Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2660
Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν – τῆς Ὀρθοδοξίας
9 Μαρτίου 2025

Θεομισητη λατρεια και φρικτη ἀσεβεια

«Οὐαί, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν,
σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνο­μοι·
ἐγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ
παρωργίσατε τὸν ἅγιον τοῦ
Ἰσραήλ» (Ἠσ. 1,4)

Προσπαθῶ, ἀγαπητοί μου, νὰ λαλῶ ἀ­λήθειαν. Αὐτὰ ποὺ θὰ ποῦ­με θὰ εἶνε ἔλεγχος, ὅπως ἐπιβάλλει τὸ πνεῦ­μα Παλαιᾶς καὶ Και­νῆς Διαθήκης στὸν ἐργάτη τοῦ εὐαγγελίου. Χωρὶς ἔλεγχο μετάνοια δὲν ἐπέρχεται.
Μόνο μωροὶ μισοῦν τὸν ἔλεγχο· οἱ σοφοὶ τὸν ἀ­γαποῦν (βλ. Παρ. 9,8). Ἐλπίζω ἐσεῖς ν᾽ ἀγαπᾶτε τὸν ἔλεγχο, ποὺ στρέφεται ὄχι μόνο σὲ ἄλλους ἀλλὰ καὶ στὸν ἑ­αυτό μας, στ᾽ ἁμαρτήματά μας. Μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴν προχωρῶ. Ἀφορμὴ μᾶς δίνουν θεόπνευστα λόγια.

* * *

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας, σὲ ἐποχὴ διαφθορᾶς τοῦ Ἰσραήλ, εἶπε κατ᾽ ἐντολὴν Θεοῦ· «Οὐ­αί, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτι­ῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι…» (Ἠσ. 1,4). Ὁ ἔ­λεγ­χός του, τὸ «κουστούμι» αὐτό, ταιριά­ζει καὶ στὰ δικά μας μέτρα, στὴν ἐ­ποχή μας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1042(3)
Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω -23 Φεβρουαρίου 2025 (2004, 2020)
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ δευτερα παρουσια

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω. Ἂν πιστεύαμε, σήμερα θὰ εἴχαμε πόνο στὴν καρδιὰ καὶ δάκρυα στὰ μάτια. Ἂν πιστεύαμε, θὰ κρατούσαμε στὸ χέρι κομ­ποσχοίνι σὰν ἐκεῖνο ποὺ κρατοῦσε ὁ ἅγιος Ἀντώνιος στὴν ἔρημο, θὰ ἤμασταν πεσμένοι στὰ γόνατα καὶ θὰ παρακαλούσαμε τὴν ὑ­περ­αγία Θεοτόκο καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους νὰ μᾶς σώσουν. Γιατί; Γιατὶ ἡ σημερινὴ Κυριακὴ διαφέρει ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἄλλες. Πενην­ταδύο (52) Κυριακὲς ἔχει ὁ χρόνος καὶ κάθε Κυριακὴ ἔ­χει τὸ εὐαγγέλιό της. Ἀλλὰ τὸ σημερινὸ εὐ­αγ­γέλιο εἶνε τὸ φοβε­­ρώτερο ἀπ᾿ ὅ­λα. Ὅταν τ᾿ ἀκοῦς νομίζεις ὅτι ἀστράφτει καὶ βροντάει ὁ οὐρανός, θαρρεῖς πὼς πέφτουν ἀστροπελέκια στὰ κεφάλια τῶν ἀμετανοήτων, νομίζεις ὅτι σείεται ἡ γῆ καὶ τὸ σύμπαν. Ἐὰν αὐτὰ ποὺ γράφει τὸ Εὐαγγέλιο τὰ πιστεύαμε, τὰ πράγματα θὰ ἦταν πολὺ διαφορετικά. Τί μᾶς λέει τὸ εὐαγγέλιο; Read more »

