Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2347

Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 17,12-19)
17 Ἰανουαρίου 2021
Toυ Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου

Μικρο κακο η αχαριστια;

«Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. 17,17)

Σὲ ἐλεεινὴ κατάστασι ἦταν, ἀγαπητοί μου, οἱ δέκα λεπροὶ ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 17,12-19).
Ἡ ἀσθένειά τους ἦταν φοβερή. Τὸ σῶμα τους γεμᾶτο πληγές, ποὺ δὲν ἔκλειναν. Τὸ δέρμα σκεπασμένο ἀπὸ λέπια, ποὺ ἔπεφταν κ᾽ ἔβγαιναν πάλι ἄλλα. Ὑπέφεραν οἱ ταλαίπωροι τὴν ἡμέρα ἀπὸ πόνους, ὑπέφεραν καὶ τὴ νύχτα ἀπὸ ἀυπνία· μὲ τὸν κνισμό, τὴ φαγούρα ποὺ ἔνιωθαν νὰ τοὺς τρώῃ στὰ διάφορα μέλη τους, δὲν μποροῦσαν νὰ κλείσουν μάτι. Καὶ ἡ ὄψι τους ἄλλαζε κι αὐτή. Ἔπεφταν σάρκινα κομμάτια, τὰ αὐτιά, ἡ μύτη. Ἡ ἀσθένεια ἔτρωγε τὰ φρύδια, ἀλλοίωνε τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ προσώπου, ὁ ἀσθενὴς παρουσίαζε ὄψι φρικτή. Καταντοῦσαν ἀγνώριστοι, ἡ μορφή τους παραμορφωμένη προκαλοῦσε φόβο.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Ματθ. 4, 12-17
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

«Ἰωάννης παρεδόθη…»(Ματθ. 4, 12)

ΥΠΑΡΧΕΙ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει ἕνα ἄστρο, ποὺ ὀνομάζεται αὐγερινός. Φαίνεται τὸ πρωὶ πρὶν ἀνατείλη ὁ ἥλιος. Ἀναγγέλλει τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου. Εἶνε ἀπʼ τὰ ὡραιότερα ἄστρα. Εἶνε ἄστρο, ποὺ μὲ χαρὰ τὸ βλέπει ὁ κόσμος περιμένοντας τὸν ἥλιο.
Μὲ τὸ ἄστρο αὐτὸ παρομοιάζεται ὁ τελευταῖος προφήτης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ὁ Ἰωάννης ὑπῆρξε ὁ αὐγερινός, ὁ προάγγελος δηλαδὴ τῆς ἀφίξεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἥλιος. Ὕστερα ἀπʼ τὴ βάπτισι τοὺ Χριστοῦ ὁ Ἰωάννης ἄρχισε νὰ γέρνη πρὸς τὴ δύσι του, ἐνῶ ὁ Χριστὸς βγαίνει ἀπʼ τὴν ἀφάνεια καὶ ἐμφανίζεται στὸν κόσμο σὰν μιὰ λαμπρὴ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου. Ὁ Ἰωάννης, ὁ αὐγερινός, ὑποχωρεῖ μπροστὰ στὸ Χριστό, στὸν Ἥλιο. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1315

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ματθ. 4,12-17)
10 Ἰανουαρίου 2021 (2007)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Τι εινε μετανοια;

«Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καΙ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 4,17)

Κατὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, εἰσήλθαμε σὲ νέο ἔτος. Θὰ φτάσουμε ἆραγε καὶ στὸ τέλος του; Μὲ πολλοὺς ἑωρτάσαμε πέρυσι μαζί, σήμερα ὅμως δὲν βρίσκονται ἀνάμεσά μας. Γι᾿ αὐτὸ κρίνω καλὸ τώρα νὰ ὑπενθυμίσω, ὅτι ἔχουμε ἕνα καθῆκον. Σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, μᾶς τὸ ὑπενθυμίζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε μία λέξι, ποὺ ἂν θελήσουμε νὰ τὴ ζήσουμε χιλιάδες λευκὰ περιστέρια θὰ πετάξουν πάνω ἀπὸ τὸν χαώδη κόσμο. Εἶνε τὸ «Μετανοεῖτε» (Ματθ. 4,17).

Read more »

27.12.2020

ΕΙΣΤΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΑΣ!

«Φωνὴ ἐν Ραμᾶ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμός πολύς»

H ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΙΑ

«Pαχήλ κλαίουσα τa τέκνα αυτης…» (Mατθ. 2,18)

Ο ΗΡΩΔΗΣ ἔσφαξε 14.000 νήπια. Ἀνατριχιάζει καὶ φρίττει ὁ ἄνθρωπος ὅταν τ᾿ ἀκούῃ. Ἀλλά, ἀδελφοί μου, μὴν εμεθα ὑποκριταί. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα γίνεται καὶ σήμερα.

