ΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ – ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ

Ἀπό βιβλίο «ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, σελίδα 129-130

Ενοχοι! Ποιοι; Οι βλάσφημοι. Αυτοί, οι οποίοι οπουδήποτε και αν σταθούν, ακονίζουν την γλώσσαν των, ανοίγουν το στόμα των και ωσάν φίδια φαρμακερά χύνουν το δηλητήριον των, υβρίζουν με το αισχρότερον λεξιλόγιον τα ιερά και όσια της Θρησκείας μας. Φρίκη! Όλοι οι λαοί, και αυτοί ακόμη οι άγριοι, σέβονται τον θεόν των˙ και μόνον ημείς οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υβρίζομεν τα ιερά και όσια της Θρησκείας μας.
Υβρίζομεν! Όλοι λοιπόν υβρίζομεν; Όλοι είμεθα βλάσφημοι; Δεν αρνούμεθα ότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι ποτέ εις την ζωήν των δεν εβλασφήμησαν. Καυχώνται μάλιστα δια τούτο και το παρουσιάζουν ως τίτλον αγιότητος. Αλλά και αυτοί έχουν μερίδα εις την ενοχήν των βλασφήμων, και θα δώσουν λόγον δια τας φρικτάς βλασφημίας, αι οποίαι ακούγονται επάνω εις την γην. Ναι, είνε συνένοχοι. Διότι ακούουν με απάθειαν, με αδιαφορίαν να βλασφημήται η Θρησκεία μας. Παρατηρήσατε τι γίνεται! Ένας βλάσφημος εις την πλατείαν της πόλεως βλασφημεί. 50, 100, 200, 1.000 άνθρωποι τον ακούουν. Δεν είνε Εβραίοι ούτε Τούρκοι. Χριστιανοί είνε. Λέγουν, ότι πιστεύουν εις τον Χριστόν. Και όμως, ούτε ένας από αυτούς, οι οποίοι ήκουσαν την φρικτήν βλασφημίαν, δεν συνεκινήθη, δεν εταράχθη, δεν εθύμωσε, δεν ηγανάκτησε, δεν ήνοιξε το στόμα του δια να διαμαρτυρηθή δια την δημοσίαν προσβολήν της Θρησκείας. Πως να ονομάσωμεν τους Χριστιανούς αυτούς του 20ου αιώνος; Χλιαρούς, απαθείς, αδιαφόρους; Επιεικής ο χαρακτηρισμός. Η ενοχή των είνε μεγάλη, τεραστία.
Θα ηθέλομεν να ερωτήσωμεν ένα από αυτούς, οι οποίοι ακούουν αδιάφορι τας βλασφημίας˙ Άνθρωπε! Υπόθεσε, ότι εις την πλατείαν κάποιος υβρίζει με τας χυδαιοτέρας λέξεις την γυναίκα σου ή την μητέρα σου ή την αδελφήν σου. Τι θα κάμης; Θα κάθεσαι νʼ ακούης με απάθειαν τας ύβρεις; Θʼ ανέχεσαι να υβρίζεται η οικογενειακή σου τιμή;

Τὴν συνέχεια ἐδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=39968

ENΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ (κατά κόσμο Χρήστου)

Μεντζελόπουλου, κατοίκου Πειραιώς, Ακτή Θεμιστοκλέους αριθ. 198.

ΚΑΤΑ

Παντός υπευθύνου.

*******

Α. Με την παρούσα θέτω υπόψη Σας τη διάπραξη εγκληματικών πράξεων που πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου, τελεσθείσες και κατ’ εξακολούθηση ακόμα και σήμερα τελούμενες από τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές της θεατρικής παράστασης που έχει ξεκινήσει από τις 9.2.2018 και λαμβάνει χώρα παρουσιαζόμενη στο κοινό καθημερινά, πλην των ημερών Δευτέρα και Τρίτη, στην Αθήνα, στο θέατρο Ακροπόλ, επί της οδού Ιπποκράτους 9-11, φέρει δε η θεατρική παράσταση τον τίτλο «Jesus Christ – Super Star».

Την ύπαρξη της παραπάνω θεατρικής παράστασης πληροφορήθηκα με την από 6.2.2018 επιστολή της κας Κυπραίου Παρασκευής, η οποία μου γνωστοποίησε το πρόγραμμα της παράστασης αυτής, ως και σχετικό έγγραφο υλικό περί της θεματολογίας της. Όπως αναγράφεται στα παραπάνω έγγραφα, η παραπάνω θεατρική παράσταση περιλαμβάνει πράξεις και εκδηλώσεις χλευασμού, φράσεις απρεπείς και προσβλητικές κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γενικά κατά της επίσημης, συνταγματικά κατοχυρωμένης, θρησκείας της χώρας μας, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Read more »

Να σταματησει παραυτα η βλασφημη και επαισχυντη θεατρικη παρασταση «Jesus Christ Superstar» – Μηνυση του Κυθηρων Σεραφειμ

Στην κατάθεση μήνυση προχώρησε ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ κατά των συντελεστών της παράστασης «Jesus Christ Superstar» που εδώ και μερικές ημέρες παρουσιάζεται σε θέατρο των Αθηνών….

https://www.pentapostagma.gr/2018/02/jesus-christ-superstar.html

Οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι τί κακουν; Μόνο οἱ πανάκριβες στολές και τα πανηγύρια τους ἐνδιαφέρουν;

ΕΥΓΕ, ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ ΣΤΟ ΛΕΒΕΝΤΗ

ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΑΓΙΟ ΚΥΘΗΡΩΝ!

Τοῦ ἰατροῦ Λυκουργου Νανη

ΕΥΓΕ, ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ, στον ομολογητή και λεβέντη επίσκοπο των Κυθήρων για τη σθεναρή του αντίδραση. Θα έπρεπε όλοι οι επίσκοποι να τον μιμηθούν. Το άριστο θα ήταν να κατήρχοντο όλοι οι μητροπολίτες εν σώματι στο άγιο πεζοδρόμιο, συμπαραστατούμενοι από τον έντιμο κλήρο, τους μοναχούς και τον πιστό λαό και να αξιώσουν με τρόπο αποφασιστικό και ζωηρό την άμεση διακοπή της προβολής του ψευτο-καλλιτεχνικού βοθρολύματος.
Όσον αφορά στη δικαστική αρχή της πατρίδος μας απομένει να πράξη το χρέος της και να σταθή στο ύψος της αποστολής της.
Εν συνεχεία παραθέτω κάποια παλαιά αποσπάσματα από αγωνιστικά δημοσιογραφικά εκκλησιαστικά φύλα του παρελθόντος εξ αφορμής παρομοίων περιπτώσεων που μας δείχνουν το δρόμο της υγιούς και ευλογημένης αντιδράσεως και αντιστάσεως:

«AΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ Read more »

ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΕΣ! Μὴ βλασφημεῖτε. Μὴ μολύνετε τὸν ἀέρα μὲ τὴν φρικτὴ βλασφημία. Μὴ προκαλεῖτε τοὺς κεραυνοὺς τῆς Θεϊκῆς ὀργῆς ποὺ πέφτουν στὴν χώρα τῶν ἀσεβῶν.

Μὴ λησμονεῖτε ὅτι ἐξ ἀφορμῆς καὶ μιᾶς μόνον βλασφημίας μπορεῖ νὰ καταστραφῆ μία οἰκογένεια, μία συνοικία, μία πόλις, ἑνα νησι, μία ὁλόκληρη χώρα. Διότι ὅλοι ὅσοι ἀκούουν τὸν βλάσφημο καὶ δὲν διαμαρτύρονται ὅλοι εἶνε ἔνοχοι. Κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον ἡ βλασφημία ἀποτελεῖ κοινὸν δημόσιον ἔγκλημα.

