ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Ἰωάν. 7, 37-52, 8, 12
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιωτου

Ο ΠΟΤΑΜΟΣ

«Ἐάν τις διψᾶ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ
πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ
ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος»
(Ἰωάν. 7, 37-38)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε μεγάλη γιορτή. Σήμερα εἶνε ἡ Πεντηκοστή. Εἶνε ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο μὲ μορφὴ πυρίνων γλωσσῶν κατέβηκε στὴ γῆ καὶ φώτισε τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς ἀνέδειξε πανσόφους κήρυκας τῆς διδασκαλίας του.
Σήμερα ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ γιʼ αὐτὸ ἡ Πεντηκοστὴ θεωρεῖται σὰν Ἡμέρα τῶν γεννεθλίων της.
Πῶς νὰ παρουσιάσουμε τὸ μεγαλεῖο τῆς σημερινῆς ἡμέρας; Ὁμολογοῦμε τὴν ἀδυναμία μας. Μόνο πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ αἰσθάνθηκαν μέσα τους τὴ φλόγα τῆς Πεντηκοστῆς νὰ κατακαίη κάθε εἶδος ἁμαρτίας καὶ νὰ φωτίζη τὴ διάνοιά τους καὶ νὰ τρανώνη τὴ γλῶσσα τους, μποροῦν ἐπαξίως νὰ ὑμνήσουν τὸ μεγαλεῖο τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔχουμε ἱερὸ χρέος, παρʼ ὅλη τὴν ἀδυναμία καὶ ἀναξιότητά μας, νὰ μιλᾶμε καὶ νὰ ἐξηγοῦμε μὲ ὅση δύναμι ἔχουμε τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, θὰ τολμήσουμε νὰ ποῦμε λίγες λέξεις. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Κατά Ιωάννην, κεφ. Ζ’, εδάφια 37-52 και κεφ. Η΄, εδάφιο 12

37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.
40 Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν. 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας.
45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.
Κεφ.Η΄ 12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ἰωάν. 17, 1-33
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΚΟΣΜΟΣ

«Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ˙ οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὦν
δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι» (Ἰωάν. 17, 9)

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ σημερινὴ Κυριακὴ ὀνομάζεται Κυριακὴ τῶν Πατέρων. Πατέρες δέ, ὄχι μὲ τὴν φυσικὴ ἔννοια, εἶνε ἐκεῖνοι οἱ ἱεροὶ ἄνδρες, στοὺς ὁποίους ὁ ὀρθόδοξος κόσμος ὀφείλει τὸ ὅτι δὲν ἀνήκει στὸ σκοτάδι, στὴν πλάνη καὶ στὴν αἵρεσι, ἀλλʼ ἀνήκει στὸ φῶς, στὴν ἀλήθεια καὶ στὴ ζωή.
Ἐὰν ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἔλεγε τὸ περίφημο ἐκεῖνο, ὅτι στὸ φυσικὸ του πατέρα, τὸ Φίλιππο, ὀφείλει τὸ ζῆν, τὸ ὅτι ζῆ, καὶ στὸ διδάσκαλό του, τὸν Ἀριστοτέλη, ὀφείλει τὸ εὖ ζῆν, δηλαδὴ τὸ ὅτι ἔμαθε νὰ ζῆ σὰν ἄνθρωπος μὲ ἰδανικά, ἀσυγκρίτως περισσότερο ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη στοὺς πνευματικοὺς πατέρας.
Οἱ πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, κήρυξαν τὸ Εὐαγγέλιο, ὑπεράσπισαν μὲ ὅλη τὴ δύναμί τους τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, τὴν ἱερὰ παρακαταθήκη τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὅπως ὡραῖα ψάλλει ἡ Ἐκκλησία, οἱ πατέρες ὑπῆρξαν˙

«Αστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος,
τῆς μυστικῆς Σιὼν οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι, τὰ
μυρίπνοα ἄνθη τοῦ παραδείσου, τὰ πάγχρυσα
στόματα τοῦ Λόγου, Ἐκκλησίας τὸ καύχημα,
οἰκουμένης ἀγλάϊσμα» (δοξαστικὸ αἴνων).

