ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
Β΄ Κορ. 6, 16 – 7, 1

Ειμεθα λαος του Θεου;

«Καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός» (Β΄ Κορ. 6, 16)

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ λόγια τῆς Π. Διαθήκης ὑπενθυμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου στὴν περικοπὴ αὐτή. Εἶνε λόγια ἀπὸ τὰ βιβλία Ἔξοδος, Λευϊτικόν, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν προφήτη Ἰεζεκιὴλ (37, 26-28). Τοὺς λέει ὄτι, ἀφʼ ὅτου πιστεύσατε στὸ Χριστό, ἀποτελεῖτε μιὰ ἰδιαίτερη πολιτεία ποὺ ὀνομάζεται λαὸς τοῦ Θεοῦ. Πλησιάσατε στὸ Θεό, καὶ ὁ Θεὸς πλησίασε σʼ ἐσᾶς καὶ περπατεῖ ἀνάμεσά σας. Ἦλθε τόσο κοντά σας, ὥστε γίνατε ἕνας ναός, μέσα στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς κατοικεῖ καὶ λατρεύεται. Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας αὐτὴ τὴν περικοπὴ (ΙΓ΄ ὁμ. εἰς Β΄ Κορ., 3). παρατηρεῖ˙ «“Ἐνοικήσω ἐν ναοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω”, τὴν πλείονα πρὸς αὐτοὺς σχέσιν δηλῶν… Ἐννόησον τίς ἐμπεριπατεῖ σοι, τίς ἐνοικεῖ…», δηλαδή˙ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ δείχνει «τὴ στενότερη σχέσι μʼ αὐτούς… Σκέψου ποιός περπατεῖ ἀνάμεσά σου, ποιός κατοικεῖ ἐντός σου» (Ε.Π.Ε. 19[81], 370). Μέσα σὲ τοῦτο τὸν κόσμο, συνεχίζει ὁ Παῦλος τὰ προφητικὰ λόγια, εἶσθε βέβαια μειοψηφία, ἀλλὰ μπορεῖτε νὰ μὴν ἀφομοιωθῆτε ἀπʼ αὐτόν. Ἔχετε ὑποχρέωσι νὰ ζῆτε μʼ ἕναν ἄλλο τρόπο, μιὰ ἁγία ζωή, ὄχι ὅπως θέλει ὁ κόσμος, ἀλλʼ ὅπως θέλει ὁ Θεός. Γιʼ αὐτὸ ξεχωρίστε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὴ νοοτροπία του, μὴ μιμεῖσθε καὶ μὴν ἀγγίζετε τὴν ἀκάθαρτη ζωή του. Μʼ αὐτὰ δὲν ἐννοῶ νὰ βγῆτε τυπικῶς ἀπὸ τὸν κόσμο, νὰ ἐγκαταλείψετε τὸν κόσμο.

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Β΄ Κορ. 6, 1-10
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Τα δυο συστηματα

«Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες»
(Β΄ Κορ. 6, 10)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἦταν πτωχός, πάμπτωχος. Ἔτσι ἦταν καὶ οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι. Οἱ κήρυκες τοὺ εὐαγγελίου δὲν εἶχαν δική τους περιουσία. Δὲν εἶχαν δικό τους σπίτι. Δὲν εἶχαν χρήματα. Κοινωνικῶς ἦταν ἀδύνατοι. Καὶ ὅμως αὐτοὶ οἱ ἀνίσχυροι καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι κατώρθωσαν τὸ ἀκατόρθωτο˙ κατώρθωσαν νὰ ἐλκύσουν τὸν κόσμο στὴν χριστιανικὴ πίστι, στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Πῶς ἔγινε αὐτό; Εἶνε κάτι ποὺ προκαλεῖ τὸ θαυμασμό. Ὁ ἀπόστολος, ὅταν τὸν κάλεσε ὁ Κύριος στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, ἀπεφάσισε νὰ τὰ θυσιάση ὅλα. Ἀπογυμνώθηκε ἀπὸ κάθε περιουσία καὶ ἰδιοκτησία. Ἐν συνεχείᾳ ὅμως βλέπει κανεὶς νὰ εἶνε τὰ πάντα στὴ διάθεσί του. Εἶχε τέτοια ἐπάρκεια, ὥστε νὰ γράφη˙ «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6, 10). Πῶς ἔγινε αὐτὸ καὶ ποιά εἶνε ἡ ἐξήγησι τοῦ παραδόξου αὐτοῦ φαινομένου;

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ
Α΄ Τιμ. 4, 9-15
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Τι διαβαζεις;

«Ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῆ ἀναγνώσει»
(Α΄ Τιμ. 4, 13)