Οἱ βλασφήμιες αργά ή γρήγορα γυρίζουν στα κεφάλια των βλασφήμων

 *  *  *

Αν πῆς ἡλίθιους τους ηθοποιούς, που συνεργάζονται με τις σκοτεινες δυνάμεις και πετροβολώντας τον Χριστό συλλαμβάνεσαι. Αν βλασφημήσης τον Χριστὸ, τον τίμιο Σταυρό, την μητέρα και προστάτη τοῦ κόσμου προστατεύεσαι ὰπό την ὰστυνομία και χειροκροτήσαι!!!

• Στο thestival.gr, λίγο πριν την έναρξη της βλάσφημης παραστάσεως ο πρωταγωνιστής Γιώργος Χρανιώτης, είπε: «Είναι περισσότερο αστείο να υπάρχουν αυτήν τη στιγμή κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι εμποδίζουν την τέλεση μίας παράστασης.

Βρέ αναίσθητε, «παλληκαρά» και βλάσφημε, βρίσε την μάνα και τον πατέρα που σε γέννησαι στην παράστασή σου και κανένας δεν θα διαμαρτυρηθῆ. Βλασφημᾶς ότι ιερό έχουν οι Ελληνες και απορεῖς που διαμαρτύρονται!!! Κάνε μια βλάσφημη θεατρική παράσταση για τον Μωάμεθ και θα δεῖς που θα πάει το κεφάλι το δικό σου και των συναιτέρων σου. Οι χριστιανοί δεν κάνουν κακό σε άνθρωπο, θέλουν μόνο να σταματήση η βλάσφημη παράσταση, δεν το καταλαβαίνεις; Θα πληρώσεις εσύ, τόσους αστυνομικούς που ασχολούνται μαζί σου τόσες μέρες;

• Καθησύχασε το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης, λέγοντας: «Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε την παράστασή μας και θα υπάρχει αστυνομική δύναμη, η οποία θα προστατεύσει τον κόσμο και εμάς τους ηθοποιούς».
  

ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Διαμαρτυρία Χριστιανῶν για βλάσφημο εργο στη Θεσσαλονική. Βίντεο έξω από το θέατρο «Αριστοτέλειον» όπου παίζεται η βλάσφημη ταινία. Τί κάνουν οἱ δεσποτάδες τῆς Θεσσαλονικῆς, που θεωροῦνται φύλακες τῆς Ἀμπέλου; Σε ποια ενέργεια προέβησαν για να σταματήσουν την βλάσφημη ταινία; Τί κάνει ὁ Καλαμαριᾶς που τόσα χρόνια αγωνίζονταν για να γίνη δεσπότης; Κοντά στην Μητρόπολή του παίζεται το βλάσφημο Θέατρο;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ. Ἀλλα οἱ δεσποτάδες τῶν ἐσχάτων καιρῶν δὲν γίνονται για νὰ προσφέρουν ὑπηρεσία στὸν Χριστό, ἀλλὰ στὸν Αντίχριστο και να παρασύρουν τον κόσμο πίσω ἀπὸ ἀποφάσεις ψευδοσυνόδων και ψευτοσωτήρων

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Read more »

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

Ὅταν ἤμουν στρατιωτικὸς ἱερεύς πῆγα στὸ γραφεῖο τοῦ στρατηγοῦ καὶ τοῦ λέω· «Στρατηγέ μου βλασφημᾶνε τὸν Χριστό.

Ἒ, ρὲ παιδί μου, ἄφησέ με τώρα, μοῦ ἀπαντᾶ.
Ἂ, ἔτσι, λέω εἶσαι; Πέρασε ἕνας μῆνας καὶ τὸν πῆρα στὸ τηλέφωνο.
Στρατηγέ μου, ἔχω νὰ σὲ καταγγηλλω κάτι, τοῦ λέω. Μέσα στο Στρατώνα κάποιος λοχίας εἶπε τὰ χειρότερα λόγια γιὰ τὴν βασίλισσα τῶν Ἑλλήνων.
Πώ, πώ, πώ! Ἔρχομαι ἀμέσως, ἀπαντᾶ.
Νὰ τὸν καὶ ἧρθε.
Λάθος τοῦ λέω κάνετε. Δὲν τολμᾶει κανεὶς νὰ πῇ κακὸ λόγο γιὰ τὸν βασιλιᾶ καὶ γιὰ τὴν βασίλισσα Φρειδερίκη, οὔτε καὶ νὰ μιλήσῃ ἐναντίον τοῦ πρωθυπουργοῦ. Ποῦ, τί εἶνε καὶ αὐτοί; Ὅσο καὶ νὰ τοὺς τιμοῦμε, καὶ πρέπει νὰ τοὺς τιμοῦμε, ἕνα μηδενικὸ εἶνε. Καὶ ὅμως, ἐνῶ δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν κακὸ λόγο γιὰ τὴν βασίλισσα καὶ τὸν βασιλιᾶ, βλασφημοῦν Ἐκεῖνον ποὺ λατρεύομε καὶ πιστεύωμε…Γίναμε τὸ πιὸ βλάσφημο ἔθνος. Τὸ κάθε βρωμερὸ στόμα, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἔχουμε τὴν ζωντανὴ πίστι. Ἀλλὰ θὰ ἔρθῃ μιὰ ἅγια ἡμέρα, ποὺ ὅλοι οἱ χριστιανοί, ποὺ πιστεύουμε, θὰ κάνουμε μιὰ ἐπανάστασι ὄχι μὲ ὅπλα φονικά, θὰ κάνωμε μιὰ ἁγία ἐπανάστασι, εἰς τρόπον ὥστε μέσα στὴν εὐλογημένη μας πατρίδα νὰ μὴν ὑπάρχει βλάσφημο στόμα…

Α † Ο

Α + Ο. Τι σημαίνει η περίεργος αυτή επιγραφή του άρθρου; Αλλά πριν, αγαπητοί, δώσωμεν την εξήγησιν του συμπλέγματος των δύο αυτών ψηφίων της Ελληνικής αλφαβήτου, που έχουν εν μέσω αυτών τον Τίμιον Σταυρόν, ας γράψωμεν ολίγας γραμμάς σχετικώς με την αιτίαν, η οποία εδημιούργησε τα Α † Ο.

Προ 40 ετών εις την Μακεδονίαν μας, την αλύτρωτον τότε θυγατέρα της Ελλάδος, ανθούσε το ουράνιο φυτόν, που λέγεται ευσέβεια. Εμοσχοβόλει ο τόπος. Υπήρχε φόβος Θεού. Το όνομα του Κυρίου ήτο λατρευτόν. Και μόνον η καμπάνα, που εκτύπα εις την σκλαβωμένην χώραν, έκαμνε τους Μακεδόνας να ριγούν από συγκίνησιν, και από τα βάθη της καρδίας των μυστικαί προσευχαί νʼ ανέρχωνται προς τον Πλάστην˙ «Κύριε! Ίδε την κάκωσιν του λαού σου. Ελευθέρωσε μας. Ένωσε και πάλιν την Μακεδονίαν με την μητέρα Ελλάδα». Οι Μακεδόνες προσηύχοντο. Προσηύχοντο ημέραν και νύκτα. Προσηύχοντο με δάκρυα, και τα πύρινα δάκρυα των ανεμίγνυον με τα αίματα των ηρωϊκών παιδιών της Μακεδονίας, που εθυσιάζοντο δια την πίστιν του Χριστού. Εις την μαρτυρικήν αυτήν γην ουδείς εβλασφήμει τα Θεία. Να βλασφημήση; Αλλά θα ήτο προτιμότερον να πέσουν επάνω του τα Μακεδονικά βουνά και να τον συνθλίψουν, παρά να βλασφημήση και νʼ αντικρύση την αγανάκτησιν όλων των συγχωριανών του, και αυτών των στενοτέρων συγγενών του. Χίλια στόματα θα ήνοιγον δια να διαμαρτυρηθούν δια μίαν και μόνον βλασφημίαν και νʼ ανακαλέσουν τον ασεβή εις την θέσιν του. Και αυτοί ακόμα οι αλλόθρησκοι κατακτηταί της Μακεδονίας, οι προσκυνούντες την ημισέληνον, ησθάνοντο αποτροπιασμόν όταν ήκουονβλασφημίαν, και επέπληττον και ετιμώρουν τους βλασφήμους.