Οἱ πατέρες συγκρότησαν τὶς οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους, ποὺ καταπολέμησαν τὶς πλάνες καὶ τὶς αἱρέσεις καὶ διατύπωσαν τὰ δόγματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Σήμερα δὲ ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τὴ μνήμη τῶν 318 πατέρων, ποὺ συνῆλθαν στὴ Νίκαια τῆς Μ. Ἀσίας στὰ χρόνια τοῦ Μ. Κωνσταντῖνου, τὸ 325 μ. Χ., ἔλεγξαν καὶ καταδίκασαν τὸν αἱρεσιάρχη Ἄρειο καὶ διατύπωσαν τὰ ἑπτὰ πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως, τοῦ «Πιστεύω», ποὺ ἀκούγεται σὲ κάθε θ. Λειτουργία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2386

Κυριακὴ Πατέρων Α΄ Οἰκ. Συνόδου
13 Ἰουνίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἡ παρακαταθηκη της Ορθοδοξου πιστεως

«Πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· ὅτι τὰ ῥήματα ἃς δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον» (Ἰω. 17,7-8)

Ἡ θρησκεία μας, ἀγαπητοί μου, ἡ πίστι στὸ Χριστό, εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή, ἡ μόνη ζων­τα­νή. Ἀποδείξεις ἀναρίθμητες. Ἂν μπορῇ καν­εὶς νὰ μετρήσῃ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, ποὺ ἐκ­πέμ­πει καθημερινῶς τὸ φωτεινὸ τοῦτο ἄ­στρο τῆς ἡμέρας, τότε θὰ μπορέσῃ νὰ μετρή­σῃ καὶ τὰ τεκμήρια ζωῆς τῆς πίστεώς μας, ποὺ σὰν ἀ­κτῖ­νες ἐκπέμπει ὁ ὑπερφυσι­κὸς ἥ­λιος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἡ αἰωνίος ζωὴ» γιὰ τὴν ὁ­ποία ὁμιλεῖ σήμε­ρα τὸ εὐαγγέλιο (Ἰω. 17,2-3). Κι ὅ­σο εἶνε γεγονὸς ὅτι καὶ μία ἀκτίνα φτάνει ν᾽ ἀποδείξῃ ὅτι ὑ­πάρχει πηγὴ φωτός, ἔτσι καὶ ἕ­να μόνο δεῖγμα, καὶ ἕνα θαῦμα, καὶ μία λεπτο­μέρεια, καὶ ἕνα κόμμα, καὶ «ἕνα ἰῶτα» (Ματθ. 5,18) τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, εἶνε ἀρκετὸ νὰ πείσῃ, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή, ζωντανή.
Μία τέτοια ἀπόδειξις εἶνε καὶ τὸ ἱστορικὸ καὶ ἀναμφισβήτητο γεγονός, ὅτι καμμία ἄλλη θρησκεία δὲν πολεμήθηκε μὲ τόσο μῖσος ὅσο ἡ δική μας. Ἂν ἦταν ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, θὰ εἶχε πρὸ πολλοῦ διαλυθῆ.
Πολεμήθηκε μὲ λύσσα, ὥστε ἦρθαν στι­γμὲς ποὺ θά ᾽λεγε κανείς· Πάει ὁ Χριστιανισμός! σὲ λίγο σβήνει· δὲν θὰ ὑπάρχουν ἱερεῖς, θυσιαστήρια, σύμβολα, σταυρός· θὰ καταλήξῃ κι αὐ­τὸς στὸ νεκροταφεῖο τῶν θρησκευτικῶν καὶ φι­λοσοφικῶν συστημάτων… Τί διάψευ­σι ὅμως! Ἐπὶ εἴκοσι αἰῶνες ἡ πίστι μας ἐξακολουθεῖ νὰ ζῇ. Στὰ χρόνια τοῦ διαφωτισμοῦ ἕνας μεγάλος ἄθεος εἶχε πεῖ, ὅτι μετὰ ἑκατὸ χρόνια τὸ ὄνομα Χριστὸς θὰ ἔχῃ λησμονηθῆ. Ἀλλὰ με­τὰ ἑκατὸ χρόνια τὸ σπίτι, ποὺ κατοικοῦσε αὐ­τός, ἔγινε βιβλιοπωλεῖο τῶν ἁγίων Γραφῶν!
Πολεμήθηκε ἡ πίστι μας, ἐσωτερικῶς καὶ ἐ­­ξωτερικῶς. Ἐξωτερικῶς μὲν ἀπὸ διῶκτες αὐ­το­κράτορες. Ἡ σιδηρᾶ ῾Ρώμη ἐξαπέλυσε λεγε­­ῶνες ἐναντίον της θανανώνοντας πλῆθος μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Τὸ αἷμα τους ποταμός, Ἁλιάκμονας καὶ Ἀξιός, ἄρδευσε τὴν Ἐκ­κλησία. Ἄντρες, γυναῖκες, μικρὰ παιδιὰ θυσι­άστηκαν γιὰ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ μας.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
Ἰωάν. 9, 1-38
Tου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΕΡΓΑΖΕΣΘΕ!

«Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστιν˙ ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι»(Ἰωάν. 9, 4)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν στὸν κόσμο συμφορὲς καὶ θλίψεις, ποὺ προκαλοῦν τὴν ἀπορία˙ Γιατί νὰ συμβαίνουν τὰ διάφορα θλιβερὰ γεγονότα ποὺ πλήττουν τὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ ἀφαιροῦν τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία;
Πολλοὶ ὄχι μόνο ἀστοχοῦν καὶ πέφτουν σὲ διάφορες πλάνες, ἀλλὰ καὶ ἐκφράζονται ἐναντίον τῆς θείας προνοίας καὶ φθάνουν σὲ τέτοιο μέγεθος ἀσεβείας, ὥστε τοὺς ἀκοῦς νὰ λένε: «Δὲν κάνει καλὰ ὁ Θεός». Φαντασθῆτε ἕνα μυρμηγκάκι νὰ περπατάη πάνω στὸ ἀέτωμα τοῦ Παρθενῶνος καὶ νὰ σχολιάζη τὸν ἀρχιτέκτονα ποὺ ἔκτισε τὸ ἔξοχο αὐτὸ καλλιτέχνημα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ σὰν μυρμήγκι στέκεται σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ ἀπείρου σύμπαντος καὶ ἔχει τὸ θράσος νὰ ἐπικρίνη τὴ θεία πρόνοια. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1176

Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ (Ἰωάν. 9,1-38)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Περι αχαριστιας και δειλιας

Εἶνε ἀξία ἐπαίνου ἡ προθυμία σας, ἀγαπητοί μου, νὰ ἀκοῦτε ὀρθόδοξο διδασκαλία. Μὰ ποιός θὰ εἶνε ὁ διδάσκαλός σας; Σήμερα διδάσκαλος δὲν θὰ εἶμαι οὔτε ἐγὼ ὁ μικρὸς οὔτε κάποιος ἐκ τῶν μεγάλων πατέρων τῆς Ἐκ­κλησίας. Σήμερα διδάσκαλος ὅλων μας θὰ γίνῃ ὁ τυφλὸς τοῦ εὐαγγελίου. Ἕνας ἄνθρωπος μὲ σβησμένα μάτια, ἀγράμματος, ποὺ δὲν φοίτησε σὲ σχολὲς καὶ πανεπιστήμια. Ἀλλὰ «τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ» (Α΄ Κορ. 1,27). Ὁ τυφλὸς ἐ­παίτης γίνεται διδάσκαλος στοὺς σοφοὺς τοῦ κόσμου καὶ πρὸ τῆς θεραπείας του ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν θεραπεία του. Πρὸ μὲν τῆς θεραπεί­ας του γιὰ νὰ διορθώσῃ τὴν ἀχαριστία μας, μετὰ δὲ τὴν θεραπεία του γιὰ νὰ διορθώσῃ τὴ δειλία μας.

* * *

Στὴν ἐποχή μας πολλοὶ παραπονοῦνται ὅτι εἶνε φτωχοί. Ἀλλὰ νά ὁ τυφλὸς μὲ τὴν καθα­ρὴ φωνή του κράζει· Ὄχι δὲν εἶστε φτωχοί, ἔχετε πλοῦτο· εἶστε ὅμως ἀχάριστοι.
Πράγματι, ἀδέρφια μου, εἴμαστε πλούσιοι. Ἔχουμε ἐν πρώτοις ἕνα θησαυρὸ ἀνεκτίμητο ποὺ λέγεται ὑγεία καὶ δὲν ἀγοράζεται μὲ τίποτα. Φανταστῆτε π.χ. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1953

Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ (Ἰω. 9,1-38)
Τoῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Το θαρρος του τυφλου

