Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1356

Τῶν ἁγίων Ἀναργύρων
1 Ἰουλίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Νεαροι επιστημονες εργατες της αγαπης

Ο ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, αὐ­τὸς δηλαδὴ ποὺ δὲν συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του καὶ δὲν μετανοεῖ ―γιατὶ ὅ­λοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλὰ ἄλλος μετανοεῖ καὶ ἄλλος δὲν μετανοεῖ―, ὁ ἁμαρτωλὸς λοι­πὸν ποὺ δὲν μετανοεῖ κατὰ τὴν ἁγία Γραφὴ μοιάζει μὲ ἕνα χωράφι χέρσο καὶ ἀκαλλιέργητο, ποὺ εἶνε γεμᾶτο ἄγρια χόρτα, ἀγκάθια καὶ φίδια. Εἶνε γῆ «ἐγγὺς κατάρας», ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. 6,8). Ἀντιθέτως ὁ ἅγιος εἶνε σὰν τὸ καλλιεργημένο χωράφι, σὰν τὴν «καλὴ γῆ» ποὺ λέει ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως, ὅπου ὁ σπόρος ἀποδίδει ἀλλοῦ τρι­άν­τα, ἀλλοῦ ἑξήντα, κι ἀλλοῦ ἑκατὸ φορές (Ματθ. 13,8· Μᾶρκ. 4, 8). Ὁ ἅγιος εἶνε ἕνας ἐκ­λεκτὸς κῆ­πος τοῦ Θεοῦ. Κι ὅσο εὐχάριστο εἶνε νὰ περπατάῃ κανεὶς μέσα σ᾽ ἕνα περιβόλι, τόσο εὐ­χά­ριστο εἶνε νὰ διαβάζῃ τοὺς βίους τῶν ἁ­γίων· εἶνε περιβόλια πνευματικά.
Ἕνα περιβόλι πνευματικὸ εἶνε σήμερα καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ ἑορτάζουμε, οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός. Καὶ ὅπως ὅταν πηγαίνουμε σὲ περιβόλι διαλέγουμε λουλούδια καὶ φτειάχνουμε ἕνα ὡραῖο μπουκέτο, ἔτσι καὶ σήμερα, περιδιαβάζοντας στὸν βίο τῶν δύο αὐτῶν ἁγίων, θὰ κόψουμε μερικὰ πνευματικὰ ἄνθη γιὰ νὰ σχηματίσουμε μιὰ ἀνθοδέσμη.

* * *

❀ Τὸ πρῶτο λουλούδι – πρῶτο δίδαγμα ποὺ παίρνουμε ἀπὸ τὸν βίο τῶν ἁγίων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, εἶνε ἡ ἀγάπη, ὅπως τὴν περιέγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος σήμερα στὴν ἀ­ποστο­λικὴ περικοπή (Α΄ Κορ. 12,27–13,8· βλ. 13,1-8). Εἶ­χαν μεταξύ τους ἀγάπη. Ἦταν ἀδέρφια, ἀπὸ μιὰ μάνα κ’ ἕνα πατέρα. Φτάνει ὅμως αὐτό; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1957

Τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

.

Η νικη των 12 Αποστολων

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10,16)

.

Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑ­πῆρ­χε ἄπιστος καὶ ἄθεος. Τώρα δυστυχῶς ὄ­χι μόνο στὶς πόλεις ἀλλὰ καὶ στὸ μικρότερο χωριὸ ὑπάρχουν ἄπιστοι, ποὺ ἀρ­νοῦνται τὸ Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία· καὶ τὰ διακω­μῳ­δοῦν.
Ψέματα λοιπὸν τὰ θεωροῦν; Ἀπαντοῦμε.
Ἡ θρησκεία μας, ποὺ τὴν ἵδρυ­­σε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶνε ὅλο ἀ­λήθεια, λάμ­πει σὰν τὸν ἥλιο. Καὶ ἔχει ἀποδείξεις, ντοκου­μέντα. Πόσες ἀποδείξεις; Ἂν μπο­ρῇς νὰ μετρήσῃς τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, ἄλ­λο τόσο μποροῦμε νὰ μετρήσουμε καὶ τὶς ἀπο­δείξεις ὅτι ἡ πίστι μας εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή.
Ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀποδείξεις προβάλλει τώρα μία ἀπὸ τὶς πιὸ τρανές· κι αὐτὴ εἶνε οἱ σημερινοὶ ἅ­γιοι, οἱ 12 Ἀπόστολοι. Λίγα λόγια ἐπ᾽ αὐτοῦ.

* * *

Θ᾿ ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα, ποὺ τὸ λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ξέρετε, ὅτι στὰ βουνὰ καὶ στὰ δάση ζοῦν λύκοι. Τώρα τὸ καλοκαίρι εἶ­νε ἐκεῖ· ἀλλὰ τὸ χειμῶνα, μὲ τὸ πολὺ κρύο, τὰ ἄ­γρια αὐτὰ ζῷα πεινασμένα κατεβαίνουν χαμη­­λά, πλησιάζουν τὰ μαντριά, ὁρμοῦν σὲ κοπάδια, τρῶνε πρόβατα, κι ἀλλοίμονο στὸν τσο­πᾶνο ποὺ δὲν ἔχει σκυλιά. Πολλοὶ χωρικοί μας ἔχουν δεῖ λύκο. Ὑπάρχουν διάφορες ράτσες· οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι λύκοι εἶνε οἱ γκρίζοι.
Μιὰ παρέκβασι ἐδῶ. Στὴν Τουρκία οἱ «γκρίζοι λύκοι» ἔγιναν σῆμα καὶ ὀνομασία φανατι­κῶν ἐθνιστῶν, ὠργανωμένων σὲ ἐγκληματι­κὲς ὁμάδες μὲ στόχο ἰδίως τοὺς Χριστιανούς. Τέτοιος ἦταν ὁ Κεμάλ, καὶ στὰ ἴχνη του συ­νεχί­ζουν ἄλλοι, ποὺ ζητοῦν νὰ κατασπαράξουν ὅσους Χριστιανοὺς ἀπέμειναν ἐκεῖ.
Ἐπανέρχομαι. Ὑποθέστε λοιπόν, ὅτι ἔχετε 12 πρόβατα· καὶ στὰ ἄκακα αὐτὰ πρόβα­τα, ἐ­κεῖ ποὺ βόσκουν ἥσυχα, ἐπιτίθεται ἕνα κοπά­δι πεινασμένων λύκων. Τί περιμένετε νὰ γίνῃ; Ἀσφαλῶς οἱ λύκοι θὰ τὰ κατασπαράξουν, θὰ τὰ κάνουν μεζέ· δὲν θὰ μείνῃ οὔ­τε κόκκαλο. Ἀλλὰ σήμερα βλέπουμε ἕνα παράξενο γε­γονός, ἕνα θαῦμα· 12 πρόβατα ἔπεσαν μέσα σὲ λύκους καὶ ὅμως δὲν νικήθηκαν! Ποιά εἶ­νε τὰ πρόβατα αὐτά; Οἱ 12 Ἀπόστολοι. Ἔτσι τοὺς εἶ­πε ὁ Χριστός· «Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρό­βα­τα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10,16. Λουκ. 10,3). Ἀδύνα­τοι ἦταν, ἄοπλοι, χωρὶς οὔτ᾽ ἕνα σου­­γιᾶ πά­νω τους· λεφτὰ δὲν εἶχαν, οὔτε δρα­χμὴ στὴν τσέ­πη, πάμφτωχοι· γράμματα δὲν ἤξεραν, οὔ­τε τὴν ὑ­πογραφή τους μποροῦσαν νὰ βά­λουν.
Τὰ 12 αὐτὰ πρόβατα τά ᾽βαλαν μὲ τοὺς λύκους, μὲ τὸν κόσμο τῆς εἰδωλολατρίας· βασι­λεῖς καὶ αὐτοκράτορες, στρατηγοὺς καὶ ὡ­πλι­σμένα σώματα, φυλακὲς καὶ βασανιστή­ρια, δη­μίους καὶ θηρία, σχολὲς καὶ ἀκαδημί­ες, ῥήτορες καὶ φιλοσόφους. Ὅλοι αὐ­τοί, ὅταν εἶ­δαν τοὺς ἀποστόλους, λύσσαξαν· ἔπεσαν πάνω τους νὰ τοὺς κατασπαράξουν. Κι ὅμως οἱ ἀ­πόστολοι δὲν νικήθηκαν· ἀντιθέτως, αὐτοὶ μὲ τὴ δύ­ναμι τοῦ Χριστοῦ νίκη­σαν ὅλο τὸν ἀρχαῖο κόσμο καὶ διέδωσαν παν­τοῦ τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐ­­­αγγελίου. Δώδεκα ἦταν καὶ νίκησαν τόσους. Σήμερα ὅπου νὰ πᾷς θὰ βρῇς νά ᾽χῃ φτάσει ἡ πίστι τοῦ Χριστοῦ. Νά τὸ θαῦμα· τὰ πρόβατα νίκησαν τοὺς λύκους! Καὶ μόνο αὐτό; Read more »