Μέσα εις την ατμόσφαιραν αυτήν του αγνού πατριωτισμού και της πατρώας ευσεβείας έζη η ψυχή των Μακεδόνων. Όλοι ανέμενον την ευλογημένην ημέραν της ελευθερίας. Και η ελευθερία ήλθεν. Η ημισέληνος έπεσεν. Ο Σταυρός υψώθη. Η γαλανόλευκος σημαία ανυψώθη εις τον Λευκόν Πύργον της Θεσσαλονίκης και εις όλα τα φρούρια και τας επάλξεις της Μακεδονίας. Οι υπόδουλοι Μακεδόνες εσκίρτων από χαράν, έσχιζον τα φέσια, εζητωκραύγαζον και Read more »

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Προ ετών εις την Φλώριναν, την ακραίαν αυτήν πόλιν της Πατρίδος μας, τον προμαχώνα της Δυτικής Μακεδονίας, Χριστιανοί, μη υποφέροντες να βλασφημήται δημοσία εις τας οδούς και τας πλατείας της πόλεως των το όνομα, το υπέρ παν όνομα του Ευλογητού Κυρίου, απεφάσισαν να κατέλθουν εις αγώνα. Την Κυριακήν του Θωμά, συνήλθον εις πρώτην σύσκεψιν, επεκαλέσθησαν την βοήθειαν του Παντοδυνάμου Κυρίου και έθεσαν τα θεμέλια μιας αντιβλασφημικής οργανώσεως, εις την οποίαν ενεγράφησαν άνδρες και γυναίκες, νέοι και νεανίδες, Χριστιανοί ποθούντες την δόξαν του Κυρίου. Η οργάνωσις, η οποία εντός ολίγου ενεφανίσθη και ως ανεγνωρισμένον σωματείον, ήρχισε να εκδίδη και μικράν θρησκευτική εφημερίδα υπό τον τίλτον «Ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαήλ».

Δόξα τω Θεώ τω εγείροντι τα πνεύματα εις τον αγώνα!

Ευχάριστον γεγονός! Γεγονός, το οποίον μας κάμνει να χαίρωμεν και να σκιρτώμεν, διότι υπάρχουν και οι συνειδητοί Χριστιανοί, οι οποίοι, οπουδήποτε της Ελληνικής γης και εάν ευρίσκωνται εγκαταλείπουν την χειμερίαν νάρκην της θρησκευτικής αδρανείας, εκτινάσσουν την τέφραν της αδιαφορίας δεκαετιών ολοκλήρων μιας νεκράς θρησκευτικής καταστάσεως, αφυπνίζονται, υψώνουν το λάβαρον του Χριστού, κάμνουν και πάλιν να σπινθηροβολήση το «Εν τούτω νίκα», και εν γένει το μαχητικόν πνεύμα του Χριστιανισμού να εκδηλώνεται οσημέραι ζωηρότερον εν μέσω της γενεάς μας. Ελλάς, μαρτυρική μας πατρίς! Δεν θα είνε μακράν η ημέρα, κατά την οποίαν ουδείς θα δύναται να εκστομίζη τας χυδαιοτέρας των λέξεων εναντίον των Θείων χωρίς να αντιμετωπίζη από στόματα θερμών Χριστιανών τό σωτήριον «Αλτ!». Εντός ολίγου Read more »

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΨΤΕ ΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠ᾽ ΑΥΤΗΝ

____

______

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ

–

Ρωτήσανε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ: Πότε θὰ ἔρθουν δύσκολες ἡμέρες στο Ἔθνος μας; Kαι ἀπήντησε·
–Ὅταν οἱ Ἕλληνες βλασφημάνε τον Θεό.
Δεν ὑπάρχει ἄλλο χειρότερο. Ἐγώ δὲν θεωρῶ ἕλληνα, αὐτὸν ποὺ βλασφημᾶ. Ἀντίχριστος τὸν θεωρῶ.
Έλεγε ὁ ἁγιος Κοσμᾶς ὁ Αιτωλός· Ὑβρίζεις τη μάνα μου, σε συγχωρῶ, ὑβρίζεις τὸν πατέρα μου σε συγχωρῶ. Κόβεις τ᾽ αὐτιά μου; Σὲ συχωρῶ. Μὲ σκοτώνεις; Σε συγχωρῶ. Βλαστημᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά; Δὲν ἔχω μάτια να σε δῶ…

Παραπάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα νὰ ἔχετε τὸ Χριστό. Διότι ἡ Ελλάδα χωρίς Χριστό δε ζει. Μὲ τὸν Χριστό θὰ ζήσῃ.

(Ἀπόσπσμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στις 15-7-1990, στις κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Πρὸς τοὺς ἐπισκέπτας ἀδελφοὺς μας Κυπρίους)

–

ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ

ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ

Μία από τας πλέον διαδεδομένας αμαρτίας, αι οποίαι μολύνουν την Πατρίδα μας, είνε και η βλασφημία. Βλασφημούν οι Έλληνες τον Δημιουργόν του παντός, τον Σωτήρα Χριστόν, την Υπεραγίαν Θεοτόκον, τον Τίμιον Σταυρόν, την αμώμητον Πίστιν, τας ιεράς κανδήλας, τα όσια και τα ιερά της Θρησκείας μας, μιας Θρησκείας, η οποία ως γλυκεία μήτηρ εγαλούχησεν, ανέθρεψεν, έσωσε τον Ελληνισμόν χιλιάκις από τρομερούς κινδύνους. Χωρίς την Θρησκείαν του Χριστού δεν θα υπήρχε σήμερον η Ελλάς.

Ο Έλλην, στενώς συνδεδεμένος με την Θρησκείαν του Χριστού, εσέβετο την Πίστιν του και εθυσιάζετο υπέρ της Πίστεως του. Οι περισσότεροι δε μάρτυρες, οι οποίοι μέσα εις φρικτά μαρτύρια προσέφεραν την ζωήν των προς δόξαν του Εσταυρωμένου, κατήγοντο από τα ευλογημένα χώματα της Μακεδονίας, της Μ. Ασίας, της Θράκης, του Πόντου και πάσης γης Ελλάδος.

Ως ενθυμούνται οι γεροντότεροι, εις τα μέρη αυτά ουδεμία βλασφημία ηκούετο. Και εάν ευρίσκετο κανείς να βλασφημήση τα Θεία, προεκάλει αμέσως την κοινήν αγανάκτησιν. Όλοι τον απεστρέφοντο, και αυτοί οι στενότεροι συγγενείς του. Εθεωρείτο ωσάν το «ψωριασμένον» πρόβατον, το οποίον ο καλός ποιμήν απομονώνει, δια να μη μεταδώση την ψώραν και εις τα άλλα πρόβατα. Ο βλάσφημος, ο επιμένων εις την απαίσιαν αμαρτίαν, αφωρίζετο και ετιμωρείτο αυστηρώς.