ΤΙ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΣΕ ΧΡΗΜΑ Η ΑΣΩΤΙΑ

Καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τήν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ασώτως» (Λουκ. 15,13)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ὅσοι ἔχουμε βαπτισθῆ εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, φέρουμε ὀνόματα χριστιανικά· ἀλλὰ εἴμαστε Χριστιανοί; συμφωνεῖ τὸ πρᾶγμα μὲ τὸ ὄνομα;
Πρέπει νά ᾽ρθῃ ἡ περίοδος τοῦ Τριῳδίου, γιὰ νὰ φανῇ πόσο φίλοι τοῦ Χριστοῦ εἴμαστε. Ἐὰν κάποιος ξένος τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡ­μέρες παρακολουθήσῃ τὴ ζωή μας, ὅ,τι λέμε καὶ ὅ,τι κάνουμε, θὰ πῇ· χειρότεροι ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχουν. Ὑπερβάλλω; Μὰ τὸ ἔλεγε ὁ ἱερὸς Χρυσό­στομος στὴν ἐποχή του, καὶ θά ᾽νε ὑπερβο­λὴ νὰ τὸ πῶ ἐγὼ σήμερα; Μὴ ζοῦμε σὲ αὐταπάτη.
Ἕνα βασιλιᾶ στὴν ἀρχαιότητα, ἑνῷ ἦ­ταν ἄ­σχημος, κόλακες ποὺ τὸν περιστοίχιζαν τοῦ ἔ­λεγαν· Δὲν ὑπάρχει ὡραιότερος ἄν­θρωπος. Μὰ κάποιος τολμηρὸς βρῆκε ἕνα καθρέφτη καὶ τὸν ἔβαλε μπροστά του. Καὶ ὁ καθρέφτης δὲν κολακεύει, σὲ δείχνει ὅπως εἶ­σαι. Ὅταν ὁ βασιλιᾶς εἶδε ἐκεῖ τὴν ἀσχήμια του, ταράχτη­κε κ᾽ ἔκανε κομμάτια τὸν καθρέφτη.
Σήμερα λοιπὸν ἔρχεται μπροστὰ σὲ ὅλους μας ἕνας καθρέφτης, ποὺ δείχνει μὲν ὅλη τὴν ἀ­σχήμια μας, ἀλλὰ ἔχει καὶ τὴν ἰδιότητα ἀκόμα καὶ τὸν πιὸ ἄσχημο νὰ τὸν διορθώνῃ, νὰ τὸν κάνῃ ὡ­ραῖο. Καὶ ὁ καθρέφτης αὐτὸς εἶνε τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἰδίως δὲ ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου (βλ. Λουκ. 15,11-32), ποὺ τὴν χαρακτήρισαν ὡς καρδιὰ τοῦ Εὐαγγελίου.
Τί ἦταν ὁ ἄσωτος;…. Πατηστε τον τίτλο & διαβᾶστε το κήρυγμα

Γυρισε πισω· ἐπεστρεψε ὁ ἄσωτος υioς.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση
, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

«Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι!».

Μέ βάση αὐτό τό «μίσθιοι» ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κάνει διάκριση τριῶν κατηγοριῶν χριστιανῶν, τριῶν κατηγοριῶν ἀνθρώπων. Καί λέει ὅτι ὑπάρχουν οἱ δοῦλοι, ὑπάρχουν οἱ μισθωτοί, ὑπάρχουν καί οἱ υἱοί.

… Δοῦλοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό φόβο. Φοβοῦνται τήν κόλαση. Ποιός φοβᾶται σήμερα τήν κόλαση; Ὁ Θεός στέλνει μηνύματα, καταστροφές, κατολισθήσεις, πλημμύρες. Δέν φοβᾶται κανένας! Read more »

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Η αμαρτια ειναι οικονομικη χρεωκοπια

Kυριακή του Aσώτου (Λουκ. 15,11-32)

