἅγιος Μάξιμος σιώπησε μπροστὰ σὲ Αὐτοκράτορα καὶ Πατριάρχες, μπροστὰ σὲ μίαν ὁλόκληρη αὐτοκρατορία; Μήπως ἄλλοι ἅγιοι ἀδιαφόρησαν καὶ σιώπησαν δραστηριοποιουμένης καὶ ἐπελαυνούσης τῆς αἱρέσεως;

Γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, πὼς ἡ ὕπαρξη αἱρετικῶν σὲ κάποια πόλη ξεσήκωσε τοὺς ποιμένες, οἱ ὁποῖοι, ὡσὰν «γενναῖοι σκύλακες» ποὺ βλέπουν τοὺς αἱρετικοὺς «λύκους… τὴν ποίμνην ἅπασαν διαφθείροντας», κατέβηκαν στὴν μάχη κατὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ δὲν σταμάτησαν τὸν ἀγῶνα πρὶν νὰ τοὺς διώξουν ἀπὸ τὴν πόλη τους, «αὐτοὺς πάντοθεν ἀπελαύνοντες» (Ἰω. Χρυσοστόμου, Πρὸς Ἀνομοίους περὶ ἀκαταλήπτου, λόγ. Β΄).

Ἂν λοιπὸν αὐτοί, τοὺς ὁποίους τιμοῦμε καὶ κηρύττουμε —«τιμὴ μάρτυρος μίμηση μάρτυρος»—, μᾶς ἔδωσαν τὸ παράδειγμα γιὰ ἀνυποχώρητο ἀγῶνα ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, πῶς ἐμεῖς σήμερα, ἀδιαφοροῦντες γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ποὺ κολοβώνεται συστηματικὰ (μὲ τὴ μέθοδο τῆς σαλαμοποίησης), ὄχι μόνον σιωποῦμε καὶ ἀδρανοῦμε μπροστὰ στὴν ἐπέλαση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ μπροστάρηδες τοὺς Ἐπισκόπους;

Κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ἐπηρεασθεῖ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὅταν οἱ πιστοὶ συμβιώνουν καὶ «κοινωνοῦν» μὲ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ ἀποδεικνύονται ἀρνητὲς τῆς πατερικὴς διδασκαλίας στὸ θέμα τῆς καταπολέμησης τῶν αἱρέσεων, ὅσοι πνευματικοὶ διδάσκουν: κοίταζε τὸν ἑαυτό σου καὶ προσεύχου, ἄφησε τὰ ὑπόλοιπα στοὺς ποιμένες ἢ στὸν Θεό.

Ἀλλὰ σὲ ποίους ποιμένες; Σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων; Καὶ σὲ ποιόν Θεό; Σὲ ἕναν Θεὸ ἰδικῶν τους προδιαγραφῶν, ἢ στον Ἀληθινὸ Θεό, ποὺ ἐντέλλεται διὰ τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Ἁγίων Του: «μὴ συγκοινωνεῖτε» αὐτοῖς, καὶ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν» καὶ «μηδὲ χαίρειν λέγετε αὐτοῖς», ἀλλὰ καὶ «μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζετε»;

***

Ἡ κόπωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος εἶναι ἐμφανὴς σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε:

1. Ἀσφαλῶς καὶ δὲν εἶναι εὔκολο στὸν καθένα νὰ κρίνει τὸ ἔργο τῶν πνευματικῶν. Παλεύουν καὶ κονταριοχτυπιοῦνται μὲ «τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας» γιὰ νὰ βοηθήσουν καὶ νὰ νεκραναστήσουν κάθε πεπτωκότα. Ὅμως, ἡ ἀδράνεια τῶν πνευματικῶν στὸ θέμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ —ποὺ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία τῶν πιστῶν γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ἄγνοια τοῦ τί ἀκριβῶς εἶναι ὁ Οἰκουμενισμὸς— δίνει τὸ στίγμα μιᾶς «καινοτομίας» στο πνευματικὸ ἔργο τῆς καθοδηγήσεως τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως. Ὅπως δι’ ὀλίγων ἐπισημάνθηκε παραπάνω, οὐδέποτε οἱ ποιμένες (ἐπίσκοποι καὶ πνευματικοὶ) ἔδειχναν τόση καὶ τέτοια ἀδιαφορία γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ὡς μολυσματικὴ ἀσθένεια ἔχει μολύνει ὄχι μόνο τοὺς εὐσεβεῖς πιστούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἴδιους τοὺς ποιμένες!

Ἔχουν, ἄραγε, τόσο μεγάλη πεποίθηση στὸν ἑαυτό τους οἱ σημερινοὶ πνευματικοὶ πατέρες, ὥστε νὰ πιστεύουν ὅτι τὰ πνευματικά τους παιδιά, ὑπὸ τὴν καθοδήγησή τους, δὲν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν αἵρεση; Ἔδειξαν γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ ἓν δέκατο τοῦ ἐνδιαφέροντος ποὺ δείχνουν γιὰ τὰ οἰκονομικὰ καὶ ἐθνικὰ θέματα, γιὰ τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη καὶ τόσα ἄλλα θέματα λιγότερο ἢ περισσότερο ἐπουσιώδη; Ἢ μήπως, ἡ ἀδιάφορη καὶ ἐφεκτικὴ στάση τους ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δηλοῖ προσωπικὸ φόβο καὶ ἐπαγγελματικὴ ἰδιοτέλεια, ἐφ’ ὅσον ἡ καταπολέμησή του συνεπάγεται ρήξη καὶ σύγκρουση μὲ τὸ ἐξουσιαστικὸ καθεστὼς τῆς δεσποτοκρατίας; Τὸ καθεστὼς ποὺ ἀρνεῖται πεισμόνως καὶ σκανδαλωδῶς νὰ ἀπαντήσει ἂν ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση, τὸ καθεστὼς ποὺ ἔχει σιωπηρὰ ἀποδεχθεῖ ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι «ἐκκλησία» καὶ ἔχει ἐντάξει τὴν Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, αὐτὴ τὴν αἱρετικὴ σφηκοφωλιὰ τοῦ Προτεσταντισμοῦ;

2. Ἐπίσης, εἶναι ἐμφανὴς ἡ κόπωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ πρωτοσελίδες διαμαρτυρίες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Τύπου κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχουν ἐλαττωθεῖ. Παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο, ὅσο περισσότερες συμπροσευχὲς γίνονται, τόσο χλιαρότερες νὰ εἶναι καὶ οἱ ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν. Ἡ τελευταία συμπροσευχὴ μετὰ τῶν Παπικὼν στο Ρέθυμνο, φαίνεται πὼς δὲν ἔκανε πιὰ καὶ τόση ἐντύπωση, δὲν σχολιάστηκε ὡς συμπροσευχή. Τὸ μικρόβιο-δηλητήριο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ μιθριδατισμοῦ ἔχει παραλύσει τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

***

Τὰ παραπάνω γράφονται μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη συνάντηση μελῶν τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξων–Ρωμαιοκαθολικῶν στὸ Ρέθυμνο Κρήτης (15-17 Ἰουνίου).

Στὴ συνάντηση αὐτὴ συνεχίστηκε συνειδητὰ καὶ προκλητικὰ ἡ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων περὶ συμπροσευχῶν, ἀφοῦ ἀγνοήθηκαν οἱ διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αὐθαιρετοῦντας «ὀρθοδόξους» συνέδρους. Ἐπανέλαβε ὁ καρδινάλιος Kurt Koch τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ Βατικανοῦ περὶ «δύο πνευμόνων», χωρὶς νὰ ἀντιδράσουν οἱ πνευματικοὶ ποιμένες καὶ οἱ ἐπίσκοποί μας. Καὶ δὲν ἐννοοῦμε τοὺς συμμετέχοντες στὸν διάλογο «ὀρθοδόξους» ἐπισκόπους, (ἀπὸ αὐτοὺς πλέον τίποτα δὲν περιμένουμε, ἀφοῦ κάθε φορὰ ἐπιβεβαιώνουν καὶ ἀναβαθμίζουν τὸ αἱρετικὸ προφίλ τους), ἀλλὰ τοὺς ὑπολοίπους ποιμένες μας.

Τὰ ἱστολόγια, ἐπίσης, αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν ἐπεσήμαναν καὶ δὲν διαμαρτυρήθηκαν —ὅπως ἔπραξαν γιὰ ἄλλες συμπροσευχὲς στὸ ἐγγὺς καὶ ἀπώτερο παρελθὸν— γιὰ τὶς τελευταῖες συμπροσευχὲς κατὰ τὴν διεξαγωγὴ τοῦ Διαλόγου στο Ρέθυμνο Κρήτης. Κι αὐτὸ εἶναι ἄλλο ἕνα σαφὲς δεῖγμα τῆς ἐξοικείωσης μὲ τὴν αἵρεση. Τὰ δὲ σχόλια τῶν πιστῶν στὰ ἐκκλησιαστικὰ ἱστολόγια, τώρα ἔχουν σχεδὸν μηδενισθεῖ. Κι ὅμως, πρὶν μερικοὺς μόλις μῆνες οἱ σχολιογράφοι ἀντιδροῦσαν ἔντονα, κι ἔτσι ἔδιναν τὸ μήνυμα στὶς ἡγεσίες τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀκόμα ἀντιστέκεται καὶ παραμένει φρουρὸς ἄγρυπνος, καὶ αὐτὸ τοὺς ἔκανε διστακτικοὺς στὰ βήματα-ἀνοίγματα ποὺ ἐπιχειροῦσαν.