Δυστυχώς κατά τα τελευταία έτη η βλασφημία κάμνει θραύσιν εις τας πόλεις και τα χωρία μας. Βλασφημούν άνδρες, γυναίκες και μικρά ακόμη παιδιά. Βλασφημούν εις τας οικίας, εις τα καφενεία, εις τους δρόμους και εις τας πλατείας μας. Βλασφημούν τας καθημερινάς, αλλά βλασφημούν και κατʼ αυτήν ακόμη την Κυριακήν και τας μεγάλας εορτάς. Αλλοίμονον – φρίξον, ήλιε, στέναξον, γη! -και κατʼ αυτήν την Μ. Παρασκευήν, ότε ο Χριστός μας ευρίσκεται επί του Σταυρού και πάσχει και υποφέρει τα φρικτά του Πάθη δια την ιδικήν μας σωτηρίαν και απολύτρωσιν, υπάρχουν στόματα τα οποία τον βλασφημούν. Τον ποτίζουν όξος και χολήν. Αυτοί είνε οι νεότεροι σταυρωταί του, τρις χειρότεροι, απείρως χειρότεροι από τους Εβραίους, οι οποίοι τον εσταύρωσαν μίαν φοράν.

Κύριε του Ουρανού και της γης, παντοδύναμε Θεέ! Δύνασαι με ένα μόνον νεύμα σου να κονιορτοποιήσης την γην και να τιμωρήσης παραδειγματικώς τους βλασφημούντας το πανάγιον σου όνομα. Αλλʼ ως οικτίρμων και ελεήμων μας ανέχεσαι. Δεν θέλεις τον θάνατο μας. Αναμένεις επί μήνας και έτη ήδη την μετάνοιαν μας και Read more »

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

«Οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίω»(Εξόδ. 20, 7)

Ως ιεροκήρυξ περιοδεύων κατά το έτος 1947 την Δυτικήν Μακεδονίαν έφθασα εις την Πτολεμαΐδα. Μόλις κατήλθον εκ του αυτοκινήτου, ήκουσα εις την κεντρικήν οδόν της πόλεως φρικτήν βλασφημίαν. Κάποιος εβλασφήμει με τα αισχρότερα λόγια τον Χριστόν. Οι άλλοι, οι οποίοι ήσαν πλησίον του και ήκουσαν να βλασφημήται το όνομα, το υπέρ παν όνομα του Κυρίου μας, έμειναν τελείως αδιάφοροι. Ω, και εάν αυτός που εβλασφήμησεν ετόλμα νʼ ανοίξη το στόμα του και να είπη κάποιαν αισχράν λέξιν εις βάρος της οικογενειακής τιμής ενός εξ εκείνων, οι οποίοι με τόσην αδιαφορίαν ήκουσαν την φρικτήν βλασφημίαν! Ω τότε! Τα πράγματα θα ήλλασον αστραπιαίως, η παγερά ατμόσφαιρα θα ηλεκτρίζετο, ο προσβληθείς θα εζήτει αμέσως τον λόγον, θα έφθανε μέχρι χειροδικίας και δικαστηρίων, διότι ο Έλλην, κατʼ εξοχήν εύθικτος εις ζητήματα τιμής, δεν ανέχεται να υβρίζεται δημοσία το οικογενειακόν του όνομα. Και όμως! Ενώ εκδηλώνομεν τόσην ευθιξίαν, όταν οι άλλοι προσβάλλουν το όνομα ενός μέλους της οικογενείας μας, αντιθέτως, όταν οι άλλοι με τας χυδαιοτέρας των λέξεων προσβάλλουν παν ό,τι όσιον και ιερόν έχει η Θρησκεία μας, ημείς, οι οποίοι λέγομεν ότι πιστεύομεν εις τον Θεόν, μένομεν ασυγκίνητοι, απαθείς, αδιάφοροι. Τι φανερώνει τούτο; Αν μη τι άλλο, πιστοποιεί έλλειψιν πραγματικής αγάπης προς τον Ουράνιον μας Πατέρα. Διότι, ερωτώμεν, ποιον φιλόστοργον τέκνον θα ήκουε να υβρίζη άλλος το πατέρα του και δεν θα διεμαρτύρετο; Και ποιος πατήρ δεν θα ελυπείτο, όταν επληροφορείτο, ότι το τέκνον του ήκουσε με πρωτοφανή αδιαφορίαν τας ύβρεις, τας οποίας οι άλλοι εξετόξευον εναντίον του;

* * *

‘Οχι τόσον η βλασφημία του ενός, την οποίαν ήκουσα, όσον η αδιαφορία των πολλών, την οποίαν είδον απέναντι της φρικτής βλασφημίας, της ικανής να συγκινήση και τους λίθους ακόμη, με εβύθισεν εις σκέψεις περί του μέλλοντος της Φυλής μας. Διότι λαός, ο οποίος εγκλείει εις τους κόλπους του βλασφήμους που εκατοντάκις της ημέρας βλασφημούν τα Θεία, λαός, ο οποίος δεν αντιδρά κατά της βλασφημίας, λαός, του οποίου αι δημοσίαι αρχαί καταδιώκουν μεν και τιμωρούν αμέσως πάσαν ύβριν κατά των αρχόντων της Πολιτείας, αλλʼ αφήνουν ατιμώρητον και ακαταδίωκτον την ύβριν κατά του Υψίστου Θεού, ο λαός αυτός οδηγείται με μαθηματικήν ακρίβειαν εις εκφυλισμόν. Αλλά τοιούτος λαός, οδηγούμενος εις εκφυλισμόν και εξαφάνισιν, δεν πρέπει να καταντήση ο Ελληνικός λαός, ο οποίος Read more »

Συνεχής διαφώτισις

   Υπήρχεν εποχή, κατά την οποίαν εις ολόκληρον την Πατρίδα μας ουδεμία βλασφημία ηκούετο. Βαθεία πίστις εις τον Θεόν εχαρακτήρισε τους Έλληνας. Αλλά δυστυχώς κατά τα τελευταία έτη η απιστία ως μικρόβιον επροχώρησε μέσα εις το Έθνος μας, και οι Έλληνες, οι οποίοι άλλοτε έτρεμον νʼ αναφέρουν το όνομα του Θεού, τώρα, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες βλασφημούν τα Θεία. Δεν περνά ημέρα και ώρα, που να μη ακουσθούν βλασφημίαι. Και εις το μικρότερον χωρίον, και εις την πτωχοτέραν καλύβην υπάρχει ο άνθρωπος – αξίζει αρά να λέγεται άνθρωπος; – ο οποίος, χωρίς φόβον, χωρίς εντροπήν, χωρίς συναίσθησιν του τι κάμνει, ακονίζει την γλώσσαν του, ανοίγει το βρωμερόν του στόμα και χύνει το δηλητήριον του εναντίον της Θεότητος.
Και επειδή ουδείς διαμαρτύρεται, η βλασφημία ως γάγγραινα καθημερινώς εξαπλώνεται και μολύνει την ατμόσφαιραν της Ελλάδος. Οι ξένοι, οι οποίοι, επισκέπτονται την Πατρίδα μας ακούουν όλους σχεδόν τους Έλληνας να βλασφημούν, αμφιβάλλουν εάν οι Έλληνες πιστεύουν εις τον Χριστόν. Δυστυχώς κατηντήσαμεν έθνος βλασφήμων. Από όλα τα γειτονικά κράτη των Βαλκανίων ημείς οι Έλληνες έχομεν το ρεκόρ εις την βλασφημίαν. Είμεθα χειρότεροι και από τους Τούρκους και από τους Εβραίους.
Ευσεβείς κάτοικοι των Γρεβενών, επιθυμούντες όπως η βλασφημία εξαλειφθή από την πόλιν των και από όλα τα χωρία της περιοχής των, απεφάσισαν να ιδρύσουν υπό την ευλογίαν Ορθοδόξου Εκκλησίας μας Συλλόγου, ο οποίος σκοπόν έχει την καταπολέμησιν της βλασφημίας.