«Ιδων ο Παυλος τους αδελφους ευχαριστησας τω Θεω ελαβε θαρσος» (Πράξ. 28,15). Ο Παυλος προτυπο για τους ποιμενες της Εκ­κλησιας. Επειδη κ᾽ εγω κατα τις ανεξιχνιαστες βουλες του Θεου ειμαι ενας ποιμενας, εχω κ᾽ εγω αναγκη ενισχυσεως. Θα σας παρουσιασω, προς δοξαν Θεου, 4 – 5 στι­γμι­οτυπα, κατα τα οποια οι Χριστιανοι μου εδωσαν μεγαλο θαρρος, για να συνεχισω τον αγωνα μου. Ἂν δὲν ἦταν αὐτοί, δὲν ξέρω ἂν τὴν ὥρα αὐτὴ θὰ βρισκόμουν ἐδῶ, ἢ θὰ εἶ­χα ἀποσυρθῆ στὸ Ἅγιο Ὄρος.

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2202

Τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
Κυριακὴ 30 Ἰουνίου 2019 ἑσπέρας

ΕYXAΡΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ

«Ἰδὼν ὁ Παῦλος τοὺς ἀδελφοὺς εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ ἔλαβε θάρσος» (Πράξ. 28,15)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, μετὰ ἀ­πὸ μεγάλη τα­λαι­πωρία σωματικὴ καὶ ψυ­χι­κή, φτάνει στὰ πρόθυρα τῆς ῾Ρώμης. Ἔρχε­ται κρατού­μενος γιὰ νὰ δι­καστῇ. Βγαίνουν τότε καὶ τὸν ὑ­πο­δέχονται Χριστιανοί. Καὶ ὁ συνοδός του εὐαγγελιστὴς Λου­κᾶς σημειώνει γιὰ τὴ συν­άν­­τησι αὐτή· «Ἰ­δὼν ὁ Παῦλος τοὺς ἀ­δελφοὺς εὐ­χαρι­στήσας τῷ Θεῷ ἔλαβε θάρσος» (Πράξ. 28,15), πῆρε δηλαδὴ θάρρος ἀπὸ τοὺς πιστούς.

Ἂν ὅμως ὁ Παῦλος πῆρε θάρρος ἀπὸ τοὺς ἀ­­δελφοὺς τῆς ῾Ρώμης, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς ἔ­χου­­με τὴν ἀνάγκη αὐτή; Ὁ Παῦ­λος εἶ­νε πρότυπο γιὰ τοὺς ποιμένες τῆς Ἐκ­κλησί­ας· καὶ ἐπειδὴ κ᾽ ἐγὼ κατὰ τὶς ἀνεξιχνί­αστες βουλὲς τοῦ Θεοῦ εἶμαι ἕνας ποιμένας, ἔχω κ᾽ ἐγὼ ἀνάγκη ἐνισχύ­σεως. Ὅπως σ᾽ ἐ­κεῖ­­νον ἔ­τσι καὶ σ᾽ ἐμᾶς, ποὺ ἐργαζόμεθα στὸν ἀ­γρὸ τοῦ Κυρίου, ποιός θὰ μᾶς δώσῃ θάρρος; Πρῶτα ὁ Θεὸς βέβαια. Ὄχι ὅ­μως μόνο ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ οἱ πιστοὶ ἀδελφοί.
Αὐτὸ ἔδωσε ὁ Κύριος νὰ τὸ δοκιμάσω κ᾽ ἐ­γώ. Ἐπιτρέψτε μου λοιπὸν τὴν ὥρα αὐτὴ νὰ σᾶς παρουσιάσω, πρὸς δόξαν τοῦ Θεοῦ, 4 – 5 στι­γμι­ότυπα, κατὰ τὰ ὁποῖα οἱ Χριστιανοὶ μοῦ ἔ­δωσαν μεγάλο θάρρος, ὥστε νὰ συνεχίσω τὸν ἀγῶ­να μου. Ἂν δὲν ἦταν αὐτοί, δὲν ξέρω ἂν τὴν ὥρα αὐτὴ θὰ βρισκόμουν ἐδῶ, ἢ θὰ εἶ­χα ἀποσυρθῆ στὸ Ἅγιο Ὄρος. Μὲ τὰ λόγια, τὴ στάσι καὶ τὴν στήριξί τους μὲ ἐνίσχυσαν νὰ κρα­τηθῶ. Γι᾽ αὐτὸ τὸ χωρίο αὐτό, ὅτι «ὁ Παῦ­λος ἰ­δὼν τοὺς ἀ­δελφοὺς εὐ­χαρι­στήσας τῷ Θε­ῷ ἔλαβε θάρσος», μὲ συγκινεῖ.

* * *

⃝ Ἂς θυμηθῶ κατ᾽ ἀρχὴν τὴν πρώτη πόλι ποὺ μ᾽ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ ὑπηρετήσω, τὸ Μεσολόγ­γι. Νέος ἐγὼ τότε, τὸ 1935, μόλις 28 ἐτῶν, ἀνέβη­κα στὸν ἄμβωνα. Ἀπὸ τὶς πρῶτες προσπάθειές μου δὲν ἔβλεπα ἀποτελέσματα. Ἕνας νέ­ος ξέρετε ζητάει νὰ δῇ ἄμεσα ἀποτελέσματα. Γι᾽ αὐτὸ ἤ­­μουν κάπως ἀπογοητευμένος. Συνέχισα βέβαια τὴ διδασκαλία, εἶχα ὅμως ἀπορία· Καὶ τί ἔ­κανες, Αὐγουστῖνε, στὸ Μεσολόγγι; τό­σα κη­ρύ­γματα, κατηχητικά, φυλλάδια, κόποι· τί βγῆ­κε ἀπ᾽ ὅλη αὐτὴ τὴν περιπέτεια, ποὺ κάθησες ἑφτὰ χρόνια (1935-1941) στὸ Μεσολόγγι;… Πάντοτε τὸ σκεπτόμουν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2201

Τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
Κυριακὴ 30 Ἰουνίου 2019 πρωὶ
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ

«Ἰδὼν ὁ Παῦλος τοὺς ἀδελφοὺς εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ ἔλαβε θάρσος» (Πράξ. 28,15)

Νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου, τί αἰσθάνομαι τὴν ὥρα αὐτή; Αἰσθάνομαι κάτι ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ αἰ­σθανόταν ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἑ­ορ­τάζει σήμερα μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἁγίους Ἀ­ποστόλους. Προλαμβάνω τὴν παρεξήγησι·
–Μὰ τολμᾷς, θὰ πῆτε, νὰ συγκρίνῃς τὸν ἑ­αυτό σου μὲ τὸν Παῦλο, ποὺ ὅπως λέει ὁ ἅγι­ος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶνε ἀσύγ­κριτος;
Ὄχι βέβαια. Τί εἶμαι ἐγώ, τί εἴμαστε ὅλοι ἐ­μεῖς! ἑρπετὰ μπροστὰ στὸν ἀετό· νὰ μᾶς στύ­ψῃς ὅλους, δὲν κάνεις οὔτε τὸ νυχάκι τοῦ Παύ­λου. Ἐν τούτοις ὁ ἴδιος μᾶς λέει· «Μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 11,1). Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τὸν μιμηθοῦ­με· εἶνε τὸ πρότυπο γιὰ κάθε ποιμένα· εἶνε τὸ πρότυπο ἀ­κόμα καὶ γιὰ τὸν πιὸ ἁ­μαρτωλό. Γιατὶ καὶ ὁ Παῦλος ἦταν ἁμαρτωλός, βλάσφημος καὶ δι­ώ­κτης τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ξέρουμε, καὶ γι᾽ αὐ­τὸ εἶπε «Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁ­μαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. 1,15).
Ἡ ζωὴ τοῦ Παύλου, μὲ τὶς πτώσεις καὶ τ᾽ ἁ­μαρτήματά του ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς νίκες καὶ τοὺς θριάμβους του, εἶνε μία μεγάλη παρηγορία γιὰ κάθε Χριστιανό. Κάποιοι ζητοῦν θαύματα, ἀλ­λὰ καὶ μόνο ὁ Παῦλος εἶνε ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα τῆς πίστεώς μας.
Θέλετε νὰ δῆτε τὸν Παῦλο; Ἀνοῖξτε τὸ βιβλίο Πράξεις τῶν ἀποστόλων, βιβλίο ἱστορικὸ τὸ ὁποῖο, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ ἄλλα, ποὺ εἶνε ἱ­στορίες ἐρίδων, πολέμων, ὕλης, σαρκός, αἵμα­τος, ἱστορία τοῦ Ἀδάμ, τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώ­που, αὐτὸ εἶνε ἡ ἱστορία τοῦ Πνεύματος, ἱστορία τοῦ νέου Ἀδάμ. Δὲν ψάλλει μιὰ ἔριδα, σὰν ἐ­­­κεί­νην τοῦ Ἀχιλλέως στὴν ἀρχὴ τῆς Ἰλιάδος τοῦ Ὁ­μήρου. Ἐδῶ ὁ εὐ­αγγελιστὴς Λουκᾶς ψάλλει τὸ ἔργο τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος, τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ· πῶς ἕνας διώκτης ἔγινε κορυφαῖος ἀπό­στολος, πῶς ἕνα σκοτάδι ἔ­γινε φῶς, πῶς ἄνθρω­ποι ποὺ ζοῦσαν σὰν τετράποδα ἔγιναν ἄγγελοι.
Ψάλε μας, Λουκᾶ, τὰ μεγαλεῖα τοῦ Παύλου – γιατὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν Πράξεων ὁ­μιλεῖ γι᾽ αὐτόν. Μακάρι νὰ μπορούσαμε νὰ προ­βάλουμε τὴ ζωή του σὲ μιὰ ταινία μὲ τίτλο «Ὁ Παῦλος». Ἀπ᾽ ὅλη τὴ ζωὴ τοῦ Παύλου θὰ σᾶς παρουσιάσω τώρα μόνο ἕνα στιγμιότυπο. Read more »

ΣΚΛΗΡΟΣ ΕΛΕΧΟΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΕΜΕΝΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ,

ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ & ΤΙΣ ΣΠΙΝΘΗΡΟΒΟΛΟΥΣΕΣ ΜΙΤΡΕΣ ΤΟΥΣ
———-
Δεῖτε εδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=71168

«ΠΑΣΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΗΣΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗ αλλοτριαι εισιν της ιερατικης ταξεως και καταστασεως…» (16ος ΚΑΝΟΝΑΣ, της Ζ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1894

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Ὁμιλία τοῦ π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η φωνη του Παυλου προς την συγχρονη Ελλαδα

Ἑορτάζει, ἀγαπητοί μου, ὁ μεγάλος ἀπόστο­λος τῶν ἐθνῶν, ὁ ἱδρυτὴς τῶν πρώτων ἐκκλησιῶν τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ πρὸς αὐτόν, τὸν «πρῶτο με­τὰ τὸν Ἕνα», τὴν κολοσσιαία αὐτὴ φυσιογνω­μία τοῦ Χριστιανισμοῦ ποὺ ἀκτινοβολεῖ λαμπρὰ τὸ φῶς τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ φωτίζει τοὺς αἰ­ῶ­νες, στρέφονται σήμερα μὲ εὐγνωμοσύνη οἱ καρδιὲς τῶν Χριστιανῶν Ἑλλήνων.
Ἄρρηκτοι δεσμοὶ συνδέουν Παῦλο μὲ τὴν χριστιανικὴ Ἑλλάδα. Εἶνε ὁ πρῶτος ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἐπισκέφθηκε τὴν πατρί­δα μας. Περι­ώδευσε τὶς πόλεις της, πότισε τὰ ἐδάφη της μὲ τοὺς ἱδρῶτες τῶν ἀποστολικῶν του κόπων. Καὶ ἀξιώθηκε, μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ κέν­τρο τοῦ ἀρ­χαίου εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, τὴν Ἀθήνα, νὰ δώσῃ τὴ μεγάλη, τὴν ἱστορικὴ ἰδεολογικὴ μάχη κα­τὰ τῆς συνασπισμένης φιλοσοφίας, νὰ νικήσῃ καὶ νὰ στήσῃ ἐκεῖ τὴ σημαία τοῦ Ἐ­σταυρωμένου. Ὁ ποταμὸς κοντὰ στοὺς Φιλίππους, αὐτὸς ὁ Ἰ­ορδάνης τῆς Εὐρώπης ὅ­πως τὸν χαρακτήρισαν, ὅπου βαπτίσθηκαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ τῆς ἠ­πείρου μας, τὰ ἱ­στο­ρικὰ τείχη τῆς Θεσσαλονίκης, τὰ δρομάκια τῆς Βεροίας, οἱ βράχοι τῆς Ἀκροπόλεως, ὁ ἰσθμὸς τῆς Κορίνθου, οἱ ἀκτὲς τῆς Κρήτης, τῆς Κύπρου καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὰ βουνά, οἱ θάλασσες καὶ τὰ πελάγη μας ἀντηχοῦν ἀ­κόμη ἀπὸ τὰ ῥήματά του, ποὺ ἔσεισαν τὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο καὶ φύτεψαν στὴν Εὐ­ρώπῃ τὶς πρῶτες χριστιανικὲς ἐκκλησίες.
Ἔτσι, ἔχοντας ὁ Παῦλος τὴν πατρίδα μας ὡς πεδίο ἱεραποστολικῆς δράσεως, ἔκανε τὸ ὄ­νομα τῆς Ἑλλάδος ἀκόμη λαμπρότερο σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὅπου κυκλοφορεῖ ἡ Καινὴ Διαθή­κη –καὶ κυκλοφορεῖ σήμερα σὲ χίλιες καὶ πλέον γλῶσσες καὶ διαλέκτους– τὰ ὀνόματα τῶν Φιλίππων, τῆς Θεσσα­λονίκης, τῆς Βεροίας, τῆς Κορίνθου, τῆς Ἐφέσου, τῆς Νικοπόλεως εἶνε γνωστὰ – πασίγνωστα· τὰ ξέρουν καὶ τὰ παιδιὰ τῶν κατηχητι­κῶν σχολείων, τὰ ξέρουν ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων καὶ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου. Πλῆθος Χριστιανοὶ ζητοῦν νὰ ἐπισκεφθοῦν τὰ μέρη ὅπου πρωτοαντήχησε ἡ φωνὴ τοῦ πρωταθλη­τοῦ τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Στὴ Βέροια εἶ­δα στρατιῶτες ἀπὸ διάφορες χῶ­ρες τῆς Εὐ­ρώπης, τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Ἀνατολῆς, περνώντας ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ αὐτὴ πόλι, νὰ κατε­βαίνουν ἀπὸ τὰ στρατιωτικὰ αὐ­τοκίνητά τους καὶ ν᾽ ἀναζητοῦν, ποῦ εἶνε τὸ βῆμα ἀπ᾽ ὅπου κήρυξε ὁ μεγάλος ἀπόστολος. Read more »

Κυριακὴ Ἁγ. Πάντων (Ἑβρ. 11,33 – 12,2)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

«Ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Ἑβρ. 11,38)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Δὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, οὔτε δύο οὔτε δώδεκα οὔτε σαράντα οὔτε τριακόσιοι δεκαοκτὼ ἅγιοι· σήμερα ἑορτάζουν πολλοὶ – ἀναρίθμητοι, ὅλοι οἱ ἅγιοι. Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγίων Πάντων. Ποιοί εἶνε αὐτοί; Εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ γράφουν τὰ χαρτιά, τὰ συναξάρια, τὰ μηναῖα· ἀλλὰ εἶνε καὶ ἄλλοι, ποὺ τὰ ὀνόματά τους τὰ γνωρίζει μόνο ὁ Θεός, ἅγιοι ἀνώνυμοι. Εἶνε ἅγιοι ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἔθνη, ἀπ᾿ ὅλες τὶς γλῶσσες καὶ τὶς φυλές, ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἐποχές, ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα, ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἡλικίες. Εἶνε νήπια ὅπως ἐκεῖνα ποὺ ἔσφαξε ὁ Ἡρῴδης, μικρὰ παιδιὰ ὅπως ὁ ἅγιος Κήρυκος, γέροντες μὲ ἄσπρα μαλλιά, γυναῖκες, ἄντρες, ἕνας κόσμος ὁλόκληρος. Ἂν μπορῇς νὰ μετρήσῃς τὰ ἄστρα, τότε θὰ μπορέσῃς νὰ μετρήσῃς καὶ τοὺς ἁγίους Πάντας.
Σχηματίζουν σήμερα τρόπον τινὰ μία παρέλασι, ἐμπρὸς στὴν ὁποία οἱ παρελάσεις τῶν ἐθνικῶν μας ἑορτῶν σβήνουν. Παρελαύνουν ὅλοι οἱ ἅγιοι μπροστὰ στὸν βασιλέα Χριστό. Πρώτη περνᾷ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, μετὰ ἔρχονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, μετὰ οἱ πατριάρχαι, μετὰ οἱ προφῆται, μετὰ οἱ ἀπόστολοι, μετὰ οἱ μάρτυρες, μετὰ οἱ ὅσιοι, μετὰ οἱ πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ οἱ ὁμολογηταί, ὅλος ὁ στρατὸς τοῦ Κυρίου. Καὶ μπροστὰ ἀπ᾿ ὅλη τὴν παράταξι σελαγίζει ἡ σημαία, ὁ τίμιος σταυρός. Ὅλοι αὐτοὶ γονατίζουν μπροστὰ στὸ Χριστὸ καὶ λένε μὲ σεβασμὸ καὶ εὐλάβεια· Χαῖρε, ὁ Βασιλεὺς ἡμῶν!
Στὴν ἐποχή μας ἡ ἁγιότης περιφρονεῖται. Ἀλλὰ μήπως κι ὅταν ζοῦσαν στὴ γῆ οἱ ἅγιοι γνώρισαν τιμή; Κάθε ἄλλο. Καὶ τότε ὁ κόσμος ἄλλους θαύμαζε· ζήλευε αὐτοὺς ποὺ διασκέδαζαν, ὠργίαζαν, κολυμποῦσαν στὸ χρῆμα, κατοικοῦσαν στὰ μέγαρα· ἐνῷ οἱ ἅγιοι ἔμεναν μακριὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτά. Δὲ᾿ μποροῦσαν νὰ ζήσουν μέσα σὲ πολιτεῖες. Ἀναγκάζονταν νὰ φεύγουν, νὰ βγαίνουν ἔξω, νὰ ζοῦν στὰ βουνά, νὰ φοροῦν γιδοτόμαρα, νὰ κρύβωνται σὲ σπηλιές, γιὰ ν᾿ ἀποφύγουν συμβιβασμοὺς καὶ νὰ κρατήσουν τὴν πίστι καὶ τὴν καθαρότητά τους.
Γι᾿ αὐτοὺς τοὺς ἁγίους λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος· «Ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Ἑβρ. 11,38). Τί θὰ πῇ αὐτό; Ἂς τὸ κάνουμε λιανά. Read more »

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. 2,1-11)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Οι ενεργειες του Αγιου Πνευματος

«…Καὶ διηπόρουν, ἄλλος πρὸς ἄλλον λέγοντες· Τί ἂν θέλοι τοῦτο εἶναι;»
(Πράξ. 2,12)

Τί εἶνε, ἀγαπητοί μου, ἐκεῖνο ποὺ ἑλκύει σήμερα τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κόσμου; Εἶνε ἡ ὕλη, τὸ χρῆμα· εἶνε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, ὁ μαμωνᾶς. Σήμερα ὁ φτωχὸς ἕνα ὄνειρο ἔχει, νὰ γίνῃ πλούσιος· καὶ ὁ πλούσιος, νὰ γίνῃ πλουσιώτερος.
Ἐὰν λοιπὸν μέσα σ᾿ ἕνα τέτοιο κόσμο παρουσιασθῇ κάποιος καὶ πῇ, Ἄνθρωποι, πέρα ἀπὸ τὰ ὑλικὰ πράγματα, ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο καὶ ὑψηλότερο, κάτι ἀόρατο καὶ πνευματικό, ὑπάρχει Πνεῦμα ἅγιον! ἐὰν κάποιος μιλήσῃ μ᾿ αὐτὴ τὴ γλῶσσα, θὰ τὸν εἰρωνευθοῦν καὶ θὰ ποῦν· Τί θέλει νὰ πῇ αὐτός; Τί εἶνε αὐτὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο; Ἐγὼ δὲν βλέπω Πνεῦμα ἅγιο· ἐγὼ πιστεύω ὅ,τι βλέπω…
Ἀλλ᾿ αὐτὸ δὲν εἶνε ὀρθό. Διότι καὶ σ᾿ αὐ­τὸν ἀκόμη τὸν ὑλικὸ κόσμο ὑπάρχουν πρά­γμα­τα ποὺ ὁ ἄνθρωπος δὲν τὰ βλέπει καὶ ὅ­μως τὰ παραδέχεται. Παραδείγματος χάριν, ποιός βλέπει τὸν ἀέρα; Καταλαβαίνουμε ὅτι ὑ­πάρχει ἀέρας, γιατὶ βλέπουμε στὰ δέντρα τὰ φύλλα νὰ σείωνται. Βλέπουμε ὅτι ὁ ἀέρας, ὅταν δυναμώσῃ, σπάει τὰ κλαδιά. Ὁ ἀέρας μπορεῖ ἀκόμη νὰ ξερριζώσῃ δέντρα, νὰ ὑψώ­σῃ τεράστια κύματα καὶ νὰ πνίξῃ καράβια, νὰ παρασύρῃ ἀνθρώπους, νὰ καταστρέψῃ σπίτια. Ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα λοιπὸν καὶ τὶς ἐν­έργειες τοῦ ἀέρος, παραδεχόμεθα ὅτι ὑπάρχει ἀέρας. Ποιός ἀπὸ μᾶς εἶδε τὸ μαγνητισμό; Ἀκοῦμε ἢ διαβάζουμε γιὰ μαγνητισμό· ἀλλὰ τὴν οὐσία του δὲν τὴ βλέπουμε. Ὅταν ὅ­μως πλησιάσῃς κοντὰ στὸ μαγνήτη μιὰ βελόνα, θὰ δῇς ἀμέσως ὅτι τὴν τραβάει κοντά του. Ποιός ἀπὸ μᾶς εἶδε ἢ ποιός ἀπὸ τοὺς φυ­σικοὺς μπορεῖ νὰ μᾶς πῇ, τί εἶνε ἠλεκτρισμός; Κανείς δὲν εἶδε τὸν ἠλεκτρισμό· βλέπει ὅμως τὸ φῶς ποὺ παράγει, τὶς μηχανὲς ποὺ κινεῖ· κι ἅμα ἀγγίξῃς τὸ ἠλεκτρικὸ σύρμα, τινάζεσαι.
Δὲν τὰ βλέπουμε αὐτά, ἀλλὰ παραδεχόμεθα ὅτι ὑπάρχουν. Λοιπόν, ἄπιστοι, ὅπως ἐ­σεῖς πιστεύετε ὅτι ὑπάρχει ἀέρας, μαγνητισμός, ἠλεκτρισμός, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι ὑπάρχει Πνεῦμα ἅγιο, ἕνα θεῖο πρόσωπο ποὺ δὲν τὸ βλέπουμε, ἀλλὰ τοῦ ὁποίου προσώπου βλέπουμε τὶς ἐνέργειες.
Καὶ διαπιστώνουμε, ὅτι τὸ ἅγιο Πνεῦμα ἔ­χει περισσότερες ἐνέργειες ἀπὸ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Τέτοιες ἐνέργειες τοῦ ἁγίου Πνεύματος βλέπουμε σήμερα, τὴν ἡμέρα αὐτὴ τὴ μεγάλη καὶ ἐπίσημο τῆς Πεντηκοστῆς. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2195

Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως
6 Ἰουνίου 2019
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Ὅπου ὁ Χριστός, ἐκεῖ κ᾽ ἐμεῖς!

«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» (θ. Λειτ.)