Ὁ ὅποιος, λοιπόν, ἀγῶνας τῶν λίγων ἀποτελματώθηκε, ἐξ αἰτίας τῆς διστακτικότητας καὶ τῆς ἀναβλητικότητας ἐκείνων ποὺ ἔπρεπε νὰ εἶναι πρωτοπόροι. Καὶ αὐτὸ τὸ τέλμα σὲ λίγο θὰ ἀρχίσει (ἔχει ἤδη ἀρχίσει) νὰ ἀναδίδει δυσωδία.

Διοργανώνουν οἱ ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὴν μία οἰκουμενιστικὴ συνάντηση πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλη, πραγματοποιοῦν δεκάδες συνέδρια τῶν εἴκοσι καὶ τριάντα ἀτόμων (καὶ αὐτοὶ οἱ ἐλάχιστοι καὶ ὀλίγιστοι διαμορφώνουν τὶς συνειδήσεις), ἐπαναλαμβάνουν τὶς ἴδιες αἱρετικὲς θέσεις (καὶ ἄλλες ἀκόμα πιὸ προωθημένες), οἱ ὁποῖες πρὶν μερικὰ χρόνια εἶχαν ξεσηκώσει θύελλα ἀντιδράσεων· καὶ ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων καμιὰ σθεναρὴ ἀντίδραση δὲν ἀκούγεται, δὲν προγραμματίζεται, δὲν ἐκδηλώνεται.

Ὁ καρδινάλιος Kurt Koch στὸ Ρέθυμνο (πρὸς χαρὰν τοῦ συμπροέδρου μητροπολίτου Περγάμου), ἐπανέλαβε ὅτι προχωροῦν στὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», χωρὶς οἱ αἱρετικοὶ παπικοὶ νὰ διαγράψουν τὶς αἱρέσεις τους καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στην ὀρθὴ Πίστη. Εἶπε: «θὰ πρέπει νὰ ἐπιστρέψουμε πίσω στὴν πραγματικὴ ἔννοια τῆς μιᾶς Ἐκκλησίας ὅπως ἦταν στοὺς πρώτους αἰῶνες. Οἱ διάφορες παραδόσεις μποροῦν νὰ συνεχίσουν νὰ μένουν μέσα στὴν διαφοροποίηση…»!

Ἄρα, κατὰ τὸν καρδινάλιο (συνευδοκοῦντος τοῦ Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα καὶ ἀποδεχομένου τὴν «σοφία» τοῦ Koch) σήμερα δὲν ὑπάρχει ὡς πραγματικότητα ἡ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Αὐτὴ θὰ ὑπάρξει, ὅταν ἀποδεχθοῦμε καὶ τὶς αἱρέσεις τῶν Παπικῶν ὡς ἐκκλησιαστικὲς Παραδόσεις(!), ὅταν ἑνωθοῦμε ὑπὸ τὸν Πάπα καὶ ἔτσι συνεχίσει ἡ κάθε «πλευρὰ» νὰ ἔχει τὶς διαφοροποιημένες θέσεις της. Ἐμεῖς τὴν παρεφθαρμένη πλέον «Ὀρθοδοξία» καὶ οἱ Παπικοὶ τὴν ὀρθοδοξοποιημένη αἵρεση!

Καὶ συνεχίζοντας ὁ καρδινάλιος εἶπε βλάσφημα πώς, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐγωϊστικοὶ καὶ αἱρετικοὶ σχεδιασμοὶ γιὰ μία παρὰ «φύσιν» καὶ παρὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες «ἕνωση», εἶναι θέλημα τοῦ Χριστοῦ! «Ἡ θέλησή μας εἶναι ἡ θέληση τοῦ Κυρίου, ὥστε ὅλοι νὰ ἑνωθοῦν. Ἕνας σημαντικὸς παράγοντας γιὰ τὴν ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς θείας ἐντολῆς εἶναι ὁ θεολογικὸς διάλογος μεταξὺ τῶν δύο ἐκκλησιῶν. Εἴχαμε μία χιλιετία ὅπου ζήσαμε μαζὶ καὶ εἴχαμε κοινὰ πράγματα καὶ μία δεύτερη χιλιετία στὴν ὁποία οἱ δύο ἐκκλησίες εἶναι διαλυμένες».

Σὲ ἄλλο σημεῖο ἡ αὐτοῦ ἐξοχότης καρδινάλιος Koch χαρακτήρισε τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ ὡς «διαφορετικὴ παράδοση», ἐξίσωσε τὴν Πίστη μὲ τὸν «πολιτισμὸ» καὶ ὀνόμασε τὶς κακοδοξίες «ἄνθη» τοῦ κήπου τῆς Ἐκκλησίας! Θαυμάστε τὸν «εὐώδη» λόγο τοῦ καρδινάλιου: «Οἱ διάφορες παραδόσεις μποροῦν νὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν. Ὁ οἰκουμενισμὸς δὲ σημαίνει ὅτι θὰ δημιουργήσει κανεὶς ἕναν μονοπολιτισμό, ἀλλὰ εἶναι ἕνας κῆπος μὲ πολλὰ ἄνθη καὶ τὰ ἄνθη πρέπει μεταξύ τους νὰ σέβονται τὸ ἕνα τὸ ἄλλο παρότι βρίσκονται στὸν ἴδιο κῆπο».

Τὰ «ἄνθη τοῦ κακοῦ», λοιπόν, ἐξαγιάζονται καὶ ἀπαιτοῦν ἀναγνώριση ἀπὸ τὰ φαναριώτικα «ἄνθη τοῦ καλοῦ», ποὺ ὅπως φαίνεται, ἤδη τὴν ἔχουν λάβει.

Μόνο, ποὺ τὰ «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου, τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου», δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν, δὲν θὰ δώσουν ποτὲ αὐτὴ τὴν ἀναγνώριση στὰ κακόδοξα σχήματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

(Σημείωση: Στὶς 24 Ἰουνίου θὰ γίνει παρουσίαση τῆς «Μεγάλης Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας». Παρόντες θὰ εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ π. Κ. Μπέης, ὁ κ. Πέτρος Βασιλειάδης κ.ἄ. Ὁμιλητὴς θὰ εἶναι καὶ ὁ Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας, ὁ εἰσηγητὴς τῆς αἱρετικῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας» ποὺ συμπροσεύχεται μὲ τοὺς αἱρετικούς, παραβαίνοντας ἀσυστόλως τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ ὁ ὁποῖος ἀνέχεται ἀδιαμαρτύρητα τὰ αἱρετικὰ φληναφήματα τῶν συμπροέδρων του καρδιναλίων στὸν Διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς, δηλαδὴ προωθεῖ συνειδητὰ καὶ μεθοδικὰ τὸν Οἰκουμενισμό. Ὡς ἐκ τούτου ἀποτελεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονός, ὅτι δίπλα στὸν κ. Ζηζιούλα, ὡς δεύτερος ὁμιλητής, θὰ εἶναι καὶ ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει ἄρθρα ἐναντίον τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας». Συμβιβάζονται, ὅμως, ἡ ἀντι-οἰκουμενιστικὴ ἀρθρογραφία τοῦ Ναυπάκτου καὶ ἡ συμπαρουσίαση τῆς Ἐγκυκλοπαιδείας μὲ τὸν κ. Ζηζιούλα; Αὐτὸ μπορεῖ να θεωρηθεῖ ὡς ἀντίσταση κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;).

Θεσσαλονίκη, 23 Ἰουνίου 2011

«Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος»

Ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικός

Οἱ κυβερνήσεις ὁρισμένων κρατῶν τῆς Ε.Ε., προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν δραματικὴ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ ἐθελοντῶν δωρητῶν ὀργάνων σώματος, κατέστησαν δωρητὲς σώματος ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς πολίτες τους, διὰ νόμου, καὶ ἀπὸ τὴν γέννησή τους!

Στὴν Ἑλλάδα, ὁ νόμος «περὶ δωρεᾶς καὶ μεταμοσχεύσεων ὀργάνων καὶ ἄλλες διατάξεις» ψηφίσθηκε τὴν 16.6.2011, χωρὶς ὀνομαστικὴ ψηφοφορία, ἀπὸ ἕνα Κοινοβούλιο, πολιορκούμενο ἀπὸ πλῆθος Ἑλλήνων πολιτῶν, «ἀγανακτισμένων» γιὰ τὴν πλήρη ἐξαθλίωση στὴν ὁποίαν τοὺς ὁδηγεῖ τὸ Μνημόνιο καὶ τὸ Μεσοπρόθεσμο. Οὔτε αὐτοί, ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ ὑπόλοιποι «ἀγανακτισμένοι» ἀνὰ τὴν χώρα, πληροφορήθηκαν τὸ γεγονός. Διότι, στὴν συντριπτικὴ πλειονότητά τους, τὰ ΜΜΕ, ἰδίως τὰ ἠλεκτρονικά, τήρησαν σιγὴν ἰχθύος πάνω στὸ θέμα αὐτό.

«Ἐγκεφαλικὸς θάνατος»: Αὐτὸς ὁ νόμος βασίζει τὶς διατάξεις, ποὺ ἀφοροῦν στὴν δωρεὰ καὶ μεταμόσχευση ζωτικῶν ὀργάνων σώματος, ἐπὶ τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» τοῦ δότη. Ὁ «ἐ.θ.» υἱοθετεῖται καὶ προωθεῖται, σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἀπὸ ἕνα εὐρὺ φάσμα ἐπιστημόνων, ποὺ ἀσχολοῦνται ἐνεργᾶ μὲ τὶς μεταμοσχεύσεις καὶ ποὺ ὑποστηρίζονται ἀπὸ ἕνα πολυπλόκαμο σύστημα παγκόσμιας πολιτικο-οἰκονομικῆς ἐξουσίας.