ΣHMΕPA, αγαπητοί μου Xριστιανοί, σήμερα είναι η εορτή μας. Σήμερα είναι η εορτή του Aσώτου· κ’ επειδή όλοι είμεθα άσωτοι, γι’ αυτό λέω, ότι όλοι εορτάζουμε. Kαι είθε να εορτάζουμε. Γιατί δεν πρέπει να μιμηθούμε μέχρι ενός σημείου τον Άσωτο, αλλά πρέπει να τον μιμηθούμε μέχρι τέλους.
Ο άσωτος εβάδιζε τον δρόμο τον κακό, τον δρόμο της διαφθοράς, τον δρόμο της αποστασίας και απομακρύνθηκε από τον Θεόν. Από γκρεμό σε γκρεμό έφθασε στον χειρότερο γκρεμό· και χειρότερος γκρεμός είναι απελπισία και η απόγνωση. Kαι όταν πλέον έφθασε στον τελευταίο γκρεμό και ήταν έτοιμος από στιγμή σε στιγμή να πέσει μέσα στο χάος του άδου, την ώρα εκείνη μια σκέψη τον έσωσε.
Tι αξίζει στον κόσμο μια σκέψη! δεν δίδομε σημασία α’ αυτές. Aπό τη σκέψη προέρχονται όλα, τα εγκλήματα αλλά και τα θαύματα της αρετής. Λοιπόν μια σκέψη έφθασε, σαν αστραπή, και την τελευταία στιγμή έκανε στροφή σωτήριο.
Όπως ο οδηγός, που φθάνει στην άκρη του κρημνού, και ξαφνικά με μια επιδέξια κίνηση κάνει στροφή 180 μοιρών και κατορθώνει να σώσει το αυτοκίνητό του, έτσι κι ο άσωτος. Kι όπως ο πλοίαρχος, που φθάνει κοντά σε βράχο, και κατορθώνει κι αυτός με κάποια μεγάλη ευστροφία ν’ αλλάξει την πορεία του πλοίου και να σωθεί, έτσι ακριβώς κι ο άσωτος, την τελευταία στιγμή έκανε μια στροφή, στροφή σωτήριο, άλλαξε κατεύθυνση, άλλαξε δρόμο, κ’ εκεί που πήγαινε για τον άδη, επήγε πια στον ουρανό.
Ω παραβολή, ω κορωνίς των παραβολών, ω θαύμα μέσα εις το ιερόν Ευαγγέλιον! Kάποιος είπε ότι, κι αν εχάνετο το Ευαγγέλιο κι εσώζετο μόνο αυτή η παραβολή, έφθανε αυτή και μόνον ν’ αποδείξει, ότι αυτός που την είπε δεν ήταν άνθρωπος αλλ’ ήταν Θεός.
Tο θέμα της παραβολής του Aσώτου είναι απέραντο. Mας παρουσιάζει δύο δυνάμεις· Read more »

Κυριακὴ Τελώνου & Φαρισαίου (Λουκ. 18,10-14)
του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ, ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΤΕ

ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, ῥίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω στὴ φύσι, θὰ δοῦμε κάτι ἐκπληκτικό· ὅτι ὅλα τὰ δημιουργήματα προσεύχονται, καθένα μὲ τὸν τρόπο του. Ἡ θάλασσα εὐχαριστεῖ τὸ Θεὸ μὲ τὸ φλοῖσβο τῶν κυμάτων της, τὸ ῥυάκι μὲ τὸ κελάρυσμά του, τὰ δέντρα μὲ τὸ θρόϊσμα τῶν φύλλων τους, τὰ πουλιὰ μὲ τὴ μελῳδία τους, τὰ ἄστρα μὲ τὸ φῶς τους ποὺ τρεμοσβήνει… Εδατε καὶ τὴν ὄρνιθα ὅταν πίνῃ νερό; σὲ κάθε γουλιὰ σηκώνει τὸ κεφάλι ψηλά, σὰ᾿ νὰ λέῃ «Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ».
Ἀπὸ τὸ ἱερὸ αὐτὸ προσκλητήριο μποροῦσε ν᾿ ἀπουσιάζῃ ὁ ἄνθρωπος; Καὶ ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται. Ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια ἡ καλὴ μητέρα μᾶς ἔμαθε νὰ σταυρώνουμε τὰ χεράκια μπροστὰ στὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς καὶ νὰ ψελλίζουμε μιὰ ἁπλῆ προσευχὴ στὸν οὐράνιο Πατέρα – ἀλησμόνητες στιγμές. Ἀργότερα μάθαμε κοντὰ στ᾿ ἄλλα παιδιὰ νὰ ἀπαγγέλλουμε στὴν ἐκκλησία τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Πιστεύω» καὶ μαζὶ μὲ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριό μας.
Ἡ εὐγενεστέρα ἐκδήλωσι τῆς ἀνθρωπίνης καρδίας εἶνε ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς. Τὸ κτίσμα ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ Δημιουργό του. Εἶνε ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσῃ γιὰ τὶς τόσες εὐεργεσίες, ἀλλὰ καὶ ἡ στιγμὴ πού, γεμᾶτος θλῖψι καὶ μὴ ἔχοντας ἐλπίδα βοηθείας, καταφεύγει στὴν παντοδυναμία του καὶ ζητάει βοήθεια καὶ προστασία.
Ἀλλά, ἀδελφοί μου, τί βλέπω, τί ἀκούω; Ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν ὥρα αὐτὴ τὴ βεβηλώνει· τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἁμαρτάνει. Μὰ πῶς; Τὴν ἀπάντησι μᾶς δίδει ὁ Χριστὸς μὲ τὴ σημερινὴ παραβολὴ τοῦ τελώνου καὶ τοῦ φαρισαίου….