Ἑορτὴ δεσποτική, ἀγαπητοί μου· ἔτσι ὀ­νο­μάζεται ἡ σημερινὴ ἑορτή, γιατὶ ἑορτάζει ὁ δεσπότης Χριστός. Στὸν Πόντο καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία τὸ Χριστὸ τὸν ἔλεγαν «Ἀφέντη» ποὺ διαφεντεύει· «ἀ­φέντης» εἶνε αὐτὸς ποὺ δεσπόζει παντοῦ, ἐξουσιάζει τὰ πάντα.
Οἱ ἅγιοι ἑορτάζουν μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, ὁ Χριστὸς ἑορτάζει πολλές. Δεσποτικὲς ἑορτὲς εἶνε τὰ Χριστούγεννα, τὰ Θεοφάνεια, ἡ Ὑ­παπαντή, ἡ Μεταμόρφωσις, καὶ πρὸ παντὸς τὸ Πάσχα. Μετὰ τὴν Ἀνάστασι λοιπὸν ἔρχεται σήμερα ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως.
Τί ἑορτάζουμε σήμερα; Σύντομα καὶ ἁ­πλᾶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ τὸ ἐξηγήσουμε. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου

Τῶν μεγαλομαρτύρων Εἰρήνης καὶ Ἐφραὶμ, (29.5)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Νεομαρτυρες

TΟΝ μῆνα Μάιο, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ θλιβερὰ ἐπέτειος τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀπὸ τὶς 29 Μαΐου 1453 ἄρχισε ἡ μακρὰ περίοδος τῆς τουρκοκρατίας, ποὺ ἐκράτησε μέχρι τὸ 1821 καὶ τὸ 1912. Μέσα στὸ διάστημα τῶν αἰώνων αὐτῶν πολλοὶ Χριστιανοὶ μαρτύρησαν. Εἶνε οἱ ἅγιοι νεομάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς ποῦμε σήμερα λίγα λόγια γι᾿ αὐτούς, γιὰ τοὺς ὁποίους κ᾿ ἐμεῖς κτίσαμε ναὸ σὲ ὕψωμα τοῦ Ἀμυνταίου.

* * *

   Ὑπάρχουν οἱ παλαιοὶ μάρτυρες, τῶν πρώτων αἰώνων· ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ ἐκείνους προσετέθησαν καὶ αὐτοί, οἱ μάρτυρες τῶν νεωτέρων χρόνων καὶ μάλιστα τῆς τουρκοκρατίας. Θὰ ἔπρεπε στὶς 29 Μαΐου νὰ χτυποῦν νεκρικὰ οἱ καμπάνες, νὰ μᾶς ὑπενθυμίζουν τὴ μεγάλη συμφορὰ τοῦ γένους, τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἔγινε τὸ 1453. Δυστυχῶς λησμονήσαμε τὸ παρελθόν μας, γίναμε γραικύλοι. Μπῆκαν τότε μέσ᾿ στὴν Πόλι οἱ βάρβαροι, οἱ ὀρδὲς τοῦ Μωάμεθ, καὶ κατέβασαν ἀπὸ τὸν τροῦλλο τῆς Ἁγίας Σοφίας τὸν τίμιο σταυρό. Ἀπὸ τότε ἄρχισε τὸ μαρτύριο τῆς φυλῆς. Σύνθημα τῶν Τούρκων ἦταν ―καὶ μέχρι σήμερα εἶνε― «θάνατος στοὺς γκιαούρηδες». Τότε ὄχι ἕνας καὶ δύο, ἀλλὰ πλήθη μαρτύρησαν· γέροντες καὶ παιδιά, νέοι καὶ νέες, ἄντρες καὶ γυναῖκες, ἔγγαμοι καὶ ἄγαμοι, κληρικοὶ καὶ μοναχοί, ἐσφάγησαν ὡς ἀρνία ἀπὸ τὴν μάχαιρα τοῦ Μωάμεθ. Αὐτοὶ εἶνε οἱ νεομάρτυρες.
Ἀναφέρω ἕναν μόνο ἀπὸ αὐτούς, γιὰ νὰ λάβουμε μιὰ ἰδέα τί ψευτοχριστιανοὶ εμεθα ἐμεῖς μπροστὰ σ᾿ ἐκείνους. Εἶνε ὁ μοναχὸς Δημήτριος ὁ ἐκ Σαμαρίνης τῆς Πίνδου, ποὺ μαρτύρησε τὸ 1808 καὶ ἑορτάζει στὶς 17 Αὐγούστου. Ὁ νεομάρτυς αὐτὸς ἦταν μαθητὴς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἁπλοϊκὸς βοσκὸς ἦταν, ἀγράμματος, ἀλλὰ μέσα του εἶχε τὸν οὐρανὸ καὶ προσευχόταν συνεχῶς· ἐνῷ μερικοὶ εἶνε ἐγγράμματοι, ἀλλὰ μέσα τους ἔχουν τὴν κόλασι. Τὸν συνέλαβε ὁ Ἀλῆ πασᾶς μετὰ ἀπὸ συκοφαντία, τὸν φυλάκισε καὶ τὸν βασάνισε. Στὸ στῆθος του εἶχε μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας. ―Βγάλε τὴν εἰκόνα, ἄπιστε γκιαούρη, τοῦ λένε, καὶ πάτησέ την. ―Τὴν Παναγία νὰ πατήσω; ὄχι. ―Πάτησέ την. ―Δὲν τὴν πατῶ… Κ᾿ ἐπειδὴ δὲν πατοῦσε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ὁ Ἀλῆ πασᾶς διέταξε σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων. Τὸν τρύπησαν μὲ καλάμια, τοῦ ἔσφιξαν τὸ κρανίο, τὸν κρέμασαν ἀνάποδα πάνω ἀπὸ ἀναμμένη φωτιά (ἕνας Τοῦρκος βλέποντας αὐτὰ πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ μαρτύρησε). Τέλος ὁ πασᾶς – πρωτοφανὲς μαρτύριο― διέταξε νὰ τὸν κτίσουν· μόνο τὸ κεφάλι του ἄφησαν ἔξω ἀπὸ τὸν τοῖχο! Δέκα μέρες διήρκεσε τὸ μαρτύριό του καὶ ἔλεγε· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Παναγία μου Δέσποινα Θεοτόκε… Ἔτσι σφράγισε τὴ ζωή του ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς νεομάρτυρας τῆς τουρκοκρατίας.
Σᾶς ἀνέφερα ἕνα παράδειγμα. Θὰ μποροῦσα ν᾿ ἀναφέρω δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, δέκα, ἑκατὸ παραδείγματα. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ εἶνε καὶ ὁ διδάσκαλος τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ παρακαλοῦσε· «Χριστέ μου, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα σου γιὰ μένα, ἀξίωσέ με νὰ χύσω κ᾿ ἐγὼ τὸ αἷμα μου γιὰ σένα». Καὶ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ μαρτύριο, τὸ βάπτισμα τοῦ αἵματος, καὶ ἔκλεισε τὴν ἁγία του ζωὴ μὲ τὰ λόγια «Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλμ. 65,12). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1172

Τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου (Ἰω. 10,1-9)
21 Μαΐου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Η ΘΥΡΑ

«Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει» (Ἰω. 10,9)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις μεγάλη. Ἑορτάζουν δύο θρησκευ­τικὲς φυσιογνωμίες, δύο ἅγιοι, ποὺ ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας τοὺς ἀνέβασε πολὺ ψηλά, στὸ ἐπίπεδο τῶν ἰσαποστόλων. Σήμερα εἶνε ἡ μνήμη τῶν δύο ἁγίων θεοστέπτων βασιλέων καὶ ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καὶ τῆς σεβασμίας μητρός του Ἑλένης.
Σήμερα, κοντὰ στοὺς ἁγίους, ἑορτάζουν καὶ ὅσοι καὶ ὅσες φέρουν τὰ ὡραῖα ὀνόματά τους. Μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἁπλοῖ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ ἀξιωματοῦχοι καὶ κυβερνῆται καὶ πρίγκιπες καὶ βασιλεῖς ἑορτάζουν σήμερα. Δὲν εἶπα τίποτε. Σήμερα ἑορτάζει ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικὸς λαός, ἑορτάζουν γενεὲς γενεῶν. Λίγα ὀνόματα στὴν ἱστορία τοῦ πολυπαθοῦς καὶ μαρτυρικοῦ ἔθνους μας ἠ­λεκτρίζουν τόσο ὅσο τὸ ὄνομα Κωνσταντῖ­νος. Τὸ ὄνομα αὐτὸ ἔφερε ὁ σημερινὸς ἅγι­ος, ὁ Κωνσταντῖνος Α΄ ὁ Μέγας (†337), ὁ ἔν­δοξος καὶ ἡρωικὸς ἱδρυτὴς τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλὰ καὶ ὁ τελευταῖος μαρτυρι­κὸς αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου, ὁ Κωνσταν­τῖνος ΙΑ΄ ὁ Παλαιολόγος (1405-1453). Ἔ­τσι τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος ἔγινε σύμβολο, συνδέθηκε μὲ τὶς παραδόσεις καὶ τοὺς θρύλους τοῦ γένους μας, καὶ ἰδίως μὲ τὸ ὅραμα τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων, τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γι᾿ αὐτὸ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ εἶνε θρησκευτικὴ καὶ ἐθνική.
Δὲν θὰ σᾶς διηγηθῶ τὸν βίο τῶν σημερι­νῶν ἁγίων. Ἀντὶ ν᾿ ἀνοίξω τὸ συναξάριο, τὴν ἱ­στορία, καὶ νὰ σᾶς διηγηθῶ τὸν βίο τους, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ῥίξουμε ἕνα βλέμμα στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο καὶ μάλιστα στὸ τελευταῖο ῥητό. Τὸ τελευταῖο ῥητὸ τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου λέει· «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει» (Ἰω. 10,9). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ;