* * *

Ιερείς του Υψίστου, επιστήμονες, διδάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων, όλοι ας εργασθώμεν δια να εξαλειφθή το αίσχος αυτό της βλασφημίας. Και το καλύτερον μέσον, με το οποίον θα ημπορέσωμεν να εξαλείψωμεν την βλασφημίαν, είνε όχι η βία, την οποίαν ως μέσον επικρατήσεως της Θρησκείας καταδικάζομεν, αλλʼ η Χριστιανική διαφώτισις και η έντονος διαμαρτυρία εναντίον της βλασφημίας. Και συγκεκριμένως υποδεικνύομεν, όπως εις όλας τας πόλεις και τα χωρία σχηματισθούν επιτροπαί από ζηλωτάς Χριστιανούς, οι οποίοι όταν ακούουν κάποιον να βλασφημή, θα τον πλησιάζουν και με τρόπον καλόν θα του υποδεικνύουν, ότι δεν επιτρέπεται Χριστιανός, βαπτισμένος εις το όνομα της Αγίας Τριάδος, να βλασφημή τον Θεόν, τον Χριστόν, την Παναγίαν, τον Τίμιον Σταυρόν.

Η συνεχής διαφώτισις και αι έντοναι διαμαρτυρίαι εναντίον της βλασφημίας δεν ημπορεί παρά να φέρουν τα αποτελέσματα των. Οι βλάσφημοι, βλέποντες ότι η βλασφημία, των προκαλεί την γενικήν αγανάκτησιν, θα εντραπούν, θα φοβηθούν, θα περιορίσουν την γλώσσαν των, θα κόψουν την βλασφημίαν και θα μάθουν να σέβωνται τον Θεόν, το όνομα του οποίου όταν ήκουε ο Νεύτων, ο μεγάλος εκείνος αστρονόμος, απεκαλύπτετο και ίστατο εις στάσιν προσοχής.

Ελπίζομεν ότι εις όλας τας πόλεις και τα χωρία της Πατρίδος μας θα σχηματισθούν Αντιβλασφημικαί Επιτροπαί, αι οποίαι θα εργασθούν με ζήλον δια να εκριζώσουν το φαρμακερό αγκάθι, που λέγεται βλασφημία των Θείων. Είμεθα Χώρα Χριστιανική, και δεν επιτρέπεται νʼ ακούεται ύβρις εναντίον του Θεού. Σύνθημα μας˙ «Κανείς να μη ησυχάση, έως ότου και ο τελευταίος βλάσφημος πεισθή και παύση να υβρίζη τα Θεία».

Ο Χριστιανός διαμαρτύρεται δια τας βλασφημίας

«Εἰ τὸν ἐπὶ γῆς βασιλέα τοὺς βλασφημούντας κολάζεσθαι χρή, πολλῶ μάλλον τοὺς ἐκεῖνον (τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων) ὑβρίζοντας. Κοινὸν ἐστι τὸ ἔγκλημα, δημόσιον τὸ ἀδίκημα, ἐξεστιν ἑκάστω τῶν βουλομένων κατηγορεῖν… μανθανέτωσαν αὐτὸ τοῦτο οἱ ἀκόλαστοι και διεστραμμένοι, ὅτι καὶ τοὺς τοῦ Θεοῦ δούλους φοβεῖσθαι αὐτοὺς χρή, ἵνα κᾶν ἕλωνταί ποτε φθέγξασθαί τι τοιοῦτον, ἀλλήλους πανταχοῦ περιβλέπωνται, καὶ τὰς σκιὰς τρέμωσιν, ἀγωνιῶντες μήπου ὁ Χριστιανὸς ἀκούσας ἐπιπηδήση, καὶ κόλαση σφοδρότερον».

(Εκ της Α’ ομιλίας του ι. Χρυσοστόμου
εις τους αδριάντας: Ε. Π. Migne 49, 32-33).

Η τρομερά ασυνέπεια

• «Στὴ στεριὰ καὶ τὰ πελάγη νὰ λάμψη ὁ Σταυρός,
  νἄλθη δικαιοσύνη, νὰ λείψη ὁ ἐχθρός.
  Ὁ κόσμος νὰ γλυτώση ἀπὸ φρικτὴν πληγὴν
  κιʼ ἐλεύθεροι νὰ ζοῦμεν, ἀδέλφια εἰς τὴν γῆν»
                                             (Ρήγας Φεραίος)

Ο Ελληνικός Στρατός πιστεύει. Πιστεύει εις την Θρησκείαν του Σταυρού. Σταυρός εις τας πολεμικάς μας σημαίας, Σταυρός εις τα μνήματα των νεκρών μας, Σταυρός εις τα παράσημα των ανδρειών μας, Σταυρός εις την κορυφήν των πηληκίων των αξιωματικών και στρατιωτών μας, Σταυρός παντού. Ευσεβείς στρατηγοί διοικούντες μεγάλας μονάδας εις τας ημερησίας διαταγάς των, τας οποίας εξαπέλυον κατά την περίοδον των πολεμικών επιχειρήσεων, υπενθύμιζον εις τους στρατιώτας ότι ηγωνίζοντο δια την «πίστιν του Χριστού την αγίαν». Ο ένας έγραφε χαρακτηριστικώς˙ «Ἡ Παναγία, ὅπως πρὸ ὁκτὼ ἐτῶν ἐβοήθησε τὰ ὅπλα τῶν Ἑλλήνων πολεμούντων δια τὴν ἐλευθερίαν των, θὰ μᾶς βοηθήση καὶ αὐτὴν τὴν φοράν». Ο δεύτερος˙ «Ἡ Παναγία ἀρχηγεύει κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων». Ο τρίτος˙ «Ἡ Παναγία ηὐλόγησε σήμερον τὰ ὅπλα μας καὶ ἔδωκε πτερὰ εἰς τοὺς στρατιώτας μας. Εὐλογημένη ἡ Παναγία!». Και τέλος το βαρυσήμαντον˙ «Ὁ Σταυρὸς ὁδηγεῖ τὰ βήματά σας, Ἕλληνες στρατιῶται».
Ποιος νεώτερος Χριστιανός Ἐλλην βλέπων και ακούων ταύτα δεν χαίρει και δεν αγάλλεται;

* * *

Αλλά δυστυχώς εις τον Ελληνικόν Στρατόν, ο οποίος δια της πίστεως νικά και θριαμβεύει, συμβαίνει κάτι που προκαλεί την λύπην, την αγανάκτησιν και τα δάκρυα παντός πατριώτου. Διότι είνε πικρά αλήθεια το γεγονός, ότι από τα στόματα των αξιωματικών και στρατιωτικών ακούονται φρικταί βλασφημίαι, αι οποίαι εκ του ύψους της τιμής ρίπτουν εις το βάθος της ατιμίας τα όσια και τα ιερά της πίστεως εκείνης, υπέρ της οποίας κηρύττομεν ότι αγωνιζόμεθα. Ιδού η τρομερά μας αντινομία! Σταυρός εις την Read more »