* * *

Στὴν πατρίδα μας δὲν εἶνε ἕνας ἢ δύο οἱ Ἡρῶδαι ποὺ ἐκτελοῦν τὸ ἀπαίσιο ἔργο τῆς παιδοκτονίας. Δολοφόνοι ἀθῴων νηπίων εἶνε πρῶτα – πρῶτα οἱ γιατροί. Δὲν λέω ὅλοι. Ὑπάρχουν γιατροὶ ποὺ τιμοῦν τὸ ἐπάγγελμά τους. Μοιάζουν μὲ τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ τοὺς ἄλλους ἰαματικοὺς ἁγίους. Ὑπάρχουν γιατροὶ ποὺ τηροῦν τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ λέει· «Ποτέ δὲν θὰ δώσω φάρμακο σὲ γυναῖκα γιὰ νὰ κάνῃ ἔκτρωσι». Τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ εἶνε ὁ πατὴρ τῆς ἰατρικῆς, ἐπαναλαμβάνουν οἱ γιατροί μας ὅταν παίρνουν τὸ δίπλωμά τους. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν γιατροὶ – Ἡρῶδαι, ποὺ σφάζουν συνεχῶς νήπια. Οἱ κακοῦργοι αὐτοὶ ἵδρυσαν τὶς κατ᾿ εὐφημισμὸν λεγόμενες γυναικολογικὲς κλινικές, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶνε σφαγεῖα μικρῶν παιδιῶν.
Πρέπει νὰ κλαύσωμε, ἀδελφοί μου. Πρέπει ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ γῆ νὰ μᾶς καταπιῇ καὶ ὁ ἥλιος νὰ στείλῃ τὶς ἀκτῖνες του καυστικὲς καὶ νὰ μᾶς κάνῃ κάρβουνο. Πρέπει νὰ σειστοῦν οἱ κορυφὲς τῶν ὀρέων καὶ τὰ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ νὰ γίνουν ἀστροπελέκια στὶς κεφαλές μας. Διότι ὅλος ὁ κόσμος, καὶ ἰδιαιτέρως ἡ μικρή μας πατρίδα, διαπράττει τὸ μεγάλο αὐτὸ ἔγκλημα.
Πόσες ἐκτρώσεις γίνονται; Ἂν σᾶς βάλω νὰ μετρᾶτε, θὰ φτάσῃ μεσημέρι. Φρῖξον ἥλιε, ἀναστέναξον γῆ. Πάνω ἀπὸ 400.000 ἔμβρυα τὸ χρόνο σκοτώνονται στὴν πατρίδα μας καὶ ῥίχνονται στοὺς ὑπονόμους. Read more »

Κυριακὴ μετὰ Χρ. Γέννησιν (Ματθ. 2,13-23)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Οι μαγοι φωναζουν…

«Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων…» (Ματθ. 2,13)

Ἑορτὲς ἔχουμε, ἀγαπητοί μου, ἑορτὲς ποὺ διαρκοῦν ὄχι μία καὶ δύο, ἀλλὰ δώδεκα ἡμέρες, μέχρι τὰ Φῶτα.
Πρώτη ἡ ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ἡ ἀρ­χὴ καὶ ἡ ῥίζα ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Ἤρθαμε στοὺς ναοὺς καὶ προσκυνήσαμε τὸ Χριστὸ ὡς Θεῖο βρέφος, ποὺ ἡ φτωχὴ μητέρα του δὲν εἶχε ποῦ νὰ τὸ βάλῃ καὶ τὸ ἀκούμ­πησε στὴ φάτνη ὅπου οἱ βοσκοὶ βάζουν τὸ χορτάρι γιὰ τὰ ζῷα. Ποιός θὰ τὸ φανταζόταν, ὅτι τὸ παιδὶ αὐτό, ποὺ δὲν εἶχε ποῦ νὰ σταθῇ καὶ τὸ καταδίωκαν νὰ τὸ θανατώσουν, εἶνε ὁ βασιλιᾶς τοῦ κόσμου;
Προσκυνοῦμε τὸ Θεῖο βρέφος. Ἑκατομμύρια τῶν ἑκατομμυρίων ἄνθρωποι τὸ προσκυνοῦν, καὶ θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ τὸ προσκυνοῦν, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ἀθέων. Καμ­μία δύναμι δὲν θὰ μπορέσῃ ποτὲ νὰ σβήσῃ τὴ μεγάλη αὐτὴ ἑορτή. Ἐφ᾿ ὅσον ἀνατέλλει ὁ ἥ­λιος καὶ λάμπουν τὰ ἄστρα καὶ τρέχουν οἱ ποτα­μοὶ καὶ ὑπάρχουν καρδιὲς ποὺ πιστεύουν, δὲν θὰ παύσῃ ὁ Χριστὸς νὰ ὑμνῆται καὶ νὰ δο­ξάζεται· ἀπ᾿ τὸ βορρᾶ μέχρι τὸ νότο καὶ ἀπ᾿ τὴν ἀ­νατολὴ μέχρι τὴ δύσι, «πᾶσα γλῶσσα θὰ ἐξομο­λογῆται ὅτι εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.).
Προσκυνοῦμε καὶ σήμερα τὸ Θεῖο βρέφος. Ποιοί τὸ προσκύνησαν πρῶτοι; Πλούσιοι, μεγιστᾶνες, στρατηγοί, βασιλεῖς, σοφοὶ καὶ ἐπιστήμονες; Ὄχι. Βοσκοὶ ἦταν οἱ πρῶτοι προσ­κυνηταί του. Αὐτοὶ πού, ἐνῷ εὐεργετοῦν τὸν κόσμο, περιφρονοῦνται ἀπὸ τὸν κόσμο. Ὤ με­γαλεῖο τῆς θρησκείας μας, ποὺ ἄρχισε ἀπὸ βο­σκούς, ἀπὸ ψαρᾶδες, ἀπὸ μικρὰ παιδιά, ἀπὸ ταπεινοὺς τῆς γῆς! Ἔχει μεγάλη σημασία αὐ­τό. Δείχνει, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν κατοικεῖ σὲ παλάτια, δὲν συχνάζει σὲ πανεπιστήμια καὶ μεγά­λες σχολές, δὲν βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ εἶνε ἡ δύναμι καὶ ἡ βία· ἀρέσκεται στὶς καλύβες τῶν φτωχῶν, κατοικεῖ μέσα σὲ καρδιὲς ταπεινῶν ὅπως οἱ βοσκοί. Εἶσαι ταπεινός; νιώθεις τὸ Χριστό· δὲν εἶσαι ταπεινός; δὲν νιώθεις τίποτα. Μέσα στὶς πολιτεῖες ὑπάρχουν τέρατα, ἐ­πιστήμονες ἄθεοι· πάνω στὰ βουνὰ τὰ εὐλογημένα ὑπάρχουν τσοπαναραῖοι, ποὺ ἅμα ἀκοῦ­νε τὰ σήμαντρα νὰ χτυπᾶνε γονατίζουν καὶ προσεύχονται. Αὐτοὶ εἶνε ἡ Ἑλλάς, αὐτοὶ εἶ­νε Χριστιανοί, αὐτοὶ εἶνε οἱ πιστοὶ τοῦ Χριστοῦ. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ματθ. 1, 1-25
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΝΕΙΡΑ

«Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος
Κυρίου κατʼ ὄναρ ἐφάνη αὐτῶ λέγων˙ Ἰωσήφ…»
(Ματθ. 1, 20)

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ἀγαπητοί, λέγεται Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς πρὸ τῶν Χριστουγέννων. Περιέχει πολλὰ ὀνόματα ἀνθρώπων, ποὺ ἀνήκουν ὅλοι στὴν ἱστορία τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ ἔθνους. Εἶνε σὰν μιὰ μακριὰ ἀλυσίδα μὲ πολλοὺς κρίκους.
Ἀρχὴ εἶνε τὸ ἱστορικὸ πρόσωπο τοῦ Ἀβραάμ, ποὺ ἔζησε 3.000 περίπου χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Στὸν Ἀβραὰμ δόθηκε ὑπόσχεσι ἀπὸ τὸ Θεό, ὄτι ἕνας ἀπὸ τοὺς μακρινοὺς ἀπογόνους του θὰ σώση ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ ὑπόσχεσι αὐτὴ δόθηκε κατʼ ἐπανάληψιν καὶ σὲ ἄλλα πρόσωπα τῆς παλαιᾶς διαθήκης, πατριάρχες καὶ προφῆτες. Ὁ δὲ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἀναφέρει τὰ ὀνόματα αὐτὰ γιὰ νὰ ἀποδείξη, ὅτι ὁ Χριστὸς σὰν ἄνθρωπος ἔλκει τὴν καταγωγή του ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαάκ, τὸ Δαυῒδ καὶ τοὺς ἄλλους πατέρες.

* * *

Δὲν ὑπάρχει ἄλλο πρόσωπο στὴν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ, στὸ ὁποῖο νὰ ἐκπληρώνωνται οἱ προφητεῖες ποὺ δόθηκαν γιὰ τὸ Μεσσία. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ πιστεύουμε ἀκραδάντως, ὅτι στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ ἦρθε ἐκεῖνος ποὺ γενεὲς γενεῶν περίμεναν οἱ ἄνθρωποι. Ἦρθε ὁ Μεσσίας, ἦρθε ὁ Χριστός. Ἦρθε ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Λαοὶ καὶ ἔθνη, γλώσσες καὶ φυλές, ὑμνῆστε καὶ δοξάστε τὸ Χριστό! Read more »

Κυριακὴ πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)

Πατηστε τον παρακατω τιτλο & διαβαστε την ὁμιλία σὲ pdf

ΙΗΣΟΥΣ =ΣΩΤΗΡ

«Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ..Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ. 1, 21, 25)

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1467

Κυριακὴ πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Ο Αβρααμ

«Αβρααμ εγεννησε τον Ισαακ» (Ματθ. 1,2)