Καὶ πάλι, ἀγαπητοί μου, μᾶς ἀξιώνει ὁ Κύρι­ος νὰ συναντηθοῦμε. Ἂς εὐχαριστήσουμε τὸν ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα, ποὺ μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ κηρύξουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Τὸ θέμα μας εἶνε, ὅτι κάπου ἔγινε ἔγκλημα καὶ πρέπει νὰ τιμωρηθῇ! Προσοχὴ ὅμως· δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ γνωστὰ ἐγκλή­ματα· πρόκειται γιὰ κάτι ποὺ δὲν εἶνε πράγματι ἔγ­κλημα, ἀλλὰ κάποιοι τὸ θεωροῦν ἔγκλημα.
Στὸ βασίλειο τοῦ διαβόλου τὸ καλὸ ὀνομά­ζεται κακό. Καὶ ἐγκλημα­τί­ας σήμερα θεωρεῖται ὁ εὐ­σεβής· «οἱ θέλοντες εὐσε­βῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰ­ησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). Παρομοίως δὲν ἔγινε καὶ στὴν ἀρχαία Ἀθήνα μὲ τὸν δίκαιο Ἀ­ριστεί­δη ποὺ τὸν ἐξώρισαν δι᾽ ἐξοστρακισμοῦ ἢ καὶ τὸν Σωκράτη ποὺ τὸν πότισαν τὸ κώνειον; Read more »

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάν. 4,5-42)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀληθινη αλλαγη;

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ
ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο διηγεῖται ἕνα θαῦμα. Μὰ ἐ­μεῖς, θὰ πῆ­τε, δὲν ἀκούσαμε θαῦμα. Θαῦμα εἶνε ἕνας τυφλὸς νὰ δῇ τὸ φῶς, ἕνας κουφὸς νὰ ἀκούσῃ, ἕνας παράλυτος νὰ περπατήσῃ, ἕνας νεκρὸς ν᾽ ἀναστη­­θῇ. Τέτοιο πρᾶγμα δὲ λέει τὸ εὐαγγέ­λιο… Ἀλλ᾽ ἐγὼ ἐπιμένω· διηγεῖται θαῦμα ἀνώτερο ἀ­πὸ τὰ θαύματα αὐτά. Ποιό εἶνε λοιπὸν τὸ θαῦμα; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Ἰωάν. (4, 5-42)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

«Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας
αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν»
(Ἰωάν. 4, 24)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σημερινῆς Κυριακῆς μιλάει γιὰ μιὰ γυναίκα, ποὺ πρὶν πιστέψη στὸ Χριστὸ ἦταν ἄγνωστη γυναίκα, ἀλλὰ κατόπιν, ὅταν πίστεψε στὸ Χριστό, ἔγινε γνωστὴ σὲ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων. Ἀναφέρεται σὰν ἔξοχο παράδειγμα πίστεως, εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς. Τὸ ὄνομά της; Τὸ μικρὸ τηξς ὄνομα πρὶν πιστέψη καὶ βαπτισθῆ μας εἶνε ἄγνωστο. Ἀλλὰ μετὰ τὴ βάπτισί της στὸ χριστιανικὸ κόσμο εἶνε γνωστὴ μὲ τὸ ὄνομα Φωτεινή. Περιώδευσε πολλὰ μέρη καὶ κήρυξε μὲ φλογερὴ καρδιὰ τὸ Χριστὸ καὶ εἴλκυσε πολλοὺς ἀνθρώπους στὴν πίστι του, καὶ τέλος μαρτύρησε στὴ Σμύρνη. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2384

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. 4,5-42)
30 Μαΐου 2021
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τι μπορει μια γυναικα!