Ὡστόσο, πολλοὶ διεθνοῦς κύρους Ἕλληνες καὶ ξένοι ἐπιστήμονες –χριστιανοὶ καὶ μή–, ἀφοῦ ἐξέτασαν μὲ ἀντικειμενικότητα ὅλες τὶς παραμέτρους τοῦ «ἐ.θ.», ἀποφάνθηκαν ὅτι: δὲν πρόκειται περὶ φυσικοῦ θανάτου, ἀλλὰ περὶ ἑνὸς «αὐθαιρέτου κοινωνικοῦ κατασκευάσματος»*, περὶ ἑνὸς «χρησιμοθηρικοῦ κατασκευάσματος»*, ποὺ ἐπιφέρει τὸν θάνατο τοῦ δότη. Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, σεβάσμιοι ἁγιορεῖτες Γέροντες ἀποφαίνονται ὅτι, ὁ «ἐ.θ.» συνιστᾶ τὸν προθάλαμο τῆς θανατώσης τοῦ δότη. Ὅτι, δηλαδή, μὲ τὸν «ἐ.θ.», συντελεῖται φόνος¹.

Ἐφεύρημα πρὸς Θάνατον: Ἀπὸ τὰ ἀκράδαντα ἐπιστημονικὰ στοιχεῖα τῶν μέν, καὶ ἀπὸ τὴν θεολογικὰ ἐμπεδωμένη ὀρθοδόξη θέση τῶν δέ, συνάγεται ἀβίαστα τὸ λογικὸ συμπέρασμα ὅτι: ἀφοῦ ὁ «ἐ.θ.» δὲν θεμελιώνεται πάνω σὲ ἀδιαμφισβήτητα καὶ ἀδιάσειστα ἰατρο-τεχνολογικὰ στοιχεῖα, δὲν συνιστᾶ ἔγκυρο ἐπιχείρημα, ἀλλὰ ἐφεύρημα, ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὸ «ὀλισθηρὸν τῆς διανοίας» τοῦ ἀνθρώπου (δηλαδή, τὴν τάση του νὰ ὑποβάλλεται καὶ νὰ αὐθυποβάλλεται), μὲ σκοπὸ νὰ διευκολύνει τὴν «συγκομιδὴ» ζωτικῶν ὀργάνων σώματος ἀπὸ ζῶντες, ἐπιφέροντας τὸν θάνατο τους.

Κατ’ ἐπέκταση, συνάγεται καὶ ὅτι, τὸ ἐφεύρημα αὐτὸ ἔχει ἐπινοηθεῖ γιὰ τοὺς ἀκολούθους λόγους: α) γιὰ νὰ παραπλανήσει τοὺς δότες καὶ τὶς οἰκογένειές τους καὶ νὰ ὑφαρπάξει τὴν συναίνεσή τους (μαζὺ μὲ τὰ ζωτικά τους ὄργανα)· β) γιὰ νὰ ἀπαλείψει τὶς τύψεις ἀπὸ τὴν συνείδηση τῶν ληπτῶν· καὶ γ) γιὰ νὰ ἀπενοχοποιήσει, τόσο τοὺς χειρουργοὺς ἰατροὺς καὶ τὸ ἐπιτελεῖο τους, ὅσο καὶ τοὺς ὑπολοίπους ὑποστηρικτὲς τοῦ «ἐ.θ.» –ἀκόμα καὶ ὅσους προτείνουν εὐθαρσῶς «νὰ ἐπιτραπεῖ νομοθετικὰ ἡ ἀγοραπωλησία ἀνθρωπίνων ὀργάνων»*!

Ἐφεύρημα Παλλαϊκοῦ Θανάτου: Ὅλοι αὐτοὶ οἱ νόμοι βασίζονται καὶ σὲ ἕνα δεύτερο ἐφεύρημα, ἐξ ἴσου –ἂν ὄχι περισσότερο– σκανδαλῶδες μὲ τὸ πρῶτο: τὴν «εἰκαζομένη συναινέση» τῶν πολιτῶν, μὲ τὴν ὁποίαν ἡ Πολιτεία καθιστᾶ δότες ὅλους τοὺς πολίτες της, θεωρώντας ὡς δεδομένο ὅτι ὅλοι τους ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουν δότες. Ἐπειδὴ τὸ ἐφεύρημα αὐτό, ὄχι μόνον καταργεῖ τὴν ἐλευθερία τῆς βούλησης ὅλων τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπιβουλεύεται τὴν ἴδια τὴν ζωή τους, οἱ Ἕλληνες νομοθέτες –ἀφοῦ ἀνέστειλαν τὴν ἐφαρμογή του στὴν χώρα μας, γιὰ ἕνα διάστημα δύο ἐτῶν– ἀναζήτησαν τὴν ἠθικὴ νομιμοποίησή του.

Ἔτσι, στὰ σπουδαῖα περὶ «κοινωνικῆς προσφορᾶς πρὸς τὸν πλησίον» καὶ περὶ «μεγαλειώδους προσφορᾶς ζωῆς», πρόσθεσαν πολλὲς ἀσφαλιστικὲς δικλίδες, προκειμένου νὰ διασφαλίσουν: 1ον) ὅτι τὸ πρωτόκολλο διάγνωσης καὶ ἀγγελίας τοῦ «ἐ.θ.» θὰ εἶναι ἀδιάβλητο· καὶ 2ον) ὅτι οἱ διαδικασίες γιὰ τὴν ἐπιλογή, τόσο τῶν δοτῶν, ὅσο καὶ τῶν ληπτῶν, θὰ εἶναι ἄμεμπτες.

Δικλίδες (Ἀν)Ἀσφαλείας: Ὅμως, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ ἴδια ἡ Πολιτεία θεσμοθετεῖ μὲ βάση τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο» τῶν πολιτῶν της –«εἰκάζοντας», ἐπιπλέον, τὴν συναίνεσή τους–, οἱ ἀσφαλιστικὲς αὐτὲς δικλίδες δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι, εἴτε ἀνεπαρκεῖς, εἴτε ἀνεδαφικές, εἴτε ἀνεφάρμοστες, εἴτε καθαρὰ προσχηματικές, εἰδικὰ σὲ ὅτι ἀφορᾶ στοὺς δότες.

Καὶ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι διαφορετικά, ὅταν ἡ Πολιτεία οἰκοδομεῖ πάνω στὰ δύο αὐτὰ ἐφευρήματα –ἑνὸς παραπλανητικοῦ καὶ ἑνὸς ἀκραία καταχρηστικοῦ– ἕνα τεράστιο αὐτοελεγχόμενο –καὶ ἀπροσπέλαστο στὸν πολίτη/δότη– δίκτυο ἰατρικῶν ὑπηρεσιῶν, ὀργανισμῶν κ.λπ., ποὺ ἔχουν ὡς ἀποκλειστικὸ σκοπό τους τὴν «συγκομιδὴ» τῶν ζωτικῶν ὀργάνων σώματος τῶν πολιτῶν της;

Ἀνθρώπινα Ἀνταλλακτικά: Διότι, ποιά ἀσφαλιστικὴ δικλίδα μπορεῖ νὰ προστατεύσει ἀποτελεσματικὰ ἀπὸ τὴν βούληση τῆς ἴδιας τῆς Πολιτείας –καὶ ὅσων υἱοθετοῦν «τὴν ἄποψη ὅτι τὰ ὄργανα τῶν Ἑλλήνων ἀποτελοῦν “ἐθνικὸ κεφάλαιο”»*– τὰ θύματα τροχαίων, τοὺς φτωχοὺς καὶ ἐξαθλιωμένους, ὅσους δὲν ἔχουν συγγενεῖς, τὰ ἐγκαταλειμμένα βρέφη, τὰ παιδιὰ στὰ ὀρφανοτροφεῖα, τὰ νεαρὰ ἄτομα μὲ νοητικὴ ὑστέρηση, (πού, ὅμως, εἶναι ὑγιῆ σωματικά), τὰ ἀδήλωτα παιδιὰ πολιτῶν, ἤ/καὶ λαθρομεταναστῶν κ.ἄ.;

Ἂν ὅλα τὰ παραπάνω συνδυασθοῦν μὲ τὴν σταδιακὴ κατάρρευση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τῆς οἰκονομίας στὸ σύνολο τῶν κρατῶν τῆς Ε.Ε. –μὲ πρῶτο παράδειγμα τὴν Ἑλλάδα– καὶ μὲ τὴν ἀνελέητη παγκόσμια οἰκονομικο-πολιτικὴ πραγματικότητα, συνάγεται τὸ ἑπόμενο λογικὸ συμπέρασμα: ὅτι, θεσμοθετημένη ἢ μή, ἡ «συγκομιδὴ» ζωτικῶν ὀργάνων σώματος ἀπὸ κοινωνίες που ὁδηγοῦνται στὴν πλήρη ἐξαθλίωση ἀπὸ τοὺς παγκοσμιοποιητές, δὲν ἀπευθύνεται σ’ αὐτές:

Ἀπευθύνεται στοὺς ἰδίους, στοὺς φορεῖς τους καὶ στὶς κοινωνίες –ἢ τὰ κοινωνικὰ στρώματα– ποὺ αὐτοὶ εὐνοοῦν.