Την συνεχεια εδῶ: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=39727

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2650

Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 19,1-10)
26 Ἰανουαρίου 2025

Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἕνας λυκος εγινε ἀρνι!

«Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός» (Λουκ. 19,10)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, διηγεῖται ἕνα θαῦμα. –Θαῦμα; Ὄχι, θὰ πῆτε, λάθος κάνεις, δὲν διηγεῖται θαῦμα· οὔτε θεραπεία ἀρρώστου του ἀφηγεῖται, οὔτε βοήθεια φτωχοῦ, οὔτε ἀνάστασι νεκροῦ.
Καὶ ὅμως αὐτὸ ποὺ διηγεῖται σήμερα τὸ εὐ­­αγγέλιο εἶνε μεγάλο θαῦμα, μεγαλύτερο ἀ­πὸ τὰ ἄλλα. Γιατί; Ἂς δοῦμε πρῶτα τί λέει (βλ. Λουκ. 19,1-10), καὶ πιστεύω θὰ συμφωνήσουμε.

* * *

Σὲ κάποια πόλι τῆς Ἁγίας Γῆς, στὴν Ἰεριχώ, κατοικοῦ­σε ἕνας φιλάργυρος καὶ πλεονέ­κτης, ὁ Ζακχαῖος. Ἅπλωνε παντοῦ τὰ χέρια, ἅρ­παζε, ἔκλεβε· τὸν βοηθοῦ­σε καὶ τὸ ἐπάγγελμά του. Γιατὶ ὑπάρχουν καὶ ἐ­παγγέλματα ποὺ βοηθοῦν στὴν κλοπή· τί νὰ κλέψῃ ἕ­νας τσοπᾶνος, χωριά­της, ἐργά­της; ἐνῷ ἄλλοι μὲ ἄτιμα μέσα κερδίζουν πολύ. Τέτοιος ἦταν καὶ ὁ Ζακχαῖος· ἦταν τελώνης ἐκείνης τῆς ἐ­πο­χῆς. Τί ἔκανε; Χρωστοῦσε ἕνας στὸ κράτος 100 δρα­χμές; Αὐτὸς τὸν «τύλιγε στὸ χαρτί» καὶ ἀντὶ νὰ δώσῃ 100 τοῦ ἔπαιρνε 200· τὶς 100 ἔδινε στὸ κράτος, τὶς ἄλλες 100 τὶς ἔπαιρνε δικές του. Σὰν τὴν ἀράχνη ποὺ πιάνει τὰ μυγά­κια, ἔτσι αὐτὸς ἔπιανε τοὺς φτωχούς. Γι᾽ αὐτὸ τὸν φοβοῦν­­ταν καὶ τὸν μισοῦ­σαν ὅλοι. Ἦταν ἀντικοινωνικὸ στοιχεῖο. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2648

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ματθ. 4,12-17)
12 Ἰανουαρίου 2025

Ἀδελφοι, «μετανοειτε»!

«Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετα­νοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 4,17)