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Κυριακή. Τί θὰ πῇ Κυριακή; Μιὰ ἡμέρα ποὺ διαφέρει ἀπὸ τὶς ἄλλες· εἶνε τὸ διαμάντι τῆς ἑβδομάδος. Ἡ ἡ­μέρα αὐτὴ δὲν ἀνήκει σ᾽ ἐμᾶς (στὶς ἐργασί­ες ποὺ ἔ­χουμε, στὰ χωράφια, στὰ ζῷα κ.τ.λ.)· ἀνήκει ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Κύρι­ον ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀπ᾽ τὸν ὁποῖο πῆ­ρε τὸ ὄ­νομα· ἀπὸ τὸ Κύριος λέγεται κι αὐτὴ Κυριακή.
Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὅλοι ὅσοι κατοικοῦμε στὴ χριστιανικὴ αὐτὴ χώρα, παπᾶδες καὶ λαϊκοί, ἄντρες καὶ γυναῖκες, ἀμόρφωτοι καὶ μορφωμέ­νοι, τσοπάνηδες καὶ βασιλιᾶ­δες, ἔχουμε χρέος νὰ κάνουμε τὰ ἔρ­γα τοῦ Κυρίου. Δηλαδή·
Μόλις χτυπήσῃ ἡ καμπάνα τῆς Κυριακῆς, φτερὰ στὰ πόδια· νὰ ἐρχώμαστε στὴν ἐκκλησιά, νὰ κάνουμε τὸ σταυρό μας, καὶ ν᾽ ἀκοῦμε τὴ θεία λειτουργία· ὄ­χι χασμώμενοι καὶ κοιτά­ζοντας τὰ ῥολόγια, καὶ παρατηρώντας τί φοράει ἡ μιὰ καὶ τί ἡ ἄλλη, πῶς ψάλλει ὁ ψάλτης, πῶς κάνει ὁ πα­πᾶς· ἀλλὰ προσέχον­τας τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ· νὰ μένουμε μέχρι τὸ τέλος· νὰ παίρνουμε τὸ ἀντίδωρο ἀπ᾽ τὸ χέρι τοῦ παπᾶ.
Στὸ σπίτι ὁ πατέρας νὰ πῇ· Παιδιά, ἡ ἡ­μέρα ἀνήκει στὸν Κύριο. Ν᾽ ἀνοίξῃ τὸ Εὐ­αγγέλιο, νὰ δια­βάσῃ ἕνα κομμάτι καὶ νὰ τοὺς τὸ ἐξηγήσῃ.
Ψάξε γύρω σου ποῦ ὑπάρχουν φτωχοὶ καὶ πήγαινέ τους κρυφὰ ἕνα πιάτο φαΐ.
Κυριακὴ θὰ πῇ, νὰ κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ κάνουμε; Ὄχι. Ἀντιθέτως κάνουμε ἔρ­γα διαβόλου. Ἂν ρωτήσετε, ποιά εἶ­­νε ἡ πιὸ ἁ­μαρ­τωλὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομά­δος; δὲν εἶνε ἡ Δευ­τέρα, οὔτε ἡ Τρί­τη, οὔτε ἡ Τετάρτη, οὔτε ἡ Πέμ­πτη, οὔτε ἡ Παρασκευή, οὔτε τὸ Σάββατο· εἶνε ἡ Κυ­ρι­ακή. Ρωτῆ­στε δικαστάς, ἀστυνόμους, για­τρούς· θὰ σᾶς ποῦν, ὅτι τὰ πιὸ βαρειὰ ἐγ­κλήματα καὶ ἀτιμίες (πορνεῖες, μοι­χεῖες κ.τ.λ.) γίνον­ται Κυριακή. Ἂν κρίνουμε ἀ­πὸ τὰ ἔργα ποὺ γί­νονται τότε, ἡ Κυ­ρια­κὴ καταντᾷ διαβολική. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1433

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Ἰωάν. 5,1-15)
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ελευθερια γνωρισμα του ανθρωπου

«Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;» (Ἰωάν. 5,7)

ΕΝΑ θαῦμα, ἀγαπητοί μου, διηγεῖται σήμερα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρί­θμητα θαύματα ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα αὐτό; Ὁ Χριστὸς ἀνέστησε ἕνα νεκρό. Λάθος κάνεις, θὰ μοῦ πῆτε· ἐμεῖς δὲν ἀκούσαμε σήμερα στὸ εὐαγγέλιο ὅτι ἀνέστησε νεκρό· ἀκούσα­με ὅτι θεράπευσε ἕνα παράλυτο. Ναί, ἀλλ᾽ αὐτὸς ἦ­ταν σὲ τέτοιο βαθμὸ παραλυσίας, ὥστε δὲν δι­έφερε ἀπὸ ἕνα νεκρό. Ἦταν νεκρὸς ἄταφος· χέρια εἶχε καὶ χέρια δὲν εἶχε, πόδια εἶχε καὶ πόδια δὲν εἶχε. Ἦταν διαρκῶς ἀκίνητος.
Ζωὴ σημαίνει κίνησις. Τὸ σκουληκάκι κι­νεῖ­ται μέσα στὸ βόρβορό του, τὸ μυρμήγκι δι­ανύει χιλιόμετρα, ἡ μέλισσα φθάνει σὲ ἀπίστευτες ἀποστάσεις ἀπὸ τὴν κυψέλη της, τὰ πουλιὰ ἔρχονται μακριά, ἀπὸ τὸ Βόρειο καὶ τὸ Νότιο πόλο, στὴν πατρίδα μας. Ὅλα ὅσα ἔ­­χουν ζωή, κινοῦνται· ἕνας δὲν ἐκινεῖτο, ὁ παράλυτος. Εἶδα στὸ Ἄσυλο Ἀνιάτων τῶν Ἀ­θηνῶν ἕνα παράλυτο, περίπου μιὰ εἰκόνα τοῦ παραλύτου τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Ἦταν τελείως ἀκίνητος, οὔτε τὸ χέρι του δὲν μποροῦσε νὰ σηκώσῃ· ἡ νοσοκόμος τὸν τάιζε.
Ἔτσι ἦταν λοιπὸν ὁ παράλυτος τῆς Βηθε­σδά. Καὶ πόσα χρόνια, παρακαλῶ, ζοῦσε τὸ δρᾶμα αὐτό; Ὄχι ἕνα ἢ δύο ἢ τρία χρόνια· 38 χρόνια, μιὰ ὁλόκληρη ζωή. Καὶ δὲν ἦταν μόνο παράλυτος, ἀσθενὴς πολυχρόνιος καὶ ἀνίατος· κον­τὰ σ᾽ αὐτὰ εἶχε καὶ κάτι ἄλλο, ποὺ τὸν πονοῦ­σε περισσότερο· ἦ­ταν ἐγκαταλελειμμένος. Read more »