Τὸ Κοσμοθεωριακὸ Ὑπόβαθρο: Πολλοὶ μελετητὲς διαπιστώνουν ὅτι, τὰ παραπάνω εἶναι μέρος τῆς κοινωνικῆς ἠθικῆς μιᾶς συγκεκριμένης κοσμοθεώρησης. Ἡ κοσμοθεώρηση αὐτὴ ἐπιβάλλει τὴν «ψύχραιμη ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου»², καὶ τὴν πλήρη περιφρόνηση πρὸς τὸν ἀνθρώπινο πόνο, τόσο στοὺς θύτες, ὅσο καὶ στὰ θύματα.

Θεμελιωδῶς ἀντιανθρώπινη καὶ ἀντιχριστιανική, ἡ κοσμοθεώρηση αὐτὴ ἀπέτυχε νὰ κατακτήσει τὶς δυτικὲς κοινωνίες, τὸν 20ό αἰῶνα, μὲ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους, τοὺς ὁποίους προκάλεσαν ἐναντίον τους, οἱ δύο –φαινομενικὰ ἀντίθετες– ὁλοκληρωτικὲς ἰδεολογικὲς ἐκφάνσεις της, δηλαδή, ὁ κομμουνισμὸς καὶ ὁ ναζισμός. Ἐκτιμώντας ὅτι, ὁ πόλεμος κατὰ τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν εἶναι οἰκονομικὰ ἀσύμφορος, ἐπειδὴ καταστρέφει τὶς σημαντικὲς ὑλικοτεχνικὲς δομές τους, καὶ ὅτι εἶναι ἀναποτελεσματικός, ἐπειδὴ δημιουργεῖ ἡττημένους ποὺ ἔχουν πλήρη ἐπίγνωση τῆς ἥττας τους, οἱ παγκοσμιοποιητὲς ἀποφάσισαν τὴν εἰρηνικὴ κατακτήση τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν.

Ψυχοτεχνολογίες Αὐτοθυματοποίησης: Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, ἀνάθεσαν σὲ ἐξειδικευμένους ψυχοτεχνολόγους τὴν εἰρηνικὴ ἅλωση τοῦ πνεύματος δυτικῶν κοινωνιῶν, μὲ ἀθέατα μέσα, καὶ μὲ τρόπους ποὺ θὰ τοὺς μετάλλαζαν σὲ σκλάβους, ποὺ δὲν θὰ θέλουν νὰ ἐλευθερωθοῦν ἐπειδὴ θὰ ἀγαποῦν τὴν σκλαβιά τους, καὶ γι’ αὐτὸ θὰ συνεργοῦν ἐνθουσιωδῶς μὲ τοὺς δυνάστες τους.

Μὲ τὴν βοήθεια καὶ ἄλλων ἐπιστημόνων, οἱ ψυχοτεχνολόγοι αὐτοὶ ἄντλησαν ἀπὸ διάφορες –ἀνατολικὲς κυρίως– θρησκεῖες καὶ φιλοσοφίες, οἱ ὁποῖες ὁδηγοῦσαν (καὶ ὁδηγοῦν ἀκόμα) τοὺς ὀπαδούς τους στὴν αὐτοθυματοποίηση, τὰ πιὸ ἀποτελεσματικὰ ἐφευρήματα καὶ τὶς μεθοδεῖες τους. Ἐκτιμώντας τὴν χρησιμότητά τους στὴν διαμόρφωση «ἡττημένων ποὺ ἐκλαμβάνουν τὴν ἧττα τους ὡς θρίαμβο “ἀπελευθέρωσης”», τὰ ἐπεξεργάσθηκαν, τὰ ἀναμόρφωσαν, τὰ ἐκσυγχρόνισαν, καί, μὲ αὐτά, διαμόρφωσαν πολλὰ νέα, ἑλκυστικά, μεταφυσικὰ μορφώματα.

Νέα Κοινωνικὴ Ἠθική: Μὲ τὰ μορφώματα αὐτά, οἱ παγκοσμιοποιητὲς δημιούργησαν πληθώρα –φαινομενικὰ ἀνόμοιων– μεταφυσικῶν κινήσεων (ἀκόμα καὶ χριστιανικῶν), καὶ τὶς ἐξαπέλυσαν στὶς δυτικὲς κοινωνίες, μὲ σκοπὸ νὰ προετοιμάσουν τὸν δυτικὸ ἄνθρωπο γιὰ τὴν ἔλευση τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

Ἐντολή τους: «νὰ συμφιλιώσουν τὸ νοῦ» τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου «μὲ αὐτὴν τὴν κτηνώδη προϋπόθεση ὅλης τῆς ζωῆς ποὺ διατηρεῖται ἀπὸ τὸ φόνο καὶ τὸ φάγωμα ζωντανῶν πλασμάτων». Δηλαδή, νὰ συμφιλιώσουν τὸν νοῦ του μὲ τὶς ἀπάνθρωπες, τὶς καννιβαλιστικές, συνθῆκες τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ μὲ τὴν ἀνηλεὴ Νέα Κοινωνικὴ Ἠθική της.

Τὴν ἴδια ἐντολὴ ἔδωσαν οἱ παγκοσμιοποιητὲς καὶ στὴν βιομηχανία τοῦ θεάματος καὶ τῆς ψυχαγωγίας, ἀλλὰ καὶ σὲ πλῆθος πολιτικῶν (διακομματικά), φιλοσόφων, διανοητῶν, λογοτεχνῶν καὶ ἐπιστημόνων, διακεκριμένων πανεπιστημιακῶν σχολῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀλλὰ καὶ χριστιανῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν καὶ ἱερέων, διαδογματικά.

Διαδικασία Αὐτοθυματοποίησης: Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐντολοδόχοι ἀκολούθησαν τὴν ἑξῆς διαδικασία: ἐκμεταλλευόμενοι τὸ «ὀλισθηρὸν» τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας, ἐπιδίωξαν, ἀρχικὰ μέν, νὰ μεταλλάξουν ἢ νὰ ἐκριζώσουν, ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου, τὴν χριστιανικὴ πίστη, ὡς πρόσκομμα γιὰ τὴν ἀπὸ μέρους του ἀποδοχὴ τῆς Νέας Κοινωνικῆς Ἠθικῆς τῆς παγκοσμιοποίησης.

Διότι, γνώριζαν ὅτι, ἡ παρουσία της, μέσα στὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, λειτουργεῖ ὡς διαρκὴς ὑπενθύμιση τῆς ἱερότητας τοῦ Προσώπου του, τῆς ἐλευθερίας τῆς βούλησής του, τῆς ἀξίας τῆς μιᾶς καὶ μόνης ζωῆς του καὶ τῆς σημασίας τοῦ θανάτου του· δηλαδή, ὅλων αὐτῶν ποὺ οἱ παγκοσμιοποιητὲς θέλουν νὰ ἐξαλείψουν.

Ὁ Νέος Σωτήριος Θάνατος: Στὴν συνέχεια, οἱ ἐντολοδόχοι ἐπικέντρωσαν τὶς προσπάθειές τους στὸ νόημα καὶ στὴν σημασία τοῦ θανάτου. Σκοπός τους: νὰ τὸν ἐπαναπροσδιορίσουν μὲ διάφορα σωτηριολογικὰ ἐφευρήματα, ὥστε νὰ τὸν καταστήσουν ἐργαλεῖο προσωπικῆς, ἤ/καὶ κοινωνικῆς, μεταφυσικῆς σωτηρίας.

Διότι, ἐὰν τὰ μέλη μιᾶς κοινωνίας πεισθοῦν ὅτι, ἡ μεταφυσικὴ σωτηρία τους –προσωπικὴ ἤ/καὶ κοινωνικὴ– ἔχει ἀνάγκη τὸν θάνατό τους, διαμορφώνουν (ἢ ἀποδέχονται) μία κοινωνικὴ ἠθική, ἡ ὁποία τοὺς κατευθύνει ἐπὶ τῆς «ἀρχικῆς ἐννοίας τῆς θυσίας», ποὺ εἶναι: «νὰ ὁδεύει κανεὶς πρὸς τὴ θυσία, θεωρώντας πὼς ἐκφράζει ἕνα νικητήριο βῆμα στὴ ζωὴ» (ὅπως αὐτοπροσφέρονταν στὶς τελετουργικὲς ἀνθρωποθυσίες τους οἱ προκολομβιανὲς κοινωνίες τῆς Κεντρικῆς Ἀμερικῆς, κ.ἄ.).

Θύτες καὶ Θύματα: Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ὅτι, ἐπειδὴ τὰ ἐφευρήματα αὐτὰ καθιστοῦν τὸν θάνατο μέσον σωτηρίας, τὸν καθιστοῦν ἀποδεκτό, ἀκόμα καὶ ὑπὸ μορφὴν φόνου.

Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο νομιμοποιοῦν μεταφυσικὰ τὸν διαχωρισμὸ τῆς κοινωνίας σὲ θύτες καὶ θύματα. Παράλληλα, ἐξασφαλίζουν: i) τὴν συνέργεια τῶν θυμάτων στὴν ἴδια τὴν θυματοποίηση τους· ii) τὴν ἀπενοχοποίηση τῶν θυτῶν στὴν συνείδηση τῶν ἰδίων τῶν θυμάτων τους· καὶ iii) τὴν ἐξάλειψη τῶν τύψεων τῶν θυτῶν (πρὸς μεγίστην ἀγαλλίασιν τῶν παγκοσμιοποιητῶν).

Παραδείγματος χάριν, ἀποδεκτὸν καθιστᾶ τὸν θάνατο ―τόσο ὡς φόνο, ὅσο καὶ ὡς αὐτοθυματοποίηση― μιὰ διδασκαλία, ἡ ὁποία πείθει τὸν μεμυημένο ὀπαδό της ὅτι, «ὁ…ἀνθρώπινος θάνατος ἀποτελεῖ ἕνα ἀσήμαντο γεγονός…». Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ ὅταν ἡ θεωρία τῆς μετανεωτερικότητας διαβεβαιώνει ὅτι: «Κάθε κοινωνία ζεῖ ὄχι μόνον ἀπὸ τὴ ζωὴ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο τῶν ἀνθρώπων της».