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΙΣΧΥΝΘΗΤΕ

Ευρίσκετο προ ετών εις την Πατρίδα μας μία μικρά ομάς νεαρών Αιθιόπων, οι οποίοι ήλθον εκ της μακρινής των χώρας δια να σπουδάσουν εδώ την Θεολογικήν επιστήμην. Εφοίτων εις την Ιερατικήν Σχολήν Κορίνθου. Επιμελείς, κατώρθωσαν μέσα εις μικρόν χρονικόν διάστημα να μάθουν την Ελληνικήν γλώσσαν. Ζωηρός πόθος των εκλεκτών αυτών νέων της Αιθιοπίας ήτο να μορφωθούν, να προσλάβουν ότι καλόν έχει η Ελλάς, δια να μεταδώσουν κατόπιν εις την πατρίδαν των. Με τους νέους αυτούς συνηντήθην και συνωμίλουν, η δε συνομιλία μας περιεστρέφετο γύρω από την θρησκευτικήν κατάστασιν της πατρίδος των. Εις μίαν δε ερώτησιν μου εάν υπάρχουν βλάσφημοι εις την χώραν των, οι ξένοι ιεροσπουδασταί μου απήντησαν, ότι εις όλην την Αιθιοπίαν δεν ακούεται βλασφημία. Εξέφρασαν δε την βαθείαν λύπην, την οποίαν εδοκίμασαν, όταν αποβιβασθέντες εις την Ελλάδα ήκουσαν δια πρώτην φοράν εις την ζωήν των τας φρικτάς βλασφημίας των Θείων.
Ηκούσατε, φίλοι αναγνώσται; Ας το επαναλάβωμεν. Ας το γράψωμεν με κεφαλαία γράμματα˙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑΝ ΟΥΔΕΜΙΑ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ. Επί τη πληροφορία ταύτη ομολογώ, ότι ως Έλλην ησχύνθην, εδάκρυσα, σκότος εκάλυψε την ύπαρξιν μου. Ενόμισα, ότι έβλεπον ενώπιον μου όλην την Αιθιοπίαν, την χώραν των μαύρων, λευκήν, μη έχουσαν ούτε ένα στίγμα της φρικτής βλασφημίας, την δε Ελλάδα, την χώρα του φωτός και της προόδου, μαύρην από το πλήθος των βλασφημιών, που εξακοντίζουν καθημερινώς τα απύλωτα στόματα των βλασφήμων.
Αμόρφωτος χώρα με ελάχιστα σχολεία θεωρείται η Αιθιοπία, η δε Ελλάς θεωρείται χώρα πολιτισμένη.
Και όμως οι μαύροι αυτοί, όπως τους αποκαλούν περιφρονητικώς οι Ευρωπαίοι, ως προς το σέβας του ονόματος του Θεού, απείρως υπερτερούν ημών. Και ερωτώμεν˙ Ποίοι είνε ανώτεροι εις τον πολιτισμόν; Αυτοί, οι οποίοι ακούουν το όνομα του Θεού και εκδηλώνουν άπειρον τον σεβασμόν των, ή ημείς, οι οποίοι το υβρίζομεν ημέρας και νυκτός; Εγώ τουλάχιστον θα προετίμων να κατοικήται όλη η Ελλάς από αγραμμάτους μεν, αλλʼ ευσεβείς ανθρώπους, παρά από εγγραμμάτους με απολυτήρια Γυμνασίων και πτυχία Πανεπιστημίων και άλλων Ανωτάτων Σχολών, αλλʼ ασεβείς. Διότι εκ της ασεβείας, ως από ρίζης, προέρχονται όλα τα κακά, που μαστίζουν την κοινωνίαν μας. Αυτό εκήρυττε και ο Μέγας Βασίλειος λέγων˙ «Ἄμεινον καὶ συμφερώτερον ἰδιώτας καὶ ὁλιγομαθεῖς ὑπάρχειν καὶ διὰ τῆς ἀγάπης πλησίον γενέσθαι τοῦ Θεοῦ, ἤ καὶ πολυμαθεῖς καὶ ἐμπείρους δοκοῦντας εἶναι βλασφήμους εἰς τὸν ἑαυτῶν εὑρίσκεσθαι Δεσπότην». Άξιον σημειώσεως είνε ότι το ρητόν τούτο του θείου Πατρός ευρίσκεται εις την προμετωπίδα ενός εκ των πολλών εκείνων βιβλίων, που εξέδιδε το περίφημον τυπογραφείον της Βενετίας με τον σκοπόν να διδάξη τους υποδούλους τότε Έλληνας την πρώτην σοφίαν, το ανώτερον εξ όλων των μαθημάτων, τον φόβο του Θεού. Και ο φόβος του Θεού ήτο άλλοτε ερριζωμένος εις τας καρδίας των Ελλήνων, και ουδεμία βλασφημία ηκούετο εις την Χώραν μας. Και εάν ηκούετο ποτε, προεκάλει τον έλεγχον της Εκκλησίας, την πάνδημον αγανάκτησιν των πιστών. Δεν ηδύνατο να ζήση πλέον εις την Ελλάδα ο βλάσφημος. Τώρα βλασφημούν μύρια στόματα, και ο κόσμος αδιαφορεί.

* * *

Εγράφομεν άλλοτε ότι, και μία μόνον βλασφημίαν εάν ηκούετο εις την Πατρίδα μας, θα έπρεπεν όλοι οι Έλληνες νʼ ανησυχήσωμεν τόσον τουλάχιστον, όσον θʼ ανησυχούμεν, εάν επληροφορούμεθα ότι εις κάποιον χωρίον παρουσιάσθη κρούσμα πανούκλας. Ταλαίπωροι ημείς, οι οποίοι επί τω ακούσματι και μόνον, ότι κάποιος προσεβλήθη απο λοιμώδη νόσον, το παν κινητοποιούμεν, απομονώνοντες και το πλέον προσφιλές μας πρόσωπον, και ουδείς κατηγορεί ημάς επί σκληρότητι. Επί τω ακούσματι όμως της φρικτής βλασφημίας, της λοιμικής ταύτης ψυχικής νόσου των νεωτέρων Ελλήνων, η οποία μολύνει και τον ατμοσφαιρικόν αέρα, μένομεν ψυχροί και αδιάφοροι.

Ποίος θα κλαύση δια την κατάστασιν μας αυτήν; Πρέπει, οσάκις ακούωμεν την βλασφημίαν, να κλαίωμεν και να θρηνώμεν, διότι μεγάλα κακά έρχονται εις την Ελλάδα εξ αιτίας των βλασφημιών των κατοίκων αυτής. Αλλά δεν χρειάζονται μόνον δάκρυα. Χρειάζεται και δράσις ανάλογος δια να εξαλειφθή το στίγμα αυτό της Ελλάδος. Οι διάφοροι θρησκευτικοί σύλλογοι θα έπρεπε να παρακινήσουν τα μέλη των, να τα θερμάνουν, δια νʼ αρχίση επί τέλους μία πραγματική σταυροφορία κατά του απαισίου τούτου κακού, που έφθασε μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε και νήπια ακόμη να βλασφημούν ενώπιον των γονέων των, οι οποίοι τα καμαρώνουν! Χριστιανός, που ακούει την βλασφημίαν και δεν αγανακτεί, δεν λυπείται, δεν απευθύνει μίαν παρατήρησιν εις τον βλάσφημον, δεν δύναται να ονομάζεται Χριστιανός. Διότι δεν πονεί δια την Θρησκείαν του.