* * *

Γιὰ πρόβατα καὶ βοσκοὺς μιλάει τὸ εὐαγγέλιο. Μᾶς λέει ὁ Κύριος παραβολικῶς, ὅτι ὅ­πως τὰ ἄλογα πρόβατα ἀναπαύονται καὶ ἀ­σφαλίζονται μέσα στὸ μαντρί, ἔτσι ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη μάνδρα, πνευματική. Εἶνε ἡ Ἐκ­κλησία του, στὴν ὁποία ἀναπαύονται καὶ ἀ­σφαλίζονται τὰ λογικὰ πρόβατα, οἱ ἄνθρωποι, ἐφ᾿ ὅσον βεβαίως τὸ θέλουν. Ὅποιος δὲν θέλει, εἶνε ἐλεύθερος νὰ μείνῃ ἔξω ἀπὸ τὴ μάνδρα. Τὰ λόγια αὐτὰ σημαίνουν, ὅτι ὁ κόσμος χωρίζεται σὲ δύο παρατάξεις· στὴ μία εἶνε οἱ ἐκτὸς τῆς μάνδρας, στὴν ἄλλη οἱ ἐντὸς τῆς μάνδρας· οἱ μὲν βρίσκονται κοντὰ στὸ Χριστό, οἱ ἄλλοι εἶνε μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2190

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
Τρίτη 21 Μαΐου 2019
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Γιατι η Εκκλησια ανεκηρυξε αγιο τον Μεγα Κωνσταντινο;

Β) Πως κυβερνησε το κρατος του

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἀγαπητοί μου, κα­τὰ θεία ἀποκάλυψι καὶ μέ­σα ἀπὸ δυσκολί­ες, βρῆκε τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Νίκησε τὴν εἰ­δω­λολα­τρία, ἔγινε μονο­κράτωρ τῆς ῾Ρωμαϊκῆς αὐ­τοκρα­τορίας καὶ ἵδρυσε χριστια­νικὸ κράτος. Ἐμπνευσμένη ἐνέργειά του ἦταν νὰ μεταφέρῃ τὴν πρωτεύουσα ἀπὸ τὴ ῾Ρώμη στὸ Βυζάντιο, ποὺ κατόπιν ὠνομάστηκε Κωνσταντινούπολις.
Τὰ ἐγκαίνια ἢ γενέθλια τῆς νέας πρωτευού­σης τιμῶνται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς ἡμέρα ἁγία καὶ ἑορτάζονται κατ᾽ ἔτος στὶς 11 Μαΐου. Χίλια χρόνια κράτησε τὸ Βυζάντιο, καὶ λίγα κράτη προσέφεραν τόσες ὑπηρε­­σί­ες ὅσες αὐτό.
Καὶ τώ­ρα ἂς δοῦμε τώρα πῶς κυβέρνησε τὸ βασίλειό του ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.

* * *

Πῆρε, ἀδελφοί μου, ἅγιο κόσκινο καὶ κοσκίνισε τὸ κράτος σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς· στὰ δικαστήρια, στὰ σχολεῖα, στὸ στρατό, στοὺς πλου­σίους καὶ στὴ φτωχολογιά. Τί ἔκανε;
※ Πρῶτο διάταγμα· καταργεῖται ἡ σταύ­ρωσις. Ἕως τότε τρόπος ἐκτελέσεως τῶν ἐγκλημα­τι­ῶν, κατὰ τὸ ῥωμα­ϊ­κὸ νόμο, ἦταν ἡ σταύρω­σις· σταύρωναν τοὺς κακούργους, καὶ αὐτὸ συν­τη­­ροῦσε τὴν ἰδέα ὅτι καὶ ὁ Χριστὸς –ἀφοῦ σταυ­ρώθηκε– τί ἄλλο θὰ ἦταν παρὰ κακοῦργος. Μόλις ἔ­γινε αὐτοκράτωρ ὁ Κωνσταντῖνος ἡ ποινὴ αὐτὴ καταργήθηκε.
※ Δεύτερο διάταγμα. Προηγουμένως καὶ οἱ τελευταῖοι ἀλῆτες ὕβριζαν ἐλεύθερα δημοσί­ως μὲ τὰ πιὸ ἄσχημα λόγια τὴν Παναγία καὶ τὸν βασιλέα Χριστό. Ὁ Κωνσταντῖνος ἔβγαλε δι­άταγμα· ἀπαγορεύεται αὐστηρὰ ἡ βλαστήμια. Ἂν ὕβριζες τὸν ἴδιο, δὲν σὲ τιμωροῦ­­σε, ἦταν ἀνεξίκακος. Λένε ὅτι μιὰ μέρα κάτι κόλα­κες τοῦ κατήγγειλαν· –Κάποιοι εἰ­δωλολά­τρες ἔ­σπασαν τὴν προτομή σου. Ὁ Κωνσταν­τῖνος, ἤ­ρεμος, ψηλάφησε μὲ τὸ χέρι τὸ πρόσω­πό του καὶ τοὺς λέει· –Ἐδῶ ἡ μύτη μου καὶ τὸ πρόσω­πό μου εἶνε καλά, δὲν ἔχουν πάθει τίπο­τα· ἀ­φῆστε τοὺς ἀνθρώπους… Τοὺς συγχώρησε. Ὅ­ποιος ὅμως τολμοῦσε νὰ θίξῃ τὰ θεῖα, αὐτὸς δὲν ἦταν ἀνεκτὸς στὸ κράτος του.
※ Τρίτο διάταγμα. Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου ἐπισκόπου Λαρίσης
Στον Ἅγιο Ἀχίλλιο Πρεσπῶν 15 Μαΐου 1988
Το βίντεο περιέχει ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴ Θεια Λειτουργία & την δευτερολογία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου για την Ἑλληνικοτητα των Πρεσπῶν & ἔλεγχο για την ἄγρια προπαγάνδα στην Αὐστραλία

——–

———

ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ἡ ὁμιλία
Στον Ἅγιο Ἀχίλλιο Πρεσπῶν, στις 15 Μαΐου 1988

ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΘΑ, ἀγαπητοί μου, στὴν ἄνοιξι, ποὺ εἶνε ἡ ὡραιοτέρα ἐποχὴ τοῦ ἔτους. Συγχρόνως, ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως, εὑρισκόμεθα σὲ ἕνα κύκλο ἑορτῶν τοῦ λεγομένου Πεντηκοσταρίου, ἑορτῶν ποὺ ὡς ἀρχὴ καὶ κέντρο τους ἔχουν τὸ Πάσχα. Ἀλλὰ σήμερα, 15 Μαΐου, εἶνε καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου ἐπισκόπου Λαρίσσης.
Ποιός ἦτο ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος;