Εὐτυχία σὲ Θύτες καὶ Θύματα: Ἀποδεκτὸς καθίσταται ὁ θάνατος–εἴτε ὡς αὐτοκτονία, εἴτε ὡς φόνος, εἴτε ὡς κοινωνικὰ ἀποδεκτὴ “ἀνθρωποθυσία”– σὲ ὅσους πιστεύουν στὸ κάρμα καὶ τὴν μετενσάρκωση:

«Δὲν ὑπάρχει θάνατος, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ὑπάρχουν θύματα», συμπεραίνει θριαμβικὰ –καὶ μὲ ἀνατριχιαστικὴ ἀνακούφιση– ἡ νεοεποχίτισσα ἱέρεια καὶ ἠθοποιὸς Σίρλεϋ ΜακΛέην. Ἀλλά, στὸ ἴδιο συμπέρασμα καταλήγει ἀκόμα καὶ ὅποιος ἀσπασθεῖ τὴν μεταφυσικὴ ἑρμηνεία τῆς θεωρίας τῶν κβάντων, ἡ ὁποία διαλύει –μαζὺ μὲ τὴν ὑλικὴ δομὴ τοῦ ἀνθρώπου– αὐτὴν καθ’ ἑαυτὴν τὴν ὀντότητά του!

Αὐτοθυματοποιεῖται ―πρόθυμα μέν, ἐν ἀγνοίᾳ του δὲ– ὅποιος, ἐν μέσῳ τῶν ἐπικινδύνων συνθηκῶν τῆς πολυπολιτισμικότητας, ἐνστερνισθεῖ τὸ μετανεωτερικὸ ἐφεύρημα ὅτι, γιὰ νὰ σωθεῖ, πρέπει νὰ θεωρήσει τὸν ἐχθρό του ὡς τὸ «Ego-Alter/Alter-Ego» του (δηλαδή, ὄχι ἁπλῶς ὡς τὸν “ἄλλον ἑαυτό” του, ἀλλὰ ὡς συγχωνευμένον μὲ τὸν ἑαυτό του) καὶ νὰ τὸν φιλοξενήσει στὸ ἴδιο του τὸ σπίτι!

Ἡ Νέα «Ἀγάπη»: Ἀφοῦ μετάλλαξαν τὸ μεταφυσικὸ νόημα τοῦ θανάτου, οἱ ἐντολοδόχοι χρησιμοποίησαν ἕνα ἄλλο ἐφεύρημα, ποὺ –ὡς προϊὸν τῆς «ὑπερπροσωπικῆς ψυχο(τεχνο)λογίας»– εἶναι πολὺ ἀποτελεσματικὸ γιὰ τὴν αὐτοθυματοποίηση: τὴν «ὑπερβατικὴ ἀγάπη».

Ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» –ἢ «αὐτοϋπέρβαση», ἢ «ὑπέρβαση τοῦ ἐγώ», ἢ «ὑπέρβαση τοῦ ἐγωισμοῦ» ἢ «ὑπέρβαση τοῦ ἑαυτοῦ» κ.ἄ.– ἐπαναπροσδιορίζει τὸ νόημα τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης. Συγκεκριμένα, τὴν μετατρέπει σὲ «ἀγάπη χωρὶς σύνορα, χωρὶς ὅρια καὶ χωρὶς περιορισμούς». Ἔτσι, ὑποβάλλει ὑποσυνείδητα ὅτι, ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικά, ὀφείλει νὰ ὑπερβεῖ «τὰ σύνορα, τὰ ὅρια καὶ τοὺς περιορισμοὺς» τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης.

Ἐπειδή, ὅμως, τὰ «σύνορα, τὰ ὅρια καὶ οἱ περιορισμοὶ» τῆς εὐαγγελικῆς ἀγάπης εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἡ ἐλευθερία τῆς βούλησής του καὶ ἡ μία καὶ μόνη ζωή του, ὅποιος τὰ ὑπερβεῖ, τὰ καταργεῖ. Καὶ ὅποιος τὰ καταργεῖ, μετατρέπεται, ἄθελά του, σὲ πρόθυμο θῦμα, ἢ –ὅπως θὰ δοῦμε– καὶ σὲ θύτη.

Προτροπὴ πρὸς Αὐτοκτονία: Ὡς τὸ θεμέλιο τῆς Νέας Κοινωνικῆς Ἠθικῆς τῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» ἔχει ἐπινοηθεῖ γιὰ νὰ «συμφιλιώσει τὸ νοῦ» τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν πολυπολιτισμικότητα, τὴν πολυφυλετικότητα καὶ τὴν πολυθρησκευτικότητα, ποὺ τοῦ ἐπιβάλλουν οἱ παγκοσμιοποιητές.

Γιὰ νὰ ἐπιτυχεῖ, ὅμως, τὴν συμφιλίωσή του «μὲ αὐτὴν τὴν κτηνώδη προϋπόθεση ὅλης τῆς ζωῆς ποὺ διατηρεῖται ἀπὸ τὸ φόνο καὶ τὸ φάγωμα ζωντανῶν πλασμάτων», ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» τοῦ ὑποβάλλει τὴν ἑξῆς ἁλυσιδωτὴ διαστρέβλωση νοημάτων: ἀφοῦ ἀγαπᾶς «χωρὶς σύνορα, χωρὶς ὅρια καὶ χωρὶς περιορισμούς», καταλαβαίνεις ὅτι, στὴν πραγματικότητα, τὸ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», σημαίνει ὅτι ὀφείλεις νὰ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀγαπᾶς τοὺς ἄλλους περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, ἀγαπᾶς καὶ τοὺς ἐχθρούς σου περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Ἔτσι, γιὰ σένα, τὸ «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» πρέπει νὰ σημαίνει ὅτι, δέχεσαι ἀκόμα καὶ νὰ σὲ σκοτώσουν!

«Δωρεὰν Δότε» Δωρεάν!!: Ὡς ἐφεύρημα, ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» δὲν ἐξυπηρετεῖ μόνον τὸ πολυπολιτισμικὸ σκέλος τῆς Νέας Κοινωνικῆς Ἠθικῆς τῆς παγκοσμιοποίησης: ἐξυπηρετεῖ καὶ τὴν δωρεὰ ζωτικῶν ὀργάνων σώματος.

Διότι ὑποβάλλει στὸν πιστὸ ὅτι, σώζει τὴν ψυχή του ὅποιος καλὸς Σαμαρείτης –ὑπερβαίνοντας τὴν εὐαγγελικὴ ἀγάπη καὶ «ὑπερβαίνοντας ἑαυτὸν»– θυσιάζει τὴν ἴδια τὴν ζωή του, προσφέροντάς την στὸν πλησίον του, καὶ στὸ χειρουργικὸ τραπέζι τῶν μεταμοσχεύσεων. Ἢ ὅτι, τὸ «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε» ἀναφέρεται καὶ στὸ συγκεκριμένο εἶδος δωρεάς!

Ἐπένδυση στὸν Ναρκισσισμό: Ὡς ψυχοτεχνολογία χειραγώγησης τῆς συνείδησης, ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» ἐπενδύει καὶ στὸν ναρκισσισμὸ τοῦ πιστοῦ, διότι τοῦ ὑποβάλλει ὅτι, ἀφοῦ ἀγαπᾶ σὲ σημεῖο ὥστε νὰ θυσιάζει, γιὰ τὸν ἄλλον, τὴν μία καὶ μόνη ζωή του, εἶναι πολὺ καλύτερος ἀπὸ ὅσους ἐμμένουν στὴν εὐαγγελικὴ ἀγάπη.

Δεδομένου δὲ ὅτι, ναρκισσισμὸ ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι –χριστιανοὶ καὶ μή, ἀλλὰ καὶ ἄθεοι– ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» ἀποδεικνύεται πολὺ ἀποτελεσματικὴ καὶ σ’ αὐτούς.

Χωρὶς Τύψεις καὶ Ἐνοχές: Ἀλλά, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ὁδηγεῖ τὸν δότη στὴν αὐτοθυματοποίηση, τὸ ἐφεύρημα τῆς «ὑπερβατικῆς ἀγάπης» ἐξαλείφει καὶ τὶς τύψεις ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ λήπτη, ποὺ γλύτωσε ἀπὸ βέβαιο θάνατο, ἀλλὰ –φυσικὰ– καὶ ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ ὑποψηφίου λήπτη, ποὺ βρίσκεται στὸ χεῖλος τοῦ θανάτου.

Διότι, ἀκόμα καὶ ἐὰν ὁ λήπτης, ἢ ὁ ὑποψήφιος λήπτης, ἀναγνωρίζει τόν «ἐ.θ.» ὡς διαδικασία θανάτωσης τοῦ δότη, ὁ ἴδιος θεωρεῖ ὅτι ὁ δότης δὲν πράττει παρὰ τὸ καθῆκον του· ἀφοῦ –μέσα στὰ πλαίσια τῆς «ὑπερβατικῆς ἀγάπης»– ὀφείλει νὰ κατευθυνθεῖ «μετ’ ἐνθουσιασμοῦ καὶ χαρᾶς ἐπὶ τοῦ πλήρους πόνου, δρόμου τῆς θυσίας ὑπὲρ τῆς ἀνθρωπότητος καὶ τοῦ ἀνθρώπου».