Αλλʼ εκείνοι, οι οποίοι είνε κυρίως υπεύθυνοι δια την εξάπλωσιν της βλασφημίας εις το Έθνος ημών, είνε οι ποιμένες της Εκκλησίας. Ω, αυτοί οι ποιμένες, οποίαν Read more »

ΔΙΑΤΙ ΣΙΩΠΑΣ;

  Και πάλιν ο λόγος περί της φρικτής αμαρτίας που λέγεται βλασφημία. Θεωρούμεν το κακόν της βλασφημίας μέγιστον. Στίγμα του πολιτισμού μας, κοινωνικήν πληγήν, γάγγραιναν που τείνει να εξαπλωθή παντού. Μίαν των κυριωτέρων αιτιών, ένεκα των οποίων η οργή του Θεού εκσπά επί τους ασεβείς και αχαρίστους, οι οποίοι, ενώ βλέπουν τα θαυμάσια του Θεού, ενώ απολαύουν απείρων ευεργεσιών, φανερών και αφανών, ενώ έχουν εις το στόμα των τον άρτον, αυτοί, ως κύνες λυσσώντες αφρίζουν, βλασφημούν, δαγκώνουν τον ευεργέτην Θεόν.

Εγράψαμεν κατά της βλασφημίας πολλάκις, γράφομεν τώρα, και δεν θα πα΄συωμεν να γρέφωμεν έως ότου η βλασφημία εξαφανισθή από τον Ελληνικόν χώρον. Ασθένειαι, αι οποίαι άλλοτε απεδεκάτιζον τον πληθυσμό της Ελλάδος, ήδη έχουν εξαφανισθή, και ουδέ το όνομα των ακούεται σήμερον. Η ιατρική επιστήμη εκινήθη δραστηρίως δια την καταπολέμησιν των. Διατί και όσοι ασχολούνται με την θεραπείαν των νοσημάτων της ψυχής, ιερείς και αρχιερείς, διδάσκαλοι και καθηγηταί, διατί και αυτοί να μη επιδιώκουν με ίσην τουλάχιστον δραστηριότητα την θεραπείαν του θανασίμου νοσήματος της γλώσσης, της απαισίας βλασφημίας; Δεν υπάρχει τρόπος θεραπείας; Δεν υπάρχουν φάρμακα; Δεν υπάρχει ελπίς να έλθουν οι βλάσφημοι εις επίγνωσιν της αμαρτίας των και να διορθωθούν; Εφθάσαμεν εις πώρωσιν, δια την οποίαν ουδέν πλέον φάρμακον ισχύει; Αλλά δια να είπουν το τελευταίον τούτο οι ποιμένες και οι πνευματικοί εν γένει άνθρωποι, πρέπει προηγουμένως να εξαντλήσουν όλα τα μέσα της διαφωτίσεως και Read more »

ΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ – ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ

‘Ενοχοι! Ποιοι; Οι βλάσφημοι. Αυτοί, οι οποίοι οπουδήποτε και αν σταθούν, ακονίζουν την γλώσσαν των, ανοίγουν το στόμα των και ωσάν φίδια φαρμακερά χύνουν το δηλητήριον των, υβρίζουν με το αισχρότερον λεξιλόγιον τα ιερά και όσια της Θρησκείας μας. Φρίκη! Όλοι οι λαοί, και αυτοί ακόμη οι άγριοι, σέβονται τον θεόν των˙ και μόνον ημείς οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υβρίζομεν τα ιερά και όσια της Θρησκείας μας.

Υβρίζομεν! Όλοι λοιπόν υβρίζομεν; Όλοι είμεθα βλάσφημοι; Δεν αρνούμεθα ότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι ποτέ εις την ζωήν των δεν εβλασφήμησαν. Καυχώνται μάλιστα δια τούτο και το παρουσιάζουν ως τίτλον αγιότητος. Αλλά και αυτοί έχουν μερίδα εις την ενοχήν των βλασφήμων, και θα δώσουν λόγον δια τας φρικτάς βλασφημίας, αι οποίαι ακούγονται επάνω εις την γην. Ναι, είνε συνένοχοι. Διότι ακούουν με απάθειαν, με αδιαφορίαν να βλασφημήται η Θρησκεία μας. Παρατηρήσατε τι γίνεται! Ένας βλάσφημος εις την πλατείαν της πόλεως βλασφημεί. 50, 100, 200, 1.000 άνθρωποι τον ακούουν. Δεν είνε Εβραίοι ούτε Τούρκοι. Χριστιανοί είνε. Λέγουν, ότι πιστεύουν εις τον Χριστόν. Και όμως, ούτε ένας από αυτούς, οι οποίοι ήκουσαν την φρικτήν βλασφημίαν, δεν συνεκινήθη, δεν εταράχθη, δεν εθύμωσε, δεν ηγανάκτησε, δεν ήνοιξε το στόμα του δια να διαμαρτυρηθή δια την δημοσίαν προσβολήν της Θρησκείας. Πως να ονομάσωμεν τους Χριστιανούς αυτούς του 20ου αιώνος; Χλιαρούς, απαθείς, αδιαφόρους; Επιεικής ο χαρακτηρισμός. Η ενοχή των είνε μεγάλη, τεραστία.

Θα ηθέλομεν να ερωτήσωμεν ένα από αυτούς, οι οποίοι ακούουν αδιάφορι τας βλασφημίας˙ Άνθρωπε! Υπόθεσε,

ότι εις την πλατείαν κάποιος υβρίζει με τας χυδαιοτέρας λέξεις την γυναίκα σου ή την μητέρα σου ή την αδελφήν σου. Τι θα κάμης; Θα κάθεσαι νʼ ακούης με απάθειαν τας ύβρεις; Θʼ ανέχεσαι να υβρίζεται η οικογενειακή σου τιμή; Όχι. Μέσα εις το στήθος σου κύμα αγανακτήσεως θα φουντώση. Πως τολμά αυτός, θα είπης, ο αυθάδης νʼ αναφέρη τόσον υβριστικά το όνομα της οικογενείας μου; Η γυναίκα μου και η μητέρα μου και η αδελφή μου είνε τίμιαι γυναίκες. Αυτός, ο οποίος τας υβρίζει, θα έπρεπε να πλύνη πρώτον το στόμα του δια νʼ αναφέρη το όνομα των. Αλλά τώρα θα μάθη να μη υβρίζη το σπίτι μου. Και πλησιάζεις τον υβριστήν της οικογενειακής σου τιμής. Και τον παρατηρείς, και τον ελέγχεις δημοσία, και τον μηνύεις εις τα δικαστήρια, και κάμνεις το παν δια νʼ αποκατασταθή η προσβληθείσα τιμή της οικογενείας σου. Αυτά κάμνεις, άνθρωπε, όταν υβρίσουν ένα προσφιλές μέλος της οικογενείας σου.

Αλλά τώρα; Δεν ακούεις; Δεν έχεις αυτιά; Δεν έχεις καρδίαν; Δεν έχεις αίσθημα; Δεν έχεις νεύρα; Δεν έχεις θυμόν; Τι έπαθες; Ιδού! Αυτός ο αυθάδης υβρίζει μίαν γυναίκα, η οποία αξίζει ασυγκρίτως περισσότερον από την μητέρα σου και από την γυναίκα σου και από την αδελφήν σου. Είνε η Παναγία μας, η «γλυκειά Μάνα» όλων των Χριστιανών. Αυτήν παρακαλείς εις τον κίνδυνον˙ «Παναγία, σώσε με». Και τώρα την υβρίζουν. Την υβρίζουν με λέξεις, με τας οποίας δεν τολμούν να υβρίσουν και την χειροτέραν του κόσμου γυναίκα. Και συ τι κάμνεις; Κάθεσαι και καμαρώνεις τον βλάσφημον. Και ονομάζεσαι Χριστιανός!… Εντός ολίγου ακούεις άλλον να υβρίζη Εκείνον, του οποίοι η αρετή «εκάλυψεν ουρανούς». Είνε ο Χριστός. Δεν υπάρχει άλλος ανώτερος απʼ αυτόν. Ούτε μας ηγάπησεν άλλος, όπως ο Χριστός. Ούτε υπάρχει άλλος ευεργέτης της ανθρωπότητος μεγαλύτερος από τον Χριστόν. Και όμως, ακούομεν να υβρίζεται το όνομα του καθημερινώς, και ημείς ουδεμίαν διαμαρτυρίαν κάμνομεν.