Ὅλα τὰ λόγια, ἀγαπητοί μου, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶνε ἀν­εκ­­τίμητα· γλυκύτερα «ὑπὲρ μέλι», πολυτιμότε­ρα «ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀρ­γυρίου». Ὅπου κι ἂν τὰ εἶπε, στὸ τραπέζι ἢ στὸ δρόμο, στὸ γάμο ἢ στὴν κηδεία, στὸν αἰγιαλὸ ἢ στὸ πλοῖο, στὸ ὄρος ἢ στὴν ἔ­ρημο, στὴ γαλήνη ἢ στὴ φουρτούνα, στὴν ἀ­γωνία τῆς Γεθση­μανῆ ἢ στὴν ὀδύνη τοῦ Γολ­γο­θᾶ, ἔ­χουν ἀσύλλη­πτη μυστικὴ δύναμι· ὅλα, μέχρι καὶ τὸν τελευταῖο του λόγο, τὸ ὕ­στατο «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30).
Ἐὰν τώρα ἀναρωτηθῆ­τε ποιός ἦταν ὁ πρῶ­­τος λόγος ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὰ πανάχραντα χείλη τοῦ Κυρίου μας, σᾶς ἀπαντῶ· εἶνε αὐτὸ ἀ­κρι­βῶς ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Φῶτα (βλ. Ματθ. 4,12-17). Εἶ­νε μία λέξι. Ἄχ αὐτὴ ἡ λέξι! Ἂν ὑπῆρχε τρόπος καὶ γιὰ σᾶς ποὺ ἀκοῦτε καὶ γιὰ μᾶς ποὺ κη­ρύττουμε νὰ μπῇ στὴν καρδιά μας, νὰ τὴν αἰ­­­σθανθοῦμε, νὰ τὴ ζήσουμε· ἂν αὐτὴ ἡ λέξι ἐ­φαρμοζόταν ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἀν­θρώπους, τούτη ἡ γῆ δὲν θὰ ἦταν κόλασι, θὰ ἦ­ταν παράδεισος. Καὶ ἡ λέξι αὐτὴ εἶνε «Μετανοεῖτε» (ἔ.ἀ. 4,17). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 8282

Κυριακὴ πρό Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)
22 Δεκεμβρίου 2024 (2001)

Συντάκτης * ἐπίσκοπος
Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Το παρελθον

«Βιβλος γενεσεως Ἰησου Χριστου…»(Ματθ. 1,1)

Ἔτσι, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 1,1-25). Τὸ εὐαγγέλιο τὸ σημερινὸ εἶνε ἕνας κατάλογος ληξιαρχικὸς καὶ γενεαλογικός, ποὺ περιέχει σαραντατρία (43) ὀνόματα· τὰ ὀνόματα τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ.
–Μὰ ἔχει προγόνους ὁ Χριστός;
Ὡς Θεὸς δὲν ἔχει. Ὡς ἄνθρωπος, ποὺ γεννήθηκε ἐδῶ στὸν κόσμο, ἔχει προγόνους κατὰ σάρκα. Καὶ σήμερα, ποὺ εἶνε Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει τὰ ὀνόματα τῶν προπατόρων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ σὰν ἀστέρια λάμπουν στὸν οὐρανὸ τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Εἶνε ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν.
Πρῶτο ὄνομα καὶ ῥίζα ὅλων αὐτῶν τῶν κατὰ σάρκα συγγενῶν τοῦ Χριστοῦ εἶνε ὁ Ἀβραάμ, ποὺ ἔζησε δυὸ χιλιάδες χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Ἀπὸ αὐτὸν προῆλθαν ὅλα τὰ ἄλλα ὀνόματα ποὺ ἀκοῦμε σήμερα. Ἀναφέρει πρῶτο τὸν Ἀβραάμ, διότι σ᾿ αὐτὸν δόθηκε ἡ ὑπόσχεσι, ὅτι «ἐν τῷ σπέρματί του εὐλογηθήσονται πάντα τὰ ἔθνη» (βλ. Γέν. 12,3· 18,18) καὶ ὅτι κάποιος ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ θὰ σώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα. Καὶ αὐτὴ ἡ ὑπόσχεσι ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεὰ ἔφθασε μέχρι τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ εἶνε ἀξιοθαύμαστο τὸ ὅτι οἱ Ἑβραῖοι, καὶ μέχρι σήμερα ἀκόμα, διατηροῦν τὴ μνήμη τῶν προγόνων τους. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1122(2)

Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 14,16-24. Ματθ. 22,14)
15 Δεκεμβρίου 2024 (2004)