Τέλος, τὸ ἴδιο ἐφεύρημα ἀπενοχοποιεῖ –μέσα στὴν συνείδηση τόσο τοῦ δότη, ὅσο καὶ τοῦ λήπτη– ὅλους τοὺς ἐμπλεκόμενους στὴν ἐν λόγῳ διαδικασία, ὡς φορεῖς τῆς Νέας Κοινωνικῆς Ἠθικῆς.

Ἀγάπη, Ὑπερβατικὴ καὶ Χριστιανική: Εἶναι γεγονὸς ὅτι, ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη», ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αὐτοθυματοποίηση, ἔχει διεισδύσει, κατὰ τρόπο ἀδιόρατο, καὶ μέσα στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέσῳ τῆς «χωρὶς σύνορα, χωρὶς ὅρια καὶ χωρὶς περιορισμοὺς» ἀγαπολογίας τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Στὴν αὐτοθυματοποίηση δὲν ὁδηγεῖ, ἄραγε, τὸ ποίμνιό της ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅταν, πρὸ μηνός, συνυπέγραφε –ἀνυποψίαστη– ἀνακοινωθὲν τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο, «δὲν ὑπάρχει δίκαιος πόλεμος», οὔτε ἀμυντικός, ἀλλὰ οὔτε ἀκόμα καὶ ἀπελευθερωτικός;

Πάντως, εἰδικὰ σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὶς μεταμοσχεύσεις ζωτικῶν ὀργάνων σώματος, ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» ἔχει προκαλέσει πολλὲς ἀναταράξεις –ἀκόμα καὶ ἐντονώτατες λεκτικὲς συγκρούσεις– μεταξὺ ὅσων ὀρθοδόξων τὴν ἐνστερνίζονται –καί, ἑπομένως, ἀποδέχονται τὶς μεταμοσχεύσεις αὐτὲς– καὶ ὅσων δὲν τῆς ἐπιτρέπουν νὰ ἐκμεταλλευθεῖ τὸ «ὀλισθηρὸν τῆς διανοίας» τους –καί, ἑπομένως, τὶς ἀπορρίπτουν.

Ὡστόσο, –ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμπλέκονται προσωπικὰ μὲ τὶς συγκεκριμένες μεταμοσχεύσεις– ὅσοι τὶς ὑπερασπίζονται ἀπὸ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη», κατηγορώντας τοὺς ἄλλους ὡς σκληρόκαρδους καὶ ὡς κακοὺς χριστιανούς, δὲν λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τους ὅτι: τὸ σύνολο τῆς Πατερικῆς μας Παραδόσεως ἀναγνωρίζει τὴν τάση τοῦ ἀνθρώπου νὰ θεωρεῖ ἑαυτὸν ἀνώτερο καὶ καλύτερο τῶν ἄλλων, ὡς καθαρὰ πειρασμική. Καὶ ἑπομένως, ὅτι, ἡ ἴδια ἡ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη» εἶναι πειρασμική.

Ἐμεῖς καὶ ὁ Ἀντίδικος: Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἐπίσημη θέση τῆς Διοικούσας Ἐκκλησίας πάνω στὸ θέμα αὐτό, ἡ οὐσία εἶναι ὅτι, κανένας ἀπὸ ἐμᾶς δὲν θὰ ἤθελε νὰ βρίσκεται στὴν βαθύτατα τραγικὴ θέση τῶν ἐνσυνείδητων ὀρθοδόξων ληπτῶν, ἢ ὑποψηφίων ληπτῶν.

Διότι, πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ εἴχαμε, τότε, τὴν διαύγεια νοῦ νὰ μὴν ἐπικαλεσθοῦμε τὴν πειρασμικὴ «ὑπερβατικὴ ἀγάπη», ὡς κίνητρο τοῦ δότη; Πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ εἴχαμε, τότε, τὴν διάκριση νὰ ἀναγνωρίσουμε, στὸ ἐφεύρημα τοῦ «ἐ.θ.», τὸν ὕπατο, τὸν ἔσχατο, πειρασμὸ τοῦ Ἀντιδίκου;

Καί, πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ εἴχαμε, τότε, τὸ σθένος νὰ τοῦ ἀντισταθοῦν;

Τέλος, πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ εἶχαν, τότε, τὴν ψυχραιμία νὰ κατανοήσουν ὅτι, τὸ μοναδικὸ κίνητρο ὅσων καταρριπτοῦν τὸ –καθησυχαστικὸ γιὰ τὴν συνείδηση– ἐφεύρημα τοῦ «ἐ.θ.», εἶναι ἡ προστασία τῆς μιᾶς καὶ μόνης ζωῆς τῶν ὑπολοίπων συνανθρώπων τους (ἰδίως τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων), καὶ ὄχι ἡ κατάκριση τῶν ληπτῶν;

Τὸ Μέγα Ἔλεος: Πάντως, ὅσοι ἀντιτίθενται στὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο» γνωρίζουν καλὰ ὅτι, μόνον ὁ Θεὸς δύναται νὰ κρίνει ὅσους ὑποκύπτουν σ’ αὐτὸν τὸν φοβερό, τὸν ἔσχατο, πειρασμό. Καὶ μόνον Αὐτὸς δύναται νὰ ἐλεήσει τὴν ψυχή τους.

Ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νὰ ἀπευθυνθοῦν σ’ Αὐτὸν μὲ πλήρη καὶ εἰς βάθος ἐπίγνωση τοῦ «ὀλισθηροῦ τῆς διανοίας» τους καὶ τῆς –τόσο βαθειὰ καὶ τραγικὰ ἀνθρώπινης– ἀδυναμίας τους.

Δάφνη Βαρβιτσιώτη

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

• (*) Στὸ ἄρθρο αὐτό, ὅλα τὰ ἀποσπάσματα ποὺ σημειώνονται μὲ ἀστερίσκο προέρχονται ἀπὸ τὸ ἀξιολογώτατο βιβλίο τοῦ κ. Κ. Καρακατσάνη, Καθηγητὴ Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., μὲ τίτλο «Ἐγκεφαλικὸς θάνατος» καὶ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΝ (ἰατρικὴ καὶ φιλοσοφικὴ θεώρηση), 3η Ἔκδοση, Βελτιωμένη καὶ Ἐπηυξημένη, Θεσ/κη 2088.
• (1) Βλ., «Διάλογος περὶ Μεταμοσχεύσεων», (Ἐπιστολὲς Ἀναγνωστῶν), περιοδικὸ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, τ. 77, Μάρτ. – Ἀπρ. 2011 (καὶ σὲ πολλὰ προηγούμενα τεύχη).
• (2) Ραφαηλίδης Βασίλης, «NSA καὶ μεταφυσική», ἐφημ. ΤΟ ΕΘΝΟΣ, 17.1.95.
• (3) Βαρβιτσιώτη Δάφνη, «Νέα Ἐποχή»: Ἐξέλιξη ἢ Χειραγώγηση;, Ἐκδ. Ἀθ. Σταμούλης, Ἀθήνα 2004.
• (4) Malachi Martin, The Keys of This Blood, ἐκδ. Touchstone, 1990.
• (5) Βαρβιτσιώτη Δάφνη, βλ. ὡς ἄνω.
• (6) Ἀπὸ τοῦ σημείου αὐτοῦ, ὅλα τὰ ἐντὸς εἰσαγωγικὰ ἀποσπάσματα (μὲ πλάγιους χαρακτῆρες) προέρχονται ἀπὸ κείμενα μεταφυσικῶν κινήσεων τῆς παγκοσμιοποίησης.
• «Κοσμας Φλαμιατος»

_______________

AΠΙΣΤΕΥΤΟ!!

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΙ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!

πηγή
ΠΗΓΗ: http://eglimatikotita.blogspot.com/2011/03/blog-post_3874.html

ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΩΝΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΕΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ!

Όλοι είμαστε δότες οργάνων μετά θάνατον! Εκτός αν έχουμε δηλώσει ρητά εν ζωή το αντίθετο Τα. χνάρια των Ισπανών σε ό,τι αφορά τη δωρεά οργάνων πρόκειται να ακολουθήσουν λίαν συντόμως και οι Ελληνες. Σύμφωνα με προσχέδιο νόμου για τις μεταμοσχεύσεις,που δημοσιοποίησε ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος, όλοι θεωρούνται δότες οργάνων μετά θάνατον, εκτός εάν έχουν ρητώς δηλώσει εν ζωή το αντίθετο στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ).Με την εφαρμογή του λεγόμενου ισπανικού μοντέλου στη δωρεά οργάνων το υπουργείο Υγείας φιλοδοξεί ότι θα εξασφαλιστεί ικανός αριθμός μοσχευμάτων, καθώς η εικόνα σήμερα στη χώρα μας σε ό,τι αφορά τα πολύτιμα αυτά όργανα είναι δραματική. Στην Ελλάδα αντιστοιχούν μόλις 6,3 δότες οργάνων ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού, ενώ για τη στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών σε μοσχεύματα θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 25 δότες ανά εκατομμύριο!

«Εικαζόμενη συναίνεση» Ειδικότερα και όπως αναφέρεται στο άρθρο 9 παρ. 2 του προσχεδίου νόμου «Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων και άλλες διατάξεις» που κοινοποιήθηκε χθες, «η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Πρόκειται για ‘‘εικαζόμενη συναίνεση»».Πρόκειται για ρύθμιση που ανατρέπει πλήρως ό,τι ισχύει τον τομέα των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας, καθώς

σήμερα δωρητές οργάνων θεωρούνται όσοι έχουν εκφράσει γραπτώς την επιθυμία τους στον ΕΟΜ.Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής σε ό,τι αφορά τη δωρεά οργάνων είναι πενιχρά: μόλις το 0,9% των Ελλήνων πολιτών έχει δηλωθεί ως δωρητές οργάνων.Σύμφωνα με το προσχέδιο, στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων τηρείται αρχείο όπου καταχωρούνται

οι δηλώσεις των πολιτών περί αντίθεσής τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατον. Κάθε ενήλικος πολίτης μπορεί να αποστέλλει στον ΕΟΜ σχετική δήλωση με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής.