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Ἀκούσατε ἐπίσης καὶ τὸν ἀπόστολο (βλ. Ἑβρ. 11,9-10, 32-40). Τόσο τὸ εὐαγγέλιο ὅσο καὶ ὁ ἀπόστολος εἶνε ὅλο ὀνόματα. Ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ποὺ ἔζησαν στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Ἂν μετρήσουμε τὰ ὀνόματα αὐτά, θὰ εἶνε περίπου ἑξήντα. Καθένα ἀπὸ αὐτὰ ἔχει κάποια ἱ­στορία, μικρὴ ἢ μεγάλη, καὶ ὅλα διδάσκουν. Ἂν θὰ θέλαμε γιὰ κάθε ὄνομα νὰ κάνουμε καὶ ἕνα κήρυγμα, θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε ἑ­ξήντα κηρύγματα. Ἀλλ᾽ οὔτε ἐγὼ ὁ γέρων ἔ­χω τὴ δύναμι οὔτε ἐσεῖς ἔχετε τὴ διάθεσι ν᾽ ἀκοῦτε. Ἐνῷ ὧρες ὁλόκληρες ἀκοῦτε διαφό­ρους σταθμούς, ἐδῶ λίγα λεπτὰ ποὺ κηρύττουμε στενοχωριέστε.
Γι᾽ αὐτὸ παραλείπω ὅλα τὰ ἄλλα ὀνόματα καὶ ἐφιστῶ τὴν προσοχή σας σὲ ἕνα, γιὰ νὰ δι­δαχθοῦμε ἀπὸ τὴν ἱστορία του. Εἶνε τὸ πρῶ­το ὄνομα τοῦ καταλόγου, τὸ ὄνομα Ἀβραάμ. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)
Λουκ. 14, 16-24, Ματθ. 22, 14

ΖΕΥΓΗ ΒΟΩΝ ΠΕΝΤΕ

«Καὶ ἕτερος εἶπε˙ Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά» (Λουκ. 14, 19)

ΤΩΡΑ, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἔρχεται ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ὡρίσθηκε νὰ διαβάζεται τὴ σημερινὴ Κυριακὴ μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε σχετικὴ μὲ τὴ θεία Κοινωνία. Ἡ περικοπὴ αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου.
Ἕνας εὐγενὴς καὶ πλούσιος ἄνθρωπος, λέει ἡ παραβολή, ἑτοίμασε τραπέζι. Στὸ τραπέζι ὑπῆρχε ὅ,τι ἐκλεκτὸ σὲ φαγητὸ καὶ πιοτό. Στὸ τραπέζι αὐτὸ κάλεσε πολλούς. Τοὺς κάλεσε διὰ μέσου τοῦ δούλου του. Θὰ περίμενε κανεὶς τὴν πρόσκλησι τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ νὰ τὴ δεχτοῦν ὅλοι καὶ μὲ προθυμία νὰ πᾶνε στὸ συμπόσιο. Ἀλλὰ περίεργο! Ἀπʼ αὐτοὺς ποὺ καλέστηκαν κανείς τους δὲν δέχτηκε. Προέβαλαν διάφορες προφάσεις. Ὁ ἕνας εἶπε, ἀγόρασα χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάω νὰ τὸ δῶ. Ὁ δεύτερος εἶπε, ἀγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια καὶ πρέπει νὰ πάω νὰ τὰ δοκιμάσω. Καὶ ὁ τρίτος, νιόπαντρος, εἶπε, ἔχω γυναῖκα… Ὁ εὐγενὴς καὶ πλούσιος ἄνθρωπος, ὅταν ἔμαθε ὅτι κανένας δὲν δέχτηκε τὴν πρόσκλησι, ώργίστηκε καὶ διέταξε τὸ δοῦλο του, νὰ πάη στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες καὶ ὅποιους κι ἄν συναντήση, φτωχούς, ἀναπήρους, τυφλούς, χωλούς, ὅλους γενικὰ νὰ τοὺς καλέση στὸ δεῖπνο. Read more »

13.12.2020

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

1. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

«Ο Θεός ἀγαπητοί μου εἶνε ἀγάπη. Εἶνε πατέρας καὶ ἀγαπάει ὅλα τὰ παιδιά του ἀνεξαιρέτως…….

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1023

Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 14,16-24· Ματθ. 22,14)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

2. Λιγοι θα σωθουν

«Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί»