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει σʼ ἕνα μαθητή του. Εἶχε πολλοὺς μαθητὰς ὁ Παῦλος. Οἱ μαθηταί του ἦταν πρόσωπα, ποὺ εἶχαν πιστέψει στὸ εὐαγγέλιο, εἶχαν βαπτιστῆ, καὶ ἡ καρδιά τους καιγόταν ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστό. Ἀκολουθοῦσαν τὸν Παῦλο στὶς ἀποστολικές του περιοδεῖες καὶ τὸν βοηθοῦσαν πολὺ στὸ ἔργο του. Κοντὰ στὸ μεγάλο ἀπόστολο εἶχαν γίνει κι αὐτοὶ μικροὶ ἀπόστολοι. Πολλὰ ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία στοὺς μαθητὰς αὐτοῦς τοῦ Παύλου, ποὺ ὕστερα ἀπὸ τὸ μαρτυρικὸ θάνατό του συνέχισαν νὰ κηρύττουν τὸ Χριστὸ στὰ διάφορα μέρη.
Ἕνας διαλεχτὸς μαθητὴς τοῦ Παύλου, ποὺ ποτὲ δὲν τὸν ἐγκατέλειψε, ἀλλὰ πάντα ἔμεινε πιστὸς στὸ ἀποστολικὸ ἔργο, ἦταν καὶ ὁ Τιμόθεος. Ὁ Τιμόθεος χειροτονήθηκε ἀπʼ τὰ χέρια τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐπίσκοπος στὴν Ἔφεσο, σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου καὶ μαρτύρησε, γιατὶ ἤλεγξε κάτι καρναβάλια ποὺ γινόταν στὴν πόλι αὐτή. Ἀκοῦτε σεῖς, ποὺ σώνει καὶ καλὰ τὶς ἅγιες μέρες τοῦ Τριωδίου θέλετε νὰ κάνετε καρναβάλια, νὰ χοροπηδᾶτε, νὰ τραγουδᾶτε αἰσχρὰ τραγούδια, νὰ μεθᾶτε καὶ νὰ κυλιέστε σὰν τὰ κτήνη; Ἄν δὲν θέλετε νʼ ἀκούσετε τὸν ἐπίσκοπό σας, ἀκοῦστε τὸν ἅγιο Τιμόθεο, ποὺ ὄχι μόνο μὲ τὸ λόγο ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ αἷμα του φωνάζει καὶ διαμαρτύρεται γιὰ τὶς εἰδωλολατρικὲς ἐκδηλώσεις τῶν ἡμερῶν μας, ὅπως εἶνε τὰ καρναβάλια.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2349

Κυριακὴ ΛΒ΄ [ΙΕ΄ Λουκ.] (Α΄ Τιμ. 4,9-15)
31 Ἰανουαρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιωτου

Με αγκυρα την ελπiδα

«Ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμ. 4,10)

Μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἐλπίδα. Γι᾽ αὐτὴν μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἀνάγνωσμα (Α΄ Τιμ. 4,9-15).
Ὅλοι ζοῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα. Μὲ ἐλπίδα ζῇ ὁ ἀσθενής· προσδοκᾷ ὅτι μιὰ μέρα θὰ σηκωθῇ ἀπ᾽ τὸ κρεβάτι καὶ θὰ ξαναρχίσῃ τὴν ἐργασία του ὅπως πρῶτα. Μὲ ἐλπίδα ζῇ ὁ ἀγρότης· ὀργώνει, σπέρνει, ποτίζει, κοπιάζει στὰ χωράφια περιμένοντας ὅτι τὸ καλοκαίρι θὰ μαζέψῃ καρπό. Μὲ ἐλπίδα ζῇ ὁ ἔμπορος· κινεῖται, διαθέτει τὰ κεφάλαιά του στὴν ἀγορὰ ἀποβλέποντας στὸ νὰ τ᾽ αὐξήσῃ, νὰ ἔχῃ κέρδος. Μὲ τὴν ἐλπίδα ζῇ κι ὁ ναυτικός· ξεκινᾷ ἀπ᾽ τὸ ἕνα λιμάνι καὶ ταξιδεύει αἰσιόδοξος ὅτι θὰ φτάσῃ στὸ ἄλλο ὅπου εἶνε ὁ προορισμός του.
Μὲ τὴν ἐλπίδα ζοῦν ὅλοι, μὲ τὴν ἐλπίδα ζῇ καὶ ὁ Χριστιανός. Αὐτὸ ἀκούσαμε στὸν ἀπόστολο· Ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοι, καὶ γενικὰ οἱ Χριστιανοί, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν»· ἔχουμε κρεμάσει τὴν ἐλπίδα μας στὸ ζωντανὸ Θεό, ποὺ εἶνε ὁ σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πιστῶν (ἔ.ἀ. 4,10). Ὤ πόσο διαφέρει ἡ ἐλπίδα αὐτὴ ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἄλλες ἐλπίδες τοῦ κόσμου! Ἐκεῖνες εἶνε ἀσταθεῖς – ψεύτικες· στηρίζονται σὲ ἀνθρώπινες βάσεις, σὲ μεταβλητὲς καταστάσεις (ἐπιστήμη, χρῆμα, κλίμα, στοιχεῖα τῆς φύσεως). Μία μόνο ἐλπίδα εἶνε ἀσάλευτη καὶ αἰώνια, αὐτὴ ποὺ ἔχει ὡς στήριγμά της τὸ Θεό· αὐτὴ λοιπὸν εἶνε ἡ ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ.