* * *

Ω! Εάν επιστεύομεν πραγματικώς εις την Θρησκείαν μας, δεν θʼ ανεχόμεθα την βλασφημίαν. Μόλις θα ηκούομεν την βλασφημίαν, θα επλησιάζομεν τον βλάσφημον, οποιοσδήποτε και εάν ήτο, θα διεμαρτυρόμεθα εντόνως και θα του ελέγομεν˙ «Πρόσεξε! Δεν σου επιτρέπομεν να βλασφημής τον Πατέρας μας. Πατέρας μας είνει ο Θεός. Δεν σου επιτρέπομεν να βλασφημής την Μητέρας μας. Μητέρας μας είνε η Παναγία. Δεν σου επιτρέπομεν να βλασφημής τον προστάτην μας. Προστάτης μας είνε ο Άγιος…».

Το καθήκον σου Χριστιανέ, είνε ολοφάνερον. Δεν αρκεί να λέγης «Δεν εβλασφήμησα», αλλʼ έχεις υποχρέωσιν και νʼ αντιδράς εναντίον των βλασφήμων. Μη κλείσης το στόμα σου όταν βλασφημήται η Θρησκεία μας. Άνοιξε το! Συμβούλευσε την πρώτην, έλεγξε την δευτέραν φοράν. Τιμώρησε την τρίτην. Το παν πράξε, ώστε εις το σπίτι σου, εις το χωρίον σου, εις την πόλιν σου να μη ακούεται βλασφημία. Εις κάθε χωρίον και εις κάθε πόλιν πρέπει οι Χριστιανοί, οι οποίοι πιστεύουν εις τον Χριστόν, να ενωθούν , να ιδρύσουν Αντιβλασφημικόν Σύλλογον, και να πολεμήσουν τον εωσφόρον της βλασφημίας.

Εμπρός, Χριστιανοί μου! Ας αγωνισθώμεν όλοι δια να εξαλείψωμεν την βλασφημίαν από την Πατρίδα μας και να διδάξωμεν όλους, ότι υπεράνω όλων των ονομάτων είνε το όνομα του Ιησού Χριστού, το όνομα Εκείνου, ενώπιον του οποίου θα γονατίση μίαν ημέραν ολόκληρος η κτίσις.

«Ὥσπερ εὐδοκιμούντων ἡμῶν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δοξάζεται, οὕτως ἁμαρτανόντων βλασφημεῖται καὶ ὑβρίζεται».

(Ἱερὸς Χρυσόστομος)

ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ…

«Ὁ βάλλων λίθον εἰς ὕψος ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ βάλλει»  (Σοφ. Σειρ. 27, 25)

Αγαπητοί μας αναγνώσται! Ίδετε την εικόνα, η οποία δημοσιεύεται εις την σελ. 105; Κάτω από τον Σταυρόν ζωγραφίζονται δύο άνθρωποι με όλως διαφορετικήν στάσιν απέναντι του Εσταυρωμένου Κυρίου μας.

Ο ένας είνε Χριστιανός Έλλην στρατιώτης. Αυτός αισθάνεται την Θεότητα, αναγνωρίζει την δύναμιν του Χριστού, πλησιάζει με μεγάλην ευλάβειαν τον Σταυρόν, γονατίζει και προσεύχεται. Προσεύχεται δια την γλευκειάν του Πατρίδα, την Ελλάδα, την οποίαν σταυρώνουν νέοι Άνναι και Καϊάφαι και Πόντιοι Πιλάτοι και Ιούδαι της ανθρωπότητος.

Αλλʼ ενώ ο Χριστιανός Έλλην στρατιώτης προσεύχεται, κάποιος άλλος με πολιτικήν ενδυμασίαν, ο οποίος ευρίσκεται μακράν από την φωτιάν και τους καθημερινούς κινδύνους, τολμά ο άθλιος και ανοίγει το στόμα του και χύνει τον βόρβορον της ακαθάρτου καρδίας του και βλασφημεί τα όσια και ιερά της Πίστεως μας. Αυτός είνε ο βλάσφημος. Αχάριστος, ασεβής, απολίτιστος, αλλά και παράφρων. Διότι, όπως ουδείς λίθος τον οποίον ρίπτουν προς τον ουρανόν οι παράφρονες φθάνει τον ήλιον και τα άστρα, ούτω και ουδεμία βλασφημία την οποίαν εκτοξεύουν τα βέβηλα χείλη των βλασφήμων φθάνει την Θεότητα. Όλαι αι βλασφημίαι επιστρέφουν εις την γην. Ως λίθοι θα πέσουν επάνω εις την κεφαλήν του βλασφήμου. Αυτός θα ζημιωθή. Αυτός θα υποστή τας συνεπείας της φρικτής αμαρτίας.

Βλασφημείς λοιπόν αδελφέ; Έγινες παράφρων, ο μεγαλύτερος παράφρων! Είνε ως να πτύης και να λιθοβολής τον ήλιον. Αι βλασφημίαι σου αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουν και θα συντρίψουν την κεφαλήν σου, και θα καταράσαι την στιγμήν, κατά την οποίαν ήνοιγες το βέβηλον στόμα σου δια να βλασφημήσης, και με αναστεναγμούς θα λέγης˙ Προτιμότερον θα ήτο να εγίνετο σεισμός, να ήνοιγεν η γη να με καταπίη, παρά να ανοίξω το στόμα μου και να βλασφημήσω τον Πλάστην μου, τον Λυτρωτήν μου, τον Κύριον μου!

Χριστιανέ αναγνώστα! Μη έλθης ποτέ εις την θέσιν του βλασφήμου. Μη μολύνης τον αέρα της Πατρίδος μας με τας αισχράς φράσεις κατά των Θείων, αλλά πατών το Ελληνικόν έδαφος, το οποίον έχει γίνει «Κρανίου τόπος» και είνε πλήρες σταυρών μαρτύρων και ηρώων, γονάτιζε ως ο εκατόνταρχος του Ευαγγελίου προ του Σταυρού του Κυρίου, και λέγε με φλογεράν καρδίαν˙

«Αληθώς συ είσαι ο Θεός μου, ο Λυτρωτής μου. Σε λατρεύω, σε υμνολογώ και σε δοξάζω πάσας τας ημέρας της ζωής μου. Χάριν σου και των ωραίων ιδανικών σου είμαι έτοιμος να χύσω και την τελευταίαν σταγόναν του αίματος μου, όπως συ έχυσες το πανάγιον σου Αίμα δια να λυτρώσης εμέ και όλην την ανθρωπότητα εκ της αιχμαλωσίας των δεινών. Ω Κύριε! Εάν ποτέ σε εβλασφήμησα, τώρα κλαίω και αναστενάζω, πίπτω έμπροσθεν σου, φιλώ τους παναχράντους σου πόδας και σε παρακαλώ να με συγχωρήσης. Συ πάντοτε συγχωρείς, και τον μεγαλύτερον αμαρτωλόν, όταν ειλικρινώς μετανοή. Δέξαι με πλησίον σου. Και όταν απέλθω εκ της προσκαίρου ταύτης γης, αξίωσον με να είπω δια τελευταίαν φοράν την προσευχήν του μετανοήσαντος ληστού˙ “Μνήσθητί μου, κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῆ βασιλεἰα σου”. Αμήν».