※ Ραδιοφωνικὴ ὁμιλία του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου,
ἐξεφωνήθη τὴν 23-4-1950 ἀπὸ τὸν Ρ.Σ.Λ.
※ περιελήφθη στὸ βιβλίο Ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός, Βόλος 1950, σσ. 210-215.

Οι ανδρειοι

«Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μᾶρκ. 15,43)

Ἡ τόλμη τοῦ Ἰωσὴφ
Θὰ ἔπρεπε, ἀγαπητοί μας ἀκροαταί, θὰ ἔπρεπε πάντοτε νὰ ἐξοικονομῶμεν χρόνον, ἐν ἀνάγκῃ νὰ κλέπτωμεν ὥρας καὶ ἀπὸ τὸ φαγητόν μας καὶ ἀπὸ τὸν ὕπνον μας, διὰ νὰ μελετῶμεν τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον. Νὰ τὸ μελετῶμεν τόσον, ὥστε νὰ τὸ ἀγαπήσωμεν. Καὶ ἐμπρὸς εἰς τὴν γλυκύτητα, τὴν ὁποίαν τότε θὰ ἐδοκιμάζομεν, θὰ μᾶς ἐφαίνετο κουραστικὴ καὶ ἀηδὴς πᾶσα ἄλλη μελέτη, καὶ τῶν μεγαλυτέρων ἀκόμη λογοτεχνικῶν συγγραμμάτων, καὶ μαζὶ μὲ τὸν προφήτην καὶ βασιλέα Δαυῒδ θὰ ἐλέγομεν καὶ ἡμεῖς· «Ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου. Ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα· διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας» (Ψαλμ. 118,103-104). Ποῖος ἐμελέτησε τὸ Εὐαγγέλιον μὲ πίστιν, μὲ ἀγάπην, μὲ σκέψιν ἀπερίσπαστον ἀπὸ βιοτικὰς μερίμνας, καὶ δὲν ᾐσθάνθη τὴν γοητείαν του; Ὁ Ναπολέων, ἐξόριστος εἰς τὴν νησῖδα τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τὸ Εὐαγγέλιον εἶχε ὡς παρηγορίαν καὶ ἐνετρύφα εἰς τὰς ἀθανάτους σελίδας του καὶ μὲ τὴν στρατιωτικὴν γλῶσσαν, μὲ τὴν ὁποίαν εἶχε συνηθίσει νὰ ὁμιλῇ, ἔλεγεν· «Ὁσάκις τὸ μελετῶ μοῦ φαίνεται ὅτι ἐνώπιόν μου παρελαύνει στρατιὰ οὐρανίων ἰδεῶν, αἱ ὁποῖαι μὲ καταπλήσσουν». Read more »

Επιτίμιο αληθινου πνευματικου πατέρα σε αφιερωμένες κοπέλλες

«ΕΙΜΑΙ ΝΥΜΦΑΓΩΓΟΣ  & ΔΕΝ ΘΑ  ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΝΥΜΦΙΟ»

Ο π. Αυγουστινος Καντιωτης ως ιεροκήρυκας πέρασε από την Κοζάνη, μια δεκαετία μετά την κατοχή. Εκει συγκεντρώθηκαν κάποια αφιερωμένα πρόσωπα και τα εξομολόγησε ομαδικά. Αν κάποια ειχε κάτι που έπρεπε να το εξομολογηθη ιδιαιτέρως, πήγαινε στο τέλος μόνη της.