Read more »

ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Ἑβρ. 13, 7-16
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο βραχος των αιωνων

«Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον
ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»
(Ἑβρ. 13, 8)

Χθές, σήμερα, αὔριο. Σʼ αὐτὰ τὰ τρία διακρίνεται, ἀγαπητοί μου ὁ χρόνος. Καὶ πόσο γρήγορα φεύγει ὁ χρόνος! Τὸ σήμερα γίνεται χθὲς καὶ τὸ αὔριο γίνεται σήμερα. Ὁ χρόνος μοιάζει σὰν τὸν ποταμό, ποὺ μέρα-νύχτα τρέχει. Τρέχει ὅλο τὸν χρόνο. Ἀλλὰ τὸ νερό του δὲν εἶνε τὸ ἴδιο. Ἐὰν κανεὶς μπῆ στὸ ποτάμι καὶ σταματήση κάπου, τὸ νερό, ποὺ λούζει τὸ κορμί του, δὲν εἶνε τὸ ἴδιο. Τὸ νερὸ μιὰ στιγμὴ τὸν ἀγγίζει καὶ ἀμέσως φεύγει καὶ ἔρχεται ἄλλο νερό, καὶ αὐτὸ φεύγει καὶ ἔρχεται ἄλλο καὶ οὕτω καθεξῆς. Καὶ ἔτσι, ἄν μείνη μιὰ ὥρα μέσα στὸ νερό, χιλιάδες φορὲς θὰ ἔχη ἀλλάξει τὸ νερό, ἐνῶ ὁ ποταμὸς φαίνεται ὅτι εἶνε ὁ ἴδιος. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν χρόνο. Σὰν ἕνα ποτάμι τρέχει διαρκῶς. Τὸ ἕνα λεπτὸ διαδέχεται τὸ ἄλλο, ἡ ὥρα τὴν ὥρα, ἡ ἑβδομάδα τὴν ἑβδομάδα, ὁ μήνας τὸν μήνα, τὸ ἔτος τὸ ἔτος καὶ ἔτσι περνοῦν τὰ χρόνια καὶ τὸ νήπιο γίνεται παιδί, τὸ παιδὶ νέος, ὁ νέος ἄντρας, ὁ ἄντρας γέρος ἀσπρομάλλης, καὶ ἐνῶ ὅλα φεύγουν καὶ ἀλλάζουν, ὁ χρόνος συνεχίζει τὸ δρόμου του. Μέχρι πότε; Ὁ Θεὸς ξέρει. Read more »

«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ Θεσ. 1,1) Σκετο

Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος Μητρ. Φλωρ. Αυγουστίνου
_____________

2) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Α΄ Τιμ. 1, 15-17
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὑποδειγμα

«…Πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων
πιστεύειν ἐπʼ αὐτῶ εἰς ζωὴν αἰώνιον»
(Α΄ Τιμ. 1, 16)