Ἄρνησι σε προσκλησι

Θὰ μιλήσουμε μὲ ἁπλᾶ λόγια, ἀγαπητοί μου. Τὸ ἀκούσατε τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 14,16-24. Ματθ. 22,14). Εἶνε ἡ ὡραία παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ μποῦμε στὴν παραβολή, θὰ σᾶς πῶ μιὰ ἱστορία.
Ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυκας σὲ κάποιο ἄλλο μέρος, μιὰ μέρα βρῆκα στὸ δρόμο ἕναν ὑπάλληλο. Ἦταν πολὺ στενοχωρημένος, μέχρι ση­μείου νὰ θέλῃ ν᾿ αὐτοκτονήσῃ. –Τί σοῦ συν­έβη, λέω, πέθανε ἡ γυναίκα σου, τὸ παιδί σου; σὲ τιμώρησαν, σὲ ἀπέλυσαν ἀπὸ τὴν ὑπη­ρεσία;… –Ὄχι τίποτα ἀπ᾿ αὐτά. –Τότε; –Δέχτηκα μιὰ προσβολὴ καὶ δὲν τὴν ὑποφέρω. –Ποιά προσβολή; –Νά, χθὲς ἔγινε τραπέζι· ἦταν ὅ­λοι οἱ σπουδαῖοι, κ᾿ ἐμένα δὲν μὲ κάλεσαν. Δὲν τὸ ἀνέχομαι. –Τόσο εὔθικτος εἶσαι, λέω, καὶ τόσο κατάκαρδα τὸ πῆρες; –Βεβαίως. Ἀ­κοῦς ἐκεῖ, νὰ καλέσουν τὴ σάρα καὶ τὴ μάρα κ᾿ ἐμένα νὰ μὴ μὲ καλέσουν; Τὸ θεωρῶ ἀνυπό­φορο… Τότε κ᾿ ἐγὼ ἔκανα στροφὴ καὶ τοῦ λέω· –Μὴ στενοχωριέσαι· ἔχω στὴν τσέπη μία ἄλλη πρόσκλησι γιὰ σένα. –Τί; –Σὲ καλεῖ κάποιος τιμητικῶς σὲ μεγάλο τραπέζι… Αὐ­τός, ὅπως τοῦ μιλοῦσα σοβαρά, τὸ πίστεψε καὶ λέ­ει· –Ποιός, ὁ νομάρχης; –Μπᾶ, κάποιος ἀνώτερος. –Ὁ ὑπουργός; –Παραπάνω. –Ποιός, ὁ βασιλιᾶς; –Παραπάνω. –Ποιός; –Κάποιος, ποὺ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θεωρεῖς μεγάλους εἶνε μπροστά του πελώρια μηδενικά. Σὲ καλεῖ ἐ­κεῖνος ποὺ κυβερνᾷ τὰ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ, ποὺ ἔ­φτειαξε κ᾿ ἐσένα κ᾿ ἐμένα. Σὲ καλεῖ «ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15). –Ποιός; λέει (κατάλαβε ποῦ τὸ πήγαινα). –Σὲ καλεῖ ὁ Χριστός! –Ὁ Χρι­στός; –Ναί, ὁ Χριστός. Κι ἂν θεωρῇς προσ­βολὴ τὸ ὅ­τι δὲν σὲ κάλεσαν οἱ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν «μεγάλοι», μὴ στενοχωριέσαι· σὲ καλεῖ ὁ Χριστός. –Ποῦ; πότε; –Κάθε Κυριακὴ ποὺ χτυ­­πᾷ ἡ καμ­πάνα· κάθε χτύπημα εἶνε μία πρόσ­κλησι… Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΓ΄, εδάφια 10-17

10 ῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
15 Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 Ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

             Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

           ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 825(2)

Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. 13,10-17)
8 Δεκεμβρίου 2024 (2001)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου

Σαν τα ζωα καi χειρoτερα…

«…Καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές»

Και στα Αγγλικα:

 Like Animals and Even Worse. pdf

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 13,10-17), ἀγαπητοί μου, περιγράφει τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς συγκυπτούσης.