* * *

Ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος γεννήθηκε τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ., τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Πατρίδα του εἶνε μιὰ χώρα ποὺ γέννησε πολλοὺς ἁγίους, μάρτυρας καὶ ὁμολογητάς. Εἶνε μιὰ χώρα ποὺ μᾶς προκαλεῖ βαθυτάτη συγκίνησι, ἂν διατηροῦμε μέσα μας στοιχεῖα ἑλληνισμοῦ. Ἡ χώρα αὐτὴ εἶνε ἡ Μικρὰ Ἀσία. Γεννήθηκε στὴν Καππαδοκία, ἐκεῖ ὅπου γεννήθηκαν ὁ Μέγας Βασίλεος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ἄλλοι μεγάλοι ἄνδρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἦταν παιδὶ ἐκλεκτῆς οἰκογενείας. Εἶχε γονεῖς εὐσεβεῖς, ποὺ τὸν ἀνέθρεψαν μὲ χριστιανικὴ ἀγωγὴ καὶ πίστι στὸ Θεό. Φαίνεται ὅτι τὸ σπίτι του ἦταν καὶ πλούσιο, γι᾿ αὐτὸ δὲν στερήθηκε τὰ μέσα νὰ σπουδάσῃ καὶ νὰ μορφωθῇ στὴν κοσμικὴ γνῶσι καὶ σοφία.
Ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια φάνηκε ὅτι τὸν κοσμοῦν πολλὲς ἀρετές. Ἀγάπησε ἰδιαιτέρως τὰ ἱερὰ γράμματα. Μελέτησε τὴ Γραφή, ἐντρύφησε στὶς ἀθάνατες σελίδες της. Ἔτσι μέσα στὴν ψυχή του ἄναψε φλόγα πνευματική, πόθος ἱερὸς νὰ γνωρίσῃ καὶ νὰ κηρύξῃ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸ ψαλμικὸ ῥητὸ «Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Ψαλμ. 115,1).
Σήμερα τὰ στόματα τῶν λεγομένων Χριστιανῶν εἶνε κλειστὰ καὶ βουβὰ γιὰ τὴν πίστι. Ἡ γλῶσσα τους ἀπ᾿ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ βράδυ φλυαρεῖ γιὰ χίλια – δυὸ ἄλλα θέματα. Χιλιάδες λέξεις ἀκοῦς ἂν πλησιάσῃς. Μιλοῦν γιὰ ὅλα τὰ πράγματα· γιὰ ποδόσφαιρο, γιὰ τηλεόρασι, γιὰ πολιτική, γιὰ συνοικέσια, γιὰ ὅ,τι θέ᾿ς· δὲν θ᾿ ἀκούσῃς ὅμως καμμία λέξι γιὰ τὸ Χριστό. Νεκρὲς οἱ ψυχές!… Read more »

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
9 Mαΐου

O AΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Kάθε μέρα η Eκκλησία μας εορτάζει αγίους, οσίους καί μάρτυρας. Σήμερα εορτάζει ο άγιος μάρτυς Xριστοφόρος. Aλλά ποιός ήτο ο άγιος Xριστοφόρος;

* * *

Έζησε την εποχή του Δεκίου (249-251 μ.X.). Kατήγετο από μέρος βαρβαρικό. Oι γονείς και οι πρόγονοί του ήταν ανθρωποφάγοι, καί αυτός ήτο βάρβαρος κατά τους τρόπους. Ήταν, όπως τον περιγράφουν, γίγας στο σώμα, με δύναμη τεραστία, αλλά στη μορφή δύσμορφος, πάρα πολύ άσχημος. Γι’ αυτό σε εικόνες τον ζωγραφίζουν με κεφάλι σκύλου, σα’ να ήταν σκύλος. Aυτό δεν είναι ορθό. Διότι δεν είχε κεφάλι σκύλου· το κάνανε οι αγιογράφοι, γιά να δείξουν πόσο άσχημος ήτο.
Γύρω από τον βίο του υπάρχουν δύο παραδόσεις, η ανατολική καί η δυτική. Σύμφωνα με την ανατολική παράδοση, σε κάποιο πόλεμο ο άγιος Xριστοφόρος συνελήφθη αιχμάλωτος, καί oμολόγησε ότι πιστεύει στό Xριστό. Toν έστειλαν τότε στην Aντιόχεια με συνοδεία διακοσίων στρατιωτών….

Την συνέχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=12144 

Ἐπιφανίου, Γερμανοῦ, Θεοδώρου, Ἰω. Βλάχου
12 Μαΐου
Toυ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Αρχαιοι και νεοι αγιοι

«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῖς» (Ψαλμ. 67,36)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, θὰ δοῦμε ὅτι ἑορτάζουν τέσσερις ἅγιοι, ποὺ σὰν ἀστέρια φωτίζουν τὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ προβάλλονται ὡς ὑποδεί­γματα. Ἔζησαν σὲ διάφορες ἐποχὲς καὶ συνθῆκες, ἀλλὰ μετέχουν ὅλοι στὴν ἴδια ἁγιότητα.

* * *

Ἀρχαιότερος εἶνε ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος ἐπίσκοπος Κύπρου. Τὸν τιμοῦν ἰδιαιτέρως σήμερα στὴ μαρτυρική μας μεγαλόνησο. Τί ἦταν; Ἄνθρωπος. Κανείς δὲ γεννήθηκε ἅγιος· γίνεται ἅγιος. Ἅμα θέλῃ ὁ ἄν­θρωπος, ἢ γίνεται ἔνσαρκος ἄγγελος, ἢ κατέρχεται στὴ βαθμῖδα τῶν ζῴων καὶ καταντᾷ χειρότερος καὶ τῶν ζῴων. Γεννήθηκε τὸ 310 στὰ ἅγια μέρη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ γονεῖς Ἑβραίους πτωχοὺς γεωργούς. Γρήγορα τὸν εἵλκυσε ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, προσῆλθε στὸν ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανὸ καὶ ζήτησε τὸ ἅγιο βάπτισμα. Ἐν συνεχείᾳ ἔζησε ἐκεῖ αὐστηρὰ ζωὴ σὲ μοναστήρι ὡς ἱερεύς. Ἡ φήμη του ὡς μορφωμένου ἀσκητοῦ διεδόθη. Ὅταν στὴν Κύπρο ἐκενώθη ὁ ἀρχιεπισκοπικὸς θρόνος τὸν ἐξέλεξαν ποιμενάρχη τους. Ἔτσι ἔγινε ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τὸ ἔτος 367. Ἔζησε βίον ἅγιον προσευχῆς, νηστείας, μελέτης τῶν Γραφῶν. Μιλοῦσε πέντε γλῶσσες. Ὁ λόγος του καὶ τὰ συγγράμματά του ἦταν μαστίγιο καὶ κεραυνὸς κατὰ τῶν αἱρέσεων. Ἔζησε ἑκατὸ σχεδὸν ἔτη καὶ εἶχε διαύγεια πνεύματος. Στὰ πνευματικά του παιδιά, στοὺς ἱερεῖς καὶ διακόνους, ἔλεγε· Φεύγω ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν· ζητῶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Παρέδωσε τὸ πνεῦμα μέσα στὸ πλοῖο, καθὼς ἐπέστρεφε στὴν Κύπρο μετὰ ἀπὸ ταξίδι στὴν Κωνσταντινούπολι. Εἶνε ἀληθὲς ὅτι ὡς ἄνθρωπος τότε γιὰ ἕνα διάστημα, ἀπὸ ἀφέλεια, εἶχε παρασυρθῆ καὶ συμφώνησε μ’ ἐκείνους ποὺ ἐξώρισαν τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο. Στὸ τέλος ὅμως διεπίστωσε τὴν ὑποκρισία καὶ τὶς μηχανορραφίες, ποὺ εἶχαν στηθῆ εἰς βάρος τοῦ μεγάλου ἐκείνου πατρός, καὶ ἀηδιασμένος ἀπεχώρησε. Τὸν ἔθαψαν μὲ μεγάλες τιμὲς στὴν ἐπισκοπή του καὶ ἀργότερα τοῦ ἔκτισαν ναό.
Ὁ ἕνας λοιπὸν ἀπὸ τοὺς ἁγίους ποὺ ἑορτάζουν σήμερα ἔζησε τὸν 4ο μ.Χ. αἰῶνα. Ὁ ἄλλος ἔζησε τὸν 7ο αἰῶνα· εἶνε ὁ ἅγιος Γερμανὸς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Γεννήθηκε περὶ τὸ 640 στὴ Βασιλεύουσα. Ἦταν παιδὶ μεγάλης καὶ πλουσίας οἰκογενείας. Ἔχασε ὅμως τὸν πατέρα του, τὸν πατρίκιο Ἰουστινιανό, τὸν ὁποῖον ἀδίκως θανάτωσε ὁ βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ὁ Πωγωνᾶτος, διότι τὸν θεώρησε συνένοχο στὸν φόνο τοῦ πατέρα του. Καὶ μόνο αὐτό; Read more »

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης
5 Μαΐου 2019
τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Η αγια Ειρηνη η μεγαλομαρτυς

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἡ μεγαλομάρτυς ἁγία Εἰρήνη. Τί ἦταν ἡ ἁγία Εἰρήνη; ἄγγελος, ἀρχάγγελος; Ἄνθρωπος ἦταν, ἀλλὰ ἔγινε ἄγγελος. Ὁ ἄνθρωπος, ἅμα θέλῃ γίνεται ἄγγελος, κι ἅμα θέλῃ γίνεται διάβολος καὶ χειρότερος ἀπὸ τὸ διάβολο.