ΔΥΟ, ἀγαπητοί μου, δύο ἀντίθετα πράγματα παρατηροῦμε στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἄλλοτε τὸν ἀκοῦμε νὰ προβάλλῃ τὸν ἑαυτό του ὡς πρότυπο ἀρετῆς, ὑπόδειγμα ὕψους καὶ ἁγιότητος. Καὶ δὲν τὸ κάνει ἀπὸ κενοδοξία. Δὲν ὑπερβάλλει, ἀλλὰ εἶνε μέσα στὴν πραγματικότητα. Ἀφʼ ὅτου ἐσήμανε ἡ εὐλογημένη ὥρα νὰ γνωρίσῃ τὸ Χριστό, ἀπὸ τότε πλέον σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ἀκολούθησε μὲ ἀκρίβεια καὶ συνέπεια τὸ θέλημά του. Ἔδωσε τὸν ἑαυτό του ἐξ ὁλοκλήρου σʼ αὐτόν. Θυσίασε τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κοπίασε καὶ μόχθησε περισσότερο ἀπʼ ὅλους γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Πέταξε σὰν ἀετὸς σʼ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἵδρυσε τὶς περισσότερες ἐκκλησίες. Ἔγραψε μὲ τὸ θεόπνευστο κάλαμό του μεγάλο μέρος τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἀπεδείχθη μέ λόγια καὶ μὲ ἔργα γνήσιος πνευματικὸς πατέρας τῶν χριστιανῶν. Πόσα παθήματα καὶ πόσες δοκιμασίες δὲν ὑπέστη χάριν τῆς Ἐκκλησίας! Πόσες φορὲς δὲν ὡδηγήθηκε μέχρι τὶς πύλες τοῦ θανάτου! Πολλὲς φορὲς σώθηκε ἀπὸ βέβαιο θάνατο μὲ ὑπερφυσικὴ ἐπέμβασι. Ἀξιώθηκε σπανίων καὶ μοναδικῶν χαρισμάτων. Ἔκανε θαύματα μεγάλα. Οὐράνιος ἄνθρωπος ὁ Παῦλος. Ποιός ἄλλος ἔφθασε νὰ ἁρπαγῆ στὸν παράδεισο, κʼ ἐκεῖ νὰ δῆ θεάματα καὶ νʼ ἀκούση «ῥήματα, ἅ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι»; (Β΄ Κορ. 12, 4). Μπορεῖ λοιπόν, ὕστερα ἀπʼ ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀκροατάς του, μπορεῖ ὡς πρότυπο – μετὰ τὸ Χριστὸ ποὺ εἶναι πρῶτο καὶ ἀνυπέρβλητο πρότυπο – νὰ προβάλλῃ καὶ τὸν ἑαυτό του. Μπορεῖ νὰ λέῃ στοὺς χριστιανούς˙ «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ»˙ Σᾶς παρακαλῶ νὰ μὲ μιμῆσθαι, ὅπως κʼ ἐγὼ μιμοῦμαι τὸ Χριστό (Α΄ Κορ. 11, 1˙ 4, 16).

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1134

Κυριακὴ ΛΑ΄ (Α΄ Τιμ. 1,15-17)
24 Ἰανουαρίου 2021 (2005)

 Ο Χριστος μας σωζει με τη μετανοια

«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. 1,15)

Ἦρθε, ἀγαπητοί μου, μᾶς λέει σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ Παῦλος, ἦρθε στὸν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ εἶνε Θεός, γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ. Στὸ Σύμβολο ὅμως τῆς πίστεως χρησιμοποιεῖται εἰδικώτερα τὸ ῥῆμα «κατῆλθε» («κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν…» – ἄρθρ. 3). Μπαίνω σ᾿ ἕνα μεγάλο μυστήριο, σὲ πλατειὰ καὶ βαθειὰ θάλασσα. Τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως λέει, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν «ἦλθε» ἁπλῶς, ὅπως λέει ὁ Παῦλος ἐδῶ (Α΄ Τιμ. 1,15), ἀλλὰ «κατῆλθε». Γιατί «κατῆλθε»;
Πέρα ἀπὸ τὰ ἄστρα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν ἥλιο, πάνω ψηλά, στὸν κόσμο τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ἐκεῖ εἶνε ἡ Θεότης. Κι ἀπὸ ᾿κεῖ ἦλθε κοντά μας. Φανταστῆτε ὁ βασιλιᾶς μιᾶς χώρας ν᾿ ἀφήσῃ κάποια στιγμὴ τὸ παλάτι του, νὰ βγῇ στὰ βουνά, νὰ φορέσῃ μιὰ κάππα, νὰ πάρῃ μιὰ γκλίτσα καὶ νὰ γίνῃ βοσκός. Θὰ βουΐξῃ ὁ κόσμος καὶ θὰ καταπλαγῇ. Ἀλλὰ τί εἶν᾿ αὐτό! Ὁ Χριστὸς κατέβηκε ἀπὸ πολὺ ψηλότερα, ἀπ᾿ τὰ παλάτια τοῦ οὐρανοῦ. Ἔχετε δεῖ ποτὲ ἀετό; Πετάει σὲ μεγάλο ὕψος· τὸν βλέπεις στὸν οὐρανὸ σὰν κεφάλι καρφίτσας. Καὶ κάνοντας ἀλλεπάλληλους κύκλους χαμηλώνει, μέχρι ποὺ ἔρχεται καὶ κάθεται πάνω σ᾿ ἕνα βράχο. Ἔτσι κι ὁ Χριστός, ὁ χρυσάετος –ἡ Ἀποκάλυψις ὀνομάζει τὸ Χριστό μας ἀετό (βλ. Ἀπ. 12,14)–, ἄφησε τὰ οὐράνια δώματά του καὶ ἄγγιξε τὴ γῆ. Καὶ ἡ γῆ δὲν κάηκε. Ὤ ταπείνωσις, ὤ μεγαλεῖο ταπεινώσεως ἄφραστο!
Γιὰ ποιό σκοπὸ κατέβηκε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο; Γιὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπο.
Ἀπὸ τί κινδύνευε ὁ ἄνθρωπος; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Ἐφ. 4, 7-13