Επιτρεπτή η δωρεά οργάνων εκτός οικογένειας Επιπλέον, το προσχέδιο δίνει το πράσινο φως για δωρεά οργάνων (π.χ. νεφρό) από ζώντες δότες με κριτήριο, εκτός από τη συγγενική, και τη συναισθηματική σχέση μεταξύ δωρητή και λήπτη. Μάλιστα, νομιμοποιείται η δωρεά οργάνων και μεταξύ των ανθρώπων που συνδέονται με σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.Ειδικότερα, στο άρθρο 8, παρ. 1 αναφέρεται ότι «η αφαίρεση οργάνων από ζώντα δότη επιτρέπεται μόνον όταν πρόκειται να γίνει μεταμόσχευση α) στον σύζυγό του, β) σε ασθενή με τον οποίο ο δότης συνδέεται με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, γ) σε συγγενή μέχρι και τον τέταρτο βαθμό εξ αίματος, σε ευθεία ή πλάγια γραμμή, δ) σε συγγενή μέχρι τον δεύτερο βαθμό εξ αγχιστείας, ε) σε πρόσωπο με το οποίο έχει προσωπική σχέση και συνδέεται συναισθηματικά».

Ορίζεται δε ως προϋπόθεση για την αφαίρεση οργάνων απόφαση δικαστηρίου η οποία εκδίδεται κατόπιν ελέγχου όλων των προϋποθέσεων, βιολογικών αλλά και ψυχολογικών του δυνητικού δότη. Αλλες παράμετροι σημαντικές είναι η προσωπική σχέση και ο συναισθηματικός δεσμός του δωρητή με τον υποψήφιο λήπτη, όπως και η ανιδιοτέλεια της προσφοράς.

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ

ΑΠΟ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

www.sofokleous10.gr

Πέθανε στη… γέννα το νέο μνημόνιο;

Το νέο μνημόνιο που (υποτίθεται ότι) θα βγάλει την Ελλάδα από το χείλος της χρεοκοπίας και θα επαναφέρει τη χώρα στον… παράδεισο των αγορών, ένα εξαντλητικό κείμενο 139 σελίδων, κατέθεσε χθες ο υπουργός Οικονομικών στη Βουλή, έχοντας εξασφαλίσει την έγκριση του υπουργικού συμβουλίου και τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι θα εργασθεί τις επόμενες ημέρες για να εξασφαλίσει ευρύτερη συναίνεση στην έγκρισή του. Μήπως, όμως, το νέο μνημόνιο είναι ήδη νεκρό; Περισσότερα…

_________

_________

_______

________

Το θαύμα του Τσέρνομπιλ. Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Τσέρνομπιλ

Επιστήμη & Ηθική – Πίστη και Επιστήμη : τεκμηριώσεις
Συντάχθηκε απο τον/την Interfax

http://www.tideon.org

Η μόνη ανοικτή εκκλησία στη ζώνη του Τσερνομπίλ σημειώνει το ελάχιστο επίπεδο ακτινοβολίας!

Κίεβο, 20 Απριλίου, Interfax – Κατά τη διάρκεια 25 ετών από την ημερομηνία του ατυχήματος του Τσερνομπίλ, το επίπεδο ακτινοβολίας στην περιοχή της εκκλησίας του Αγίου (προφήτη) Ηλία, τη μόνη εκκλησία που λειτουργεί στη ζώνη αποκλεισμού, ήταν αρκετά κάτω από το επίπεδο ολόκληρης της περιοχής, δηλώνουν εκκαθαριστές του δυστυχήματος του Τσερνομπίλ.
«Ακόμα και στις πιο δύσκολες ημέρες του 1986, η γύρω περιοχή της εκκλησίας του Αγίου (προφήτη) Ηλία ήταν καθαρή (από την ακτινοβολία – IF), χωρίς να χρειάζεται να αναφέρω ότι η ίδια η εκκλησία ήταν επίσης καθαρή», είπε ο πρόεδρος της Ουκρανικής Ένωσης Τσερνομπίλ, Γιούρι Ανδρέγεφ σε μια τηλεσυνδιάσκεψη Κιέβου – Μόσχας την Τετάρτη.

Τώρα η περιοχή δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται στο βασικό επίπεδο των 6 μικροραίντγκεν ανά ώρα (microroentgen/h) συγκριτικά με τα 18 στο Κίεβο.
O Andreyev είπε επίσης ότι πολλοί εκκαθαριστές της καταστροφής ήταν άθεοι.
«Αρχίσαμε να πιστεύουμε αργότερα, μετά που παρατηρήθηκαν τέτοιου είδους εξελίξεις, οι οποίες μπορούν να εξηγηθούν μόνο σαν θέλημα Θεού», λέει.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον ίδιο, λίγα δευτερόλεπτα μετά την έκρηξη στην τέταρτη (4η) μονάδα του Τσερνομπίλ ΡΡ, το σύννεφο που περιείχε σωματίδια ουρανίου άρχισε να κινείται προς την κατεύθυνση της Pripyat, μιας πόλης που βρίσκεται περίπου 1.800 μέτρα από το εργοστάσιο.
Υπήρχε ένα πεύκο στο δρόμο του (εμφανίζεται σε ένα πολύ γνωστό εικόνισμα του Σωτήρα του Τσερνομπίλ).
«Το σύννεφο σταμάτησε κοντά σ’ αυτό το πεύκο, χωρίζεται σε δύο μέρη από κάποιον άγνωστο λόγο και συνέχισε να κινείται προς την αριστερή και δεξιά πλευρά της πόλης, αντί να καλύπτει τις κατοικημένες περιοχές της (που ήταν ίσια μπροστά). Το επίπεδο ακτινοβολίας σε περιοχές μόλυνσης ήταν τέσσερα ή πέντε roentgen ανά ώρα, και η πόλη παρουσίαζε μόνο μισό χιλιοστό του ραίντγκεν (0,5 milliroentgen)», (χιλιάδες φορές λιγότερο) δήλωσε ο Αντρέγιεφ.

Το πεύκο, αριστερά, στο οποίο σταμάτησε το ραδιενεργό σύννεφο και χωρίστηκε, έχει τα χονδρά κλωνάρια του σε σχήμα σταυρού. Είναι γνωστό και από τη Γερμανική κατοχή της Ουκρανίας, γιατί εκεί είχαν κρεμάσει οι Γερμανοί πολλούς πατριώτες και αποτελεί μνημείο.

Δεξιά η εικόνα του Σωτήρος Χριστού του Chernobyl:
Η Παναγία και ο αρχάγγελος Μιχαήλ στο πλάϊ του Χριστού.

Κάτω το δένδρο, τα θύματα στα λευκά, και οι εργαζόμενοι που με αυτοθυσία σταμάτησαν τη διαρροή. Το αστέρι που πέφτει υπενθυμίζει την αναφορά του γεγονότος στην Αποκάλυψη.
Ο γέροντας Παΐσιος (+1994) είχε πει σχετικά: «Εκεί, στην Αποκάλυψη, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενο να πέφτει από τον ουρανό, μολύνοντας, πικραίνοντας, και δηλητηριάζοντας θανάσιμα τα νερά και τις πηγές των υδάτων…

Και το όνομα του αστέρος Άψινθος! (Ουκρανικά Τσέρνομπιλ)!»…

__________________

προέλευση (αγγλικά): http://www.interfax-religion.com/?act=news&div=8394

Tο αγγλικό κείμενο με σημείωση: www.imdleo.gr/diaf/2011/05/Chernobyl-church_radiation_level_en.pdf

α) πηγή Μοναχός Λεόντιος Διονυσιάτης

β)πηγή από αγγλικό κείμενο και φωτογραφίας Εκκλησίας : http://sergiuconstantinescu.wordpress.com/2011/04/21/singura-biserica-deschisa-din-cernobal-prezinta-cel-mai-mic-nivel-de-radiatii-din-intreaga-zona/

Ανακοίνωσεις: ομιλία 6-6-2011 ‘εγκεφαλικός θάνατος στήν κοιμηση θεοτοκου Αμαρουσίου από τον κ. Αθανάσιο Μολέ

Πούλησε το νεφρό του για ένα iPad!

www.TechIT.gr

Θλίψη και απορία προκαλεί το δημοσίευμα της βρετανικής «Telegraph», σύμφωνα με το οποίο ένας 17χρονος Κινέζος πούλησε τον έναν του … νεφρό προκειμένου να αποκτήσει ένα iPad!

«Ήθελα να αγοράσω ένα iPad2, αλλά δεν είχα τα χρήματα», φέρεται να δήλωσε σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο ο νεαρός με το όνομα Ζενκ. Ο 17χρονος βρήκε στο διαδίκτυο καταχώρηση κάποιου παράνομου κυκλώματος εμπορίας ανθρωπίνων οργάνων και συμφώνησε στην αφαίρεση του νεφρού του έναντι 22.000 γουάν (περίπου 2.350 ευρώ). Ταξίδεψε βόρεια της πόλης Σενζού, όπου υποβλήθηκε στην επέμβαση και μετά από τρεις ημέρες γύρισε στο σπίτι του. Δεν κατάφερε, όμως, να κρύψει το γεγονός από τη μητέρα του…

«Όταν επέστρεψε είχε έναν καινούργιο φορητό υπολογιστή και μια συσκευή της Apple», είπε η μητέρα του, σύμφωνα με το δημοσίευμα της «Telegraph». Η γυναίκα κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία, ενώ το νοσοκομείο -στην ουρολογική κλινική του οποίου φέρεται να έγινε η επέμβαση, αρνήθηκε κάθε σχέση με το περιστατικό.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Κινέζοι χρειάζεται να υποβληθούν κάθε χρόνο σε μεταμοσχεύσεις, αλλά λιγότεροι από δέκα χιλιάδες γίνονται τελικά λήπτες οργάνων.