* * *

Στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ζοῦσε μιὰ γυναίκα, ἡ ὁποία ἀρρώστησε. Ἡ ἀρρώστια της δὲν ὠφείλετο σὲ φυσικὰ αἴτια, π.χ. σὲ κάποιο μικρόβιο, ἀλλὰ στὸν σατανᾶ! Ὁ σατανᾶς καμ­πύλωσε τὴ σπονδυλική της στήλη, ὥστε τὸ κεφάλι της ν᾿ ἀγγίζῃ τὸ χῶμα. Ὅποιος τὴν ἀν­­τίκρυζε, νόμιζε ὅτι περπατάει μὲ τὰ τέσσερα. Εἶχε γίνει πλέον σὰν τὸ κτῆνος.
Δὲν ἔβγαινε ἔξω. Ἔμενε στὸ σπίτι. Μόνο τὸ Σάββατο, ποὺ εἶνε ἡμέρα λατρείας τοῦ Ἰσ­ραήλ, πήγαινε στὴ συναγωγή, στὴν ἐκκλησία.
Ἀλλὰ θὰ πῆτε·
–Καὶ τί κέρδιζε; Ἀσθενὴς πήγαινε, ἀσθε­νὴς γύριζε· καμπούρα ἔμπαινε, καμπούρα ἔ­βγαινε…
Ὄχι, δὲν εἶνε ἔτσι. Αὐτὴ πίστευε στὸ Θεό. Δὲν γόγγυσε ποτέ ἐναντίον τῆς θείας προνοί­ας. Καὶ μιὰ μέρα ἀξιώθηκε νὰ δῇ τὸ Χριστό. Read more »

Κυριακὴ Ι΄ (Λουκ. 13,10-17)
7 Δεκεμβρίου

 H ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΕΛΛΑΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

• Δὲ᾿ μᾶς σῴζει τίποτε· οὔτε τὰ κόμματα, οὔτε οἱ ἰδεολογίες. Καταπέσαμε, διότι φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό, κόψαμε τὴ ῥίζα μας· καὶ ῥίζα μας εἶνε ὁ οὐρανός. Διότι, ἐπαναλαμβάνω, ὁ ἄνθρωπος εἶνε κατ᾿ ἐξοχὴν μεταφυσικὸ ὄν. Ἂς ἐπανέλθουμε στὸ Θεό. Ἂς πλησιάσουμε κι ἂς ἀγγίξουμε τὸ Χριστό. Νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ συνδεθοῦμε μαζί του. Καὶ τότε, νὰ εἶστε βέβαιοι, ἡ Ἑλλὰς θ᾿ ἀνορθωθῇ καὶ πάλι.

    ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ τοῦ Κυρίου περιγράφει, ἀγαπητοί μου, τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ἂς τὸ δοῦμε κάπως λεπτομερέστερα.
Ἤτανε, λέει, Σάββατο· ἡμέρα δηλαδὴ λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀργίας. Οἱ Ἑβραῖοι καὶ μέχρι σήμερα, ὅπου κι ἂν βρίσκωνται, τὸ Σάββατο πηγαίνουν ὅλοι στὴ συναγωγή, κ᾿ ἐκεῖ γίνεται διδασκαλία καὶ ἑρμηνεία ψαλμῶν καὶ προφητειῶν. Τὸ τηροῦν τὸ Σάββατο.
Ἐδῶ μοῦ ᾿ρχεται νὰ κλαύσω. Διότι οἱ Ἑβραῖοι τηροῦν τὸ Σάββατο· ἀλλὰ ἐμεῖς τηροῦμε τὴν Κυριακή; Ἂν πᾶτε στὰ Ἰεροσόλυμα, τὸ Σάββατο στοὺς δρόμους αὐτοκίνητο δὲν κινεῖται. Μόνο δυὸ αὐτοκίνητα κινοῦνται· τὸ ἕνα εἶνε τῆς ἀστυνομίας, καὶ τὸ ἄλλο εἶνε τὸ ἰατρικό, κανένα ἄλλο. Ὅλοι στὶς συναγωγές. Ἐμεῖς; Στὴν Ἑλλάδα τὴ Δευτέρα δὲ᾿ μπορεῖς ν᾿ ἀνοίξῃς ἐφημερίδα· στάζει αἷμα ἀπὸ τὰ δυστυχήματα. Εἶνε μιὰ τιμωρία· διότι καταπατοῦμε τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Καλὰ εἶπαν, ὅτι στὴν Ἑλλάδα τὸ αὐτοκίνητο ἔφαγε τὴν Κυριακή…

Για την συνεχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=44767

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ. 18,35-43]

            Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

       ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με)»[Λουκ.18,38].