ΘΑ ΗΘΕΛΑ στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας νὰ ἀπευθύνω ἕνα ἐρώτημα· Πόσες οἰκογένειες κατοικοῦν κατὰ μέσον ὅρο σὲ μία μεγάλη ἐνορία; Δύο χιλιάδες (2.000) περίπου; Καὶ πόσες ψυχὲς εἶνε οἱ δύο αὐτὲς χιλιάδες οἰκογένειες; Δέκα χιλιάδες (10.000) ψυχὲς περίπου; Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε βαπτισμένοι, ὅλοι βγῆκαν ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα. Ἐξαίρεσις εἶνε νὰ ὑπάρχῃ κάποιος αἱρετικὸς ἢ ἀλλόθρησκος. Ὅλοι σχεδὸν εἶνε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὅλων οἱ ταυτότητες γράφουν «Χριστιανὸς ὀρθόδοξος». Κι ἀφοῦ καὶ οἱ δέκα χιλιάδες εἶνε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τί ἔπρεπε νὰ κάνουν; Κάθε Κυριακή, μόλις χτυπᾷ ἡ καμπάνα, θά ᾿πρεπε ὅλοι τους νὰ κάνουν φτερὰ στὰ πόδια καὶ νὰ τρέχουν στὴν ἐκκλησία, ἐκτὸς τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν γερόντων. Καὶ ὅμως· ἀπὸ τὶς δέκα χιλιάδες Χριστιανούς, ποὺ εἶνε γραμμένοι στὰ χαρτιά, στοὺς καταλόγους, πόσοι ἐκκλησιάζονται; Δὲν εἶνε παραπάνω ἀπὸ πεντακόσες (500) ψυχές, ἄντρες καὶ γυναῖκες. Οἱ ἄλλοι ποῦ;
Ἀλλ᾿ ἂς ἀφήσουμε τοὺς ἄλλους. Ἂς δοῦμε τώρα, αὐτοὶ οἱ πεντακόσοι ποὺ πᾶμε στὴν ἐκκλησία, ὅσοι ἀκόμα, στὰ χρόνια αὐτά, θεωροῦμε καθῆκον μας νὰ ἐκκλησιαζώμεθα, ἐμεῖς ἐκτελοῦμε τὰ χριστιανικά μας καθήκοντα; Εμεθα ἐν τάξει πρὸ παντὸς μὲ τὴ μεγάλη, τὴν κορυφαία ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ μας, τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης; Ἔχουμε ἀγάπη στὸ Θεό; ἔχουμε ἀγάπη στὸν πλησίον; Ἀλλοίμονο! Ἂν πάρῃ ὁ ἄγγελος κόσκινο καὶ κοσκινίσῃ κ᾿ ἐμᾶς, δὲν ξέρω πόσοι θὰ βρεθοῦμε Χριστιανοί. Γι᾿ αὐτὸ φωνάζει σήμερα ὁ Κύριος· «Πολλοί εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Ματθ. 22,14). Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Λουκ. 13, 10-17

ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ

«Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῶ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν˙ Ὑποκριτά…» (Λουκ. 13, 15)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ἀγαπητοί, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθημτα θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Ποῦ ἔγινε τὸ θαῦμα; Μέσα στὴ συναγωγή. Στὶς συναγωγὲς μαζεύονταν οἱ Ἰουδαῖοι κάθε Σάββατο. Οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν καὶ σήμερα συναγωγὲς σὲ διάφορες πόλεις, ἀκόμα καὶ σὲ ξένα κράτη, ὅπου ἐξακολουθοῦν νὰ εἶνε διασκορπισμένοι.
Στὶς συναγωγὲς τί κάνουν οἱ Ἰουδαῖοι κάθε Σάββατο; Ἀκοῦνε μὲ προσοχὴ τοὺς ραββίνους (διδασκάλους), ποὺ διαβάζουν καὶ ἐξηγοῦν ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ψάλλουν ὅλοι μαζὶ ψαλμοὺς τοὺ Δαυΐδ.

* * *

Σὲ μιὰ συναγωγή, λέει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο, ἕνα Σάββατο πῆγε ὁ Χριστός. Στὴ συναγωγή, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἦταν καὶ μιὰ γυναίκα, ποὺ κι ἄν ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν συναγωγὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὴν κατηγορήσει κανείς, διότι ὑπέφερε ἀπὸ ἀρρώστια, μιὰ ἀρρώστια ποὺ προερχόταν ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ σατανᾶ. Ἡ σπονδυλική της στήλη εἶχε λυγίσει τόσο πολύ, ὥστε τὸ κεφάλι της ἄγγιζε στὴ γῆ καὶ ἀπὸ μακριὰ φαινόταν σὰν ἕνα ζῶο ποὺ βαδίζει μὲ τὰ τέσσερα. 18 χρόνια ἔπασχε ἀπὸ τὴν ἀσθένεια αὐτή. Καὶ ὅμως ἡ γυναῖκα αὐτὴ πήγαινε στὴ συναγωγή, γιὰ νὰ ἐκτελέση τὰ θρησκευτικά της καθήκοντα. Αὐτὴ ἡ γυναῖκα θὰ δικάση τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως ὅλους ἐκείνους τοὺς χριστιανούς, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ ἐνῶ εἶνε ὑγιεῖς καὶ χορποηδοῦν ὅλη τὴ νύχτα στὰ ἁμαρτωλὰ κέντρα, ἐν τούτοις ποτὲ δὲν πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία. Ἔχουν πόδια γιὰ τὸ διάβολο, ἀλλὰ πόδια γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχουν. Read more »

Κυριακή Ι´Λουκᾶ (Λουκά 13, 10-17)