Ὑπερανω ολων των ουρανων

«Ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ
ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν
οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα»
(Ἐφ. 4, 10)

ΣΤΗΝ ἐποχή μας, ἀγαπητοί, στὴν ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μεγάλη μανία γιὰ ταξίδια. Δὲν ἀναπαύονται σʼ ἕνα μέρος. Ὅλο καὶ θέλουν νὰ βρίσκονται σὲ κίνησι, μὰ ταξιδεύουν, νὰ πηγαίνουν σὲ διάφορα μέρη, νὰ βλέπουν καινούργιους κόσμους, νʼ ἀπολαμβάνουν τὶς φυσικὲς ὀμορφιὲς καὶ νὰ γνωρίζονται μὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Δὲν βλέπεται τί γίνεται μὲ τὸν τουρισμό; Τί κίνησις! Χιλιάδες ἀεροπλάνα πετοῦν στὸν οὐρανὸ καὶ μεταφέρουν τοὺς τουρίστες ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο στὸ ἄλλο. Ἀλλὰ τώρα τελευταῖα, φαίνεται, χόρτασαν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ταξίδια πάνω στὴ γῆ καὶ θέλουν νὰ κάνουν ταξίδια ἔξω ἀπὸ τὴ γῆ, ταξίδια στὸ φεγγάρι καὶ σʼ ἄλλους πλανῆτες, ταξίδια ποὺ ὀνομάζονται διαπλανητικά. Καὶ νά, στὸ φεγγάρι ἔφτασαν οἱ πρῶτοι ταξιδιῶτες. Τώρα προσπαθοῦν νὰ φτάσουν καὶ στὸν Ἄρη, καὶ ὕστερα σὲ ἄλλα ἀστέρια…

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Β΄ Τιμ.. (4, 5-8)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Που οι θυσιες μας;

«Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε» (Β΄ Τιμ. 4, 6)

.

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων. Στὴν ὁμιλία αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀντὶ ἄλλου θέματος θὰ πάρουμε μιὰ λέξι, κι αὐτὴν θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἑρμηνεύσουμε. Μιὰ λέξι τῆς ἁγίας Γραφῆς φτάνει γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ τὰ πιὸ ὑψηλὰ μαθήματα καὶ νὰ μᾶς φέρῃ κοντὰ στὸ Θεό. Γιατὶ ὅσα εἶνε γραμμένα στὴν ἁγία Γραφή, εἶνε λόγια θεόπνευστα. Καὶ ὅλα διδάσκουν τὸν ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν ὥρα ποὺ διαβάζει τὴν ἁγία Γραφὴ νὰ μὴν ἔχῃ προκατάληψι καὶ νομίζῃ ὅτι ἡ Γραφὴ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ βιβλία ποὺ οἱ συγγραφεῖς τους μπορεῖ νὰ πλανῶνται. Εἶνε εὐτυχὴς ἐκεῖνος ποὺ ἀκούει καὶ διαβάζει μὲ πίστι καὶ προσπαθεῖ νὰ ἐφαρμόζῃ ὅ,τι λέει ἡ Γραφή. Ἀλλʼ ὅποιος δὲν πιστεύει στὴν ἁγία Γραφὴ καὶ ζῆ ἀντίθετα ἀπʼ ὅ,τι αὐτὴ διδάσκει, αὐτὸς εἶνε σὰν τὸν Ἰούδα, ποὺ πρόδωσε τὸ Χριστὸ καὶ θά ʼταν προτιμότερο νὰ μὴν εἶχε γεννηθῆ. Γιατὶ ἄνθρωπος εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀνοιχτὰ τʼ αὐτιά του γιὰ νʼ ἀκούῃ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πιστεύῃ σʼ αὐτόν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2345

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Β΄ Τιμ. 4,5-8)
3 Ἰανουαρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Φρονημα θυσiας!

«Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής» (Β΄ Τιμ. 4,6-8)

Τί νὰ ποῦμε σήμερα, ἀγαπητοί μου; νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Μᾶρκ. 1,1-8); Μιλήσαμε ἄλλοτε ἐπ᾽ αὐτοῦ. Τώρα ἂς προσπαθήσουμε νὰ ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὸν ἀπόστολο (βλ. Β΄ Τιμ. 4,5-8). Εἶνε μία ὡραία περικοπὴ ἀπὸ τὴ Δευτέρα (Β΄) ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν ἀγαπητὸ μαθητή του τὸν Τιμόθεο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσκοπος Ἐφέσου.
Ποῦ βρίσκεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν ὥρα ποὺ γράφει; Μέσα στὶς φυλακὲς τῆς ῾Ρώμης, δέσμιος καὶ καταδικασμένος ἀπὸ τὸ Νέρωνα. Ζῇ τὶς παραμονὲς τοῦ τέλους, τοῦ μαρτυρίου του. Ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα μπορεῖ ν᾽ ἀνοίξῃ ἡ πόρτα τοῦ κελλιοῦ καὶ νὰ τὸν πάρουν γιὰ νὰ ἐκτελεσθῇ. Παρὰ τὰ ἔντονα συναισθήματά του ὅμως ἔχει ἠρεμία καὶ νηφαλιότητα, ἔχει πρὸ παντὸς τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ συντάσσει τὴ σπουδαία αὐτὴ ἐπιστολή, ποὺ εἶνε τὸ κύκνειο ᾆσμα του. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Γαλ. 1, 11-19
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο διωκτης κηρυξ

«Καθʼ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ…

Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεός,… ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν» (Γαλ. 1, 13-16)

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ἀγαπητοί μου, τὴν ἱστορία τῆς ζωῆς του ἀφηγεῖται στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ζωὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅπως γνωρίζουμε, χωρίζεται σὲ δύο μέρη. Στὸ πρῶτο μέρος ἔζησε ἀγνοώντας τὸ Χριστό. Καὶ ὄχι μόνο ἀγνοώντας ἀλλὰ καὶ πολεμώντας τὸ Χριστὸ καὶ τὴ χριστιανικὴ πίστι. Σὰν γνήσιος Ἰουδαῖος, σὰν φαντικὸς φαρισαῖος, ἐδίωκε τότε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.
Κάποτε ὅμως ἦλθε καὶ γιʼ αὐτὸν ἡ ὥρα τῆς θείας χάριτος. Τότε ὁ Θεός, μὲ ἕνα ὅραμα, τοῦ ἀπεκάλυψε τὸν Υἱό του, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦ ἀνέθεσε νὰ τὸν εὐαγγελίζεται στὰ ἔθνη, στοὺς εἰδωλολάτρες. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἔγινε στὴ ζωή του ἡ μεγάλη ἀλλαγή. Ὅλα ἄλλαξαν˙ καὶ ὁ προσανατολισμός του, καὶ ἡ κατεύθυνσί του, καὶ οἱ σκοποί του, ὥς καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομά του ποὺ ἀπὸ Σαοὺλἤ Σαῦλος ἔγινε Παῦλος. Αὐτός, λοιπόν, ποὺ μέχρι τώρα δίωκε τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του, τώρα παύει νὰ διώκῃ. Κι ὄχι μόνο παύει νὰ διώκῃ, ἀλλὰ καὶ γίνεται στὸ ἐξῆς ὑπηρέτης τῆς πίστεως ποὺ ακτεδίωκε. Ὁ διώκτης κῆρυξ! Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ἑβρ.. 11, 9-10 & 32-40
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Η πολις του Θεου

«…Ἐξεδέχετο γὰρ (ὁ Ἀβραὰμ) τὴν
τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς
τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός»
(Ἑβρ. 11, 10)

ΓΙΑ πολλὰ πρόσωπα, ἀγαπητοί μου, μιλάει ὁ σημερινὸς Ἀπόστολος. Εἶνε πρόσωπα ποὺ ἀνήκουν στὸν κόσμο τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Ὅλα τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἔζησαν πρὸ Χριστοῦ, σὲ χρόνια μεγάλης ἀπιστίας καὶ διαφθορᾶς, καὶ ὅλα μὲ λαχτάρα περίμεναν νὰ ἔρθῃ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ σώσῃ τὸν κόσμο. Μιὰ βαθειὰ πίστι διέκρινε τὰ πρόσωπα αὐτὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀλλʼ ἀπʼ ὅλα τὰ πρόσωπα, ποὺ ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος στὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς, ἐκεῖνο τὸ πρόσωπο ποὺ ὑπερέχει εἶνε ὁ Ἀβραάμ.
Ὁ Ἀβραὰμ εἶνε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους, ὁ πατέρας, ὁ πατριάρχης ὅλων τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Ἀβραὰμ εἶνε ἡ ῥίζα τοῦ μεγάλου δέντρου, ἀπʼ τὸ ὁποῖο βγῆκε καὶ τὸ πιὸ ὄμορφο λουλούδι, ποὺ σκορπίζει μέχρι σήμερα τὸ ἄρωμά του καὶ ζωογονεῖ τὸν κόσμο˙ τὸ λουλούδι αὐτὸ εἶνε ὁ Χριστός. Αὐτός, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας τὶς ἅγιες αὐτὲς μέρες, εἶνε τὸ «ἄνθος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», ὁ δὲ Ἰεσσαὶ ἦταν κι αὐτὸς ἕνας ἀπόγονος τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ. Γιὰ τὸν Ἀβραὰμ λοιπόν, αὐτὸν τὸν μεγάλο ἄνδρα, ποὺ τιμοῦν μέχρι σήμερα, ὄχι μόνο οἱ χριστιανοὶ καὶ οἱ ἑβραῖοι, ἀλλὰ κι αὐτοὶ οἱ μωαμεθανοί, ἀξίζει νὰ ποῦμε κʼ ἐμεῖς σήμερα λίγα λόγια. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1986