* * *

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταν­τίνου. Ἦταν μοναχοκόρη τοῦ ἐπάρχου Λικινίου καὶ τῆς Λικινίας. Γεννήθηκε στὴν Περσία, σὲ χώρα εἰδωλολατρική. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλι Μαγεδών. Τὸ πρῶτο της ὄνομα ἦταν Πηνελόπη καὶ ἦταν κι αὐτὴ εἰδωλολάτρις. Ὁ πατέρας της, πολὺ πλούσιος, τὴν ἀγαποῦσε ἰδιαι­τέρως, ὅπως συμβαίνει συνήθως μὲ τὰ μονα­χοπαίδια. Πρὸς χάριν της ἔχτισε ἕνα πύργο, δηλαδὴ ἕνα ἀνάκτορο, μιὰ ἔπαυλι, ὅπου ὅ­λα ἦταν χρυσᾶ. Ἐκεῖ ἔκλεισε τὴν Πηνελόπη σὲ ἡλικία 6 ἐτῶν, καὶ ὥρισε 13 νέες νὰ τὴν ὑ­πηρετοῦν. Τὴ μόρφωσί της ἀνέθεσε στὸν σο­φὸ γέροντα Ἀπελλιανό (εἶνε αὐτὸς ποὺ ἔγραψε τὶς πληροφορίες γιὰ τὸ μαρτύριό της).
Ἀποκλεισμένη στὸν πύργο ἡ Πηνελόπη δὲν εἶχε ἰδέα γιὰ τὸ Θεό. Πῶς τὸν γνώρισε; Δύο γεγονότα συνετέλεσαν ν᾿ ἀλλάξῃ ζωὴ ἀλλὰ καὶ ὄνομα, κι ἀπὸ Πηνελόπη νὰ γίνῃ Εἰρήνη. Τὸ ἕνα ἦταν, ὅτι μέσα στὶς 13 ὑπηρέτριές της ἦταν καὶ μία Χριστιανή. Αὐτή, μὲ τὴ συμπεριφο­ρά της ἀπέσπασε τὴν ἐκτίμησι τῆς ἀρχον­τοπούλας. Ἡ Πηνελόπη αἰσθανόταν ἰδιαιτέρα χαρὰ νὰ συναναστρέφεται καὶ νὰ συνομι­λῇ μ᾿ αὐτήν. Καὶ ἡ ὑπηρέτρια σιγὰ – σιγὰ τῆς ἄ­νοιξε τὰ μάτια, τῆς ἔδειξε τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας· τῆς μίλησε γιὰ τὸ Χριστό· γιὰ τὰ πάθη, τὴν ἀνάστασι, τὴ διδασκαλία, τὶς προφη­τεῖες, γιὰ ὅλη τὴ ζωή του. Καὶ ἡ Πηνελόπη ἄκουγε μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα.
Τὸ ἄλλο γεγονός. Λέει ὁ βίος της, ὅτι εἶδε ἕ­να ὅραμα. Τί ὅραμα; Εἶδε, ὅτι μιὰ μέρα, κα­θὼς ἦταν στὸν πύργο, ἀπὸ τὸ ἀνοιχτὸ παράθυρο μπῆκε ἕνα περιστέρι ποὺ κρατοῦσε στὸ ῥάμφος ἕνα κλαδὶ ἐλιᾶς καὶ τὸ ἄφησε πάνω σ᾿ ἕνα χρυσὸ τραπέζι. Σὲ λίγο, νά κ᾿ ἔρχεται ἕνας ἀετός· μπαίνει ἀπ᾿ τὸ παράθυρο κι ἀφήνει πάνω στὸ τραπέζι ἕνα στεφάνι ἀπὸ λουλούδια. Τέλος μπαίνει κ᾿ ἕνας κόρακας κι ἀ­φή­νει ἕνα φίδι σκοτωμένο. Ξύπνησε τρομα­γμένη καὶ ρωτοῦσε τί σημαίνει τὸ ὅραμα. Read more »

3 Mαιου

NA ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΦΡΑΓΓΕΛΙΟ!

«Μή ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου» (Ἰω. 2,16)

«…Δύο πρόσωπα διεκδικοῦν τὴν καρδιά μας, ὁ Χριστὸς καὶ ὁ διάβολος. Ποιόν θὰ προτιμήσουμε;Ἂν τὴν δώσουμε στὸν διαβολο, θὰ τὴν κάνῃ  σπηλιὰ ποὺ ἐκεῖ μέσα θὰ φωλιάζουν θηρία καὶ ὀχιές. Ἂν ὅμως τὴν δώσουμε στὸ Χριστό, τόε ἡ καρδιά μας θὰ γίνῃ μιὰ ἐκκλησία μέσα στὴν ὁποία ἄγγελοι θὰ ψάλλουν «Ὡσαννά» καὶ «Ἀλληλούια»(Ἰων. 12,13, Ἀπ. 19,13,4,6). Καὶ ὅταν ἡ καρδιά μας παραδοθῃ στὸ Χριστό, τότε καὶ ὅτι ἄλλο ὑλικὸ θελήσουμε νὰ τοῦ προσφέρουμε θὰ εἶνε δεκτὸ ἀπ᾽ αὐτόν· ἀπὸ χέρια καὶ καρδιὲς ἁμαρτωλὲς δὲν δέχεται τίποτε….».

Γιὰ νὰ διαβάστε ὁλόκληρο τὸ κήρυγμα:  (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)

Τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἀνήκει στὶς λεγόμενες κινητὲς ἑορτὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.
Κινητὲς λέγονται οἱ ἑορτὲς τοῦ Τριῳδίου καὶ τοῦ Πεντηκοσταρίου, ποὺ ἔχουν ὡς κέντρο τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Τὸ Τριῴδιο (10 ἑβδομάδες, δηλαδὴ 70 ἡμέρες) προηγεῖται τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, τὸ δὲ Πεντηκοστάριο (7 ἑβδομάδες, δηλαδὴ 50 ἡμέρες) ἀκολουθεῖ. Οἱ ἑορτὲς αὐτὲς ὀνομάζονται κινητές, γιατὶ δὲν ἔχουν σταθερὰ ἡμερομηνία, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς ἄλλες ἑορτὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ποὺ ἔχουν σταθερὰ ἡμερομηνία καὶ λέγονται ἀκίνητες. Τῶν κινητῶν ἑορτῶν ἡ ἡμερομηνία κάθε χρόνο ἀλλάζει. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα. Ὅταν τὸ Πάσχα εἶνε πρώιμο, ἔρχονται καὶ αὐτὲς ἐνωρίτερα· ὅταν τὸ Πάσχα εἶνε ὄψιμο, αὐτὲς ἔρχονται ἀργότερα.
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ἑορτάζεται τὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινησίμου, δηλαδὴ τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἀκολουθεῖ ἀμέσως μετὰ τὸ Πάσχα. Μετὰ τὴν Ἀνάστασι εἶνε ἡ πρώτη ἑορτὴ τοῦ Πεντηκοσταρίου. Ἑορτάζεται τὴν ὡραία ἐποχὴ τῆς ἀνοίξεως μέσα στὸ κλῖμα τῆς πασχαλινῆς χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως.
Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ εἶνε μία ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας. Δὲν ἔχει σχέσι μὲ τὴ ζωὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως οἱ ἄλλες γνωστὲς θεομητορικὲς ἑορτές, λόγου χάριν τὰ Εἰσόδια, ὁ Εὐαγγελισμὸς ἢ ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἔχει σχέσι μὲ τὶς θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τῆς Παναγίας πρὸς σωτηρίαν δυστυχῶν καὶ ταλαιπώρων ἀνθρώπων ποὺ τὴν ἐπικαλέσθηκαν μὲ πίστι. Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε ἡ Παναγία σὲ ἕνα ὡρισμένο ναό της στὸν τόπο ἐκεῖνο ποὺ προκαλεῖ τὴ συγκίνησι κάθε Ἕλληνος.
Στὴν ὁμιλία αὐτὴ θὰ ποῦμε λίγα λόγια γύρω ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς.
Read more »