6.12.2020

1) Ημερα λατρειας και αγαθοεργιας

Πατῆστε τον τίτλο και διαβᾶστέ το, εἶναι σε pdf

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 921

Κυριακὴ Ι΄ (Λουκ. 13,10-17)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

2) Ο εκκλησιασμος της Κυριακης

«Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι…» (Λουκ. 13,14)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, εἶνε μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο. Ἡ πέννα τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ ζωγραφίζει μὲ τέτοια χάρι τὰ γεγονότα, ὥστε νο­μίζεις ὅτι τὰ βλέπεις μπροστά σου ζωντανά.
Βλέπουμε λοιπὸν σήμερα μιὰ γυναίκα νὰ περπατάῃ μὲ τὰ τέσσερα. Μὰ τί ἤτανε, ζῷο; Τὸ ἐξηγεῖ τὸ εὐαγγέλιο· τὴ χτύπησε ἀρρώστια. Ἡ ἀρρώστια της δὲν ἦταν φυσική. Ἦταν ἀποτέ­λεσμα ἐπηρείας πονηρῶν πνευμάτων, ἐπίδρα­σι σατανική. Ὅπως λυγίζεις μιὰ βέργα καὶ τὴν κάνης κρικέλλα, ἔτσι ὁ σατανᾶς λύγισε τὴ σπονδυλική της στήλη καὶ ἔκανε αὐτὴ τὴ γυναῖ­κα νὰ σκύψῃ καὶ νὰ περπατάῃ μὲ τὰ τέσσερα.
Ἔτσι πῆγε καὶ στὴ συναγωγή, ὅπου λάτρευ­αν τὸ Θεό. Ἐκεῖ τὴν εἶδε ὁ Χριστὸς καὶ τὴ σπλα­χνίστηκε. Ἅπλωσε πάνω της τὰ ἄχραντά του χέρια, καὶ μόλις τὴν ἄγγιξε, ἔγινε τὸ θαῦμα· τὰ κόκκαλα ἔτριξαν, ἡ σπονδυλικὴ στήλη ἀ­νωρθώθηκε, τὸ κορμὶ ἀναστηλώθηκε· καὶ τὸ κεφάλι ἐκεῖνο, ποὺ ἄγγιζε τὴ γῆ, ἔβλεπε τώρα γιὰ πρώτη φορὰ τὸν οὐρανὸ καὶ τὰ ἄστρα.
Ὅλοι εἶδαν τὸ θαῦμα καὶ ὅλοι χάρηκαν. Ἕ­νας μόνο λυπήθηκε, ὁ ἀρχισυνάγωγος, γιατὶ ἦ­ταν φθονερός. Ἀντὶ νὰ δοξάσῃ τὸ Θεό, βρῆκε λόγια πικρὰ γιὰ νὰ κατηγορήσῃ τὸν Κύριο. Εἶ­πε, ὅτι αὐτὸ δὲν ἔπρεπε νὰ γίνῃ Σάββατο, δι­ότι τὴ μέρα αὐτὴ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐργαζώ­μαστε· πρέπει νὰ τὴν ἀφιερώνουμε στὸ Θεό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1914

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιωτου

Ειμαστε παραβατες…

«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου» (Λουκ. 18,21)

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι καταλαβαίνουμε, ὅτι δὲν πηγαίνουμε καθόλου καλά· ὅτι κάτι κακό, κάτι φοβερό, κάτι τρομερό, θὰ συμβῇ στὶς ἡμέρες μας· ὅτι θὰ συμβοῦν ἐ­κεῖνα ὅλα ποὺ λέει ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Ἀποκάλυψις. Γιατί; Διότι ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, παραβαίνουμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, παραβαίνουμε τὶς ἐντολές του. Ὄχι πλέον τὶς μικρὲς ἐν­τολές, ἀλλὰ παραβαίνουμε τὶς μεγάλες ἐντολές, τὶς ἐντολὲς τοῦ Δεκαλόγου, αὐτὲς ἀκρι­βῶς ποὺ ἐφύλαξε ὁ νεανίσκος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.

* * *

Ἀκούσαμε, ἀγαπητοί μου, τὶς ἐντολὲς αὐ­τές· τὸ «μὴ μοιχεύσῃς», «μὴ φονεύσῃς», «μὴ κλέψῃς», «μὴ ψευδομαρτυρήσῃς», «τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (Λουκ. 18,20). Καὶ μόνο ὡς πρὸς αὐ­τὲς τὶς ἐντολὲς ἐὰν ἐξετάσουμε σήμερα τὸν κόσμο, θὰ δοῦμε ὅτι εἴμαστε σὲ μεγάλη ἀταξία.
⃝ Τὸ «Μὴ μοιχεύσῃς»; Σήμερα πλέον ἡ ἐν­τολὴ αὐτὴ δὲν τηρεῖται καθὼς πρέπει. Ἐνῷ ἄλλοτε, ὅπως ἔχουμε πεῖ χίλιες φορές, τὸ δι­αζύγιο ἦταν ἀνύπαρκτο καὶ ἄγνωστο, τώρα τὰ διαζύγια βγαίνουν ντουζίνες – ντουζίνες ἀπὸ τὰ δικαστήρια. Τώρα ἀλλάζει ὁ ἄντρας τὴ γυναῖκα εὐκολώτερα ἀπὸ ὅ,τι ἀλλάζει τὸ πουκάμισό του καὶ ἡ γυναίκα ἀλλάζει τὸν ἄντρα εὐκολώτερα ἀπὸ ὅ,τι ἀλλάζει τὴ ρόμπα της. Καταντήσαμε σὲ τέτοιο σημεῖο. Τὸ «οὐ μοιχεύσεις» λοιπὸν ὡς ἐντολὴ κατεπατήθη.
⃝ Τὸ «Μὴ φονεύσῃς»; Κάθε μέρα ἡ ἐφημερίδα στάζει αἷμα. Ἄλλοτε ἕνας φόνος γινόταν σὲ κάποιο χωριό, καὶ ἕνα χρόνο ὁλόκληρο ἔ­κλαιγαν ὅλα τὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια· οἱ ἄν­θρωποι συγκλονίζονταν καὶ πενθοῦσαν· μὲ τὸ νὰ σκοτωθῇ ἄνθρωπος θεωροῦσαν ὅτι μαγαρίστηκε ὅλο τὸ χωριό. Τώρα μολύνεται καθη­μερινῶς ἀπὸ αἷμα ὅλη ἡ Ἑλλάδα, καὶ καν­είς δὲν συγκινεῖται.
⃝ Τὸ «Μὴ κλέψῃς»; Τὸ σβήσαμε. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 804