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Πιστι, η μεγαλυτερη δυναμι

(Ἑβρ. 11,30-31)

Λένε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἡ δύναμις τοῦ ἀν­θρώπου εἶνε τὰ λεφτά. Ἄλλοι πάλι λένε, ὅ­τι ἡ δύναμί του εἶνε ἡ ἐξυπνάδα, ἢ τὰ ἀξιώματα καὶ οἱ θέσεις, ἢ ἡ τέχνη, ἢ ἡ ἐπιστήμη.
Παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ εἶνε μία ἄλλη δύνα­μι ποὺ δυστυχῶς τὴ λησμο­­νήσαμε· ἡ πίστι. Αὐτὸ λέει ἡ Γραφὴ στὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς. Ἐκεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ὑμνεῖ ὡς ὑ­ψίστη δύ­ναμι τὴν πίστι· ἡ πίστι, λέει, κάνει θαύματα.
–Θαύματα; θὰ ρωτήσετε. Ναὶ θαύματα, ἀναρί­θμη­τα θαύματα. Ἐπὶ ὧρες καὶ ἡμέρες νὰ μι­λᾶμε, δὲν ἐξαν­τλοῦνται τὰ θαύματά της.
Δὲν ἔχουμε μιὰ θρησκεία ψεύτικη. Ἂν ἦταν ψεύτικη, θὰ συμφω­νοῦσα κ᾽ ἐγὼ νὰ τὴ γκρεμί­σουμε. Ἀλλὰ δὲν εἶνε ψεύτικη. Ὅλα μπορεῖ νά ᾽νε ψέμα, ἕνα δὲν εἶνε ψέμα· ὁ Κύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ διδασκαλία του. Ἐ­κεῖ­νος τὸ εἶπε· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσον­ται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35).
Δὲν φτάνει ὁ χρόνος γιὰ νὰ διηγηθῇ κανεὶς τὰ μεγαλεῖα τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀ­κούσαμε σήμερα· «Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμε­νον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφη­τῶν» (Ἑβρ. 11,32). Γι᾽ αὐτό, ἀπ᾽ ὅλα τὰ θαύμα­τα τῆς πίστεώς μας, θὰ σᾶς πῶ ἕνα μόνο θαῦ­μα. Ποιό δηλαδή; Εἶνε μία παλιὰ ἱστορία (βλ. Ἰησ. Ναυῆ κεφ. 6ο). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1918

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
20 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Με την πιστι νικηται στον πολεμο

«Ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ» (Ἑβρ. 11,34)

Περὶ δυνάμεως, ἀγαπητοί μου, ὁμιλεῖ σήμερα ὁ ἀπόστολος. Ἀλλὰ ποιά ἆραγε νὰ εἶνε ἡ δύναμις ποὺ ἐξυμνεῖ;
Ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν δυνάμεις. Δύναμις π.χ. εἶνε ὁ ἀέρας ποὺ ξερριζώνει δέντρα, ἡ φωτιὰ ποὺ καίει δάση καὶ πόλεις, τὸ νερὸ ποὺ γίνεται ποτάμι καὶ παρασύρει, ὁ ἠλεκτρισμός, ὁ μαγνητισμός, ἡ πυρηνικὴ ἐνέργεια.
Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις αὐτὲς εἶ­­νε μία ἄλλη δύναμις, πνευματικῆς φύσεως· ἡ πίστις. «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κα­τορθώματα», ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκ­κλησία μας. Μία εἶνε ἡ πίστις μὰ πολλὰ τὰ κατορθώματά της, ὅπως ἕνας ὁ ἠλεκτρισμὸς μὰ πολλὰ τ᾽ ἀποτελέσματά του. Καὶ τί δὲν κατορθώνει ἡ πίστι! σβήνει τὴ φωτιά, νι­κάει τοὺς ποταμούς, φράζει στόμα­τα λιον­ταριῶν, θεραπεύει ἀσθένειες ἀγιάτρευ­τες· πη­γαίνει στὰ μνήματα, λέει στοὺς νεκροὺς «ἀ­ναστηθῆτε» κι αὐτοὶ ἐγείρονται· ἡ πίστις κάνει ἥρωες τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος.
Ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἀποτελέσματα τῆς πίστεως θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀγαπητοί, νὰ δώσω ἐδῶ τὴν εἰκόνα ἑνὸς μόνο· ἐκείνου τὸ ὁποῖο περιγράφει τὸ ῥητὸ «ἐ­γενήθησαν ἰ­σχυροὶ ἐν πολέ­μῳ»· ὅτι δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι τῆς πίστεως ἐνδυναμώθηκαν στοὺς πολέμους (Ἑβρ. 11,34)· ἕνας κατεδίωξε χίλιους καὶ λίγοι νίκησαν μυριάδες.
–Μὰ εἶνε δυνατὸν αὐτό; Ἀπίστευτο φαίνεται.
Θέλετε λοιπὸν μερικὰ παραδείγματα; Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)
Κολ. 3, 4-11