Ο π. Αυγουστινος δεν εμενε πολύ στην Κοζάνη. Εδωσε συμβουλές στους παλαιούς του συνεργάτες, τους αποχαιρέτισε και έφυγε. Οταν απομακρύνονταν, κάποιες κοπέλλες συγκινήθηκαν και έκλαιγαν. Αυτο το ειδε, και το πληροφόρησε στον π. Αυγουστίνο, ο  πιο εμπιστος συνεργάτης που ειχε την Κατοχη στην Κοζάνη, με τα συσσίτια των 8.150 πιατων ημηρεσίως ο Γεώργιος Παφίλης (τότε ητο αποθηκαριος).  Ο π. Αυγουστίνος αντί να συγκινηθη από την αγάπη των αφιερωμένων κοριτσων, λυπήθηκε και τις  εστειλε αυστηρο μήνυμα: «Ειμαι νυμφαγωγος και δεν επιτρέπω σε κανέναν να με καταστήση Νυμφιο. Τον ΧΡΙΣΤΟ να αγαπατε. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ειναι Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» και ως επιτίμιο έπαυσε για ενα μεγάλο χρονικό διάστημα να τις στέλνει επιστολές.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1432

Κυριακὴ Μυροφόρων (Μᾶρκ. 15,43 – 16,8)
Tου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ

Η Πίστι μας, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε ἕ­να παραμύθι, ἕνα ψέμα. Εἶνε ἡ μόνη ἀλη­θινὴ Θρησκεια στὸν κόσμο. Δὲν τὸ λέμε ἐμεῖς· τὸ ἀποδεικνύουν τὰ πράγματα, ἡ ἱστορία εἴκοσι αἰώνων. Εἶνε δέντρο ποὺ δὲν τὸ φύτεψε ἄνθρω­πος ἀλλὰ ὁ Θεός. Κι ὅ,τι φυτεύει ὁ Θεός, ὅλοι οἱ δαίμονες δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὸ ξερριζώσουν. Θὰ σπάσουν τὰ τσεκούρια τους ἐπάνω του, μὰ ἡ ῥίζα του μένει ἀνεκρίζωτος.
Εἶνε ἀληθινὴ ἡ θρησκεία μας, διότι αὐτὸς ποὺ τὴν ἵδρυσε δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνας μεγάλος ἄν­θρω­πος, ὅπως τόσοι ἄλλοι· εἶνε ὁ ἀληθι­νὸς Θεός. Ὅτι εἶνε ὁ Θεὸς τὸ ἀποδεικνύουν καὶ τὸ φωνάζουν τὰ ἄπειρα θαύματά του, ἡ ἁγία ζωή του, ἡ ἄφθαστη διδασκαλία του, καὶ τέλος τὸ ὅτι ὄντως ἀνέστη ἀπὸ τὸν τάφο. Τὸ χάρο καν­είς δὲ μπόρεσε νὰ τὸ νικήσῃ, οὔτε πλούσιος οὔτε ἐπιστήμονας οὔτε στρατηγὸς οὔτε βασι­λιᾶς. Τὸ χάρο πάλεψε καὶ τὸ νίκησε μόνο ὁ Χριστός· αὐτὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός.
Μὰ ἀφοῦ εἶνε ἀληθινὸς Θεός, θὰ ρωτήσε­τε, γιατί δὲν τὸν πιστεύουν ὅλοι; Δὲν θά ᾽πρε­πε νὰ ὑπάρχῃ οὔτε ἕνας ἄπιστος. Καὶ ὅμως ἀ­πὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννή­θηκε καὶ βγῆ­κε στὸ δημόσιο βίο μέχρι ποὺ σταυρώθηκε καὶ ἀναστή­θηκε, ὁ κόσμος διαιρέθηκε ἀπέναντί του. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Μάρκ. 15, 31 – 16, 8
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

«Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ
καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν
ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν»
(Μάρκ. 16, 1)

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ὀνομάζεται Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων. Μυροφόρες εἶνε οἱ γυναῖκες ἐκεῖνες, πού, παρʼ ὅλο τὸ φόβο ποὺ σκόρπιζαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ, τόλμησαν, πρὶν ἀκόμα ἀνατείλη ὁ ἥλιος τῆς Κυριακῆς, νὰ προχωρήσουν μέχρι τὸ φρικτὸ Γολγοθᾶ μὲ τὴν πρόθεσι νʼ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴ φλογερή τους ἀγάπη καὶ πίστι ἀξιώθηκαν νʼ ἀκούσουν αὐτὲς πρῶτες τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γίνουν εὐαγγελίστριες στοὺς μαθητάς, ποὺ ἔμεναν τρομαγμένοι σὲ κάποιο φιλικὸ σπίτι. Δειλοὶ οἱ μαθηταί! Γενναῖες οἱ μυροφόρες! Στὴν περίπτωσι αὐτὴ οἱ γυναῖκες ἀναδείχθηκαν ἀσύγκριτα ἀνώτερες ἀπὸ τοὺς ἄνδρες.
Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2382