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
29 Νοεμβρίου 2020 (2001)

ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ

«Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. 18,18)

Ὅταν, ἀγαπητοί μου, ὅταν ὁ Χριστὸς ἦταν ἐδῶ στὸν κόσμο, πολλοὶ τὸν πλησίαζαν. Ποιοί ἦταν αὐτοὶ ποὺ ἔρχονταν κοντὰ στὸ Χριστό; Ἦταν οἱ ἄρρωστοι· οἱ τυφλοί, οἱ παράλυτοι, οἱ λεπροί… Τοὺς ἔφερνε ἡ ἀνάγκη. Ἂν δὲν ἦταν ἀσθενεῖς, ἀμφιβάλλω ἂν θὰ πλησίαζαν τὸ Χριστό.
Αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ γίνεται καὶ σήμερα. Ἐκεῖνο ποὺ κάνει συχνὰ τοὺς ἀνθρώπους νὰ πλησιάζουν τὴ θρησκεία εἶνε ἡ ἀνάγκη. Ὅταν εἶνε καλά, ὅταν βρίσκωνται στὰ ἀξιώματα, δὲν θυμοῦνται τὸ Χριστό. Ὅταν ἀντίξοα γεγονότα σαρώσουν τὴ ζωή μας, τότε θυμούμεθα τὸ Χριστό. Στὰ νοσοκομεῖα λ.χ. ὅλοι παρακαλοῦν τὴν Παναγία καὶ τοὺς ἁγίους. Ἡ ὑλικὴ – σωματικὴ ἀνάγκη εἶνε ἐκείνη ποὺ σπρώχνει τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὸ Θεό. Καὶ στὸ Εὐαγγέλιο διαβάζουμε ὅτι, ὅταν ὁ Χριστὸς χόρτασε τοὺς χιλιάδες ἀνθρώπους, τὴν ἄλλη μέρα ἦρθαν κοντά του διπλάσιοι. Εἴσαστε, τοὺς εἶπε, διπλάσιοι ὄχι γιατὶ θέλατε νὰ ἀκούσετε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γιατὶ φάγατε τὰ ψωμιὰ καὶ χορτάσατε (βλ. Ἰωάν. 6,26).
Στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων δυστυχῶς κυριαρχοῦν οἰκονομικοὶ παράγοντες. Συνήθως λίγοι ἔρχονται στὴν ἐκκλησία. Ἂν ὅμως ἀκουστῇ, ὅτι ὁ παπᾶς αὔριο θὰ λειτουργήσῃ καὶ στὸ τέλος θὰ μοιράσῃ ἀπὸ μιὰ λίρα, τότε ὄχι μόνο ὁ ναὸς θὰ εἶνε γεμᾶτος ἀλλὰ καὶ τὰ προαύλια καὶ τὰ νεκροταφεῖα ἀκόμα. Τὰ πνευματικὰ δὲν τὰ ἐκτιμοῦμε…

* * *

Μέσα ὅμως στὸ πλῆθος ὑπάρχουν καὶ εὐγενικὲς ψυχές, ποὺ θέτουν πάνω ἀπὸ τὰ ὑλικὰ πράγματα τὰ πνευματικά. Μία τέτοια ὕπαρξι ἦταν ὁ ἄνθρωπος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2337

Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 12,16-21· 14,35)
22 Νοεμβρίου 2020
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Παθος ακορεστο (η πλεονεξια)

«Τί ποιήσω…;» (Λουκ. 12,17)