Η πολύ μικρή αναλόγια έχει δημιουργήσει μια τεράστια όσο και παράνομη αγορά, στην οποία εμπλέκονται μεσάζοντες, γιατροί και διεφθαρμένοι κρατικοί αξιωματούχοι.

Hγούμενος Χρυσόστομος

“Η ιστορία του γένους μας είναι όμοια με τον Γολγοθά”

Το Σάββατο 28 Μαΐου 2011 οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες στο Ιερό Κοινόβιο του Οσίου Νικοδήμου (Πεντάλοφο Γουμένισσας) εις ένδειξιν πένθους για την αποφράδα εκείνη ημέρα (29η Μαΐου του 1453), ημέρα που έπεσε στα χέρια των Αγαρηνών η Βασιλίδα των πόλεων.

Πλήθος προσκυνητών ανήλθαν στο Ιερό Κοινόβιο, όπου μετά τη θεία Λειτουργία, τελέστηκε ιερό Μνημόσυνο για όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους στις αλησμόνητες Πατρίδες.

Κατόπιν ακολούθησε πλούσιο κέρασμα στο μεγάλο Αρχονταρίκι της Μονής, και στη συνέχεια επίκαιρη ομιλία από τον τέως Σχολάρχη της Εκκλησιαστικής Σχολής Ξάνθης, Καθηγητή Θεολόγο, Πρωτοψάλτη, Μουσικοδιδάσκαλο και Χοράρχη κ.Χαράλαμπο Μουζουρίδη.

Ο κ.Μουζουρίδης ανέπτυξε το επίκαιρο θέμα: «Από την άλωση της Πόλης – στην άλωση της ψυχής σήμερα».

Τόσο στο ιερό Μνημόσυνο όσο και στην ομιλία συμμετείχαν και τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Παιονίας κ.Αθανάσιος Λαπόρδας, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Παιονίας κ.Αντώνιος Σαμαράς, ο Αντιδήμαρχος Ευρωπού κ.Αναστάσιος Δερβεντλής και ο Προϊστάμενος του Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως Νομού Κιλκίς κ.Διονύσιος Τσιφτσιόπουλος.

Την Κυριακή 29 Μαΐου 2011 συμπληρώθηκαν 558 χρόνια από τότε που οι ορδές του Μωάμεθ του Πορθητή κατέλαβαν την χιλιόχρονη Πόλη. Από νωρίς το Καθολικό του Ιερού Κοινοβίου κατακλύστηκε από εκατοντάδες προσκυνητές.

Μεταξύ αυτών ήταν ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ.Χρήστος Γκουντενούδης, ο Αντιπρύτανης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ.Αλέξανδρος Κορτσάρης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Κιλκίς κ.Νικόλαος Μαντουβάκης, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Παιονίας κ.Ιωάννης Συμεωνίδης και κ.Χρήστος Τσανασίδης.

Μετά τη θεία Λειτουργία, ακολούθησε στο μεγάλο Αρχονταρίκι το καθιερωμένο πλούσιο μοναστηριακό κέρασμα.

Στη συνέχεια, μίλησε ο Προϊστάμενος του Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως Νομού Κιλκίς, κ.Διονύσιος Τσιφτσιόπουλος, με θέμα: «Το μεγαλείο του Βυζαντίου και οι συνέπειες από την άλωση της Κωνσταντινούπολης».

Τον λόγο έλαβε στο τέλος ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος του Ιερού Κοινοβίου Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος επισημαίνοντας ότι η ιστορία του Γένους μας είναι όμοια με τον ανηφορικό Γολγοθά.

Η κατάσταση στην Πατρίδα μας καθημερινά επιδεινώνεται. Όμως η Ιστορία μας διδάσκει ότι, ακόμη κι αν κάποτε η Πατρίδα μας γονατίζει, όμως «ξανά προς την δόξαν τραβά».

Μέσα από τον Τάφο πηγάζει η Ανάσταση. Αν ο καθένας μας προσωπικά αναστήσει μέσα του τον Χριστό και την Πατρίδα, τότε η Πατρίδα μας θα αναστηθεί και θα δοξαστεί, υπογράμμισε με έμφαση ο άγιος Καθηγούμενος.

“ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΘΩ”

(ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΙΝΟΥΣΗ)

__

_______

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΑΛΩΣΗ  ΤΗΣ  ΠΟΛΗΣ

1453 – 2011

Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΪΟΥ

9 – 10  π.μ. : Θεία Λειτουργία
10 – 10.30΄ π.μ. : Ἱερό Μνημόσυνο
10.30΄ – 11  π.μ. : Κέρασμα στό Ἀρχονταρίκι
11 – 12 π.μ. : Ὁμιλία μέ θέμα : «Ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης – στήν ἅλωση τῆς ψυχῆς σήμερα»
Ὁμιλητής: Χαράλαμπος Μουζουρίδης Θεολόγος, τέως Σχολάρχης Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ξάνθης

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ

8.30΄- 10.30΄ π.μ. : Θεία Λειτουργία
10.30΄ – 11 π.μ. : Κέρασμα στό Ἀρχονταρίκι
11 – 12 π.μ. : Ὁμιλία μέ θέμα : «Τό μεγαλεῖο τοῦ Βυζαντίου καί οἱ συνέπειες ἀπό τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης»
Ὁμιλητής: Διονύσιος Τσιφτσιόπουλος Προϊστάμενος Γραφείου Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης Νομοῦ Κιλκίς.

Το Ιστορικo της Γενοκτονιας των Ποντιων

Το Χρεος μας στην Ιστορια

http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2347:2011-05-18-21-31-08&catid=146:2009-03-26-08-07-17&Itemid=396

________

«Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΑΘΕΪΑ»

___________

___________

Καστορίας κ. Σεραφείμ:

Ποιοι θελουν Επισκοπους συμβιβασμενους και αφωνους;

Όσοι πιστοί ακόμα Επίσκοποι, ξυπνήστε

• Ο Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ σε ομιλία του (21 Μαΐου) στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της πόλεως Καστοριάς, είπε πως κάποιοι «σήμερα επιθυμούν μια Εκκλησία συμβιβασμένων, μια Εκκλησία άφωνων, οι ποιμένες και οι Επίσκοποι να μην μιλούν για τα προβλήματα του λαού μας».
• Να σας ερωτήσουμε, λοιπόν, κ. Σεραφείμ: Ποιοι επιθυμούν μια τέτοια Εκκλησία άφωνων ποιμένων; Ασφαλώς, θα μας απαντήσετε, οι πολιτικοί και οι άθεοι.
• Όμως, κ. Σεραφείμ, υπάρχει και μια άλλη αφωνία. Η αφωνία σε θέματα Πίστεως. Και όταν δεν μιλάει ένας επίσκοπος για τα θέματα της Πίστεως (που είναι το πρώτιστο καθήκον του, αφού έχουν σχέση με την σωτηρία των πιστών), είναι σίγουρο πως δεν θα τολμά να μιλά αληθινά και για τα προβλήματα του λαού.
• Και ποιοι θέλουν μια τέτοια Εκκλησία άφωνων επισκόπων;
• Ποιοι άλλοι, οι Οικουμενιστές, με προεξάρχοντα τους πατριάρχες, που υπηρετούν την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Δηλαδή, τις αντίθεες παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις.
• Σεις, λοιπόν, κ. Σεραφείμ, και οι συνεπίσκοποί σας, γιατί μένετε άφωνοι και αφήνετε πατριάρχες και επισκόπους εντεταγμένους στις αντίχριστες νεοταξικές δυνάμεις, να αλωνίζουν στην Εκκλησία του Χριστού και να την υποσκάπτουν; Γιατί δεν καταγγέλλετε την παναίρεση του Οικουμενισμού; Γιατί συμβιβασθήκατε; Και ούτε στην άθεη πολιτεία αντιδράτε, ούτε στην προδοσία της Πίστεως από τους Οικουμενιστές, αλλά δια του Αρχιεπισκόπου υπακούτε στα κελεύσματα των αρχόντων του κόσμου τούτου, γίνατε δούλοι τους και αφήσατε τον ελληνικό λαό αβοήθητο στα χέρια αυτών που διαλύουν την πατρίδα μας, τα σπίτια μας, τα σχολεία μας, την κοινωνία μας, τη νεολαία μας;
• Συμβιβασμός και αφωνία και στα της Πίστεως και στα της πατρίδος.
• Μόνο στο κήρυγμα βγαίνετε να κάνετε τους γενναίους, απαγγέλλοντας δεκάρικους λόγους.
• Όσοι πιστοί ακόμα Επίσκοποι, ξυπνήστε, και ξεσηκώστε το λαό –σαν τον Κοσμά τον Αιτωλό– εναντίον των «νεότουρκων» κατακτητών. Πως μπορείτε να λειτουργείτε κάθε γιορτή και κάθε Κυριακή, πως μπορείτε να κοιτάτε στα μάτια αυτόν τον λαό που ξέρετε πως καταδικάστηκε προς αφανισμό;

Λεόντιος Διονυσίου