Κυριακὴ Μυροφόρων (Μᾶρκ. 15,43 – 16,8)
16 Μαΐου 2021

Δειλiα δερνει τoν χριστιανικo κoσμο…

«Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μᾶρκ. 15,43)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ τρίτη Κυρια­κὴ τοῦ Πάσχα, ἡ Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων. Σχετικὸ μὲ τὴ σημερινὴ ἑορτὴ εἶνε τὸ εὐαγγέ­λιο ποὺ ἀκούσαμε. Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε, πρέ­πει νὰ μεταφερθοῦμε νοερὰ στὸ Γολγοθᾶ.

* * *

Βρισκόμαστε στὴ Μεγάλη Παρασκευή. Τὸ ἑβραϊκὸ ρολόι χτυπάει ὥρα ἐνάτην, ποὺ ἀντιστοιχεῖ μὲ τὴ δική μας 3 τὸ ἀπόγευμα. «Γενο­μέ­νης δὲ ὥρας ἕκτης», λέει τὸ Εὐαγγέλιο, «σκό­τος ἐγένετο ἐφ᾽ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης» (Μᾶρκ. 15,33)· ἀπὸ τὶς 12 δηλαδὴ τὸ μεσημέ­ρι μέχρι τὶς 3 τὸ ἀπόγευμα ἔγινε σκοτάδι. Ὁ ἥλιος σκοτίστηκε, ἡ γῆ σείστηκε, καὶ μέσα στὸ σκοτάδι καὶ τὸ σεισμὸ ἀκούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ Θεανθρώπου, ποὺ κανένας θεολόγος δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ εἰσδύσῃ στὸ βαθύτερο νόημά της· «Ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί;» (Ματθ. 27,46). Ἔπειτα πρόσθεσε «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30)· καὶ μία ζωή, ἡ ὡραιότερη ποὺ ὑπῆρξε ἐπὶ τῆς γῆς, τελείωσε.
Νεκρὸς τώρα ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸ σταυρό. Σταμάτησε ἡ καρδιὰ ἐκείνη, ποὺ ἔπαλλε ἀπὸ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ στὸν πλησίον.
Τί θὰ γίνῃ τώρα; Ὅταν ἕνας κατάδικος εἶχε κάποιο συγγε­νῆ ἢ φίλο, ἔπαιρνε αὐτὸς τὸ νεκρὸ σῶμα του νὰ τὸ ἐνταφι­άσῃ. Ἀλλὰ οἱ κακοῦργοι κατάδικοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἔμεναν ἐγκαταλελειμμένοι πάνω στοὺς σταυρούς· ὄρ­νεα ἔρχονταν κ᾽ ἔτρωγαν τὶς σάρκες τους, τὰ κόκκαλά τους ἔπεφταν στὴ γῆ καὶ γίνον­ταν βορὰ τῶν σκυλιῶν. Τέτοια τύχη θὰ εἶχε τώρα καὶ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Οἱ ὧ­ρες περνοῦν, ὁ ἥλιος πάει νὰ δύσῃ, μὰ κανείς δὲν φαίνεται νὰ ἔλθῃ νὰ προσφέρῃ τὶς τελευ­ταῖες τιμές! Ποῦ εἶνε τὰ πλήθη τῶν ἀκροα­τῶν, ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς ἔθρεψε στὴν ἔρημο; Ποῦ εἶνε οἱ μαθηταί του, ὁ Πέτρος ποὺ ἔλεγε ὅτι θὰ τὸν ἀκολουθήσῃ μέχρι θανάτου;…
Ἀλλὰ νά, κάποιος ἀνεβαίνει στὸ Γολγοθᾶ· τὸ εὐαγγέλιο δίνει τὴν ταυτότητά του. Δὲν εἶ­νε μαθητής, οὔτε ἀπόστολος, οὔτε ἀπὸ ἐ­κείνους ἔφαγαν καὶ χόρτασαν στὴν ἔρημο. Εἶ­νε ὁ Ἰωσὴφ ἀπ᾽ τὴν Ἀριμαθαία, κρυφὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ· ἄνθρωπος ἐπίσημος, ἕνας ἀπὸ τὰ 70 μέλη τοῦ ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου ποὺ κατεδίκασε σὲ θάνατο τὸν Ἰησοῦ – διαφωνοῦν­τος ἐννοεῖται αὐτοῦ. Τί προηγήθηκε ἆραγε; Read more »