«Τί ποιήσω…;». Εἶνε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἐρώτημα, ποὺ ὑπάρχει σήμερα στὸ εὐαγγέλιο (Λουκ. 12,17). Εἶνε ἡ ἀπορία ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ βρίσκεται σὲ δυσκολία, ἀμηχανία, ἀδιέξοδο. «Τί ποιήσω…;», τί νὰ κάνω;
Ποιός τὸ λέει αὐτό; Τεντῶστε τὸ αὐτί σας καὶ θὰ τ᾽ ἀκούσετε ἀπὸ πολλὰ στόματα. «Τί νὰ κάνω;» λέει ἐκεῖνο τὸ ὀρφανό, ποὺ ἔμεινε στοὺς πέντε δρόμους καὶ ζητάει στοργὴ ἀπὸ τὴν ἄσπλαχνη κοινωνία. «Τί νὰ κάνω;», τὸ λέει ἡ χήρα μὲ τὰ μικρά της, ποὺ ζητάει προστασία. «Τί νὰ κάνω;», τὸ λέει ὁ ἄντρας, ποὺ πέθανε ἡ ἀγαπημένη γυναίκα του κ᾽ ἔμεινε δίχως ταίρι. «Τί νὰ κάνω;», τὸ λέει ὁ ἐργάτης, ποὺ τὸν ἀπέλυσε ἡ ἑταιρεία ἢ τὸ κατάστημα ἢ τὸ ἐργοστάσιο, καὶ τώρα τρέχει νὰ βρῇ δουλειὰ ἢ ἑτοιμάζεται νὰ πάρῃ διαβατήριο γιὰ τὰ ξένα. «Τί νὰ κάνω;», τὸ λέει ὁ μικρέμπορος, ποὺ τὸ γραμμάτιό του διαμαρτύρεται κι αὐτὸς τρέχει νὰ δανειστῇ φοβούμενος τὴν κατάσχεσι.
«Τί νὰ κάνω;», τὸ λένε πλήθη φτωχῶν καὶ δυστυχισμένων. Στὸ εὐαγγέλιο λοιπὸν ποιός τὸ λέει σήμερα; Δὲν τὸ λέει οὔτε ὀρφανό, οὔτε χήρα, οὔτε ἐργάτης, οὔτε μικρέμπορος, οὔτε κάποιος ἄλλος ἄνθρωπος τῆς ἀνάγκης· τὸ λέει – ποιός· ἕνας πλούσιος! Μὰ τί τοῦ συμβαίνει; Τὸ λέει ἡ παραβολή (βλ. Λουκ. 12,16-21· 14,35). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1787

Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 12,16-21· 14,35)
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Το μικροβιο της πλεονεξιας

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Μιλάει γιὰ ἕνα πλούσιο, ποὺ εἶχε κτήματα πολλά, κ᾽ ἐκεῖνο τὸ χρόνο ἔδωσε ὁ Μεγαλοδύναμος κ᾽ εὐφόρησε ἡ γῆ· ἔσπειρε ἕνα καὶ μάζεψε πολλά· λύγιζαν τὰ δέντρα ἀπ᾽ τὸν καρπό. Οἱ ἀποθῆκες γέμισαν, δὲν ὑπῆρχε ἄλ­λος χῶ­ρος, κι αὐτὸς ἔπεσε σὲ συλλογισμούς.
Πλούσιος ἦταν, πολὺ πλούσιος· μὰ εὐτυχισμένος; Ἕνας ποὺ θὰ τὸν ἔβλεπε νά ᾿χῃ τόσα εἰσοδήματα θὰ τὸν καλοτύχιζε, ἀλλ᾽ αὐτὸς δὲν ἦταν εὐτυχισμένος. Γιατί; Γιατὶ στὴν καρ­διά του εἶχε ἕνα σκουλήκι, ἕνα μικρόβιο. Θεὸς νὰ σᾶς φυλάξῃ ἀπ᾽ αὐτό· εἶνε χειρότερο ἀπὸ τὴ χολέ­ρα καὶ τὸν καρκίνο. Πῶς λέγεται; Πλεονεξία.
Θέλω λοιπὸν τώρα νὰ σᾶς δείξω, ὅτι τὸ μικρόβιο αὐτὸ ἔ­φερε τόση καταστροφὴ στὸν κόσμο ὅση δὲν ἔ­φεραν ἡ χολέρα καὶ ὁ καρκί­νος. Προσέχετε νὰ ποῦμε λίγα λόγια ἁπλᾶ.

* * *

Τί ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, νὰ κάνῃ αὐτὸς ὅ­ταν γέμισε ἡ ἀποθήκη του ἀπὸ καρπούς; Ἔ­πρεπε νὰ δοξάσῃ τὸ Θεό. Γιατὶ μπορεῖ νὰ σπεί­ρῃς καὶ νὰ μὴν πιάσῃς οὔτε τὸν καρπό, ἐνῷ αὐ­­τὸς ἔπιασε πολλαπλάσια. Τοῦ Θεοῦ δῶρα ἦταν αὐτά· ἂν δὲν φυ­σοῦσε κατάλληλος ἀέρας, ἂν δὲν ἔπεφτε βρο­χούλα ἢ ἂν ἀντιθέτως ἔπεφτε ἀκρίδα, θὰ εἶχε τέτοια σοδειά; Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πῇ Δόξα σοι ὁ Θεός! Καὶ γιὰ ᾽κεῖνα τὰ φορτώματα ποὺ δὲν χωροῦσαν οἱ ἀποθῆκες νὰ πῇ· Αὐ­τὰ ποὺ περισσεύουν δὲν εἶνε δικά μου, «εἶνε τῆς χήρας, τοῦ ὀρφανοῦ», εἶνε τῆς κοινωνί­ας, τοῦ λαοῦ, τῶν φτωχῶν καὶ δυστυχι­σμέ­νων· μὴν τὰ κρατήσω, γιατὶ θά ᾽νε φωτιὰ στὸ σπίτι μου. Αὐ­τὸς ὅμως δὲν ἤθελε νὰ χάσῃ τίποτε ἀ­πολύτως, κι αὐτὸ τὸν ἔκανε ἀνήσυχο. Read more »