Προσήλθε, λοιπόν, αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός· και αποκαλεί τον Ιησού «υἱόν Δαυΐδ», διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι, όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε(:Η πίστη σου σε έχει σώσει)». Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1303(2)

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
24 Νοεμβρίου 2024 (2006)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἡ χριστιανικη τελειοτης

«Πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ» (Λουκ. 18,22)

Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι ἀνεξαιρέ­τως, ὑπερηφανεύονται καὶ καυχῶνται γιὰ κάτι ποὺ ἔχουν· γιὰ πλοῦτο, ἀξιώματα, δό­ξα ἢ κάποιο ἄλλο φυσικὸ χάρισμα. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ μερικοὶ ποὺ καυχῶνται γιὰ κάτι ἀνώτερο, καὶ αὐτὸ εἶνε ἡ ἀρετή. Νομίζουν ὅτι ἔχουν ἀρετή, χριστιανοσύνη, καὶ καυχῶν­ται γι᾿ αὐτό. Ἂν κάποιος τοὺς ὑποδείξῃ, νὰ μετανοήσουν κι αὐτοὶ γιατὶ ἔχουν κακίες καὶ ἐλαττώματα, ἐξανίστανται. Ἐγὼ εἶμαι ὁ καλύ­τερος Χριστιανός! λένε. Κι ὅταν τοὺς ῥωτή­σῃς, Πῶς τολμᾷς καὶ τὸ λὲς αὐτό; σοῦ ἀπαν­τοῦν· Δὲν σκότωσα, δὲν πόρνευσα, δὲν μοίχευ­σα, δὲν ἀδίκησα, δὲν ἔκλεψα, δὲν πῆρα ψεύτικους ὅρκους στὰ δικαστήρια, δέν…
Δὲν ἀρνούμεθα ὅτι κι αὐτὰ ἔχουν ἀξία. Χρειάζεται ἡρωισμὸς γιὰ νὰ πῇς σήμερα ὄχι στὴν πορνεία, στὴ μοιχεία, στὴν κλοπή, στὴν ἀδικία. Ἀλλὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅτι αὐτὰ εἶνε ἡ ἀρνητικὴ ὄψι τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὅ­πως τὸ νόμισμα ἔχει δυὸ πλευρές, ἔτσι καὶ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἔχει δυὸ πλευρές· ἡ μία εἶνε ἡ ἄρνησις, τὸ ὄχι, ἡ ἄλλη εἶνε ἡ θέσις. Καὶ ποιά εἶνε ἡ θέσις· ὅτι ὁ Θεὸς ζητεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο κάτι ἀνώτερο. Ποιό εἶνε αὐτὸ τὸ ἀνώτερο, ποὺ ἂν δὲν τὸ ἀποκτήσουμε εἴμαστε ψεύτικοι Χριστιανοί, μᾶς τὸ ὑποδεικνύει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα (βλ. Λουκ. 18,18-27). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 820(2)

Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 12,16-21· 14,35)
17 Νοεμβρίου 2024 (2001)
Ομιλια του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου

Το αγχος του πλεονεκτου

«Καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω…;» (Λουκ. 12,17)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 12,16-21· 14,35). Μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ μιὰ παραβολὴ τοῦ Κυρίου. Σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστὸς ζωγραφίζει τὴν εἰκόνα τοῦ πλεονέκτου.
Μὲ τὴ φτωχή μου γλῶσσα θὰ προσπαθήσω ν᾿ ἀναπαραστήσω τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς παραβολῆς.

* * *

Εἶνε νύχτα, ὅλοι κοιμοῦνται. Τὰ πουλιὰ κοιμοῦνται πάνω στὰ κλαδιὰ καὶ τὰ νήπια στὶς κούνιες τους. Οἱ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, μετὰ ἀ­πὸ τὸν κόπο καὶ τὸ μόχθο τῆς ἡμέρας, ἀναπαύονται στὰ σκληρὰ κρεβάτια τους. Κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ φυλακισμένοι κλείνουν τὰ βλέφαρά τους πίσω ἀπὸ τὰ κάγκελλα τῆς φυλακῆς.
Ἕνας μόνο δὲν κοιμᾶται. Σὰν τὸ φίδι στριφογυρίζει πάνω στὸ κρεβάτι του καὶ διαλογίζεται διαρκῶς· «Τί ποιήσω…;» (ἔ.ἀ. 12,17). «Τί νὰ κά­νω;…». Ποιός τὸ λέει αὐτό; Read more »