Ο παλαιος ανθρωπος

«Ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον» (Κολ. 3, 9-10)

ΣΤΗΝ ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ διαβάστηκε σήμερα σʼ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ δυὸ ἀνθρώπους˙ ὁ ἕνας εἶνε «ὁ παλαιός» (Κολ. 3, 9), ὁ ἄλλος εἶνε «ὁ νέος» (ἔ.ἀ. 3, 10). Ἔτσι τοὺς ὀνομάζει. Μέ ποιό, παρακαλῶ, ἀπʼ τοὺς δύο μοιάζουμε, μὲ τὸν παλαιὸ ἤ μὲ τὸ νέο; Ἀλλὰ πρὶν ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα αὐτὸ πρέπει νὰ δώσουμε κάποια ἑρμηνεία σʼ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος.
«Παλαιὸς» – «νέος». Μή νομίσετε, ὅτι οἱ λέξεις αὐτὲς ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἡλικία. Μπορεῖ νὰ εἶνε ἔνας πολὺ ἡλικιωμένος, γέρος 80 ἤ 90 χρονῶν, κι ὅμως νὰ εἶνε νέος. Καὶ πάλι μπορεῖ ἕνας νὰ εἶνε νέος στὴν ἡλικία, πάνω σʼ ὅλη τὴν ἀκμὴ τῆς νεότητος, κι ὅμως νὰ εἶνε παλαιός. Τί εἶνε ἆραγε ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἕνα ἄνθρωπο τὸν κάνει παλαιό, καὶ τὸν ἄλλο τὸν κάνει νέο;
«Παλαιὸς ἄνθρωπος»! Στὴ δημοτικὴ γλῶσσα λέγεται παλιάνθρωπος. Παλιάνθρωπος; Τόλμησε νὰ πῆς ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο παλιάνθρωπο, καὶ θὰ δῆς τί θὰ γίνη˙ θὰ θυμώσῃ, θὰ ἐξαγριωθῆ καὶ θὰ σοῦ κάνῃ μήνυση. Κι αὐτὸ θὰ εἶνε τὸ λιγώτερο. Γιατὶ ὑπάρχουν καὶ χειρότερα˙ ὑπάρχει περίπτωσι πού, ὅταν κάποιος ἄκουσε νὰ τὸν λένε παλιάνθρωπο, πῆρε πιστόλι καὶ σκότωσε αὐτὸν ποὺ τὸν εἶπε ἔτσι. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν ἐπιτρέπει νὰ τὸν ὀνομάζουν ἔτσι. Ἐγὼ παλιάνθρωπος; σοῦ λέει. Πρέπει νὰ πλύνῃς τὸ στόμα σου μὲ ὁροδόσταμο γιὰ νʼ ἀναφέρῃς τʼ ὄνομά μου… Καὶ ὁ πιὸ διεφθαρμένος ἄνθρωπος ὑπερασπίζει τὴν τιμὴ τοῦ ὀνόματός του. Ἄτιμο καὶ παλιάνθρωπο δὲν θέλει κανένας νὰ τὸν ὀνομάσουν. Καθένας, καὶ μάλιστα αὐτὸς ποὺ εἶνε οἰκογενειάρχης, θέλει νʼ ἀφήσῃ στὰ παιδιά του καὶ στὰ ἐγγόνια του καλὸ ὄνομα. Γιατὶ τὸ καλὸ ὄνομα ζυγίζει παραπάνω ἀπὸ ἕνα τόννο χρυσάφια καὶ διαμάντια. Τὸ καλὸ ὄνομα εἶνε θησαυρὸς ἀνεκτίμητος. Read more »